Ç'mendoni mbi akademik Rexhep Qosja?

[DYDRINAS]

Shkruan kalorësi i Fundit i
Rilindjes sonë Kombëtare: Rexhep Qosja ( 12 qershor i vitit 1997)

...
pas përmbysjes së diktaturës komuniste, sidomos pas zgjedjeve parlamentare, në vitin 1992, Shqiperia gjendje në udhëkryq; në nisej rrugës së Pajtimit KOmbëtar dhe të bashkëmarrëveshjes së forcave politike ose rrugës së mospajtimit, të hakmarrjës dhe të konfrontimeve.
Mjerisht, një mijë herë mjerisht, disa prijës partiak të cilët ishin në ngritje e sipër, do të zgjedhin rrugën e dytë; rrugen e mospajtimit, të hakmarrjës, dhe të konfrontimeve, që kanë ndjekur ata, e ka sjellë Shqiperinë ku është; E dërrmuar politikisht, ekonomikisht dhe moralisht e dërmuar dhe e përrulur, nën protektoratin e bashkimit Europian!
Pse them këstu? Cilat janë dëshmitë që e pohojnë këtë? Cilët janë ata prijës partiak që atëherë në fillim të vitit 1992, zgjodhën rrugën e mospajtimit Kombëtar, të hakmarrjeve dhe të konfrontimeve brenda kombëtare?

Pajtimi Kombetar!

Ishte nje nisme e neokomunisteve shqiptare, per te shpetuar lekuren nga frika e ndeshkimit, per shkak te krimeve te kryera gjate diktatures komuniste!

Dhe Qosja ishte personi i zgjedhur, nder te tjere per te bere "Pajtim Kombetar"!

A kishte nevoje per pajtim kombetar? A ishte kombi yne ne lufte civile qe te pajtohej?

Aspak!

Por ishte ne ikje klasa politike qe i kishte bere elozhe Qoses, qe kishte krijuar "shqiptarin e ri" ne Shqiperi dhe jashte saj, nje shqiptar koke e kembe te ideologjizuar dhe te trullosur.

Ishte ne ikje agjentura e Sigurimit te PPSH-se, ne Shqiperi dhe jashte saj e vecanerisht sherbetoret e tyre ne Zvicer, Belgjike apo vendet nordike!

Ishte ne ikje klasa politike qe rrenoi kombin per 50 vite dhe e shnderroi ate ne nje gjendje primitve te gjithanshme!

Kombi shqiptar, ne fillim te viteve '90, ishte ne rilindje, ishte ne ringritje!

Opozita e krijuar nga Levizja e Dhjetorit '90, gjeti nje Shqiperi te rrenuar, gjeti nje shqiptar te uritur dhe te drobitur, gjeti nje toke te djegur, gjeti nje vend pa buke e pa sapun, gjeti nje vend te rrethuar ne tela me gjemba, gjeti nje vend ku qindra e mijera te pushkatuar e te varur nuk ju dihej varri, gjeti nje vend ku mijera te internuar nuk kishin ku te kalonin naten etj.

E megjithate qeveria demokratike, mbeshtetesit e saj, ish-te denuarit dhe te perndjekurit politk, ish-te debuarit dhe te internuarit, nuk bene asnje thirrje per hakmarrje, nuk lincuan askend, nuk vrane askend!

Atehere kush duhej pajtuar?

Me sakte duhet thene, se duhesh mbrojtur klasa e diktatures komuniste dhe per kete u gjet nje person si Qosja, qe te bente "pajtimin e madh", qe ne te vertete ishte mbrojtja e krimit dhe krimineleve nga sistemi ligjor e demokratik!

Qosja pu ju afronte nje sherbim te padenje, atyre qe kishin rrenuar kombin shqiptar!

[Dorontina]

Doruntina , oj vajz , cka ki , mos je paqef?

Cfarë kafesh , atje ku ti vallzon rreth një shufre matalike a?

Jo ,jo me ke përzi me dikën tjetër .

Kili

!

burri mir kqyr me msu burri keq kqyr veq me ngacmu ...
nuk jam smut por jam si Vera .edhe smut me kon si ti nuk flas pa nevoj !

[tomaras]

Pajtimi Kombetar!

Ishte nje nisme e neokomunisteve shqiptare, per te shpetuar lekuren nga frika e ndeshkimit, per shkak te krimeve te kryera gjate diktatures komuniste!

Dhe Qosja ishte personi i zgjedhur, nder te tjere per te bere "Pajtim Kombetar"!

A kishte nevoje per pajtim kombetar? A ishte kombi yne ne lufte civile qe te pajtohej?

Aspak!

Por ishte ne ikje klasa politike qe i kishte bere elozhe Qoses, qe kishte krijuar "shqiptarin e ri" ne Shqiperi dhe jashte saj, nje shqiptar koke e kembe te ideologjizuar dhe te trullosur.

Ishte ne ikje agjentura e Sigurimit te PPSH-se, ne Shqiperi dhe jashte saj e vecanerisht sherbetoret e tyre ne Zvicer, Belgjike apo vendet nordike!

Ishte ne ikje klasa politike qe rrenoi kombin per 50 vite dhe e shnderroi ate ne nje gjendje primitve te gjithanshme!

Kombi shqiptar, ne fillim te viteve '90, ishte ne rilindje, ishte ne ringritje!

Opozita e krijuar nga Levizja e Dhjetorit '90, gjeti nje Shqiperi te rrenuar, gjeti nje shqiptar te uritur dhe te drobitur, gjeti nje toke te djegur, gjeti nje vend pa buke e pa sapun, gjeti nje vend te rrethuar ne tela me gjemba, gjeti nje vend ku qindra e mijera te pushkatuar e te varur nuk ju dihej varri, gjeti nje vend ku mijera te internuar nuk kishin ku te kalonin naten etj.

E megjithate qeveria demokratike, mbeshtetesit e saj, ish-te denuarit dhe te perndjekurit politk, ish-te debuarit dhe te internuarit, nuk bene asnje thirrje per hakmarrje, nuk lincuan askend, nuk vrane askend!

Atehere kush duhej pajtuar?

Me sakte duhet thene, se duhesh mbrojtur klasa e diktatures komuniste dhe per kete u gjet nje person si Qosja, qe te bente "pajtimin e madh", qe ne te vertete ishte mbrojtja e krimit dhe krimineleve nga sistemi ligjor e demokratik!

