duke krijuar ti e vret vdekjen dhe bijte e saj.Postuar mė parė nga Teddy
urime, shume bukur, vazhdo keshtu dhe na i bej te njohur edhe neve
Kenaqesi qe lexoj prej teje.
duke krijuar ti e vret vdekjen dhe bijte e saj.
urime, shume bukur, vazhdo keshtu dhe na i bej te njohur edhe neve
Kenaqesi qe lexoj prej teje.
Fjalet e embla jane si nje huall mjalti,
embelsi per shpirtin dhe ilac per kockat.
Fjalet e Urta 16:24
Kjo eshte nje skice dedikuar viteve, jo shume vjet me pare kur adoleshentet, sic isha edhe une, e tiranes mblidheshin cdo pasdite shkalleve te Universitetit per te kaluar pasditet e tyre verore.Lexim te mbare
Ai ngjiti disi me pertim shkallet e Umiversitetit dhe veshtroi drejt stolave ku zakonisht qendronin shoket etij. I dalloi menjehere te qeshur duke shfryre tutje tymin e cigares, duke ngacmuar ndonje vajze te klases qe kishte ardhur pikerisht per kete, me disa batuta qe vertetonin e tyre te mjeruar shpirterore qe ishte veshtire te dalloje nga jashte. Me shprese hodhi syte nga ana tjeter. Asgje e vecante. Nje turme zhurmuese, monotone, dhe e merzitshme. Te gjithe, ajo jo.. As ate nate nuk kishte dale atje. Kishte kohe pa e pare, muaj, e megjithate kishte po aq kohe qe veshtronte me te njejten shprese drejt atyre, qe do te shoqeronin gjithe pamjet e tij te asaj mbremjeje, me shpresen se idis tyre do te gjente perseri ata sy engjellor e tragjik, ato buze melankolike e te mrekullueshme, shijen e te cilve faqet e tij ndonjehere kishin patur fatin ta provonin, por ajo nuk ishte aty. Hodhi tutje i zhgenjyer cigaren qe kishte mberritur tashme tek filtri dhe ndje se si nje ndjenje e cmendur per tu larguar prej andej, per ta kerkuar, diku, kudo, filloi te evidentohej gjithnje e me teper mes mendimeve te tija disi absurde, te formuara nga shpresa fantazira e enderrime, por frika frika se do te zhgenjehej akoma me shume e detyroi te avitej drejt shokeve te tij. Ne fund te fundit , ajo mbremje nuk kishte asgje me shume per te qene ndryshe nga netet e meparshme. Me nje ze te ftohte pershendeti te tere dhe u ul ne cep, qe mos te degjonte ato batuta qe do ti rikujtonin monotonine e atyre neteve dhe neverine qe ato i shkaktonin. Nxorri nga xhepi i pantallonave paketen e cigareve, terhoqi nje dhe kur konstatoise kishte mbaruar e flaku tutje me perbuzje. Pasi nuk gjeti sghkrepsen qe me siguri do t'iu kishte rene nga xhepi, kerkoi cigaren e shokut prane qe po me nje vemendje te "detyruar" per ti dhene nje motiv te shtire asaj nate, nje debat te cmendur, te mbushur me paragjykime, shpifje, genjeshtra e bindje politike per Luften e Dyte Boterore dhe efektin e saj ekonomik mni Europen. Ndezi cigaren dhe filloi te fishkellente nje motiv te vjeter muzikor, qe e kishte degjuar nga nje makine qe i kishte kaluar prane, ndersa ai po vinte te "gjente ate". Veshtroi edhe njehere perreth. Te gjithe, vec asaj.. I merzitur pa cigaren dhe duke filozofuar ( ishte kjo endrra e tij, te behej filozof), mendosi se cigarja ishte si ai. Ne fillim te jepte kenaqsi ta thithje, ta mbaje midis gishterinjve, si ai neqe vinte cdo nate me shprese qe do ta gjente aty, pqastaj behej e merzitshme, te sillte nje ndjenje neverie ne hunde, ne gryke , ne goje, ashti sic ndoshta me ndjenatr e tij kur ai nuk e gjente aty dhe ne fund flakej tutje diku duke i lene vendin nje tjetre, ashtu si do te ndodhte me kete nate e me ato qe od te vinin ne vazhdim. E gjithe jeta e tij iu duk e permbledhur tek ajo cigare e tek ato qe kishte pire ate nate e mbremjet e meparshme dhe ato qe do te pinte ate nate e ne netet ne vazhdim, ne pritje te perjetshme te saj. Per nje moment u drodh, veshtroi drejt qiellit e " O Zot, mos me ler ne vetmi te pres ne perjetesi asgjesine" mermeriti, por askush nuk rreth tij nuk e degjoi, fatmiresisht. Hodhi edhe njehere syte perreth. Te gjithe, ajo diku me dike tjeter.
