Projekti i Parlamentit

[DonAlda]

Nga fotot qe po shoh, disa nga projektet qe nuk fituan, me duken sikur kane mundesi me te medhaja sesa ai fituesi. Nuk e di pse juria mendoi se i pari dhe i dyti ishin me "te mire". Drini, a e di nese ne procesin e zgjedhjes se projektit, projektet ishin anonim, pa emrat e firmave e arkitekteve, apo e dinte juria se kush projekt ishte nga kush arkitekt?

[Pedro]

Pedro,

mendimet e tua pse nuk i mbledh e t'i publikosh ne nje artikull. Duke qene se dhe Bujari dhe Drini jeni shprehur nga kendveshtrim kritik mbi temen jeni tre arkitekte, dy me te rritur e Drini me i riu, me duket se do kishit pjekurine e nevojshme qe ta gatisnit se bashku nje tekst e ta conit ne Tirane. Reagimi per gjera te medha qe kushtojne miliona euro nga taksat qe i paguan nje popull jo i pasur eshte me vlere dhe ndoshta per idealistet ne profesion eshte dhe nje justifikim ne ate qe une e bera timen qe ta ndaloja ate qe mendoj se duhet ndaluar.
Nejse, te isha arkitekte une do e kisha bere.

Dita,
sepse une nuk jam idealist, por pragmatist dhe duke qene se nuk kam qene ne Tirane ne kohen kur zhvillohej konkursi dhe informacionet e vetme rreth kesaj ceshtjeje i kam vetem prej posteve te Drinit ketu, do te ishte e veshtire per mua te gjykoja objektivisht rreth kesaj ceshtjeje dhe une e kam shume te veshtire te hedh nje mendim pa patur baza objektive.
Ketu tek ne thuhet, qe cdo njeri mendon se mund ta beje dicka me mire se te tjeret dhe tek arkitektet kjo prirje eshte me e theksuar se te tjeret. Nje arkitekt e ka shume te veshtire, te mos thuash te pamundur, ti shpetoje ndonje fjale e mire per projektet e kolegeve te tij. Gjithmone do te kerkoje nje pike ku te kapet dhe te ushtroje kritike dhe ne raste ekstreme edhe ta perbalti punen e tjetrit. Dhe une jam perpjekur ta kem gjithmone parasysh kete gje.
Ne rastin e projektit te ndertimit te salles plenare te Parlamentit nuk u perpoqa ta bej te keq projektin fitues, vetem konstatova qe nuk ishte gje tjeter vecse nje patchwork me elemente te kopjuar ne projekte te ndryshme. Dhe ky konstatim vetem ne saje te atyre pamjeve te pakta qe ia di per faleminderit Drinit, qe i solli ketu per ne. Mirepo shpresoj per veten time qe te kem pak njohuri se cfare ndodh ne boten e arkitektures, qe edhe ne saje te pamjeve te pakta te dalloj elementet e kopjuar. Do te thote ndonjeri qe he se eshte si puna e muzikes ku notat jane shtate dhe po ti rrotullosh ndoshta mund te kompozosh dicka te ngjashme me dicka tjeter. Nuk eshte pikerisht keshtu, sepse arkitektura na ka mesuar qe ajo eshte gjithmone ne levizje, ne zhvillim, ne kerkim te gjuheve te reja, ne kerkim te formave te reja, sepse sic na meson edhe Goethe: „Den Stoff sieht jedermann vor sich, den Gehalt findet nur der, der etwas dazu zu tun hat, und die Form ist reines Geheimnis den meisten." ("Materialin e ka cdokush para syve, permbajtjen e gjen vetem ai, qe ka te beje me te dhe forma eshte nje mister i vertete per shumicen.") Dhe ashtu si edhe Bujarit edhe mua me mungon ne kete rast gjeja e re. Ajo gjeja e re, qe kur perballesh me te, te ben te mbash frymen, te le pa goje. Dhe ne kete rast jemi te gjithe te autorizuar te kerkojme nga nje konkurs i tille edhe projekte qe te na lene me goje hapur. Dhe eshte per te ardhur keq, pasi veshtire eshte te kemi raste te tjera te tilla ne dore. Per sa i perket projektit fitues, nuk besoj se eshte per ta festuar me tam-tame dhe per sa i perket botimit te artikujve rreth kesaj ceshtjeje, te them te drejten derisa nuk jam ne korrent te gjerave atje, nuk kam pse te bej kot gam-gam. Jane energji te shpenzuara kot, te cilat fare mire mund ti harxhoj ne nje dicka me te dobishme. Eshte shume e qarte se dicka nuk shkon me arkitekturen dhe urbanistiken ne Shqiperi, por jane gjera qe duhet ti shikoje Shoqata e Arkitekteve Shqiptare dhe Agron Jano, si kryetar i kesaj shoqate

[Dita]

Bujar dhe Pedro,

per te ardhur keq ne kete mes eshte qe te dy ju si arkitekta te angazhuar me pune jashte Shqiperise e Kosoves nuk keni mundesi te kontribuoni aty me talentin tuaj, por lajmet i merrni nga jashte dhe per me teper neper forume, ku percjellja e informacionit varet vetem nga dashameresia dhe pasioni i pjesmarresve ne forum, ne kete rast te Drinit.

Pedro, nuk e di se cfare kupton ti me fjalen "pragmatist", por ne sa ke shkruar, ke mbajtur pozicionin e arkitektit qe respekton profesionin e vet dhe veten si profesionist. Per mua kjo ka te beje me idealizem, ku ideal jane vlerat e profesionit arkitekture. Sidoqofte falemnderit per pergjigjen.

[BOKE]

Selia e re e Kuvendit, monument i Zullulandit

Nga Kastriot Myftaraj

Duke parë ndërtesat-seli të institucioneve të rëndësishme të një vendi, në kryeqytetin e tij, edhe pa e ditur historinë e atij vendi dhe të tashmen e tij, mund të kuptosh, si në një palimpsest, se ç’lloj tradite shtetformimi ka ai vend, ç’natyrë ka shteti në atë vend, sa serioz dhe solid është shteti në atë vend, sa seriozë, të përgjegjshëm dhe të aftë janë shtetarët e atij vendi, ç’nivel ligjshmërie ka në atë vend, si është raporti i shtetit me shoqërinë në atë vend etj, etj.Në rast se bën një shëtitje në bulevardin kryesor të Tiranës, atë «Dëshmorët e Kombit», duke përfshirë dhe dy sheshet në dy skajet e tij, Sheshin «Skënderbej» dhe Sheshin «Nënë Tereza», atje mëson për historinë e shtetformimit në Shqipëri më shumë se nga tekstet e historisë, duke qenë se ky aks bulevard-dy sheshe përmban një arkeologji të shtetformimit shqiptar, në arkitekturën e ndërtesave shtetërore të ngritura atje gjatë regjimeve të ndryshme. Ky bulevard është projektuar dhe ndërtuar në kohën e Monarkisë, me asistencën dhe financimin e Italisë, që atëherë kishte kujdestarinë mbi shtetin shqiptar, të njohur nga Fuqitë e Mëdha me Deklaratën e Parisit të vitit 1921, që i kishte njohur Shqipërisë-po të shprehem kështu-një pavarësi me kusht. Këtë bulevard, së bashku me dy sheshet në skajet e tij dhe ndërtesat e ngritura atje, italianët e konceptuan si një gjë që do t’u tregonte shqiptarëve fuqinë dhe joshjen e Italisë fashiste. Bulevardi me të dy sheshet që janë në dy skajet e tij, u konceptua si një aks ku do të kishte ndërtesa shtetërore dhe në përgjithësi publike. Duke parë sot ndërtesat e këtij aksi, kompleksin e ministrive në dy anët e bulevardit, ndërtesën e Bankës së Shtetit, selinë e qeverisë, si dhe ndërtesat që janë sot korpusi qendror i Universitetit dhe Akademia e Arteve, si dhe ndërtesa përballë saj, edhe pse projekti mbeti i pazbatuar deri në fund, njeriu kupton natyrën e shtetit që i ndërtoi ato, shtetit fashist. Nga këto ndërtesa të një stili arkitektonik, që është një stil perëndimor i kohës, i kombinuar me tipare shqiptare, njeriu kupton se shteti fashist edhe pse një shtet diktatorial, ishte një shtet perëndimor, që ruante shpirtin e qytetërimit perëndimor, në versionin e tij latin. Nga këto ndërtesa, njeriu kupton se ka të bëjë me një shtet diktatorial, pasi i gjithë kompleksi i ndërtesave shtetërore në aksin bulevard kryesor-dy sheshe, është i konceptuar në atë mënyrë që qytetari që kalon atje ta ndjejë fuqinë dhe peshën e shtetit, ta ndjejë në thellësi të qenies së tij se individualiteti i tij politik shkrihet në kolektivizimin e shtetit monist. Kur hyn në bulevard nga ana e Sheshit «Skënderbej» e gjen veten sikur hyn në një hinkë që vjen duke u ngushtuar, që formohet nga ndërtesat impozante të ministrive, dhe befas kur të duket se ngushtimi do të bëhet mbytës, para teje hapet bulevardi i gjerë, por në krye të të cilit dominon ndërtesa