A ndodhet ndonje ketu nga Zagoria?

[EDilo]

GJIRFABE:
Vasil Bicin per 4 vjet e kam pase shoke klase ne gjimnazin "Asim Zeneli".

Vdekja e tij nuk ishte nje "aksident automobilistik", por nje prite vrasese e ngritur nga grekerit kundra tij per shqiptarizmin qe Vasua perçonte.

Rrethanat ne te cilat ndodhi "aksidenti" flasin qarte per ate eliminim.



[/QUOTE]

Ju pershendes Gjirfabe! Dhe ky mendim qe ju shfaqni ketu per te Ndjerin Vasil Bici, esht mendim dhe i shume personova te tjere, biles ma kane thene diten qe ndodhi "aksidenti automobilistik"kur kam telefonuar per ngushellim ne familjen e tij dhe shoke e miq te tij zagorite. Vasua ishte vertet nje percus i shqiptarizmes, dhe nje intelektual qe njihte vec rritje!

[EDilo]

[/QUOTE]

E SHOH TE UDHES TE HEDH KETU NJE BALaDE QE KAM SHKRUAR DY DITE PAS PERCJELLJES SE MIKUT TIM, VASIL BICI:



BALADË ELEGJIAKE

(Kushtuar Vasil Bicit)

- Zagori, pse t’u tret syri?
- Korba! Më iku Vasili!…
- Sheper, ç’është ky pikëllim?
- Vajtoj Vason – djalin tim.
- Argjiro, pse s’ndihesh qetë?
- Humba Vason, oh sa shpejt!

xxx

…Moj e premte e dy prillit,
jetën ç’ia preve Vasilit!
Ç’ka që hesht Universiteti,
Kodra e Shtufit, gjithë qyteti?

Studentë e pedagogë
kryeulur vijnë e shkojnë.
Tek ballkoni hedhin sytë
të shohin Vason si dritë,
Mos, vallë, ndiejn’ zerin e Tij
larg a pranë a kushedi…?

Duket se flasin në kor:
- Boll po flë, o profesor,
kthehu në auditor!.
Flasin shokët: “Hej, o burrë,
eja shpejt në Prefekturë!”
xxx
Qajnë dy vajzat dhe djali.
Shpirthelmuar , djegur xhani.
U ther zemra për babanë,
i djeg malli për mamanë.
I tret durimi i pasosur
për mamanë e plagosur.

Qajnë motrat për vëllanë…
Dhimitri veten s’e mban.
Mbledhur fisi, miqësia
Kujen nuk e nxë shtëpia.
Dridhen lulet në saksi.
Nuk të shohin më aty.
Stepen librat nëpër rafte.
drithërohen fletë e faqe.
Ku shkoi pasioni për punë?
E rrëmbeu i madhi gjumë.
U pre në mes ardhmëria.
Pa timon mbeti shtëpia.

E fëmijët mbledhur tok
flasin të mbytur ndër lot:
“Pa dil, babi, nga “kuvlia”!
Ngrehu, po të pret shtëpia!”

Shanikua digjet ndër plagë.
A e di në të ka gjallë?!
A e di, baba- lastari,
Në të keq si t’u fik xhani?
Ah moj dhimbje e shumëfishuar,
Ç’Satana të ka dërguar?
Ku qe Zoti atë orë?
Pse s’ia ndali Djallit dorën?

“Eja shpejt, babi, o xhan,
Mos na ler vetëm, aman!
Ëndrrat e mira për ne…
Ku i shpure, ku i le?
Ç’qe ky fat i pamëshirë
Që na zezoi shtëpinë?!…
Ku ta gjejmë forcën ne,
Të durojmë mbi këtë dhe?
Zot, o Zot, në na dëgjon,
Gjyko për të ardhmen tonë!
Babi, si duron ndën baltë?
Atje s’ka diell por natë.
Si duron, pa ardhë në prag?
Si duron pa folur pak?
Ne fëmijët e kushdo,
të kuptojmë, o zemër –o!
Dhe atje ku je tani,
dhembin plagët që ke ti!

Babi, Mami, ç’na ka ngjarë!
Kë të qajmë ne më parë?
Një nën dhe, një në spital…
Ku ta gjejmë forcën tani,
ne të mbeturit në shtëpi?

Na ngushëllon njerëzia…
Porsi ferr na ngjan shtëpia.
Shpirti ynë i përvëluar
sa do presë duke duruar?

Zot, o Zot i Madh, ndihmona!
Bekimin hyjnor dërgona!
Mamanë e dashur shpëtona!
Merre babin n’prehrin Tënd!
Balta iu bëftë argjend!

JORGO S. TELO[/QUOTE]

JORGO, SA HERE QE I LEXOJ KETO VARGJE QE AQ ME DHEMBJE , RESPEKT DHE DASHURI I KE SHKRUAR PER TE MIRIN VASIL, ME RENQETHET MISHTE DHE ME SHPETOJNE LOT. VASILIT TE MIRE , JU SHKURTUA JETA NE NJE KOHE KUR ME SHUME SE KURRE DUHET TE JETONTE! KUR E MENDON QE VDEKJA KA QENE "AKSIDENT AUTOMOBILISTIK", DHEMBJE BEHET DHE ME E MADHE.
NDER DHE RESPEKT PER NJERIUN E MIRE , STUDJUESIN E TALENTUAR QE NJIHTE VEC RRITJE VASIL BICI! I QOFTE I LEHTE DHEU ATY KU PREHET!

[Jorgo Telo]

Ja vlen dhe eshte teper normale e njerezore t'u rikthehemi figurave me rrezatim te larte njerezor e potencial te dukshem shpirteror si Vasil Bici, prandaj nuk duhet reshtur se shkruari per te tillet, qofshin keto edhe me ngjyrim folklorik. Folklori nuk e helmon poezine perkunder i sherben asaj si "qumeshti i bletes", ku e perdor kur dhe si duhet...

[Jorgo Telo]

PO E SHPALL VOTËN TIME… BOLL KAM DURUAR!
(Opinion nga Jorgo S. Telo)

Ja, dhe …10, 9, 8….3,2,1 dite e netë na ndajnë nga e diela e shenjtë e zgjedhjeve dhe fushata e tejmbushur me lajme, mitingje, artikuj gazetash,fjalime, ulërima,fërshëllima, flamuj, banderola, vallëzim ngjyrash e flamurka e parrulla soje – soje, do marrë fund.
Zëra dhe ngjyra. Të gjitha bojrat, pa asnjë përjshtim, të tetë notat tingëllorë… Spote, Foto madhësish nga më befasueset. Ne foto – ata… kokat e partive dhe kandidatët për deputetë. Në spote shifra dhe premtime… E ku gjen ushqim me dietetik për shpirtrat njerëzorë?!
Qytetarë, apo të mbërritur nga rrethinat, në rolin e turmës butake a urtake (merre si ta marrësh), ecin a rendin herë para, herë prapa e rrallë përbri ndonjë figure kryesore. Më zelltarët e mitingjeve, më të panginjurit për fjalime, për lajme, për të dalë para kamerave të shumta, pse jo edhe për t’u bashkuar në korin e këngëve pllakateske, i sheh ballëpërballë tribunës së stolisur mosditi…! Çdo mjedis jashtë a brenda gufmohet gradualisht nga këngë të posaçme me doza të qarta thirrëse joshëse brenda mesazhit thelbësor. Kësi këngësh , që, shyqyr Zotit deri tani vetëm dy kanë mundur të tiganisen si të tilla, duket se po synojnë të zëvendësojnë serbes- serbes edhe hymnin kombëtar. Ato inerpretohen nga këngëtarë të ngjizur bukur pas idealeve përkitëse partiake… Po çahen e po ndahen të shkretë/at artistë/e. Po çahen altoparlantët e kush pyet për veshët e turmës. Ku mund të gjejnë rast më të mirë?(Po i tërbon paraja…!)
Është e dyta herë që po e ndiej veten mitingash. Ulur në bordurat anash sheshit kryesor rri e dëgjoj këngë nga më të ndryshmet.
“Do dhe një orë të fillojë, - më pëshpërit një i sërës sime përbri. “Kush? – e pyes me patëkeq. “Mitingu, mo, pse kot ke ardhur ti këtu. “Unë erdha, siç vij gjithmonë. Por jo posaçërisht për miting. Po më zuri hera prane mitingut, ulem dhe e ndjek çfarë thuhet e nuk thuhet, se nuk ka lezet të jem moskokëçarës para se te hedh votën time. Ulem për t’u çlodhur te këto bordurat e stadiumit, se këtu nuk gjen vend tjetër për tu prehur sadopak. Me sebep dëgjoj dhe këngë.”…
Tjetri tund kryet si me përtesë.
Se nga mbijnë si prej dheut qindra flamurmbajtës e t’u mbush sheshi cep më cep..!Mbushet sheshi e vrapon Jehona e këngës pllakateste, duke u përcjellë deri në faqet e malit e përqark kështjellës. Para, e pas çdo mitingu dëgjojmë dhjetra këngë ritmesh e gjuhësh të ndryshme, porse një këngë isopolifonike, sipas trevës ku jemi unë tok me turmën kureshtare, nuk ma kap veshi, madje as edhe një këngë qytetare nga të këngëtarëve të mirënjohur që njihen edhe si bilbila të këtyre trevave, nuk po ma kënaq shpirtin e etur. Mos, vallë e kanë fajin veshët e mi defektozë?!Ashtu në pritje e çlodhje njëkohësisht, shoh se si njerëzit lëvizin si me ngut e përtesë përzier tok Shtohet zhaurima e përgjithëshme. Më e tendosur është gurguleja brenda e përreth tribunës, ku vetëm pakëz më kap syri nga pozicioni fillestar, ku jam ulur. Pamje që nuk i shquaj mirë. Zërat, këngët e zhurmat dalin nga altoparlantët e fuqishëm, sa i dëgjon dhe ime shoqe në shtëpi, (siç më shpjegon kur kthehem) Nuk e dalloj të plotë tribunën,se një rresht të rinjsh indiferentë qëndrojnë si gardh midis nesh, disa pleqve, të ulur në bordurë dhe sheshit e tribunës. Mundem t’i dalloj disa gojëtarë prej llojit të zërit e mesazheve që përcellin. Si t’i dëgjosh, si të mos i dëgjosh e njëjta gjë, se ekranet e gazetat këto japin ditë për ditë… Na u bënë bozë… si gjellë e përsëritur dhe e ndenjur…
Kulmi arrihet kur vinë kandidatët për “baballarë e “mamaka” të kombit. Prita të dy herët edhe kur u shfaq kandidati për deputet i qendrës së djathtë edhe Ai i qendrës së majtë. Kur oratori flet tok me zhurmërimin asgjë nuk merr vesh dhe e kundërta, kur flet, pasi kalon dallga e ovacioneve të insektuara mjeshtërisht. E habitshe! Edhe emrin e personit e dëgjoj të brohoritet vetëm nga një tufë e përqendruar dhe e komanduar zërash, se sheshi duket komplet i ftohtë. Vetëkuptohet kameramanët e shumtë i kanë porositë se si e sa të merrnin nga këto tubime që marrin trajtën e mitingut masiv. Ne pleqtë s’ngrihemi dot të shohim diçka më tepër, se kemi edhe merakun e disa qeskave me sende që na i lënë për ruajtje ata që sulen pranë tribunës.
Kur krijohet ndonjë pezullti e zgjatur, mendohem…
Ato çaste kujtova, se sa dola nga shtëpia, një i pafuqishëm , si puna ime, m’u afrua e më tha: Dëgjova se te sheshi ka miting. Atje po shkon?” Buzëqesha hidhur dhe ia ktheva shpejt e shpejt: “Po zotrote pse po rri këtu me filxhan të kafes në dorë?” Ai përvijoi qeshjen e plotë e pasoi: “E ç’t’i zë në gojë zgjedhjet? Pak zgjedhje kemi kaluar gjer tani?
E kuptova ku e kish merakun. Ndala ecjen dhe i fola disi qetë: “Ta kam thënë dhe unë: ne kemi nevojë që pas zgjedhjeve të shohim e të prekim zgjidhjen e problemeve që ka vendi e ne si popull… Por, të qëndroj kaq indiferent si zotrote, nuk ma pranon kultura që kam.”
Ai përforcoi:
“Kur s’ka zgjidhje sa i si lypset, kot bëjmë zgjedhje me tërë këto salltanete…e shpenzime. Nai kursejnë ne ne pension a ndihme e vardha paraja ne këto mitingje e bukurane pa anë e fund… Po nuk kuptoj, se sivjet më tepër po xhamalisin prijsit e partive se sa ata që përgjërohen për njëçikë deputetllëk. Sepse po na ngjajnë si të dehur, kur kalojnë midis turmës e kur përfundojnë në tribunat e rënduara nga suita e thirrmëtarëve e pankartambajtësve. M’e bukura që bëjnë e që po ja kalojnë dhe ish Komandantit shpirtëror … e ke vënë re? Ja, tek po ta them u: kapin ndonjë foshnjë kopshtare bukuroshe dhe,,,hop e rrëmbejnë në krah dhe e puthin me atë dashurinë e nënës parti, që po na sjell gjithë të mirat e kësaj bote… Kur nisin e flasin pastaj… në garë kush të mburret më shumë, kush të gënjejë më shumë, kush të premtojë çuditë e mrekullitë që na presin… Kur përparon e gjithë bota, do ecim dhe ne ndopak, se nuk do bëhemi për të qeshur. Do na rrëmbejë parpara vala e përparimit botëror…Po vemi avash – avash 20 vjet demokraci…”
Ai, si të jetë kurdisur, nuk pushon së ligjëruari. E le në qejfin e tij e vijoj rrugën.
Vetëm duke ecur trotuarit dëgjon nga me të ndryshmet biseda. Gjithandej analiza, pikëpyetje, piçuditëse bien si gjethe bliri mbi pllakat dekorative.
Nuk e përmbaj dot durimin dhe i them fqinjit që kisha lënë në qejfin e vet.
- Epo mua nuk më durohet më. Do ta shpall qysh sot votën time. Le ta marrin vesh të gjithë. Nuk më zë ligji mua.
- Pa, hë për kë do ta japesh? – hap sy e veshë kureshtari.
- Do ta shpall, posi: Ja, po e hedh për atë parti që bën më pak zhurmë e më shumë punë. Po e taks për ate grupim që më lajkaton më pak, për atë individ që më gënjen më pak. Po e lëshoj hapur votën time për ate force politike që më mashtron më pak.
- Ke të drejtë!
Marr kuraje e shtoj:
“Boll po dëgjojmë e durojmë. Na u bë televizori raxhim. Të keqen, o Bigbrother ku je, se po stresohemi me pahir nga llafazanëritë marroke, nga sharjet e kërcënimet. Edhe oreksi, per të ngrënë vaktet, na ka ikur.Boll kemi duruar edhe kur s’kemi pasur drita apo ujë; boll po e durojmë pluhurin e pisllëqet nëpër rrugë e trotuare, pse jo edhe përpara pallatit e brenda tij. Boll po bëhemi kaq të urtë me këto pensione xhuxhmaxhuxhe e qesharake, kur na zë veshi edhe sa marrin pensionistët e botës rreth nesh. Një pensionist më i thjeshtë andaj, thonë se merr sa merr pagatori më i bëshëm këto. Punë me mend janë këto? Ka tallje më të madhe me njeriun e gjorë? Premto njëri ,premto, tjetri. Kemi muaj që janë vënë në garë kush do premtojë më tepër, kush do mashtrojë më tepër. Na buzëqeshin, na shtrëngojnë edhe puthin dorën tani e pastaj na varin teneqenë… He, de, a nuk bëra mirë që e shpalla votën time qysh sot? Nuk e mbaj dot më. Po jap votën për atë që më streson më pak. More vesh? Mora, thuaj! Hajt, njatjeta!

[SERAFIM DILO]

PO E SHPALL VOTËN TIME… BOLL KAM DURUAR!
(Opinion nga Jorgo S. Telo)

Ja, dhe …10, 9, 8….3,2,1 dite e netë na ndajnë nga e diela e shenjtë e zgjedhjeve dhe fushata e tejmbushur me lajme, mitingje, artikuj gazetash,fjalime, ulërima,fërshëllima, flamuj, banderola, vallëzim ngjyrash e flamurka e parrulla soje – soje, do marrë fund.
Zëra dhe ngjyra. Të gjitha bojrat, pa asnjë përjshtim, të tetë notat tingëllorë… Spote, Foto madhësish nga më befasueset. Ne foto – ata… kokat e partive dhe kandidatët për deputetë. Në spote shifra dhe premtime… E ku gjen ushqim me dietetik për shpirtrat njerëzorë?!
Qytetarë, apo të mbërritur nga rrethinat, në rolin e turmës butake a urtake (merre si ta marrësh), ecin a rendin herë para, herë prapa e rrallë përbri ndonjë figure kryesore. Më zelltarët e mitingjeve, më të panginjurit për fjalime, për lajme, për të dalë para kamerave të shumta, pse jo edhe për t’u bashkuar në korin e këngëve pllakateske, i sheh ballëpërballë tribunës së stolisur mosditi…! Çdo mjedis jashtë a brenda gufmohet gradualisht nga këngë të posaçme me doza të qarta thirrëse joshëse brenda mesazhit thelbësor. Kësi këngësh , që, shyqyr Zotit deri tani vetëm dy kanë mundur të tiganisen si të tilla, duket se po synojnë të zëvendësojnë serbes- serbes edhe hymnin kombëtar. Ato inerpretohen nga këngëtarë të ngjizur bukur pas idealeve përkitëse partiake… Po çahen e po ndahen të shkretë/at artistë/e. Po çahen altoparlantët e kush pyet për veshët e turmës. Ku mund të gjejnë rast më të mirë?(Po i tërbon paraja…!)
Është e dyta herë që po e ndiej veten mitingash. Ulur në bordurat anash sheshit kryesor rri e dëgjoj këngë nga më të ndryshmet.
“Do dhe një orë të fillojë, - më pëshpërit një i sërës sime përbri. “Kush? – e pyes me patëkeq. “Mitingu, mo, pse kot ke ardhur ti këtu. “Unë erdha, siç vij gjithmonë. Por jo posaçërisht për miting. Po më zuri hera prane mitingut, ulem dhe e ndjek çfarë thuhet e nuk thuhet, se nuk ka lezet të jem moskokëçarës para se te hedh votën time. Ulem për t’u çlodhur te këto bordurat e stadiumit, se këtu nuk gjen vend tjetër për tu prehur sadopak. Me sebep dëgjoj dhe këngë.”…
Tjetri tund kryet si me përtesë.
Se nga mbijnë si prej dheut qindra flamurmbajtës e t’u mbush sheshi cep më cep..!Mbushet sheshi e vrapon Jehona e këngës pllakateste, duke u përcjellë deri në faqet e malit e përqark kështjellës. Para, e pas çdo mitingu dëgjojmë dhjetra këngë ritmesh e gjuhësh të ndryshme, porse një këngë isopolifonike, sipas trevës ku jemi unë tok me turmën kureshtare, nuk ma kap veshi, madje as edhe një këngë qytetare nga të këngëtarëve të mirënjohur që njihen edhe si bilbila të këtyre trevave, nuk po ma kënaq shpirtin e etur. Mos, vallë e kanë fajin veshët e mi defektozë?!Ashtu në pritje e çlodhje njëkohësisht, shoh se si njerëzit lëvizin si me ngut e përtesë përzier tok Shtohet zhaurima e përgjithëshme. Më e tendosur është gurguleja brenda e përreth tribunës, ku vetëm pakëz më kap syri nga pozicioni fillestar, ku jam ulur. Pamje që nuk i shquaj mirë. Zërat, këngët e zhurmat dalin nga altoparlantët e fuqishëm, sa i dëgjon dhe ime shoqe në shtëpi, (siç më shpjegon kur kthehem) Nuk e dalloj të plotë tribunën,se një rresht të rinjsh indiferentë qëndrojnë si gardh midis nesh, disa pleqve, të ulur në bordurë dhe sheshit e tribunës. Mundem t’i dalloj disa gojëtarë prej llojit të zërit e mesazheve që përcellin. Si t’i dëgjosh, si të mos i dëgjosh e njëjta gjë, se ekranet e gazetat këto japin ditë për ditë… Na u bënë bozë… si gjellë e përsëritur dhe e ndenjur…
Kulmi arrihet kur vinë kandidatët për “baballarë e “mamaka” të kombit. Prita të dy herët edhe kur u shfaq kandidati për deputet i qendrës së djathtë edhe Ai i qendrës së majtë. Kur oratori flet tok me zhurmërimin asgjë nuk merr vesh dhe e kundërta, kur flet, pasi kalon dallga e ovacioneve të insektuara mjeshtërisht. E habitshe! Edhe emrin e personit e dëgjoj të brohoritet vetëm nga një tufë e përqendruar dhe e komanduar zërash, se sheshi duket komplet i ftohtë. Vetëkuptohet kameramanët e shumtë i kanë porositë se si e sa të merrnin nga këto tubime që marrin trajtën e mitingut masiv. Ne pleqtë s’ngrihemi dot të shohim diçka më tepër, se kemi edhe merakun e disa qeskave me sende që na i lënë për ruajtje ata që sulen pranë tribunës.
Kur krijohet ndonjë pezullti e zgjatur, mendohem…
Ato çaste kujtova, se sa dola nga shtëpia, një i pafuqishëm , si puna ime, m’u afrua e më tha: Dëgjova se te sheshi ka miting. Atje po shkon?” Buzëqesha hidhur dhe ia ktheva shpejt e shpejt: “Po zotrote pse po rri këtu me filxhan të kafes në dorë?” Ai përvijoi qeshjen e plotë e pasoi: “E ç’t’i zë në gojë zgjedhjet? Pak zgjedhje kemi kaluar gjer tani?
E kuptova ku e kish merakun. Ndala ecjen dhe i fola disi qetë: “Ta kam thënë dhe unë: ne kemi nevojë që pas zgjedhjeve të shohim e të prekim zgjidhjen e problemeve që ka vendi e ne si popull… Por, të qëndroj kaq indiferent si zotrote, nuk ma pranon kultura që kam.”
Ai përforcoi:
“Kur s’ka zgjidhje sa i si lypset, kot bëjmë zgjedhje me tërë këto salltanete…e shpenzime. Nai kursejnë ne ne pension a ndihme e vardha paraja ne këto mitingje e bukurane pa anë e fund… Po nuk kuptoj, se sivjet më tepër po xhamalisin prijsit e partive se sa ata që përgjërohen për njëçikë deputetllëk. Sepse po na ngjajnë si të dehur, kur kalojnë midis turmës e kur përfundojnë në tribunat e rënduara nga suita e thirrmëtarëve e pankartambajtësve. M’e bukura që bëjnë e që po ja kalojnë dhe ish Komandantit shpirtëror … e ke vënë re? Ja, tek po ta them u: kapin ndonjë foshnjë kopshtare bukuroshe dhe,,,hop e rrëmbejnë në krah dhe e puthin me atë dashurinë e nënës parti, që po na sjell gjithë të mirat e kësaj bote… Kur nisin e flasin pastaj… në garë kush të mburret më shumë, kush të gënjejë më shumë, kush të premtojë çuditë e mrekullitë që na presin… Kur përparon e gjithë bota, do ecim dhe ne ndopak, se nuk do bëhemi për të qeshur. Do na rrëmbejë parpara vala e përparimit botëror…Po vemi avash – avash 20 vjet demokraci…”
Ai, si të jetë kurdisur, nuk pushon së ligjëruari. E le në qejfin e tij e vijoj rrugën.
Vetëm duke ecur trotuarit dëgjon nga me të ndryshmet biseda. Gjithandej analiza, pikëpyetje, piçuditëse bien si gjethe bliri mbi pllakat dekorative.
Nuk e përmbaj dot durimin dhe i them fqinjit që kisha lënë në qejfin e vet.
- Epo mua nuk më durohet më. Do ta shpall qysh sot votën time. Le ta marrin vesh të gjithë. Nuk më zë ligji mua.
- Pa, hë për kë do ta japesh? – hap sy e veshë kureshtari.
- Do ta shpall, posi: Ja, po e hedh për atë parti që bën më pak zhurmë e më shumë punë. Po e taks për ate grupim që më lajkaton më pak, për atë individ që më gënjen më pak. Po e lëshoj hapur votën time për ate force politike që më mashtron më pak.
- Ke të drejtë!
Marr kuraje e shtoj:
“Boll po dëgjojmë e durojmë. Na u bë televizori raxhim. Të keqen, o Bigbrother ku je, se po stresohemi me pahir nga llafazanëritë marroke, nga sharjet e kërcënimet. Edhe oreksi, per të ngrënë vaktet, na ka ikur.Boll kemi duruar edhe kur s’kemi pasur drita apo ujë; boll po e durojmë pluhurin e pisllëqet nëpër rrugë e trotuare, pse jo edhe përpara pallatit e brenda tij. Boll po bëhemi kaq të urtë me këto pensione xhuxhmaxhuxhe e qesharake, kur na zë veshi edhe sa marrin pensionistët e botës rreth nesh. Një pensionist më i thjeshtë andaj, thonë se merr sa merr pagatori më i bëshëm këto. Punë me mend janë këto? Ka tallje më të madhe me njeriun e gjorë? Premto njëri ,premto, tjetri. Kemi muaj që janë vënë në garë kush do premtojë më tepër, kush do mashtrojë më tepër. Na buzëqeshin, na shtrëngojnë edhe puthin dorën tani e pastaj na varin teneqenë… He, de, a nuk bëra mirë që e shpalla votën time qysh sot? Nuk e mbaj dot më. Po jap votën për atë që më streson më pak. More vesh? Mora, thuaj! Hajt, njatjeta!

Sa e bukur aq edhe e trishtueshme.
Te votosh duhet te jete e bezdishme,por jo e ndyre.

[SERAFIM DILO]

Ja vlen dhe eshte teper normale e njerezore t'u rikthehemi figurave me rrezatim te larte njerezor e potencial te dukshem shpirteror si Vasil Bici, prandaj nuk duhet reshtur se shkruari per te tillet, qofshin keto edhe me ngjyrim folklorik. Folklori nuk e helmon poezine perkunder i sherben asaj si "qumeshti i bletes", ku e perdor kur dhe si duhet...

z.Jorgo,mjer ai popull qe poezia e tij nuk ka folklor,e mjer ai popull qe folklori i tij nuk ka poezi.

"Folklori eshte,shprehja, permledhja,studimi,interesi i traditave te nje populli.
Folklori duhet te jete fjale angleze, me origjin sasone,qe shperbehet ne Folk-popull e Lor-e qe do te thote doktrin."
Pra folklori eshte doktrina e nje populli

Folklori i nje populli, eshte demokracia e tij.

[Jorgo Telo]

z.Jorgo,mjer ai popull qe poezia e tij nuk ka folklor,e mjer ai popull qe folklori i tij nuk ka poezi.

"Folklori eshte,shprehja, permledhja,studimi,interesi i traditave te nje populli.
Folklori duhet te jete fjale angleze, me origjin sasone,qe shperbehet ne Folk-popull e Lor-e qe do te thote doktrin."
Pra folklori eshte doktrina e nje populli

Folklori i nje populli, eshte demokracia e tij.

Faleminderit, SERO, per gjetjet e pershtatshme qe lartojne edhe folklorin edhe poezine e mirefillte, pa pasur parasysh prurje individesh te vecante, se dihet qe shijet e gustot jane krejt subjektive e nuk duhet gajasur pas tyre... Te pershendes e te jam mirenjohes per inkurajimin pozitiv. JAM NGA AJO RACE autoresh, QE I KUPTOjME EDHE TE METAT TONA DHE PERPIQEMI T'I ELIMINOJME SA TE JETE E MUNDUR, PA U RREKUR TE HYPIM NE NDONJE PIEDESTAL...

[Jorgo Telo]

BILBILI I JUGUT
(Petrit Lulos)

Këngëtor me zë të ëmbël
Këngëtor me zë mëndafsh!
Bukur dashurove këngën.
Këngës kurrë mos iu ndafsh!

Na bashkoi nëpër vite
Popullorja gurgullimë.
U rritëm me këngë lirike
E me shpirtin përvëlimë.

Të rroku gjirokastriçja.
Tek ty hodhi rrënjë mirë.
Të joshte dhe zagorittçja.
Pranë na rrije plot dëshirë.

Porse këngës qytetare
Si bilbil i dhe shkëlqim.
Zëri nuk të lodhet fare
Përherë në këngërim…

Ta dhashë “Tingujt e shpirtit”
Ta konvertoje në këngë.
Dhe një foto prej një “Blici”
Në “Webfaqe” e kam vënë.
Nga Jorgo TELO

[SERAFIM DILO]

Faleminderit, SERO, per gjetjet e pershtatshme qe lartojne edhe folklorin edhe poezine e mirefillte, pa pasur parasysh prurje individesh te vecante, se dihet qe shijet e gustot jane krejt subjektive e nuk duhet gajasur pas tyre... Te pershendes e te jam mirenjohes per inkurajimin pozitiv. JAM NGA AJO RACE autoresh, QE I KUPTOjME EDHE TE METAT TONA DHE PERPIQEMI T'I ELIMINOJME SA TE JETE E MUNDUR, PA U RREKUR TE HYPIM NE NDONJE PIEDESTAL...

z,Jorgo,keta persona,teorikisht,duhet ti falim.
Se mbase edhe kane shijet o gustot e tyre,por, nuk kane faj, se nuk dine te dallojne sheqerin nga kripa,jo vetem ne te pare,por dhe ne te gustuar.
Se ti kerkosh ta shijojne,eshte ti kerkosh shume,per te mos e zgjatur u mungon dicka.

Ketyre mund ti pergjigjesh me kater fjale:Hajde te ti lexoj.

Si njeri,si te gjithe ne,ke te meta sa te duash,e do keshe sa te duash.
Po si autor,krijimet e tua,jane:SUBLIME o sublimis.(perdorim dhe nga nje fjale te huaj,edhe se sna e permban folklori,pastaj merremi me"bejte",edhe mund ta perdorim).
Nje difekt,si poet,e ke:qe krijon per"disa"shqiptare.(e as nuk fshihet,e as nuk permiresohet).

[Jorgo Telo]

z,Jorgo,keta persona,teorikisht,duhet ti falim.
Se mbase edhe kane shijet o gustot e tyre,por, nuk kane faj, se nuk dine te dallojne sheqerin nga kripa,jo vetem ne te pare,por dhe ne te gustuar.
Se ti kerkosh ta shijojne,eshte ti kerkosh shume,per te mos e zgjatur u mungon dicka.

Ketyre mund ti pergjigjesh me kater fjaleajde te ti lexoj.

Si njeri,si te gjithe ne,ke te meta sa te duash,e do keshe sa te duash.
Po si autor,krijimet e tua,jane:SUBLIME o sublimis.(perdorim dhe nga nje fjale te huaj,edhe se sna e permban folklori,pastaj merremi me"bejte",edhe mund ta perdorim).
Nje difekt,si poet,e kee krijon per"disa"shqiptare.(e as nuk fshihet,e as nuk permiresohet).

SHTJELLOMA ME SHKOQUR E MOS ME LODH TRURIT TE RRI TE GJEJ C'KE TI NE MENDJE.