A e ruajti feja islame popullin shqiptar nga asimilimi?

[oiseau en vol]

Cifutet gjate inkuizicionit jane pagezuar te gjithe por se kane perqafuar kristianizmin pasi diten kaurre dhe naten cifute,por shqiptaret fatmireisht nuk e kane pasur kurre kete dyfytyresi pasi ate fe qe kane perqafuar ikane ndejtur mbrapa.

Sa humor te holle ke more Salo... pergezime pergezime... nuk eshte e lehte...

Sa per dijeni o Sal Hajdini, andej nga jam une, bejme nja dy-tre festa me emra shenjtoresh katolike. E megjithate jane myslimane. Tani si ia ve emrin ti kesaj ? Apo ato librat e tu nuk e parashikojne kete ?

Pse nuk shprehesh tamam ? Kur permend fjalen inkuizicion, mendja te shkon tek Spanje 1492. Jo tek Kristofor Kolombi qe pati zbuluar token ku je ti aty, por debimin ne mase te Çifuteve, vrasjen, djegien, e plaçkitjen e tyre. Akoma gjen ndoshta sot ne Greqi pasardhes te tyre. Them "ndoshta" se greket njihen si nder popujt me ksenofobe dhe antisemite te Europes, dhe çifutet e kane kuptuar kete kohet e fundit. Shiko pak debatin qe u be ne Europe ne lidhje me ca deklarata te disa qeveritareve greke.

Keshtu qe mos trego perralla ne lidhje me "dyfytyresine" e çifuteve. Ka sa te duash qe jane dyfytyrsha, pafytyrsha, e shumefytyrsha. Por kam pershtypjen qe edhe ti je nder ato qe beson tek komplotet e nendheshme te çifuteve kunder botes. Oh meqe ra fjala, ai asteroidi qe po i afrohet Tokes, eshte bere me llaf te bjere andej nga Arabia, sepse eshte telekomanduar nga disa shkencetare çifute. Dhe jane me te vertete te zot : e kane bere me fjale qe Izraelin nuk e gjeje asgje, bile bile krateri qe do hapet ne Arabi do sherbeje per te mbushur nafte me kova ne siperfaqe e jo me tuba... Te zot jane, s'ke ç'i thua

Alketnjedytreshi na thote si nuk pushuan myslymanet se genjyeri. Ah more daje, ti ishe Zoti na rujte... te eshte mbush mendja top se ka veç nje vule dhe ate e zoteron ti. Jo bre daja njeshdyshtresh, a mundesh ndonjehere me e pa nje njeri si njeri ? A te ka ndodhur ndonjehere kjo ? Se kam pershtypjen qe ty kur po tu prezantokan njerezit, po u mundoke me gjet bishta... Jo po ti ha mish derri e ti jo, atehere ti qe ha je i krishtere e ti qe s'ha s'je kurrkushi... Kodra mbas bregut po kercejshe dhe ti, po hajt me te shumtit edhe ti...

[~Geri~]

Perandoria Osmane në këndvështrimin e vet

Perandoria Osmane, ritualisht është parë si një përndjekëse e të krishterëve, por ajo ndërkaq mund të cilësohet si një vendstrehim i sigurtë për të arratisurit nga një Evropë e krishterë ashpërsisht jotolerante

Nga Daniel Goffman

Një kapitull i një libri të kohëve të fundit përmbi osmanët, (Lords of the horizons: a history of the Ottoman Empire, Jason Goodëin) nis me pohimin se “Perandoria Osmane jetonte për të bërë luftë.” Ky përkufizim përbën një përmbledhje konçize të një stereotipi dëmtues dhe devijues, i cili prej një kohë të gjatë sillet si nëpër Evropë ashtu edhe në Amerikë. Duke zhvilluar tezën përmbi një luftëdashje të papërmbajtshme të osmanëve, autori i librit të sipërpërmendur shpjegon se “çdo guvernator në këtë perandori qe një gjeneral, çdo polic qe një jeniçer, çdo shteg mali kishte rojet e veta dhe çdo rrugë një qëllim ushtarak.”Jo vetëm që zyrtarët ishin gjithashtu ushtarakë, na deklaron ky rrëfim, por një regjiment të vetin kishin edhe të çmendurit, deli-njtë, “rrezikuesit e shpirtit të vet”, të cilët, meqë nuk kundërshtonin, përdoreshin si tokmakë njerëzorë apo si ura njerëzore. Duke u bazuar tek i njëjti autor, ishin “shfaqjet e befta të paqes ato që shkaktonin trazira në vend, sepse burrat ishin të etur për lavdi dhe plaçkë lufte.”Megjithëse këto vëzhgime dhe të tjera të ngjashme mbase nuk mund të jenë tërësisht të rreme, ato sigurisht janë tendencioze.(Psh. në turqishten e sotme, fjala deli vërtet do të thotë “i çmendur” apo “i metë”, por ndërkaq në osmanisht, përkthimi më i saktë i fjalës është “trim” apo edhe “hero”). Vështirësisht të besueshme, këto vështrime konfirmojnë pretendimet e kahershme perëndimore se shteti osman ishte tërësisht dhe vazhdimisht luftarak. Edhe më çoroditshëm, supozime të tilla nënkuptojnë se një militarizëm i tillë ishte në një farë mënyre i huaj dhe i kundërt me normat perëndimore. E vërteta është se këto portretizime jo vetëm që privilegjojnë një aspekt të vetëm të një bote të pasur dhe të larmishme (si ajo osmane), por atom und të përshkruanin pothuaj gjithë shtetet në Evropën para-moderne. Mos vallë shteti i Habsburgëve, apo shteti francez e ai anglez i kohës, a nuk jetonin, në një farë mënyre, për luftë? A nuk ishin sherifët e Anglisë njëkohësisht edhe policë edhe ushtarë? Pjetër Heremiti i cili udhëhoqi një grup fshatarësh kundër ca deli-njve të sprovuar, apo të tjerë që udhëhoqën fëmijë të krishterë në kryqëzata vetëvrasëse, apo të tjerë ekstremistë të krishterë a nuk qenë po aq fanatikisht të vendosur në fenë e tyre sa ishin edhe ushtarët e ekzaltuar osmanë? Bajazidi i I-rë mundet apo jo të ketë deklaruar, siç na sugjeron edhe teksti i mësipërm, “Për të mbajtuar armë, ja përse kam lindur!” Por a nuk është po aq e mundshme që bashkëkohësit e Bajazidit në Evropën feudale të jenë shprehur me të njëjtat fjalë? Shumë nga protagonistët e pjesëve historike të Shekspirit përqafojnë virtyte luftëtari. Disa, si bie fjala Koriolanusi (megjithëse shpirti i tij krenar e mundi atë në fund), qartësisht duket i lindur për luftë, dhe të tjerë si Henri i V-të, duket se është bërë “mbretëror” vetëm përmes rrugës së luftës. Volteri, mbase në mënyrë cinike, por ama shkoqur, pohon se “I pari që u bë mbret, ishte një ushtar i suksesshëm. Kush i shërben mirë atdheut, nuk ka nevojë për parardhës (gjenealogji).” Të njëjtën e mbështet edhe Sër Valter Skot kur shkruan “E çfarë mund të gjesh në fund të më të vjetrës vijë mbretërore në Evropë, përveçse fillesën tek një ushtar i suksesshëm?”
Duhet të besojmë sot se Karli i V-të i Habsburgëve apo frëngu Fransua i I-rë ishin më pak luftarakë se bashkëkohësi i tyre Sulejmani (i quajtur i Mrekullueshmi apo edhe Legjislatori)? Shteti dhe shoqëria osmane ishin sigurisht unikale (e kush nuk është?) Por ato nuk ishin gjithsesi të përveçme në militarizmin, brutalitetin, apo, në atë që disa kanë pretenduar mbi nënçmimin e gruas apo mbi orekset epsharake, dhe t’i besosh këto është thjesht të vazhdosh të shërbehesh me legjenda perëndimore që i pagëzojnë këto karakteristika si pak a shumë tipike osmane. Prania e këtyre mitologjizimeve evrocentriste nëpër mjedisin shkencor është thuajse aksiomatike.
Kryesisht në katër shekujt e fundit, të cilët konvencionalisht njihen si epoka e eksplorimeve evropiane, ekspansionit evropian, imperializmit evropian dhe tërheqjes evropiane, veçanërisht Evropa perëndimore e përfytyroi vetveten politikisht, filozofikisht dhe gjeografikisht, si qendër të botës.
Evropianët dhe neo-evropianët e në Amerikë dhe gjetkë zakonisht e kanë gjykuar artin, letërsinë, fenë, shtetbërjen dhe teknologjinë duke u bazuar vetëm mbi autoritetin dhe kriteret e veta.
Ende sot mbizotëron një bindje e përgjithshme se pakkush ka arritur të matet me këto standarte- sigurisht jo osmanët me fenë e tyre kërcënuese dhe dukshëm “demonike” si edhe me “zakonet e tyre të egra nomade”. Akademitë, po aq sa edhe qeveritë dhe media e kanë reflektuar këtë arrogancë, këtë koalicion pikëpamjesh i cili e sheh globin si diçka që shtrihet poshtë Parisit apo Londrës, apo tanimë, poshtë Uashingtonit e Nju Jorkut.
Në këtë skemë, Perandoria Osmane i shtohet rradhës së “të tjerëve”, ashtu ekzotike, e pashpjegueshme, e pandryshueshme dhe e nënshtruar ndaj veprimtarisë së fuqive autoritative të Evropës. Për një qasje e tillë është gjetur me vend termi “orientalizëm”. Ajo ka kushtëzuar disa historianë që jo vetëm Perandorinë Osmane, por çdo shoqëri apo ide tjetër të vlerësuar “joperëndimore”, ta quajnë si periferike ndaj “koncertit” të shteteve evropiane dhe të satelitëve të tyre kulturorë. Në rastin osman, apo edhe në të tjerë, dijetarët janë orvatur të spikasin ato aspekte të shoqërisë të cilat janë të ndryshme nga ato evropiane. Ata kanë theksuar se etniciteti, gjuha, feja bile edhe aftësia organizative e osmanëve ndryshonte nga standartet evropiane. Shpesh, pjesa e nënkuptuar e këtij obsesioni mbi ndryshueshmërinë është thjesht hedhja e dyshimit për inferioritet apo barbarinë e tjetrit. (Tipike këtu është postulati apo klisheja se plaçkitja ishte shtysa e vetme për ngritjen e Perandorisë Osmane.) Ashtu siç ka vënë re edhe Edëard Said: “ Jo më kot Islami nisi të simbolizojë terrorin, shkatërrimin dhe hordhitë e barbarëve të urryer. Për Evropën, Islami ishte një traumë pambarim.” Ai ndoshta në mënyrë tepër kategorike specifikon se ”deri në fund të shekullit XVII ‘kërcënimi osman’ sillej përqark mbi Evropë duke përbërë një rrezik të vazhdueshëm për gjithë qytetërimin e krishterë, dhe më pas, qytetërimi evropian e përvetësoi këtë periudhë si edhe mendësitë që e shoqëronin, bashkë me bëmat e mëdha, personalitetet, vetitë e veset, dhe i thuri këto të gjitha në fibrën e jetës së përditshme.”
Ky autor më tej këmbëngul se “ashtu si me saraçenët e Valter Skotit, edhe mënyra e portretizimit të muslimanit, osmanit, arabit ishte një mënyrë për ta kontrolluar Lindjen e frikshme, dhe deri në një farë mase, e njëjta mund të thuhet edhe për metodat që përdorin orientalistëve të sotëm.”
Vërtet, ashtu si pretendon edhe Said, shumë njerëz në shoqërinë evropiane u rritën duke iu trembur gogolit osman në kufinjtë e lindjes. Por prapë, kjo frymë nuk ishte e qëndrueshme, e as nuk u bë dot mbizotëruese siç pretendon ky autor.
Jo vetëm që duhen dalluar mirë qëndrimet e veriorëve nga ato të mesdhetarëve, por edhe të atyre evropianëve të cilët patën përjetime personale duke udhëtuar në Perandorinë Osmane, dhe shpesh e vështruan atë me respekt, ndonëse edhe me pak shqetësim. Për më tepër, filozofë politikë si Guillaume Postel apo Jean Bodin, të cilët i lexuan tekstet e mençura të këtyre udhëtarëve, ndihmuan që të rritet vlerësimi për shumë institucione osmane përmes shkrimeve të tyre. Por parapëlqimi i historianëve për ta vizatuar Perandorinë si vulgare dhe joetike krahasuar me standartet e lëmuara evropiane, padyshim që ka errësuar jo vetëm ngjyrat e vërteta të qytetërimit osman, por edhe elemenentët e përbashkëta që ai ndan me pjesën tjetër të Evropës. Nuk jemi të detyruar ta vështrojmë botën nga një perspektivë e tillë evropiano-perëndimore. Fizikisht, bota nuk ka as majë e as bisht, dhe ka po aq kuptim, nisur nga kriteri gjeografik, që të bëhesh po aq arbitrar dhe të studiosh Perëndimin e Largëm (Evropa perëndimore) nga këndvështrimi i Perëndimit të Afërm (Perandorisë Osmane), aq sa ka kuptim që këndvështrimin ta fiksojmë në shtetet e sotme pasaradhëse të botës së krishterë. Nëse do të imagjinonim Stambollin si qendër të botës e jo Parisin, atëherë marrëdhëniet osmane me pjesën tjetër të Evropës përftojnë një karakter befasues. Për shembull historianët zakonisht i përshkruajnë inkursionet turkomane në Ballkan si sulme plaçkitëse barbarësh, ndërkaq pa sforcim mund të përfytyronim se këto inkursione ishin fillesat e një perandorie të re dhe çliruese. Rënia e Kostandinopojës në duart e osmanëve është portetizuar tipikisht si një katastrofë për qytetërimin perëndimor, ndërkaq me po aq lehtësi mund të shohësh në ndryshimin e regjimit, rilindjen e një qyteti të mrekullueshëm, prej kohësh të gjymtuar nga shkëputja prej rrethinave të tij jetëdhënëse. Marrja e Ballkanit prej osmanëve është përfytyruar shpesh si një pezullim i historisë së këtij rajoni, si bllokim i një shoqërie të burgosur për shekuj me rradhë nën “zgjedhën” e një fitimtari të largët e të pafe. Me një ndryshim të perspektivës, gjithsesi, mund ta vështronim ndërveprimin shoqëror dhe shartimin kulturor që shoqëroi shkartisjen e qytetërimit osman me Evropën, si një shpërthim energjie dhe kreativiteti. Perandoria Osmane, ritualisht është parë si një përndjekëse e të krishterëve, por ajo ndërkaq mund të cilësohet si një vendstrehim i sigurtë për të arratisurit nga një Evropë e krishterë ashpërsisht jotolerante. Në fund të fundit, ndërsa në tokat osmane gjeje mijëra renegatë që kishin braktisur botën e krishterë, nuk mund të gjeje gati asnjë të konvertuar prej Islamit të ardhur në Evropën e krishterë.

