"Shqiperia e Madhe"

[imodhjom]

Dije, pashe nje dokumentar italian te viteve 30' dhe fillimet e viteve 40' me metrazh te shkurter nga ato arkivat e "Luces" i titulluar "Shqypnia e madhe", ku reklamohej bashkimi i Kosoves me Shqiperine. Pra ky term ka dale nga vete shqiptaret dhe jo nga te huajt...

Po te hyje Shqiperia ne NATO, harrojeni keto harta e endrra me sy hapur.

Tani,prit pak se 1930-1940 ka pak ndryshim me 1913(lufta ballkanike) apo 1878(lidhja e prizerenit).Ne kohen e dokumentarit ne fjale sherri kishte filluar me kohe,dhe serbet ja kishin ngjitur tashme mbiemrin "e madhe" edhe shqiperise se vertete.
Pra pyetja eshte,a duhet te mbajme mbiemrin qe na ka vene serbi ?Natyrisht qe jo,e si mund te quhet i madh,nje territor qe po ta bashkosh eshte me i vogel se serbia(e "vogel") apo greqia(e "vogel").
Shkurt puna ka epitete sa te dush etnike,e vertete,reale,iliria...

[oliver55]

Jemi drejte rruges per nje evrope te bashkuar.ashtu si Amerika.Ne pesvjecarin e ardhsh parashikohet qe numri i shqiptare kudo qe jane ne evrope do te marri nje rritje te madhe popullsie.a e dini sec fare eshte bashkimi evropian?DHe cdo pjese toke do ti kaloje atit qe i takon.Dhe mjaft me shqiperi e madhe. greqi e madhe etj.Jeni per evrope te bashkuar, apo per cfar jeni?

[biligoa]

Shpesh here politikanet tane friksohen aq shume kur ndonje politikan ballkanas apo europian iu permend termin Shqiperi e Madhe!Valle kush eshte Shqiperia e Madhe?Ajo është teper e thjesht Bashkimi i trojeve qe shekujt dhe armiqte e Shqiperise(Grekerit,Serbet,Maqedonasit dhe ruset) i moren padrejtesisht .Pra a do te kemi frike kur themi Shqiperi e Madhe?

Reagim me shkas



SALI BERISHA UA MOHON SHQIPTARËVE TË DREJTËN

HISTORIKE TË RIBASHKIMIT



Shkruan: Nezir MYRTAJ

Prishtinë, 23. I. 2008





Shqiptimi i dënimit të përjetshëm me ndarje

Më 19 janar, disa mjete të informacionit në Kosovë publikuan një deklaratë të kryeministrit të Republikës së Shqipërisë, lidhur me Kosovën dhe synimet e shqiptarëve të saj. Përmes kësaj deklarate, Sali Berisha, zbulimin e tij më të ri sikur paraqet faktin se populli i Kosovës nuk paska synime për bashkim me Republikën e Shqipërisë, sikurse që interesimi dhe gatishmëria për një bashkim të tillë nuk ekzistoka as te Tirana zyrtare. Kjo, sipas tij, për arsye se Shqipëria dhe Kosova, duke qenë të ndara për gati më se një shekull, tashmë na qenkan dy realitete të ndryshme. Për të thelluar edhe më tej “vizionaritetin” e tij lidhur me synimet e popullit të Kosovës, kryeministri Berisha konstaton se në rast të organizimit të një referendumi në Kosovë, për alternativën pavarësi, apo bashkim, 98 për qind e shqiptarëve atje do të votokan për pavarësinë e Kosovës e jo për bashkimin me Republikën e Shqipërisë!

Duket qartë se përmes kësaj deklarate, të cilës më tepër sesa papërgjegjshmëri i vjen era antikombëtarizëm, Sali Berisha shpall fundin e aspiratës historike të shqiptarëve të të gjitha trevave dhe të të gjithë brezave për të qenë të bashkuar si komb. Ai në realitet ua shqipton atyre dënimin e përjetshëm që të jenë si sot të ndarë e të copëzuar, të nënçmuar e të sunduar nga popujt fqinj. Ky mbase duket të jetë aksioni i tij më i ri në kuadër të fushatës tashmë të filluar për rishkrimin, riinterpretimin dhe ndryshimin e histories. Duket që kjo mani tash të jetë shndërruar në ambicie për ndryshimin edhe të vetë rrjedhës së historisë.



