këtu mund të gjuani shkrime që e kanë parë shportën pa mbërri asnjëher te dashnori-ja e juaj......
........
heshtja është më e mirë në këtë rast..... se do të lëndohej ajo e cila ka qenë në mendje kur do ta kishte lexuar këtë shkrim fillimisht të shkruar në letër..... përfundimi është i njejtë..... si e mori këtë letër si nuk e mori..... nuk e shohin më njëri tjetrin..... kështu që kjo letër mbeti e padërguar..... athua?
........
E Dashura ...,
Po e zgjedhi këtë mënyrë me e përcjell ndonjë fjalë te ti se thonë se fjalët i mer era, e kështu në letër qëndrojnë më shumë - po shpresoj.
A ka mbetë ndonjë gjë pa ja thënë ne të dy njëri-tjetrit? Më mirë mund të i përgjigjem pyetjes se a ka mbetë ndonjë gjë pa ta thënë une ty? Për befasi, përgjigja e ime është se nuk ka mbetë gjë që kam dashtë me të thënë pa ta thënë. Po qe se po të shkruaj - paska mbetur diçka për të shkruar unë ty.
"U Qyqe" - me më pa edhe dorën e kam qitë në gojë me e mbuluar gojën si plakat - e krejtë në faj jam se qe sa pushova së shkruari e për pak më shkuan sytë te fillimi i kësaj letre "E Dashura ..."
Të lutem më fal për këtë lëshim, e besoj se e kupton se është një mënyrë me e nisë letrën. Mënyrë tjetër e përshtatshme do të ishte me e hap letrën me përshëndetje që i përshtatet vendit e kohës ku jam unë - por më u dukë palidhje me të shkruar "Mirëmëngjesi ..." kur mund të ndodhë se ti e lexon këtë letër natën. Sa për përshëndetje në gjuhë të vendasëve ku jam tash - me të përshëndet ashtu nuk më ka hijë pa e lëshu mjekrrën si vendasit - se pa u dukë si vendasit përafërsisht nuk duket as përshëndetja e sinqertë.
Aq herë ndryshojë mënyra se si e përshëndetem njëri-tjetrin, aq herë ndryshuan marrëdhëniet në mes nesh prej se e njohëm njëri-tjetrin sa që po të ishim duke marë pikë në ndonjë shfaqje gjimnastike - për gjithë këto rrotullime - do të ishim të parët.
Është me rëndësi që ti, ... , ta kuptosh se çdo herë vinim te një përfundim - që çdo herë ishte si fillimi - thua se nuk jemi njohur ndonjëher.
Në shumë gjëra në jetë, fillimi me i gjasu përfundimit mund të jetë edhe i mirë, por jo kur janë në pyetje ëndërrat. Shumë gjatë e ëndërruam një të ardhme bashkë - shumë shpesh e ëndërruam atë të ardhme prej fillimi - derisa u bë më shumë se ëndërr, u bë një e vërtet e mërzitshme.
Para se me bë me gisht nga njëri-tjetri me lënë faj, të ndahemi të kënaqur se mbetëm kështu larg njëri-tjetrit. Së paku nuk kemi se pse të pyesim veten se si do të ishte sikur të ishim bashkë. Përgjigja në atë pyetje si tash edhe mbas sado kohe do të jetë: do të ishte mërzitshëm.
"Luaje Lojën" është një e thënë e përkthyer prej amerikanishtes - i shkon për shtati jetës. Ndoshta ti je në kohë kur dëshiron të vazhdosh këtë lojë që e nise me mua - fjalët mikluese nga porosia e jote e fundit që ma dërgove sapo u largova më lanë këtë përshtypje, por unë po bërtas "u kallë loja."
Kjo fjalë besoj se të kujtohet nga fëmijërija që e kemi kaluar në vend që të dytë e quajmë vendlindje. "U kallë loja" bërtisnim kur luanim mfshehtaz e kur gabonte lojtari e thirrte dikënd në emër tjetër se nuk e shihte mirë në errësirë.
"U kallë loja" se po më duket më ke ngatërruar me atë që e paramendon të jem në mendjen tënde - unë jam tjetër. Prej të moçmive e kam dëgju një fjalë se "arma, gruja e kali nuk i jepen kërkujtë." Ndoshta jam i humbur në kohë se për disa çështje mendjen e kam si të ktynehershit.
Të lutem mos më thuaj më "po a jemi Shqiptar" kur dëshiron të më afrosh. Nuk është Shqiptaria si defatore që e mer kur të don me u argëtu. As unë nuk jam me qera për kur të bie mall ty me pas Shqiptar.
........
këtu u vërejtë se kjo letër nuk do të dërgohet.... dhe mbeti si përfundim i pakuptimtë në vete.....
........
Çdo të mirë,
Shqiptari.
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt