Lotët

[shitesi]

Loti shpirtit shume i rende
Zemrat fort ai e ndrydh
Loti shpirtit shume i ngrohte
plaget zemrave ja mbyll
Loti shpirtit shume i zjarrte
perflak zemrat dhe i lidh
Pa nje shpirt e pa nje zemer
loti sdo kishte kte emer

ps mos qeshni lol

[Poeti]

Ja Era1 sipas kerkeses tende, poezine e fillur e bera si me poshte, besoj do te te pelqej:

VETËM ME NJË FJALË

1.
Dielli që lindi në perëndim
Rrezet i lëshoi mbi mua,
Sikur ylber qiellin tim e mbuloi
Vetëm me një fjalë: Të dua!

2.
Sa shumë kuptim i dha jetës
Sa lumturi mbjelli në mua
Sa lart më ngriti drejt qiellit
Vetëm me një fjalë: Të dua!

3.
Ujëvarën e lotëve të mij e ndali
Shpresën e jetës e solli në mua,
Largoi mjegullën, e çjerri terrin
Vetëm me një fjalë: Të dua!

4.
Dhe botën time e bëri parajsë
Me aromë lulesh më mveshi mua,
Ja dhash shpirtin, zemrën ia fala
Vetëm për një fjalë: Të dua!

shitesi,

Te faleminderit per postimin, je i mireseardhur

[Hyllien]

Po postoj diçka sepse tema duhet ulur pak ne nivelin e popullit te thjeshte, qe te rritet pjesemarrja.

Kenga e Lotit
(kushtuar mikut me te aferm njeriut)

Patjeter qe nuk te kujtohet, se ishe veç nje foshnje,
Diten kur rrodha ne faqet e nje gruaje qe te lindi ty,
fshehur ne cepat e syve te nje babai qe te veshtronte,
keshtu u njohem ne te dy.

Une ti laga faqet e njoma kur mezi ecje, rrezoheshe perdhe,
Une ndrija ne syçkat e asaj vajzes se vogel ne banken e dyte,
Nje çast dhimbjeje femijenore dhe serish bashke ishim ne,
Ti dhe une, miku qe rridhte nga syte.

Lundruam ne det me dallge te jetes, ne brigje te reja na hodhi stuhia,
Qe nga ajo dite ndarjeje kur femijeria humbi pas kodrave, diku larg.
Merzia dhe lumturia, hidherimi dhe gezimi, urrejtja dhe dashuria...
Sa shume arsye per te qene bashke.

Ti, filizi i ri ne bahçen e jetes; une vesa e brishte e mengjesit pranveror.
Isha ne syte e vashes me vello te bardhe, diten e kurorezimit te dashurise.
Ne çastet intime te nates se pare, neteve me pas, ua laga floket engjellor.
Une dhe ti, pjella te dhimbjes dhe kenaqesise.

Isha ne syte e femijeve te tu, dhe ne gjithe syte perreth qe i kundronin,
Çastet e paharrueshme bashke i skalitem ne permendoren e perjetesise,
Hapat i hodhem bashke ne rruget e jetes, dhe ja tek prekem horizontin
E metejshmja, mister duhet te mbese.

Dola nga sy pus te zinj, te trazuar, te perkedhela, tashme te vdekur,
U shkeputa nga dy qiejt e kalter dhe te njoma flokun, ta ledhatova,
E kur dy buze te rreshkura puthen gjithe fytyren tende te heshtur,
Ballin e ftohte, une ta pervelova.

E nese sot mendon se do mbetesh vetem nen dhe,
Pas pak kur te tjeret do te kthejne shpinen perjete.
Jetuam bashke or mik, por s’e paske njohur ende,
Kete pike te hidhur, te nxehte.

.................................................. .............................

Lotet reshtin, zerat shuhen, erresire...Qetesi varri, kot nuk thone.
Pasi bie perdja qe mbulon te fshehtat hyjnore, shfaqet tjeter bote,
E ja tek ngrihet lart nje pluhur yjesh. Si nje zog drejt qiellit fluturon,
Nje shpirt, me nje pike lot.

[Sorkadhe_Kelcyre]

Deshperim...Lote...

Lotet e mi -lendinat mbare kane vaditur,
ndaj gjithandej pash sot se lulet shume jane rritur...

lumi sot jashte shtratit kish vershuar
se nga lotet e mi , uji shume ish shtuar...

Si nuk munda valle te gjeja nje shami,
per te thare sot keta lotet e mi?!!

[Brari]

xhepi im i vogel cfar kerkon nga mua
nje shami te vogel per lotet e tua..lol.

poezi te bukura keni bere
ju poete qe te tere
su gener o djalo i ri
e ke qar at poezi..

po cka vjosa qe u mufat
e nga shtrati qe po del
permbyt fush qytet e fshat
po na qan zojusha mel..



kush na gjen foto me pamje nga lugina vjoses mo..

[Agim Doçi]

OK BRARI shume bukur

[Poeti]

Ju faleminderit të gjithëve që gjetët kohë dhe postuat në këtë temë.
Kujtoj se vërtetë ka shumë çka të shkruhet për lotët, sepse ata janë shpehje multikomplekse e gjendjes shpirtërore të çdo personi…

[Agim Doçi]

m'u shterren lotet jam bere Sahar'
e nuk gjej dot une nje OAZ...
Me iku jeta duke mos qar'...!
Ujvar e shpirit s'di ku u plas?!

dikush me tha: - ndoshta s'ke gjendra
ku LOTI lind dhe çuditerisht
hap rubineten kur digjet endra
nga plag qe dhemb diku ne shpirt

[Poeti]

LOTËT DHE VETMIA
1.
Loti më rrodhi edhe sot për ty
Sikur një ujëvarë që nuk ka ndalim,
Loti më rrodhi dhe nuk pushoi
Loti që doli nga shpirti im!

2.
Nuk më shëroi as fjala jote
As puthja jote nga largësia,
Nuk u thane lotët as nga të ngrohtit
Nuk i thanë lotët kurrë vetmia!

[Poeti]

NUK MUNDEM
1.
Më janë shterrur sytë
Lotë më s’ka në mua,
Me janë këputur fibrat e zërit
Dhe më nuk mund të them: Të dua!

2.
Mendja më ka humbur
Truri im më s' funksionon,
Edhe zemra është e thatë
Goja dot nuk thotë se: Të don!

3.
E unë hapin ngadal e hedh
Sikur ec mbi një fije kashtë,
Dhe mundohem të vras në mua
Bindjen se më doje sikur të kam dashtë!