Gatishmëria dhe përkushtimi i Serbisë për ta mbajtur

Kosovën brenda saj



Garancia e dhënë nga zotëri Berisha se populli i Kosovës nuk po pretendoka bashkimin me trungun e vet, Shqipërinë, sikur u sinkronizua përfektshëm me fushatën përmbyllëse parazgjedhore për kreun shtetëror të Serbisë, gjatë së cilës u demonstrua fryma e hegjemonizmit të egër serb për ta rikthyer sundimin mbi Kosovën. Ajo po ashtu erdhi në koherencë edhe me kërcënimet ruse se do të përdoren armët bërthamore në rast se do të cenohej sovraniteti dhe integriteti territorial i Rusisë apo i aleatëve të saj. Pa dyshim, në radhën e këtyre aleatëve bën pjesë edhe Serbia, e cila shkëputjen e Kosovës prej saj e konsideron si cenim të sovranitetit dhe të integritetit të vet territorial. Në këtë kuptim, duke i paraqitur si realitete të ndryshme dy pjesët e një kombi, përkatësisht Shqipërinë dhe Kosovën, kryeministri shqiptar realisht u bën një shërbim të mirë, si Serbisë që pretendon ta konsiderojë Kosovën pronë të veten, ashtu edhe të gjithë atyre që ia njohin Serbisë të drejtën mbi këtë pronë. Sepse, një dallim të tillë të realiteteve ai nuk e konstaton kur është fjala edhe për raportet Kosovë-Serbi. Në anën tjetër, as me faktin se edhe Tiranës zyrtare po i mungoka interesimi dhe gatishmëria për një bashkim të mundshëm me Kosovën, ai nuk argumenton dot mungesën e interesimit, të gatishmërisë dhe të përkushtimit të Serbisë për ta mbajtur Kosovën brenda saj. Prandaj, në qoftë se synohet që në këtë mënyrë t’u lehtësohet kundërshtarëve të pavarësisë së Kosovës nga Serbia, barra e frikës që ata kanë nga hipoteka e trilluar për të ashtuquajturën Shqipëri e Madhe, do të jetë kotësi. Përpjekja për të argumentuar se Kosova dhe shqiptarët e saj nuk kanë asnjë tjetër qëllim, përveç pavarësimit nga Serbia, nuk do të zbusë aspak kundërshtarët e kësaj pavarësie.

Mohimi i të drejtës së shqiptarëve të Kosovës për t’u ndarë nga Serbia nuk ka të bëjë fare me idenë e të ashtuquajturës Shqipëri e Madhe (përkundrazi, konstruktimi i kësaj ideje ishte shpikur për të pamundësuar ndarjen e Kosovës nga Serbia) dhe as me mungesën e argumenteve që sjell zotëri Berisha lidhur me synimet e shqiptarëve. Ky mohim është rezultat i mirëfilltë i hegjemonizmit shekullor serb dhe i politikës kolonialiste që e mbështet këtë hegjemonizëm. Ai do të vazhdojë sot e në të ardhmen, përderisa shqiptarët andej e këtej kufirit dhe kudo që janë të mos shtrojnë kërkesat e tyre reale, të natyrshme e të ligjshme, pa inferioritet dhe pa frikën e hipotekës, për të realizuar të drejtën e ribashkimit të tyre kombëtar. Kjo e drejtë duhet të konfirmohet përmes institucionit të referendumit. Deri atëherë dhe paraprakisht është i papranueshëm çfarëdoqoftë prejudikimi, në stilin e Sali Berishës lidhur me vullnetin dhe synimet kombëtare të shqiptarëve në Prishtinë, Tiranë, Shkup apo Ulqin.



