Postuar mė parė nga Lakrori21
[COLOR="Blue"]Ah sa te mrekullueshme keto vargje te Pushkinit , poetit te math Rus, qe me kujtuan rinine time aty ne Sheperin e bukur,kur i lexoja dhe me ipnin kurajo per jeten...!
dhe strofa tjeter me sa kujtohet :
..........................................
"njeriu me te ardhmen rron
ker gjithcka papritur shkon
per te shkuaren mallohet."COLOR]
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga EDilo : 06-11-2008 mė 00:41
kryeveper,kryeveper.
Bravo Eduart,per Poezin Vaje.tani Mund Te Shkruash E Te Thuash Cfar Te Duash,edhe Sekretar Partie Mund Te Behesh,te Falet.
Eshte E Vetmja Vjersh Qe Eshte Me Lart Se Sa Poezia.
Kierkegaard.
Duhet Ta Shijojme Jeten;por Kondicjoni Per Kete Shijim E Gjejme Ne Individin Vet,po Ne Menyre Qe Te Mos Jet Vene Nga Ai.keshtu Pergjthshisht Personaliteti Eshte I Plotfuqishem Si Dhe Talenti...mbase Nuk Rihet Ndaluar Tek Talenti E Ne Paprituren E Tij,duhet Edukuar Ne Te Gjitha Menyrat,por Kondicjoni Per Sodikfaksjonin Ne Jete Eshte Talenti Vet....ne Deshire Individi Eshte I Menjehershem,edhe,se Persa Kenaqesia Eshte E Rafinuar,e Rikerkuar,e Studjuar,individi Eshte Gjithmon Ne Te Si I Menjehershmem.kush Shijon Eshte Ne Momentin,edhe Se Persa Shumhereshe Te Jet Kjo Kenaqesi,ajo Eshte Gjithmon E Menjehershme,sepse Eshte Ne Moment.per Kete Te Jetosh Per Te Kenaqur Te Gjitha Deshirat Eshte Nje Pozicjon Shume I Rafinuar Ne Jete,dhe,fale Zotit,eshte E Ralle Ta Shohesh Te Realizuar Komplet Per Shkak Te Veshtersis Se Jetes Tokesore Qe I Jep Te Tjera Gjera Per Te Menduar Njeriut......
LETER NENOKES SIME
Gjalle je, nenoke? Edhe une Gjalle jam.
Shendet me pac, shendet!
Drite u befte kjo mbremje
E lume Izben tende qe me mall me pret.
Thone qe je ligur e je tretur.
Nga meraku im,po nuk ankon.
Se, peshtjelle me nje shall te vjeter,
Fillikat rruges shpesh kalon.
Dhe kur mugetire e kalter bie.
Nje vegim i zi te kall ty frike,
Sikur ne nje sherr diku ne pije,
Vjen dikush e ma keput me thike.
Kot,e dashur,vuan kaq, besome,
Brengat t'i fanitin keto nder sy.
S'jam aq pijanec i lige sa c'thone ,
Si do vdes pa te pare ty?
Une jam po foshnje , si nje here ,
Dhe nje shprese vec ushqej ne gji:
T'iki nga ky tym e kjo potere
Te shtepiza jone aty te vij.
Dhe do vij , kur kopshti yne i bardhe
anekend vishet me blerim:
Vetem ti, si tete vjet me pare ,
Mos me zgjo aq heret ne agim.
Mos e zgjo ate qe shkrumb
ju bene endrrat e moshes plot hare.
Me ka vrare jeta mjaft, o nene,
Dua vec te shlodhem e te fle.
As ti lutemi Zotit mos me thuaj,
Sikur dikure ne t'arten mituri.
Ti ke mbetur ngushellim per mua ,
Drite e pa rrefyer , vetem ti.
Ndaj merak ti mos m'u be aq teper
Tek e liga mendjen mos e co,
Dhe aq shpesh me shallin tend te vjeter,
Fillikate rruges mos kalo.
ESENIN
KIERKEGAARD.
HIPOKRIZIA e IRONIA.
Hipokrizia ben pjes ne fushen e moralit.Hipokrizia sforcohet vazhdimisht te duket e mire,edhe se eshte e keqe.Ironia,ne kundershtim,vendoset ne fushen e metafizikes,e per ironistin duhet vetem te ngjaje i ndryshem se si eshte ne te vertet,se per kete,fshen shakan e tij ne seriozitet,serioziteti i tij ndodhet ne shakan.Keshtu mund ti vij qe te hiqet si i keq edhe se mund te jete i mire.
Ne fakt,diferenca ndermjet ironis e hipokrizis duket ne faktin qe hipokrizia nuk do qe vet mendimi te kuptohet e te zgjerohet komplet,ndersa kush ben ironi le qe te kaloj ndermjet te qeshures opinionin e tij te vertet.Hipokrizia,domethen,nuk thote ate qe mendon sepse nuk do qe ta gjykosh.Hipokrizia atehere kundershton vetveten sepse nuk do te shprehet te krahasohet me realitetin qe e rethon,sepse nuk ja mban te kundershtoj nje opinion qe ka vertetesi ne bote.Ironia ndjek nje rruge tjeter,kush ne te qeshuren ironike kerkon te njohi distancen qe e ndan nga ajo qe ka thene,nuk mohon ne te,po mundohet ti bashkohet nje realiteti qe i duket sikur i mungojn vlerat.Ironia,domethene,i jep mundesi personit qe te mbaje distance nga ajo qe ka thene,duke u liruar,duke prere uren qe e lidh me lealitetin qe e njeh me mungese e pa vlera...
KIERKEGAARD
DESHPERIMI.
Deshperimi duhet te jet nje semundje vdekjeprurese.Deshperimi eshte nje semundje e shpirtit ne"un",e mund te jet e trefisht.Te deshperohesh duke mos qene i bindur te kesh nje "un".Te deshperohesh qe nuk do te jesh gjithmon i njejti.Te deshperohesh duke qene gjithmon i njejti.
NJeriu eshte shpirt.Po cfar eshte shpirti?SHpirti eshte un.Po cfar eshte un?Eshte nje raport qe te ve ne raport me vetveten,ose faktikishisht,qe i raporti vihet ne raport me vetveten.Po "un" nuk eshte nje raport,po fakti qe raporti futet ne raport me vetveten.NJeriu eshte nje sintetizim i te pafundit e fundit,i momentit dhe i perjetshem,i mundesis dhe i te dashures,domethen nje sintetizim.NJe sintetizim i nje raporti midis dy elementeve.Po ta shohesh keshtu njeriu nuk eshte akoma nje "un".
Te biesh ne nje semndje vdekjeprurese e te mos vdesesh,por jo sikur te kete shpres ne jete,mungesa e cdo lloj shprese do te thote qe ketu mungon dhe shpresa e fundit,ajo e vdekjes.Kur rreziku me i madh eshte vdekja,shpresohet gjithmon ne jeten,po kur shikohet nje rrezik me i tmershem,shpresohet ne vdekje.Kur reziku eshte kaq i madh qe vdekja te behet shpresa vet,atehere deshperimi lind sepse mungon shpresa qe mund te vdesesh.Per kete te fundit sinjifikim,deshperimi quhet semundje vdekjeprurese.Ky kontradicion i gjynahshem i vdekjes se perjetshme,te vdesesh e te mos vdesesh,te vdesesh nga vdekja o te vdesesh vet vdekjen.Sepse te vdesesh do te tregoj qe gjithcka eshte e kaluar,po te vdesesh vdekjen do te thot te jetosh,duke eksperimentuar vdekjen.
Serafim mire e ke zene
Qe shkruan filozofi
Jane shkrime per te qene
Na i mban trurin te ri
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Lakrori21 : 09-11-2008 mė 20:47
Cfar te bejm o Lakror,nuk dime edhe se cte shkruajm.Ti a derbardh shkruaj dy fjal me teper,mir qe shkruan rralle po shkruan dhe pak,se do na marrin per gjirokastrit......
POEZIA ATDHEU SHKRUAR NGA I MADHI NAIM BEJ FRASHERI
O atdhe! me je i dashur sa me s'ka,
Me je nene,me je moter e vella.
Nga c'ka rrotull me i shtrenjti ti me je,
Je m'i miri nga cdo gje qe ka ky dhe.
Ty perdite nena ime te ka pare,
Dheu yt ne fund ate e pati marre,
Numeruar t'i pat lulet syr' i saj ;
Tek ti lindi , tek ti vdiq ajo pastaj.
Ti ke pare gjyshstergjysherit e mi,
Dhe eshtrat e tyre tretur i ke ti.
O shpirt, teje ata kurre s'qene ndare,
Prane teje paten qeshur, paten qare.
Nena ime vdiq ,ndaj ty te kam sot nene,
Nene qe s'ke vdekje kurre , faqehene.
Dhe pse ha ,o dhe, ti bijt' e tu te mjere,
Numr' i tyre ne vend mbetet kurdohere.
Begatoje , o im zot , ti kete vend!
Falu njerzve mbrothesi ,e falu shend!
Hi u befshin kurdoher' armiqt' e tij!
Gaz perjete pacin zoterit e tij!
I begaty' ,i lulezuar qoft ' ai,
Nje te ardhme paste plot me lumturi.
Ndryshuar pėr herė tė fundit nga EDilo : 10-11-2008 mė 21:58
Regullat e Postimit
Krijoni Kontakt