Tifozët e Gjermanisë!

[strange]

Gjermania, nga 100 mijë euro shpërblim për gjysmëfinale



Fitorja e realizuar kundër Argjentinës, me rezultat 4:0 dhe kualifikimi në gjysmëfinale i ka bërë futbollistët dhe tërë anëtarët e stafit të kombëtares gjermane më të pasur për nga 100 mijë euro.

Në rast se gjermanët kalojnë me sukses edhe sfidën e Spanjës dhe kalojnë në finale do të përfitojnë nga 150 mijë euro, ndërsa nëse titulli i kampionit botëror përfundon në duart e gjermanëve, atëherë do të fitojnë një bonos prej 250 mijë euro secili. Shifrat e këtyre premive i ka caktuar Federata gjermane e futbollit, derisa FIFA çdo skuadër që kualifikohet në gjysmëfinale e shpërblen me nga 15 milionë euro. Skuadrat finaliste fitojnë nga 16.5 milionë euro, kurse skuadra kampione e botës 20.5 milionë euro, që është edhe shpërblimi më i madh në historinë e futbollit.



ps: fattlum, këta të koha.net sikur than se Löw ka braktis skuadrën Gjermane? Çfarë ishin këto idiotësira?

[Falco115]

Ndeshja Gjermani-Argjentinë ishte ndeshje ndermjet dy gjiganteve te futbollit boteror. Nuk jam tifoz i Gjermanise, dhe shpresoj qe ne ndeshjen e radhes te mposhtet nga Spanja, por nese ''panceret'' vazhdojne te luajne ashtu siq luajten kunder Argjentinës , ateher veshtire qe mund te ndalen. Kunder Argjentines paten nje paraqitje fantastike dhe treguan se kan shpirt kampionesh, ndersa per rezultatin 4-0 kete nuk e ka paramenduar askush, madje as tifozët me te flakte te gjermaneve, te shenosh 4 gola kunder nje Argjentine te stermbushur me yje futbolli, kjo eshte diqka e madhe. Loja kolektive e ekipit dhe pumundesimi i Lionel Mesit qe te shfaq lojen e vet, ishin veprime te menqura te Joakim Lëv dhe te perzgjedhurve te ti, dhe si rezultat i kesaj kombetarjja gjermane arriti ta shkaterroj Argjentinen, njerin nder favoritet per titull kampioni...

[strange]

Numri 10 i Brazilit, Leite Kaka para fillimit të Botërorit 2010 kishte shpresuar të ngre emrin e tij në sallonin e të famshmëve, pas rikthimit nga lëndimi në shpinë dhe sezonit të dobët në Real Madrid.

Por, Kaka nuk është i vetëm. Atë e shoqëron futbollisti më i mirë në botë nga viti 2009, Lionel Messi. Librat e rekordeve do të tregojnë se botërori i tij i dytë përfundoi në mënyrë të ngjashme, si ai i pari. haha

Ylli i Manchester Unitedit – ankthi i mbrojtjeve të ekipeve kundërshtare në Premierligë - nuk shënoi asnjë gol, derisa Anglia me shumë vështirësi u kualifikua nga faza e grupeve para se të eliminohet pas humbjes rekorde 4-1 nga Gjermania.

Një analizë e detajizuar e ekipeve të tjera me ambicie për titull që kanë dëshpëruar në Botërorin 2010, tregon se Franca dhe Italia po ashtu kanë pësuar nga paraqitja e dobët e 10-ave të tyre, Sidney Govou dhe Antonio di Natale, të cilët nuk janë në shkallë të njëjtë me Zidane ose finalistin e garës së vitit 1994, Roberto Baggio.



Si nuk na doli edhe ky 10 i Brazilit përpara t'ia kishim fut edhe ti nja 4.

[strange]

Loew: Sot fitohet vetëm me lojë sulmuese

Përzgjedhësi i Gjermanisë, Joachim Loew, ka deklaruar për të përditshmen gjermane Bild, se mënyra e vetme për të fituar sot në futboll është loja ofensive, ndërsa ka sqaruar mënyrën se si ai e organizoi ekipin si jashtë ashtu dhe brenda fushës.