Askush nuk ka të drejtë të flasë në emër të kombit

e të brezave të tij



Si çdokush tjetër, edhe Sali Berisha ka të drejtë të shprehë pikëpamjet e tij lidhur me çështjet madhore kombëtare, siç është edhe aspirata për ribashkim. Për shfaqjen e këtyre pikëpamjeve, atë nuk mund ta qërtojë askush, sepse në fund të fundit përmes tyre zbulon ndërgjegjen që ka për një çështje të tillë. Mirëpo, ato që i tha këto ditë për synimet e shqiptarëve mund t’i deklarojë vetëm si Sali dhe së shumti si parti në krye të së cilës është, në qoftë se i lejohet prej saj. Ndërsa në asnjë mënyrë nuk është e drejtë dhe e pranueshme të flasë në emrin e shtetit shqiptar dhe të qeverisë që drejton, e aq më pak në emrin e kombit shqiptar e të brezave të ardhshëm të tij. Kjo sepse, siç thuhet, ajo që i lejohet Jovit, nuk i lejohet Bovit dhe nuk është Sali Berisha e asnjë Berishë tjetër, ai që mund të dirigjojë e përcaktojë synimet kombëtare të shqiptarëve e të brezave të tij. Ndërsa, konstatimi se shqiptarët tashmë nuk e synojnë bashkimin kombëtar, është një vlerësim i tij paushall, pasi siç dihet ai nuk mbështetet në kurrfarë vendimi, apo referendumi gjithëpopullor. Prandaj, si i tillë ky konstatim, veç tjerash paraqet një fyerje, por edhe një mëkat ndaj gjithë atyre idealistëve të kombit tonë, të cilët gjatë periudhave historike, në vazhdimësi sakrifikuan deri edhe jetën, në luftën për mbijetesë kombëtare, për bashkim dhe liri kombëtare, për faktorizim dhe prosperim të kombit. Në këtë kontekst, duhet falënderuar fatin që vendimi për këtë luftë nuk ishte në duart e Sali Berishës çfarë po shfaqet, sepse po të varej prej tij, gjatë periudhave historike nuk do të kishte besëlidhje shqiptare, as Lidhje të Prizrenit, as Konferencë të Bujanit, as vjeshtë të 68-tës në Kosovë, as pranverë të 81-tës dhe as luftë të UÇK-së. Me të drejtë shtrohet pyetja, si do të mund t’i zhvillonte të gjitha këto ngjarje të lavdishme një popull të cilit do t’i mungonte synimi për bashkim kombëtar dhe një popull për të cilin, ndarja e dhunshme në dy e më shumë pjesë do të ishte një realitet i pranueshëm? Natyrisht, përgjigja duhet kërkuar në faktin se zjarri i idealit të lirisë kombëtare nuk ishte shuar kurrë te shqiptarët e andej dhe këtej kufirit dhe te fakti tjetër shumë i rëndësishëm se realiteti i krijuar nga ky kufi ishte përjetuar si realitet i dhunshëm, prandaj si i tillë, ai kurrë nuk qe i pranueshëm për shqiptarët si komb. Mund të thuhet se këtë realitet mund ta pranonin vetë ata individë, të cilët identitetin e tyre kombëtar do ta shkëmbenin me poste, me favore e me shërbime të tjera.



UÇK-ja luftoi për t’i dhënë fund ndarjes dhe pushtimit



Lidhur me konstatimin se ndarja gati njëshekullore e shqiptarëve paska krijuar te ata dy realitete të ndryshme, për të cilat kryeministri shqiptar lë të nënkuptohen si akte të kryera e të pranueshme, duhet marrë parasysh faktin se ndarja e Kosovës nga trungu i vet, Shqipëria, si akt i dhunshëm pushtimi, i rezultuar me një realitet po ashtu të dhunshëm nuk arriti kurrë ta tjetërsojë identitetin kombëtar të shqiptarëve, të cilët dhanë prova të panumërta të kundërshtimit e të luftimit të këtij realiteti të papranueshëm. Prova më e qartë e këtij kundërshtimi, pa dyshim ishte lufta e shenjtë e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Siç dihet në këtë luftë morën pjesë bijë e bija shqiptare, pothuajse nga të gjitha trevat shqiptare, duke i dhënë asaj karakterin e vërtetë të një lufte gjithëkombëtare. Për kryeministrin shqiptar mund të jetë fakt i panjohur, por ai duhet ta di se në betejat e kësaj lufte kishin luftuar dhe kishin rënë luftëtarë nga qytetet dhe fshatrat e ndryshme të Shqipërisë, në radhën e të cilëve edhe Indrit Cara i Kavajës, Astrit Suli i Kuçovës, Halit Coka i Tiranës, Ndriçim Koxhaj i Librazhdit, Tahir Sinani i Tropojës, Skerdilajd Llagami i Tiranës dhe shumë e shumë atdhetarë të tjerë. Prandaj të thuash pas tërë këtij gjaku të freskët të derdhur rrëke me qëllim për t’i dhënë fund pushtimit, shtypjes dhe ndarjes, se shqiptarët në Shqipëri dhe shqiptarët në Kosovë përbëjnë dy realitete të ndryshme dhe se te ata nuk ekziston ideali për bashkim, është blasfemi e llojit të veçantë.



“Një komb-dy realitete!”



Sot është shumë e dukshme tendenca dhe përpjekja për të përjetësuar ndarjen e Kosovës nga Shqipëria natyrale dhe si rrjedhim për të krijuar një realitet të ndryshëm kombëtar për shqiptarët e Kosovës. Ajo është mjaft agresive edhe brenda Kosovës dhe thelbin e saj e përbën i ashtuquajturi identitet kosovar. Ky identitet pretendohet të veshet e stoliset me xhevahiret e quajtur kombi kosovar, gjuha kosovare, kultura kosovare, himni kosovar, simbolet kosovare, flamuri kosovar e kështu me radhë. Në realitet, kjo tendencë nuk është ndonjë risi e ditëve tona, sepse shqiptarët në Kosovë ishin ballafaquar me të në vazhdimësi. Këtë synim kishte edhe pushtuesi serb në të kaluarën kur shqiptarët e Shqipërisë administrative i quante albanci, ndërsa ata të Kosovës shiptari, apo shqiptarët e Ulqinit, malesori. Këto fakte kanë një lidhmëri logjike, sado që mund të mos jenë të këndshme. I këtij avazi është edhe zbulimi i fundit i kryministrit shqiptar, Sali Berisha lidhur me dy realitetet e ndryshme dhe me synimet e shqiptarëve. Mirëpo, për shqiptarët në Kosovë, e besoj as për ata të trevave të tjera nuk paraqet ndonjë befasi, sepse ata nuk do të kenë harruar ende se ky zbulim vjen pikërisht nga goja e atij që në vitet ‘90 propagandonte disa të ashtuquajtura hapësira demokratike për shqiptarët e Kosovës në kuadrin e Serbisë së Millosheviqit, angazhohej për një autonomi të ashtuquajtur thelbësore në kuadrin e Serbisë dhe për më tepër që thyente edhe embargon ekonomike ndërkombëtare të vënë kundër federates jugosllave millosheviqiane, duke ia mundësuar makinerisë ushtarake serbe të furnizohej me karburante nga Shqipëria. Këto fakte të vjetra dhe ato të reja, bëjnë të besosh se përmbajtja e vërtetë e slloganit të afishuar në fillim të luftës çlirimtare në Kosovë: “Një komb-një qëndrim!”, të ketë qenë: “Një komb-dy realitete!”.



Berisha, Basha dhe sivëllezërit e tyre



Konceptin e degjeneruar të kryeministrit Sali Berisha lidhur me synimet e shqiptarëve të Kosovës e lansoi disa javë më pare edhe ministri i tij i jashtëm, zotëri Lulëzim Basha. Në një intervistë solemne të fundvitit, duke folur për Kosovën, ngjashëm me rezultatin hipotetik prej 98 për qind të shefit të tij, kryeministrit Berisha, lidhur me referendumin, ai deklaroi me ton kompetent se askush nga shqiptarët në Kosovë nuk synon Tiranën, por vetëm Brukselin. Sigurisht edhe ky është një mendim personal dhe gjithsesi paushall i ministrit Basha, sepse ai as mund ta di synimin e vërtetë të shqiptarëve dhe as është ai i cili mund të diktojë nëse shqiptarët e Kosovës duhet ta synojnë vetëm Brukselin, e jo edhe Tiranën. Në mënyrë të ngjashme edhe udhëheqësit e dikurshëm projugosllavë e proserbë të Kosovës, deklaronin me competence se si asnjë shqiptar i Kosovës nuk synonte tjetër qendër përveç Beogradit. Ky lloj krahasimi, pa dyshim nuk është i këndshëm, por është një fakt që po i përsëritet popullit shqiptar në Kosovë. Në stilin e zotërinjve Berisha e Basha po veprojnë edhe sivëllezërit e tyre në Kosovë. Në emrin e shqiptarëve dhe pa përfillur vullnetin e tyre, ata zhvilluan negociatat politike me Beogradin; pranuan një pako dokumenti, e cila nuk lejon që Kosova të bëhet shtet me pavarësi të mirëfilltë nga Serbia; po himnizojnë konceptin e një lloj imitimi të pavarësisë, të paraparë nga kjo pako; po mirëpresin një mision të ri ndërkombëtar në Kosovë; po trumbetojnë të ashtuquajturin multietnicitet për Kosovën e të tjera. Ky lloj arbitrariteti, në përmbajtjen e tij nuk mund të ketë tjetër veç kobit.



Mund të bëhet fjalë për ribashkim, e jo për bashkim



Në fund, kur bëhet fjalë për aspiratat e shqiptarëve andej e këtej kufirit të mallkuar, si dhe për realitetet e ndryshme të rezultuara nga ndarja dhe pushtimi, nuk duhet harruar faktin se ndarja e Kosovës nga trungu i saj kombëtar ka ndodhur në vitet 1912-1913 dhe se para kësaj kohe, ajo ishte pjesë e pandarë e Shqipërisë. Ky argument e bën të pakuptimtë shtruarjen e idesë për bashkimin e Kosovës me Shqipërinë, apo organizimin e një referendumi për bashkimin, ose pavarësinë e saj. Sot, objekt i një referendumi të përgjithshëm popullor mund të jetë vetëm çështja e ribashkimit të Kosovës me Shqipërinë. Me këtë të drejtë natyrore të kombit nuk bjen aspak në kundërshtim formimi i shtetit të Kosovës me pavarësi të plotë, përmes një referendumi të brendshëm. Ky proces do të ishte produkt i dekolonizimit të Kosovës, për të cilën e drejta për ribashkim me Shqipërinë përmes referendumit gjithëkombëtar, nuk do të jetë konsumuar.

Atyre që ia njohin vetes të drejtën për të folur në emrin e shqiptarëve nuk u kanë munguar kurrë faktet për të argumentuar se janë të ndarë. Atyre u ka munguar vetëm gatishmëria për të argumentuar nevojën e ribashkimit.


http://www.pashtriku.org/

[Legjion]

Shpesh here politikanet tane friksohen aq shume kur ndonje politikan ballkanas apo europian iu permend termin Shqiperi e Madhe!Valle kush eshte Shqiperia e Madhe?Ajo është teper e thjesht Bashkimi i trojeve qe shekujt dhe armiqte e Shqiperise(Grekerit,Serbet,Maqedonasit dhe ruset) i moren padrejtesisht .Pra a do te kemi frike kur themi Shqiperi e Madhe?

"Shqipëria e madhe" është terminologji e dështuar, sepse përdoret me dashakeqësi. Në këtë stad nuk ka "Shqipëri të madhe", ka vetëm "Shqipëri", që do të thotë "territor aktual (kryesisht i vazhdueshëm) i banuar nga shqiptarë". Sot Shqipëria, si territor ku ndodhet kombi shqiptar, ndahet mes Malit të Zi, Bosnjës, Serbisë, Dardanisë, Republikës së Shqipërisë, Maqedonisë dhe Greqisë. Që do të thotë se sot Shqipëria nuk ka instancë shtet-kombëtare që t'i përgjigjet këtij territori.

Shqiptarët kërkojnë të krijojnë shtetin e tyre kombëtar mbi territorin ku shtrihen. Kaq. "Madhësia" hyn kur të kërkojmë me anë të ndonjë ideologjie supremaciste të pushtojmë kombe të tjera dhe tokën e tyre.

Kjo situatë vlen për çdo shtet tjetër kombëtar. Prandaj kufinjtë janë gjithnjë të lëvizshëm sipas popullimit (dhe jo të ngurtë e të pandryshueshëm). Kjo nga ana e vet do të thotë se sot shteti shqiptar nuk i përgjigjet dot territorit të banuar nga shqiptarë dhe çdo përpjekje duhet të bëhet në çdo kohë (nga çdo komb që respekton vetveten) që shteti kombëtar gjithnjë të përfshijë nën juridiksion tërë kombin dhe territorin ku ndodhet kombi për të cilin ngrihet si organizatë ky shtet.

[Legjion]

Pra ne jemi ende të pushtuar dhe teknikisht në luftë. Dhe si në çdo luftë tjetër kudo në botë të paaftët që nuk i përgjigjen dot sfidës, emigrojnë...

[Korcar-L1]

ka vetëm "Shqipëri", që do të thotë "territor aktual (kryesisht i vazhdueshëm) i banuar nga shqiptarë". Sot Shqipëria, si territor ku ndodhet kombi shqiptar, ndahet mes Malit të Zi, Bosnjës, Serbisë, Dardanisë, Republikës së Shqipërisë, Maqedonisë dhe Greqisë. Që do të thotë se sot Shqipëria nuk ka instancë shtet-kombëtare që t'i përgjigjet këtij territori.

dhe arbereshet kane nje 500 vjet qe jetojne ne Itali...e si thua ti? Toke shqiptare eshte italia? -sipas perkufizimit qe sjell

Pra ne jemi ende të pushtuar dhe teknikisht në luftë. Dhe si në çdo luftë tjetër kudo në botë të paaftët që nuk i përgjigjen dot sfidës, emigrojnë...

une do thesha qe ata qe (duan te)emigrojne... nuk mund te bashkjetojn me te paaftet.

[Legjion]

Arbëreshët janë kombësi e ftuar në territor mik, me marrëveshje, dhe janë të detyruar të respektojnë miqësinë dhe marrëveshjen sipas nderit. Nuk përbëjnë precedent për t'u marrë parasysh nga përkufizimi.

[Legjion]

Për punën e të paaftëve s'e ke kuptuar frazën. Nuk e di çfarë kuptimi universal mund të ketë fjala "i paaftë", por fjalia thotë "të paaftët që nuk i përgjigjen dot sfidës", pra emigrojnë sepse janë të paaftë për t'iu përgjigjur sfidës, dhe jo se janë të paaftë me ndonjë kuptim universal të fjalës.

[Musa`]

togfjalshi Shqiperi e Madhe mendoj se duhet zevendesu me Shqiperia Reale apo dicka e till.

[Korcar-L1]

kodra pas bregut thua ti....pse kishte Itali ne ate kohe? ....
Po mijra shqiptare te amerikes?
po arvanitasit? te ftuar jane dhe ata? apo kujton ti se mezi po presin te bashkohen me Shqiperine?

togfjalshi Shqiperi e Madhe mendoj se duhet zevendesu me Shqiperia Reale apo dicka e till.

Nuk lam term pa perdorur... shqiperi reale, te madhe, natyrore, etnike.....Shqiperia nje eshte ...nuk ka tjeter