Qosja pu ju afronte nje sherbim te padenje, atyre qe kishin rrenuar kombin shqiptar!

Dydrinas, je kundërthënës në argumentimin që bën. Në qoftë se pati krime gjatë diktaturës komuniste, pati qindra e mijëra të pushkatuar e të varur që nuk ju dihej varri, mijëra të internuar që nuk kishin ku të kalonin natën, si mund të thuash që nuk pati luftë civile. Lufta civile nuk ka brirë. Kur një krah politik përpiqet ta shkatërrojë një krah tjetër politik, kësaj i thuhet luftë civile. Ajo filloi që nga prishja e marrëveshjes së Mukjes dhe nuk ka pushuar akoma formalisht, njësoj si Greqia që nuk e ka suspenduar ligjin e luftës me Shqipërinë edhe pse luftë formale nuk ka. Dhe Qosja me idealizmin e tij shembullor, duke pasur parasysh momentin historik që kalonte kombi shqiptar në tërësi, veçanërisht Kosova dhe viset tjera në Jugosllavinë e atëhershme, dhe jo vetëm shqiptarët e Shqipërisë politike, ndërmorri këtë nisëm, duke u orvatur që ky ndërrim historik i sistemit të bëhej me sa më pak humbje energjishë kombëtare, por hasi në politikanë shpirtngushtë dhe pa vizion. Nuk është fajtor Qosja që tranzicioni politik në Shqipërinë politike nuk ka përfunduar qe 20 vjet pas rrëzimit të murit të Berlinit. Kjo vetëm tregon se sa largpamës ishte ai në momentin kur shpalli idenë për nevojën e pajtimit kombëtar. Po të bëhej ky pajtim, edhe tranzicioni do zgjaste më shkurt, edhe 1997-ta nuk do të ndodhte. Nga pajtimi dhe uniteti themelor kombëtar ka vetëm të mira, kurse nga përqarja dhe pengimi i njëri tjetrit ka vetëm ngecje dhe varfëri.

[Preng Sherri]

Dydrinas, je kundërthënës në argumentimin që bën. . Dhe Qosja me idealizmin e tij shembullor, duke pasur parasysh momentin historik që kalonte kombi shqiptar në tërësi, veçanërisht Kosova dhe viset tjera në Jugosllavinë e atëhershme, dhe jo vetëm shqiptarët e Shqipërisë politike, ndërmorri këtë nisëm, duke u orvatur që ky ndërrim historik i sistemit të bëhej me sa më pak humbje energjishë kombëtare, por hasi në politikanë shpirtngushtë dhe pa vizion. Nuk është fajtor Qosja që tranzicioni politik në Shqipërinë politike nuk ka përfunduar qe 20 vjet pas rrëzimit të murit të Berlinit. Kjo vetëm tregon se sa largpamës ishte ai në momentin kur shpalli idenë për nevojën e pajtimit kombëtar. Po të bëhej ky pajtim, edhe tranzicioni do zgjaste më shkurt, edhe 1997-ta nuk do të ndodhte. Nga pajtimi dhe uniteti themelor kombëtar ka vetëm të mira, kurse nga përqarja dhe pengimi i njëri tjetrit ka vetëm ngecje dhe varfëri.

Pasi që më mungon koha s'po mundem ta shtyp dhe ta sjellë tërë analizën e ngjarjeve qe bë Prpf Qosja e që u botua në vitin 1997 pikrisht më 12 qershor; është një analizë prej katër faqeve t'gazetës dhe mund ta merrni me mend se sa voluminoze është kur t'kihet parasysh që shkronjat ishin të mëdha me tetëshen!
Qosja edhe Për nismen fletë, se kush e inicoj, kush e ftoj prof Qosjen nga Shqiperia që të jetë bashkënismëtar dhe për shumë gjëra tjera!
Tomarasi ka shumë- shumë të drejtë kur pohon që:
"

"Dhe Qosja me idealizmin e tij shembullor, duke pasur parasysh momentin historik që kalonte kombi shqiptar në tërësi, veçanërisht Kosova dhe viset tjera në Jugosllavinë e atëhershme, dhe jo vetëm shqiptarët e Shqipërisë politike, ndërmorri këtë nisëm...........

Nismën kum e kishte marrë Qosja por ishte ftuar që t'i bashkangjitet!
Ai do të flasë për atë se si në këtë nismë nga Kosova u gjetën Qosja, Idriz Ajeti, Ramiz Kelmendi dhe Hajrullah Gorani?
Kur t'kam kohë do t'vazhdoj- aty ku kam mbetur!
Në fund analizone pastaj me kokë të ftohtë se " kishte apo nuk ishte të drejtë".
Pra, me oka tuaja dhe jo me koka të dresuara dhe të hipnotizuara nga vazhduesi i politikes së Sinan hasanit nga ai të cilit nuk duhet përmend emrin ( fluronvdekja).

[Preng Sherri]

Dydrinas, je kundërthënës në argumentimin që bën. . Dhe Qosja me idealizmin e tij shembullor, duke pasur parasysh momentin historik që kalonte kombi shqiptar në tërësi, veçanërisht Kosova dhe viset tjera në Jugosllavinë e atëhershme, dhe jo vetëm shqiptarët e Shqipërisë politike, ndërmorri këtë nisëm, duke u orvatur që ky ndërrim historik i sistemit të bëhej me sa më pak humbje energjishë kombëtare, por hasi në politikanë shpirtngushtë dhe pa vizion. Nuk është fajtor Qosja që tranzicioni politik në Shqipërinë politike nuk ka përfunduar qe 20 vjet pas rrëzimit të murit të Berlinit. Kjo vetëm tregon se sa largpamës ishte ai në momentin kur shpalli idenë për nevojën e pajtimit kombëtar. Po të bëhej ky pajtim, edhe tranzicioni do zgjaste më shkurt, edhe 1997-ta nuk do të ndodhte. Nga pajtimi dhe uniteti themelor kombëtar ka vetëm të mira, kurse nga përqarja dhe pengimi i njëri tjetrit ka vetëm ngecje dhe varfëri.

Pasi që më mungon koha s'po mundem ta shtyp dhe ta sjellë tërë analizën e ngjarjeve qe bë Prpf Qosja e që u botua në vitin 1997 pikrisht më 12 qershor; është një analizë prej katër faqeve t'gazetës dhe mund ta merrni me mend se sa voluminoze është kur t'kihet parasysh që shkronjat ishin të mëdha me tetëshen!
Qosja edhe Për nismen fletë, se kush e inicoj, kush e ftoj prof Qosjen nga Shqiperia që të jetë bashkënismëtar dhe për shumë gjëra tjera!
Tomarasi ka shumë- shumë të drejtë kur pohon që:
"

"Dhe Qosja me idealizmin e tij shembullor, duke pasur parasysh momentin historik që kalonte kombi shqiptar në tërësi, veçanërisht Kosova dhe viset tjera në Jugosllavinë e atëhershme, dhe jo vetëm shqiptarët e Shqipërisë politike, ndërmorri këtë nisëm...........

Nismën kum e kishte marrë Qosja por ishte ftuar që t'i bashkangjitet!
Ai do të flasë për atë se si në këtë nismë nga Kosova u gjetën Qosja, Idriz Ajeti, Ramiz Kelmendi dhe Hajrullah Gorani?
Kur t'kam kohë do t'vazhdoj- aty ku kam mbetur!
Në fund analizone pastaj me kokë të ftohtë se " kishte apo nuk ishte të drejtë".

[_AuLoNa_]

Rexhep Qosja is the best, to hell with the rest.....

Mesa kam lexuar shkrimet dhe analizimet e Qoses, kap thelbin e problemeve dhe emerton personat te cilet kane qene direkt shkaktues ne te gjitha koherat e politikes tone te huaj dhe te brendshme, te cilat kane shkaktuar gjithashtu nje injoranci lloogjikimi tek njerezit ne c'do kohe.

[Brari]

has..


kto shkrime nuk jan thas cimentoje qe po ti vnojn ty ne shpin me i bajt..
le te jen aty se kan lidhje me temen..

a te nguci ndopak mendjen psh reagimi ramizit per shishen e ilacit?
eshte shum interesant ai episod qe tregon doktor Popa.

ja dhe nji shkrim tjeter me vlera..


--


"Ju rrefej per Shqiperine time"

Bisedoi: Tom Thercaj
E Hene, 12 Tetor 2009


Interviste ekskluzive me ish-ambasadorin italian ne Shqiperi (1993-1997), Paolo Foresti. Flet per fillesat diplomatike te paspluralizimit, operacionin "Pelikan" dhe si e sheh Shqiperine tani, 12 vjet me pas

Z. Foresti, ju keni 12 vjet qe keni lene Shqiperine pas kryerjes se misionit tuaj diplomatik si ambasador i Italise ne Shqiperi, por konstatojme se nuk na keni braktisur, madje vini here pas here ne vendin tone.

Te jesh ambasador ne nje vend do te thote te jesh qytetar i huaj ne nje vend tjeter. Te vish kur nuk je me ambasador do te thote te vish si mik, dhe ndoshta ne rastin tim, si bashkeqytetar.

Natyrisht, pasi ju keni titullin qytetar nderi, ne Shkoder, ne Vlore dhe ne disa qytete te tjera, madje deri ne komunen e skajshme te Shqiperise, ne Kelmend?

Po, eshte e vertete, Shqiperia eshte nje vend sa i vogel, aq edhe i madh, ne te cilin jam gjendur ne vite te veshtira, te veshtira mbi te gjitha per ju Shqiptaret, ne te cilin jam ndjere edhe une pjese e juaja.

Duke u kthyer mbrapa ne kohe, pikerisht ne vitin 1993, kur ju sapo keni marre misionin e perfaqesuesit te larte diplomatik te gadishullit Apenin ne vendin tone si ambasador i Italise. Cilat jane mbresat tuaja nga ajo kohe?

Sic thashe, une kam ardhur ne nje periudhe teper te veshtire, ne te cilen Shqiperia ringrihej nga veshtiresi te nje vendi qe kishte mbetur i mbyllur pas nje lufte boterore, rreth 50 vjet mbrapa nga pjesa tjeter te botes. Dhe une gjeta nje Shqiperi te jashtezakonshme ne disa aspekte, e jashtezakonshme sepse ishte si nje laborator. Gjeta nje popull dhe nje vend qe ishin ruajtur nga ndotja, ne te mire dhe ne te keqe, nese mund te thuhet keshtu. Me kujtohet se, pasi kisha ardhur ne Tirane si ambasador dhe shetisja neper Shqiperi, kisha pershtypjen sikur gjendesha ne nje vend qe nuk ishte pjese e kesaj bote, sikur gjendesha ne nje ishull. Shqiperia kishte jetuar sindromen e rrethimit, shikonte armiq nga te gjitha anet. Duhej te mbrohej e luftonte me ta, madje ruhej edhe nga qielli. Ishte i vetmi vend qe kishte mohuar edhe Zotin. Kam shetitur ne gjithe Shqiperine, ne Kelmend, Tropoje, Bize, ne jug dhe ne veri dhe kam pare gjithandej bunkere te panumert qe percillnin ndjesine e rrethimit dhe te luftes.

Cfare kishit mesuar per Shqiperine, vendin e izoluar komunist per pothuajse 50 vjet, perpara se te vinit ne Tirane?

Natyrisht, si diplomat dhe profesionist i marredhenieve nderkombetare, kisha njohje per boten afer Italise dhe kisha njefare njohjeje edhe per Shqiperine. Por nuk ishte keshtu per te gjithe, perkundrazi, pjesa me e madhe e njerezve, jo vetem ne Itali, por edhe ne bote, dinin shume pak per Shqiperine. Une faktikisht kisha patur fatin qe ne te shkuaren te kisha marredhenie te ndryshme me te, direkte apo indirekte, pasi eksperienca ime e pare profesionale, kur isha vetem 25-26 vjec, ka qene ne Beograd, dhe une duhet te merresha me te gjithe ish Jugosllavine e si rrjedhim me pothuajse te gjithe Ballkanin, keshtu qe s'mund te lija pas dore Shqiperine, aq me teper si Italian. Per me teper une kaloja neper Kosove dhe nepermjet saj kisha mundesine te krijoja nje ide se si mund te ishte pertej kufirit. Nese ne te ashtuquajturen "Jugosllavi e lire", ne vitet 1969-1970 , Kosova mund te konsiderohej nje krahine relativisht e lire, dhe faktikisht asokohe kishte njefare emigracioni, nga ana tjeter ishte Shqiperia e mbyllur. Me pas, gjate eksperiences time diplomatike, ka patur episode te tjere qe me kane afruar me Shqiperine. Me kujtohet qe isha drejtor i kabinetit te zv/ministrit te jashtem kur ndodhi episodi i vellezerve Popa, ndoshta me i njohur ne perendim sesa ne Shqiperi. Behet fjale per 5 vellezerit qe gjeten menyren per tu bashkuar perpara ambasades Italiane, ne kohen kur po hapeshin portat per te hyre ambasadori, dhe arriten te futen brenda me shpejtesi e te strehohen aty. Histori e ketyre 5 vellezerve ishte nje histori qe tregonte se cfare mund te ishte Shqiperia. Keta 5 vellezer kishin patur "fajin" te ishin femijet e dy shqiptareve, intelektuale, mjeke, profesore universiteti qe kishin studiuar ne Itali. Ata gjithashtu kishin dhene mesim ne universitetin Italian, dhe me sa kujtoj, ne ate periudhe, para luftes se dyte boterore, nuk kishte nje universitet ne Shqiperi. Dhe keshtu, menjehere pas luftes, ata kthehen ne Shqiperi, ku konsideroheshin si bashkepunetore te fashizmit, dhe internohen. Kryefamiljari, nese nuk gaboj u pushkatua, gruaja me femijet me te vegjel u derguan ne kampe perqendrimi, ndersa femijet me te medhenj ne kampe pune. Histori kjo si shume te tjera ne ate epoke, madje ne Shkoder di se ka patur shume te persekutuar politik. Ia vlen te thuhet rreth ketyre 5 vellezerve, te cilet nuk paten nje jete normale si "bashkemoshataret e tyre", se femija me i vogel ishte motra e tyre, e cila kishte lindur me 1943, dhe nuk dinte as se c'ishte lufta, as c'ishte antifashizmi e as c'ishte komunizmi. Gjithsesi, keta 5 vellezer ishin rritur ne kampe pune e nuk ishin dhe aq normal, e ne fakt kush mund te ishte normal ne ato kushte, por ama nuk ishin budallenj. Ata arriten te ribashkohen, edhe duke patur prejardhje te ndryshme, ne te njejten dite, ne te njejten ore, perpara portave te ambasades Italiane ne Tirane, qe asokohe gjendej ne rrugen e Elbasanit aty ku sot ndodhet ambasada e SHBA. Ne momentin kur u hapen portat per te hyre ambasadori, ata hyne qe te 5-te ne ambasade dhe nuk dolen me, deri kur moren lejen per te shkuar ne Itali.

Nje problem i madh ky, z. ambasador, per regjimin e kohes, ndoshta dhe nje problem qe mori permasa nderkombetare...

Sigurisht qe qe nje problem teper i madh, madje nje problem i madh edhe per Italine pasi na vuri ne nje pozite teper te veshtire, sepse pretendohej qe ne t'i jepnim lejen dhe t'i linim te dilnin nga ambasada keta refugjate politik. Ambasadorin e asaj kohe, te cilin, duke mos qene i mesuar me nje situate te tille e kapi paniku, e thirren ne Rome per te dhene shpjegime mbi ate qe kishte ndodhur. Edhe une u thirra nga ministri i jashtem i atehershem, Giulio Andreotti, dhe mu kerkua te vi ne Tirane per te kuptuar se c'po ndodhte. Edhe ky pra qe nje tjeter rast kur une pata kontakt me Shqiperine, por qe per mua edhe nje moment prej te cilit mesova shume. Ndonese ambasada Shqiptare ne Rome dhe Ministria e Jashtme ne Tirane i thane ambasades Italiane se viza ime ishte gati per tu leshuar, pas 3 muajsh une akoma nuk e kisha marre ate. E ne fund, qeveria vendosi te hiqte dore nga misioni im ne Tirane. Natyrisht qe nga e gjithe kjo nxora nje mesim, por mesova dicka edhe per Shqiperine. Nje tjeter histori, menjehere pas renies se regjimit, eshte edhe episodi i tmerrshem i anijes me 50 mije refugjate Shqiptare qe i drejtohej brigjeve te Italise, nje nga ato anijet qe kemi pare edhe ne filmin e Amelios mbi Shqiperine, "L'America", nje film te cilin ja keshilloj te gjithe atyre qe nuk e kane pare pasi eshte nje film me te vertete i mrekullueshem. Keshtu, keto persona u strehuan ne stadiumin e Barit, ne kushte higjiene dhe jete te papranueshme, kujtoj qe ishte mesi i veres, bente shume nxehte, kujtoj qe mes ketyre refugjateve, kishte edhe shume eksponente te armatosur te ish sigurimit, te cilet kishin arritur te krijojne shume c'rregullsi per arsye te ndryshme, ndoshta sepse donin te merrnin ndihma, dhe kujtoj qe president i republikes ne ate kohe ishte Cossiga. Une isha keshilltar diplomatik i ministrit te mbrojtjes Rognoni. Ishte nje nate vere, pas nje dite te gjate, Rognoni me kishte shoqeruar per ne shtepi rreth mesnates, dhe une po behesha gati per te fjetur, kur ra telefoni. Ishte Rognoni qe me tha: "Paolo, ende nuk ke rene per te fjetur, apo jo?" -"Jo, jo - i thashe une - po behesha gati, sapo bera nje dush..." - "Atehere shiko, vishu dhe po kaloj te te marr sepse duhet te shkojme tek Quirinale, sepse Cossiga - qe ishte me pushime ne alpe - kthehet ne Rome dhe do te na takoje se bashku me Sekretarin e Shtetit te Mbrojtjes, ministrin e Jashtem - nuk me kujtohet ke tjeter - sepse quan te papranueshme ate qe po ndodhte ne stadiumin e Barit, dhe do qe te gjendet ndonje zgjidhje dhe te ndihmohet Shqiperia". Me kujtohet qe Cossiga ate nate mberriti rreth ores 3 te nates tek Quirinale, dhe gjeja e pare qe tha ishte: "Kjo eshte nje situate qe nje shtet civil nuk mund ta toleroje, pastaj mos harroni se nje vend qe del nga diktatura pas 45 vjetesh dhe qe kerkon ndihme, duhet te ndihmohet, dhe duhet te ndihmohet ne shtepine e tij, duhet te ndihmohet qe te kuptoje se komuniteti nderkombetar ekziston, qe ata te cilet jane konsideruar si armiq, e qe ne nje lufte te shume viteve me pare nuk kane qene miq, sot jetojne ne nje stine tjeter, Evropa ka ndryshuar, bota ka ndryshuar". Dhe qe ate nate te Cossiga, dhe me duhet te them se qe fale inteligjences perceptive te tij, kur lindi operacioni "Pelikan". Kujtoj se Sekretari i Shtetit te Mbrojtjes ishte dakord qe t'i vihej ne ndihme Shqiperise dhe tha: "Si te shkojme ne Shqiperi, ne nje vend qe per here te pare pas 45 vjetesh hapet, zgjohet, zgjohet pas 8 shtatorit 1943 dhe shikon ushtaraket Italiane, cfare do te mendojne?"