“Planet se si dëshiruam të luajmë në Botëror janë menduar gjerë e gjatë që nga shorti në dhjetor. Analiza jonë ishte e qartë, ne mund ta fitojmë Botërorin vetëm duke luajtur futboll sulmues dhe duke u bërë skuadrave të vështirë të frymojnë. Mënyra se si Italia e fitoi titullin në vitin 2006, duke u mbrojtur dhe duke fituar me një gol të vetëm, nuk është më e mundshme, sepse askush sot nuk luan ashtu. Ne e kemi planifikuar Botërorin deri në finale”.

“Esenca është për rregull në fushë. Ky është kushti më i rëndësishëm për futboll të mirë. Lojtarët duhet ta dinë vendin e tyre në strukturën bazike të ekipit, kështu që askush të mos mendojë se mund të vrapojë anembanë fushës. Unë përdori trekëndësha të caktuar për t’u mbuluar nga lojtarët. Loja nuk mbaron kur topi është në lojë. Unë dua t’i shoh lojtarët e mi të kërkojnë hapësirat dhe të kërkojnë topin. Kjo e bën ndeshjen më të rrjedhshme dhe më dinamike”.

“Unë e dita se disa nga lojtarët tanë janë ekstremisht të mirë në atë, Ozil, Podolski, Muller, Kroos. Dhe unë i thashë ekipit: ‘Nëse nuk lëvizni nëpër fushë, atëherë ju nuk do të jeni në gjendje t’i mposhtni ekipet si Kanadaja’. Ky ishte rregulli ynë i artë që nga dita e parë. Ekipi e ka mësuar artin e të luajturit thjeshtë. Unë kam parë seanca stërvitore të cilat, kohë pas kohe kanë arritur dhe perfeksionin e futbollit”, deklaroi Loew. /Telegrafi/

[Jack Watson]

Ja pse do ta fitojë Gjermania botërorin

(blu - Argjentina, gjelbër - Brazili, verdhezi - Gjermania)

[{A_N_G_E_L_69}]

Momente të papërshkrueshme atë që përmbanin videot më lartë. Shpresojmë në përsëritjen e 74-ës në një finale të bukur kundër Holandës dhe një fitore të ngusht si ajo paraprakja në finalen e vitit 1974.

Forca Gjermani.

Do te ishte endrra jone qe na mungon prej 20 vjetesh.kam shum besim qe do te perseritet 74,por me nje rezultat te paster besoj.psh 2-0 ose 3-1.

[strange]

Një foto interesante që e gjeta në bild.de

Taktika e Löw-it



Tek Schweini më e komplikuar pak po doket.

[Force-Intruder]

LoL... mua me eshte dukur me teper keshtu taktika

[^_BIM_BUM_BAM_^]

Ndeshja Gjermani-Argjentinë, “kalaja” u mor në mesfushë

Gjermania ka vënë në skenë një nga shfaqjet më mbresëlënëse në historinë e kohëve të fundit të Kupës së Botës, duke dominuar absolutisht ndaj Argjentinës së trajnerit Diego Maradona. Nuk ka surpriza në lidhje me vendosjen e skuadrës gjermane në fushën e lojës. Ajo ishte e parashikueshme, si në ndeshjet e shkuara të këtij Botërori, ndërsa Argjentina i kishte sistemuar diamantët e saj në një modul loje 4 4 2. “Kalaja”, që në minutën e parë, u mor në mesfushë. Bastian Shvajnsteiger “eliminoi” Lionel Mesin, duke i dhënë “leje” Sami Khediras për të bërë më përpara dhe për të mbështetur Mesut Ozil. Me vetë një “pengesë” serioze përballë, Javier Mascherano, Gjermania ishte tërë kohës e orientuar përpara, duke krijuar raste të shumta, sepse kishte tërësisht në zotërim mesfushën. Shumë shpejt u bë e dukshme që Argjentina detyrohej të mbrohej edhe me shtatë lojtarë, për t’i bërë ballë një Gjermanie, që kërcënonte përmes të sulmuarit nga të gjitha anët. Kjo nuk është diçka e rrallë në futbollin modern, sidomos me popullaritetin e modulit të lojës 4 3 3, sepse me këtë sistem i jep shanse të mëdha prapavijës për t’i parandaluar rreziqet duke u bashkuar në sulm. Kjo nuk ndodhi me Argjentinën, sepse Lionel Mesi, Carlos Tevez dhe Gonzalo Higuain, gjithë kohës qëndruan në pozicione qëndrore, edhe kur Argjentina nuk e kishte topin në zotërim. Ndaj Gjermania ishte në gjendje për të marrë zotërimin e plotë të hapësirës, të dilte përpara me lehtësi dhe të shënonte shumë shpejt, madje me bollëk golash. Përfituesi kryesor nga mungesa e punës mbrojtëse të treshes sulmuese të Argjentinës ishte Filip Lahm. Ai vazhdimisht bënte përpara, pa iu druajtur “kufirit”, duke përfituar edhe nga koordinimi perfekt në lëvizje i Thomas Muller, që kthehej në një sulmues qëndror i maskuar për gjermanët, pas mbrojtjes çeleste, ngaqë në krah e kompensonte kapiteni i tij. Më shumë se një rast, Muller e gjeti veten në një “rrip fushe” të lirë mbi 20 metra, në manovër ofensive, si një opsion sulmi për të tijtë, kur Argjentina përmbyllte fazën e parë sulmuese.

Inflacioni i mesfushës argjentinase

Tre mesfushorët qëndrorë të Argjentinës, thjesht kishin shumë punë për të bërë. Duke qenë lojtarë që luajnë afër me topin, kur Gjermania sulmonte, hapësira që duhej të patrullonin ishte shumë e gjerë, ndaj duhej të përfshiheshin në veprim edhe të tjerë, për të formuar një mesfushë tradicionale, përreth Mascheranos. Por kjo e la Argjentinën në anën e kundërt të mesfushës, ku tre mesfushorët qëndrorë amerikano-jugorë u detyruan në mënyrë të vazhdueshme që të ishin defiçitarë në organizimin e aksioneve, pasi Gjermania, në të gjithë fushën, punonte fizikisht dhe me mjaft shpejtësi me topin, si nga njëra anë, ashtu edhe në tjetrën. Filip Lahmit i është dashur që përgjatë vijës anësore të djathtë, në rreth 30 metra hapësirë, të vrapojë me shpejtësi dhe të “gozhdojë kolegun e vet, Gabriel Heinze, duke mos e lejuar këtë të fundit për asnjë çast të ndihmonte sulmin e tij. Dhe nuk ishte dueli i vetëm fitues i gjermanëve në luftën “një për një”. Ilustrim për këtë kemi edhe duelin Shvajnsteiger-Mesi, por jo vetëm. Ne, gjithashtu, duhet të kujtojmë, natyrisht, se as Angel di Maria, as Maxi Rodriguez, nuk janë mbrojtës në mendim, sepse të dy preferojnë të luajnë si lojtarë ofensivë nga krahët. Pikërisht aty ku Argjentina kishte nevojë për më shumë se kaq forca, në detyrat mbrojtëse nga krahët e mesfushës, për të thyer sulmet e vazhdueshme gjermane, vepruan më së shumti dhe plot efikasitet të besuarit e Johakim Loew. Një vështrim që ngërthen edhe efektin minimal që patën Tevez dhe Mesi, duke mos e bërë aspak difensive lojën e Gjermanisë. Të dy ushtruan shumë pak presion mbi topin dhe prapavijën gjermane, edhe për faktin se ky “repart” i trikolorëve europianë kishte marrë pozicione “të thella”. Shvajnsteigerit, gjithë kohës, i pëlqente të kalonte nga qendra e mesfushës në sulm, kur të tijtë kishin topin dhe, anasjelltas, bëhej barrikadë e argjentinasve që në vigjilje të manovrës së tyre ofensive. Përveç detyrave “një për një”, që kishte në neutralizimin e Messit.

Mbrojtja e “dubluar” e Gjermanisë

Gjermania mbronte me dy repartet e saj, mbrojtjen dhe mesfushën. Madje kjo niste nga kjo e fundit. Lojtarët e saj mbrojnë gjerë dhe në thellësi, sepse formojnë dy “garda” me nga katër lojtarë, kur nuk e kanë topin në zotërim, me Ozil, të cilit i lënë një rol i lirë. Me një shkatërrues të spikatur në qendër të mesfushës, por që spostohej edhe para mbrojtjes së tij, Shvajnstaiger, Gjermania mbronte relativisht thellë, por edhe gjerë. Kjo arrihej me ndihmën e Muller dhe Lukas Podolskit, që kanë qenë tepër të disiplinuar, që kanë punuar më pak në qëllimin e tyre ofensiv, nga krahët, sepse janë përkujdesur të bllokojnë Heinze dhe Nicolas Otamendi të mos dalin përpara. Dhe ia kanë arritur më së miri kësaj, sepse më shumë qarkullonin në gjysmëfushën argjentinase, se sa gjendeshin në prapavijën e tyre. Për këtë arsye, Argjentina gjendej në përgjithësi me një mbrojtje me pesë lojtarë, që duhej të përballonte sulmin gjerman, të përbërë nga tetë vetë, që vërshonte në dy linja të ngurta. Në këtë mënyrë, ata kishin pak gjerësi në fushë, ndërkohë që Tevez dhe Mesi vepronin në hapësira shumë të ngushta, së bashku. Mesi bie shumë pak në posedim të topit, çka përjetohet deri në zhgënjim psikologjik të tij, në mungesë të shërbimit nga shokët e skuadrës. Ai ishte i detyruar të luante shumë thellë, i tejlarguar nga Tevezi individualist dhe pak antagonist kësaj here, në majën e sulmit çelest. Mesfushorët gjermanë ushtruan presion gjatë gjithë lojës, ku dy lojtarët qëndror e “prangosën” Mesin, duke e lejuar fare pak që të shkonte përpara. Duke e izoluar Mesin në një zonë të ngushtë, si një “zog në kafaz”, e lanë Tevezin pa mbështetje në qendër të sulmit, tamam si ai “peshku pa ujë”. Khedira dhe Shvajnsteiger gjithmonë ishin të sigurt në markimin e Mesit, duke pasur kredite të mira edhe në spastrimin e zonës përpara mbrojtjes gjermane.

Gola të thjeshtë të Gjermanisë

Qëllimi i parë erdhi në fillim të ndeshjes, nga një goditje e lirë e Shvajnsteiger, ku Muller nuk ishte i mbrojtur si duhet, ndaj edhe shënoi nga një distancë e afërt. Gjermania vijoi ta

dominonte lojën edhe përgjatë kohës në vijim të pjesës së parë, ndërkohë që nuk kishte as shenja të vogla të ndonjë ndryshimi taktik nga Maradona dhe Bilardo. E vetmja gjë që ata duhej të kishin bërë, ishte këmbimi i roleve mes Di Marias dhe Rodriguez.

Performanca e Argjentinës ishte e tmerrshme, i mungonte kohezioni i çdo gjëje. Ka pak dallime në formën e të tria reparteve, sepse ishin të gjithë të njëjtë, si lojtarë, edhe sektorë loje. Argjentina vuajti shumë mbingarkesën në zonën e saj të djathtë, mbrapa, çka ndikoi negativisht edhe në qendër të prapavijës çeleste, e cila lejoi hapësira për të shënuar gjermanët. Podolski për Klosen, Shvajnsteiger për Freidrich, Ozil për Klose. Nuk kanë rëndësi emrat e shënuesve, as të atyre që dhanë pasimet asiste, pasi lojtarët gjermanë kishin të gjithë vendosmërinë për të marrë në kontroll zonat e fushës, për të sulmuar, kishin inteligjencën e mjaftueshme për të parë dhe luajtur topin thjesht, në kuadrate të mëdhenj, duke mbyllur aksionet me përkryerje.

Çelësi i suksesit, thjeshtësia

Në një kuptim, ajo e Gjermanisë ndaj Argjentinës, ishte shfaqja më e bukur e thjeshtësisë në futbolli, më domethënësja që ju do të shihni ndonjëherë, si në aspektin e planit taktik, edhe të punës së lojtarëve në fushë. Nuk kishte asnjë guxim strategjik nga Joachim Loew. Trajnerit gjerman nuk do t’i kishin mjaftuar vite të tëra përgatitje për të prodhuar një ndeshje të dytë si kjo. Ajo çka paraqiti Gjermania e tij ndaj Argjentinës kishte vetëm një moral profesional: skuadra të gjendej tërë kohës në veprim, të kishte rrjedhshmëri në qarkullimin e topit, të vihej totalisht në punë ai grup i mirë lojtarësh. Plani bazë ishte marrja dhe zotërimi sa më shumë i topit, qarkullimi i tij në tërë gjerësinë e fushës, duke goditur lojën argjentinase në “zemër” të saj. Kjo bëri që vetëm njëzet minuta të dukej në fushë Argjentina, e cila u përpoq të përshtatej dhe të bënte diçka me Mesin, Tevez, Higuain, Pastore dhe Agueron, të pestë bashkë, njëherazi në të njëjtin ekip. Nuk ishte ndonjë element taktik ky, përveçse ishte produkt i dëshpërimit të Maradonës, që hedh në fushë sulmuesit e tij më të mirë, pasi nuk kishte çfarë të mbronte më. Juan Verón do të kishte qenë një zgjedhje më e përshtatshme për të luajtur në mesfushë, duke e lënë Mesin më të lirë, të qarkullonte në tërë fushën, me orientim dhe angazhim më të madh pranë portës gjermane. Ndoshta kjo do të kishte ndryshuar diçka në “lundrimin e lehtë” të Gjermanisë drejt fitores së thellë.

Përfundime të ndeshjes

Një ndeshje, që në çdo aspekt të saj mbart emrin e Gjermanisë, e cili jo vetëm fitoi me meritë dhe bindshëm, por tregoi vlera të lojës kohezive. Sulmoi dhe u mbrojt si një “trup i vetëm”. 4 0 është një rezultat që ndodh shumë rrallë jo vetëm në çerekfinalet e Kupave të Botës, por edhe në nivele të tilla garimi të kompeticioneve kombëtare. Zakonisht, kur një skuadër siguron epërsinë 2 0, apo edhe 3 0, mbyllet mbrapa, në mbrojtje hermetike, me tërë lojtarët që ka në dispozicion. Por Gjermania nuk e ka bërë këtë, as me Anglinë, as me Argjentinën. Sepse ajo nuk shqetësohet shumë për këtë strategji loje, sepse lojtarët gjermanë mezi presin për të shënuar sa më shumë të jetë e mundur. Janë të uritur, sepse janë edhe të rinj në kësi garash. Ata mund të jenë ndër lojtarët me mesataren më të re moshore në këtë Botëror, prandaj performanca e Gjermanisë është tejet emocionuese, por ama ruajnë profesionalizmin dhe efikasitetin e më të vjetërve. Nga ana e saj, Argjentina gjendet tashmë para dilemës: ta mbajë apo jo Maradonën trajner?! Më herët në këtë turne, para Gjermanisë, Maradona u ishte kundërpërgjigjur dyshuesve rreth tij me një ekip solid, që ka punuar mirë së bashku, por çdo gjë u shpërbë në rrethana dramatike në çerekfinale. Asnjë ekip futbolli, difektoz në mbrojtje, që nuk ka numra të mjaftueshëm në mesfushë, nuk mund të ketë kohezion në sulm. Ky ishte mësimi që mori Maradona dhe kombëtarja e tij nga dështimi turpërues me gjermanët. Kjo humbje do të kërkojë ndoshta një kohë të gjatë për Argjentinën, që të marrë një vendim për të ardhmen e stolit të saj.

[^_BIM_BUM_BAM_^]

Milani dhe Interi do të zhvillojnë “derbin lokal“ para kohe, pasi do t’i hyjnë një lufte për mesfushorin e Bayern Munich, Bastian Schweinsteiger. Shweini e ka shfrytëzuar Botërorin për të treguar vlerat e tij, ndërsa paraqitjet fantastike nuk kanë mbetur pa u vërejtur nga klubet milaneze. “Në Botëror, Schweinsteiger ka shkëlqyer më shumë se të gjithë”, - theksoi Adriano Galliani ditë më parë për “La Gazzeta dello Sport“.

Por, për të transferuar gjermanin, çdo skuadër e interesuar duhet të ofrojë si çmim fillestar 25 milionë euro, gjë që është natyrisht shumë për Milanin. Për Interin, nga ana tjetër, kjo shumë është normale, pasi zikaltrit ishin në kërkim të Mascheranos, që tani kërkohet nga Barcelona. Massimo Moratti është adhurues i flaktë i Schweinsteiger