që sot është korpusi qendror i Universitetit të Tiranës dhe që atëherë ishte projektuar për t’u bërë selia e Luogotenencës, ose Mëkëmbësisë, domethënë rezidenca e përfaqësuesit të kryetarit të shtetit shqiptar, që ishte Mbreti-Perandor i Italisë. Në këtë efekt arkitekturor shprehet gjithë realiteti i shtetit dhe shoqërisë fashiste. Individi gjendet i dominuar nga shteti, që nuk i lejon atij liri dhe të drejta politike, por ama i njeh lirinë dhe të drejtën e pronës private dhe ushtrimin e sipërmarrjes së lirë në ekonomi, gjithherë në suazat e korporatizmit fashist. Kur shikon ndërtesat shtetërore të ndërtuara nga ky shtet e kupton se ke të bësh me një shtet diktatorial por serioz, një shtet ku ka ligjshmëri dhe jo kaos, me një shtet dhe shoqëri ku mbisundon rregulli. I gjithë kompleksi, me bulevardin, dy sheshet dhe ndërtesat në to, dëshmojnë për një harmoni të mrekullueshme, ku kombinohen hapësira, stili arkitektonik, planimetria. Në këtë aks bulevard-dy sheshe, që mund të quhet bulevard-sheshi i shtetit, janë mbivendosur në një arkeologji të shtetformimit regjime të ndryshme në arkitekturën e ndërtesave shtetërore të ngritura në kohë të ndryshme. Duke parë ndërhyrjet që ka bërë shteti komunist në këtë shesh, e kupton thelbin e këtij shteti. Regjimi komunist prishi ndërtesën e mrekullueshme që kishte qenë selia e Bashkisë së Tiranës në kohën e monarkisë dhe që harmonizohej me kompleksin e ministrive, dhe në vend të saj ngriti ndërtesën e Muzeut Historik Kombëtar. Ndërtesa e Muzeut Historik Kombëtar është një «Frankenshtajn» arkitektonik, një monstër i arkitekturës komuniste, një lloj ndërtese-bunker, që simbolizon çuditërisht izolimin që i kishte bërë Shqipërisë regjimi komunist dhe shtypjen e gjithanshme që i bënte ky regjim individit, duke e privuar nga liritë dhe të drejtat jo vetëm politike, por edhe fetare dhe ekonomike. Ndërtesa simbolizon «Krimin e Atridëve» arkitektonik në Shqipëri, edhe për faktin se për ta ngritur atë u vra një ndërtesë e bukur e stilit perëndimor, të kombinuar me tipare shqiptare. Është domethënëse që gjatë kohës së regjimit komunist, ky nuk arriti dot të ndërtonte një rrugë tjetër aq të gjerë dhe të bukur si bulevardi kryesor i Tiranës, as edhe sheshe me ndërtime me bukurinë dhe harmoninë e dy shesheve në skajet e bulevardit kryesor. Ndërhyrjet e regjimit komunist në bulevard, në mënyrë ironike, dëshmojnë barbarinë e komunizmit edhe në raport me fashizmin. Fashizmi nuk ngriti një shesh një ndërtesë aq monstruoze nga pamja e jashtme sa piramida faraonike, e ngritur nga regjimi komunist si përkujtimore e diktatorit Enver Hoxha. Për shtetasin e një vendi diktatorial, kjo piramidë i kujtonte se ai ishte skllav. Në këtë palimpsest arkitektonik-politik që është bulevardi qendror me dy sheshet në skajet e tij, mund të perceptosh me anë të ndërtimeve të kohës së pas rënies së komunizmit dhe natyrën e shtetit që po ndërtohet tash dhe të raporteve të tij me shoqërinë. Epitomë e kësaj është projekti tashmë i miratuar i selisë të re të Kuvendit(sallës së seancave plenare dhe disa aksesorëve), që do të bëhet si një shtesë e selisë aktuale të Kuvendit (zyrat e deputetëve dhe grupeve parlamentare etj.), që është në ish-selinë e Komitetit Qendror të PPSH. Ndërtesa ku sot është selia e Kuvendit të Shqipërisë në Bulevardin «Dëshmorët e Kombit» filloi të ndërtohet në kohën e pushtimit italian, e destinuar për të qenë një lloj pallati i medias, seli e Radio-Tiranës dhe e gazetave qendrore. Kur mbaroi Lufta e Dytë Botërore ishin ndërtuar tashmë themelet, duke përfshirë bodrumet e famshme, si dhe ishin ngritur muret në gjysmën e lartësisë së katit të parë. Pra, ishin skicuar konturet e ndërtesës. Në kohën e regjimit komunist ndërtesa u ngrit afërsisht sipas projektit fillestar italian, duke u bërë selia e Komitetit Qendror të PPSH. Në mënyrë domethënëse kjo ndërtesë është e vetmja ndër ndërtimet që bëjnë dallim nga stili arkitekturor monstruoz i kohës së komunizmit. Ndërtesa aktuale harmonizohet bukur me ndërtesat e ngritura para vitit 1943 në bulevard dhe dy sheshet në skaj të tij. Kjo për faktin se “per forca” u ruajt, në një masë të caktuar, projekti fillestar që parashikonte një ndërtesë të stilit perëndimor. Kohët e fundit u vendos që kësaj ndërtese t’i bëhet një shtesë, që do të jetë selia e re e Kuvendit të Shqipërisë (salla e seancave plenare dhe disa aksesorë). Duke parë projektin fitues, sipas të cilit do të ngrihet ndërtesa e re, mund të thuash pa frikë se ai do të përfaqësojë plotësisht shtetin shqiptar të kohës së tranzicionit, në këtë palimpsest arkitektoniko-politik historik, që është bulevardi qendror me dy sheshet në skajet e tij. Ndërtesa e re do të jetë një bllok gjigand, një «kuti shkrepësesh» gjigande që del mbi tarracën e ndërtesës aktuale. Në asnjë vend të botës nuk ndodh që një ndërtesë tradicionale publike të bastardohet në këtë mënyrë, duke i mbivendosur një ndërtesë tjetër të një stili të ndryshëm dhe që është në disharmoni totale me ndërtesën aktuale, si në stil, ashtu dhe në formë. Kur ky «Dr Jekyll e Mr. Hyde» arkitektonik është selia e parlamentit të një vendi, siç është në Shqipëri, atëherë ai bëhet epitomë supreme e natyrës së shtetit dhe të klasës politike shqiptare në përgjithësi, por tekefundit edhe e shoqërisë shqiptare. Për një të huaj që viziton për herë të parë Shqipërinë, i mjafton që të shikojë këtë hibrid monstruoz arkitektonik për të perceptuar natyrën e shtetit, institucioneve dhe të krejt shoqërisë shqiptare. Ky hibrid monstruoz arkitektonik është dëshmi se në Shqipëri nuk ka një shtet serioz, se klasa politike shqiptare është e papërgjegjshme, se elita intelektuale shqiptare është e papërgjegjshme që i lejon politikanët të bëjnë gjëra të tilla që e bëjnë Shqipërinë qesharake para botës. Mjaft që të shikosh këtë hibrid monstruoz arkitekturor të ngritur për të qenë selia e parlamentit shqiptar, pra tempulli i ushtrimit të sovranitetit të popullit, për të kuptuar se në këtë vend është krijuar një rreth vicioz tragjikomik mes problematikës së këtij vendi, korrupsionit, krimit, shkatërrimit të mjedisit, urbanizimit kaotik, kontrabandës, trafikut të qenieve njerëzore etj., dhe atyre që supozohet të gjejnë një zgjidhje për këtë problematikë, të ashtuquajturve të zgjedhur të popullit, ligjvënësve dhe qeveritarëve të tij. Ky hibrid monstruoz arkitekturor është një «mrekulli» e «Zullulandit»-fjalën këtu e kam për satirën e famshme e Konicës ku ai e përshkruan Shqipërinë e kohës së tij, nën maskën e «Zullulandit», një shteti hipotetik afrikan, duket se mbetet e vlefshme dhe sot. Por as Shqipëria e para Luftës së Dytë Botërore e kohës së Konicës për fat të mirë nuk bëri gafa të tilla si ky hibrid arkitekturor. Kryetarja e kuvendit Jozefina Topalli, e paraqiti me krenari projektin, për të cilin u shpreh dakord edhe kryetari i Bashkisë së Tiranës, Edi Rama. Zonja Topalli duket se nuk arrin ta perceptojë bufonadën arkitekturore që përbën ky projekt, por që të ketë një ide, mjaft ta përfytyrojë veten e saj sikur parukierja e saj, pasi t’ i rregullojë flokët t’i ngecë me kapse mbi to dosjen që mban para kur drejton seancat plenare në Kuvend. Selia e re e Kuvendit do të jetë një monument i Zullulandit shqiptar, me të cilin i dëshmojmë botës se nuk jemi të aftë për shtetformim.

gazeta "Sot" e sotme

[Brari]

boku..thx per sjelljen e shkrimit te Myftarajt..

me bukur me qarte e më me kompetence ska shkruar kush per bulevardin ..historine e arkitekturen e tije.. dhe me bukur ska si behet pershkrimi i asaj qe duan te bejne.. mbi ish KQ-ne..

Bravo Myftaraj..

[agimial]

Shikoni ca niveli diskutimi ordiner, sot ne parlament kur kaloi projekti, ne vend te qe serioze e te diskutohej me pergjegjesi.

E diskutimet ne forum jane teper serioze e profesionale e aty ku duhej te diskutohej me seriozitet e ne menyre institucionale e profesionale , shikoni ca ordiner-llek.

Kronika e trete e lajmeve , ose ne minuten e 7.29.

http://video.google.ca/videoplay?doc...31934609518605

[troptit]

Tung!
1.Ne nje kohe kur Shqiperia vuan elementet baze te nje jetese normale,dhe politika po jeton ndoshta periudhen me te ulet te historise se saj amorale pas renjes se komunizmit, kuvendaret tane shkerdh..., na diskutojne per ndertesen e re parlamentit, meqe ajo e vjetra nuk na qenka me e mjaftueshme per baballaret e kombit!? Nga njera ane na del Bode e ankohet se duhet te rrisin cmimin e energjise pasi nuk i dalin leket per te blere energji e nga ana tjeter vendosin te shpenzojne 30 000 000 €, , qe sipas pervojes shqiptare nuk eshte çudi qe te mos dalin as 60 000 000 per ta pare te perfunduar projektin. C'mendojne keta M..a se nje ndertese me e bukur a me e shemtuar do t'jau ndryshoje imazhin prej hajdutash e pushtash qe kane ne syte e mendjet e shqipetareve?
2.Projekti qe u zgjodh, pra ai i paraqitur nga nje studio shqiptaro-zvicerane(!!!???) eshte nje shemtire qe as nuk do te ishte lejuar te merrte nese do te behej ky konkurs ne ndonje vend te Europes. Mungon plotesisht nderthurja apo vazhdimesia me ndertesen ekzistuese, dhe bashke me te mungon dhe respekti per ata arkitekte te vertete qe e projektuan vite me pare, si pjese te nje bashkesie, e jo si nje gjel ne maje te kotecit, qe me acaron nervat cdo mengjes( kam bere nje plan qe ta eliminoj me kokrra misri te helmuara!) Ka nje kontrast te theksuar nga mbivendosja, qe shpreh poshterimin per ata qe jane me poshte, pra ne menyre te pashdiskutueshme poshterohet populli qe do t'i duhet qe tash e tutje t'i shohe deputetet si zota, e jo si sherbetore(ne kuptimin e mire te fjales) te tij.Ka nje frymezim prej Bauhaus-it, qe nuk ka aspak vend ne shetitore. Eshte shume e larget, e ftohte , gje qe pare edhe natyra shqiptare qe vetem e ftohte dhe e larget s'mund te quhet, rrit ne menyre progresive peshtiren sa me shume qe e sheh. Si nje ndertese e veçuar ajo mund te rrije edhe mire diku ne hapesire, por ajo duhet te rrije aty ku eshte projektuar, ne nje qytet Shqiptar, dhe te duhet te flase "SHQIP", sa here ta shohim! Po kjo ndertese nuk ka asgje shqiptare!?Pashe websit-im e ketij Mario-s nga Lugano. Websit-i ishte per te te ardhur keq! Projektet e paraqitura ishin simotra anonime! Fillim e fund siperfaqe betoni e xhami thuase jemi ne filmin "Portokalli mekanik"!?
3. Persa i perket jurise njoh veten Lufin se e kam pasur dekan para 14 vjetesh, dhe mesa mbaj mend ka qene dashnor i lekut, me falni ne ate kohe flitej me dollare!Sa per ata te tjeret as i kam degjuar ndonjehere, thjesht meqe ishin kaq te "njohur".Sa per arkitekte shqiptare, them se mjafton nje gjysem ore xhiro neper Tirane per te kuptuar se ne Tirane ka sa te duash, kriminele, kurva, drogaxhi, lypsa dhe njerez qe e gjithe c'ka dine eshte vetem si te kalojne kohen kafeneve, por aktitekte NUK KA! Ata qe i lejuan vetes te katandisin ne ate gjendje qe eshte sot Tirana , nuk kane te drejten MORALE dhe ETIKE, t'i thone vetes arkitekte edhe pse mund te jene diplomuar dekada me pare e tashme mund te jene me thinja. Ata mund te kene projektuar e mbikqyrur me dhjetra pallate ne Tirane por se bashu me firmen ne projekt ata KANE NJOLLOSUR PERJETESISHT EMRIN E TYRE!!! Nese do te quanim keta palaqo arkitekte, do te fyenim punen hyjnore te atyre qe projektuan, Venecian, Firenzen, Parisin, Shen Pjoterburgun, Mosken, Berlinin, Madridin. Do te fyenim vepren e atyre figurave mbinjerezore, qe nuk projektuan qytete, thjesht per te marre nje dore apo nje thes para, por qe ndertuan qytete qe do te mund t'i qendronin mijevjeçareve!

