Nothtalgjia e Kinemathe...

[THUTHUQI]

- Dede ku je tani?
- Nuk jam larg jo. Ketu jam ne grop te s'omes. Ja e
shoh posten.
- E sheh eee. Po eren e bukes se djegur e ndjen?
Eeee buf?
- Buf je vete.
-Ik mor tra*.
- Meskine.
- Klluf
- Mos fol keshto he burrneshe.
- Ngele koq* more loq*.

Ketu Deda nuk mundi ta vazhdonte me dialogun digital
sepse i kishin ngrire
te gjitha pjeset me vlere te trupit. Keshtu qe
kerkoi xha Brahon per te
lene amanetet.
- Mire je xha Braho.
- Mire mire jam Dede, po ti si je.

Deda desh te thoshte qe sjam hic mire, por ishte
bere shume vone keshtu qe e
la ate pune.

Xha Brahoja mbylli telefonin dhe i tha me ze te ulet
Zanes:

- Kush e ka marre ne pune kete gomarin o Zana.
- Ashtu them dhe une - thote kjo duke i hedhur nje
mace sobes - Loq* eshte
fare nga trute.

Xha Brahoja qe s'ishte i rrjedhur fare nga trute e
kokes e vuri re macen qe
mori flake dhe tha:

- Keni filluar te ngroheni me mace tani. Ju jane
mbaruar qente.
-Jo po ata te flamosur bejne shume tym - ia ktheu
Zana qe thelle thelle i
vinte pak keq per Deden qe po e mbyllte jeten i ri
ne maje te shtylles.
S'duroi dot dhe i ra numrit te celularit qe Deda e
mbante gjithmone me vete
ne xhepin e brekeve te dyta (Deda vishte dy pale
breke sepse ishte aq i
bindur per bukurine e tij sa kish frike se mos e
kapte njeri me zor)

- Alo Dede
- ...
- Alo Dede, te lutem pergjigju se na ngrive gjakun
-...
- Po pergjigju mor mu*
- Mu* je vete - u degjua nga ana tjeter nje ze i
mekur
- O zot, ky eshte debil fare - tha Zana e deshperuar
dhe u kthye se mos i
zhvaste ndonje kompliment xha Brahos.

Xha Brahoja kish nxjerre kompjuterin dhe po luante
formula uno:

- Ec, ec aty - peshperiste me vete i ngazellyer nga
gara.

Zana psheretiu dhe duke tundur koken tha me vete:
- Me mire te mos martohesh fare. Keta burrat jane te
gjithe si te tredhur.

[THUTHUQI]

- Per keto plehra qenke munduar gjer ne Allemanje
zoti dhaskal? - pyeti i
habitur Tunxhi duke pare nga thaset
- Plumbi eshte flori e shkuar floririt or Tynxh!

Tunxhi u ndie i fyer nga qe dhaskali e theksoi emrin
e tij ne shenje
perbuzje por nuk e dha veten dhe beri gjoja sikur po
kendonte nen ze:

- O trima / shkrepni si rrufeja / token qe ju rriti
/ me gjak e vadite ...
- E vaditet - nderhyri Todhri pa shume takt - kujdes
se e ke shumes.

Tunxhi e pa venger dhe hungeroi vete:

- C'e do se e kam amanet nga babai pa do ta kisha
rrjepur lekuren me strall
o ciniku i mu*it. Vazhdoi rrugen duke menduar se
s'do te ishte keq te kishte
vazhduar shkollen e larte bujqesore te Tushemishtit.

Ne ate moment ne rruge u shfaq Ndrioja. Kishte
veshur nje pale pantallona te
kuqe ngjitur pas trupit, nje kapele kashte ne koke
dhe kishte pikturuar nje
pale mustaqe te prera shkurt sipas modes se fundit.
Mendonte se ishte
maskuar si tregetar derrash.

- Per ku keshtu - iu drejtua me optimizem Tunxhit qe
me sa duket e mori per
kryetarin e grupit.

- Per Dushkan - ia ktheu Tunxhi turivarur se si
kishte dale ende inati i
dhaskalit

- Shkojme bashke o byrazer. Edhe une per lesh po
shkoj.
- Tunxhi e pa me kujdes ne fytyre per te dalluar
ndonje shenje talljeje, por
Ndrio ishte serioz.

- Ku na u qep dhe ky si morr by*** - tha me vete i
merzitur dhe ia veshi me
shkelm nje plisi te madh, por qe ne fakt doli te
ishte bajge e fresket lope
e cila shpertheu ne dhjetera copa, disa prej te
cilave vajten e u ngjiten
tek pantallonat e kuqe te Ndrios. Ky i fundit filloi
ti pastronte me
nje shkop duke i shpjeguar Tunxhit, qe kishte ngelur
si i dhjere, se s'ka
gje me te keqe se kur i merr objektet tjeter per
tjeter.
Dhaskalin e kishte zene nderkohe gjumi dhe po
gerhiste duke enderruar per
punerat e medha qe do te beheshin me thaset e vegjel
qe ai po conte ne
Dushkan. Por ne moment u kujtua per numrin e
telefonit dhe tha neper gjume:

- 27172 - edhe nje dysh para, per ata qe marrin nga
jashte institutit.
(01865 prefiksi i Oksfordit)

Pastaj vazhdoi:
- Hidhi, hidhi dhe ca leng ... .

U tremb nga nje mize qe e pickoi ne hunde dhe hapi
syte.
- Edhe sa kohe na duhet te arrijme ne Dushkan mor
Tynxh - in drejtua
Tunxhit.

Ne vend te Tunxhit qe hante inat, foli Ndrio
megjithese nuk e pyeti kush:
- Ja nje vrap pele. Por po ti biem nga shtegu i
dhive vetem nje vrap kali.

Dhaskali e pa si ndonje qen te zgjebosur dhe i foli
prape Tunxhit:

- Kush eshte ky qelbesira qe vjen si era qen.
- Ndrio ma thone emrin - ia ktheu prape Ndrio pa e
pyetur kush dhe i zgjati
Todhrit doren qe e kishte te perlyer si mos me keq.
Dhaskali desh ti
thoshte lipsu tutje pocaqi, por se la nje fshatar qe
kishte disa minuta qe
po i ndiqte nga oborri i shtepise se tij. Mesa duket
ai duhet te ishte
dashamires i arsimit ne gjuhen amtare, sepse e njohu
Todhrin dhe thirri me
nje ze te holle si pipizane:

- Zoti dhaskal mos shkoni me te! Ai eshte spiun!
- Ec ere mo na caj by**en - ia ktheu dhaskali ne
akcentin e Tiranes.
- Nga Tirana je ti - u gric prape Ndrio qe si rrinte
ajo rehat.
- Jo - tha dhaskali - nga Elbasani - Po kam qene nje
here ne Lushnje.
- Shyqyr, shyqyr - hungeroi Ndrio.

[Leila]

O Thuthuqi... ku je?