vete nje emer kaq i madh e kaq i shejte siq eshte Miqesia,a do ta duronte nje fjale te tille"skadence?
vete nje emer kaq i madh e kaq i shejte siq eshte Miqesia,a do ta duronte nje fjale te tille"skadence?
me pyet?
po tash kpohet e fundit per zotin kam fillu me u tremb.
Psh nje mikja ime deri ne miqesi te ngushte .... me deklarata e perkushtime te pa prame... eshte shu....ar....
une jam duke u lodh me i mbush mendjen vetes se eshte e zene me gjera me te rendesishme se me mu. ...
Po kjo rrene ka fillu e nuk pi uje me ke vetja ime. Mi di huqet e vetes vetja. Megjitheate....une ende dyshoj se skadenca mund te mbij edhe mbi miqesi. varet nga miqte.
.... fjala miqesi tash asht ba "mode "si te them gje e perkohshme , ne momentin qe na del qofte edhe me e vogla gje interesante e hedhim miqesine e pare si kemishen qe nuk e eksiton burrin per nate, e veshim i tjeter. (pune e madhe se edhe ate perkohesisht)
Po me kalon dhimbja , ndaj jam duke fole , se kur me dhimbte.... ajo... kam hesht.
Nuk paska vdek jo..skadenca as hipokrizia.]
ui, u bana me nerva!
"Shkolla nuk e ben njeriun me te mencur, e meson te duket i tille" (e.m)
nese te bera te kujtosh miqesite e tua.Nuk e kisha kete qellim.
Mua thjeshte me vrau ajo fjala"skadence"per nje fjale te madhe sa jeta-Miqesi.Eh,mode!Ndoshta,gjithecka po ndodh sot.Secili ka llogarine e tije.Vetem se do te shtoj se kjo qe nderrohet si kemisha e nates smund te kete kete emer.Ndoshta do i shkoje me mire: -loje femijesh.
po mire e ke ti al saraji po lere miken te shpreh ate qe mendon dhe ju lutem mos u beni aq konzervator
me fal se u bera dhe une si juve po kete mendoja dhe nuk munda qe ta fshij nga sinqeriteti qe kam per kete forum
. Jeto sikur do vdesesh neser. dhe meso sikur do jetosh gjithmone.
_____________________________
Ta edukosh njeriun eshte ta be
Te kapesh penen mesnates se vone
Ndersa te tjeret bejne dashuri
Dhe te lodhesh trurin qe vdes perdite
Mes turma te papunesh mendore
Te shohesh si shuhet nen qepallat e tua
E vetmja enderr, e vetmja deshire
Dhe mes ketyre mizorive moderne
Te sfilitesh per te mbetur i mire
Te vuash per miq mes miqve te tu
Dhe si idiot te buzeqeshesh para shefit
Dhe kur yt bir te pyesi: Ç’eshte nderi?
Te mos gjesh shembull me te ri se Jezusi
Me lehte te shkosh ne lufte, miku im
Ku Thelbi shkelqen lakuriq
Sesa te fikesh nen avuj rutinash
Dhe si nje metafore e sterthene te japesh shpirt…
Kur nisi lufta isha i vogël
dhe nepër tym diçka mbaj mend.
Fill mbas çdo lufte, bëhej si gogël
Atdheu im! Ja kjo më çmend!
e mrekullushme dikea...të lumtë për frymëzimin
Shum bukur Diku !
Jo vetem te mbetemi te mire por dhe te mencur duhet te jemi se na bejne budallej dhe e ham si Koco Devolja ne skecin e fundit "bingollotua".
Cdo te mire Dikea!!
e mrekullueshme ,fantastike me ke fascinuar dikea me faje
. Jeto sikur do vdesesh neser. dhe meso sikur do jetosh gjithmone.
_____________________________
Ta edukosh njeriun eshte ta be
Mes dhimbjeve te gjakut dhe shpirtit te shformuar
Nje nate te ftohte dhjetori, plot ngrice dhe thellim
Me lindi nje femije….Oh, Zot, sa i shemtuar!
Oh, Zot, sa i shemtuar!
Por prape femija im.
E mora lehte ne duar, me pa me sy te frikshem
Me tha: Mallkimi yt do jem ketej e tutje
Dhe nisi te thithe gjoksin…por gjakun tim po pinte
Po!… Gjakun tim po pinte
I qete dhe pa ngutje…
Si mundet, tha pastaj , te jesh kaq e pashpirt
Shemtire e dheut jam,nga bishat nuk dalloj
Kur vete je kaq e bukur, perse s’me dhe pak nur?
Perse s’me dhe pak drite
Mes njerezve te jetoj?
O Zot! Si t’i rrefeja mekatin tim me ty?
Si mund t’i thosha qete se ishte nje bastard?…
Ti s’je si gjithe te tjeret, vazhdova ta mashtroj
Nga qielli erdhe, shpirt,
Lexo te shenjten Dhjate…
Mallkuar qofsh Maria, shpertheu permes lotesh
Dhe ti o Ate i Shenjte, qe s’deshe Birin tend…
U ngrit dhe si nje shenjt me kryqin e tmerruar
Me kryqin e mallkuar
Mes vdekjes zuri vend.
Dhe prita, ah, me kot, tri dite dhe tri net
Serish tek une te vinte, keshtu me the, o Zot!
Por Ti…perçart per Jude e Pjeter po me flet…
Ate e vrame ne
Dhe nuk e ngjallim dot.
Ka dymije vjet qe ndiej te njejtat fjale boshe
Dhe boshin tim asgje nuk mundet qe ta mbushe
Kur shoh tim bir te strukur, te mjere ne nje qoshe
Me shqyhet zemra copash
Dhe gjak me rrjedh nga syte
Ah… njerezit e gjore, naivet e perjetshem
Nga dy statuja dylli po presin mrekulline
Rropaten te zberthejne veshtrimin e mistershem
Dhe nje mesazh te shenjte
Mundohen te arrijne
Perhumbur ne legjende…perhumbur ne genjeshter
Ngurosur ne mermere, ikona prej floriri…
Atje ku ngjizet jeta, e ndjej te nxehte frymen
E djallit qe perqeshet
Me gjakun e tim biri…
Kur nisi lufta isha i vogël
dhe nepër tym diçka mbaj mend.
Fill mbas çdo lufte, bëhej si gogël
Atdheu im! Ja kjo më çmend!
Ka mjaft freski ne vargjet tuaja.Kur i lexon,pika vese te njomin...
Urime!
Blu*
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt