E fshehta e tatuazhit mbi kërbisht

[Davius]

Përpara kuturisjeve donkishoteske, edhe temperaturat më të larta të duken hiçgjë

E fshehta e tatuazhit mbi kërbisht

Në fillim nuk më ra në sy. Kishte ardhur përpara nesh dhe rrinte shtrirë në shpinë nën tendën e vet. Tipa të tillë mund të hasësh kudo nëpër ferrin e një dite plazhi plot me pushues të dyndur nga të katër anët e vendit tonë shqiponjave. Fakti që edhe ne u ndodhëm në zemër të atij ferri përvëlues ishte krejt i rastit. Nuk kishim asnjë iluzion për atë ditë, sado që të nxehtit i kish trullosur keq njerëzit, a thua se nuk qenë përzhitur rëndshëm nga temperaturat e zgjedhjeve të fundit.

Ndërkaq, pranë atij tipit u afruan nja tre djelmosha plot shëndet, që sapo kishin dalë nga deti. Pasi i hodhën ca fjalë me romuze, ai u kthye brinjaz dhe mori të fliste me ta. Pastaj kërkoi një cigare dhe e ndezi. Në krye nuk e njoha, por kur u ngrit dhe lëshoi këmbët në rërë, në gjysmë profil nga unë, i rashë në të se kush ishte. Përveç faktit që ka ndërruar 4-5 padronë, nuk dija gjë tjetër për të. E kisha parë në disa ndeshje dhe, që të mos i ha hakun, nuk mund të them që s'di të luajë apo të bëjë gola.

Nga ana tjetër, pa marrë mundimin të rrëmoj në jetën e tij private, nuk mendoj që i takojnë vërtet privilegjet që gëzon, rrjedhojë e kontratave të stërfryra, që i kanë afruar deri më sot.
Por kjo është një mesele tjetër. Ajo çka më ra në sy tek ai njeri ishte një goxha tatuazh (një strukturë, eh, shqiponje krahëhapur) i punuar për merak diku përfund kurrizit dhe që i dilte gati një pëllëmbë mbi të mbathurat e banjës. Të zotit dukej sikur nuk i bëhej hiç vonë për atë hollësi, që ndoshta nuk meritonte asnjë vëmendje. Mirëpo rasti ishte i tillë, që të nxiste vetvetiu kureshtjen.

Çne ai tatuazh në fundshpinën e një mashkulli, aq më shumë në atë të një futbollisti të njohur? Nuk do të çuditesha aspak po ta hasja, siç më ka ndodhur, bie fjala, tek një takëm prostitutash, gazetaruckash, çupëlinash mendjelehta, apo grash skllave ndaj burrash satrapë. Fundja, i tillë është fati që kanë zgjedhur, kështu që s'ka pse t'i qahen kujt.
Interesant rasti i atij tipit. Nuk dua të ndalem në shtysat që e kanë ngasur t'i hyjë këtij taksirati sa të kotë, aq edhe komod për ata që rrojnë e bëjnë përpjetë për sytë e të tjerëve, për qejfin dhe gazin e të tjerëve, për namin e rremë që, për fat të keq, ua pompojmë vetë me naivitetin tonë prej tifozësh të patëkeq. Kështu na vjen për osh.

Në këtë mënyrë, i sajojmë idhujt tanë të radhës dhe nuk e vrasim aspak mendjen se ç'gjela na këndojnë mbi krye, se ç'halle po na mbulojnë, se ç'atmosferë mbytëse po krijojmë rreth vetes.
Nuk ua vura veshin gajasjeve që plasnin hera-herës në tendën e tyre, megjithëse një tik i fortë humori po më ngacmonte prej ditësh. Përkimi që gjeta në këtë mes më bëri të kaloja si në revistë morinë e posterëve të kandidatëve të fundit për deputetë, nga larushia e të cilave më qenë ngulitur vetëm ca palë dhëmbë artificialë, ndonjë buzëqeshje e shpifur prej derrkuci të kënaqur si dhe shkëlqimi i lig i ndonjë syri çakërr.

Një befasi më vete ishte ai posteri me vithet e krekosura të një femre, të hijeshuara nga një tatuazh me lule vere, si kjo që po na e zë frymën me lezet. Gjë më cinike dhe më përtallëse nuk mund të bëhet. Kësaj i thonë shkurt e troç: Eja, o milet, e më puth aty tek s'mban, se për të tjerat di ta dredh vetë. Dhe të mendosh ato qindra mijëra euro (300.000 thonë se janë ndarë vetëm në dy ditë) që u volën andej-këtej për kësi farë reklamash që s'i vlejnë kurrkujt. Ironia qëndron tek ngutja e mjaft njerëzve, që u shkulën nga ishin e nga s'ishin dhe i puthën me radhë ato tatuazhe, pa u menduar gjatë se kush mund të fshihet pas tyre.
Atë ndoshta do ta zbulojmë ditëve në vijim.

Leskrat e para sapo kanë nisur të zhvoshken tok me zaret që tashmë janë hedhur. Iluzionet e djeshme po gjejnë sërish terren të virgjër. Edhe në arenën e futbollit e të sporteve të tjera. Disa gjëra duken sikur janë bërë mirë, disa të tjera s'merret vesh se ç'janë. Shpresa është të ndreqet ajo çka mund të ndreqet. Ata që i derdhin paratë pa hesap kanë ende mundësi të shmangin atë që mund të shmanget, shpërfytyrimin e tregut prej ankandit të përbindshëm me njerëzit, euforinë poteremadhe, diferencimet skandaloze, që mbjellin përçarjen, arrogancën, gënjeshtrën, ndërsa herët a vonë korrin disfata me petk suksesesh, zhgënjime të njëpasnjëshme.

Edhe këtë herë, një nga sfidat më të vështira pritet të jetë ajo e marrëdhënieve. Aty le ta rishikojnë veten ata që po na nanuritin me ëndrra në tel. Aty le t'i rrëfehen dhe zotit, nëse kanë vërtet zot, në mënyrë që nesër të mos themi përsëri: na ishte një herë një sezon mbarështimesh dhe eunukësh pa gjak...

[Albi]

Davidus sa mir do ishte sikur te mundeshim ta ndertonim boten dhe nji her vecse me te mirat qe ka ajo.
Po ja qe skemi mundsi kshu qe doja te thosha qe jeta eshte plot mistere vlla

[[DelFini]]

pse nuk po e tregon burimin e informacionit, si ne ket rast qe eshte faqja ne internet e Sportit Shqiptar.
Po hajt masi e ke qit , mir ja ke bo , po a pom kalxon ti per cilin njeri osht ka bohet fjal ktu , apo osht veq përall.
Edhe nese bon mem tregu se ku osht qellimi i kti tregimit ( se un skom mujt me kuptu)..

[Davius]

Delfni, ti te intereson storja apo burimi, po nese do kisha shkrujt se eshte e marrur nga Shekulli ose SportiShqiptar valle do te bente te kuptosh kete ngjarje?

Qellimi nuk eshte asgje, vetem nje tregim qe tregon dicka, besoj se nese fokusohesh pak do e kuptosh lal.