PD: Negociatat u mbyllën, qeveria e re publikohet në 10 gusht

[Xhuxhumaku]

A thu? Se besoj dicka te tille, por gjithcka ben vaki. Mos eshte thjeshte sensacion.

Zakonisht gazeta "Sot" eshte gazete prane Berishes, ose edhe ndonje sherbimi sekret e cila ben ose diversion, ose shantazh me pjesen me te madhe te shkrimeve.

Keshtu qe 90% mos e merrni per te vertete. 10 % eshte loje politike, pasi ate vend te Ministrit te JASHTEM e donte G.Pollo, e do B.Mustafaj, e do J.Topalli.

Varet si jane forcat ne loje te brendeshme dhe te jashtme se kush do te behet M.i Jashtem.

[Iliriani]

Nuk po flas fare per artikullin se si eshte shtypi ne shqiperi dihet.

Larg asaj qe i jep lexusit lajmin pa i mbeshtjell ato apo fabrikuar apo manipuluar a diversioni ky i fundit i kudondodhur ne shtyp.

Topalli eshte politikania numur dy ne PD qe nga 3 shtatori deri tani.

Nga pikpamja teknike do vleresoja Besnikun .

Si personazh politik Zhozefina eshte shume me e gjere se Besniku.
Ajo ka disa gjera duke filluar nga grua e me rradhe qe e bejne shume me te efekshme ne arenen nderkombetare.

Zakonishte ne bote eshte kriteri poltik se teknik eshte specjalisti pas ministrit.

Dhe si llogjik ne demokraci une si zgjedhes mandatoj ---deputetin--ai perfaqeson popullin--dhe ai merr drejtimin per ti dhene nje institucjoni shteteror e profesjonal---drejtimin qe do populli---te cilit i perket ai institucjon e duhet ti nenshrohet vullnetit te tij.

Per kete arsye ne bote politikanet drejtonje ministrite e ndonje here shikon qe ata levizin nga ministria e shendetesis--te mbrojtja e te financat pastaj.
Shembull i marre nga Kanadaja.

Personalisht preferoj qe Zhozefina te jete numri dy ne qeveri.

Po qe per mua do vija Zhozefinen Ministre te Jashtme [po te donte ajo] e Besniku te Integrimit.
Besniku eshte nje person qe e respektoj shume, me kujtohej kur qe ambasador ne France dilte gjithnje te TV5 kanali nderkombetar francez, e qe shume elokuente e personazhi me i mire ne ate emision, e kuptohet ca standarte jane ne france e vete drejtusit e ftonin gjithnje kuptohet se kishte ca i afronte ai atij televizjoni.

Keto jane dhe sfida, e zgjidhje te veshtira, qe nuk kane zgjidhje 100% e jo se njeri eshte me i mire se tjetri ,cdo njeri ka vlerat e tij.
Dhe ai qe ti vendos ne fund , jo se eshte me i mire se tjetri ne planin personal, po eshte personi qe me teresine e tij e te rethanave te pergjitheshme eshte personi me i goditur.

[mani]

Vjeshta, a do të ketë 100 ditë armëpushim?


