Tregim

[sonnyinter]

ZERI I TE NESERMES




Vincenti e pa oren. Shtate pa dhjete. Thua do ishte vone? -Po hajde se vajze eshte ajo, cfare pret dhe ti dreq, foli me vete. -Pse, cfare pritje ti, ajo te vinte ketu te te priste dhjete minuta para takimit? I kujtohej mjaft qarte hera e pare qe e kishte pare Klaren. Ne fakt ajo dite kishte shkuar krejt mrapsht. Nje polic i kishte futur nje gjobe per “miremengjes “. –E perse oficer nese me lejohet te pyes? –Nuk kishe rrypin e sigurimit, ja ktheu polici me te prere, nje alamet dymetroshi qe kishte nja dy jave pa u rruajtur. –Me falni, po nuk e dija se duhet mbajtur rripi kur parkon maki…-Ore do ta mbyllesh ti apo do ta besh nje vizite andej nga stacioni? -Hajde mengjes hajde, mendoi me vete. –Me falni oficer. Ishte gabimi im.
–Ckemi Vincent, foli nje ze i embel qe e solli sakaq ne vete. –Ke kohe te gjate qe po pret …-Po fol mer hajvan, I kumboi nje ze ne koke. –Klara, mirembrema. Jo tani sa erdha dhe une. Crrrrr, u degjua celulari nga canta e Klares. –Me fal se me telefonojne nga puna, nje minute. –Po mblidhe more veten se le nam, sikur eshte hera e pare qe po flet me nje femer, I kumboi ne koke, por tashme Vincenti ishte perqendruar ne vajzen qe kishte dashuruar qysh momentin e pare qe kishte pare, kur kishte mbyllur deren e makines gjithe tersellem, dhe duke bere nje prapakthehu te papritur… -Me fal, ishte shefi, me eshte bere si njerke e keqe per editorialin e javes se ardhshme. Cti besh , qe kur I hyra gazetarise, e dija cfare me priste, foli Klara me nje buzeqeshje duke futur ne cante celularin. –Po ckemi Klara, foli Vincenti duke e pare ne sy brunen e kendshme.
-Ja si gjithmone Vincent. Vrapo andej, vrapo kendej. Restorant mjaft te kendshem paske zgjedhur, nuk kam qene ndonje here ketu. –Gezohem qe te pelqen Klara. Cfare ti besh, kjo pune keshtu e ka. Lodhemi diten, po ato raste qe na jepet shansi, mundohem te behem pak aristokrat.
Klara buzeqeshi duke hapur menune. –Budalla. Nuk gjije dot ndonje fjale tjeter, po “aristokrat”, mendoi Vincenti. –Po s’kam faj dhe une. Me nje vajze kaq simpatike, cdokush do ngaterrohej. Me te vertete Klara ishte mjaft terheqese. Fytyra e saj e bardhe dhe vezake kish proporcione perfekte, me dy sy te zinj vezullues dhe buze ndjellese. Floket e zes I binin mbi supe, ku fillonte fustani i…-Mirembrema. Jeni gati te porosisni, apo doni dhe pak kohe, e solli ne vete zeri I kamarierit. –Po, une do te marri mish qingji te pjekur dhe sallate jeshile. Kam degjuar qe eshte pjata e preferuar ketu, tha Klara, duke buzeqeshur nga Vincenti. –Te njejten dhe per mua, vella.
-Nuk e dija qe I besoje kaq shpejt gjerat, I tha Klares duke I zgjatur kamarierit menute. –Po, Vincent, harrova qe po flas me nje detektiv te ardhshem, ja ktheu Klara me ate buzeqeshjen e saj te cilter. –Ne gazetaret I japim lajmet dhe pa I konfirmuar ndonjehere. –Te lutem Klara, tani per tani jam vetem nje student I kriminalistikes qe po kalon nje darke mjaft te kendshme me vajzen me te bukur ne kete restorant.




-VAZHDON-

[sonnyinter]

te them te drejten, se jam dhe i ri ne kete forum, e kam pasur gjithmone qejf te shkruaj, por gjithmone e kam lene pas dore dhe sjam ulur ndonjeher te shkruaj ashtu "shkoqur" duke pare kete teme, mendova te shkruaj dicka. i mirepres mendimet tuaja. per sonte me kaq po e le, tregimin do ta mbaroj se shpejti. falemnderit

[sonnyinter]

-VAZHDON-

Darka vijoi e kendshme. Fjalet kalonin sa nga jeta e perditshme, nga pasionet, sporti, e te perziera me parfumin e lehte te Klares, i jepnin Vincentit nje kenaqesi dehese. Tashme ai ndihej I cliruar. Mund ti shprehte me ne fund ato ndjenja te sinqerta qe kishte pasur per te qe ate moment te pare. Ti thoshte se ajo dite kur ishin perplasur ne trotuar ishte dita me fatlume, sepse shikimi I tij ishte ndalur ne dy sy qiellore ku ai kishte gjetur parajsen. –Klare, une te dashuroj. Te dashuroj marrezisht. Falma dhe ti zemren tende dhe bota nuk do kete me kufij. Une te… -He Vincent, cne keshtu qetesi, u degjua zeri I saj I embel. –Ahh nuk u bere njeri ti jo. Vajzen e ke perpara dhe flet me vete, mendoi. –Klare, a e mban mend heren e pare qe jemi takuar? -Te lutem Vincent. Nuk me ndodh cdo dite te perplasem me nje djale simpatik , ja ktheu engjelli I tij. –Pastaj nuk ka as dy jave qe kaloi ajo dite.
-Ndoshta keto dy jave kane qene muaj per mua sepse qekur te pashe ty… Crrrrr, doli ai tingull ters nga canta e Klares. –Me fal Vincent. Alo.. Po shef. Ju thashe dhe me pare qe sonte jam e z….Urgjentisht ne Itali? Interviste speciale me… Po, po do nisem qe tani per ne aeroport.
-Ushtar I shkrete mbete tere jeten. Cti besh. Ky eshte fati im. Dhe duke ngritur syte larg nga Klara, ai hasi ne ate shikimin e saj enderrues, ne ate vezullim ndjenjash qe mund ta ngrinin pezull. –Vincent, une e di qe ti ke ndjenja per mua. Cdo vajze do ishte fatlume per dashurine tende. Une tani duhet te iki, por kete bisede do ta mbarojme sapo te kthehem, por deri atehere, pranoje kete lamtumire te perkohshme. Dhe duke e afruar fytyren prane atij, vetem disa momente parajse I ndane derisa dy buzet e te dashuruarve u bashkuan ne nje shkembim shpirtrash, ne nje shije te papershkrueshme ndjenjash. A po ndodhte kjo valle apo ishte nje enderr surreale? Jo, kjo ishte reale, aq reale sa buzet e Klares qe ai me ne fund po I shijonte me embelsi.
Duke ecur neper nate pasi e percolli Klaren, tashme ai ish zhytur ne nje bote tjeter. Tani gjithcka I dukej me kuptim. Cdo gje ishte e qarte. Shiu I dashurise kishte rregulluar kaosin e quajtur jete. –Ore trim, shikon ti ku ecen apo jo? Nje alamet burre dymetrosh, I parruajtur po qendronte para tij, duke e shikuar venger. –He, c’bredh kendej ne mes te nates si pula pa koke?
Po, po, tashme gjithcka duket me kuptim. Tingulli I te nesermes degjohet, si nje muzike ne te cilen po vallezon me Klaren e tij qiellore…


FUND

[xhiko]

sikur s'duhet të mbaronte kaq shpejtë?

edhe një tregim tjetër të lutem, edhe një

xhiko

p.s. flm për përgjigjen

[sonnyinter]

o xhiko ke shum te drejte qe e kam mbyllur shpejt. problemi esht se ulem e shkruaj kur vij nga puna ne mes te nates. ironic ain't it? respekte vlla. shendet