Vogelushja ime

[e panjohura]

e panjohura,

Duke e njohur dhembjen tende, duke lexuar postimet e tua plot dhembje, mora guximin te shkruaj kete poezi te cilen ta kushtoj ty dhe vogelushes tende:

ASKUND NUK JE TI!

Të mbajta në duar sikur një kristal
Të rrita me shumë dashuri,
Tani kur më duhesh së tepërmi
Askund nuk je ti!

Të mbajta në prehër, të putha në ballë
Net të tëra kalova pa gjumë në sy,
Sot sytë nuk mund ti mbyllë nga dhembja
Askund nuk je ti!

Zgjohem në mëngjes me sy plot lot
Të kërkoj gjithkah nëpër shtëpi,
Vetëm zërin tënd të tretur e dëgjoj
Askund nuk je ti!

Me dhembjen në zemër dal nga shtëpia
Drejt varrezave nisem me shpejtësi,
Gjithkah të kërkova dhe nuk të gjeta dot
Aty po pushoje ti!

Një ditë dhe unë zemër do të vij tek ti
Të ta dhurojë këtë dashuri,
Dhe së bashku përgjithmonë
Aty do të pushojmë unë dhe ti!

25.08.2008 / 9:55

I nderuar miku im Poeti Ti me se miri din dhembjet dhe vuajtjet e mija,te falenderoj per shkrimin e poezis qe eshte shum e ndjeshme.Ke shkruajt me aq ndjenj sikur te ishe vet UNE!flm.

[KOKASHTA]

Pershendetje e panjohura.
E kam lexuar mbi 5 here kete teme dhe me te vertete prekem shume sa here e lexoj.
Kete here mora guximin, te shpreh ngushullimet e mia per humbjen e foshnjes tuaj.
Uroj qe lotet te pushojne sa me shpejt.

Respekte.

[e panjohura]

Te falenderoj i nderuar per uraten,qofsh faqe bardh!

[Adem Berisha]

Shumë e nderuara e panjohura,
me pranimin e lajmit të hidhur për ndarjen nga jeta të engjellushës tuaj të dashur, ndjeva se diçka në gjoks më shtërngon, frymëmarrja mu rrallua dhe lotët tërësisht përshkuan fytyren time, aq më tepër kur një humbje të tillë përjetova edhe unë si gjysh kur tragjikisht e sapo kishte filluar të shijonte jeten, ende pa mbushur njëmbëdhjetë vjetë, iu shua jeta shpirtit të shpirtit tim, Diellzës sime të bekuar.
E theksova këtë për të bërë sa më të qartë se sa jam në gjendje te të kuptoj ty si nënë në këtë rast.
Ndonse ende lotët nuk më janë tharë për Diellzen, edhe unë si shumë miq e dashamirë të tjerë qe të ngushlluan si:
poeti, Xheladini, Agim Metbala, ... e shumë e shumë të tjerë, bashkëndjej me ty dhe dua që edhe unë të marr një pjesë të dhëmbjes suaj me shpresë që sadopak të zbus gjithë ate që ti në këto çaste ndien në shpirtin tuaj.
Të lutem prano edhe ngushllimet e bashkëndjesinë time por një kohësisht uroj dhe lutem që Zoti i Madh të shtojë forcen për të përballuar më lehtë dhimbjen.
Të lutem të kesh parasysh se ENGJUJT NUK VDESIN, ata përjetësisht jetojnë në shpirtërat dhe zemërat tona dhe si serafinë janë të lartësuar në fronin e vetë përendisë.
. . .
“Engjëllusha jonë kishte ikur
e me vrap shkoi në tjetër botë,
në krah të dallëndyshës kishte hypur
për të zbritur në krah te të Madhit Zot”.
. . .
“Për sa kohë që kopshtin
në këtë botë më ka stolisë,
tash s’është më lule e tokës
është mbiylli i gjithësisë”.

Por e dashura e panjohura , të mos harrojmë edhe :

POROSITË E SHENJTËRISË

Më duani, më kujtoni, por të mos më qani
në zemrat tuaja, përherë të më mbani.

Më mbani në përqafim sikurse dikur
kështu ishte fati im, kurr i pa imagjinuar.

Do më keni pranë vetës sa herë që më kujtoni
ju dua, në zemer ju mbaj, këtë të ma besoni.

Nuk dua të ju shoh asnjëherë të merzitur
mallin për mua mos mbani, si zjarr të fashitur.

Po derdhet lot për mua, nga vetja do më largoni
qëndrimin në parajs do të ma vështirësoni.

Trupi im i njomë, i qetë prehet këtu
ku heret apo vonë do të jeni edhe ju.

Këtë jetë që po rifillojmë, këtu në përjetësi
tok do e jetojmë, s’ndahemi dot përsëri.

Shmangëni hidhërimet që kishit në atë botë
këthehuni gëzimeve, serish këtu do të jemi tok.

Keni rrespektin dhe bashkëndjesinë nga i juaji xhaxhi Adem Berisha, Rahove - Republika e Kosovës.

[e panjohura]

Eh sa bukur dhe me plot ndjenja me kshillon!Po une si te jap kurajo kur nuk me shkon,si te them qe pajtohem kur nuk po mund te pajtohem,si ta largoj nga mendja eshte veshtir,por mbahem krenare qe kam pran vedi shum miq qe me kuptojn e besa kshillojn e ndojhere edhe me kritikojn ,te gjitha jan te mireseardhura kur vijn nga miku.Edhe mua me vije keq per mbesen tuaj te ne themi ,,asnje vdekje nuk meremeton''qoft ajo e re apo e moshuar por duhet te pajtohemi.E une ndoshta jam pak me e dobet se me erdhen dhembjet te njepasnjeshme,e jam bere e dobet si duket ani qe mundohem mjaft dhe vetem ketu me shkronja shprehem lirshem kurse ne jeten e perditshme ndryshoj,kjo me ndihmon SHKRIMI,jo si poete po vetem nje shkruese e jetes sime ne form te prozes ose poezis.respekt nga e panjohura!

[e panjohura]

Neser do te bije zili i shkolles
Do te vershojn rruget e qytetit tim
Femijt me qanta e prind per dore
Do fillojn mesimin me plot gezim!

Une do te shiqoj nga dritarja
Ndoshta do te me rrjedh ndoj lot
Ne dore me mbeti abetarja
Qe se mesove kurr moj bije
E nuk do ta mesosh as Sot!

Me shpirt e me zemer do te lutem
Per te gjithe femijt e botes njerezore
Te ken fate shendet e lumturi
Dhe dashuri te sinqert PRINDRORE!

[Roi]

Dielli i kesaj stine te ngrohte te ndriqonte fytyren e qeshur sot ne diten e fundit si femije kopshti. Derisa ti po merrje dhuraten pershendetese, ashtu e qeshur si gjithehere ,une ndjeva nje kthim ne kohe.Para meje u shfaqe ne shume e shume skena te dashura qe sdo ti harroj kurre.
Ti merrje dhuraten si nje trofe qe kalove nje periudhe te jetes tende te njome, duke bere nje hap te madh ne jete, te jesh femije shkollor,aq te bente per veshtiresite shkollore qe te presin, ti ia dole,haha , . e mua me ngjante ne momentin e lindjes tende.Atehere kur nuk doja te dija per dhembjet per lotet ,doja te te kem ne dore , te te ndjej e te them ia dola.Ia dola te krijoj nje jete ,nje jete nga jeta ime.Ti ishe trofeja ime me e qmuar.As une nuk doja te mendoj per veshtiresite e jetes, do i tejkalojme se bashku te pata thene shume e shume here deri sa ti levizje ngadal pran zemres sime.
Ah vogelushe, edhe sot tu mbushen syte me lote kur u pershendete me shoqet ,por si nje zog fluturove ne krahet e mije dhe gjete prehjen , si atehere kur pate te ftohte ,kur ajri i botes jashte nenes te merdhiu supet,dhe nuk pushoje se qari,, e une te mora ne kraherorin tim dhe ti e ndjeve ngrohtesine time .E ndjeve dashurine e pakufi qe kisha per ty dhe pushove te qaje,mbylle syte dhe fleje qete si engjull mbi gjoksin tim qe per jete u betua qe do te behet mburoje e ytja tere jeten.
"Mami, kur do te mi blesh librat"? me pyete,te thash se kemi ende kohe,dhe mu kujtua qe edhe une para lindjes tende shume kohe me pare pata filluar te blej veshje, fustan dhe libra perrallash.
Jeta ime, cdo levizje ,cdo belbezim, cdo fjale a kenge qe vie nga ti me ngjan ne cicerrimet me te embela, e ndjej ne vete qe me zgjate jete, qe me ben shume me te forte ( as semundjes me nuk i dorezohem se nuk dua te kesh frike ti per mua),ndjej dashuri e krenari .E di qe keshtu ndjehet cdo nene,por ti vogelushe do ta kuptosh me vone thellesine e dashurise sime (atehere kur ne preherin tend te kete nje jete nga jeta jote).

Me vjen shume keq nga vetja ime qe vetem sote e gjeta kete pjese kaq te bukur te rrefimit te nje nene,
Zonje eshte diqka qe kam lexuar me shume endje qe deri tani me te vertet nuk e kam lexuar nje pjes apo Monolog ti them kaq me shpirt..
Ju qe i keni dhene jete nje Femiju i paskeni dhen jet e shpirt edhe Forumit.
Faleminderit per kete knaqesi...

[Roi]

Shtepija ime ne pyll.

O sa bukur O sa lumturi
Kam ne mes te pyllit nje shtepi

Aty une jetoj me shume miqe
Miku me i mire lepuri shkutrabiq

Edhe majmuni afer banon
Hidhet me nje deg e ne tjetren pushon

Ariu me sjell mjaltin ne gjdo mengjes
Kurse dhelpra rrushin ne mengjes me ves

O sa i lumtur jam me shoket e mi
Kurr nuk do te jetoj me ne tjeter shtepi

Ketu ka hare ketu ka gazmend
Me kafshet e egra mbledhim nje kuvend..

[Agim Metbala]

Neser do te bije zili i shkolles
Do te vershojn rruget e qytetit tim
Femijt me qanta e prind per dore
Do fillojn mesimin me plot gezim!

Une do te shiqoj nga dritarja
Ndoshta do te me rrjedh ndoj lot
Ne dore me mbeti abetarja
Qe se mesove kurr moj bije
E nuk do ta mesosh as Sot!

Me shpirt e me zemer do te lutem
Per te gjithe femijt e botes njerezore
Te ken fate shendet e lumturi
Dhe dashuri te sinqert PRINDRORE!

Përshëndetjet e mija të sinqerta E panjohura.

E lexova dhe e rilexova e u mbusha me vaj.

Do të kisha ndërhyrë - nëse pajtohesh te kjo strofë, kështu:

Une do te shiqoj nga dritarja
Ndoshta do te me rrjedh ndoj lot
Ne dore me mbeti abetarja
Qe s'e lexove e s'do ta lexosh as sot!

Kështu do mbetet strofa me katër vargje e nuk e humb kuptimin e Juaj.

Ta mora dhimbjen bile sa një varg.

Përshëndetje më të sinqerta E panjohur!

Agim METBALA

[e panjohura]

Me vije keq qe ju bera me vaj, e sa per nderhyrje nuk ka problem pasi une edhe nuk kam aq njohuri me lidhshmerin e vargjeve ,por kto jan vargje nga dhembja!flm qe me lexoni i nderuar!