Autori i Lajmit: Ylli Polovina

Togfjalëshi “tranzicion i butë” si edhe formulimet e ndryshme politike të opozitës së rikthyer në qeverisje me në brendësi këtë koncept, të lënë përherë e më shumë përshtypjen se kemi të bëjmë jo me një slogan elektoral, por me një strategji të përpunuar ftohtësisht e gjer në hollësi. Dyfjalëshi “tranzicion i butë” ka tranzituar, që prej 4 korrikut, kur bëri dukjen e parë, vetëm në disa kontekste të veçuara, kryesisht duke filluar nga “në administratë do të ketë një tranzicion të butë” deri edhe tek shprehja më e re “do të kemi një kalim të butë të pushtetit”. Eshtë mënyra se si bën silhuetë kjo gjysmëfrazë elegante dhe mjaft paqësore që të detyron të mbash sytë të ngulur tek ajo. Duke bërë me vete disa herë pyetjen se çfarë në të vërtetë përmban e fsheh një teori, e sidomos praktikë e formuluar kështu. Me politikushtruesit ca më shumë duhet të jesh dyshues e verifikues për ato që thonë, sepse hyn në arsenalin e tolerueshëm të mjeteve të tyre të garimit edhe mveshja e veprimeve me cipa apo tise mjegullorë, të mëdyshtë, shumëkuptimplotë, të manovrueshëm e të përthyeshëm, të ndërrueshëm që në rastin më të parë. Nuk është se “nga e thëna tek e bëra ndan një det i tërë”, por sepse çfarë do të bëhet është gjithnjë thelbësore. Një shembëll i përfërt me teknika të tilla komunikimi të programeve politikë mund të gjendet pak vite më parë, kur shumica tashmë e rikthyer në opozitë, formuloi konceptin e meritokracisë. Se sa ishte cipë apo tis, sa e vërtetë e sa truk, sa spektakël dhe sa realitet, secili prej nesh mund të nxjerrë një përfundim si u zbatua në praktikë kjo teori. Pra si u bë. Sikur edhe vetëm në grupin politik që e hodhi në tregun e konkurimit të programeve këtë platformë, tek e quajtura “Aleanca për Shtetin”, të vëzhgosh, gjen jo një rast kur parti politike, përbërëse të saj të djeshme, siguruan vota dhe numra deputetësh aspak sipas meritës së formacionit të tyre partiak. Dhe aspak sipas një kulture “meritokratike” kryen aleancat e ribashkimet e reja.
“Tranzicioni i butë”, “në administratë” apo “në kalimin e pushtetit”, lë edhe përshtypjen se nuk do të zbatohet strategjia e mëparshme e këtij grupimi politik në mandatet e viteve 1992 dhe 96, ku u përdor masivisht e quajtura “terapia shok”. Ky koncept, atëhere e riformuluar me teorinë e “fillimit nga zero” apo e justifikuar me proçesin e “dekomunistizimit”, krijoi probleme të mëdha në pothuaj të gjitha fushat, duke filluar nga ajo administrative e deri në ekonomi. Në mandatin e vitit 2005 e njëjta forcë e bashkim politik e refuzon praktikën e mëparshme dhe shpërndan kumtin e ri, në formë krejt të kundërt me të: “tranzicion i butë”. Atëhere, kur teorikisht dhe praktikisht formulohej e zbatohej me kembëngulje “terapia shok” shumë analistë, politikstudjuesë e deri edhe vetë ushtrues të politikës, bënë të ditur që në praktikat e të gjitha vendeve paskomuniste po praktikohej jo një por dy metoda të kapërximit të periudhës së tranzicionit nga diktatura në shoqërinë e hapur. Ishte “terapia shok” dhe “terapia graduale”. Por grupi politik drejtues në qeverisje në Shqipëri nuk e pranoi mënyrën e dytë apo një të mesme mes të dyja dhe kjo ishte zgjedhja e saj. Periudha 1992-1997, duke rilevuar jo pak suksese të padyshimta, mbeti peng i monopolit, hegjemonisë dhe ekzagjerimit të “shokterapisë”. Pra në të tërë kuptimin të një “shok”-u social dhe politik.
Me sa duket, duke nxjerrë mësim nga e kaluara, por edhe duke patur parasysh ndryshimet e ndodhura këto pesëmbëdhjetë vite, është përzgjedhur “terapia graduale”.
Le të mos e paragjykojmë këtë terapi, të riveshur me togfjalëshin “tranzicion i butë”, si një mënyrë dinake për të bërë po aq radikalisht, veç shumë kronologjikisht ngadalë, të njëjtën gjë të periudhës së dy mandateve të mëparshme. Të kapemi tek brendia e mesazhi pozitiv që kumton koncepti dhe praktika e “kalimit të butë të pushtetit”. Shqipëria dhe populli i saj me kohë e kanë dëshiruar këtë mënyrë sjelljeje dhe veprimi të klasës së saj politike, por ka qënë kjo e fundit si edhe një sërë rrethanash gjeostrategjike rajonale, të cilat kanë nxitur dhe favorizuar të kundërtën. “Tranzicioni i butë i kalimit të pushtetit” në vendin tonë u zbatua për herë të parë kur ish-presidenti Rexhep Meidani ia dorëzoi plot kulturë dhe korektësi institucionin pasardhësit të tij, zotit Alfred Moisiu. Që prej këtij çasti mund të thuhet se në institucionin e Kryetarit të Shtetit të Republikës së Shqipërisë po hedh rrënjë tradita e emancipuar e kalimit të pushtetit sipas rregullave të tranzicionit të butë. Ky sukses i demokracisë sonë akoma foshnjore, i pari në pluralizmin tonë (këtë e theksojmë), nuk u krijua mbi një terren të zbrazët. Ishte politikani liberal dhe drejtpeshues, zoti Meidani, që e mori në dorë dhe e dorëzoi “pushtetin” e Presidencës pa bërë në këtë institucion shumë të rendësishëm asnjë “terapi”, qoftë kjo “shok” apo “graduale”. Ai përmirësoi punën dhe përmirësimet në punë asnjëherë nuk janë terapi. Terapitë janë kura dhe zbatohen tek qeniet apo shtetet, shoqëritë e institucionet e sëmura. Në këtë kuptim nuk zbatoi asnjë terapi edhe Presidenti aktual. Kështu të dy presidentët tanë, Meidani dhe Moisiu, duke qënë pionierë të zbatimit të “tranzicionit të butë”, janë edhe shembulli më i mirë kombëtar për kthesën pozitive të ndodhur në një pjesë të klasës sonë politike. Ata kanë hapur një rrugë ku mund të shkojnë lirisht pasardhësit.