Përgatiti Ervin Hatibi

Marrë nga hyrja e librit “The Ottoman Empire and Early Modern Europe” Cambridge University Press



ABC nr. 5-Daniel Goffman
03.10.2005

[ndricim10]

Feja apo fete nuk kane lozur asnje rol ne mbijetesen e shqiptareve, a aq me pak feja myslimane.
- Dihet qe procesi i islamizimit te Shqiperise eshte shume me i vone sesa pushtimi osman. Ky proces filloi aty nga shek. XVII per te arritur kulmin ne gjysmen e pare te shek. XIX. Perkundrazi, ka ndodhur nje proces i kundert: kolonet turq qe Porta e Larte vendosi ne trevat e Shqiperise se Mesme, ne Diber te Madhe dhe ne Kosove u asimiluan shpejt nga shqiptaret qe perbenin shumicen ne keto treva.
- sikur te pranojme se na ruajti nga asimilimi feja islame, atehere si do ta shpjegojme mbijetesen e arvanitasve ortodokse ne zemer te Greqise, apo te arberesheve te Italise, per te mos permendur disa ngulime shqipfolese ne Bullgari, Zare e ne Ukraine?
Pa dashur te fyej ndjenjat fetare te askujt, personalisht mendoj se feja islame dhe islamizimi i pjesshem i ka sjelle vetem deme Shqiperise dhe shqiptareve.

fetaret e mirefillte islam cdohere e kan parasysh seislami nuk ua mon\hon perkatesine kombetare por i nxit ata qe te kultivojne vlerate tyre kombetare sepse nuk ka interes asimilimi sepse jane te vetedijshem se i Gjithfuqishmi te gjithe njerezit i ka krijuar nga nje femer dhe nje mashkull i ka bere popuj e fise qe te njehen ndermjet veti. nga ketu kalimi i shqiptareve nga fete tjera ne islam nuk i sjell dem shqiptareve e aq me pak shqiperise, shiqo historine e arberesheve te dalmacise dhe do te behet e qarte se kush ne cfare kohe si dhe nga kush u asimilua
pershendetje paqe begati

[Alket123]

Pavaresisht me valezimet apo kthesat nese kane ndryshuar ne fene e krishtere te gjyshereve te mi precedent eshte fakti se ata asnjehere nuk u shperblyen nga pushtuesi turk.

Gjysherit e mi paguan ne taksa me te renda, pronat iu jane grabitur dhe fermane per poste nga porta e larte nuk kane pare ndonjehere ne jeten e tyre. Bashkepunetoret e tyre, e kunderta ndodhi me MYSLYMANET.

Kolektive ishte dhe komunizmi Si quhen keta qe u shperblyen nga pushtuesi turk? Bashkepunetore te pushtuesit. Keta hyjne ne kategorine e tradhetareve.

I gjeni vete se kush jane. Nuk eshte cudi keta quajne gjysherit e mi tradhetare sepse gjithmone hajduti therret kapeni hajdutin.

[Salaadin]

Aha! I paske kushtuar rendesi universiteti qenka i lezetshem ne internet. Si nuk pushuat ju myslymanet se genjyeri!

Ti nuk je ne Fordham University per nje fakt te vetem. Fordham University kushton 27 mije dollare ne vit vetem tuition dhe ti nuk e besoj se te kesh vajtur ne ate universitet per faktin se eshte i lezetshem ne internet. Nuk te paguan yt ate 27 mije vetem se eshte i lezetshem dhe Roma ka pasur mbret. Sa eshte GPA jote atje?

Shume i nxehur po me dukesh dhe me vjen pak keq se ste kam gje borxh me duket.Cmimi ka hipur ka vajtur 28000 kete vit por pak rendesi ka,universitet i lezetshem mbetet, jo qendra e botes.Po e perseris kushtoju me pak rendesi detajeve dhe me shume rendesi kuptimit,pak rendesi ka nqs roma ka pasur mbret apo perandor,rendesi ka ajo qe doja te shprehja ne ate postim.

Cdo fe e evropes perendimore dhe lindjes se mesme eshte paraqitur me force ndaj besimtareve te saj,jo paqesisht,por prape kjo nuk ka rendesi.Ajo qe ka rendesi eshte qe ne e kemi ne dore te jemi te respektueshem ndaj fese se tjetrit apo te paraqitemi si barbare (madje dhe fanatike fetare) duke percmuar vetem ne saje te fese.

Se fundmi crendesi ka gpa-ja ime me kete diskutim,ketu jemi per te shprehur opinione dhe per te shkembyer opinione,disa do i kene te gabura (ti qe mendon qe te gjithe jemi turq) dhe disa do ti kene prape te gabuara (ne qe mendojme qe ti je grek) tani secili ne kete forum po perpiqet te provoje te kunderten,pra une po te paraqes mendimin tim qe sjam turk por shqiptar qe ka perqafuar islamin,por ti akoma nuk me ke paraqitur se ti nuk je grek.

