Kthim ne te kaluaren.

[Trebeshina]

Faleminderit qe me lexon! Nuk kane mbetur dhe shume poezi ne kete fletore qe ime me, e ka ruajtur me aq kujdes... Megjithate, jam e gezuar qe ti je ketu!

[Trebeshina]

Dikur, nje komshia ime,perveçse bente bakllava te shkelqyer,kendonte nen ze vargje qe mua me benin pershtypje dhe kur mora vesh per vdekjen e saj, duke qene se isha larg e s'mund te merrja pjese ne funeral, e qava sipas menyres sime...Shkrova keshtu nje "koment" per te fundit vargje te saj...

Kur thote nena(qan nena)-Bir o bir
Behet lume e behet gjir.
Kur thote motra(qan motra)-ooo vella
Pika motres qe s'i ra.
Kur thote çupa(qan çupa)-o baba,
Eshte me radhe e me sera.
.......

[Trebeshina]

"Kur thote nenair o bir,
Behet lume e behet gjir."


Cahen ret'e duket qielli,
Firon shiu,skuqet dielli.
Zen'e qeshin buzt'e çara,
Marrin jet'qarjet e para.

Lind nje engjell,vajz'a djale
Ka nente muaj qe con fjale.
Nena ze dhe i merr ere,
Nene-zeza,nen'e mjere.

S'diti kush,kur mbolli fare
Se fara qe per ne are.
Deshi ate qe krijonte,
Pas ta linte kur te shkonte.

Dasmen deshi ti gezoje,
Mjaltes-mjaltes ti kendoje.
Ndaj,kur e qan" Bir o biiiir"
S'ka si te mos behet gjir.


Kur thote motra:"O vella"
Pika motres qe s'i ra.


U mekuan ne nje bark,
Moren nga i njejti gjak.
Nga nje sise qumeshtin e pine,
Bashke ia hoqen nenes zine.

Bashk'e qane dhe babane,
Motra mbeti me vellane.
Te dy u rriten me halle,
Per sho-shoqin hodhen valle.

Kur martuan dhe femijte,
Prap' te dy ngelen te zinjte.
Ndaj kur qau:"O vellaaa"
Pika motres, qe s'i ra.


Kur thote çupa :"O baba"
Eshte me radhe e me sera.


Cupen e rriti dhe martoi,
Djali' saj e trashegoi.
Ndaj, kur vajza qan babane
Ka dhe radhen dhe serane.



Tirane '97.

[Trebeshina]

E lau fytyren engjellore,si çdo here,ate mengjes.
U pa ne pasqyren e ciflosur,si çdo mengjes,ate dite.
Kaloi rruges se vjeter,si çdo dite,per ne shkolle.
Strukur banges se ngushte,mendoi per Ate.
...
Qene njohur buze perroit,ku rridhte nje burim.
Uji pat qene i ftohte dhe vjeshta ne tundim.
Fjalet,perdellyese,si gjethet ne rrezim,
Buzet sapo-formuar,lengezuar ne premtim.

Kish pesembedhjete vite mbi supet rrumbullake,
Gojen si qershi dhe ecjen fluturake.
Ne reçipeta vetja i dukej qesharake,
Dhe numeronte ditet,e vogla,pas çdo darke.

U sheqeros si enderr, e bardha qaf'e saj,
I çelte dashuria,larushet syt pa faj.
Lasdronte kokes'vogel,si luleshqerre ne maj,
i vetmi premtim qe pat dhen' goj'e saj.
...
Keshtu,i kish premtuar djaloshit te burimi,
Se do t'ish e tija,posa te behej viti.
Dhe plot nje vit me pas ne bangen shumevjeçare,
Mezi qe priste mbremjen,e bindura manare.
...
Aty afer mesdites,ish thene t'ia niste shiu;
Te voglen mezirritur,e keqja seç e ndihu.
Me zemer perpelitur hodhi te tretin hap,
Kembeshqyer,lebetitur,pa veten nen nje rrap.

Poshte trupit te panjohur, u kthye ne ulkonje,
Por,bisha qe m'e eger, e la fare pa goje.
I hapi syte me shprese,djalken e saj mos shihte,
Por jo qe jo..Dhe shiu,s'kuptohej se nga vinte.

Nga siper qau qielli,menxyren qe ia pat,
Pas bresherit'syve te saj,toka s'mbet e that';
Dhe pyllit legjendar,vjeshta s'u duk e verdh'
E skuqi dhun'e ndyre;I pari gjak-u derdh.
...
Kur nuk e pa te vinte,djaloshi vu merak;
Burimit ku e priste,zemra i rrahu tak,
Dhe zhaurim'e ujit iu be si kuje vaji,
Dhe guri ku qe ulur, i frikshem,si gur varri.
...
Te nesermen mbi djalin,rende rane ca kembana;
Ai si zokth i trembur,vrapoi per tek Ana;
TI thoshte qe e priti gjithe naten te burimi,
Ti thosh qe shume e donte,asaj qe vet' e rriti.

I shkreti,as mendonte qe Ana e kish lene,
Njehere e pergjithmone,asaj nate me hene.
Kur djalin,gjumi zuri,ashtu me rroba veshur,
ANEN lekundte era,degeve te rrapit-xhveshur.

Se kembet nuk e mbajten per deri te burimi,
Se zemra s'i duroi,per deri te takimi;
Se s'kish ç'ti falte djalkes,e vogla mezi-rritur,
Atij qe shume e donte,-ne diten e shumepritur.
...
E lau futyren engjellore,si çdo here,ate mengjes;
U pa ne pasqyren e ciflosur,si çdo mengjes,ate dite;
Kaloi rruges se vjeter si çdo dite per ne shkolle;
U struk banges se ngushte,mendoi per Ate.
...
Por nuk e lane te gjoren,banges te enderronte;
S'ia lane as vajzerine,dashuris'tia dhuronte;
Tani buzeqesh trishtueshem permbi fotografi,
Mbi varr lotet e syve,ia fshin vetem nje bli.


Me eshte shume i dashur ky krijim, sepse ka zene vend ne mua ashtu sic kjo ngjarje e dhimbshme,e cila me ngacmoi aq thelle saqe perballe saj s'mund te rrija indiferente sikur te mos kish ndodhur asgje... Berat '97-e.

[Trebeshina]

Faqet ti kafshuan dhe floket ti prene,
kur pem'e bajames
çelte neper enderra.

Ti qave,ulerive
per fatin e shqyer,
Dhe jeten e theve
per nderin e perlyer.

Ti ike, u fshehe
ne oret qe pasuan,
Me gjaku u hengre
xhindet te kafshuan.

Degjova per Ty
Dhe erdha te gjeta
Ti flije e vockel
Mes varresh te shkreta.


'97-e

[Trebeshina]

Erdhi e keputur mbremja, kesaj te diele;
Cau neper biseda politike,e sfilata mode;
Shau dendur tensionin e ulet;
Protestoi per protestantet e shtirur;
U pengua kembeve te te dehurve,
E ju desh te kercente ne dasma emigrantesh.

Nxitoi te ulej sa me pare
rreth ores pese e nje çerek.
Nxorri kartviziten e saj
dhe u shtri sa gjat'e gjere:
E diele,24 nentor 1996.
Une mora urbanin e qendres.

Veshi im i lire,degjonte "Shqipen e andeve"
e, kurse trupin tim,
e shtynin trupa te panjohur.
Pas bytheve te mia, ferkohej nje esterik.
Ne gjithe kete mish-mash
dikush nxorri çakmakun dhe ndezi cigaren,
ne urbanin e pare te mbremjes.

Mesit te mbremjes,
Nga salla e Teatrit Kombetar,
Une ndiqja shfaqje dhe derdhja lote,
dhe dashuroja nje Fernando
qe e takoja per here te pare.
(paçka se e kam shoke vite me radhe)

Mbremja,mori fund.
U shkri nga "Polifonia e shiut te nates".



1996,Tirane

[EDUARDI]

E Dashur Trebeshina.

I kam lexuar shume here kto shkrime dhe jam shume shume i kenaqur per shkrimet e tua.
kto shkrime mbajne brenda tyre nje jete reale nje kujtim nga e kaluara,dhe me pelqen qe ti more inisiativen dhe i solle ktu mes nesh qe te na falje kte kenaqesi leximi.
mendoj qe ate fjalen qe kam then qe vertet shkruan pak por ato pak qe shkruan kan shume kuptime,te vleresoj ty dhe vleresoj shume shkrimet e juaja


me shume respekt

Eduardi.... Urime

[Trebeshina]

E shtrive krahun,po per ç'fare?
Per te qelluar nje femer?
Po mire:
Qello mbi nje parfum;
Mbi nje lule,
Mbi nje tufe flokesh,
Mbi nje pelhure ndjenjash,
Mbi nje pale buze,
Mbi nje pjate me qershi.
Qello mbi lote,
Mbi buzeqeshje,
Mbi perkedheli,
Mbi ngrohtesi.
Qello mbi shikimin me delikat
te universit,
A mundesh???
A nuk plandosesh
para ketij pylli te paane?
A s'behesh vemje
perfund kesaj puhize ledhatare?
Ah,Ne qofte se te pelqen,
kerko pak prej saj dhe do ta kesh.
Sepse femra eshte femer dhe di te fale.
Po krahun, a krahun
kurre mos e shtri drejt saj!!!
Kryekeput, gabim fatal.



1994-Tirane; Ne ato vite te veshtira, (me kujtohet) vajzat e reja kishin nje barre te madhe mbi shpatulla: Rrolin kryesor ne ate perdhunim psiqik e fizik qe perpiu popullin tone. Ishte vertet e dhimbshme por jo rralle shikoje skena ku nje djale qellonte nje vajze ne emer te injorances. Une vete e kam provuar guston e ketij dis'humanizmi te papershkrueshem. Ne nje kohe ku s'mund ti qaheshe kujt, ngushelloheshe neper flete te bardha duke ndare me to te zezen e jetes.

[Trebeshina]

faleminderit! I sjell keto shkrime te miat, per te kujtuar nje te kaluar edhe pse jo shume te larget; Ishte nje jete vertet "makaber", dhe personalisht mendoj, qe ato vite kane qene prova me e veshtire per mbijetese. Ne ato vite edhe dashuria, kishte shije te tharte. Perqafime Ed; Faleminderit qe kuriozon dhe vlereson kete teme!

[Trebeshina]

Eh, "jeta" ime; Sa here ti kam privuar kenaqesite!
Duro-te thosha-se do te vije nje dite!...

Ti ikje kok'ulur,gdhendeshe ne vite,
Ne tituj demode,shemtuar u skalite.

Tani me dhimbset trupi yt i hidhur!
Ka mbetur copetuar, zinxhiresh i lidhur...


'98-