Kush e fiton superligën shqiptare?

[Tulipani Zi]

Urime Elbasanit.
Dalshi faqebardhe ne Champions League.

[King_Arthur]

me ne fund u dorezuan te gjithe dhe elbasani eshte me plot gojen kampion ju ftojme ne festen tone qe fillon ne tirane kete te shtune dhe ne festen e madhe qe do te behet ne elbasan ne javen e findit kunder shkumbinit. dhe shoqata e tifozeve verdhe e blu falenderon per mbeshtetjen e tyre duke ardhur ne elbasan per te bere tifozllik per elbasanin tifozet e ketyre ekipeve:
VLLAZNISE , LUSHNJES , SHKUMBINIT , SKENDERBEUT, DHE TEUTES. QE NA KANE MBESHTETUR NE TE GJITHE TAKIMET QE KA ZHVILLUAR EKIPI I ELBASANIT . DHE I FTOJME NE FESTEN TONE NE ELBASAN . NJE FALENDERIM SPECIAL PER TIFOZERINE E SKENDERBEUT TE KORCES .

[Dr Rieux]

Marre nga TemA, 2 Maj 2006
I.

Gjithmonë kam dëshirë ta quaj me emrin e tij të vërtetë: Kampionati Kombëtar i Shqipërisë. Sepse aspak nuk më tërheq emërtimi “Superligë”. Nuk na shkon. Jo vetëm nga ana gjuhësore - dy fjalë të huaja të shtërnguara njera mbi tjetrën – por sepse kjo “super” në gjithë jetën shqiptare asesi nuk mendoj se ka vend për të gjetur përdorim. Askund nuk jemi “super”. As në ekonomi, as në futboll, as në politikë, as në kulturë, as në qytet, as në fshat, as në kampionat, as në rrugë, as në jetë. Ky është thjesht Kampionati Kombëtar i Shqipërisë, i cili edhe pse me kësi uljesh e ngritjesh, ka një meritë të madhe sepse përfaqëson një nga kënaqësitë më të vjetra të jetës kulturore e*shpirtërore në Shqipëri.

E pra?…*



Vonë, tepër vonë…



Papritmas, të shtunën që shkoi, 180 minuta para mbarimit, Kampionati i 67-të Zyrtar i Shqipërisë mori një seriozitet thuajse dramatik. Dhe për një fat po dramatik, ai nuk zgjidhi asgjë, ose zgjidhi shumë pak. Zgjidhi ate që e kishte zgjidhur tash sa javë: rënien apo lamtumirën dinjitoze të KS Lushnjës mbas plot 10 vjetëve, qysh nga 1996, nga Liga e parë.

Kampionati nuk ia dha kënaqësinë KS Elbasanit ta quante veten Kampione të Shqipërisë dy javë para mbarimit. Ndonëse thuajse ia dha, teksa mendon se skuadrës së Elbasanit i duhet vetëm edhe 1 pikë për të qenë mbas 22 vjetëve*mbretëresha e futbollit shqiptar. Kampionati nuk i blatoi SK Tiranës kënaqësinë e sigurimit para kohe të vendit të dytë, ndonëse, të paktën teorikisht, ende është në luftë për titullin; dhe as Partizanit nuk ia blatoi ate të sigurimit para kohe të vendit të tretë, ndonëse, të paktën teorikisht, ai është ende në garë për vendin e dytë!*Kampionati nuk i dha as kënaqësinë e vogël skuadrës së Durrësit - mbas fitores me SK Tiranën mbrenda në Tiranë -*të rrëmbimit të tri pikëve të çmueshme skuadrës së Peqinit mbrenda në Durrës për të rilindur në çastin e fundit. Kampionati nuk pati mëshirë as me Skenderbeun e Korçës, të cilit i krijoj një humbje fatale në fushën e vet, 0-2 me Besën e gozhduar në vendin e pestë, duke e bërë skuadrën korçare po aq papritmas, kandidate për ta lëshuar mbas vetëm një viti Ligën e parë, në të cilën me aq mund sapo qe rikthyer dhe të cilën prej javësh dukej se e kishte siguruar edhe për stinën e ardhshme. Kampionati i dha Shkumbinit të Peqinit kënaqësinë e ngjitjes*së tij për herë të parë mbas bukur 34 javësh në vendin e 7-të, duke u ndjerë jo pak i sigurtë për të qëndruar për të 12-tin vit me rradhë midis skuadrave të Kampionatit Kombëtar të Shqipërisë. Kampionati i dha edhe një herë kënaqësinë e nderit skuadrës simpatike të Lushnjës, e cila me barazimin 0-0 me kampionen ende në fuqi, ate të Sportklub Tiranës, mu në çastin e lamtumirës u rrit tejet në sytë e gjithëve.

Kështu, ky Kampionat 2005-2006, i sulmuar si asnjeri prej të 67-tëve të deritashëm, krejt papritmas dhuroi ndoshta javën më të ndershme të tij. Askush nuk lëshoi pé, ose më mirë me thanë, askush nuk pati mundësinë për të lëshuar. Nuk mund të lëshonte Partizani teksa*rrezikonte vendin e tretë, ndonëse ende lufton për të dytin. Nuk mund të lëshonte Dinamo kur ende është edhe ajo në vallen e tre mundësive “të dyta”. Nuk mund të lëshonin asesi Shkumbini, Teuta apo dhe Skenderbeu për shkaqe që dihen. Mund të lëshonte KS Lushnja, por ka gjithë këto javë që i frikëson të gjithë! Nuk ka logjikë për të lëshuar Vllaznia, ndonëse përpara mendimit për Kupën që nuk e ka fituar qysh më 1987, asaj nuk i bën përshtypje vendi i 6-të apo i 5-të. Dhe u pa që nuk ka lëshuar pé as Besa e Kavajës, e cila në tanësi ka zhvilluar një kampionat plot ambicje, ndonëse tash 21 javë nuk e lëshon vendin e pestë. Dhe shkatërroi pa mëshirë në shtëpinë e tij, Skenderbeun e Korçës me të cilin sapo kishin ardhur së bashku, të kapur dorë për dorë, në Ligën 1.

Çfarë do të ndodhë?

Një barazim i KS Elbasanit në Tiranë, e shpall ate ashtu si dhe 22 vjet më parë kampione në Stadiumet e Tiranës. Një fitore e kampionëve e lë gjithçka pezull për 90 minutat e fundit. Një humbje e SK Tiranës, apo dhe një barazim, dhe fitore të rrufeshme të Partizanit në Shkodër dhe të Dinamos me skuadrën korçare në Tiranë, e përplas*Sportklubin në vendin e katërt. Ndërkaq, në fund aventura e vijës sizmike Peqinë-Korçë-Durrës është e paparashikueshme. Ndeshjet janë Shkumbini – KS Lushnja, Besa – Teuta, Dinamo – Skenderbeu. Dhe mbas një jave, Partizani – SK Tirana, KS Elbasani – Shkumbini, Teuta – Dinamo apo Skenderbeu – Vllaznia.

E shihni që ky Kampionat i çuditshëm ka prirje të fillojë pikërisht kur po mbaron, në dy javët e fundit. Eshtë vonë, tepër vonë. Eshtë një zgjim prej një letargjie të gjatë, e prishur përherë vetëm prej 19 fitoreve bindëse të skuadrës elbasanase, që sidoqë të vijnë punët, ta do mendja se është kampione e re e Shqipërisë. Në një kohë që gjithnjë papritmas, dhe jodrejtpërdrejt, edhe ai vetë mund të luajë role në garën e ashpër të treshes kryeqytetase për një vend në Evropë si dhe në garën e tri skuadrave të cilat do të luftojnë për shpëtim në këto 180 minuta, ndër më të kujtueshmet e*historisë së tyre.

Java 34, që dha vetëm 7 gola, 5 skuadra që nuk shënuan, vetëm 1 fitore vendasish ndër 5 ndeshje, është paralajmërimi i fortë për*pak bukuri, për pak aromë në çastin e fundit.

Nuk është keq as kjo, ndonëse tejet e pamjaftueshme. Sepse është vonë, tepër vonë…*



Lindja e historisë së lëshimeve



Asnjëherë në historinë e Shqipërisë si kësaj rradhe nuk është infektuar jehona e Kampionatit Kombëtar të Shqipërisë me idetë “regresive” të lënies së ndeshjeve, të dorëzimit para kohe të rezultatit se sa kësaj here. Asnjëherë si këto javët e fundit në historinë e Shqipërisë nuk është folur dhe komentuar me kaq vrull e pa argumente dhe fakte “juridikë” për lënie rezultatesh se sa kësaj here. U bë tema e çdo jave. Deri aty sa lindi një mënyrë gazetarije e paparë, ose më qartë, lindi një pyetje tejet*“e sinqertë” që nuk ishte parë ndonjëherë ndër ne: që trajneri, presidenti i klubit, futbollisti rastisi disa herë të pyetej: “A mos do ta lëshoni ndeshjen?”.

Ajo që mbeti pa u thënë, pa u zbuluar, pa u hetuar ishte kjo tjetra, që në të vërtetë është më kryesorja: këto ndeshje dhe rezultate të lëna, a shiten për paré, për pushtet futbollistik, apo për miqësi e fqinjësi? Kjo jo vetëm nuk u zbulua, por as nuk duket se po përpiqet dikush ta zbulojë.

Më 27 maj 2003 në faqet e kësaj gazete, është botuar shkrimi me titull “15 vjet rezultate të "paracaktuara" në Kampionatin e Shqipërisë!” Sot mund t’iu kujtojmë se asgjë nuk përbën risi, pra gjithçka është shfaqje e një sëmundjeje të vjetër shqiptare. Dhe mendoj se e gjithë përpjekja për ta paraqitur ndodhinë e lëshimeve si risi të vitit 2006, apo si diçka e paparë, nuk është e vërtetë. Kam përshtypjen se gjithçka vjen ngaqë mbas pesë vjetëve, qysh nga Vllaznia 2001, titulli po del nga kryeqyteti ”konservator”. Dhe sa herë ka ndodhur kjo, pra që nuk ka fituar kryeqyteti, shtypi thuajse në tanësi (për hir të së vërtetës, me përjashtim të autorit të këtij shkrimi dhe gazetave që ka drejtuar apo ku ka shkruar), është munduar në mënyrë të vetvetishme t’ia ulë meritat kampionit jokryeqytetas, që sivjet mund t’i takojë të jetë KS Elbasani.*

Historia e lëshimit të rezultateve të ndeshjeve të Kampionatit Shqiptar, që dihet, nuk është një shpikje shqiptare, në Shqipëri ka krijues të parë mu kryeqytetin. Dhe ka lindur për çudi në Shqipërinë Komuniste me themelimin e skuadrave asokohe ushtarake, Partizani e Dinamo. “Shpikja” daton më 11 qershor 1952. Dhe le ta përshkruajmë këte nëpërmjet këtij kalimi të Librit tonë “Historia e Kampionateve të Shqipërisë 1950-54:

“Ngjarja e paprecedent ka vënd në Stadiumin Kombëtar "Qemal Stafa" ku Dinamo e Tiranës fiton 8-0 ndaj Dinamos së Vlorës. Në këte ditë nis komandimi i turpshëm i rezultateve. Duhet të dijmë se të gjitha Dinamot i përkisnin Ministrisë së Punëve të Brendëshme. Dhe Dinamo e Vlorës ka marrë urdhër për t'i lëshuar fitoren me shumë gola Dinamos qendrore, asaj të Tiranës. Çudia është se përmes një shkrimi të "Sportit popullor" kërkohet të mbahet qëndrim. Shtypi nuk e komenton ndeshjen, por kritikon duke nënvizuar se "ka munguar lufta sportive, emulacioni sportiv" dhe "se mjaft fakte*vërtetojnë që skuadra*Dinamo e Vlorës... ka mbajtur një qëndrim indiferent karshi situatës së vështirë që krijohesh nga presioni i vazhduar i kampionëve" dhe "se shumë i dobët ka qenë qëndrimi i disa lojtarëve të Vlorës që qeshnin". Impresionues rasti i qendërsulmuesit të Vlorës, i cili akuzohet se në një rast ka hequr dorë në mënyrë flagrante nga shënimi i golit… Dhe 8-0, ngjarje që ngjet më 11 qershor 1952 në Tiranë. Tri ditë më vonë Partizani arrin 5-0 në Korçë me Punën vendase (Parapani 6', Resmja 43', 47', 59', L.Boriçi 81'), kur pritej krejt ndryshe, po shtypi kësaj rradhepër çudi nuk akuzon”.

Këtu ka nisur kjo histori. Përshembull, Dinamo e Durrësit, varej nga Dega e Punëve të Mbrendshme të Durrësit, pra nga Ministria e Punëve të Mbrendshme ashtu si dhe Dinamo në Tiranë. Nga ana tjetër, Luftëtari i*Shkollës së Bashkuar të Oficerave "Enver Hoxha" varej nga Ministria e Mbrojtjes ashtu si dhe Partizani. Dinamot e rretheve të asaj kohe, sidomos Dinamo e Shkodrës dhe ajo e Durrësit do të vazhdojnë t’i hapin portat Dinamos së Tiranës në duel me Partizanin. Ndërkaq, “gregario” i këtij të fundit ishte Luftëtari i Shkollës së Bashkuar “Enver Hoxha”, i*cili ndërkohë që luftonte me dhëmbë për t’i marrë pikë Dinamos, duelantit të Partizanit, i hapte portat këtij. Më 1954 Dinamo e Durrësit dhe Luftëtari u urdhëruan, doemos në prapaskenë,*të lëshonin rezultatet e ndeshjeve në të mirë të dy "skuadrave mëmë" dhe të luftonin kundër kundërshtarit të tyre që ishte ose Partizani, ose Dinamo. Ngjarjet kanë qenë jo thjesht "shfaqje të huaja", siç ia kishte ànda regjimit t'i emërtonte, por modele të papara të lëshimit artificial të rezultateve, për çka shtypi më mbas as me nënkuptim nuk guxonte të fliste më! Ka mbetur model fitorja 7-0 e Dinamos qendrore siç i thonin, prej Dinamos tjetër në Durrës. Ka mbetur po ashtu model lëshimi i fitores 7-0 të Partizanit prej Luftëtëtarit të Shkollës së Bashkuar më 18 shtator 1955. Ndërsa në ndeshjen Dinamo e Shkodrës – Dinamo e Tiranës 0-6 më 30 tetor 1955 kam qenë i pranishëm, dhe publiku shkodran, i cili kishte mbushur Stadiumin”Vojo Kushi”*me shpresë për të parë futboll të vërtetë, mbrenda 20 minutave të para boshatisi tribunat! E kujtoni që ky kampionat shpalli fituesin me golaverazh.



Dhe merremi vetëm me*“lëniet” e 2006-tës?



Por t’i kthehemi shkrimit të “TemA”-s të 27 majit 2003, që na tregon për ngjarjet e 15 vjetëve të fundit, pandershmëria e të cilave, siç e kam thënë, ka një të veçantë: zbulohet shumë lehtë, edhe ngaqë tash, në demokraci, nuk ka më frikë askush!? Kështu më 9 qershor 1991, ndeshja Besa - Traktori i Lushnjës përfundon 4-4 thjesht për të shënuar 3 gola Altin Rraklli. Një javë më vonë, në Javën 39, ndeshja Tomori - Traktori përfundon 6-5 thjesht për të shënuar 5 gola Kliton Bozgo i Tomorit, i cili me 29 gola përballë 27 të Rrakllit, hyn në 3 më të mirët e Evropës!

Një kampionat më vonë, atë të stinës 1991-92, Selenica, një qytezë bri Vlorës, fiton 4-2 brënda në Tiranë me SK Tiranën, po megjithate bie! Kastriotit të Krujës i duhen gola dhe fiton 6-1 në Pogradec! Kliton Bozgos të Tomorit dhe Edmir Bilalit të Vllaznisë iu duhen gola për rrëmbyer titullin e kryeshënuesit dhe Vllaznia fiton 6-2 me Apoloninë dhe Bilali shënon 3 gola. Laçi bie dakord me Tomorin për barazimin shpëtimtar për te, dhe ky rregullohet bukur e mirë 4-4, për të shënuar Bozgo të katër golat, por për fat pa e mbërritur Bilalin (20 gola të këtij dhe 18 të beratasit). Ndërkaq, për rënie, Selenicës nuk i mjafton fitorja e falur 2-4 nga SK Tirana, sepse bie për shkak golash (vendi i parafundit, 15). Lëniet e 2006-tës janë “çikërima” përpara këtyre të 1992-shit.

Në Kampionatin 1992-93, i fituar nga Partizani për herë të fundit për te në këta 13 vjet, në Javën 30, e fundit, më 9 maj 1993, Kastrioti i Krujës fiton 1-0 me Dinamon, por nuk shpëton. Në Kavajë fiksohet rezultati historik 7-1 për Besën kundër SK Tiranës në garën e kavajasve për vendin e dytë, kur SK Tiranën edhe humbja nuk e nxirrte jashtë kampionatit.

Në Kampionatin 1993-94, Java 26 e tij, 30 prill 1994, gara për mosrënie përfshin deri në 9 skuadra. Teuta bie dakord me Besëlidhjen për 0-0 në Lezhë, ndeshje e titullit të siguruar për durrsakët, aq sa i duheshin lezhjanëve për të qëndruar. Dhe po kaq iu duheshin kampionëve të rinj nga Durrësi që portjeri i tyre Kujtim Shtama, të mbetet i paprekur për 927 minuta lojë rresht! Sopoti i rënë para kohe, i fal Apolonisë në Librazhd një 4-3 shpëtimtar për fierakët. Skandali ndërkohë, shpërthen në Laç: Laçi - Flamurtari 5-0! Aq sa i duheshin skuadrës laçjane për të shpëtuar në dëm të KS Lushnjës. Lëniet e 2006-tës janë vërtet “çikërima”

Kampionati 1994-95 duket disi më i ndershëm, por Dinamos i duhet 1 pikë për të shpëtuar. Ia fal miku i tij i vjetër dikasterial, Partizani në një 0-0 me veshët te radio. Llogari e përkryer! Ndërkaq, Flamurtari lufton për vendin e dytë, por Besëlidhjes i duhet vetëm 1 pikë. Dhe në Lezhë 2-2 “miqësor” midis tyre.

Pas një viti, në Kampionatin 1995-96, Shkumbini i falë gola dhe fitore Besëlidhjes qysh dy javë para mbarimit. Eshtë një 5-4 me 3 gola të atij që do të jetë futbollisti-deputet: Shpëtim Kateshi - 3 gola të tij! Endërronte titullin e kryeshënuesit në duel me Albert Çukon e Laçit (21 me 19 në fund). Dhe Java 34, e fundit, ka shitje ndeshjesh po për hir të garës së kryeshënuesit. Lënie kësisoji edhe në botë janë të pafalëshme. Eshtë vërtet skandal i paparë. Flamurtari fiton në Librazhd 5-4, duke i lejuar 4 tundje rrjete Brashës së miqve! Apolonia fiton 3-1 në Berat për të shënuar 3 gola një rival tjetër për kryeshënuesin: Zeqo! Mirëpo, Shpëtim Kateshi nuk "përmbahet" me golat e falur: Shkumbini - Olimpik 3-0 dhe natyrisht 3 gola të Kateshit! Mandej dy skandalet e tjera: Elbasani - Laçi 6-5 dhe 5 gola të falur për Çukon e Laçit dhe 3 për Jakupin e Elbasanit. Dhe ja që lufta për kryeshënuesin ka dhe dy emra të tjerë: Zylën e Skenderbeut dhe A.Shehun e Shqiponjës. Dhe Skenderbeu - Shqiponja e Gjirokastrës 5-3 dhe 4 gola të Zylës e 3 të Shehut. 2006-ta ende nuk ka mbërritur deri këtu.

Dy kampionate më vonë, atë 1997-98 ç'është e vërteta, ka vetëm një ndeshje të shitur, ajo Sopoti - Shkumbini, thjesht që Dorian Bubeqi të triumfojë si kryeshënues mbi Jakupin e SK Tiranës. Eshtë edhe këtu 6-5 "klasik" për Shkumbinin dhe Bubeqit i dhurohen 5 gola duke e çuar 2 mbi Jakupin (26 me 24).

Më 15 maj 1999, java e fundit e Kampionatit 1998-99, ka vetëm një lëshim të butë, fitoren 2-1 të Vllaznisë në Lushnjën tejet të fortë në këte vit, për të mbetur nënkampion Vllaznia në një kampionat të ashpër (SK Tirana 61, Vllaznia 60, Bylis 59). Mbas një viti, stina 1999-2000, Vllaznia kërkon të ndihmojë KS Elbasanin, të cilit i dhuron fitoren 2-1 brënda në Shkodër, duke e çuar në ndeshje shtesë për shpëtim me Besën, të humbur mandej nga elbasanasit.

Dhe ja Kampionati i stinës 2001-02. Këtu lëshimi është për titull. Ngjarja zhvillohet në Shkodër: Vllaznia - Dinamo. Shkodranët nxjerrin jashtë një 11-metërsh me elbasanasin O.Osmani, kur 4-5 bashkëqytetas të tij janë në 11-shin dinamas!? Mandej minuta e 89-të dhe Klodian Asllanit mbrojtja e Shkodrës duket sikur i thotë me gojën e vet: "shëno!". Dhe ai krejt i lirë kështu bën. Dinamo fiton 1-0 dhe është kampione me vetëm 1 pikë mbi SK Tiranën!

Ky është fundi i Kampionateve të Shqipërisë. Kësisoj, ky 2006 nuk ka asgjë të jashtzakonshme, asgjë të re, madje siç e shihni, ka pak në krahasim me të mëparshmit. Përshembull me ate 2002·03, ku Dinamo thuajse shkon me 11-shin e dytë në Lushnje dhe natyrisht 2-0 për vendasit. SK Tirana nuk ka forca për dramë në Elbasan në ditën e festës së titullit dhe doemos 2-1 për Elbasanin. Besëlidhja ka mbaruar punë me kohë me Ligën 1 dhe doemos 0-2 për Flamurtarin në Lezhë. Dhe dy stadiume kombëtare që falin*pa mëshirë: "Qemal Stafa" dhe "Loro Boriçi"!*Vllaznia - Apolonia 2-3, edhe pse 2-0 për shkodranët, por mandej 3 gola të Rukos, dy prej të cilëve në minutat e fundit: 81' dhe 91'! Nga ana tjetër, Besa shkon deri në 3-1 me Partizanin në Tiranë, mandej 4-3 për këte, po në fund një “vodevil” plot humor me aktin e fundit në hare të plotë: 5-4 për Besën!

Shqipëria është ndoshta i vetmi vend në Evropë, e cila lëshon ndeshje në fund të Kampionatit për të nxjerrë në mënyrë artificiale kryeshënuesit. Nuk mund t’i harrojmë kaq shpejt ndeshjet e Kampionatit të shkuar, atij 2004-205. Java 34: Teuta – SK Tirana 3-5 në garën “rrëmbyese” për kryeshënuesin: Altin Rraklli 3 gola dhe po 3 gola Daniel Xhafa. Java 35: Shkumbini – Partizani 4-3 për të shënuar tre gola Dorian Byklykbashi! Komedia mbyllet me Javën 36: Partizani – Laçi, 5-5 për të shënuar të pesë golat Bykykbashi e për t’u shpallur ai kryeshënuesi i Kampionatit (24 gola) në garën me Daniel Xhafën (21) dhe Abilion (20). Dhe kujtojmë se në 35 javë të tana Laçi kishe shënuar vetëm tetë gola dhe i shënon pesë Partiznait në një ndeshje të vetme! Atij Partizani, për të cilin rëndësi kishin vetëm 5 golat për Dorian Byklykbashin.*Dhe përldhel Laçin me një barazim absurd!

Kampionati i 67-të Kombëtar, ky 2005-06*nuk ka diçka të jashtzakonëshme në krahasim me të tjerët përsa i përket lënieve të ndeshjeve. E jashtzakonshmja është tjetërkund: te mungesa e kulturës dhe te tronditja e historisë së Kampionatit Shqiptar, kënaqësisë së vjetër të shqiptarëve.

Do të takohemi të martën tjetër me pjesën e dytë të Dossier-it të “TemA”-s.*

[ClaY_MorE]

Ps: Tifozet e Partizanit nuk jane te mireprit
Pervec: strano, OO7, Macho, Tulipani.


Mire se te vini.


Forca Elbasani!

[Piranha]

ElBaSaNi KaMpIoN

Urime te gjithe tifozerise!!!!
Duam te shikojme feste te madhe kete vit dhe po pati ndonje foto mire do jete...

By Piranha

[ClaY_MorE]

ElBaSaNi KaMpIoN

Urime te gjithe tifozerise!!!!
Duam te shikojme feste te madhe kete vit dhe po pati ndonje foto mire do jete...

By Piranha

Po re mire qe me kujtove te marr aparatin digital me vete

Nga behesh re ke humb fare

[Piranha]

Ketu kam qene ClaY_MorE
Ndoshta nuk kemi koinciduar ne te njejten teme ne te njejten kohe...
Si merr kishe harruar qe do besh foto ti...Po ca do i mbash mend festes ti


By Piranha

[ClaY_MorE]

Epo si do te ti rris vlerat re

Nejse po erdhe ne Elbasan na bej nje ze se mbase nuk del me humbje

[Tulipani Zi]

Ps: Tifozet e Partizanit nuk jane te mireprit
Pervec: strano, OO7, Macho, Tulipani.

Forca Elbasani!

Scorpionsi that qe ata tifozet e tjere paskan ardhe ne stadium ta perkrahin Elbasanin. A eshte e vertete kjo apo thjesht eufori e castit?

Tifozet e Partizonit nuk kishin si te perkrahnin Elbasanin kur ishin pretendente per 3 fazat e kampionatit per ta fituar vete bashke me tifozet e Bese, Tirona dhe Dinamos.

Nejse urime edhe njehere. Do kisha vajte ne Selman Stermasi te Shtunen, po te isha ne Tirane, thjesht te festoja me Elbasanllinjte. Do jete me te vertete atmosfere fantastike dhe do te na beje te harrojme gjithe pislliqet qe behen ne futbollin tone per nje dite.

[ClaY_MorE]

Scorpionsi that qe ata tifozet e tjere paskan ardhe ne stadium ta perkrahin Elbasanin. A eshte e vertete kjo apo thjesht eufori e castit?

Tifozet e Partizonit nuk kishin si te perkrahnin Elbasanin kur ishin pretendente per 3 fazat e kampionatit per ta fituar vete bashke me tifozet e Bese, Tirona dhe Dinamos.

Nejse urime edhe njehere. Do kisha vajte ne Selman Stermasi te Shtunen, po te isha ne Tirane, thjesht te festoja me Elbasanllinjte. Do jete me te vertete atmosfere fantastike dhe do te na beje te harrojme gjithe pislliqet qe behen ne futbollin tone per nje dite.

Faleminderit lal.


Shpresojme ta nisim festen qe ne Tirane