Shpirti eshte bere sa nje grusht, dhe nuk ka guxim te ngreje koke e te degjoje. Shpriti nuk ka guxim te ndjeje e te shohe perqark. Tashme ka nevoje per dike qe ta ledhatoje butesisht e ti thote ato fjalet e embla e te sinqerta, te cilat kane marre rrugen e larget te braktisjes.
Shpirti po endet i vetmuar, dhe po kerkon per nje shok, por dhe pse endet furishem ka hequr dore nga odiseja e gjate, e cila po e kerrus akoma me keq. Por shpirti nuk pushon kurre se kerkuari, dhe ka nevoje vetem per pak milkim. Ka nevoje per pak butesi ky shpirt i vrazhde dhe i trembur.
Ku mund te fshihet valle e verteta? A ekziston vertete e verteta, apo eshte vec nje nocion imagjinar per te genjyer shpirtin?
Shpirti vetem sorrollatet ne kerkim te vetvetes, dhe i lodhur ulet ne nje cep te qenies qe te clodhet pak.
Krijoni Kontakt