Nen kete qiell te rende mendimesh
te mbeshtetem pas supit
dhe endem botes tende
ne kete stine te lodhur e pa emer
dhimbja ime humbet peshperimave
Keto jane ditet e mia
pa pretendime
nuk e dua nder duar jeten tende
mua me mjaftojne ledhet e tua mengjeseve
dhe dora e ngrohte qe me shtrengon
kur mbytem trishtimeve
Kjo poezi me pelqeu ,andaj suksese ne levrimin e pendes. Presim edhe poezi te te tjera.
...............................
C'te te shkruaj...
Ku ti gjej fjalet
per te te pershkruar
trishtimin
e ketyre diteve azmatike
nga duhani i tepert?
Rreth nje tavoline
ne nje kafeneje te lodhur...
Ne,
bijte e brezit qe u dogj pa u ndezur
perziejme copeza enderrash
me nje ekspres te hidhur...
dhe qeshim per te mos qare
rrime sebashku
qe vetmite te shoqerohen
Ne,
fluturimin nuk e mesojme
nga toka duke u ngritur
por nga lartesite duke u hedhur....
ka vende pafund ku mundet te shkosh, pervec kafenese...une per vete do shkonj ne zelande te re...
ama ky ekspresi ketu sikur se ka shijen qe duhet apo jo o gjak mbreteror?
do te lexonj me shume vemendje sic te kam lexuar kaqe kohe...je pene!!!
nuk e duroj dot i-ne pa pike.
Ekspresi askund se ka shijen e duhur...
Ti me ke lexuar? Si shqiponje qe je ke "syrin" e mprehte, dhe une qe pretendoja qe mund te fshihesha pas nje emri....
Postuar mė parė nga Sang_Real
shume e vecante!
Ne,
fluturimin nuk e mesojme
nga toka duke u ngritur
por nga lartesite duke u hedhur....
Sa mire qe shkruan po aq bukur sa dikur mike e dashur...!
......dhe Udhe e Qumeshtit ne qiell
drejt gjinjve te tu me ndjell...
Ajo dikur...
ishte e dashuruar me lulet
i merrte ere vjedhurazi
ne kopshtet buze rruges
dhe i gezohej edhe nje
margherite keputur
lulishteve te sheshit,
Ajo tashme...
ka nje kopesht te sajin
dhe nje luleshtar te mplakur
qe kujdeset per te...
Ajo dikur fliste me lulet..
tashme rri pas dritares
me shikimin e humbur
Dhe une nuk ja kuptoj
dhe une nuk di tja fal trishtimin...
kjo ishte shume e bukur...me vjen per te qare...e kam edhe une nga stina!
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt