Vetmia

[ATMAN]

Une rri shume kohe vet,po nuk jam e vetmuar kam muziken,librin,televizorin,nuk jam e izoluar,kurr rri vet jam me qet,mendoj vetem ashtu si une du pa ndikim,shkruj ate qe e mendoj,e kam nje kohe zakonishte ajo kohe eshte kur nuk jam ne pr jam diku tjeter ne tr psh apo ne shkup rri tere naten ne disco pabe,kenaqem por gjithmon jam me mir vet se me dike,me te dashurin time jam mesuar dhe kur shkruaj ai shef tv per te mos me penguar mua dhe unin tim

PER TY(DHE JO VETEM PER TY) KA SHKRUAJTUR KESHTU ERIK FROM:

HUMBJA E UNIT DHE ZEVENDESIMI I TIJ ME NJE PSEUDOUN E E LE INDIVIDIN NE NJE GJENDJE TE THELLE PASIGURIE DHE
AI ESHTE I MBERTHYER NGA DYSHIMI MBASI DUKE QENE NE THELB NJE RREFLEKS I ASAJ QE TE TJERET PRESIN PREJ TIJ NE NJE FARE MENYRE KA HUMBUR IDENTITETIN E VET
PER TE MUNDUR KETE PANIK,JANE TE SHUMTE ATA QE PERBALLE PERGJEGEJSISE QE SHOQERON TE JETUARIN NE LIRINE E VETMISE, PREFEROJNE TE ARRATISEN DREJT KUFIJVE TE RINJ TE TURMES,OSE TE STREHOHEN NE KONFORMIZMIN E MASAVE

[DEA27]

Passan ka thene " do nje fuqi te madhe shperterore te jetosh vetem" dhe per te shtuar dicka nga eksperienca ime mund te them
vetmia eshte nje sherbetor i mire por nje padron shume i keq!

[ATMAN]

Passan ka thene " do nje fuqi te madhe shperterore te jetosh vetem" dhe per te shtuar dicka nga eksperienca ime mund te them
vetmia eshte nje sherbetor i mire por nje padron shume i keq!

SHYQYR QE E KEMI MEMORJEN NE RREGULL

sepse keshtu mund ti kapim modifikimet me te paren

thenja origjinale eshte:

paraja eshte nje sherbetor i mire dhe nje padron i keq

dhe kete e ka thene nje filozof anglez

kuptimin e kesaj thenjeje mund ta shtrijme ne shume sfera te jetes ,por jo kur eshte fjala per terheqjen ne vetmi ,per tu realizuar shpirterisht dhe per tu bere i plote vetmia ne te tilla raste eshte nje mjet i pazevendesueshem,sepse vetem persona te tille te plote dhe te realizuar shpirterisht e kane sjelle njerzimin nga epoka e larget e shpellave dhe xhunglave ne ditet tona, dhe jo vetem kaq por po vazhdojne ta cojne shoqerine ne forma dhe menyra te ndryshme ne nivele dhe dimensione te reja akoma me te larta

prandaj vetmia ose terheqja spirituale per tu bere i plote nuk eshte asnjehere pa kuptim dhe pa vlere ,kesaj vetmie i kendojne dhe lavderojne njerzit e medhenj,por ...jo te gjithe kane fatin dhe privilegjin ti kuptojne sic duhet keta njerez gjeni

[Renegata]

Nuk do ja uroja njeriu.Por ka raste per pak kohe njeriu ka nevoje per te dhe arrin ta shijoje biles.

[Visage]

Besoj se njeriu ka nevoje per nje balance njerezish dhe vetmie.

Lodhesh nese je gjithmone i rrethuar nga njerez. Une per vete gjithmone kam nevoje ate kohe kur mund te jem une dhe mendimet e mija dhe askush tjeter per nje kohe te gjate. Me pelqen shume edhe eshte shume relaksuese. Jo vetem aq, por njeriu eshte ne gjendje te reflektoje ne veprimet e tij, jeten e tij dhe fiton nje qartesi (kthjellim) dhe qetesi te brendeshme.

Besoj se nese nuk mund te rrime dot vetem per vetem me veten tone atehere besoj qe thjesht nuk jemi te kenaqur me personalitetin tone dhe nuk duam te vihemi perballe pergjegjesise se koshiences tone.

[DI_ANA]

Vetmia eshte pjese e jetes sone,pjese e natyres njerezore.Ne ditet e sotme dhe ne societen ne te cilen jetojme,kjo vetmi gjendet e shumefishuar dhe e shtuar nga dita ne dite!
Ne ajrin e ketij komunikacioni,asnjehere ajo nuk ka qene me e madhe!
Vetmia eshte nje izolim,nje pjese e natyres sone qe rri dhe do te rrije gjithmone e pashpjegueshme dhe e pa folur!
Gjendemi te vetmuar diten kur dalim nga barku i nenes,ndihemi te vetmuar kur ndahemi nga nena ne nje moshe te pjekur,ndihemi te vetmuar kur humbim dike qe kemi dashur aq fort dhe qe vdekja na e merr,ndihemi te vetmuar kur leme njerezit e zemres per te jetuar me dike tjeter,ndihemi te tille kur njeriu i zemres largohet,ndihemi te vetmuar kur skemi me miq......dhe ndihemi te tille nje pjese te jetes sone!
Vetmia eshte ajo qe na karakterizon ne momentet me te dhimbshme,eshte ajo ndjenje qe na ben te ndihemi inferior me cdo gje qe mund te ndodhi perjashte edhe me njerezit vete!
Ne jete jemi te armatosur per te luftuar shume gjera,po nuk jemi aq te armatosur per te perballuar dhe zhdukur vetmine!

Cdo te thote per ju te jesh i vetmuar dhe a ndjeheni te tille?!

respekte

[LAINA]

Besoj se njeriu lind dhe vdes vetem, pamvaresisht nga gjithe cka perfshin intervali "jete". Njeriu eshte sa qenie e shoqerueshme, aq edhe egoiste mendoj. Ka momente qe me pelqen vetmia, me ben te ndihem mire dhe me duket sikur vendos armepushimin dhe le menjane luften me vetveten. Ndersa ka momente te tjera qe me duket sikur nuk do te mund te jetoja nese nuk do te kisha njerezit e afert dhe shoqerine. Paradoks.....
Besoj se kemi nevoje per njerez, por edhe per momente reflektimi dhe qetesie.....

[shefqeti11]

Vetmia eshte motra e pesimizmit(mendon shefqeti)

Kur njeriu behet pesimist, dashur apo pa dashur, (se ka dy varjante, nga njehere duam dhe behemi, nganjehere na bene ajo cka na rrethon), por a duhet te ndjehemi te ketill?
Natyrisht jo, sidomos kur ne realitet nuk jemi te vetem, ku ne cdo moment kemi nje shoqeri qe na rrethon, e mire apo e keqe qoft kjo shoqeri, ajo kryen rolin e saj duke luftuar disi ne nje fare menyre vetmin tone...dhe keshtu nuk jemi te vetem...

Nqs pastaj kalojm ne vetmin shpirterore, ku aty ndjejm mungesen e nje personi te dashur, ku pikerisht aty fillon edhe pesimizmi te ndihmoj vetmin(motren e vet), ateher, kjo vetmi, jo vetem qe na lendon, por njekohesisht, na le mbrapa me ato cka ne duhet te krijojm per te nesermen, ku te kemi nje jet sa me te mire nen arritjen e largimit te kesaj vetmie...gje qe mundohemi shpesh ta largojm me cdo mund nga brendesia jone dhe nen shoqerin qe kemi dhe nen shoqerin e asaj cka na rrethon, kryhet dhe realizimi i largimit te kesaj vetmie...(te qelbur).

Persa i perket pyetjes se: A jemi ndjer ndonje here te ketill...!?

Natyrisht qe po, (per mos then se ende vazhdojm te ndihemi keshtu), mirepo...si veprojm ne(ose me sakt, si veproj une si Shefqet per t'iu shmangur kesaj vetmie)?

Sic e permenda dhe me lart, shoqeria ime, njerzit e mi, dhe gjithcka qe me rrethon, eshte ajo arma me e fort qe ekziston per te luftuar vetmin, arme, te cilen, e ve ne perdorim, per te shmangur dhe larguar kete vetmi...

Asnje-here nuk duhet te ndjehemi te vetmuar qe nga momenti qe kemi dike ne krah dhe na shoqeron...edhe nje here e theksoj, eshte pikerisht kjo, (shoqeria dhe prania e njerzve tane) arma me e fort kundra vetmis.

[e panjohura]

Njeriu i gjall ka nevoj per vetmi nganjeher por vetem vetmi fizike por nese njeriu edhe psiqikisht ndihet i vetmuar ai ma nuk ekziston..
Shpesh ndihem e vetmuar por kur mund te mendoj qe sa mire do ishte te kisha pran kete apo ate ateher ne fakt jam me ta...

[shefqeti11]

Pajtohem me kete qe thuaj E_Panjohura... patjeter qe njeriu ka nevoj ndonjehere per vetmi fizike, gje qe na bene te shplodhemi nga e perditshmja, na largon nga stresi e monotonia, kete do e quaja, nje pushim apo relax si i thon, qe na nevoitet te gjithve (mendoj).....