Sonte..., me kete flladin e embel dua te filloj te fluturoj, me rete do doja te luaja, me henen do doja te qeshja, por mbi te gjitha do doja te shtrengoja ne duar nje yll: TY, qe je ylli me i bukur e me i shndritshem. Ja pse thuaji zemres tende te mos heshti kurre, thuaji buzeqeshjes tende te mos shuhet asnjehere e kerkoji syve te te tu te vazhdojne te ndricojne, vetem keshtu do te besh te lumtur kedo qe te do sic te dua une.
Nje histori dashurie e perfunduar eshte si nje "Te dua" e shkruar mbi nje xham te mjegulluar, qe dalngadale zbehet e fshihet duke lene shenjen e gishterinjve si nje kujtim i mrekullueshem.
Do te dashurosh e nuk do te lodhesh kurre,
e do te prekesh ate lumturi te rralle
sikur fluturon mbi krahet e nje fluture...
Madje do ndihesh edhe ti nje flutur....
e lire te fluturosh...
te prekesh qiellin...
ate qiell qe te ka pare te shkelqesh...
qe nga lindja jote dhe...
do te te bej te vazhdosh te shkelqesh
perjetesisht...
E di qe edhe sonte qe do te mbetem i ngjitur pas dritares duke pare shkelqimin tend deri neser ne mengjes, derisa ti nga nje yll do te kthehesh ne diell e keshtu do te ngrohesh shpirtin tim, do te me perkedhelesh fytyren...e do te me fshish lotet.
...Ne se nje dite do te ndodhe qe do duash te me kerkosh e nuk do te me gjesh,mos u tremb, mjafton te shohesh brenda syve te tu., une ka kohe qe kam humbur brenda tyre...
Une e ndiej vargun tend............
Fjalet e embla jane si nje huall mjalti,
embelsi per shpirtin dhe ilac per kockat.
Fjalet e Urta 16:24
Ti vrapon kundra eres,
nuk ndalon...ti largohesh
edhe era merr me vete gjithe trishtimin
e me sjell pak nostalgji,
pak dashuri,
sa here qe te mendoj.
Ndjej qe dashurohem gjithnje e me teper,
te dija ta shprehja do te ta thoja...
por nuk di... di vetem qe te dua ty...
Po kur valle do te ndalet kjo ere?
une nga ty do desha
...thjesht pak me shume kohe
Nganjehere shoh qiellin e mendoj qe po te isha ne vend te tij. do te te veshtroja gjithe diten...nganjehere shoh yjet, te shndritshem si buzeqeshja jote, e mendoj sa keqardhje ndjej qe nuk jam nje prej tyre, sepse keshtu do te kisha mundesi te te uroja gjithmone nje gjume te embel. ...nganjehere shoh henen, e nuk mund te imagjinosh sa do doja te isha ne vendin e saj te te veshtroja si fle pernate.. te kuptoja endrrat e tua per ti realizuar te nesermen..E nganjehere shoh vetveten mbi nje cope leter e reflektoj mbi karakterin tim e mendoj se ndoshta do te me doje po te mos isha ende kaq foshnjor.
Regullat e Postimit
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt