Unë dhe Ato (Ty s'të llogaris fare )

[Faik Konitza]

Kam per te shkruar per nje ndjenje qe me lind ne vete, ndjenje kjo qe ma krijove TI por nuk do te marresh me pjese ne te.. Tash une do te shkruaj per gjera te mira, per lumturine, ndjenjen e "njohjes se vetes" , gezimin e buzeve, shpresen e jetes, serisht lumturine dhe ndjenjen e renede qe ma solli situata me TY- por ty te le ketu ne nje pjese te fjalise....
Kam deshire te flakte te shkruajne te gjithe per te miren dhe te keqen e vetes dhe shoqerise, ndjenjen e tradhetise, ndjenjen e dashurise- por te mso te kalkulojne edhe TY aty....
do te shkruaj per veten dhe per shpirtin tim, dhe per lulen dhe per castin dhe per enderren dhe per shpirtin dhe per ATO- qe i vrave TI.....
me pritni ne ndjenjen e castit- te meditoj per ditet e kaluara pa TY (sot dhe neser dhe gjithmone)

[Faik Konitza]

nje leter per ilustrim qe do ta vazhdoj sot, me ndjenje te re

Mbulesa e dritares plotesisht e tejdukshme, si me ndonje stap magjik lekundej here ketej e here andej nga era e fuqishme qw nuk arsyeton as edhe kristalin e qelqet ne te. E floket e asaj te leshta e te lyera me boja mendafshi, i binin siper shpatullave, e perkedhelnin me butesi, i afroheshin aty afer veshit e i thonin: Nuk te leme ne vetekenaqje, defrehu me ne e orgazmin e ke te siguruar. E era akoma me trazovaqe se dikure fishkellente neper po ato qime floku dhe e koktejonte kete lloj argetimi me gjethet e zverdhura- gjelberim i dikurshem. Poret e hapura te lekures se saj e benin atraktive, e akoma me terheqese se sa mund te te vas mendja ishte pjesa e gjoksit te saj. Ato gjinje deri dje te perkedhelura sot ishin shenderuar ne fleteza tulipani e monjen e saj kesaj rradhe e vidhte jo ai i gjinise “me bastun” por momentet qe kalonin e sillnin kujtime. Ajo qante por pa denese. E kishte humbur edhe ate drocke zeri e qendrimi qe i kishte mbetur. Melodine e kujtimeve e percillte edhe fustani i saj qe ia vizatonte konturen e trupit i cili trup dridhej me fuqishem se vibratori ne shpejtesine maksimale.Dhe serisht qante.
Qante se nuk qeshte e akoma me shume qante kur i kujtohej e qeshura qw dikur i sillte harre. Ajo kujtonte ato rrotullime neper sallen e vallezimit - sa te shumta qe ishin, kujtonte ate ritem lozes qe e bashkangjiste ne perjetesi, kujtonte kukullat qe e shikonin kur ajo defrehej dhe e duartrokisnin me dhembet e nxjerura nga nofulla, kujtonte ate per te cilit sot po rin afer dritares e po i lag syte. Vetem qante e kujtonte. Kujtonte dhe puthjet per atehere te sinqerta sot genjeshter e vrer. Ato puthje te dhuruara ne qafen delikate atehere ia rrenqethnin trupin nga dashuria sot nga malli e vuajtja.Ajo vetem kujtonte. Kujtonte dhe naten e mbuluar me mendafshin e teruar kur arratisi nga vetja per te ndjere dicka qe nuk kishte ndjere me pare. Ajo mundohej te mos e e tepronte nga detajet me qellim qe te mos ndjej valen e dhembjes qe shkaktohet ne zemer por ajo vale jo vetem qe i kishte kaluar ne “figuren simpatike” por edhe e kishte perveluar tejmase saqe sherimi ishte i kote. Dje ajo mendonte se nuk posedon nen duar ngjarje gjersa sot eshte e kapluat me shume sec duhej nga to.Gjersa lotet ia pershkoni trupin si nje varg ngjites renditeshin akoma me shume ndodhira. Ja qe ne mesin e tyre ishte edhe ajo dita kur ato dhane dore njeri tjetrit me shprese se do te ngelin miq qe nuk kerkojne afersi gjine por qe u zgenjyen nga syte e kryqezuara qe sillnin zjarr sinqeriteti. Ajo vetem lotonte gjersa fluturimthi u ndodhem ne dhomen e atij- per te cilin ajo ishte zhytur ne kujtime. Ai rinte i ulur ne divan afer ngroheses qe sillte temperatura jo te zakonshme dhe fatmiresisht kujtonte. Por ja qe nuk kujtonte ate mitaken por kete dinaken tjeter- pjelle e gabimevet te ketyre dyve. Ai kujtonte duart e saj te buta kur u rrethuan me unazen e arte qe simbolike te fshehur ka dashurine qe kurorzohet kur ne fjale ndodhet si kimizmi ashtu edhe besimi e repekti i lindur ne maredhenie reciproke.Ketu dhe shtrohet problemi i cili si nje rincel animal kaplon hapesiren vepruese neper tere sistemin nervor. Vajza e dashuruar qe rin ne dritare dhe kujton ate i cili sot eshte cun i martuar, ka te shkruar nje fat te zi e ai eshte te zhytet ne kujtime e te gjykoj me dhe pa fakte. Ajo nuk bindet me realitetin e hidhur se limiti eshte ky se ka gjasa dashuria te lind ne milisekonda e shpejt e shpejt te kurorezohet me sukses. Ne mungese faktesh, ulet ne nje karrige qe emeton zhurme, hap sirtarin poshte tavolines ku kerkon nje cope leter dhe e gjen e fillon te shkruaj:
“ E stimuluar nga dinamizmi i kesaj jete dinake, gjykova pa perceptuar gjate e drejte me shprese se gabimi im nuk do te perseritet tek TI. Por jaqe paskam gabuar...
Pse nuk besoj, a ndoshta se akoma eshte i ndezur zjarri qe ne flakeruam apo ndoshta se ne moment jam duke degjuar vargjet e nje kenge qe thone “ mos beso fjalet qe t’i them e as ikjen qe une bej” apo ndoshta se festoj e peruroj veten me trillime e gjera me shume genjeshtra se realitete....
A eshte e vrete ajo qe thone se puthjen ne buze qe me aq deshire prisje te ma dhuroje ia fale asaj anonimes qe mendon se zemra yte eshte shume e fresket per dashuri? A eshte e vertete ate qe thone se trupin e saj e prekedhel dora jote per mua e pafajshme?!!! Nuk besoj te jete e vertet edhe ajo se ti ia numeron palet e fustanit te saj te bardhe per te mbrire deri te “pisuari magjik” ku do t’i shfrysh si epshin ashtu edhe burerrine.....
Jo ti je akoma ai ideali i cili pret te perendoj drita e engjullit te Perendise e ti ta zevendesosh ne amshueshmeri...
Nuk ke faj ti, fain e kam une qe lozja lojen me renqethese-pulafshehur, u humba aty ne arkivolin e nje fateziut e nuk ka njeri qe te me nxjer nga aty. Baren qe kam siper me ngulfat e mi shkurton ato dite qe me jane shkruar ne librin e Atij te Madhit. Gjeta gomen t’i fshi ato dite e te perfundoj sot me qellim qe ta lehtesoj baren time e te mos paraqes pengese per ty. Por para asaj deshiroj te te le ca gjera amanet-
Asaj dhuroja dashurine qe ndoshta genjeshter dikur e pate me mua. Me te ke meshire e durim, cmoje, respektoje, e mos e zhgenje me gjykime te shpejta.Por te pjellat e saja mos ki durim te njejte. Fatkeqesisht une nuk do te te le te qete. Do te jem ne spermen tende haploide kur do ta shpoj vezen e asaj ugurzezes qe po mi krasit minutat e jetes, do te jem me foshnjet tua brenda ne stomak e si tutori i tyre dhe do t’i mesoj ta urrejne nenen e tyre e cila ma zuri vendin mua..
Jo mor matuf e din qe e kam nga dashuria se une perpos ne fotografi nuk do te egzistoj me askund. Do te behem fantazem e urte e do te vdes per te mos vdekur ajo qe pata me ty.E ti vazhdo jeten pa mos me treguar arsyen e vertete Pse ndodhi e gjithe kjo..
Lamtumire”
Letren e vendosi siper tavolines, hapi deren e ballkonit, hipi siper shtyllave hapi krahet dhe u mat te hudhet nga nje lartesi shume e madhe por nje i derguar i Perendise i erdhi aty prane, i reflektoi ca drite ne sy e ajo pa menduar zripi nga parmaket. U shtri ne dyshemen e ballkonit dhe filloi te qeshte...Ne ato caste kuptoi se nuk ishte e kapluar nga cmenduria, por se ajo fillo te pjekej e te mos mendoj gabueshem si i dashuri i saj. Jeta eshte shume e cmueshme e ajo me shume se kush tjeter meriton qe ta jetoje.Serisht qeshi por kesaj rradhe u drejtua kah tavolina siper se ciles kishte lene letren e adresuar per bukuroshin e endrave te saja. E mori, e leciti me kujdes e pastaj me aq bindje e hudhi ne zjarrin qe e perbiu aq vrullshem e qe e shenderroi ne pluhur te zi...
Ja cka ngeli nga dashuria e tyre..mbeturina e drurit............

