15 gusht - Fjetja e Nënës së Zotit, Virgjëreshës së Tërëshenjtë Mari

[NoName]

Të Ngjiturit e Zojës së Bekuar në Qiell,
ndryshe njihet e quhet nga populli shqiptar edhe si festa e Zojës së Madhe.


Me gjithë injorimin, si dhe kur ka ndodhur vdekja e Marisë Virgjër, shumë herët Kisha e ka përkujtuar dhe kremtuar fjetjen e saj, që është festa kryesore e Zojës së Bekuar. Gjithçka ne admirojmë në Marinë Virgjër është fryt i fesë së saj dhe i veprës së Shpirtit Shenjt Zot, që përmes pranimit e adezionit të plotë të Marisë në veprën hyjnore të Shpëtimit, ka sjell fryte shëlbimi për mbarë gjininë njerëzore.


NoName

[ilia spiro]

Gezuar festen e fjetjes se Hyjlindeses se Tereshenjte!

[gjakushi]

Ne ketet dite te madhe, te kesaj nëne te veçante , qe arriti me heshtje t'u pergjigjet per lindjen e te birit , edhe atehere kur e paditen dhe e renduan me fjalë, dhe ajo, ia beri me dije njerëzimit, se kur do ai i Madhi, mund te krijohen mrekulli!

[ilia spiro]

Ne ketet dite te madhe, te kesaj nëne te veçante , qe arriti me heshtje t'u pergjigjet per lindjen e te birit , edhe atehere kur e paditen dhe e renduan me fjalë, dhe ajo, ia beri me dije njerëzimit, se kur do ai i Madhi, mund te krijohen mrekulli!

Ju faleminderit per urimin!

[feneri]

Ju faleminderit per urimin!

Shembelltyra dhe mrekullia e saj, qe i dha njerëzimit nje deshmi te madhe se si te lidhet nga eshte rruga e drejte, e ka bere te dashur pergjithmon dhe njekohesisht te pavdekshme!

[neokastra]

Sot Kisha Orthodokse kremton "Fjetjen e Hyjlindeses"
Me kete rast uoj te gjithe te gezojne kete feste pas kreshmes 2 javore e cila ka te njejtat rregulla me ate te Pashkes.
Ne vecanti gezuar te gjithe ata te cilet kane emrin e bekuar te Hyjlindeses dhe ata te cilet kane enorite ne kishat ku kremtojne sot.
Per shume vjet gezuar!

[Albo]

Sot Kisha Feston Festen e Fjetjes se Shen Marise. Shen Maria eshte Nena e Zotit tone Krisht e nena e te gjithe te krishtereve orthodhokse, pasi lindja jone ne Krisht, kalon permes barkut te saj (pagezimit). Nena e Tereshenjte, Virgjeresha Mari, eshte edhe njeriu i pare i ungjillizuar, qe jo vetem pranoi planin e Perendise ne diten e Ungjillizimit, por ishte e para qe e jetoi besimin e saj deri ne vdekje, duke permbushur keshtu pjesen e saj te misionit te Perendise.

Menyra e vetme per te njohur Krishtin per njerezit e kesaj bote, eshte pikerisht, nepermjet Nenes se Tij, Virgjereshes se Tereshenjte Mari. Lutu per ne mekataret o Nene e Tereshenjte para Fronit te Perendise e mbrona me lutjet e tua.

Albo

[Albo]

"Gjithe brezat e njerezimit do te lumerojne o Virgjereshe e Kulluar e Hireplote!"

[Archon]

"Fjetja e Hyjlindëses"

Festa e Fjetjes së Hyjlindëses kremtohet në 15 gusht, e paraprirë nga dy javë agjërimi kreshmor. Kjo festë, e cila quhet edhe "Marrja", është për të përkujtuar vdekjen, ngjalljen dhe lavdërimin e Nënës së Krishtit. Ajo shpall që Maria "u mor" nga Perëndia, në mbretërinë qiellore të Krishtit, në të përmbushurit e ekzistencës së saj trupore dhe shpirtërore. Sikurse edhe në Lindjen e Virgjëreshës dhe në festën e Hyrjes së saj në Tempull, ne nuk kemi burime biblike apo historike as për këtë festë. Tradita e Kishës thotë që Maria vdiq, siç vdesin të gjithë njerëzit, jo "vullnetarisht", si Biri i saj, por, si pasojë e natyrës së vdekshme njerëzore, e cila është e lidhur në mënyrë të padukshme me prishjen e kësaj bote.
Kisha Orthodhokse na mëson se Maria nuk ka mëkate personale. Megjithatë, në Ungjillin e festës, në shërbesat liturgjike dhe në ikonën e Fjetjes, Kisha shpall, se Maria, me të vërtetë kishte nevojë të shpëtohej nga Krishti, ashtu si të gjithë njerëzit janë shpëtuar nga mundimet, vuajtjet dhe vdekja e kësaj bote; dhe mbasi ajo vdiq, ajo u ngjall nga Biri i saj si Nëna e Jetës dhe se tani merr pjesë në jetën e amëshuar të Parajsës, e cila është përgatitur dhe i është premtuar të gjithë atyre që "e dëgjojnë fjalën e Perëndisë dhe e ruajnë atë" (Lluka 11;27-28). Në lindjen tënde virgjërinë e ruajte, në fjetjen tënde s’e harrove botën, o Hyjlindëse. Në jetën e qiellit shkove, o Nënë e Jetës, me lutjet tuaja çliro shpirtet tona prej vdekjes (Përlëshorja). Zonjën që është e pafjetur për ndërmjetime dhe shpresën tonë të patundur për çdo mbrojtje, varri dhe vdekja s’e zotëruan dot, se ishte Nëna e Jetës dhe përsëri në jetë e çoi, ai që banoi në gjirin e saj të virgjër (Shkurtorja).



Shërbesat e festës përsërisin temën kryesore, atë që Nëna e Jetës ka "kaluar në harenë qiellore, në ngazëllimin hyjnor dhe në gëzimin pambarim" të Mbretërisë së Birit të saj (Varg Mbrëmësor). Këndimet e Dhiatës së Vjetër, si edhe këndimet e Ungjillit në Mëngjesoren dhe në Meshën Hyjnore, janë të njëjta me ato të festës së Lindjes dhe të Hyrjes në Tempull. Kështu, në Mëngjesore ne dëgjojmë përsëri Marinë të thotë: "Shpirti im madhëron Zotin dhe mendja ime u ngazëllua për Perëndinë, Shpëtimtarin tim" (Lluka 1:47). Në Meshën Hyjnore, ne dëgjojmë Apostullin nga Filipianët, ku Shën Pavli flet për vetëzbrazjen e Krishtit, i cili zbriti në formën e shërbëtorit dhe në vdekjen e turpshme që të "lartësohej" nga Perëndia, Ati i tij (Filipianët 2:5-11). Dhe përsëri ne dëgjojmë në Ungjill, se lumëria e Marisë i përket të gjithë atyre që "e dëgjojnë fjalën e Perëndisë dhe e ruajnë atë" (Lluka 11:27-28).
Kështu, festa e Fjetjes së Hyjlindëses është kremtimi i faktit, që të gjithë njerëzit janë "lartësuar" në lumërinë e Krishtit fitimtar dhe që ky lartësim tashmë është kryer tek Maria Hyjlindëse. Festa e Fjetjes është shenja, garancia dhe kremtimi, se fati i Marisë është destinimi i të gjithë atyre "të përunjurve", shpirtrat e të cilëve madhërojnë Zotin dhe mendjet e të cilëve ngazëllohen për Perëndinë, Shpëtimtarin e tyre dhe jetët e të cilëve i janë kushtuar krejtësisht dëgjimit dhe ruajtjes së Fjalës së Perëndisë, e cila i është dhënë njerëzve në fëmijën e Marisë, Shpëtimtarin dhe Çlironjësin e botës.
Së fundi, duhet të theksohet, se në të gjitha festat e Virgjëreshës Hyjlindëse, të krishterët orthodhoksë kremtojnë faktet e vetë jetës së tyre, në Krishtin dhe në Shpirtin e Shenjtë. Ajo që ndodhi me Marinë, ndodh me të gjithë ata që imitojnë jetën e saj të shenjtë plot përunjësi, bindje dhe dashuri. Së bashku me atë, të gjithë njerëzit do të jenë "të bekuar", do të jenë "më të nderuarën se Keruvimet dhe më të lavdëruarën pa krahasim se Serafimët", nëse ata ndjekin shembullin e saj. Tek të gjithë ata do të lindë Krishti, me anë të Shpirtin të Shenjtë. Të gjithë ata do të bëhen tempuj të Perëndisë së gjallë. Të gjithë ata, që bëjnë jetën që bëri Maria, do të marrin pjesë në jetën e amëshuar të Mbretërisë së Perëndisë.
Në këtë kuptim, gjithçka që është lavdëruar tek Maria, është një shenjë që tregon se çfarë i është ofruar çdo personi në jetën e Kishës. Për këtë arsye, Maria me fëmijën e saj hyjnor në duar, quhet në Traditën Orthodhokse Imazhi i Kishës. Sepse bashkësia e të shpëtuarve përbëhet nga ata, në të cilët Krishti banon. Në disa Kisha është zakon të bekohen lulet në festën e Fjetjes së Hyjlindëses së Shenjtë.

[Archon]

Sa vjeç ishte e Tërëshenjta kur vdiq dhe si ishte jeta e Saj?


Sa vjeç ishte e Tërëshenjta kur la tokën? Cila ishte jeta e saj? Pse nuk u gjend kurrë trupi i Saj? Këto janë tre pyetjet kryesore përgjigjet e të cilave pak i njohin.

Mariam siç ishte dhe emri i saj, para se të helenizohej në Maria, ishte vajza e vetme e Shën Joakimit dhe Anës.

Gjatë gjithë jetës luftonin që të kishin një fëmijë por ishte e pamundur. Në kundërshitm ata jetonin në një situatë izolimi shoqëror sepse personat të cilët nuk lindin fëmijë në atë kohë konsideroheshin pak deri shumë të mallkuar ose jo të bekuar nga Zoti.
Sipas traditës Shën Ana iu lut Zotit duke deklaruar se nqs i falte një fëmijë do t’ia dedikonte Atij. Pak ditë më vonë, kryeëngjëlli Gabriel e vizitoi çiftin dhe i informoi se do përpjekjet e tyre dot kenë si rezultat një fëmijë i cili do të ketë një mision të veçantë.
Megjthithe moshën e madhe të çiftit, fjalët e ëngjëllit dolën të vërteta dhe ata lindën një vajzë të bukur.
I dhanë emrin Mariam, i cli do të thotë mbretëreshë, zonjë por dhe shpresë.
Kur Mariami u bë tre vjeç, prindërit e saj e mbajtën fjalën e tyre dhe e çuan në Tempull ku e mori prifti i cili ishte Profiti Zaharia, i ati i Shën Joan Prodhromit.
E Tërëshenjta jetoi 12 vjet në Tempull, në të Shenjtat e të Shenjtave. Sipas doktrinës Kishtare ai që i sillte çdo ditë ushqim ishte Kryeëngjëlli Gabriel.
Kur erdhi çasti që të dilte prej Tempullit, klerikët vendosën që t’ia japin një familje pasi prindërit e saj kishin ndërruar jetë.
Atëhere, duke ditur,sipas traditës, misionin e saj special të Mariamit, gjetën një burrë të madh në moshë, Josifin, i cili ishte i ve dhe baba i tre fëmijëve.
Katër muaj qëndroi pranë Josifit kur Mariami deri sa të fillonte plani hyjnor.
Në Nazaret ku jetonte e vizitoi sërish Gabrieli që i tha fjalët historike “Gëzohu o hirplotë, Zoti me ty”. Atëhere mësoi dhe ajo vetë se cili ishte misioni i saj dhe e pranoi me gëzim.
Disa muaj më vonë u lind Jesui dhe nëna e tij ishte gjithmonë pranë tij, akoma dhe gjatë çastit të Kryqëzimit.
Nga libri i Veprave të Apostujve dimë se e Tërëshenjta qëndroi pranë tyre deri në ditën e Pentikostisë.
Takimi i fundit me kryeëngjëllin që e shoqëronte prej tre vjetësh, u bë tre ditë para fjetjes së Saj.
Atëhere Gabrieli e informoi që tashmë erdhi çasti, duke i dhënë gëzimin e madh pasi do të shikonte sërish djalin e Saj. Tradita përmend se ditën e tretë nga shfaqja e ëngjëllit, pak para se të flinte e Tërëshenjta, Apostujt nuk ishin të gjithë në Jerusalem, por në vende të largëta dhe predikonin Ungjillin.
Atëhere pa pritur një re i rrëmbeu dhe i solli para krevatit, ku ishte e shtrirë Hyjlindësja dhe priste fjetjen e Saj. Bashkë me Apostujt erdhi dhe Dhionis Aeropagjiti, Shën Jerotheu mësuesi i Dhionisit, Apostull Timotheu, e të tjerë.

MOSHA E SË TËRËSHENJTËS.

E Tërëshenjta kur hyri në Tempull ishte tre vjeç. Mbeti në jodhimë dymbëdhjetë vjet. Tre muaj pasi doli nga jodhima deri në Ungjillëzim dhe nëntë muaj shtatzënë, 16 vjet lindi Krishtin, pra 48 vjeç përjeton Kryqëzimin, Ngjalljen dhe Ngjitjen në qiell të Tij. Jetoi pas Pentikostisë dhe 11 vjet dhe fjeti në Gjesthimani.


Ishte 59 vjeç.