Kujtimet e zvetnuara

[EDUARDI]

Më lër e dashur të lutem më lër, të zhytem dhe një herë në thellësinë e syve të tu…ta marr pak ngjyrë hua dhe ti pikturoj dhe një herë oqeanet e mi. Më lër të zhytem në ta dhe me ngjyra të tjera ta pikturoj besimin që ke në mua, ta pikturoj dhe mirësinë që brenda ke ndryrë. Mirëkuptimit tënd ti japë trajtën që meriton e muzat plaka ti përzë që andej me forcë. Më lër të zhytem dhe një herë tek Ti, Ti nga e cila dhe vetë dashuria do të kishte frikë mos përballë ka një kipc…të shikohem për të fundmen herë në pasqyrë dhe të përzë nga vetja Narcisin që fle.
Mund të ndodhë ta takoj aty të kaluarën time, paftyrësisht duke u zgërdheshë por ti mos u frigo se ajo tashmë është vetëm një ngjyrë…

Pastaj sërish do të kthehesha tek Ti, posi një Akil i shpërlarë me ujëra hyjnorë, në të cilin e vetmja thembër do të ishe Ti…

I lexova me vemendje te gjitha ne kte faqe
por nga te gjitha do te vecoje kte ktu

te pergezoj

[diamant abrashi]

Të kujtohet e dashur, atë mëngjes korriku 2005 se ç’mot i mvrejtur ishte… Ashtu si edhe disponimi ynë i asaj nate, i atij mëngjesi kur mu duk se një copë zemre mu shkëput nga toraksi menjëherë duke lënë prapa një boshllëk të paparë…dhe mijëra pikëpyetje para? Do të të kujtohet se s’bën, me siguri, nëse për mua ke ndjerë ate që do të duhej të ishte më shumë se një respekt…
E di se mbase për ty do të ketë qenë akoma më rëndë sepse të tradhëtonte të dridhurit e zërit në qytetin e liqenit të Lemanit, fibrilacioni me të cilin komunikoje me shoqen tënde të largët, si dhe tre javë prapa buzët që të dridheshin në restorantin afër detit, afër shtëpisë tënde…

Sonte është ndryshe, cikatrikse të reja kanë dalë mbi virgjëritetin tim shpirtëror dhe lëkurën… Kanë kaluar si një pomatë e mirë andej G……a, pastaj një gocë shumë e bukur latinoamerikane dhe së fundmi Ajo. Ajo që diti të mi përthante plagët një nga një dhe ti jepte dashurisë sonë pasionin, respektin por edhe perspektivën e dyanshme…

Ti mbase je e lumtur a jo…? Nuk e di… por do të kisha dashur më shumë se gjithçka tjetër në botë ta kesh gjetur ekuilibrin tënd mendor e shpirtëror, ta kesh rigjetur hijen e pasionit në dashuri sërish dhe mbi të gjitha një motiv më të vlefshëm se ai që ke patur gjithmonë përpara, për të ecur në jetë jo rrëshqanazi siq ishe mësuar në jetën emocionale por vertikalisht… sepse gabimet duhet të kuptohen së pari nga ti e pastaj nga kushdoqoftë që mëton të lidhet me ty…

Unë nuk lutem që ndarjet të shuhen fare, lutem vetëm që ato të mos ju ndodhin njerëzve për arësye të vogla...ndaj lamtumirë Teutë, mbretëresha e ëndërrave të mia të rreme, shtegu dhe perkursi im i gabuar për 5 muaj me rradhë…

Urime e dashur, për një të ardhme më të mirë, për ty dhe njerezit që ke afër me shpresën se një rreze e dytë dielli do të dijë të ta kthejë buzëqeshjen tënde, tretur në hidhësinë që të ofroi jeta… hidhësi e perkurs që nuk pata dëshirë ta ndaj me ty që nga mëngjesi i një viti më parë…

[diamant abrashi]

Të dashur miq të forumit,
Kujtimet e zvetnuara filloi të shterrojë pak nga vetëcensura ime estetike e pak nga nevoja e një "privacy" më të madhe. Me ju sigurisht se do të shihemi e rilexohemi në tema të tjera dhe jam shumë i sigurtë se ata më të pasionuarit në letërsi do të dijnë të më gjejnë edhe me një nick name tjetër me të cilin do të mundohem të lundrojmë së bashku në një orbitë të re në të cilën më katapultoi papritmas ylli im polar i krijimtarisë. Mirë u pjekshim!

[Nanushja]

Më lër e dashur të lutem më lër, të zhytem dhe një herë në thellësinë e syve të tu…ta marr pak ngjyrë hua dhe ti pikturoj dhe një herë oqeanet e mi. Më lër të zhytem në ta dhe me ngjyra të tjera ta pikturoj besimin që ke në mua, ta pikturoj dhe mirësinë që brenda ke ndryrë. Mirëkuptimit tënd ti japë trajtën që meriton e muzat plaka ti përzë që andej me forcë. Më lër të zhytem dhe një herë tek Ti, Ti nga e cila dhe vetë dashuria do të kishte frikë mos përballë ka një kipc…të shikohem për të fundmen herë në pasqyrë dhe të përzë nga vetja Narcisin që fle.
Mund të ndodhë ta takoj aty të kaluarën time, paftyrësisht duke u zgërdheshë por ti mos u frigo se ajo tashmë është vetëm një ngjyrë…

Pastaj sërish do të kthehesha tek Ti, posi një Akil i shpërlarë me ujëra hyjnorë, në të cilin e vetmja thembër do të ishe Ti…

........nuk e di ....por per vete e veqoj kete .......e lehte ,klasike .....druajte nuk e di por me te veretet po me pelqen pa mase .......prej te gjitha gjer me tani............


P.s....me fal nuk e vrejta postimin e bere te fundit.........mirembetesh pra.......