Une dhe Ti (Ate s'e llogarit dot)

[Faik Konitza]

Eshte thjeshte nje ndjene e pashpjeguar ne rrjeten e se ciles do te zhyteshin dhe psikologet me fame per te ndjere veten -humbacak-
Me ben te ngulfas veten me mendime te njepasnjeshme, te lagem ne to pa kuptuar gje. Jam nje pike shiu qe bie ne nje bar te njome e te gjate...
Jam ajo pika qe se thith bari por e mban ne trupin e bute per te ndjere kenaqesine e castit.... Jam pika qe leviz neper fijen e holle te barit e me reshqitjet interesante gjej veten me afer, shume afer tokes qe e dij se do me perbi.Do me thith pa pike meshire se shpejti(me shpejt ngaqe parashikoja)

[Faik Konitza]

Pse thone qe dita e mire shihet qysh ne mengjes?!!!!
A aq lolo ishin ata ose po ndoshta shume e shushatur nga fiqeret jam une ose po krejt tjeter jam nje rast specifik i qenies qe zgenjehet nga kjo e thene.
Nga ta dija une qe dielli do te shafqej drejt meje i Buzeqeshur e me ca rreze te vogla fare te me bente te mendoja se do te kete ngrohtesi ky diell?!!!!
Nga ta dija une qe kush ishte fajtori kryesor i ndodhjes time ne mes te acarit e "ftohtesise se shpirtit" Dielli, rete, bora apo kush do tjeter?!!!
Po he si ndodhi qe serisht ndjeva ngrohtesine e diellit pas nje te ftohure aq te madhe qe me leckosi shpirtin e mi thau ndjenjat.... Nga ta dija une qe dielli do te te sjell TY si rrezen me te arte dhe me e ngrohte per te me ofruar ngrotesi mua... Serisht dielli, serisht Ti.Kesaj rradhe ti shfaqesh ne rolin e rrezes dhe me fal ate qe kerkoj (pjeserisht) dhe me ben me te lumturen qe thahet nen diell. Ti, je ai qe permbush ndjenjen time tani ne keto caste ndonese vete, e ulur perpara keti aparati jo shume banal.

[Faik Konitza]

Jo rastesisht kam nje nofke para vetes, nje nofke qe me ndryshon te rahurat e me perul etiken << DYTESORE>> Pse valle mu kete emer? Pash diellin qe me buzeqeshi mua, arriti te me ngroh pak, me tej pash acarin, boren e thare nga i ftohti, dhimbjen, vuajtjen.....diellin shume shume te ngrohte qe me plot deshire me fali rrezen me te mire... e tash pas ngrohjes kaq te mire kuptoj qe rrezja nuk me ngroh vec mua. Une dhe rrezja jemi nje (edhe TI je ne kete loje, mos u brengos, je me shume se une dhe rrezja, je te dyja)
Kjo nga logjika vjen se dielli me do mua e me te me do dhe TI, apo zgjenjehem si rendom e mbys veten me shume me genjeshtra e trillime se realitete....
Hap Tv dhe sinoptiket meterologjik paralajmerojne furtune, permbysje... une shtangem. Akoma s'ka perenduar dielli e shfaqet nje me e keqe se nata.
Nuk do jemi me NE.

[Faik Konitza]

Te dua, ceshte me e vertete dhe kjo me ben te mos dij se cka shkruaj, cka flas, pse dal, si veproj, pse nuk e nderpres lidhjen tone.....
Ajo qe ndjej per ty eshte me e forte se dhimbja perbrenda qe me kafshon thelle e me thelle, e akoma me e forte se ndergjegja qe jam me ty ndonese nuk je i imi.
E dij qe ska njeri qe me kupton, une te dua vetem per veten deh nuk e dij qe sa mund ta kordinoj kete ndjenje. Cdo nate, sonte posacerisht bisedoj me Te Madhin e ja kerkoj te pamunduren qe me veren te mos ikish Ti. Te behesh rrezja e dikujt tjeter po me kot. Ngel vetem nje e injoruar qe kerkon shume e nuk i kenaqet asaj qe i eshte ofruar....
Nejse (varja), tash akoma jam ne diell, ne nje diell qe me ngroh si kurre me pare dhe jam akoma me e lumtur se sa mund te te vas mendja por kam frike nga furtuna.... E dij se cka me pret
Sidoqofte
Te dua dhe me mjafton fjala magjike qe kembejme cdo nate (por qe harrove te ma thuash sonte)

[Faik Konitza]

E ulur ne kryqe duke shtypur tastet e kesaj te mallkuares me fluturon mendja tek TY dhe seisht kthehem te VETJA. Nuk me duhet rruge e gjate ose ta pres ne dysh nuk udhetoj fare- ne keto momente jam prone jotja dhe TI permban veten dhe mua.
Sa lehte eshte te arratisesh nga vetja akoma me lehte sec pershkruan Frommi dhe keto fjale qe perdor une per te pasqyruar me drejte gjendjen.
Gatis veten per te hipur lart ne dhomen e “maltretimit te hipokambusit” dhe te shfletoj faqet e kimise, kimi kjo qe do te me potencoj te gjej veten ne mesin e intelektualeve banal. Por e dij qe sapo te hap librin do te me shfaqet kimia tjeter, ajo qe nuk me le te marre fryme, qe mi vibron kembet e mi pelcet dhembet(Eh doli rime kjo) Nga libri shfaqen duart tua qe me ledhatojne, buzet e tua titanike me eren karakteristike, syte e tu qe me djegin mu ne retine......
Nejse se paku do hipi lart e do te tentoj te te fshi nga faqet e librit jo per gjitjmone (mos u merzit) po per kohen e duhur qe do te me duhet per te pervetesuar kimine e pare e jo ate tjetren.

[Faik Konitza]

Tre ore punoj ne maqine e mbytem me veten.Ti nuk erdhe...................
te prita me gjate sec duhej, refuzova bisedat tjera........
Ti serdhe jo si rendom

[StormAngel]

Ndersa ti e ke ndryshuar fontin dhe menyren e te shkruarit.

[Faik Konitza]

cikrimet e bejne jeten interesante - thone- po nuk e dija qe ky detaj qe paske vu re do te me ndryshonte aq disponimin
flm Stormi

[Faik Konitza]

Denimi ne mua, une dhe ai mekatar.....
Pse jam e vrare ne medime ndoshta se sot nuk me lejohet te pyes atributet e zemres ose ndoshta se kam hall dhe mall....
te pash,me pe, te shikova me ndiqje cdo hap qe beja.... Sot te ndjeva larg.. Nuk dij pse ndoshta se me eshte imponuar opusi dhe me behet trusni. Se dij, nje te vetme e dij nuk dij gje tani pse shkruaj, pse ec neper kete rruge qe me eshte nadluar, pse ve veten ne rrezik te me shlyejne nga notesiata qe me krijuan, pse shkruaj serisht...
Jam keq, akoma me keq se samendon, dyfish me rende se sa i lejohet njeruit te vuaj, shumefish me e vrare dhe e lenduar...
ata dhe Zoti sot me vrane ne tru(pjese kjo qe se kam vene moti ne perdorim) e me ndaluan shikimet, prekjet, kenaqesite por une serishtshkruaj...
A eshte kjo natyra ime reskiruese apo dashuria?
nuk dua ta dij, dua se paku ti qahem keti shkrimi deh lexuesve, ti qahemvetes deh intuites, ndjenjes deh perceptimit-te vertetes ndoshta?!!!
shkruaj poezi pa ndal ja nje qe me vrau zemren-

Cështja e Mollës

Pse të shtirem se jam e etur
dhe se dhëmbët më pëlcasin
nga thatësia?!!!
Pse të përfaqësoj aktoren
rezervë e fituese së [mimit
“Loser”?!!!
Ndjej lëvizjen e lëngjeve
nëpër trup por jo
edhe shenja gjallërie në të.
Djersitem si derr mali
për të humbur hiletin që
më ka kapluar.
Më vije era flliqësirë.....
sa të uritura janë këta sy
për kafshë të përsosura
të gjinisë “ me bastun”
Jam një bishë shpellash
që eci nëpër erësirrë
si një lakuriq i cili
kërkon gjah pse jo
të freskët.
Pse të mos provoj pemët e jetës.
Bëj vetëkënaqje....
Duart janë rasti i kënaqësisë
po ato duar të prekura
nga shitësi i bukëve
gjatë ndrimit të mallërave.
Preki ato pjesë më kritike
të intimitetit
aty ku një e prekur
i mjafton amatorit
të ndjehet fitues.
Duart e mia pa ndjenjë
seksibiliteti
se ndjejne kënaqësinë e shpellës.
Vetem lagen e parfymosen
me një parfem hundëzënës.
Ne nuk jemi një tërësi
ashtu si e kuqja
pjellë e së keqes dhe të bardhës.
Përfundoj me kënaqësinë
e pa kryer mësimet
mar titull të lartë
mëkatare.
C’mëkat është kënaqsia
që e kërkon nga të tjertë
e ta dhuron vetja?!!!
Pse të paraqesim një
varg mermerash
kur mund të jemi
xhevahir në vete.
Edhe pse luftoj me
të tjerët
dhe edhepse nuk
ndjeva kënaqësi
hëngra një mollë
të tjerët ngelën të uritur.....


nuk dij cka dua dhe cka duhet dashur.... sot sdi gje... neser eshte dite e re e mendoj me gjate sot me lodhen armiqte dhe dashamiret

[StormAngel]

Babi yt sot piu lemonade nga une.
Ishte afer aty tek nje dyqan, me nje shok. E sherbeva une.