Dhe nje gje te fundit,meqe mbarova historine simestrin e kaluar kete simester kam fe dhe jemi ne librin e Ruthit te dhjates se vjeter deri ne kete pike.
Pres te mbaroj psalmet pastaj do te kthehem ti diskutoj me ty te gjitha pasi deri tani nuk kma ndjere ndonje drite hyjnore te paraqitur ne te.

Duke iu kthyer temes,besoj qe shqiptaret kane bere mire qe kane marre nje fe tjeter nga vendet e tjera qe e rrethojne,dhe do te kisha qen dakort qe kjo fe madje te kishte qene dhe katolicizmi por jo orthodoksizmi pasi eshte ne nje nivel barbarizmi me islamizmin mos me poshte,dhe eshte mjaft e qarte se sa te perparuara jane vendet evropiano lindore orthodokse,mjafton ti krahasosh me evropen perendimore,ne dac ekonomikisht apo ne nivel humanizmi.

[Salaadin]

Sa humor te holle ke more Salo... pergezime pergezime... nuk eshte e lehte...

Sa per dijeni o Sal Hajdini, andej nga jam une, bejme nja dy-tre festa me emra shenjtoresh katolike. E megjithate jane myslimane. Tani si ia ve emrin ti kesaj ? Apo ato librat e tu nuk e parashikojne kete ?

Pse nuk shprehesh tamam ? Kur permend fjalen inkuizicion, mendja te shkon tek Spanje 1492. Jo tek Kristofor Kolombi qe pati zbuluar token ku je ti aty, por debimin ne mase te Çifuteve, vrasjen, djegien, e plaçkitjen e tyre. Akoma gjen ndoshta sot ne Greqi pasardhes te tyre. Them "ndoshta" se greket njihen si nder popujt me ksenofobe dhe antisemite te Europes, dhe çifutet e kane kuptuar kete kohet e fundit. Shiko pak debatin qe u be ne Europe ne lidhje me ca deklarata te disa qeveritareve greke.

Keshtu qe mos trego perralla ne lidhje me "dyfytyresine" e çifuteve. Ka sa te duash qe jane dyfytyrsha, pafytyrsha, e shumefytyrsha. Por kam pershtypjen qe edhe ti je nder ato qe beson tek komplotet e nendheshme te çifuteve kunder botes. Oh meqe ra fjala, ai asteroidi qe po i afrohet Tokes, eshte bere me llaf te bjere andej nga Arabia, sepse eshte telekomanduar nga disa shkencetare çifute. Dhe jane me te vertete te zot : e kane bere me fjale qe Izraelin nuk e gjeje asgje, bile bile krateri qe do hapet ne Arabi do sherbeje per te mbushur nafte me kova ne siperfaqe e jo me tuba... Te zot jane, s'ke ç'i thua

Alketnjedytreshi na thote si nuk pushuan myslymanet se genjyeri. Ah more daje, ti ishe Zoti na rujte... te eshte mbush mendja top se ka veç nje vule dhe ate e zoteron ti. Jo bre daja njeshdyshtresh, a mundesh ndonjehere me e pa nje njeri si njeri ? A te ka ndodhur ndonjehere kjo ? Se kam pershtypjen qe ty kur po tu prezantokan njerezit, po u mundoke me gjet bishta... Jo po ti ha mish derri e ti jo, atehere ti qe ha je i krishtere e ti qe s'ha s'je kurrkushi... Kodra mbas bregut po kercejshe dhe ti, po hajt me te shumtit edhe ti...

Me ke keqkuptuar i nderuar shok.Kur kam permendur inkuizicionin nuk kam pasur ndermend 1492,por kam pasur ndermend shekujt nga i 12 i deri te i 15i pasi gjate kesaj periudhe nqs nuk gabohem kane qene rreth 12 milion cifute dhe "mulate" te masakruar nga miqte tane spanjlle pasi e cliruan spanjen nga uzurpatori musliman. Kristofer kolombi ka qen njeri i madh por prape u gabove pasi sipas te reja ve te fundit mendohet qe kane qene suedezet (vikinget) qe kane zbuluar ameriken qe ne shekullin e 12 apo dhe kinezet qe thone dhe me pare,por pak rendesi ka.Kolumbi ka qene nje njeri i madh qe vuri dhe jeten e tij ne rrezik per zbulimin qe beri,ata qe shfarrosen ameriken,tjeter muhabet apo jo?

Tani duke iu kthyer temes kryesore ketu ku rri une javen e kaluar u festua Hannukah apo prehanukkah apo ku di une pasi nuk interesohem ne fene e tyre por ajo qe doja te thoja eshte qe u festua dhe u dhane dite pushimi ne te gjitha institucionet (ne shkolle time su dhane e e marrte mortja) por pak rendesi ka te permendet qe zyrtarisht popullsia cifute ne amerike eshte vetem 2 perqind e popullsise (6 milion e me pak),pra si marrin nje feste keta njerez,kur rradhen e fundit qe kam degjuar lajmet, muslimane kane qene 7 milion (pak a shume) ne amerike?

Gjithsesi kete e permenda per te te ulur zjarrin,por duhet te kuptosh qe ketu ku jam une cifutet kane shume pushtet,aq sa Izraelin e kane mbushur bomba berthamore ndersa Iranin sdone ta lejojne sepse eshte shtet "terrorist".

Nuk jam musliman i regjur por duhet te kuptosh qe Mbreti Richard (zemerluani i robin hudit) ka dashur te martoje te motren me kete "Sal hajdinin", aq njeri i rrespektueshem eshte ,dhe imagjino si do te kishte qene historia aty e pas,kur do te kishte pasur vellazeri,por sic dihet kane qene kryqezatat njerez rrota qe sshihnin pertej fese.

Duke iu kthyer dhe nje here cifuteve,po te shpjegoj qe ne mesazhin tim te fundit i kam permendur si shembull per te deshmuar dyfytyresine e njeriut ne fe,kur e ka prapanicen ne rrezik jo per te shprehur urrejtje ndaj tyre pasi po te doja urrejtje do haja nje teme ne vete per ti share,nqs ste pelqeu shembulli i cifuteve po te jap shembullin musliman ne spanje,perseri, ku akoma dhe kesaj dite ka muslimane te vjeter edhe pas inkuizicionit,pse do thuash ti?

[kocollari]

Nga vrulli i madh po ja fut si kau peles.

Gjergj Kastrioti nuk ishte ortodoks por katolik dhe kisha katolike çon meshe per cdo vit ne varrin e tij, qe ka qene gjithashtu katedrale katolike e Shen Kollit ne Lezhe.