Vijimin e kësaj tradite dhe prirjen për ta konsoliduar e ka shpallur edhe ish-presidenti Sali Berisha dhe kjo jo vetëm i bën nder, por na imponon ta shohim me mirëbesim përmbajtjen e vërtetë të strategjisë së “tranzicionit të butë” si aspak një formë e maskuar e revanshit politik të vjetër ndaj rivalëve. Zoti Berisha që para se bashkëkombasit të hidhnin në kuti fletët e votimit të 3 korrikut, propozoi zgjedhjen e presidentit të ardhshëm me konsensus ndërpartiak. Në rast se ai apo njerës rreth tij nuk do të shtyjnë “urat e zjarrit” për arritjen e mbajtjen e sforcuar të një shumice me dy të tretat të vetëm njërës palë, pozitës, për të përzgjedhur kandidatin e saj, në Shqipëri do të kishim sërish një ngjarje mjaft inkurajuese. Presidenti i nesërm duhet të jetë frut i rënies dakort mes pozitës dhe opozitës reale, sigurisht nëpërmjet një procedure përzgjedhjeje me disa kandidatura garimi. Simulimi nga pozita e ardhshme qeverisëse i një konsensusi me disa parti të imta, të cilat do të luajnë teatrin e një opozite false, nuk do të bëjë gjë tjetër, veç prishjes së një tradite të re demokratike, edhe mbetjen peng tek profesionistët e kameleonizmit politik.
Nga institucioni i Presidencës kultura e “tranzicionit të butë” më pas u manifestua tek institucioni i ri i Avokatit të Popullit. Merita më e parë që bëri rrugë edhe në këtë institucion me autoritet për mbrojtjen e qytetarëve, është e drejtuesit të saj, zotit Ermir Dobjani. E megjithatë meritë aspak më të vogël pati dhe ka edhe sjellja largpamëse edhe e opozitës së mëparshme.
Ndërkohë institucioni më i nevojshëm për ta ngulitur si traditë “tranzicionin e butë” mbetet Këshilli i Ministrave. Në pamje të parë, pra formalisht, kryeministrat shqiptarë ja kanë dorëzuar njeri-tjetrit “butonat e pushtetit”. Pa ndonjë ceremoni të posaçme. E kanë bërë këtë gjë edhe kur ishin brenda një partiea koalicioni, por edhe kur ndodhte e kundërta. Viti i acartë dhe antishtet 1997 prodhoi për fat edhe një kryeministër si Bashkim Fino, i cili edhe në ato kushte shumë të vështira arriti ta kryejë „tranzicionin e butë”. Siç dihet më pas kanë ndodhur edhe përpjekje të sforcuara për ndërrimin e drejtuesve në këtë institucion. Rasti i parë i plotë për një sprovë të kalimit të “butonave të pushtetit” në Këshillin e Ministrave me një tranzicion soft është tani, në këtë fillim shtatori. Kryeministri në ikje e ka bërë publike këtë dëshirë. Ajo nuk do t’i mungojë edhe Kryeministrit në ardhje. Ngjarja, patjetër e shoqëruar edhe me një ceremoni të përmbajtur, do të ishte një terren i ri i fituar nga metoda demokratike e „kalimit të butë të pushtetit”
Dhe ndërsa kemi „tranzicion të butë” tek Presidenca, Avokati i Popullit dhe Këshilli i Ministrave, derë kjo e çelur edhe për institucione të tjera qendrore, përse këtë vjeshtë të mos shtojmë edhe një risi kësaj kulture? Eshtë plotësisht e mundur që qeverisë së re t’i premtohen „njëqind ditë armëpushim”. Kjo do të thotë se pas çastit kur ajo do të shpallë në Kuvend programin e saj dhe njerëzit e qeverisjes dhe secila parti do të votojë pro ose kundër, ka të drejtë të fillojë numërimi i 100 ditëve paqe sociale dhe partiake. Pra nuk do të ketë bojkot, protesta të ashpëra, praktikim të ostruksionizmit, qeveri hije apo presion për të provokuar zgjedhje të parakohshme. Sigurisht në këto njëqind ditë debati politik, mendimet e votat pro dhe kundër do të vijojnë, sepse „100 ditët e armëpushimit” nuk janë praktikë për ngushtimin e funksionimit të pluralizmit, por për zgjerimin dhe forcimin demokratik të tij.
Po të ndodhte kjo paqe e përkohshme jo vetëm pozita do të ishte më e lirë që energjitë e saj të fillimit, të cilat shpesh janë më të mbarat, t’i shpenzonte të tëra tek vazhdimi i euroreformimit të vendit, por edhe opozita do të kishte një periudhë qetësie për të vetreflektuar dhe koregjuar gabimet e saj.
Pastaj po ta shtonim edhe këtë risi të „tranzicionit të butë”, do të kishim rastin të shijonim edhe një lumturi të vogël: nuk do të shihnim më të luante demokratin e madh e modern ai tipi i politikanit të lashtë majtist, tashmë gjoja i qendrës, i cili ditë për ditë paraqet si eurokulturë perëndimore servilizmin e tij të vjetër ndaj atyre që kanë pushtetin./Gazeta Ballkan/

Data e Publikimit: 27/08/2005

[Xhuxhumaku]

Portofoli i Ministrisë së Jashtme, mban "peng" kabinetin "Berisha". Hidhen kandidatura të reja

Mazi-Kuko, "asi" në mëngën e Berishës

Ka rivalitet edhe për ministritë e tjera të kabinetit

Armando Meta

Zgjedhja e ministrit të Jashtëm mësohet se po mban "peng" formimin e plotë të kabinetit "Berisha". Për momentin kjo duket se është "nyja gordiane", të cilën duhet tëzgjidhë kryeministri Sali Berisha, i cili pret të mandatohet në Kuvend. Burime të besueshme brenda koalicionit qeverisës bëjnë të ditur për "Gazetën" se Berisha në përpjekje për të ruajtur baraspeshimin politik brenda PD-së, po kërkon një zgjidhje jashtë përplasjeve midis figurave qendrore të kësaj partie. Mësohet se dy kandidaturat të cilat janë në vëmendje të madhe të tij për numrin një të diplomacisë shqiptare, janë ato të diplomatëve të karrierës Zef Mazi dhe Artur Kuko. Biografia profesionale në lëmin e diplomacisë e Mazit dhe e Kukos është mjaft e pasur. Këta të dy kanë për momentin funksione mjaft të rëndësishme në rang ambasadorësh të Shqipërisë në institucione mjaft të rëndësishme ndërkombëtare. Mazi aktualisht është ambasador i Shqipërisë në OSBE. Ai ka një kohë të gjatë në këtë funksion me një ndërprerje mjaft të shkurtër kohe, gjatë së cilës ka punuar në Agjencinë e OKB-së për Energjinë- Bërthamore. Mazi ka qenë dhe kandidat për postin e Sekretarit të Përgjithshëm të OSBE. Ndërsa Kuko për një kohë të gjatë vazhdon të jetë ambasador i Shqipërisë në Bashkimin Evropian.

Mazi- Kuko

Për piketimin e Kukos dhe Mazit si kandidatura për postin e ministrit të Jashtëm mësohet se ka shërbyer jo vetëm aktiviteti i tyre i gjatë dhe i dendur në fushën e diplomacisë, por edhe fakti se karriera e tyre profesionale nuk është cënuar nga ndërrimi i pushteteve në Shqipëri. Praktikisht, si Mazi ashtu edhe Kuko, kanë shërbyer si diplomatë si gjatë qeverisjes së PD-së ashtu edhe të PS-së. Përpos kësaj, këto dy kandidatura ishin edhe në qendër të vëmendjes për arritjen e njëmendësisë midis Berishës dhe Nanos, për postin e Presidentit në vitin 2002. Shorti si kandidat konsensual për këtë post i takoi Kukos, por ky i fundit me gjithë kërkesat e Nanos, Metës dhe Berishës, nuk pranoi të kandidonte. Duke qenë se Berisha ka deklaruar se integrimi përbën një përparësi të qeverisjes së tij, këto dy kandidatura duket se i shërbejnë këtij misioni të deklaruar, pasi njohin kulisat e diplomacisë perëndimore. Pavarësisht nga emri që Kuko dhe Mazi kanë në fushën e diplomacisë, çështja e integrimit është shumë më komplekse se përvoja e tyre, pasi provë është mënyra se si Berisha do të qeverisë dhe si do të jenë rezultatet e qeverisë që ai do të drejtojë jo vetëm në fushën e reformave, por edhe të respektimit të lirive dhe të drejtave të njeriut. Me gjithë kualitetin që Kuko dhe Mazi mbartin, vetëm njëri do të mbërrijë në finish. Më saktë, zgjedhja mes këtyre të dyve duket se do të përcaktohet me "foto-finish". Mangësia e vetme që ata kanë është mungesa e përvojës në një parti politike. Ndërkohë nuk kanë munguar edhe komentet e para të krerëve të koalicionit qeverisës, aleatë me PD, rreth këtyre dy kandidaturave. Sipas tyre, "zgjedhja e Kukos ose e Mazit në postin e ministrit të Jashtëm nuk do të shikohej vëngër nga koalicioni".

Rivalitetet

Pas vendosjes në shina të portofoleve kryesore të kabinetit "Berisha", mësohet se po zhvillohen edhe disa mikropërplasje për portofolet e "dorës së dytë". Më shumë sesa përplasje të drejtpërdrejta, "duelet" po zhvillohen me doreza diplomatike. Mëtonjës për portofole ministrore janë edhe Lulzim Basha dhe Aldo Bumçi për Ministrinë e Integrimit, Besnik Aliaj dhe Majlinda Bregu për Ministrinë e Rregullimit të Territorit, Preç Zogaj dhe Majlinda Bregu për Ministrinë e Turizmit dhe të Kulturës.

Gazeta Shqiptare.

[[E-TROPOJANI]]

Tani,Meqe Berisha i Ka Fituar Zgjedhjet Gjithshka Do Te Ndryshoje Ate Une Nuk E Besoj Qe Jozefina Topalli Do Ta Beje Kete Te Largohet Nga PD-ja:Pseepse Jozefina Topalli Pa Saliun Ka Hup Rrugen E Politikes Shkurt Pa Salen Ajo Ka Dek Kompletisht Pra Shkurt Nuk I Besoj Ato Qe Ka Thene Gazeta'Sot'Se Besoj.
_______________________________________

JeTa EshTe E BuKuR.....JeToJe..!

JaM TrOpOjAn.....DeMoKrAt i FlAkTe..!

[Gunnar]

Shkrim marre nga Koha Jone



E Hene, 29 Gusht 2005


JOZEFINA APO MUSTAFAJ KREU I DIPLOMACISE?

Debate ne seline e Partise Demokratike per emrin e ministrit te Jashtem. Kryeministri i ri Berisha, ende i dyzuar ne perzgjedhjen e njeriut qe do te tentoje integrimin ne strukturat euroatlantike

Kete jave qe hyjme merr fund krijimi i kabinetit te Berishes, ashtu sikurse mbyllet odiseja per emrin e ministrit te Puneve te Jashtme. Deri dje Besnik Mustafaj dhe Jozefina Topalli ishin dy emrat VIP qe persillen ne mendjen e kryeministrit Berisha, por qe akoma nuk ka vendosur se cilin te firmose. Jozefina Topalli ka qene emri me i lakuar ne media dhe ne opinionin publik. Tani le te bejme nje "biografi" te vogel te secilit.

Besnik Mustafaj: Dikur gazetar ne "ZP" ne kohen e diktatures dhe me pas shkrimtar ose me mire paralelisht te dyja. Njeri korrekt dhe qe nuk genjen asnjehere. Nga Tropoja si origjine kah e njejta malesi nga vjen edhe kryeministri qe po merr celesat e Nanos. Me vone, ne vitet e para te pushtetit te PD se, ambasador ne France. Pas vitit 1998 e gjer dje, nje nga zyrtaret me te larte te selise blu. Frengjishtfoles i perkryer dhe anglishtfoles per te mos mbetur ne udhet e Europes.

Jozefina Topalli: Deri ne vitin 1996 1997 pegadoge ne Shkoder. Rrjedh nga nje prej familjeve me te medha e me te njohura ne Shkoder. Nga vajzeria ka mbiemrin Coba dhe mbiemrin e dyte Topalli, dy prej familjeve qe kane lene histori ne Shkoder. Pas vitit 1997 e gjer dje, ne mbremje, nenkryetare e PD se dhe per 8 vite nenkryetare e Parlamentit. Flet shume mire anglishten, gjuhen e diplomacise se sotme dhe nuk njeh mire frengjishten, gjuhen e diplomacise se shekullit te 19 te.

Duke qene e vetmja grua ne PD, e cila ka qene ne momentet me te veshtira prane Berishes dhe suport per emrin e mire te selise blu, ajo ka kandiduar per te qene numri nje i diplomacise shqiptare. E theksojme kete post ministror pasi tek kjo karrike diplomacie jane ngerthyer perplasjet te cilat me autoritetin e tij Berisha ka mundur gjer dje qe te mos i lere te dalin ne publik. Ne te dyja perzgjedhjet PD ja nuk gabon dhe nuk zhgenjehet, porse Jozefina Topalli ne raport me integrimin europian qe i duhet Berishes per te fituar pike ka nje plus me te madh sesa Mustafaj. Pervec anglishtes, e cila mbetet gjuhe nderkombetare diplomatike, Jozefina, pervec aurores se elementit femer, gezon edhe lidhjet e fuqishme me Vatikanin, vendin ku falen Presidentet e botes moderne. Berisha duke qene nje prej faktoreve qe coi ne rrezimin e shtetit, me faj apo pa faj, eshte akoma ne kanalet diplomatike boterore si nje emer qe del me te kuqe sapo shtyp kompjuterin, por edhe per viston qe dha ne vitin 1994 per pranimin e Shqiperise ne Konferencen e Vendeve Islamike. Ne Europe dhe ne SHBA emri i Shqiperise figuron si nje vend mysliman, nderkohe qe tre komunitetet fetare shkojne jashtezakonisht mire dhe islamizmi nuk ka taban te thelle si ne boten arabe. Megjithate kryediplomati shqipta ka te beje shume ne emrin qe i jep Shqiperise. Tregojne se ne keto vite kur zoti Kastriot Islami shkonte ne takimet diplomatike per te prezantuar vendin, ministrat europiane me kunja theksonin kur i jepej fjala atij: "Mister Islami i Shqiperise!". Pare jo vetem ne kete kontekst, por edhe ne aspiraten europiane ku po shkojme ka nevoje me shume per nje Jozefine sesa per nje tjeter nga Tropoja, qe gjithsesi si njeri eshte nga me njerezoret ne PD. Por ceshtja e diplomacise nuk eshte se politiken do ta beje ministri, pasi eshte kryeministri ai qe e percakton, aq me teper Berisha qe nuk te lejon te thuash asnje fjale pa miratimin e tij. Duke ditur rolin e Vatikanit, bile nje grup deputetesh te PDK-se bashke me disa te tjere do te kerkojne se shpejti ne Kuvend miratimin e nje Vendimi qe Vatikani te jete negociatori kryesor me Bashkimin Europian per pranimin e Shqiperise ne BE. Jo se nuk di te flase Besniku, por nese vendoset keshtu dhe natyrisht nuk ka zgjidhje tjeter as per Berishen, atehere me mire kryqin di ta beje Jozefina.

Debati ne kulisat e PD se dhe sic mesohet kercenimi qe i ka bere Jozefina Topalli zotit Berisha qe, nese nuk e dekreton ministre te Jashtme do te rishikoje gjithe pozicionin e saj, ka sjelle qe nga frika apo nga interesat, kryeministri Berisha te shenoje me stilolaps emrin e Jozefines. Megjithate rruga nga selia e PD-se deri tek zyra e Presidentit Moisiu mund te jete e gjate dhe ne sediljen e makines se Berishes ka plot letra te bardha. Burime presidenciale qe nuk duan te prononcohen thone se zoti President ka parapelqyer me mire emrin e Jozefines per ta paraqitur ne kancelarite europiane qe te perfaqesoje diplomacine. Megjithate edhe emri i Mustafajt mbetet i parapelqyer per kryeministrin, pasi Besniku ka nje eksperience faktike ne diplomaci si ambasador. Shto ketu se mbetet nje prej miqve te shkrimtarit te madh Ismail Kadare. Nuk eshte pak te jesh mik me Kadarene, ndonese edhe vete Kadareja mbetet hije perballe ikones se madhe te Vatikanit me te cilin ka lidhje direkte nenkryetarja e PD se. Ne kete lemsh ku eshte futur Berisha, i cili njeh mjeshtrine qe te pergenjeshtroje edhe duke qeshur, apo ne pragngrirje. Faktet jane qe ne PD as Ritvan Bode e as Bamir Topi nuk kane kurajon e Jozefina Topallit per te kundershtuar doktor Berishen. Autoriteti i Jozefines trondit shume karrieriste apo femra karrieriste ne seline blu, pasi ajo eshte si "Zonje e Pare e PD se". Nuk eshte problemi per t'i gjetur pune Jozit apo Besnikut ne qeveri, pasi Jozefina edhe nese nuk ngjitet si kryediplomate te sigurte ka vendin e kryetares se parlamentit dhe natyrisht edhe Besniku, ka rezerve karriken e ministrit te Kultures dhe Turizmit, pasi bashkohen te dyja ministrite. Nese gjen zgjidhej me keto dy emra, Berisha ka rene ne pike te hallit edhe me Bamir Topin, nenkryetarin tjeter te PD se. I ka propozuar postin e ministrit te Bujqesise, por qe ai nuk e pranon. Ardhja e Xhuvelit ka perlare nga ministria e Bujqesise aktuale krejt strukturen. Kalojne tek ministria e Mjedisit pa asnje pike lidhje, por vetem ne interes te Xhuvelit drejtoria e Ujerave, Drejtoria e Peshkimit "te cilen e ka me shume qejf Lufteri), drejtoria e Kullotave dhe Parqet Kombetare. Pra, si minister Bujqesie je kot se koti vetem per te thene se je minister, fjala vjen sic eshte sot ministrc Marko Bello me Nanon. Pra minister Bujqesie nuk i shkon Bamiri. Ta lere pa post ministror ka probleme zoti Berisha, pasi Topi njihet si nje prej drejtuesve me qytetare ne PD, ne mos me qytetari. Ndaj dhe me Topin nuk mund te luaje pa top! Megjithate kete jave emrat dalin nga goja e Saliut.

Alban Mati