Çast…

[dikeafajtore]

Flmn te gjitheve


Dikea

[dikeafajtore]

Kur ti thith cigaren pas kafes express

Jam une ajo fjolla qe endet ne ajer

I ftohti me tret dhe qelqi me vdes

Dhe shkoj e mbyllur ne nje arkivol resh,



Kur ti flet ngadale me syte e perhumbur

Jam une psheretima qe zemren shtrengon

Dhe fjalet qe vijne me shtypin, me vrasin

Dhe shuhem si jehone e vdekur ne hone



Kur ecen…kur shkon si lis kraheprere

Jam supi i brishte ku mund te mbeshtetesh

O malli i pashuar, qe shpirtin me ther

Me mbyte ne vrerin e jetes tende…

[denku]

Kjo e fundit eshte e mrekullueshme Ikea!
Te kam lexuar edhe pse u be kohe qe nuk shkruaj me ketu ne forum.Periudhe tranzicioni.Ngelem vezhgues dhe lexues besnik i poezise tende.
pershendetje!!!!!!!!!!!!!!!

[^VJOSA^]

hemm Dikea kjo poezia e fundit me mallengjeu....shume e bukur
te pershendes ^VJOSA^

[Lule Portokalli]

Je si gjithmone e magjishme Dikea....

O mall i pashuar, qe shpirtin me ther
Me mbyte ne trishtimin e poezise tende.

[Liridona]

Ja dhe nje e mrekullueshme(poezi)Keme gati?
He se mu mbaruan gati pushimet ketu ne Londer.Kam kohe ti lexoj e ti rilexoj me kenaqesi.Posto dhe ndonje te lutem!
Liridona e merzitur

[VANESA]

E dashur Dikea!

Shpirtin e bere liber
faqet e tij mbushur me poezi
shume dhimbje ka ne to, my dear
shume dhimbje dhe fare pak lumturi

Komplimentet e mia per poezite, shume soft

[macia_blu]

C'mallu dhe per mua.
Pluhurosu edhe per mua.
Shetit edhe per mua.
Ah lum si ti...
Tani je aty ku edhe vuajtja ka nje vuajtim me te bukur se kudo.
Je plot , perderisa nuk po shikon asnje dite ketej nga forumi...ketej nga na mungon.
...mir'ardhsh, kurdo qe te vish...
atje eshte dhe . A'nR

[Liridona]

Te pashe ne forum.Mirese erdhe!Po pres ndonje poezi!
Perzemersisht....Dona

[dikeafajtore]

Motiv shqiptar

Ra drita mbi varrin e faraonit
Ne nje cast kur vdekja s’i ngjan me vdekjes
Si smeralde jeshilojne syte e miushit te gjore
Me copen e djathit mes dhembeve te mprehte

Rrenoja ketej lumit dhe pertej lumit – rrenoja
Por lumi te rrjedhe s’ka vendosur ende
Pse nuk rrjedh, o lume, ke kaq shume drita dhe ura
Ne kete kohe te arte pozantesh pa fre?

Ne gojen tende te mbushur me gjethe te verdha
Fjalet mpaken si femra ne vjeshten e trete
Nerva dhemballesh shpojne nen grimca kujtimesh
Megjithate ne buzeqeshim…

(Ndersa tani,
Me flihet.
Te gjitha mbeten prapa
Si ne nje film te vjeter a ndoshta te papare
Ne kete vdekje te vogel peshohet e gjalla
Pesha varet nga lodhja…)


Milano 26 tetor, 2002 (mesnate)