Z. Ambasador, perse u quajt operacioni "Pelikan", cfare simbolizon emri i ketij shpendi?

Per nje arsye mjaft te thjeshte por edhe mjaft te rendesishme. Pelikani eshte, ndoshta i vetmi shpend, i cili mban ne sqepin e tij te madh ushqimin per te ushqyer te vegjlit e tij. Dhe ndryshe nga shpendet e tjere, ai ushqen jo vetem te vegjlit e vet, por edhe te te tjereve. Kjo ishte arsyeja perse operacioni u quajt keshtu. Kete na propozuan ushtaraket tane para se te niseshin ne misionin per te ndihmuar Shqiperine te rifitonte dinjitetin e saj.

Ju jeni shprehur se Shqiperia ishte e pashembullt, si ne varferine e saj, ashtu edhe ne dinjitetin e saj njerezor.

Shqiperia, pervec vuajtjeve dhe plageve, ne varferine e saj te imponuar, tregonte se ishte nje popull krenar, qe e dinte rendesine e te jetuarit ne kete bote, dhe aspironte per nje mireqenie ashtu si te gjithe popujt e tjere te Evropes, dhe donte te ndjehej edhe ajo pjese e saj. Dhe kjo Shqiperi qe nuk e kisha njohur drejtperdrejt me beri menjehere per vete. Ketu zbulova nje popull qe kishte vlerat mbi te cilat ndertohet gjithcka. Zbulova ato qe si kisha pare ne vende te tjera, nderin, mikpritjen, krenarine, marredhenien e nje morali te ndershem, te qenit njerez te fjales, te beses, dinjitetin per te qene te ndergjegjshem per varferine e vet. Kjo ishte dicka mallengjyese qe me beri te ndihem vella mes vellezerve.

Z. Ambasador, ndonese vetem rreth 15 vjet nga ai realitet, a ju duket si nje kohe shume e larget tashme kur jane ndertuar pafundesisht rruge te reja, si ajo qe lidh Shqiperine me Kosoven, nje aeroport modern, nje numer i madh universitetesh, ka nje stabilitet ekonomik dhe bejme pjese te NATO?

Dua t'i pergjigjem kesaj pyetje me nje shprehje qe e perdor shpesh. Kur mbarova misionin dhe me pyesnin sa vjet kisha qene ambasador ne Shqiperi, u pergjigjesha: "Kater vjet e disa muaj qe vlejne sa per 45". Arsyeja eshte brenda pyetjes tuaj. Dyzetepese vjet sepse 4 vjet e gjysme jane shume pak per te permbajtur ato eksperienca te jashtezakonshme qe kam jetuar ne ate periudhe.

Ju jeni rektor i universitetit "Wisdom" ne Tirane. Pse zgjodhet vendin tone?

Shkolla, dituria, njohuria, universiteti, jane themelore per edukimin e te rinjve, te atyre qe duhet te kontribuojne ne integrimin europian. Jane themelore per te qene te barabarte me vendet e tjera anetare, per te luftuar me te njejtat arme dhe per te ofruar te njejtin kontribut ne progresin e perbashket dhe ne ndertimin e nje bote paqesore. Shqiperia me ka dhene gjithcka, me ka mesuar shume, i ndihem borxh, ndaj edhe dua te jap dicka. Mendoj se ky kontribut vjen nepermjet universitetit.

Z. ambasador, ju kujtoj se nje pjese te Shqiperise qe doni aq shume e keni me vete, e keni prane edhe pertej Adriatikut...

Po, eshte e vertete. Kam mjaft vepra te artisteve Shqiptare. Shqiperia ka njerez te medhenj ne te gjitha fushat. Kam patura fatin e madh t'i njoh e t'i kem miq edhe disa prej atyre qe nuk jetojne me. Dua te kujtoj dy prej tyre, dy njerez te shquar, perkthyesin Jusuf Vrioni dhe piktorin Kel Kodheli. Shqiperia ka intelektuale me te cilet mund te krenohet.

Z. ambasador, a do te vine kujtimet tuaja te shumta ne nje liber?

Une kam shkruar dicka tashme dhe i kam te mbyllura ne kasaforten e nje noteri. Ato jane vleresime me shume sesa kujtime, por gjithsesi te fituara gjate jetes. Ndoshta nje dite ato do te shohin driten e botimit. Por do te mbeten te mbyllura deri kur une ta mendoj te arsyeshme dhe te konsideroj te pershtatshem nje moment per t'i publikuar.

Kur do ta kemi ne duar kete "Best seller"?

Nese do te isha nje shkrimtar i mire dhe te kisha kapacitetin e duhur per te pershkruar Shqiperine time, duke nxjerre me ne pah vlerat njerezore, sadisfaksionin qe kam perjetuar, ndoshta do te ishte neser, por meqenese kam shkruar edhe gjera qe kane te bejne me jeten politike Shqiptare, keto gjera do te publikohen vetem kur faza e demokracise se re Shqiptare te permbushet dhe do te kemi kaluar ne nje demokraci te pjekur e te afte per te pranuar ato kujtime, episode e vleresime te cilat jo gjithmone jane te pelqyeshme.

[PLAKU]

Tito, Qosja dhe Vinca

Nga Sylejman Aliu

Njësoj si rexhep qosja "plak", kur në librin renegat të zisë për vdekjen e të madhit të tij, kolonialistit Tito, kishte shkruar: "Tito e ka udhëhequr dhe e ka sjellë në triumf përfundimtar, luftën nacionalçlirimtare të popujve të Jugosllavisë - ja një meritë e mjaftë historike për të gjitha kohërat. Tito e ka udhëhequr, dhe e ka sjellë deri në triumf përfundimtar luftën që ka përmbysur monarkinë - ja një meritë tjetër e mjaftë për historinë. Tito i ka thënë "JO" Stalinit, në një kohë kur forca e Stalinit sikur nuk njihte kufij - ja një meritë e mjaftë historike për historinë. Tito na ka udhëhequr shtigjeve të vetëqeverisjes socialiste, të barazisë, vëllazërimit e bashkimit, bashkëjetesës së kombeve e kombësive - ja një meritë tjetër e jashtëzakonshme historike. Tito i ka prirë idesë së madhe që u reziston fuqive të mëdhaja - ja dhe një meritë tjetër, aq e madhe, aq
vendimtare në historinë e përbotshme" (R. Qosja, "Një "JO" e madhe dhe shumë merita", "Rilindja", 11 maj 1980), edhe profesori dhe poeti "i ri" Agim Vinca, me dëlirësinë e pazorshme dhe të paimponueshme rinore të emocionit i kushtoi vargje të mëdha ndiesish Titos së tij në poezinë "Titos" ("Gëzimi", 11 qershor 1961)
Në këtë qasje mbase më pak do të flas për vlerat intelektuale dhe morale të të parit, të Rexhep Qosjes, që manifestohen si bindje e thellë e tij për Titon që "i ka prirë idesë së madhe që u reziston fuqive të mëdhaja" në një kohë kur shqiptarët në Kosovë përjetonin pushtimin më të egër titist, sepse s'ka se si të thuhet më mirë dhe më bindshëm se ç'i ka thënë ai vetë, jo vetëm në librin e tij të zisë për Titon, por edhe më herët në "Morfologjia e një fushate", që nuk ishte tjetër pos një dosje famëkeqe në shërbim të UDB-së për gjithë garniturën e vetëdijshme kombëtare të intelektualëve edhe ashtu të pakët shqiptarë në Kosovë. Nuk do të flas as për vlerat e pafrenueshme emotivo-poetike të poezisë "Titos" së Agim Vincës, në strofën e fundit të së cilës shpërthen emocioni i tij zotues: "Tito sot kangë të këndojmë,/Për trimnin tande pa kufi/Tito çdo herë të kujtojmë/Sepse në jemi në liri".
Më tepër se për këto, mbase do duhej të thuheshin pak më shumë disa dimensione të tjera morale, jo vetëm për njërin, por për të dy këta që u zunë në gojë.
Derisa i pari, që nga atëherë, kur secili intelektual i mirëfilltë dhe mbi të gjitha i dëlirtë, jo vetëm në Kosovë, por edhe në Shqipëri, ishte vënë (dhe vazhdojnë të vihen) në shënjestrën më rrënuese të Qosjes, i dyti, A. Vinca, nuk ka kursyer të rrënojë, jo vetëm opuset letrare të krijuesve meritash të veçanta letrare, por edhe të vlerave të tyre kombëtare e intelektuale, të cilët, m'u pse ishin të tillë, ishin gjithnjë të kërcënuar nga UDB-ja ish-jugosllave. Disa nga ta ishin të shtrënguar, ose të shpëtonin jetën, duke shkruar vargje të pakëta për Titon, duke vënë gjithë situatën brenda metaforave reale të jetës së kombit, që po i shkatërrohej furishëm bërthama, pavarësisht nga të gjitha rezistencat në atë kohë të tmerrshme pushtimi titist. A. Vinca, as si poet, as si profesor
universiteti kurrë s'kishte dashur t'i mendonte këto rrethana, në të cilat jetonin krijuesit dhe intelektualët "gabimtarë", por kishte hedhur mbi ta gjithnjë zjarrin denoncues. Si ishte e mundur kjo, kur ai vetë, pa e detyruar askush, pa qenë asnjëherë i kërcënuar, kishte shkruar poezi për Titon e tij, kurse shante të tjerët pse, me lakun e UDB-së, ishin detyruar të bënin ca vargje demagogjike për Titon, që të shpëtonin lëkurën?
Si i pari, si i dyti, nga këta dy personazhe, duke ngrehur lart zhurmën për vetveten e tyre, të përmasave folklorike, të patriotizmit zhurmues, sikur duan të tregojnë se sa të larë janë vetë dhe ç'vullkan të papërmbajtshëm intelektual, moral e patriotik kanë në vete, jo karshi armikut, Titos dhe pushtuesve, por ndaj gjithë klasës tjetër intelektuale, krijuese dhe kombëtare, që kishte dhe ka Kosova (të kujtojmë një shembull veprimi të Rexhep Qosjes: Në Mars të vitit 1999, ai iu drejtua shqiptarëve që të mos e braktisnin Kosovën gjatë gjenocidit të egër serb "sepse s'kemi atdhe tjetër". Ai, pak ditë më pas, i debdilosur fare, mjekërruar, e braktisi Kosovën dhe iku në Shqipëri. Pas përfundimit të bombardimeve të NATO-s, gazetarët në Shqipëri e pyetën se çfarë mendonte për ata që gjatë kohës së bombardimeve kishin qëndruar në Kosovë? Ai qe përgjigjur se ata që s'e kishin braktisur Kosovën, ishin lojalë të Serbisë)! Hiq dosjen "Morfologjia e një fushate" të Rexhep Qosjes, me të cilën u shërbye UDB-ja kundër intelektualëve më të dalluar shqiptarë e më me shumë sakrifica, për të parë nivelin e pamoralshëm moral të këtij akademiku, po përmend një shembull tjetër, ndërmjet shumë e shumë shembujve të tjerë, që vërtetojnë këtë që thuhet dhe dihet për këtë akademik. Ai shkroi librin "I kthyeri i penduar", që për temë kishte ardhjen e monumentit të Skënderbeut në Prishtinë. Të gjithë ata që e sollën dhe gjithë ata që dolën ta prisnin me festë këtë monument, ishin quajtur nga autori Qosja si qen e kudra, kurse Kosovën e kishte emërtuar si fermë qensh!
Nuk është vështirë, prandaj, të shihet dhe të dihet se me ç'përmbajtje vlerash morale njerëzore e intelektuale, patriotike e kombëtare i servohet ky njeri opinionit tonë, që nuk është tjetër përveç një "fermë qensh"! Në anën tjetër, profesori dhe poeti Vinca, për ta fshehur veten dhe të bëmat e tij "poetike", që i ka shkruar vetë poezi Titos pa e detyruar askush, shan të tjerët në emër të patriotizmit të tij të shpifur, shkruan "Kolumne" urrejtëse për flamurin dardan, derisa nuk nxitet djegia e tij në sheshin e Prishtinës, duke dashur që kështu të digjet patriotikisht historia shqiptare e Dardanisë antike. Çfarë ishte e rëndësishme kjo Histori, kur atë e kishte sjellë simbolikisht i urryeri i tij i përmotshëm, i pari i Kosovës, Rugova? Sëmundja e pashërueshme e vetveteve të këtyre dy vetave, Qosjes dhe Vincës, deri vonë shërbente edhe si dergjë e një numri të madh përkrahësish të tyre, të cilët mendonin se me mllefe e urrejtje mund të shquheshin më shumë, apo që të mos dukeshin të harruar fare. Megjithatë, tash këtyre dyve u ka dalë boja. Dihen e shihen fare nëpërdukshëm me të gjitha dimensionet e tyre imorale.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Eh medet, na shkoj jeta tue u marre me mbeturinat kuqaloshe envero-miladinca!
Brari nerum, me bined 1 enverist se e ka kryte 380 grade te perdredhe,ashete si me u mundu me shyptarizu nji shka serrbie. Komonistat jan nji lloj sajese qe skan identitet ase kombetar ase fetar. Kete fare na e cepiken emisionaret serbo-malazes me bekimin e tites dhe putha dorin e coftelargut qe u servil ndaj klikes titisto cetnike, ne kohen kur lufetohehste per Shypni Ethnike, enver miladin mugosha titon dhe shkiet i quante vellezen. Eh Brari nerum a binden tru shpelamit? perrpos ofendimeve, shpifjeve, krimeve,hileve, cfare vetie muned te ken keto sajesa te cuditeshme te prodhimit socialisto-rus? Deri diku nuk kan edhe faj keto horra soj shejtani me yll ne ball, na te ashtu quajtunit te djathet na ka zene gjumi!
Ku bindet kuqaloshi me fjale te ureta e argumete, fakete, ku per argument keto kan urrejtjen, zhdukjen e kundershtarit, shpifjet e tjera marrezi qe i kan huazua nga bashkepunetoret e tyne qe i sollen ne pushtet vetem per bela te Kombit Shqypetar. kjo fare e poshter kundershtarin politik te gjakut e quan anemik, trathetar, e lloj lloj epitetsh i ngjisin, e kan zanat tarthetin dhe urrejtjen ndaj shqyptareve kurese se kan raned per tu be pale me hasmin per pushtet! Sa per qosen ska cfare mendojem , nuk ia caketojem na dhe kerkush tjeter, vendin qe do zan ne historin Kombetare, ai e ka vulos myzevirellekun vete me doren e vete, shifja kushe e mberon,do lloj lum thatesh,preng sherrash, e do kili mila .. Brari ky lloj njerzish te urryer e te ideologjizua deri ne palece, mos prit debat te paster me kesi far sajesash. Jan me te kuq e me te zi e me te perly ne cdo aspeket se komonistat e oreve para, do fare halim gjelosh e do ali shukriash e do far fare poshter qe mos na lefet e bifet me ne ket token tone. Ne te pellasin perlakat enverist, ne te ofendojen, faji sashet i tyne, dinjiteti tyne dihet me, sa per na si gjan gja keto pishpirik soj laper zagaresh, fale kohes dhe Amerikes qe ua hoqi shtyllen keshtjelles kremelinit dhe u perdhos sa me qele e meshel syt .
Perndryshe sa per na edhe per gjate kohe kishem mbi kry keto zagar sllavo kuqaloshe.
Ashete mire ka njihere si rralle qe tju kujtohet se etrit e tyne kriminel, ideolet e tyne kriminel dhe putha dor te serbit, na e kan sakatu historin, tu sjellim deshmi dhe tua leshojem ashtu si pa hiri, dhe mos me hy hyq fare ne biseda me keto pisa , mbeturina te kalbesines moskovito-staliniste. populli i di mire kushe lufetoi e kush rrinete mas ferrave me doren grushet, tue ndersy shkaun drejte popullates civile te pa mbrojtun,tana i di populli, faji ashete te na, qe ase dim te mberohemi as e dim te denojem,mu si keto horra te pa ndenja. Nai veran edhe njhere me te miret, na akoma i pranojem ne biseda, na rren menja se per hire te Kombit ndoshta gjejem gjuhe te berbashket? fale Zotit qe sjan shume, dhe skan perkrahejen qe kishen ne kohen e pushteteve te pushtave, kote e kan qe qirren keto tashe, kan permbas vetem do stervina ish sigurimesa qe i perdorin si zagar per te perqa e perhap sherr ne mest shqyptareve, han petlla ne anderr, ndoshta e dine se nuk u negjallet me warsaw pact, ne kry me rusin stailiniste ase edhe tito famekeq me se kan per ti pagua e per ti armatos per te vera velleznit e vete.keto patriot te saju me marifet,sjan edhe qaqe trima sa tregohen andej e kendej, e vetemja metode e tyne ka qen dhe ashete , maska, mashtrimi, rrena, genjeshtra ,krejta qe muned ti kete nji gjalles e qorroditeme e kan komonistat e enver-tito-stalinit, e kote ashete te merret me kete lloj berdhoku sot ne kete kohe, ose ti perveshemi punes, ose te heshtim. Mbasi nuk kemkurajo ta hekim te keqen me rrej nga trungu kombetar, me mire te heshtim, mbase jemi mendje lehete, naiva, dhe te pa besit i thomi ju falim nese pranoni te pa besit qe ia bete Kombit, hahahahahaha, medet, deri kurre ne tu permbahemi porosive me te medhejeve te Kombit si q e ishte Lumo Skendo dikur dhe tahse ne funed Dr Ibrahim Rugova, se nuk vritet vellau per politike, anmik kemi sllavin e grekun e jo shqypetarin ,po edhe ne qofeshin kriminela kuqaloshe,po edhe ne na vrasin ato bashek me shkiet si na veran ne LDB, na duhet perhire te Kombit ti falim!medet mos te rafet gjaku prisht se ta prishe e shkaterron vatanin. JUVE qe e quani veten te djathet dhe ju permbaheni rregullave shyptaris qe nai lan te paret, a u ju mbushet mendja kem te bejem me nji gjak total te prishet? Cfare tjeter priteni te mesoni nga keto stervina te ppsh-es peshurriste titisto-staliniste te ashtuquajtun enverist?! Rexhep Qosja e ka fillua rriten si titoist i rinis cerna gores ne beligrad, e kan mevesh mire shkiet me dije e intriga shoviniste si te urrej e te gjelozoj em zot se aj, e kan dergua ne Kosoven Shqyptare, atye ka ndi veten perseri shqypetar fadilisto-titist, e me pastaj si filloj ti rritet mjekrrra e ndini veten shqyptar enverist-stalinist, Zoti na rujet nga ky lloj shqyptaresh, edhe sa kohe na duhet te patrohet gjaku shqypetar nga keto qeliza ruso-sllave? A thua naj here, ak me lined naj nane shqypetare naj Mithat Frasher,Xhaferr Deve, Ymer Berish, Mehmet Gradic, Xhem Gostivar Ibrahim Rugove,Adem Jashar ? e kem nji Rufi Osmani , me duket shume i pergjumun edhe aj, i vetemi ashete qe muned ti besoj per shqyptari, por me duket se hapa te ngadaleshem qet!
Brari mos ta nin per lum thatet e sherrat e kili milat te sojit enver-nano-milo majkove, ase per ato monstrat te sojit tyne ali e thaqave mjekerosha ,cdo fyerje, ofendim te sojit kuqalosh jan yrreneku tyne gjak perziem me shkiet ruso-sllav, jan veti e tyne dhe ju takon tyne.
Me fjale e debate nuk munden kuqaloshet, shpifjet dhe tinzit i kan mjeshteri.

[tomaras]

O Brar, çka t'ka gjetë kështu? Ja ke nisë me sjellë në forum shkrime që lavdërojnë Enver Hoxhën!!!

Profesor Konda ishte një profesor që merrej me albanologjinë dhe veçanërisht ai punonte për origjinën tonë pellazgjike dhe kishte mbledhur argumente në këtë drejtim dhe i kishte botuar në një libër, që kishte bërë emër. Për këto arsye, Enverit i takonte të interesohej për shëndetin e tij. Si i tillë, Enveri donte që të tregohesh karshi tij.

Këtu i bëre nder Enverit, se të kujdesesh për një patriot si Spiro Konda është virtyt kombëtar!!!

A ishte e vështirë të ishe mjek i Enver Hoxhës?
“Shumë prej mjekëve të Stalinit, apo të diktatorëve të tjerë, kanë pasur një fat tragjik. Por, Enveri dinte t’i krijonte vetë marrëdhëniet e mira me mjekët e tij, sepse në dorë të mjekëve ishte. Nuk kishte aty për të treguar as superioritet, as kokëfortësi, as mosbindje. Ai ishte i bindur në porositë tona. Ai nuk donte që të ekzagjerohej në këtë drejtim”.

Këtu na tregove njerzillëkun e Enverit!!!

Ai madje porosiste libra nga jashtë, që herë pas herë i vinin pakot e librave edhe ai kënaqesh vetë. E kishte si ditë feste hapjen e librave, sepse ishin libra luksozë, të tipave të ndryshme dhe kënaqej me to. Ai lexonte shumë vetë edhe kishte një kulturë, një bagazh shumë të mirë.

Kjo bjen ndesh me imazhin e Dullës!!!

Në përgjithësi ishin marrëdhënie pune. Domethënë, ne shkonim kur na thërrisnin, kur kishte ndonjë shqetësim, ose thjesht për t’i bërë një matje tensioni, një kontroll të zemrës e kështu me radhë. Unë e kuptoja që ai nuk e ka mendjen te ne, në kokë kishte problemet e tij të mëdha, edhe ikte: Tungjatjeta, tungjatjeta. Por, kishte raste kur vetë Enveri të ngacmonte që të flisje, në sensin që ai donte të dinte, për shembull, sigurisht kur ai bënte pyetje, në lidhje me spitalin ose kur dëshironte të bisedonte për libra.

Edhe një dimension njerëzor i diktatorit!!!

Për çfarë lloj librash bisedonit?
“Më nxiste vetë për libra dhe ai kishte një memorie të jashtëzakonshme, mbante mend shumë emra, autorë, ngjarje, ata të luftës i dinte, shtëpitë ku kishin qenë të strehuar në kohën e luftës, i dinte të gjitha. Çështjen e librave e kishte shumë qejf, ai kishte kuptuar që edhe unë kisha lexuar, që e kisha pasion dhe që e kam edhe tani për librat dhe leximin”.

Cila ishte pjesa që i interesonte më shumë nga letërsia apo nga librat në përgjithësi?
“Ai edhe romanet i dinte, edhe librat historikë, edhe librat filozofikë, i shikoja nga biblioteka”.

A kishte ndonjë admirim për ndonjë personazh të caktuar historik?
“Jo, nuk e kishte shprehur. Për të thënë të vërtetën, ai emocionohej shumë për Kosovën. Unë kam dëgjuar shumë gjëra që e shiti e bëri. Duhet ta kesh që ta shesësh, kur nuk e ke, nuk ke çfarë mund të shesësh”.

Këtu më ia vure kapakun!!! E shiti a s'e shiti Enveri Kosovën, se nuk po e marrim vesh nga shkrimet që t'i sjell në forum.!!!??? Apo ke ndërruar krah dhe je shndërruar në enverist???!!!

[Bije]

burri mir kqyr me msu burri keq kqyr veq me ngacmu ...
nuk jam smut por jam si Vera .edhe smut me kon si ti nuk flas pa nevoj !

Ahahahahah,je e madhe Doruntin.