Cka mendoni per zhvillimet ne Kondove?

[Davius]

JANË GJETUR ARMË ILEGALE NË KONDOVË

Pas masave operativo-taktike që Ministria e Punëve të Brendshme mori mbrëmë në terren, rreth Kondovës u gjet një sasi e caktuar armësh dhe municioni

Sipas MPB-së, bëhet fjalë për një top me kalibër prej 75 milimetrash dhe një minahedhës dore M-53, dy predhahedhës dore, pushkë automatike 7,62, pushkë gjysmëautomatike 7,62, mitraloz 7,62, katër bomba dore dhe shtatë copë armë RPG.

Në aksion është gjetur edhe një sasi municioni për armët e përmendura.

[babadimri]

JANË GJETUR ARMË ILEGALE NË KONDOVË

Pas masave operativo-taktike që Ministria e Punëve të Brendshme mori mbrëmë në terren, rreth Kondovës u gjet një sasi e caktuar armësh dhe municioni

Sipas MPB-së, bëhet fjalë për një top me kalibër prej 75 milimetrash dhe një minahedhës dore M-53, dy predhahedhës dore, pushkë automatike 7,62, pushkë gjysmëautomatike 7,62, mitraloz 7,62, katër bomba dore dhe shtatë copë armë RPG.

Në aksion është gjetur edhe një sasi municioni për armët e përmendura.

Kush po ti jep keto informacione se shume informuar je nga buriemt shteterore

[Davius]

“Kondova”, fshati që nuk mbeti katund

Një propozim politikanëve të Shqipërisë; kur herën tjetër të japin këshilla rajonale, të marrin në konsideratë edhe një tjetër këshillë: T’u kujtojnë zyrtarëve tanë që të nisin të bëjnë politikë prej qyteti. Shqiptarët e Maqedonisë besojnë se ua dëgjojnë fjalën

Ramadan Ramadani

Kur filloi lufta në Maqedoni, në muajt e parë të 2001, u desh që zëdhënës të ministrive të ndryshme të përmendin emra fshatrash shqiptare të Maqedonisë. I recitonin aq zorshëm këto emra vendbanimesh sa që njërit prej këtyre zëdhënësve zyrtarë (me një mbiemër aq të zorshëm për shqiptim) iu desh të pranojë në një konferencë për shtyp se asnjëherë nuk ka ndëgjuar më parë për këto fshatra. Mendova se kishte ardhur një rast i artë për maqedonasit që të mësojnë emra fshatrash shqiptare të Maqedonisë. Dhe vërtet ashtu ndodhi: maqedonasit mësuan shumë toponime që më parë as që i kishin ndëgjuar, ndonëse pas aplikimit të dygjuhësisë në vend mbetet të mësojnë edhe emërtimin origjinal të këtyre vendbanimeve, në shqip.

“Leksion” gjeografie

Nëse kjo gjë atëherë më gëzonte dhe e shihja si një hap përpara në integrimin e shoqërisë, që paradoksalisht ndodhte me mënyrat më dezintegruese të mundshme, një mësim tjetër i gjeografisë tonë lokale shumë më ka penguar. Bëhet fjalë për mësimin e emërtimit të disa fshatrave tona këtu nga ana e shqiptarëve jashtë Maqedonisë. Nuk mund t’ia kujtoj vetes se kur ka filluar të më pengojë ky mësim i dobishëm për integrimin tonë mbarëshqiptar e as se cili është rasti i parë. Por e di se që moti kam përshtypjen se kur shqiptarët e tjerë mësojnë një emër fshati në Maqedoni, ata disi harrojnë ndonjë qytet të tërë këtu tek ne. Kështu kur kanë mësuar për Veleshtën kanë filluar të harrojnë Strugën, me Zajazin-Kërçovën, me Sllupçanin harruan Kumanovën, me Tanushë, Kondovë dhe Haraçinën- Shkupin, me Dollneni, Prilepin, me Llazhecin-Manastirin, kurse me Reçicën e madhe dhe atë të voglën, krejt fshatrat dhe qytetet tjera tona. Kjo sepse në këto dy fshatra ka universitete, parti dhe ka shumë persona që kujtojnë se bëjnë politikë, pra na udhëheqin krejt neve, shqiptarët e Maqedonisë.

Edhe tani kur shqiptarët mësuan për fshatin Kondovë të Shkupit, e dija se do harrohej diçka e madhe. Por kur emërtimi i fshatit në fjalë filloi edhe të përmendej shumë, bile edhe nga funksionarë shtetërorë, të elaborohet gjërë dhe gjatë bile edhe mbi spelling-un e tij dhe të rimohet nëpër tituj analizash me emërtime tjera andaluziane dhe aziatike, e dija se do ketë ndonjë dëm të madh. E dëmi si dëm për dikënd mund të jetë dobi. Krejt metafizika e bujës në atë fshat buron nga fakti se mu aty ndodhet medreseja e Isa Beut, shkolla e mesme fetare, dhe pak më tej, në fund të fshatit edhe fakulteti i shkencave islame. Edhe në episodin e parë të serialit nga ky fshat, që ishte pas aprovimit të ndarjes së re territoriale, si pasojë e së cilës ky fshat është brenda kufijve të qytetit të Shkupit, nga dikushi u dëshirua që zonës t’i jepet një kontekst fetar i çuditshëm, por nuk u arrit dot.

Nuk u arrit sepse dihet që prezenca e këtyre dy qendrave mësimore në fshat, nuk ka asnjë kuptim tjetër veç të qenit pasojë e periudhës së monizmit, kur leja e ndërtimit u dha vetëm atje, për meritën e të qenit fshat… Edhe ajo pas shumë vjet pritjeje… Kurse tani, që nga pavarësia e shtetit e këtej, tani më 15 vjet, nga sistemi i tanishëm nuk u kthye ndonjë patundshmëri nga objektet e shumta brenda në Shkup ku komuniteti mysliman do mund të barte këtë shkollë të vetën. Këto dy qendra arsimore bashkë me punën e vetë njerëzve të fshatit si dhe afërsia me qytetin e Shkupit, kanë bërë që ky fshat të mos jetë më katund. Kjo pasi ai asnjëherë më nuk është i tillë si ka qenë dhe është fshat ku ka të ardhur shumë nga fshatra tjerë por edhe nga vetë qyteti, ku njerëzit iknin nga ngushtia e pjesës shqiptare të Shkupit. Prej asaj periudhe ky fshat, për nga kompaktësia nuk është më katund dhe në zhvillimin e tij ka mbetur dikund rrugës për në qytet...

Abuzimi me shqiptarët

Sidoqoftë prej këtu kam përshtypje se dëmi tani më ka ndodhur, kurse mbetet që herëve tjera t’ua mësojmë fshatrat tona shqiptarëve në botë edhe për arritje e lajme të mira kurse ata t’i mësojnë me kohë edhe qytetet. Kjo sepse nëse vonohet ky proces mësimi, dëmet do jenë të vazhdueshme kurse veçanërisht një dëm do jetë permanent; sundimi, edhe me qytetarët, prej fshati. E fshati si fshat, si çdokund në botë e ka idilin, por edhe izolimin e ekzotikën që të mundëson shpikje lugatësh nga ata që vetëm folklori i fshatit i prodhon nëpër përronj e shpella, dhe që në përgjithësi i dëshmon ndonjë bari apo gazetar vetmitar. Në qytete ka shumë optikë për të mund të abuzuar kësisoj. Gjithashtu argument kundër akumulimit në fshat të institucioneve e politikanëve, është edhe fakti se politikëbërja është një proces kompleks: përveçse nga luajaliteti i bashkëfshatarëve, varet edhe nga gjëra tjera si tajmingu dhe afërsia me qendrat reale të pushtetit e komunikimit. Kështu kur një politikan në fshat i lexon gazetat së paku tre orë më vonë nga momenti kur ato dalin në qytet, koha për shumëçka veç ka kaluar. Tjetër dëm vjen nga fakti se qytetet në këtë rast u mbeten si simbole dhe mejdane të tjerëve, ndërkaq ata shqiptarë që teprojnë nëpër qytete, nëse që moti nuk ia kanë mësyer kurbetit, të papunë dhe si raste sociale që janë, vetëm mund të presin ditë më të mira.

Kjo pritje dhe shpresë shpesh ka të bëjë edhe me zyrtarët shqiptarë matanë kufinjve, nga të cilët shpesh shpresojnë shqiptarët e këtuhit. Andaj një propozim politikanëve të Shqipërisë që kur herën tjetër të japin këshilla rajonale të marrin në konsideratë edhe një tjetër këshillë: T’u kujtojnë zyrtarëve tanë që të nisin të bëjnë politikë prej qyteti. Popullata këtu ende beson se ata ua dëgjojnë fjalën, kurse kjo është testi më i madh që do mund të bënin politikanët e atyshëm për parë nëse këta tanët këtu vërtet ua dëgjojnë fjalët apo mos ndoshta fjalët e tyre shërbejnë thjeshtë si ca orendi të shtrejta të blera nga qyteti. Të cilat kanë vetëm një funksion; shërbejnë për t’iu lavdëruar apo përqeshur fshatarit tjetër.

(ABC, 02.09.2005)