Vala e revolucioneve demokratike në botë

[Hyllien]

Gjeorgjia, Ukraina dhe se fundmi Kirgizistani. (Mbase ne nje te ardhme jo te larget Libani, Siria, Irani dhe pse jo Egjipti dhe Arabia Saudite) Nje vale kryengritjesh popullore dhe revolucionesh eshte "moda" me e re politike ne disa vende.
Deshira dhe shpresat jane per nje permiresim te gjendjes politike, ekonomike e sociale ne keto vende.
A mendoni se realiteti do i bashkohet shpreses?

[Lioness]

DOES three make a trend?

Kirgizstan has become the third post-Soviet republic in which disgruntled voters, unwilling to accept a fraudulent election, have taken matters into their own hands. On Thursday March 24th, Askar Akaev, president of the Central Asian republic for 15 years, was forced to flee the capital, Bishkek, after protesters took the government headquarters. A new government has been proclaimed, and a court has annuled the elections. Now Kirgizstan’s “tulip revolution” joins Georgia’s “rose revolution” and Ukraine’s orange one. But Kirgizstan’s uprising has been more violent than those other two, and unlike them it has no single leader. The future for the remote republic is clouded.

On Thursday, protests which had begun in the south of the country a few days earlier reached Bishkek, in the north. Demonstrators stormed the “White House”, the government headquarters, making their way past riot police who either melted away or joined the protesters. The defence minister was led from the building under a hail of stones and sticks. Unnamed opposition figures announced the government’s fall on state television.

The turmoil had begun soon after the first round of elections on February 27th, which foreign monitors rated as deeply flawed. During the election campaign, state broadcasters openly supported the government, independent media were harassed and opposition candidates were disqualified from standing for niggling reasons. The second round, earlier this month, was little better. And rather than take it on the chin, as had voters in flawed elections in Kazakhstan and Tajikistan recently, quiet protests turned into full-scale insurrections. Two cities in the relatively impoverished south, Jalal-abad and Osh, were the first to fall. But it was the arrival of unrest in Bishkek that showed the disaffection was no flash in the pan.

After several bloody clashes, and looting and vandalism of the White House, opposition leaders have appealed for calm and promised fresh elections in June. The best-known among the revolution's leaders are Roza Otunbaeva, a former foreign minister, Kurmanbek Bakiev, a former prime minister, and Felix Kulov, a former vice-president, who was freed from prison by the protesters. They and other leaders have formed a “co-ordinating council for national unity”. Mr Bakiev will be interim president and prime minister, and Mr Kulov will run the security ministries. It is not yet clear that they can stop the looting, or potential score-settling between pro- and anti-Akaev groups. The police, for now, seem to have disappeared.

Will it ripple through the region?

Kirgizstan used to be seen as an island of democracy in Central Asia. Mr Akaev, a respected physicist, won a tough fight for the presidency in 1990 against a communist boss, and won popular election in 1991 after the republic gained independence. He reformed the economy and introduced multi-party democracy. But over the 1990s he became more authoritarian. Elections held in 1995 and 2000 were criticised by observers as less than free and fair. Following unrest in 2002, when an opposition member of parliament was arrested on petty charges, Mr Akaev promised reforms. But the result was a dodgy referendum that strengthened the presidency and replaced the party-list system with single-member districts for parliamentary polls. This weakened the parties and handed more clout to powerful individuals. Mr Akaev’s son and daughter both won seats in this year’s elections.

Though the country is small and remote, and lacks the energy reserves of some of the other Central Asian republics, events there are being watched with interest. Both America and Russia have military bases near Bishkek. America moved heavily into Central Asia for the war in Afghanistan, and the two big powers have eyed each other warily in the region ever since. Many have criticised America for tolerating brutal regimes that help it in the war on terror, notably that of Kirgizstan’s neighbour, Uzbekistan. But America’s ambassador in Bishkek, Stephen Young, has been admirably frank with both the press and Mr Akaev’s government about concerns over deteriorating democracy in Kirgizstan.

