Dashuri e vonuar.

[INDRITI]

Ishte vertete ftohte, nderkohe qe buzeqeshja e diellit ne agim paralajmeronte per nje kohe te mire.
Hipi mbi nje gur, ku rrezet e diellit binin pingul me qellim te shkrihej e thahej…Kishte kaluar vertete nje nate te lige, ndoshta me te veshtiren e jetes se saj dhe i duhej pak kohe ta kaperceje kete enderr te fikeshme.
Dikur kishte degjuar nga i gjyshi se “Zoti eshte me durimtaret” dhe tha me vete, nese eshte e vertete kjo atehere duhet te shpresoj qe Zoti nuk do me humbe, dhe padashje buzeqeshi nen vete.
Nuk dinte c’te bente, mendoi te kthehej nga kish ardhur, por ku te kthehej? Kthimi ne kasollen e vjeter do te thote vetedorezim ne kthetrat e vdekjes.
Po c’te bente atehere? Ajo s`kishte asnje ku te mbeshtetej, dhe i vetmi njeri qe mund ta ndihmonte ndodhej aq larg…
Megjithate fjala e gjyshit i dha nje kurajo te madhe, dhe thosh me vete:”Perse valle nuk ju kushtova me shume rendesi porosive te tij”?...
Mendoi te trokiste ne ndonje dere shtepie ne ate fshat te vogel, por i vinte dhe turp.Mendoi e mendoi por nuk pa ndonje zgjidhje me te mire se ajo dhe ju drejtua shtepise me te afert.Hyri ne oborrin e saj te rrethuar me nje gardh te drunjte mirepo nuk pa asnje levizje njeriu!!!
Eh tha me vete , sa shpejt ndryshon tradita ne popull, une e dija qe ne fshat ngrihen qe me nate, po kjo keshtu!!!
Sa me shume i afrohej deres aq me e habitur mbetej.
Erdhi deri tek dera, dhe nisi te trokase me doren e ngrire nga I ftohti…
Trokiti nje here, askush sju pergjigj, trokiti serish persri asnje reagim! Trokiti me fort por serish nuk foli njeri!
Mendoi ta hape deren por nuk e kishte zakon te hynte pa leje, me mire preferoi te qendroje pas saj derisa te zgjohen te zotet e shtepise.
Priti nje ore dhe serish asnje ze, asnje zhurme dere…
Atehere tha me vete, ndoshta do jete shtepi e braktisur sepse kish vite qe kishte filluar dyndja masive ne zonat urbane e kryesisht neper qytetet e medha.
Fshati ishte tashme dicka e dale mode, dhe nuk i plotesonte me nevojat e rinise, per argetim, clodhje e arsim…Sa keq psheretiu nder vete Nadia, ndoshta ketu nuk ka vende argetimi,por ama ben nje jete kaq te bukur, kaq te qete, ne shtepine tende ku nuk i shkon ndermend njeriu te te beje keq, njerezit jane aq te afert me njeri-tjeterin…
Duke cuar ndermend keto gjera harroi te trokase serish, dhe per pak sekonda e pa veten brenda shtepise modeste, qe nuk qe me e mire nga shtepia e saj.
Hyri brenda dhe nuk pa kembe njeriu,por disa rroba te vjetera qe ishin lene mbi nje shtrat druri, dhe nje pale tesbih lene permbi nje postiqe te leshte.nderkohe mbi oxhak kishte nje liber te shendriteshem nga kapaket qe i terhoqi vemendjen.
Ne fillim ju desh ta pastroje me nje lecke qe pa mbi krevatin e drunjte dhe me pas e hapi dhe vuri re qe ishte nje liber i shenjte qe i thonin Kuran.
Nuk kishte dijeni per kete, madje si kishte interesuar kurre ne jete,pasi nderroi disa flete, pa nje varg te tij qe e mbushi plot force e shprese:”Me te vertete pas veshtiresise vjen lehtesimi” i cili ishte perseritur dy here rradhazi.Ah ska dyshim qe keshtu do te jete tha Nadia, dhe u duk sikur ju shfaq fytyra e qeshure e Enesit ne kapakun e shendriteshem te kuranit.
Tha me vete po kete liber perse nuk e paskan marre me vete por e kane lene mbi oxhak ta permbyse pluhuri?
Megjithate i ftohti e uria e bene qe ta lere serish librin mbi oxhak, i cili heren e dyte shkelqeu edhe me shume.
U mblodh nen lecka derisa u ngroh pak dhe me pas filloi te kerkoje nese ka mbetur gabimisht ndonje gje per te shuar urine.
Pasi verejti ne nje dollap druri pa se kishte buke madje jo shume e ndenjur dhe habia i shtohej ende me shume! Megjithate e mori buken dhe pasi e theku pak ne thengjij nisi ta hante me shume uri.Nderkohe u degjua nje kercitje ne dere qe e la te shtangur per nje moment, e pas zerit te ngjirur te deres u shfaq edhe nje plak i moshuar, mbushur plot thinja ne koke, me nje mjeker te bardhe si bore e me duar te thara plotesisht sa nga i ftohti e sa nga pleqeria.
Nadia u skuq nga turpi dhe harroi te flase por u ngrit ne kembe e priste nga momenti ne moment reagimin e plakut.Priti pak sekonda por plaku nuk flet, per cudi as qe e ka vene re se ka njeri brenda ne dhome, vetem mori disa shkarpa qe kishte mbledhur dhe u drejtua drejt oxhakut.
Nadia u habit edhe me shume dhe me ne fund e theu heshtjen duke thene: Me fal qe ndoshta hyra pa leje por mendova se eshte shtepi e braktisur…
Ate cast plaku hodhi shikimin drejt kendit te dhomes nga erdhi zeri shume i habitur dhe tha jo, jo nuk ka mundesi ti ke vdekur, o Zot o Zot me dergo sa me shpejt tek ime bije, mos me ler te vuaj kaq shume ne kete bote mizore…
Nderkohe qe Nadia vuri re se kishte perpara nje njeri te verber dhe qe kishte derdhur lot, e kishte zemren cope, plot plage e andrralla.
Sa keq i erdhi per te, ju afrua dhe filloi ti fshinte piken e lotit qe i rrodhi nga syri i tij i verber.
Me fal qe ndoshta te shqetesova, por une nuk jam jot bije, jam nje vajze jetime, pa nene pa baba, pa motra e vellezer.Gjithcka qe kam eshte vetem nje njeri qe e dua shume por jeta po tregohet kaq mizore me ne…
Ate cast Nadia vuri re se se plakut po i lotonin te dy syte, dhe sa me shume degjonte aq me i shpeshte behej loti.
E degjoi tere historine e Nadias ne kembe, me pas coi duart drejt saj dhe i perkedheli koken rrumbullake, qe se kishte perkedheluar askush qe prej nates kur babai e kishte nxjerre jashte.
Me pas i gjeti edhe syte dhe filluan te fshijne lotet e njeri -tjeterit.
Qane kohe te tera ne kembe , me pas o lodhen dhe u ulen prane vatres te ngrohen e te flasin me shtruar.
Nderkohe qe Nadia nuk rendte se pyeturi dhe plaku tregonte e qante…
Sa e rende qenka jeta tha me vete, ande se paskam njohur!!!
Midis te tjerash plaku i tregoi edhe historine e bijes se tij qe kishte disa vite e vdekur, madje ne moshen me te bukur, kur kishte vendosur ta martoje, madje ja kishte blere edhe vellon e nuserise…
E kishte lene te vetem ne lot e verberi .
Ah tha plaku, e largoi Zoti prej meje, dhe e mori per vete ishte aq e mire, aq e dashur…Fundja Zoti merr te miret, sepse te ligjte ska ci duhen.
Me pas rendi ne lutje:O Zot ti e di sa po vuaj por te lutem mos u merzit nga fjalet e nje plaku matuf qe e ka keputur malli,per te bijen qe ti i more…megjithate ky qe vullneti yt dhe u plotesofte deri ne fund, u befte ashtu sic do Ti e jo si te dua une.
Pas kesaj pyeti Nadian, po ti moj bije cke vendosur te besh tani e tutje?
Ajo ju pergjigj nen ze, as vete se di cdo te bej,kam frike te kthehem por ajo qe dua, eshte te takoj dashurine time qe do vije seshpejti dhe ai do me mbroje.
Shume mire tha plaku qendro disa dite ketu dhe me vone mbase do gjejme ndonje zgjidhje.
Folen e qane derisa shkarpat u dogjen dhe plakut i duhej qe te dilte te merrte te tjera nderkohe qe kete here nuk vajti vetem por sebashku me Nadian .

[INDRITI]

Pasi kishin marre nga nje krah te mire me dru u kthyen qe te dy brenda ne shtepi, dhe Nadia nuk ndjehej e qete derisa gjeti nje lecke dhe filloi te laje shtepine mire e mire.
Nderkohe brenda shtepise kishte rene nje qetesi e dendur.Pasi hoqi pluhurat e medha u ndje shume e lodhur, dhe mendoi te merrte nje sy gjume prane vatres.
Ashtu beri, u shtri dhe hodhi persiper nje batanije te vjeter.
Kishte mbi 24 ore qe nuk kishte mbyllur sy, kishte aq kohe qe nuk e kishte pare Enesin ne enderr…
Akoma pa mbyllur syte shfaqet imazhi simpatik i Enesit,me ate buzeqeshjen karakteristike qe e shoqeronte kudo.
Kaloi caste te bukura me kete fantazi, por jo shume gjate pasi plaku ja prishi gjumin , duke e ftuar te hane darke e te flinte siper ne krevat.
Pasi hengren gjellen qe kishte gatuar i moshuari, folen pak me njeri-tjetrin dhe vendosen te flene.
Nderkohe qe Nadia bente sikur flinte, plaku u ngrit ne gjunje, ngriti te dy duart lart dhe nisi te fliste me ze te ulet.C’te jete valle? Me ne fund e kuptoi qe ai i lutej Zotit i pergjunjur, dhe midis lutjes ishte edhe nje fraze e ngjashme me kete: “O Zot, ti je fales, e pelqen faljen, ndaj me fal mua.
O Zot me bashko sa me shpejt me time bije, nderkohe ndihmoje edhe kete vajze te mjere, nuk ka dyshim se Ti je Meshirues i madh.
Kaq tha plaku dhe u mbulua me jorgan kembe e koke.
Sa njeri i mire tha Nadia me vete, sa i sinqerte ne lutje, cfare zemre…
E nderkohe per te paren here edhe ajo ju drejtua Zotit aq sinqerisht, duke I thene, o Zot te lutem me ndihmo, dhe me mbro nga e keqja e cdo keqberesi” dhe pas kesaj ra te fleje akoma me e qete sepse ishte shume e sigurte qe Zoti nuk do ta humbte.

[INDRITI]

Tere naten pa enderra derisa enderren e fundit e grisi kenga e kendezit e cila lajmeronte se po zbardhte dita.
Hapi syte dhe per cudi nuk e pa ne krevat me plakun!!! Ku te kete vajtur mendoi me vete! Megjithate nuk ngruroi qe te dale deri ne oborr e ta kerkoje.Ah c'te bente i mjeri plak, i duhej edhe te punonte qe te mbante vetveten. Cdogje e kishte mesuar pothuaj permendesh dhe ecte aq lirisht neper oborr sa mendoje se ai sheh majft mire.
Nadia rendi ta ndihmonte megjithese nuk ju kerkua ndihme,dhe pasi mbaruan disa pune u rikthyen ne shtepi…
Kalonin oret shume shpejt dhe plaku u mesua me Nadian, por edhe Nadia me plakun madje u bene shume miq.
Nadia lante , pastronte gatuante, madje bente edhe pune te rendomta fshati dhe ndjehej mjaft e qete aty, por serish nuk i shqitej sysh portreti i te dashurit te saj qe mezi priste te kthehej.
Pasi kishin kaluar disa dite, nadia vendosi te kthehej nga kishte ardhur, dhe i premtoi Plakut se nuk do ta harronte kurre, dhe nese do te venin si duhet punet, do kthehej serish qe ta merrte edhe ate.
Plaku buzeqeshi lehte sa i shkeqeu edhe mjekera e madhe e thinjur nga urtesia.Me pas foli me ze: Jo moj bije mjafton qe ti te jsh e lumtur nderkohe une nuk kam ce dua me kete jete, dua te ndahem sa me shpejt prej saj.Kam nje mendim, qe duhet te presesh edhe disa dite qe te behet e sigurte se Enesi eshte kthyer, ndoshta dy jave …Si thua?
Nadias ne fillim ju duken shume, por e kuptoi qe plaku kish te drejte, sepse ishte me shume rrezik.U mendua disa sekonda dhe nga buza e saj si qeshi e kuqe dolen fjalet:"mire po pres edhe disa dite te tjera."
Plaku buzeqeshi serish dhe me pas u futen te dy ne shtepi per te ngrene mengjes sebashku.

Vijon...

[INDRITI]

Nderkohe Hamadi gjakatar, nuk la vend pa e kerkuar Nadian dhe nuk i kish vajtur ne mendje se do kishte ikur deri ne ate fshat.
Megjithate mendoi se bashku me xhavitin te sajojne nje vdekje te rreme e nje varr te rreme.
Ashtu u be, Hamadi hapi nje varr prane shtepise se Nadias dhe ne gurin e tij gdhendi emrin Nadia.
Nderkohe Enesit po i afrohej ardhja, nderkohe as qe kish qene ne korrent te ngjarjeve qe diten kur la qytetin e lindjes.Ai ishte teper i lumtur qe gjerat e tregtise i kishin shkuar aq mrekullueshem dhe pandehte se ne hyrje te qytetit do ta priste Nadia e cila e donte aq shume.Shpesh here e permendte emrin e saj, dhe ndoshta kjo permendje e beri ate qe ta kaloje sa me lehte periudhen disa javore larg saj.
Ishte ora 24 kur Enesi arriti ne qytetin e tij te lindjes, dhe per cudi kur kaloi prane shtepise se Nadias nuk pa te ndezur qofte edhe nje qiri, cte kishte ngjare valle.?
Megjithate mendoi se kane fjetur ndaj edhe nuk ndaloi aty fare, duke i thene vetesuro deri neser Enes.
Pasi ju afrua shtepise e priti portieri me fjalet me te mira, nderkohe me pas e priti edhe babai i tij qe e donte shume.
Pasi e pyeti per punet e biznesit, dhe si ja kishte kaluar andej i tha qetesohu sonte se neser do gdhije serish e do flasim me shtruar.
Ashtu u be, Enesi shkoi te flinte ne dhomen e tij dhe pasi pa foton e Nadias si zakonisht para gjumit mbuloi koken me jorgan.
Ne gjume ju shfaq Nadia ne enderr, sikur i afrohej por nuk arrinte ta prekte kurre, i rreshqiste porsi nimfe neper perralla, nderkohe me ne fund u degjua edhe zeri i saj i embel, qe i thonte: Si te flihet pa me pare ende?
Ato fjale ja prishen gjumin dhe brofi ne kembe.Per nje moment pa se dita kishte celur, dhe mezi po priste qe te takonte te dashuren e tij.
Sa beri te dilte pa te atin i cili e ftoi te benin nje bisede te vogel ne dhomen e tij, ku rrinte i kaperdisur edhe Hamadi .
Pasi beri si gjoja i merzitur i drejtohet te birit dhe i thote: Biri im, e di qe do te ndjehesh keq kur ta mesosh por ama duhet te te them se, nadia qe doje aq shume te la… Si! e nderpret Enesi? Po biri im, vdiq nga dhimbja per babane e saj, ska nje jave…
Jo jo, nuk ka mundesi beriti Enesi dhe rendi te dergjej ne lot.
Ne ate moment ju kujtua casti I ndarjes kur Nadia doti ti tregoje dicka e ky nuk e lejoi…
E derguan edhe tek varri i rreme dhe ai qau shume, bisedoi ore te tera me gurin e varrit, e puthte , e perqafote , i kerkonte te falur…
Nje here mendoi ta hape varrin, ndoshta nuk eshte kalbur ende dhe ta shihte per te fundit here.Ndonjehere mendonte se mos ka ardhur ndonje shtrige e ka helmuar si borebardhen dhe prêt puthjen e zgjimit.
Eh tha me vete,nuk mjaftoi qe e lashe te vetme por edhe tani te mos e le te prehet e qete prane Zotit te saj.
Kaq tha Enesi dhe nuk u lodh te merrej ende me enderra e aventura te cilat vetem ne perralla mund te beheshin realitet.
Ish bere tamam si i skalitur dhe ndjehej shume fajtor qe iku aq larg saj.
Eh, qante me gjithe shpirt, por nuk dinte cte bente, here here i kujtohej ajo, fjalet e saj, pershendetja e fundit me dore, puthjet e ngrohta,fjala qe do thonte ne ndarje, dhimbja shtohej edhe me shume kur i erdhen nder mend vargjet e poezise se lamtumires:
Ne u ndame ne erresire
Jeta ndarje ka
Porse zemra lamtumire
Zemres nuk i tha.

Do bashkohemi ne drite
Kete e dime mire
Prandaj zemer mos i thuaj
Zemres lamtumire.

Keto vargje i shqiptoi Enesi deri tek hyrja e keshtjelles se tij.
Kur hyri net e nuk pershendeti asnje, madje as Hamadin qe rrinte ulur mbi nje karrige ne oborr.
Hamadi si gjoja i perndjekur nga kjo sjellje nisi ti flase, por ama jo shume gjate sepse Enesi nuk ja vuri veshin, madje e kercenoi se nuk do ta kesh te gjate ketu ne kete shtepi.
Me pas filluan te debatojne ashper, fjala nxirrte fjalen, debati debatin, fjalet zgjateshin pa nevoje e beheshin terkuze.
Sherrin e ndaloi Xhaviti, i cili ju hakerrua te dyve ti linin keto muhabete, nderkohe filloi te perkedhele koken e te birit i cili ishte teper i vrare shpirterisht.
Pasi e pa qe u qetesua disi, nisi ti flase me dashurine e nje prindi.
Biri im, tashme u rrite, nuk je me ai filizi i vogel qe dikur e ngrija drejt llampes dhe e genjeja me nje cokollate.
Une te kam dashur dhe te dua shume, madje kam bere gjithcka qe ti te jesh i lumtur,nderkohe qe gjendja jote me shqeteson ma keput shpirtin…
Kam vendosur te te martoj me nje vajze shume te mire,rrjedh nga nje fis i madh e mjaft i njohur, babai i saj eshte deputet nje nje njeri me emer.
Mendoj se kjo eshte bashkeshortja ideale per ty.
Enesi nuk duroi dot derisa te mbaronte fjalet por e nderpreu duke i thene:Prandaj dhe me dergove larg, te me ndash nga ajo qe doja me te vertete?
E di qe jeta e saj nuk varej nga ti, por ama nuk e deshe kurre…
Fliste e fliste Enesi e lotet i rrjedhnin faqeve si rrjedh ujevara nga shkembi.
Hamadi nderkohe nderhyri duke i thene: si i flet babait ne ate gjuhe? Enesi i pergjigjet, sido qe ti flas perseri e dua me shume nga ti, sepse e kam baba, nderkohe qe ti do parate e tij e jo tim ate ne te vertete.
Hamadi u mundua te fliste, por Xhaviti e nderpreu duke i thene esht, madje i kerkoi te dilte jashte ne oborr.
Pasi doli Hamadi, u ul prane te birit ne nje kulltuk dhe shpesh here mundohej ti tregonte te verteten, por kishte frike.
Kishte frike se ne kete menyre do ta humbte te birin sepse e dite fare mire se kush ishte Nadia per te.
Nderkohe edhe nuk ja lejonte vetes te fuste ne shtepi nje vajze te varfer qe nuk kishte as tete klase shkolle.
Cdo thonin njerezit? C'do thonin shoket e tij? Pastaj nje djale i pasur duhej te kishte perkrahu nje vajze qe merrte vesh nga jeta e jo Nadia, qe gjithsej nje pale rroba kish pasur.
U mundua disa here ti thonte por nuk i folte goja, si bente zemra…
Por ama mblodhi forcat ti thote edhe nje here te mendohej per propozimin qe i dha me pare.
Enesi jo vetem qe nuk e pranoi fejesen ende pa u kalbur Nadia, por i kerkoi te Atit qe ti jepte leje te jetonte i vetem.
I tha qe nuk dua asgje prej pasurise tende, te falenderoj qe me edukove , me bere ky qe jam, me arsimove, por do perpiqem ta perballoj jeten vete tashme.
Jo i pergjigjet Xhaviti, si mund te te le, une gjithcka qe kam e kam per ty, nje djale kam dhe nuk dua te jam larg tij.
Nese ti nuk do, atehere po iki une ja preu Enesi dhe u fute ne dhomen e tij te beje gati gjerat e nevojeshme.
Xhaviti u mundua ta binde por qe e kote, tashme ai kishte vendosur ta bente dhe u nis, ne nje qytet ne veri te vendit.
Megjithate kur iku mezi pranoi te merrte prej te Atit disa para qe do i duheshin fillimisht.

[INDRITI]

Kishin kaluar afro shtate dite kur Enesi ishte larguar dhe Xhavitit ju kish coroditur gjumi.Nuk dinte asgje per te, ku jeton si eshte me shendet.
E si mund te flinte, e kishte te vetmin djale.
Netet ishin teper te gjata, nderkohe qe oreksi pothuaj i kish humbur. Atehere e kuptoi se cdo te thote te ndjesh mall dhe dhimbje, sepse nuk ka thene kot Nastradini i zgjuar: Le te me vizitoje ai qe ka rene nga dardha…
Cdo cast rrinte e mendonte, qante e qortonte veten qe nuk mundi te beje per vete te vetmin djale, ndoshta tani e kuptoi qe te jesh i pasur nuk do te thote te jesh edhe i dashur tek te tjeret, madje edhe nese keto jane njerezit me te afert…
Tere nata i shkoi ne autokritike dhe vetegjykim, nderkohe me te gdhire mori makinen e tij dhe u nis drejt qytetit ku gjendej i biri, nuk rrinte dot pa te, dhe nese nuk e bindte te kthehej vendosi qe te jetoje me te atje.
Fundja keshtjella e tij ishte nga me te dashurat, por ama kurre nuk e zevendesonte dashurine e Enesit.
Tere rrugen e kaloi keshtu, dhe ne hyrje te qytetit verior pa nje lypes, i cili kish ndaluar ne nje kryqezim dhe perfitonte nga koha e trafikut per te lypur dicka nga ato qe kane zemer, dhembshuri e meshire te japin.
Edhe pasaniku koprac kete here e zbuti zemren, futi doren ne xhep dhe nxori dicka qe e gezoi pamase lypsin, i cili edhe e uroi me pas.
I ra rrotull qytetit, por nuk dinte ku te shkonte, i biri si kish lene asnje adrese…
Pasi nuk la rruge pa shkelur, mendoi te shkonte tek nje mik i tij qe gezonte portofolin e deputetit,kish kohe pa e pare, por edhe mund ti vinte ne ndihme ndoshta.
Ashtu beri, i dha gaz makines dhe per pak min u gjend perballe portes se tij,nderkohe qe roja sapo e pa nuk u lodh ta pyese kush eshte por e hapi porten menjehere me nje respekt te papare.Eh, tha me vete Xhaviti, nuk respektohem une por paraja ime, megjithate i erdhi mire per kete pritje.
U ul, ndenjen se bashku, hengren pine dhe Xhaviti i tegoi hallin e tij me te birin.Qetesohu i thote miku, ky qytet eshte i vogel dhe per pak kohe do e gjejme.Shkoi ne cep te dhomes ku rrinte telefoni dhe foli me dike,nderkohe xhaviti as qe e mori vesh cfare i tha por mbajti mend qe miku i tij e porositi qe sa me pare…
Nuk kishte kaluar, as nje ore kur ra tel dhe erdhi adresa e re e Enesit, Xhaviti u be me krahe, perqafoi mikun e tij dhe i kerkoi leje…
Jo ja priti, do ikim te dy sebashku dhe ashtu bene.
Ishte ora diku gjashte pasdite nderkohe qe enesi po shkruante nje ditar te shkurter, dihej se cfare pasi ende ishte i tronditur nga ajo qe ndodhi.
Ishte ulur mbi nje divan dhe shfletonte albumet, kur ne cdo vend dilte portreti i Nadias per te cilen e kishte marre malli.
E shihte dhe qante. Lotet si komandonte dot, shpesh here fliste me vete dhe me foton e Nadias, derisa biseden e tij e nderpreu zilja e deres.
Kush te jete valle mendoi Enesi? Megjithese pak i habitur u drejtua drejt deres dhe kur cte shihte, babai i tij priste ne kembe i cili me nje ze te ngjirur i kerkoi leje te futej brenda.
Sigurisht ju pergjigj Enesi, dhe e perqafoi fill pasi takoi ate qe e shoqeronte.
U futen Brenda dhe folen gjate,nderkohe qe dhe dielli perendoi.
Pasi shprehen keqardhjen per cfare ndodhi,Xhaviti ju lut te birit qe te kthehej ne shtepi,nuk ka kuptim te vazhdojme ende keshtu…
Nderkohe ende nuk e kishte hequr nga mendja kerkesen e tij per ta fejuar me vajzen e nje njeriu me pozite qe tashme ndodhej midis tyre.
I shkonte krushqia me te,ishin nje tip, kishin nje zemer, por ama nuk u ngut ta permedte ne ate moment.
Nderkohe miku i tij kerkoi leje te largohet dhe nuk harroi ti ftonte qe te dy per darke.
Do te vijme me gjithe qef, ja ktheu Xhaviti, nderkohe qe Enesi heshti, dhe dihet qe heshtja ne keto raste merret si miratim.
Pasi ndenjen edhe pak, te dy vendosen te shkonin aty ku ishin te ftuar.
Shoku i babait i priti shume mire, madje kjo pritje sikur ja haqi pak merzine e madhe Enesit e cila e kishte kapluar qe nje jave.
Aty Enesi pa edhe nje vajze, qe e kish pothuaj moshatare, ishte shume e bukur, mjaft e ditur dhe e shkolluar por ama jo aq e mire sa Nadia.
Nderkohe qe miresia, dhe modestia kopmpesoheshin me bukurine e pasurine e saj.
Enesit asnjehere nuk i kishte interesuar te gjente nje bashkeshorte te tille por ama mendoi se nese do me kerkoje babai fejese me nje vajze te rangut te larte ndoshta do jete kjo.
Ndenjen sa u kenqaqen nderkohe Enesi kerkoi leje te largohet sepse e ndjente veten te lodhur. Do fleme ketu ja priti i Zoti i shtepise, ske pse iken ne kete ore, eshte gati mesnate.
Jo jo, ja preu Enesi, te falenderoj per bujarine por duhet te iki.
Nderkohe edhe Xhaviti ishte i ketij mendimi dhe ai kerkoi leje dhe ju vu pas te birit.
Shkuan tek shtepia e perkoheshme dhe modeste e Enesit te qetesoheshin gjoja, por kush kishte gjume?
Enesi e kuptoi qe babai e donte me gjithe dhe kishte vendosur te mos ja prishe ende qefin.
Nderkohe pas shume e shume bisedave, Xhaviti i propozon serish nje fejese, dhe Enesi kete here heshti, e beri sikur se kuptoi.
Xhaviti ja permendi serish madje edhe me troc, Enesi serish nuk ju pergjigj, por ama i premtoi se do mendohej per kete.
Te nesermen ne mengjes, heret u ngit xhaviti, dhe ndezi sa per zhurme nje radio te vjeter qe ishte ne dhome, nderkohe po bente nje kafe sic e kish zakonin.
U ngrit edhe Enesi i cili sapo e pa te babane qe po bente kafene nuk ju duk normale ta lejoje por filloi te merrej vete me te.
Pasi piu kafene, Xhaviti u ngrit dhe tha: Eja pra te ikim ne shtepine tone. Enesi heshti, ne fakt pelqente te kthehej por ju lut babait qe ta lejonte te qendroje edhe nja dy dit te tjera, madje edhe i premtoi qe do i jepte nje pergjigjie serioze per propozimin e tij.
Xhaviti u gezua vertete sepse e ndjeu se e rifitoi te birin serish, dhe pranoi me nje ze. Atehere i tha pasneser te pres ne shtepi.
Kaq tha, perqafoi te birin dhe u nis andej nga kishte ardhur.
Ne hyrje te qytetit, pa serish lypsin, i cili e njohu makinen lluksoze dhe rendi me vrap drejt saj.
Mirepo kesaj here Xhaviti nuk ishte me ne nevoje qe te bente bamiresi,skidh pse ta bente zemren serish te dhembshur, ndaj nuk futi me doren ne portifol, por mbylli me te shpejte xhamin e makines qe te mos i zgjase njeri doren.
Ohu tha me vete keto pune kane keto, le te punojne…
Nderkohe edhe lypsit ju nderpe vrulli dhe e perfshiu habia per kete sjellja kaq te ndryshme nga hera e pare!

[INDRITI]

Enesi ishte strukur ne mendime, shpesh here grindej me vetveten, mendonte, fliste , bertiste sikur ne dhomen e tij ndodheshin nja 50 vete.
Sigurisht qe e kishte te veshtire te vendoste per nje fejese, aq me pak kur akoma ishin te pahequra gjurmet e dashurise se pare. Akoma i dilte kudo imazhi i Nadias, nishani i bukur i saj mbi buze dhe floket e saj te gjata qe shpesh here i hidhte pas shpine te palidhura.
Kishte kaluar mesdita, dhe pasi hengri dicka te shpejte mendoi te pushoje pak, por nuk gjente rehati dhe mendoi te dale te beje ndonje xhiro rreth parkut ne shoqerise e puhizes se pasdites.
Qyteti kishte nje park te bukur, te mbushur plot me peme, nga ku vinte nje ajer i paster qe te mbushte mushkerite plot…
Nderkohe rruga ishte mbushur perplot me te rinj e te reja te gezuar e te qeshur.Duhet te ecje disa minuta qe te gjeje ndonje njeri i cili ecte vetem dhe ky ose do te ishte ndonje i huaj ose ndonje plak qe i pelqente vetmia.
Papritur pa te kalonte nje grumbull i madh te rinjsh te cilet e pushtuan trotuarin,me pas degjoi edhe nje ze qe thirri emrin e tij!
Nuk u pergjigj sepse mendoi se ndoshta dikush tjeter mund te kete kete emer dhe vazhdoi te ece ne rugen e tij.
Enes, u degjua serish zeri dhe perseri i njejti reagim.
Nderkohe te treten here, nuk degjoi ti rrerrase dikush, por degjoi nje prekje mbi supin e majte, e cila i terhoqi vemendjen.
Pse nuk pergjigjesh Enes? Oh, me fal Mira , mendova se mos po kerkonion dike tjeter…S'ka gje jo, po per ku keshtu? Nuk e di ja preu Enesi, dola pak edhe te clodhem nga smogu i qytetit por edhe te verdallisem pak meqe neser me duhet te kthehem ne shtepi.
Neser u habit Mira! Pse kaq shpejt?
- Eh,cmund te bej me shume ketu? Ndoshta do gjesh dicka ja preu mira, por nuk e zgjati me shume.
Nderkohe grupi i shokeve dhe i shoqeve kishin kaluar shume me perpara dhe njera nga shoqet i therret: O Mira a do vish o goce se mbete?
Mos ke ndermend te vish me ne Enes? Ah, jo jo foli Enesi nuk njoh asnje aty, pastaj nuk me pelqejne shume keto mbledhet e grumbullimet e medha, i kam marre inat qe nga mitingjet e fushates elektorale te zgjidhjeve te fundit.
Mira qeshi butesisht dhe e kuptoi merzine e Enesit prandaj zgjodhi te rrije me te e ta lere defrimin per sot.
Si thua te dalim bashke atehere ja preu Mira? Ndoshta nuk eshte ide e keqe i tha Enesi por une nuk di asnje vend.
-Kollaj kjo pune eja pas meje.
Pasi bene te dy nje xhiro rreth parkut edhe dielli perendoi dhe Mira i odroi nje kafe ne nje lokal mjaft te bukur aty prane qe nuk mund te hynte kushdo.
Pasi moren disa pershendetje te ngrohta, zune nje tavoline ne nje cep dhe filluan te bisedojne.
Mira si gjithmone, flet shume, pyet shume, do te dije shume, ndoshta edhe cilesi e femrave ne pergjithesi kjo.
Nderkohe Ensit ju ftoh kafeja duke ju pergjigjur pyetje per pyetje.
Ah, tashme po e pi kafene me fund, ja priti Enesi, sepse u be njelloj si pije e ftohte dhe e embel, Mira qeshi madje me ze kesaj here.
Me fal ja preu pastaj por desha vetem qe te njihemi pak me shume sepse ate nate ne shtepine time nuk folem aq lirisht.
Ah vertete ja tha Enesi, ndoshta ambjenti familjar ndryshon nga ky.
Nderkohe qe Enesi fliste me ciltersine e nje foshnje, Mira j anis serish me pyetje: Mos je gje i dashuruar?
-Hemmm, cfare te shtyu te mendosh keshtu foli pak si i habitur Enesi?
- Po ja, merzia jote…se di, u percap nen dhembe Mira.
Enesi buzeqeshi, dhe ja preu buzegaz: Jo moj Mira jo, e kush na e var, kjo e habiti pak miren, por e beri te qeshe me te madhe sa terhoqi vemendjen e tere lokalit.
More tallesh ti apo seriozisht po flet? Ja aty ndermjet qeshi Enesi.
Ekrepat e ores ecnin shume shpejt nderkohe qe Miren e kish marre uria, jemi qe jemi tha, sikur te hame darke ketu, te flasim te bisedojme ndoshta bejme edhe ndonje vallzim dhe me pas ikim.
Si te duash i tha Enesi, por mos ndoshta te thone dicka ne shtepi.
Ahahahahah qeshi habitshem Mira, ne shtepi…Une nuk i kam pasur kurre prinderit fanatike, jetojme ne shekullin e modernizimit Enes, njerezit e rritur duhet te lihen te pavarur te jetojne e defrejne, fundja per rinine eshte defrimi ai plaku aty ne rruge nuk ka qef me per vallzime dhe e drejtoi gishtin drejt nje te moshuari i cili mbahej me nje shkop dhe ecte duke u lekundur.
Enesi uli koken dhe padashje i tha: Po, te drejte ke.
Pasi moren per te ngrene mbizoteroi nje heshtje te cilen e theu kamarieri: Cfare do te pini zoteri?
Asgje ja priti Enesi, vetem nje uje dua.
Jo tha Mira, merr dicka vetem te pij une? Po mire atehere me sill nje "bravo" rrushi tha Enesi.
Bravo… thane nje zeri Mira edhe kamariari! Po tha Enesi, nje leng rrushi dua sa per te te shoqeruar.
Cudi, se te rinjte e sotem nuk pijne me kesi lloj pijesh, por perdorin, wisky , campari e te tjera te ketij lloji.
Ah une nuk perdor pije alkolike tha Enesi, kam kohe qe si ve ne goje.
Kamarieri heshti, dhe nuk u lodh te pyeste edhe Miren cfare deshiron te pije sepse i dinte preferencat e aj.
Pasi ish larguar kamarieri, Mira i thote, si ka mundesi qe nje femer pi wisky e nje burre te pije leng rrushi!
Enesi qeshi butesisht dhe i tha: Burri nuk njihet tek lloji i pijes por ne te tjera cilesi e vende.Ndoshta, ja preu mira duke qeshur serish.
Keshtu kaloi darka qe ne pergithesi ishte e bukur por edhe pak e habiteshme per Enesin, nderkohe qe lokali tronditej nga zhurma e muzikes dhe bertitjeve te pijaneceve.
Tani do ikim, tha Enesi.
Te lutem edhe pak foli Mira, dhe kaperdiu me fund goten e katert te wiskyt. Jo jo, tha Enesi une do iki tani sepse kaloi mesnata, ti po deshe qendro…
Ah jo, do ikim bashke ashtu sic erdhem, por me pare te bejme pagesen.
Ketu ke te drejte tha Enesi, pagasa duhet bere dhe buzeqeshi me buzeqeshjen e tij karakteristike.
Po prisnin te dukej gjekundi kamarieri por cuditerisht kishte humbur, ndoshta e kish zene gjumi ne ndonje cep!! Priti edhe pak dhe mendoi po vete ti paguaj andej tek banaku.
Prit mo se do te vije, se dija qe qenke edhe shtatanik qeshi Mira dhe percolli edhe nje tjeter gllenjke…
Shtatanik nuk jam, por edhe nuk jam aq durimtar sa te pres ketu , ndaj po shkoj te paguaj.
Sikur te mora une ketu Enes cfare eshte kjo…
Eh, e rendesishme eshte qe biseduam, pak rendesi ka kush paguan, dhe nxori nga portofoli nje grush te madh parash.
Mira per nje moment mbeti e habitur, si ka mundesi? As ajo qe ish bije deputeti nuk kish pasur kurre aq para neper xhepa, pastaj sjelljet e Enesit nuk te linin pershtypje se mund te kishte aq para ne xhep.
Megjithate pasi beri pagesen, i tha: eja te dalim.
Tani po, tha Mira e u mundua te ngrihej, por nuk ngrihej dot, sepse e terhiqte wisky per rrobash dhe se mbanin as kembet.
A mund te me ndihmosh pak Enes?
-Siguriosht qe po, s'kam ndermend te te le te flesh ketu, ja priti Enesi.
E mori per krahu e pasi pershendeti kamarierin doli jashte te merrte ndonje taksi…Nuk kishin asnje min qe prisnin dhe taksia qendroi perpara kembeve.
Si hera e pare qe folen aq hapur Mires i pelqeu Enesi,nderkohe ky i fundit shprehu pak rezerva ne vetvete sepse jeta e saj i dukej pak e shthurur ose me mire nuk ishte mesuar te jetoje vete ne ate menyre.
Gjithesesi nuk mund te gjykosh mbi nje person pse nuk na pelqen nje ves i tij qe ndoshta mund te ndreqet shume lehte.
Nderkohe qe Enesi mendohej, Mira kishte mbeshtetur koken mbi supin e tij dhe flinte a s'flinte.
Pas disa minutash taksia ndaloi ne vendin e porositur dhe Enesit ju desh te zgjonte Miren, ti jepte parate taksistit dhe ti binte ziles se portes.
Nuk kishin kaluar as 10 sekonda kur porta u hap dhe pas saj u duk miku i babait.
Enesit ju skuq fytyra nga turpi sepse mendoi qe do i flase dicka, por per cudi nuk i beri pershtypje fare gjendja e se bijes!!! Si duket nuk qe hera e pare qe e shikonte te dehur ne ate fare feje.
Ah, tha me vete keshtu e ka jeta moderne megjithese une dukem si jashte saj.
Nuk deshi te futet Brenda por miku i babait i tha se nuk ka ndonje shkak pse te ikesh, fli ketu , fundja njelloj eshte gjumi.
Enesi shikoi nga rruga, dukej se nuk kishte as makina shume, dhe mendoi te fleje aty, sepse gati po behej agim.

[rabija]

kisha pas deshire ta degjoj vazhdimin e kesaj ngjarje!