[drini_në_TR]

Mirepo une prap them se kjo ka qene shansa me e mire qe kemi pas per interesim te angazhimit nga arkitekt serioz botror qe kan force te rezonojn ne spektrin kulturor botror. Dhe ta kemi Parlamentin neper libra te ndryshem serioz te arkitektures dhe artit.

Bujar përshëndetje për dëshirën tënde. Edhe unë të njëjtën gjë kërkoj Shqipërinë-Kosovën-(vendin tim) ta shoh sa më mirë. Ndoshta me ristrukturimin e Kuvendit e humbën, ndoshta s'e kemi humbur shansin për t'i dhënë një pamje dinjitoze Tiranës dhe vendit të shqiptarëve. E them pasi mua fasada m'u duke tejet e ngurtë ashtu kuadratike siç është, dhe e pyeta enkas për këtë gjë Agron Janon "Kjo fasadë kështu do ngelet?" Më tha se do përpunohen më tej format "shtesë" të godinës ekzistuese, dhe ndoshta kjo kuti që shofim sot në maket, nesër do të jetë diçka më simpatike dhe më e hajrit...

gjithmonë unë tipi që shpresoj...

Drini, a e di nese ne procesin e zgjedhjes se projektit, projektet ishin anonim, pa emrat e firmave e arkitekteve, apo e dinte juria se kush projekt ishte nga kush arkitekt?

Unë di që kur u bë prezantimi me slidet për ne popullin që interesohet dhe shkon t'i ndjeki këto 'tema' koha ose agjenda ishte e paracaktuar. Në 10:00 fillonte prezantimi, dhe në 12:00 shpallej fituesi. Në fund nuk arriti një nga studiot të prezantonte sepse nuk i doli koha...

Pra juria e kishte shpallur fituesin që më parë pasi nuk ishte as në sallë.

Tani sesi e qysh tek proceduan në studimin e projektidevë të 10 studiove juria shtatëshe mund ta marrë vesh vetëm kur ta takoj Agron Lufin, gjë që ndodh rrallë. Në studion e tij kam hyrë e dalë disa herë... por s'kam preferuar të shkojë më... Me keqardhje por Goni ka hequr dorë nga arkitektura, për arsye që s'kanë vlerë të përmenden...

Pedro,

mendimet e tua pse nuk i mbledh e t'i publikosh ne nje artikull. Duke qene se dhe Bujari dhe Drini jeni shprehur nga kendveshtrim kritik mbi temen jeni tre arkitekte, dy me te rritur e Drini me i riu, me duket se do kishit pjekurine e nevojshme qe ta gatisnit se bashku nje tekst e ta conit ne Tirane. Reagimi per gjera te medha qe kushtojne miliona euro nga taksat qe i paguan nje popull jo i pasur eshte me vlere dhe ndoshta per idealistet ne profesion eshte dhe nje justifikim ne ate qe une e bera timen qe ta ndaloja ate qe mendoj se duhet ndaluar.
Nejse, te isha arkitekte une do e kisha bere.

Dita të përshëndes për shpirtin që ke. Të përshëndes sepse edhe unë i ndjeshëm jam ndaj këtyre gjërave porsi ti.

Por duke qenë në Tiranë mund të them se, ja e shkruajtëm një artikull 'kritik' të tre, por kush do ta lexoj?

E di se për çfarë duhet protestuar në Shqipëri? Këtu duhet protestuar ndaj popullit vetë që fle gjumë, që rri si skuthë, që mpihet në kafene, që s'di ta hedhi mbetjen e vetë në kosh të plehrave, që do vetëm të duket, dhe që s'e vlerëson punën...

Fatkeqësisht njerëzit në Shqipëri janë shumë të çoroditur. Jemi popull që nuk bëjmë dot pa çoban, dhe për popullin tonë çobani është një individ i cili e vë në rregull këtë popull.

Të pakët jemi ne që për çoban nuk kemi një njeri, por disa vlera demokratike që nuk vdesin kurrë, që janë të përjetshme, e që përkthehen në ligje, në urbanistikë, në institucione, dhe në drejtën për të jetuar në mirësi me qeniet e tjera të kësaj bote...

'Udhën e mesme predikoj' tha i mençuri Gautama Shakjamuni (shkurt Buda).




Gjithësesi nuk do rrekem ndonjëherë të them atë që ndjej dhe si e mendoj. Gjerisa diçka t'më dëgjoj.

.Ne nje kohe kur Shqiperia vuan elementet baze te nje jetese normale,dhe politika po jeton ndoshta periudhen me te ulet te historise se saj amorale pas renjes se komunizmit, kuvendaret tane shkerdh..., na diskutojne per ndertesen e re parlamentit, meqe ajo e vjetra nuk na qenka me e mjaftueshme per baballaret e kombit!? Nga njera ane na del Bode e ankohet se duhet te rrisin cmimin e energjise pasi nuk i dalin leket per te blere energji e nga ana tjeter vendosin te shpenzojne 30 000 000 €, , qe sipas pervojes shqiptare nuk eshte çudi qe te mos dalin as 60 000 000 per ta pare te perfunduar projektin. C'mendojne keta M..a se nje ndertese me e bukur a me e shemtuar do t'jau ndryshoje imazhin prej hajdutash e pushtash qe kane ne syte e mendjet e shqipetareve?

Tropit, në realitet vendodhja e mbledhjeve të kuvendit duhej zhvendosur nga ajo në sallën aktuale, e cila është një Godinë Teatri dhe nuk ka asgjë të përbashkët me një Godinë parlamentari të çfarëdo tipologjie. Dhe e dyta, aktualisht deputetët i kanë zyrat dhe sallat dytësore në godinën ku do të bëhet ndërhyrja, pra hallakaten sa andej këndej nëpër Tiranë. Kjo nuk është diçka serioze as në rastin kur Kuvendi pret delegacione të huaja, pasi ku do t'i çoj më parë, tek komiteti qendror apo tek Teatri i vjetër? Ristrukturimi ose ndërtimi i një Kuvendi të ri ishte diçka në nevoj të funksionimit të Instituciuonit të Kuvendit të Shqipërisë, pra nuk kishte mëdyshje që duhej bërë.

Që Shqipëria vazhdon të vuajë për elektricitet, ujë, dhe një lëmsh gjërash të tjera është mëse evidente, & ndoshta ristrukturimi i godinës së Kuvendit nuk është në priority list.

Por unë si Drin do të vija diçka tjetër në plan të parë. Nevojën që kërkesat për elektricitet, ujë, rregull, drejtësi, etj etj t'i kërkojmë të gjithë bashkarisht, të majtë e të djathtë, e më the e të thash. Duhet të kuptojmë se si PD a PS a LSI, etj vetëm përfitojnë nga ne që jemi popull, e se me mbështetjen tonë ata kanë qëndruar.

Është koha t'i vëmë në punë për interesin tonë politikanët... këtë gjë me çfarëdo mënyre civile.




Përshëndetje.
Drini Nosi.

[BOKE]

Ambicia i jep Tiranës formë

Dr.Erion Piciri

02-09-2007



Përzgjedhja e projektit për Parlamentin e Ri*, mund të konsiderohet një dështim i vizionit politik mbi Tiranën. Mungesa e orientimit urbanistik në hapësirë dhe kohë ka qenë e dukshme në gjithë këto vite te postkomunizmit shqiptar, por ajo bëhet më e qartë e merr peshë më të madhe kur bëhet fjalë për investime të mëdha nga fondet publike, për një ndërtesë-simbol, dhe kur pretendohet se ajo i paraprin evolucionit në kohë të kryeqytetit shqiptar. Për të evidentuar mungesën e largpamësisë në këtë projekt është e nevojshme të njohim paraprakisht portretin e dëshirueshëm të Tiranës, si një qendër e ardhshme ndërkombëtare. Qartësimi i objektivit të ri nxjerr në pah devijimet e politikave të vjetra.
1. Kryeqyteti shqiptar ka nevojë urgjente për një projekt politik, i cili e shikon Tiranën si pjesë plotësuese dhe konkurruese me qendrat e tjera ballkanike dhe evropiane. Elita e këtij vendi duhet të mendojë pareshtur sesi të transformojë këtë përqendrim paramodern popullsie në një bërthamë sasiore dhe cilësore qytetërimi urban modern. Qyteti duhet parë tash e tutje jo vetëm si një strehë për të mbijetuar, por dhe si një sipërmarrje që prodhon mirëqenie, qytetërim, cilësi jete, zhvillim të qëndrueshëm dhe siguri. Ky proces implikon një kontribut profesional dhe qytetar të gjithsecilit për të ngritur nivelin modest të standardeve dhe shërbimeve aktuale, në nivelet e marrjes në konsideratë nga sistemet ndërkombëtare të kapitalit, kulturës, kërkimit shkencor, turizmit, politikës, sportit etj., etj. Të mësuar me përdorimin (vend e pa vend) e sintagmës metropoli shqiptar, ndokujt mund t'i duket i ekzagjeruar diagnostikimi ynë.

2. Nisur nga ky vizion i ri, ridimensionohet vendndodhja, funksioni, personaliteti arkitektural i çdo ndërtimi publik apo privat. Në këtë kontekst, Parlamenti i ri është i papërputhshëm me nevojat, funksionalitetin, simbolistikën, si dhe aspiratat e qytetarit kozmopolit të Tiranës së nesërme. Projekti aktual i Parlamentit të Ri, nuk stimulon as qenësinë e tij, e kurrsesi të jetë një ogur i mbarë i zhvillimit të qytetit. Ndërtimi i një parlamenti të ri duhej te konceptohej, nga njëra anë, si një oportunitet për t'i dhënë Tiranës një tjetër përmasë nëpërmjet hapjes së një bulevardi të ri disa kilometra larg qendrës aktuale, me personalitetin e tij arkitektural dhe të kishte përmasat që do t'i lejonin të mirëpresë periodikisht takime dhe evenimente ndërkombëtare, infrastrukturë të nevojshme për një diplomaci parlamentare dinamike. Nga ana tjetër, kjo oazë evropiane duhej vështruar si një investim publik që do promovonte një qytezë luksoze (Tirana 2)mbas brezit të gjelbër disakilometërsh që duhet të rrethoje pjesën aktuale të kryeqytetit. Këtu mund të ndërtoheshin teatrot, operat, galeritë e arteve, sallat e ekspozitave, muzeumet, bankat, rrjetet hoteliere, universitetet, institucionet shkencore e kulturore vendëse dhe ato me kapital, pjesëmarrje dhe frekuentim ndërkombëtar; një model shqiptar qytetërimi dhe zhvillimi perëndimor që komunikon seriozitet, aftësi dhe sistem vlerash. Tirana është një qytet në ndërtim. Ta ndërtojmë në një formë të tillë që mos t'i presim asaj shansin të kthehet në një metropol mbas 50 vitesh. Nëse do reflektojë ambicie, Tirana mund të marrë formë gjatë këtyre 10-20 viteve dhe të ketë pretendimin të jetë një qendër rajonale. Politika nuk duhet t'ia presë këtë shans.

*Në konkursin ndërkombëtar për kompleksin e ri parlamentar, paraqiten kërkesat për pjesëmarrje 45 studio arkitekture vendi dhe të huaja. Komisioni i Vlerësimit të Ofertave, i ngritur me vendim të Kryetares së Kuvendit, përzgjodhi 10 studio, të cilat paraqiten projektet e tyre në seancë publike. Projekti fitues i një firme zviceriano-shqiptare parashikon ndërtimin e Parlamentit të ri në formë shtese mbi godinën aktuale të Kryesisë së Kuvendit, në bulevardin " Dëshmorët e Kombit", përballë Kryeministrisë.


"Shekulli"

[icelok]

Pershendetje te gjitheve .
me duket se investimet ne shqiperi behen per te fryre xhepat e atyre qe drejtojne konkurset dhe jo per te miren e popullit shqiptare,apo per nevojshmerine e ketyre objekteve,nese parlamenti do te behet ne qender si mendojne deputetet te shkojne atje me çfare se rruget jan pertoke.do tu ngelet sholli i kepuces ne gropat e tiranes.