[Faik Konitza]

Ja cka ngeli nga dashuria e tyre..mbeturina e drurit............ [/COLOR]

Hiri i ketij druri nga era e fuqishme nisi te perhapej ne dhomen e vashezes , iu afrua afer fytyres per ta djegur por harroi qe eshte statik, simboli i dickait te vdekur... Nuk ngeli pa hic.. I hyri ne sy dhe e dogji dhe e alivanosi.....
Ajo u shtri per dysheme jo ne vete gjersa dora e bardhe i mbeti mbi zemer, zemer kjo e lenduar, "figure simpatike" qe u lag ne valen e ngrohte te nje kusie plote dhimbje....
Qepallet e mbyllur e benin te dukej nje konture e skalitur me dara te arta, floket e leshuara zbukuronin dhe dyshemen e plunosur, buzet e trasha e te kuqe kurore i rinin ne kete levizje apsolute kur nje e dredhur e qerpikut, u hapen ngadale syckat e saja te papara me heret u hapen skaj me skaj dhe reflektuan drite engjellore- ajo ishte muze e vertete. Era e flladshme ia ledhatoi lekuren e njome dhe e ftoi te cohej nga kjo dhimbje qe eshte aq e fshehur, dhimbje qe nuk ndjehet, dhimbje qe zgjate kohe ne praktiken gjersa tij e kalon fluturimthi.. U zgjua e tollovitur nga ndjenja dhe pa dicka jo te zakonshme- te dashurin e saj qe i rinte mbi krye... Ajo pa menduar gjate, pa menduar ckish ngjare, pa kujtuar dhimbjen iu hodh ne perqafime dhe e kaploi me te puthura... Djaloshi nuk ngeli pas, perkundrazi shtoi kete loje takimi me pervoja te reja, e puthi me fuqishem se kurre, e shtrengoi ne gjoksin e forte dhe ia shijoi eren... Ah kjo ere, kjo ere e solli ketu, kjo ere e solli ketu, kjo ere femre e beri te bente ate qe e beri....
Ata qanin te dy, te perqafuar, qanin dhe lotonin po aq bukur i rinin lotet goces ne kete dhimbje aq sa lotet e djaloshit, aq sa dhimbja e ndarjes.....
Ata rinin duke degjuar trokamat e zemres dhe duke prekur e puthur buzet, faqet, duart dhe gjithcka tjeter.... Ata nuk menduan fare....
-vazhdon-

[nausika]

Konsensus:

Për Mua dhe për Ato, fjala magjike është:

Ti Nuk Ishe Dashuri, Ishe Aventurë

[StormAngel]

Imortalitet.