Ndersa kisha ortodokse kurre nuk e ka perkujtuar kete hero kombetar. As nuk e perkujton, Pse?

Nuk e dija se kisha ortodokse paska flamur. Une kam kujtuar se flamuri i kishes ortodokse eshte kryqi, tashti na dilka se paskeni flamur me shqiponje?
na sill ndonje dokument zyrtar ku shkruhet se flamuri i kishes ortodokse eshte i tille.
.

labeati

Kot per kuriozitet. Cfare feje ndjekin krutanet ne Sicili dhe kalabri te italise. Shko e pyet njehere. Quhet fe ortodokse e varur nga vatikani dhe jo greqia. Pse? Latinishtja apo dicka tjeter? Ne familjen e Kastrioteve u bene shume martesa me shume familje orotodokse, pse? Apo kot per sport, se edhe ne ate kohe u martoshe kollaj me nje fe tjeter se ishte e modes ndoshta. Prandaj edhe qe flamuri qe quhet bizantin e ka nje arsye. Historia qe kemi neper shkolla eshte deformuar me qindra here. LLogarit ti, Ismail Vlora u quajt Ismail Qemali. As vete s'arrij ta kuptoj ku te con budallalliku ndonjehere, po ja qe kane ndodhur dhe ne po i shohim per dite para syve tane. Pse nuk nderrojne keta historianet tane te famshem, c'presin? T'i nderroj greku apo serbi, apo te vij turku edhe nje here.

Dhe kot per kuriozitet. Si i kane pasur mbiemrat keto myslimane shqiptare para se te beheshin te tille, dhe tani qe kane mundesine qe t'i nderrojne, pse nuk e bejne, kush po i ndalon, greqia apo serbia, apo nano dhe berisha?? shpejt ke zyra civile pra..... I vetmi kompleks qe kishte mbreti yne ZOG( zogolli=turk) ishte feja tij dhe emri turk qe mbarte. Ai e kuptoi qysh ne ate kohe, dhe ndermori qe te nderronte emertimet e huaja ne shqip, kurse ne po tyca ngelem, shkuam e zgjodhem prape nje Hoxhe per 50 vjet te tjera .

[Alket123]

Dhe kot per kuriozitet. Si i kane pasur mbiemrat keto myslimane shqiptare para se te beheshin te tille, dhe tani qe kane mundesine qe t'i nderrojne, pse nuk e bejne, kush po i ndalon, greqia apo serbia, apo nano dhe berisha?? shpejt ke zyra civile pra.....

Po hengre corbe te hidhur do vjellesh tere jeten. Nuk ka shpetim as gjendje civile asgje. Ky eshte fati i tyre.

U shperblyen nga pushtuesi turk ne taksa, ne poste, ne toka etj. dmth bashkepunetore te pushtuesit. Diku do jene mallkuar keta keq. u jane shqiptaret ne saje te kujt jane?? Cfare beri shumica? Keta myslymanet kane pergjgjesine me te madhe.

I vetmi "shpetim" kujtojne se po te shpikesh nje teori e cila thote genjeje genje se dicka do ngeli. Feja Islame i shpetoi nga Asimilimi,

Te tere te krishteret quhen nga keta greke ose malazez katolike.

Nje prift me emrin Kristo Negovani ne familjen time bashke me Kristoforidhin bene kete alfabet qe ata po shkruajne sot, me kane quajtur jo pak here por 100 here jo-shqiptar.

Si gjithmone hajduti therret kapeni hajdutin. Tradhetari therret kapeni tradhetarin.

[Labeati]

Ku i con mushka keta fondamentalistet e maqedonise; lexoni me vemendje kete analize shume te bukur te Z.M.Thaci, ja vlen te mbahet parasysh nga shqiptaret patriote:

PSE GJITHË KY SIKLET...?

Menduh Thaçi

Në të gjitha periudhat e jetës sime kam qenë dhe do të jem mysliman. Të gjithë e dinë se rregullisht i kam kryer obligimet fetare, prej agjërimit e deri te falja e namazit, natyrisht në varësi nga mundësitë. E tërë familja ime, prindërit, vëllezërit, motrat, kushërinjtë, janë besimtarë të devotshëm që s'kanë pasur dilema sa i përket manifestimit të bindjeve fetare.

E bëra këtë hyrje, pak a shumë bizare për të "fituar" të drejtën për analizim të fenomeneve që shfaqen në dimensionin e instrumentalizmit të fesë për interesa të fshehta individuale ose kolektive, kryesisht të huaja, në segmente të ndryshme të shoqërisë.
Shkas konkret për këtë shkrim ishte organizimi i një iftari pompoz në sheshin e Tetovës, nga ana e kryetarit të njërës nga komunat e Stambollit, konkretisht të Bajram Pashës dhe kryetarit të komunës së Tetovës, z.Hazbi Lika. Ngjarja u paralajmërua me fanfarë në të gjitha televizionet në gjuhën shqipe. U tha se iftari shtrohet për 1500 veta dhe se pas iftarit do të ketë koncert, natyrisht me ilahie të kënduara në gjuhën turke.

Si u tha dhe u bë. Në sheshin e Tetovës sa çel e mbyllë sytë u hapën çadrat e bardha, mu si në Arafat gjatë periudhës së pelegrinazhit. Ndonëse u mblodhën më pak se gjysma e të ftuarve, megjithatë shtimungu i kolektivizmit të ri u krijua. Marksistë-leninistët, ateistët e dikurshëm të përbetuar, me gjakim të pashuar ndaj kolektivizmit, mbase në këtë dimension gjetën një gjuhë të përbashkët me "islamistët" integralistë.

Vëzhguesit e huaj, ata të misionit të OSBE-së, të PROKSIMA-së, të ambasadave me kujdes maksimal i shënuan detajet e këtij uniteti të ri dhe me gjasë i dërguan raportet shefave të tyre anekënd botës.

Në mbrëmje, rreth orës 23:00 televizioni shtetëror turk, TRT, duke u lidhur drejtpërdrejt me sheshin e Tetovës bëri një emision për këtë evinement të ri, të padëgjuar dhe të paparë në anët tona. Bashkëbiseduesit vendorë, flitnin atë çka i konvenonte autorit të emisionit, apo autorëve të këtij projekti turk që përkufizohej si "Vëllazëria nuk njeh kufi", që do të thotë se tash e tutje, duke hequr kufijtë mes vëllezërve fetar duhet të vihen kufij në mes të vëllezërve kombëtarë.

Bashkëbiseduesit tetovarë, emrat e të cilëve më vjen mërzi t'i përmend jo vetëm me këtë rast, vërtetonin tezën për trashëgiminë osmane-turke në viset shqiptare që duhet të merren në mbrojte. Me osmanizim, me turqizmin, sllavizmin dhe helenizim të trashëgimisë kulturore të trevave shqiptare të sotmes, shqiptarët mbeten pa traditë, pa kulturë, pa vlerë dhe pa peshë, popull primitiv si do të thoshte historiani serb, Cvijiq.

Në ditën e Ramazanit, para, gjatë dhe pas iftarit, të uritur apo të ngopur, të opseduarit me projektin e nacifikimit të islamit, me vetëdije apo pa të, përpiqen haptas ta rikodifikojnë strategjinë kombëtare shqiptare për mbijetesë. Kam parasysh se gjithë kjo që thash më lartë do të nxitë te lexuesi një pyetje të kuptueshme: ç'të keqe ka organizimi i një iftari të përbashkët, të organizuar nga kryetarët e dy komunave, të Bajram Pashës dhe të Tetovës, ose më konkretisht thënë mes vëllezërve myslimanë? Ka, madje shumë, si nga aspekti fetar ashtu edhe politik dhe kombëtar.

Nga aspekti fetar ky iftar gjigantesk dhe spektakular nuk korrespondon me nocionin e agjërimit. Institucioni i agjërimit që parashikohet në të gjitha librat e shenjta, hebraike, krishtere dhe islame parashtron idenë e distancimit të njeriut, në një periudhë të caktuar kohore, nga vetja, nga të gjitha veset, kënaqësitë e natyrave të ndryshme, për të krijuar kështu mundësi për një përsiatje të thellë religjioze dhe përkushtim ndaj urdhrave të Zotit.

Agjërimi i njëmendtë nuk ka asgjë të përbashkët me azgani, arrogancë, shkapërdari individuale a kolektive. Agjërimi duhet t'i mundësojë njeriut që të bëjë një instrospekcion, vlerësim të vetvetes dhe të tjerëve për të thelluar besimin në zot, për ta mundur absurdin defetist dhe për ta shtuar optimizmin dhe fisnikërimin e njerëzve dhe shoqërisë. Asnjë veprimtari spektakulare, asnjë shfrenim hedonist, politik apo natyrave të ndryshme nuk mund të përputhet me misionin e agjërimit. Zakonisht spektaklet e tilla që organizohen në emër të madhërimit të fesë apo të Zotit në esencë janë në funksion të madhërimit të organizatorëve që synojnë përmes besimit ta kontrabandojnë vetveten, ose dhe më keq idetë e fshehta politike që nuk kanë asgjë të përbashkët me agjërimin apo besimin në tërësi.

Me pak para dhe me shumë cinizëm dhe retorikë duan të arrijnë shumë, atë që nuk arriti sundimi sllav! Ai që ka besim të vërtetë ndaj Zotit e kupton fare lehtë blasfeminë (qyfyrin), përkatësisht vogëlsinë e njeriut, kotësinë dhe pamundësinë e tij për ta mbrojtur apo madhëruar Zotin, i cili është vlerë absolute në të gjitha dimensionet dhe i pavarur nga projektet krekosëse, mburracake të njeriut. Njerëzit që thirren në Zot, ose edhe më zi, e mbrojnë atë nga njeriu, në esencë e përdorin atë si maskë për t'i realizuar projektet e tyre për madhërim të vetvetes. Të tillë ka në të gjitha shoqëritë dhe besimet, qofshin ata autorë ose organizatorë të ndërtimeve të kryqeve gjiganteske apo iftareve spektakulare. Vetë Zoti sipas librave të shenjta është i pavarur prej lëvdatave, lajkave dhe veprave të ndryshme të njeriut. Ai nuk kërkon nga njeriu që të bëjë shërbime ndaj Tij, por ndaj vetes dhe ndaj njerëzve të tjerë. Instrumentalizmi i Zotit për promovim të vetes dhe të ideve të ndryshme politike është abuzim i llojit më vulgar, më arrogant dhe më ateist.

Në sheshin e Tetovës në mënyrë cinike dhe arrogante, përmes manifestimit sipërfaqësor të respektit të parimeve fetare, u promovuan individë të caktuar dhe interesat e tyre të fshehta politike, në funksion të rikthimit, të riimplantimit, të ringjizjes se planeve dhe vlerave turke në Ballkan që patën filluar të zbehen. Nuk kam asgjë kundër planeve turke për hegjemoni, por kam shumë kundër që kjo të bëhet, si zakonisht mbi kurriz të shqiptarëve dhe përmes shqiptarëve naivë, të asimiluar apo të shitur.

Nga aspekti politik ky iftar gjigantesk dhe spektakular ku u hodhën idetë e vëllazërisë fetare që do të organizohet në të gjitha vendet e Ballkanit, në Bullgari, Greqi, Maqedoni (Shkup,Tetovë,Gostivar, Kërçovë, Strugë), Kosovë, Shqipëri, Sanxhak dhe Bosnjë dhe Hercegovinë, shikuar më hollë është vërtetim i tezës propagandistike serbe për projektin e fshehtë anti-evropian, për krijim të së ashtuquajturës transferzalë e gjelbër, të penetrimit islam nga Turqia deri te Bosnja e Hercegovina që nga aspekti gjeostrategjik paraqitet si barku i butë i Evropës. Nuk është aspak e çuditshme për se pikërisht tani, kur hapen bisedimet për statusin përfundimtar të Kosovës, me intensitet të sikleteshëm organizohen atraksione të këtillë, aspak fetare, por thellësisht politike që vërteton tezën serbe për rrezikun nga shtetet islamike në Evropë, Bosnja dhe Kosova që do të jenë trampolina prej nga do të rrezikohet paqja dhe qetësia në rajon dhe më gjerë.

Pak Huntigton, pak propagandë serbe, pak osmanizëm, pak vedetizëm fetar, pak tradhti, pakë lekë, krijohet dyshimi i madh për shqiptarët. Ramazan ka pasur gjithmonë, por manifestimet e këtilla kanë munguar.

Shtrohet pyetja pse pikërisht në këtë moment kur hapet dilema, frika nga përplasja planetare mbi baza qytetëruese, pse pikërisht në këtë moment kur fillon procesi i negociatave për statusin final të Kosovës populli shqiptar u dashka t'i nënshtrohej kësaj dileme të sikletshme, të prononcohet, të përcaktohet me kë është, me perëndimin a me lindjen?! Përse kjo dilemë, krejtësisht e panevojshme duhet t'ia zë vendin dilemës se a jemi për Kosovën e pavarur në kuadër të Evropës së bashkuar apo me Serbinë?! Për se i gjithë ky presion që populli shqiptar të vihet në dilema të panevojshme dhe të dëmshme?! Për se ky presing që të pozicionohemi kundër perëndimit që harxhoi miliarda dollarë dhe kontribute tjera politike, ushtarake, diplomatike për t'i çliruar shqiptarët nga zgjedha e huaj. Duke i njohur mirë qëllimet e bartësve të këtyre ideve, mendoj se e di përgjigjen: atyre aq u bën nëse do të mbijetojë apo jo kauza shqiptare. Ata, duke ditur se pa mbështetjen e faktorit perëndimor, shqiptarët nuk kanë gjasa ta arrijnë dhe ta ruajnë lirinë, duke ditur se shqiptarët mund të mbijetojnë vetëm në këto hapësira, vetëm dhe vetëm duke i respektuar standardet laike, duke ditur mirë se pas 11 shtatorit punët kanë ndryshuar, dyshimet janë shtuar deri në paranojë, ata pikërisht tani gjejnë forma spektakolare t'i nxisin dilemat rrënuese.

Natyrisht, në fillim koston do ta paguajnë shqiptarët, por më vonë edhe myslimanët. Ata që fshihen pas ideve sublime të fesë i tradhton mungesa e brengës ndaj fatit të shqiptarëve.
Nga këto iftare nuk do të thellohet besimi i askujt, as do të forcohet vëllazëria islame, por do të instalohet dyshimi shumëdrejtimesh, do të moliset kohezioni, toleranca ndërfetare në mes të shqiptarëve, do të prishet aleanca sado e brishtë e shqiptarëve me faktorin perëndimor me çka, në mënyrë të pashmangshme do të dëmtohet interesi vital i shqiptarëve të Kosovës dhe të viseve të tjera. Është e qartë se dikush nga këta organizatorë që manipulojnë me fenë janë në ndërlidhje të ngushtë me shërbime të ndryshme antishqiptare dhe antiislame. Them antiislame duke marrë parasysh pasojat e një islami radikal te qytetarët e Bosnjës. Sa më shumë që radikalizohet manifestimi i besimit islam në Bosnjë aq më shumë rritet përqindja e martesave të përziera, madje edhe gjatë luftës. Asnjë popull nuk mund të durojë radikalizmin për një periudhë të gjatë kohore, prandaj kërkojnë shpëtimin te ikja. nga grupi ku ngulfatet liria individuale Së këndejmi nuk duhet të habitemi për se Greqia, Bullgaria, Maqedonia, Serbia (në Sanxhak) dhe Bosnja po lejojnë madje, i nxisin sfilatat e këtilla "fetare". Ato, natyrisht se shërbejnë si argument për pohimet serbe, ose për ofertën e Serbisë që në planin gjeostrategjik ta luajë rolin e bastionit, të policit kundër depërtimit të vlerave dhe interesave "islame" në Evropë.

Është e çuditshme për se spektakle të tilla pseudo religjioze, thellësisht politike, antishqiptare dhe antiislame nuk organizohen në zonat e prapambetura turke, të banuara me kurdë apo në Irak, Palestinë, Çeçeni, Kaukaz etj.
Duhet thënë haptas, pa mëdyshje dhe në mënyrë të pa mëshirshme se këto manifestime janë në funksion të paraqitjes së shqiptarëve si element i huaj në Evropë që duhet të mbikëqyret vazhdimisht për shkak se ata nuk janë dhe nuk mund të jenë luajal ndaj sistemit të vlerave perëndimore, sidomos ndaj idesë së laicizmit të shtetit. Vetë Turqia synon të depërtojë në Evropë dhe t'i pranojë vlerat evropiane, por nga ana tjetër synon që shqiptarët dhe popujt tjerë myslimanë të Ballkanit t'i fusë në thesin e orientit. Ky dualizëm është objektiv dhe buron nga vetë përmbajtja e shoqërisë turke: 10 % i shoqërisë, pra elita turke me mish e me shpirt përpiqet të jetë pjesë e Evropës, kulturës dhe sistemit të vlerave evropiane, ndërkaq 90 % në të gjitha dimensionet është anti evropian. Mjerisht myslimanët e Ballkanit, në mesin e tyre edhe një përqindje e vogël renegatësh shqiptarë komunikojnë me idetë dhe vlerat e këtij 90%. Ata, si deri më tani nuk do të arrijnë asgjë, por do të përfundojnë si instrumente, si renegatë të fshehur nën petkun fetar.

Koketimi, manipulimi i politikanit me ndjenjat fetare është formula më eksplozive që shkakton ndarje të pakorrigjueshme në shoqëritë multi-fetare.. Në këtë mes roli dhe përgjegjësia e intelektualit mund të jetë shumë i madh, destruktiv a konstruktiv, varësisht se kujt i shërben.
Çuditërisht para këtij spektakli të madh pseudo fetar, në qytetet tjera shqiptare të Maqedonisë u organizuan manifestime të tjera informative, më pak spektakulare, mbase edhe më rrënuese, kontaminuse, që fusin përçarje në indin ndërlidhës kombëtar shqiptar.

Po ashtu në ditët e Ramazanit, në emër të thellimit të besimit, disa intelektualë kosovarë, të ftuar në tubime informative me karakter pseudo-fetar, përpiqeshin ta bindnin auditorin, me argumente të vakëta dhe paradoksale për të vërtetat e tyre që, siç do të thoshte shkrimtari Mehmet Kraja e përmbysnin jo vetëm identiteti qytetërues perëndimor të shqiptarëve, por edhe atë kombëtar. Njëri prej tyre në emër të Zotit identitetin modern kombëtar shqiptar e ndërlidh me kontekstin osman, prandaj ka nevojë që të flasë pozitivisht për veziret, sadriazamët, pashallarët, agallarët shqiptarë në periudhën e sundimit osman. Këta hoxhëqamila me gjasë e kanë ngatërruar kalendarin, pandehin se jetojnë në shekullin XIX.

Njëri prej tyre, doktor i historisë, në një tubim informativ në Kërçovë përpiqej ta bindë auditorin për idilin shqiptare gjatë periudhës së sundimit osman. Këtë tezë ai e mbështet me postet ushtarake dhe politike të shqiptarëve të ç'kombëtarizuar të periudhës osmane duke fshehur qëllimisht faktin se ata kanë qenë kryekëput në funksion të interesave turko-osmane dhe jo shqiptare. Popujt e tjerë të Ballkanit që ishin nën sundimin osman dhe nuk ishin miq të tyre, e fituan pavarësinë thuaja një shekull para shqiptarëve. Ky diskurs i idealizimit të periudhës osmane jo vetëm që është gënjeshtër të cilën e dinë edhe vetë ata, por edhe një cinizëm arrogant dhe fyes. Këtë cinizëm do ta kuptonim më së miri po qe se do ta krahasonim me përpjekjen hipotetike të një profesori imagjinuar i cili do ta merrte guximin ta idealizojë periudhat e ndryshme të sundimit jugosllav duke numëruar deputetët dhe ofiqet tjera që i kanë pasur shqiptarët në këtë sistem, si bie fjala Sejdo Bajramoviqin, Rahman Morinën apo Sinan Hasanin.

Në krahasim me vezirët, këta të fundit të paktën kanë folur shqip dhe përpiqeshin të mbështetin konceptin e kauzës shqiptare në përputhje me kontekstin jugosllav. Ata, në dallim nga vezirët, favoritët e profesorit të shushatur kosovar, hapnin shkolla, institucione të ndryshme si politike ashtu edhe kulturore në funksion të kultivimit të vlerave dhe interesave të shqiptarëve. Në kohën e vezirëve të idealizuar, shqiptarët madje nuk kategorizoheshin as si "milet" (popull) si grekët, serbët, bullgarët etj prandaj refuzoheshin kërkesat politike dhe kulturore të shqiptarëve. Në kuadër të kësaj mendësie është e natyrshme mungesa e brengës për asimilim të shqiptarëve në turq ( ish presidenti turk, Demirel flet për një numër fantastik pesë milionësh), por shfaqet brenga për identitetin evropian të shqiptarëve.

Një profesor tjetër me titull doktori të albanologjisë, madje shkrimtar, një kohë të gjatë e përsërit tezën për identitetin(mbase edhe) islam të kombit shqiptar. Duke bërë gabime të rënda logjike dhe faktike, duke përzier mollët me dardhat, ai i barazon shqiptarët me popujt me identitet të dyshimtë etnik, si bie fjala boshnjakët të cilët me arsye përpiqen këtë mungesë ta kompensojnë me përkatësinë fetare. Shqiptarët kanë identitet kombëtar dhe s'kanë nevojë ta nxjerrin syrin duke i rregulluar vetullat. Kur flitet për identitet kombëtar nuk ka nevojë të flitet për identitet fetar. Ata që i ngatërrojnë këto kategori kanë qëllime të veçanta.

Inkoherenca në sferën intelektuale buron nga skizofrenia, botëkuptimet e gabueshme të një periudhe historike ose nga interesat e veçanta individuale. Edhe mendimtarët e mëdhenj nuk janë imun nga këto inkoherenca logjike. Aristoteli, babi i logjikës ishte i palogjikshëm kur pohonte se të gjithë njerëzit janë të barabartë pos robërve dhe grave. Kjo inkoherencë e tij buronte nga paragjykimet e kohës së tij. Po inkoherenca e intelektualëve tanë, sikleti, ankthi i tyre prej kujt varet? Me siguri jo nga interesat fetare apo kombëtare të shqiptarëve!

P.S Për pak harrova. Bashkësia Islame e Maqedonisë një kohë të gjatë është në krizë të thellë Ngatërrohet shkolla (trashëgimia) turke me atë arabe. Nxënësit, ushtarët, lojtarët janë shqiptarë . Të paktën ta dinin pse-në...
-----------------

Marre nga Shekulli dt 22 tetor 2005

[Newhost]

KUSH DHE ÇFARË FSHIHET PAS TRILLIMIT “KOMUNIZËM ISLAMIK”?

Nga të gjitha trillimet që janë përhapur para pak muajsh në organin e Partisë Demokristiane, “Ora e Shqipërisë” për të bërë fushatë kundër nacionalizmit dhe myslimanizmit në Shqipëri më djallëzori është ai për “feudo-komunizmin shqiptar islamik”
Mark Bregu më datën 6 prill 2001 ka renditur pa marifet një sërë të pavërtetash kundër Islamit e mysli-manëve të Shqipërisë dhe mbi të gjitha ka lëshuar disa fallsifikime marroqe për përhapjen dhe përhapësit e komunizmit në Shqipëri për të argumentuar se Shqipëria komunizmin e llojit më të keq në botë e paska patur peshqesh nga myslimanizmi.
Nuk kishim ndeshur më parë kësi përçartje ethesh anti-islamike sa në shkrimin e Mark Bregut që ky e fillon me pohimin hileqar: “Nuk mund t'ia faturojmë komuniz-mit të gjitha të këqijat”, sikur të kishte për të shpjeguar rënien aksidentale të zjarrit nga një qark i shkurtër elektrik pas një lidhjeje të keqe telash.

Për fanatikët katolikë Islami më i rrezikshëm se komunizmi

Në mjaft raste ka rënë në sy se disa klerikëve e besimtarëve katolikë të fanatizuar nuk u ben zemra ta lufto-jnë pa kompromis komunizmin, ndonëse nëpër gazeta e libra vazhdojnë shkrimet e vlerësimet, mbase të tepëruara, se katolicizmi dhe kleri katolik kanë qënë viktimat më të persekutuara nga komunizmi në Shqipëri.
“Ora e Shqipërisë” na jep provën se në shtratin e fanatizmit katolik tani janë shtrirë njerëz që dhimbjet nga “sëmundja e komunizmit” i quajnë gati të kapërcyera dhe paskan nevojë të kurohen nga disa dhimbje më të forta që i bëjnë të ulërijnë kundër myslimanizmit.
Mark Bregu në çastet kur i janë qetësuar dridhjet e etheve të tij paska bërë “diagnozën” e dhimbjeve: “Komunizmi është pasoja, ndërsa shkaku duhet të jetë shtrati islamik që ai gjeti në Shqipëri”. Pra, për Mark Bregun, komunizmi asnjëherë në Shqipëri nuk paska qenë burim të këqijash, por vetëm një e keqe me burim tjetër, që sipas Markut duhet të jetë “shtrati islamik”.
Nga këta rreshta që u cituan duket që shtratin e tij të fanatizmit katolik Marku ka marrë jermin. Ai nuk i referohet ndonjë autoriteti tjetër, përveç vehtes, që ta provojë një hipotezë të tillë. Markut i mjafton jermi i vet anti-islamik prej të padituri, si dhe ndonjë trillim bajat që i servirin ata që përpunojnë në laboratore të fshehura luftën teoriko-psikologjike kundër Islamit.
Me kallogjerë politikë, ekzibicionistë të fanatizmit kato-lik, si Marku dhe gazeta pa vlerë si “Ora e Shqipërisë” dikush përpiqet të shpërndajë “formularë indulgjence” për mekatet e komunizmit në Shqipëri. (Indulgjenca janë quajtur disa fletë që i shiste kisha katolike me anën e të cilave Papa ia falte mëkatet blerësit).


vazhdon.....