Shqiptarët në Itali

[xhuliana]

mirese na erdhe...santino...e ke par gje donnen76 se po behem merak....

[IL__SANTO]

Xhuliana une se pashe kur shkova ne Cremona jo me sot qe kam qene gjithe diten ne Bologna.

Mire se te gjeta.

[xhuliana]

cna thonte bologna sot..ku ishe ne piazza scaravilli apo aty tek segretaria nr.33?
ca kursi economie beje ti??

[IL__SANTO]

Ekonomia Aziendale por nuk isha te Un sot por per te takuar disa te njofur.

Sa jam lodhur sot nuk jam lodhur kur kam qene ne pune.

[xhuliana]

tallesh....edhe une ate bej ca viti je me...dhe cilin plan ke zgjedh A apo B

[IL__SANTO]

Jam viti i 2 edhe pse jame moshe Pensioni.


P.s Do e kthejme Private kete teme sepse vetem une dhe ti po Flasim. :P

[Preng Sherri]

Shqiptarët e Italisë ishin të përçudshëm dhe me një mentalitet të brishtë. Fati e deshi që për tre vite rreshtë të kaloja pushimet në Itali ( vitin e fundit isha në Durrës) dhe atë në vitin e parë në rrethinat e Ankonës teksa dy vite në Emilia Romagna gjegjësisht në rrethinat e Ravenës; më saktësisht në Lido di Adria.
Gjëja e parë që vërejta sidomos te shqiptarët e Shqiperisë Londineze ishte; Turpërimi i tyre që ishin të " lindur" si të tillë, pra shqiptarë.
Këtë gjë e pohojë i nisur nga disa fakte për mua shumë-shumë relevante.
Ata si në kor, që të githë po flisnin në gjuhën Italiane duke pas turpë nga gjuha e nënës së tyre dhe për çudin time më ra të shohë se si; Nëna fliste me fëmijën në gjuhë të huaj; burri me gruan; i biri me babain; nipërit me gjyshin.

Në pyetjen time se përse e bëni këtë gjë ngaqë ishte e pakuptimtë që në një shoqëri ku s'kishte italjan por vetëm shqiptarë dhe atë të një familje ndërmjet veti komunikonin në gjuhën e huaj, pra në atë italishte.
Përgjigja e tyre ishte:
" O, Ne këta Italjanët nuk na duan fare kështu që ne po flasim në Italishte".
pasi që unë nuk e kuptoja itaishten isha kureshtar që të dijë se sa e njohin ata këtë gjuhë sikur që doja të dijë; në e flisnin këta Italishten aq mirë ( theksi, intonaconi,,,) sa të mos vëreheshin fare që janë shqiptarë po ashtu mora këtë përgjigje:
" JO, ose çfarti po që në fjalët e para e kuptojnë këta që ne të huaj jemi"...
Atëherë nëse kështu ishte s'mund t'i arsyetoja se përse bënin kështu dhe përse vepronin në këtë mënyrë.
Arsyetimi im i parë ishte që, vijnë nga vendet rurale në shqipëri; në mungesë arsimimi dhe kulture të mjaftueshme kanë në mendjet e tyre një llogjik të qoroditur sipas së cilës:" nëse sa më shumë komunikon në gjuhë të huajë aq më i ngritur do të ndjehesh".
Tashti, klasa Intelektuasle e një vendi s'ka komplekse ngaqë ata kudo që janë me familjarët e tyre komunikojnë në gjuhën e nënës dhe i vetmi rastë kur INTELEKTUALI përdor gjuhën e tjetrit është kur bashkëbiseduesi është një folës i gjuhës tjetër në krahasim me atë tënden.
Pra spjegimi im i vetmi ishte kjo!
Mungesa e Kultures dhe e Arsimimit që nga herët.
Tashti nuk mundë të kuptoja inferioritetin e tyre ngaqë tjetër gjë është të balafaqosh Kulturat Kolektive dhe tjetër gjë atë Individuale. Mirë në rregull, ta zëmë që dikush mendon që si kolektiv kemi një shmang-je Kulture por shtrohet pyetja; ku je ti si individ? Ku
është kultura jote individuale?
Tashti gjatë këtyre pushimeve më ra të vërejë që Italjanët në krahasim me popujt e tjerë të Europës perëndimore ishin më të pasjellsmit; më arrogantit; më të pakulturuarit: E, sidomos i duhej njeriut të ishte kujdes nëse blinte ndnjë gjë ngaqë të mashtronin në çmime.
Ose e bënin këtë gjë duke vërejtë që gjuha ime komunikuese me ta ishte Gjermanishtja apo edhe Anglishtja. Por qe do që ata ishin populli i vetëm në Europë që nuk fliste gjuhë të huaja!
Arsyetimin e turperimit të Shqiptarëve të Italisë për të treguar identitetin e tyre u mundua një elbasanas ta arsyetoj me fjalët që; tanët po bëjnë gjëra të këqija dhe se nëse shkonë në Stacion treni apo edhe në ndonjë PArkë dhe shehë dikend duke pirë birrë dije që i yni është"...
Por , kjo nuk ishte arsyetim ngaqë s'ka vendë në botë ku vendasit nuk pijnë birrë rrugëve dhe sidomos në ndonjë parkë Qyteti!
Një ditë gjerë sa po qëndroja në Plazhë, një grua plakë e cila u vendos afër nesh mevete e kishte edhe nusen e djalit me nipin 2 vjetësh. Ajo ishte një Italjane!
Kjo nusja e saj, ishte një gocë rreth të 20.ve shumë e bukur dhe me një trup të ërkryer sa nuk mundë të shije as edhe një gramë dhjami. E vetmja ishte kjo nga githë plazhistët që rrinte e zhveshur vetëm me një palë brekë të holla sa t'i mbulonin vrimen e prapanices dhe vrimen... Aji Italjanja kur e kuptoi që ne jemi shqiptarë( dëgjoi fëmijët e mij tek flisnin) pasi që dinte gjermanishten filloi të bëjë muhabet me ne:
Ajo na tregoi që " Ajo nusja e saj ishte nga Shqiperia, shqiptare dhe se çuni i saj ishte martuar që dy vite me të. Na tregoi që Durrsake ishte. Kjo durrsakja edhe pse ishte vetëm një gjysmë metre as edhe një fjalë nuk e fliste. italjanja na tha edhe këtë gjë:
" KJo nusja ime është shumë kokëfortë; i kam thënë pse mojnuk po ja mso djalit edhe shqipe me fol, por kjo nuk po don me ja msue gjuhën shqipe"!

I thashë vetës: " Më e interesuar Italjanja që t'ja mësoj nipit gjuhën e dajve të tij se sa e ëma gjuhën e saj!

Ata në Itali arsyetoheshin që pasi që ne këtu po jetojmë duhet të flasim gjuhën Italjane. Mirë unë i kupoj kur i thonë këto gjëra por s'mund t'i kuptoja prinderit të cilët me fëmijët e tyre flisnin në një gjuhë të huaj. Kjo do të ishte e arsyetueshme në; shkollë; në punë; në vendë zyrtarë por jo edhe në kohë të lirë!
Kam takuar një herë një të njohur i cili nga shkolla kishte të mbaruar vetëm tetëvjeçaren por që në vitin 1990 kishte ikur për te Gjermani. E takova gjatë pushimeve:
Ai filloi të lëvdohej që; të pesë fëmijët e tij flasin vedtëm në gjuhën Gjermane dhe se as edhe një fjalë nuk e flasin në gjuhën shqipe.
Çfarë ti thoja atij; që kokë boshë ke shkuar dhe si i tilë paske mbetur!Kulturë është që kudo që të jesh të mos kesh turp për identitetin tëndë ; që kulturën e vendit tëndë ta reprezentosh më së miri në vendin ku jeton; nëse u mëson edhe ndonjë fjalë nga gjuha e jote aq më mirë.

Nga ajo që kam parë për tre vite në Itali kam qenë shumë i dëshëruar: Mirë, kjo ngjante kryesisht te një shtresë ngaqë me ka rastis po ashtu të takohem me disa nga Intelektualët tanë në Itali të cilët me familjarët e tyre( gruan fëmijët) edhe në plazhë; edhe në restorane; edhe në Shetitore po flisnin gjuhën shqipe! Ata të cilët nuk po e bënin këtë gjë ishin kryesisht ata të cilët duke menduar që ( gabimisht) po folem Italisht më pak do të binim në sy dhe me këtë do ta marrin vendasit sikur ne jemi bërë të cilivizuar!
Civilizim është që të flasësh me pjestarët e familjes tëndë gjuhën tënde ma kudo qofshë!
Primitivizëm është të fshehesh identitetin nëpërmjet gjuhës!
Unë me fëmijët e mij flasë gjuhën shqipe kudo që jam: me ata që nuk e dinë gjuhën time gjejmë një gjuhë tjetër.
Përderia gruan e kam shqiptare dhe fëmijët e mij flasin me prinderit në gjuhën e tyre!
Kudo që jemi!
Në clin do vendë!
E, ju pse turpëroheni?

[IL__SANTO]

Shqiptarët e Italisë ishin të përçudshëm dhe me një mentalitet të brishtë. Fati e deshi që për tre vite rreshtë të kaloja pushimet në Itali ( vitin e fundit isha në Durrës) dhe atë në vitin e parë në rrethinat e Ankonës teksa dy vite në Emilia Romagna gjegjësisht në rrethinat e Ravenës; më saktësisht në Lido di Adria.
Gjëja e parë që vërejta sidomos te shqiptarët e Shqiperisë Londineze ishte; Turpërimi i tyre që ishin të " lindur" si të tillë, pra shqiptarë.
Këtë gjë e pohojë i nisur nga disa fakte për mua shumë-shumë relevante.
Ata si në kor, që të githë po flisnin në gjuhën Italiane duke pas turpë nga gjuha e nënës së tyre dhe për çudin time më ra të shohë se si; Nëna fliste me fëmijën në gjuhë të huaj; burri me gruan; i biri me babain; nipërit me gjyshin.

Në pyetjen time se përse e bëni këtë gjë ngaqë ishte e pakuptimtë që në një shoqëri ku s'kishte italjan por vetëm shqiptarë dhe atë të një familje ndërmjet veti komunikonin në gjuhën e huaj, pra në atë italishte.
Përgjigja e tyre ishte:
" O, Ne këta Italjanët nuk na duan fare kështu që ne po flasim në Italishte".
pasi që unë nuk e kuptoja itaishten isha kureshtar që të dijë se sa e njohin ata këtë gjuhë sikur që doja të dijë; në e flisnin këta Italishten aq mirë ( theksi, intonaconi,,,) sa të mos vëreheshin fare që janë shqiptarë po ashtu mora këtë përgjigje:
" JO, ose çfarti po që në fjalët e para e kuptojnë këta që ne të huaj jemi"...
Atëherë nëse kështu ishte s'mund t'i arsyetoja se përse bënin kështu dhe përse vepronin në këtë mënyrë.
Arsyetimi im i parë ishte që, vijnë nga vendet rurale në shqipëri; në mungesë arsimimi dhe kulture të mjaftueshme kanë në mendjet e tyre një llogjik të qoroditur sipas së cilës:" nëse sa më shumë komunikon në gjuhë të huajë aq më i ngritur do të ndjehesh".
Tashti, klasa Intelektuasle e një vendi s'ka komplekse ngaqë ata kudo që janë me familjarët e tyre komunikojnë në gjuhën e nënës dhe i vetmi rastë kur INTELEKTUALI përdor gjuhën e tjetrit është kur bashkëbiseduesi është një folës i gjuhës tjetër në krahasim me atë tënden.
Pra spjegimi im i vetmi ishte kjo!
Mungesa e Kultures dhe e Arsimimit që nga herët.
Tashti nuk mundë të kuptoja inferioritetin e tyre ngaqë tjetër gjë është të balafaqosh Kulturat Kolektive dhe tjetër gjë atë Individuale. Mirë në rregull, ta zëmë që dikush mendon që si kolektiv kemi një shmang-je Kulture por shtrohet pyetja; ku je ti si individ? Ku
është kultura jote individuale?
Tashti gjatë këtyre pushimeve më ra të vërejë që Italjanët në krahasim me popujt e tjerë të Europës perëndimore ishin më të pasjellsmit; më arrogantit; më të pakulturuarit: E, sidomos i duhej njeriut të ishte kujdes nëse blinte ndnjë gjë ngaqë të mashtronin në çmime.
Ose e bënin këtë gjë duke vërejtë që gjuha ime komunikuese me ta ishte Gjermanishtja apo edhe Anglishtja. Por qe do që ata ishin populli i vetëm në Europë që nuk fliste gjuhë të huaja!
Arsyetimin e turperimit të Shqiptarëve të Italisë për të treguar identitetin e tyre u mundua një elbasanas ta arsyetoj me fjalët që; tanët po bëjnë gjëra të këqija dhe se nëse shkonë në Stacion treni apo edhe në ndonjë PArkë dhe shehë dikend duke pirë birrë dije që i yni është"...
Por , kjo nuk ishte arsyetim ngaqë s'ka vendë në botë ku vendasit nuk pijnë birrë rrugëve dhe sidomos në ndonjë parkë Qyteti!
Një ditë gjerë sa po qëndroja në Plazhë, një grua plakë e cila u vendos afër nesh mevete e kishte edhe nusen e djalit me nipin 2 vjetësh. Ajo ishte një Italjane!
Kjo nusja e saj, ishte një gocë rreth të 20.ve shumë e bukur dhe me një trup të ërkryer sa nuk mundë të shije as edhe një gramë dhjami. E vetmja ishte kjo nga githë plazhistët që rrinte e zhveshur vetëm me një palë brekë të holla sa t'i mbulonin vrimen e prapanices dhe vrimen... Aji Italjanja kur e kuptoi që ne jemi shqiptarë( dëgjoi fëmijët e mij tek flisnin) pasi që dinte gjermanishten filloi të bëjë muhabet me ne:
Ajo na tregoi që " Ajo nusja e saj ishte nga Shqiperia, shqiptare dhe se çuni i saj ishte martuar që dy vite me të. Na tregoi që Durrsake ishte. Kjo durrsakja edhe pse ishte vetëm një gjysmë metre as edhe një fjalë nuk e fliste. italjanja na tha edhe këtë gjë:
" KJo nusja ime është shumë kokëfortë; i kam thënë pse mojnuk po ja mso djalit edhe shqipe me fol, por kjo nuk po don me ja msue gjuhën shqipe"!

I thashë vetës: " Më e interesuar Italjanja që t'ja mësoj nipit gjuhën e dajve të tij se sa e ëma gjuhën e saj!

Ata në Itali arsyetoheshin që pasi që ne këtu po jetojmë duhet të flasim gjuhën Italjane. Mirë unë i kupoj kur i thonë këto gjëra por s'mund t'i kuptoja prinderit të cilët me fëmijët e tyre flisnin në një gjuhë të huaj. Kjo do të ishte e arsyetueshme në; shkollë; në punë; në vendë zyrtarë por jo edhe në kohë të lirë!
Kam takuar një herë një të njohur i cili nga shkolla kishte të mbaruar vetëm tetëvjeçaren por që në vitin 1990 kishte ikur për te Gjermani. E takova gjatë pushimeve:
Ai filloi të lëvdohej që; të pesë fëmijët e tij flasin vedtëm në gjuhën Gjermane dhe se as edhe një fjalë nuk e flasin në gjuhën shqipe.
Çfarë ti thoja atij; që kokë boshë ke shkuar dhe si i tilë paske mbetur!Kulturë është që kudo që të jesh të mos kesh turp për identitetin tëndë ; që kulturën e vendit tëndë ta reprezentosh më së miri në vendin ku jeton; nëse u mëson edhe ndonjë fjalë nga gjuha e jote aq më mirë.

Nga ajo që kam parë për tre vite në Itali kam qenë shumë i dëshëruar: Mirë, kjo ngjante kryesisht te një shtresë ngaqë me ka rastis po ashtu të takohem me disa nga Intelektualët tanë në Itali të cilët me familjarët e tyre( gruan fëmijët) edhe në plazhë; edhe në restorane; edhe në Shetitore po flisnin gjuhën shqipe! Ata të cilët nuk po e bënin këtë gjë ishin kryesisht ata të cilët duke menduar që ( gabimisht) po folem Italisht më pak do të binim në sy dhe me këtë do ta marrin vendasit sikur ne jemi bërë të cilivizuar!
Civilizim është që të flasësh me pjestarët e familjes tëndë gjuhën tënde ma kudo qofshë!
Primitivizëm është të fshehesh identitetin nëpërmjet gjuhës!
Unë me fëmijët e mij flasë gjuhën shqipe kudo që jam: me ata që nuk e dinë gjuhën time gjejmë një gjuhë tjetër.
Përderia gruan e kam shqiptare dhe fëmijët e mij flasin me prinderit në gjuhën e tyre!
Kudo që jemi!
Në clin do vendë!
E, ju pse turpëroheni?

Jam Plotesisht dakort me tyja pasi ka shume ketu ne Itali qe INTEGROHEN shume shpejt duke harruarr origjinen edhe prejardhjen e tyre por kjo nuk nenkupton qe jane te gjithe ashtu.Edhe mua me kane qelluar raste si tyja edhe kam munduar te bej pjesen time duke folur sa me mire per shqiptaret edhe duke mos u nisur nga 1 apo disa persona por fatekeqesisht degjon shume Raste te tilla.

Shume shqiptar/e duke u integruar ne jeten Italiane ose duke folur Italisht mendojne se jane ne 1 rang me ta por harrojne qe jane shume larg realitetit.Mund te bejne jeten si Italian por Italian nuk kane per tu bere kurre.

Per te mos folur per ata/o te martuarit me te huaj sepse jane bote tjeter pasi mendojne sepse kane arritur te gjitha qellimet e jetes se tyre.


Fatekeqesisht ekzistojne.

[donna76]

o preng, po ty te vjen turp per turpesine e shqiptareve.
nqs ti je kaq "i madh" dhe largpames me idete e tua nuk gjykon te tjeret,menyren si sillen dhe si flasin. gjerat pranohen dhe ashtu sic jane ,pa stres dhe pa u munduar ti kuptosh thelle.
keta njerez komunikojne ne nje menyre apo tjeter,kurse ti ke kaluar pushimet e tua duke hidheruar gjakun per sjelljen e shqiptareve.
sejcili ka koken e vet djalo dhe as ti dhe as une nuk duhet te pretendojme te ndryshojme jeten e te tjereve.

[xhuliana]

mimbrema donna76....
ke humb fare....!!!
e lexova kritiken e prengut.....por e ka eksagjeru i cik si shume....se nuk eshte realiteti ashtu si e pershkruajtur ai...ka shqiptare qe sillen ne ate menyre por jane shume pak...

o prengu shqiptaret ne itali rrine per capen e bukes dhe skane qejfin e tengarllekut....