E vendoset dmth definitivisht? Sa mire.

Vazhdoni shkruani. Ndoshta edhe dikush nje dite nqs mjafte e iritojne fjalite tuaja do shkruaj.

[nausika]

Imortalitet.

E vendoset dmth definitivisht? Sa mire.

Vazhdoni shkruani. Ndoshta edhe dikush nje dite nqs mjafte e iritojne fjalite tuaja do shkruaj.

"imortalitet" thua? aspak...nuk e ke mare mire haberin
Ti duhet ta dish me mire se kushdo qe te shkruarit per fantasma ne dollape, nuk ndihmon ne imortalitet, por ne harese. Kjo eshte definitivja

Edhe nqs. ne kete teme nuk shkruan asnje tjeter, ti shkrove, i irrituar apo jo nga fjalet tona.
Cdo gje ketej e tutje do jete per me mire

[Faik Konitza]

=vazhdimi=
Nata dhe qielli dhe Hena dhe mjegullira e padukshme lozte me keta te dashuruarit... Te ulur ne stolin afer nje lumi, lumit qe bente dashurine me guret, nen hijen e nje peme ku tek tuk depertonte drita e pocit dhe e henes dhe e dashurise.... Kjo drite skishte terr me, cdo drite ka terr ne vete.. terr i padukshem qe e shaun driten ... Ata preknin buzet e thata, ndjenin venet e gjakut te dhjamit te buzeve, lagnin te camurat e thata... Ata, roberit e nje "figurehe simpatike" i leshuan duart rastit dhe ndjenjes se sinqerte... Ata ne nje thellesi te fshehur ndoshta jo ne veper u bene te thyeshem per tu bere nje. Si pikat e pastra te loti qe bijenje njera pas tjetres keta ishin dy dhe u takuan mu prane gushes ku dhe u bene nje lot i madhe gezimi, nje fillim i ri...ndoshta dhe harrese....
Gjithcka eshte e perkohshme edhe mendafshi qe rinte siper kryes se tyre, edhe dashuria edhe e verteta.....

-vazhdon-

[Faik Konitza]

vazhdimi

Duke shijuar ca peme te “vrukta” ata kerkonin te benin te pamunduren, kohen e limituar ta benin perjetesi per t’i perjetuar te gjitha te mirat a per te mos e futur ne dikutim te kaluaren. Po e shendosha e ardhme e sakatosura e sotme, e ardhmja e pashprese-nuk i lane keta zogj te qete.... ja dhe shiu, rete, korbat, renimet...
Gjithcka mori fund-nje fryme e nje femiu ngeli ne laring, nje buze e vrare ne pritje, shpresa u dogj fare....
Te dy qanin ne ato caste se mendonin qe e shkrura i con te ndjeken kaq te ftohte, kaq te shkelmosur, kaq te lodhur-vazhdon(edhe dy ose tre postime)

[Faik Konitza]

Imortalitet.

E vendoset dmth definitivisht? Sa mire.

Vazhdoni shkruani. Ndoshta edhe dikush nje dite nqs mjafte e iritojne fjalite tuaja do shkruaj.

kot nuk jemi forum, kot nuk hapim tema- atehere te jemi me te "nxehur" per te irituar... do te marr masa shume shpejt te ftoj te ri ne shkrime

[Faik Konitza]

jane shume pra-eshte Ajo dhe Kjo tjetra -te dya te mira- Kjo me e mire a po?!!!!
jemi nje ushtri qe nuk i dime fshehtesite e te fshehures por do t'i nxjerim ne pah-keshtu na mesove TI...