Russia had good relations with Mr Akaev, and Vladimir Putin, its president, expressed dismay that yet another former Soviet republic has had its government changed “illegally”. But the new leaders are mostly former ministers, people Mr Putin says he knows and can work with. Both America and Russia plan to keep their bases in Kirgizstan. Unlike in the revolutions in Georgia and Ukraine, foreign policy was not a big point of difference between government and opposition.

Kirgizstan’s neighbours are also watching closely. It has a tricky relationship with Uzbekistan, whose dictator, Islam Karimov, has cracked down heavily on Islamic militants. Uzbekistan even mined the border with Kirgizstan to prevent militants from escaping, to Mr Akaev’s deep annoyance. A new Kirgiz government might show more consideration for ethnic Uzbeks in the south, which could perhaps improve relations with its bigger neighbour.

Events in Kirgizstan are unlikely to have much effect in Turkmenistan, a North Korea-style dictatorship in the region. But Kirgizstan’s other neighbours, Kazakhstan and Tajikistan, may feel tremors. In Kazakhstan to the north, the president, Nursultan Nazarbaev, has doled out money and favours (from the country’s mineral wealth) to keep himself in power. But there is a visible and lively, if so far unsuccessful, opposition. Tajikistan, which is poorer and endured a civil war in the 1990s, could be shakier. Recent elections, criticised by international observers, strengthened the party of the president, Imomali Rakhmonov. Might he be the next to succumb to Central Asia's new-found people power?

[Hyllien]

Konfrontime të tensionuara në Uzbekistan (BBC Shqip)

Ushtarët në Uzbekistan kanë rrethuar një turmë prej 2 mijë protestuesish në sheshin qëndror të Andijanit, pas sulmit që iu bë një burgu gjatë natës dhe lirimit të të burgosurve.
Presidenti Islam karimov është nisur drejt Andijanit për të gjetur një zgjidhje për protestuesit e mbledhur.

Më herët, trupat qëlluan drejt turmës duke plagosur disa prej protestuesve.

Shkaku i protestës duket se ka qenë procesi gjyqsëor ndaj 23 biznesmenëve që akuzohen për ekstremizëm islamik.

Në kryeqytetin Tashkent, një person u qëllua për vdekje jashtë ambasadës izraelite, pasi u dyshua se ai ishte kamikaz.

Gjatë natës në Andijan, një grup personash të armatosur hapi një burg, duke liruar të gjithë të burgosurit që ishin brenda, ndoshta afro 4 mijë vetë. Të burgosurit e liruar ishin të burgosur politikë dhe ordinerë.

Ata dolën nëpër qytet, disa prej tyre me armë nëpër duar.

Për disa orë pati të shtëna dhe shpërthime granatash, por më pas ra qetësia.

Andijani është një nga qytetet më kryesore në Uzbekistan. Popullsia vendase gjithmonë ka patur si tradita mendime për pavarësi.

Qeveria autoritare në Tashkent e ka parë zonën gjithmonë me dyshim.

[Hyllien]

Perëndimi ngre OJQ spiune në Moskë (Shekulli)
E.K
Synimi i veprimtarisë së OJQ-ve është të rrëzohen qeveritë në ish-republikat sovjetike
MOSKË – Rusia ka zbuluar një veprimtari spiunazhi të kryer nga amerikanët, britanikët, kuvajtianët dhe sauditët. Gjithçka është maskuar nën organizatat joqeveritare, sipas Agjencisë Kombëtare të Sigurimit rus, FSB. Shefi i kësaj agjencie, Nikolai Patrushev, gjithashtu tha se qeveritë e huaja po përdorin OJQ-të që të financojnë dhe mbështesin ndryshimin e pushtetit në ish-republikat sovjetike. Patrushev, duke folur para Parlamentit rus, njoftoi se agjencia e tij, që ka zëvendësuar ish-KGB-në e dikurshme, ka arritur deri tani të shmangë operacionet e spiunazhit nga SHBA-ja, Britania, Kuvajti dhe Arabia Saudite. Komentet e tij bëhen dy ditë pasi presidenti amerikan Bush, vizitoi Gjeorgjinë, vendin ku u zhvillua gati 18 muaj më parë “Revolucioni i Trëndafiltë”, që shënoi edhe fillimin e një vale revoltash kundër qeverisjeve të gjata të liderëve pro rusë në ish-republikat sovjetike. “Veprimtaria e këtyre shteteve kryhet nëpërmjet organizatave qeveritare që punojnë në Rusi”,- tha Patrushev. Ai nuk përmendi asnjë organizatë dhe nuk dha detaje për spiunazhin e zbuluar. Patrushev, i cili konsiderohet dhe mik i ngushtë i presidentit rus, Vladimir Putin, dikur gjithashtu oficer i KGB-së dhe shef i FSB-së, tha se “shërbimet e zbulimit të huaj tashmë po përdorin metoda jotradicionale, bashkë me teknikat klasike të spiunazhit. Metodat e reja kanë të bëjnë me disa programe humanitare dhe edukimi, që në fakt lobojnë interesat e shteteve të tjera. Roli kryesor i këtyre OJQ-ve, sipas Patrushevit, është që të ndihmojnë forcat opozitare për të rrëzuar qeveritë, ashtu siç ka ndodhur së fundi në ish-republikat sovjetike. “Revolicioni i Trëndafiltë” në Gjeorgji u pasua në një revolucion në Ukrainë e më pas në Kirgistan. “Kundërshtarët tanë vazhdimisht po përpiqen që të dobësojnë ndikimin e Rusisë në Federatën e Shteteve të Pavarurra dhe në të gjithë arenën ndërkombëtare. Ngjarjet e fundit në Gjeorgji, Ukrainë dhe Kirgistan e konfirmojnë qartë këtë ndikim”. Tashmë Rusia beson se objekti tjetër i Perëndimit është Bjellorusia, aleatja e ngushtë e Rusisë. Aktualisht zyrtarët amerikanë kanë shprehur pakënaqësinë me regjimin autoritar të Aleksandër Lukashenkos dhe kanë kërkuar që vitin tjetër të mbahen zgjedhjet e lira. Patrushev tha se, sipas informacioneve të sigurta, më shumë se 5 milionë dollarë u janë dhënë organizatave joqeveritare për financimin e zgjedhjeve të ardhshme”. Po kështu, sipas këtyre burimeve, ka përpjekje për të sjellë në Bjellorusi ukrainasit që protestuan kundër ish-qeverisë së tyre në Revolucionin Portokalli vitin kaluar, për të nxitur ndryshimet në Bjellorusi. Megjithëse këto informacione kanë ekzistuar që kur Bush vizitoi Rusinë, më 9 maj, me rastin e 60-vjetorit të fitores së aleatëve mbi nazizmin, ato nuk iu bënë të ditura presidentit amerikan. Ndërkohë, Bush, me t’u kthyer nga Rusia, u ka bërë të ditur liderëve të Kongresit Amerikan për marrëdhëniet e tij të forta me presidentin rus Putin. “Rusia nuk është armiku ynë. Rusia është miku ynë. Dhe është e rëndësishme të punojmë së bashku për të arritur paqen. Natyrisht ne kemi opinione të ndryshme në ca çështje, por nuk kemi ndrysihme në mendimin për të punuar së bashku për paqen”,- ka thënë Bush, duke theksuar se gjatë festimeve të fitores mbi nazizmin, ai ishte ulur pranë një miku të madh, ku i referohej Putinit.

[antares]

Pergjegja - Dokrra ne diell!
Grushteve te Shtetit "Demokratike" te paguara e te nxitura nga Jankite, u duhet treguar vendi pak a shume ashtu si ne Uzbekistan apo ne Kinen e kohes se Tien An Menit!

[Gunnar]

Mr Akaev, a respected physicist, won a tough fight for the presidency in 1990 against a communist boss, and won popular election in 1991 after the republic gained independence. He reformed the economy and introduced multi-party democracy. But over the 1990s he became more authoritarian. Elections held in 1995 and 2000 were criticised by observers as less than free and fair.

Pse me duket si nje situate e njohur kjo

Te gjitha vendet post komuniste te njejtat skenare.