Ç'mendoni mbi akademik Rexhep Qosja?

[DardanG]

Duke i zhvlerësuar të tjerët, Qosja do ta madhërojë vetëveten!
Shqipëtarët publikisht i quajti popull qen e tani edhe Letërsinë dhe kulturen shqipëtare e zhvlerëson, madje e vë nën nivelin e letërsive dhe të kulturave të popujve të tjerë ballkanik!
Sulmet ndaj Ismail Kadaresë dhe zhvlerësimet që i bënë ai vepres së tij nuk të habisin aspak, sepse kjo nuk është hera e parë! Ai, pra Qosja, me sulmet kunder Kadaresë dhe zhvlerësimit të vepres së tij(derisa e gjithë bota e përkthente, e lexonte, e përkthen, e lexon dhe e vlerëson vepren e Kadaresë, e shpërbleu dhe e shpërblen atë me cmime e mirënjohje më të larta ndërkombëtare), ka dhënë shënja se Kadare për të është i urrejtur! Qosja nuk e xhelozon më (nëse thuhej ndonjëherë kështu) Kadarenë, por ai e urren atë! E urren për vdekje! Ai nuk e urren vetëm atë, pra Kadarenë!
Kam drojë se urrejtja individuale do ti këtë shkuar atij në urrejtje kolektive! A nuk i tha publikisht popullit të tij, populli qen! Mua nuk me habit aspak nëse ai nesër do të dalë me një deklaratë publike në stilin "Le ta dijë bota mbarë se Qosja nuk është më...! Dhe të thotë se nuk është i një niveli të këtij populli q...!
Në Kosovë e kanë njohur Qosjen dhe e njohin! Ai popullin e tij e zhvlerësoj mirë por edhe populli atje e "vlerësoj" dhe e vlerëson mirë "baban" e tij! Populli e kupton ngacmimin, fyerjen, nëncmimin edhe bëhet i shurdhër, sikur i verbër, sikur nuk ka pare e degjuar asgjë! Populli, pra di edhe të heshtë, porse ai nuk di të falë! Eshtë urti e popullit kjo!
Por, Qosja, vazhdon rrëfimet e tij! Kundrejtë të gjithëve! Për ta madhëruar vetëveten! Dhe mirë bënë, le ta njohin dhe ta kuptojnë të gjithë! Edhe ata që e kanë njohur, edhe ata që se kanë njohur le ta njohin! Por, edhe le ta dojë kush do ta dojë! "Baba" i yni është e ne "kombi" i tij jemi!
Ndonjëherë them se ai edhe nuk ka faj! Ndoshta e ka kuptuar se nuk eshtë "Zeus" që mbretëron nga majat e Olimpit, por është një njeri i vdekshëm si të gjithë njerëzit. Ndaj kacavirret shkëmbinjëve( ani cka nëse nga atje rrokullis gurë mbi të urryerit dhe të "vdekshmit") për ti arritur lartësitë dhe pavdekëshmerinë...!
"Uroj që poezitë e mia të jetojnë 100 vjet!" i shkruante mikut të tij një poet i kohëve të mocme! Ishte modest ai, shumë modest, sepse poezitë e tij lexohen edhe sot, pas dy mijë e sa viteve që kur ai la këtë botë!
Edhe vepra e Qosjes le të rrojë 100 vjec! Por, vepra e Kadaresë, do të rrojë ndonjë dekadë më tepër se sa e tij! Qosja e di këtë, i di lartësitë e Kadaresë, vlerat e tij, i di edhe vlerat dhe lartësitë e veta, ndaj është aq i papërmbajtur, aq urryes...!

[KILI MERTURI]

Dallimi në mes Qosjes dhe të tjerëve është se akademiky është i pregatitur.

Jo vetëm këta të 4 por edhe vet Kadare nuk janë në nivelin e Qosjes sa i përket pragatitjeve shkencore, prandaj edhe nuk munden të shtyhen me të.

Qosja nuk nënvlerson askendin , kjo është një tentim për t`u shmangur nga e vërteta dhe gjendja reale e Kadares dhe të tjerëve.

Unë lexova me kujdes shkrimin e Qosjes që e solli këtu DYDRINAS-i , dhe nuk pash ndonjë nënqmim për dikë, por përkundrazi , Qosja me këtë shkrim edukon këta 4 dhe shumë më shumë se këta , në fushen e gjuhës dhe letërsis shqipe.
Nënqmim do të ishte po t`i mos i përfillte fare.
Qosja edhe me këtë gjest tregon se nuk mban diturin e fituar vetëm për vetev e tijë , por ndan atë me të gjithë .

Shpresoj se ky leksion dhe kjo përgjigje e akademikut do të ket ndikim tek k¨ta 4 dhe të tjerë që herave të tjera le të pragatiten para se të reagojnë.

Askush , e aq më pak vet Qosja , nuk mendon se nuk është për t`u mos kritikuar për punen që bën . Mirpo , kritikat le të jen me bazë , sepse tek e fundit janë këta 4 e sa 4-tërshe të tjera , breza që do të mbesi atëher kur do të na le Qosja me brezin e vet.
Le të jet edhe ky brez i pregatitur dhe i aftë që të qojnë gjuhën dhe letërsin tonë përpara.

Kili

SHQIPËRIA ETNIKE ËSHTË GJAKU IM QË NUK FALET!

[Anesti_55]

[QUOTE=KokeKatrori;2392206]Pershendetje,
po marr guximin te nderhyj edhe njehere ne kete Teme !! Rexhep Qosja dhe

Eshte FAKT qe dy pilote Shqiptare kerkuan strehim politik ne Itali dhe ne interviste thane se kishin marre urdher te hidhnin lende kimike mbi qytetin e Vlores !!! (nese kjo eshte e vertete une nuk e di, ndoshta edhe e kane thene per te perfituar strehim - por ate interviste e kam degjuar me veshte e mi !! ).

Nese nuk e din se sa e vertete mund te jete kjo,ne vitin 2099 atehere si rrjedhoje nuk ke mundesine te as te argumentosh Qosen e as Berishen.

Per ju te tjeret Qosja eshte gerdalle e vjeter e blere nga islamiket per te ri.Pervec te tjerash ambicioz dhe shpirt lig.

[fegi]

Rexhep Qosja: “Letërsisë shqipe i mungojnë vlerat evropiane”

Në ligjëratën e tij me titull “Zhvillimi i shpejtuar i letërsisë shqipe”, të cilën e mbajti në kuadër të Seminarit Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare, Qosja theksoi se letërsia shqipe ka pasur një zhvillim të shpejtuar, ndryshe nga letërsia evropiane.



Zhvillimi i letërsisë shqipe ka ndodhur në mënyrë atipike. Ajo madje nuk ka as vlera evropiane. Kështu së paku mendon akademiku Rexhep Qosja, historian i letërsisë dhe ligjërues në Universitetin e Prishtinës. Në ligjëratën e tij me titull “Zhvillimi i shpejtuar i letërsisë shqipe”, të cilën e mbajti në kuadër të Seminarit Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare, Qosja theksoi se letërsia shqipe ka pasur një zhvillim atipik apo të shpejtuar, ndryshe prej letërsive të mëdha evropiane. Ai fillimisht shtronte pyetje lidhur me këtë temë dhe menjëherë i jepte vetë përgjigjet. Megjithëse para vetës kishte deri diku një publik të përgatitur, midis të cilëve edhe profesorë dhe akademikë shqiptarë dhe të huaj, ligjërata e Qoses ngjasonte me një ligjëratë për nxënës të shkollave të mesme, pasi që shtjellonte terminologjitë e ndryshme dhe shpjegonte formacionet dhe shkollat letrare. Nganjëherë ai të krijonte përshtypjen e një gjyshi që u tregonte përralla nipërve dhe mbesave, meqenëse edhe heshtja me të cilën e përcillnin të pranishmit i ngjasonte heshtjes dhe kuriozitetit të fëmijëve për të dëgjuar përrallën deri në fund. Këtë heshtje, aty këtu, e trazonin disa cingërima irrituese të celularëve të disa personave të papërgjegjshëm, të cilët në vend që ta fiknin celularin vraponin për të dalë jashtë, duke krijuar rrëmujë, e gati sa nuk rrëzoheshin. “Çfarë do të thotë zhvillim atipik i një letërsie kombëtare?”, ishte pyetja e parë që ia shtroi vetës Qosja, ndërsa përgjigja e tij ishte: “Do të thotë zhvillim i veçantë që ndryshon pak a shumë prej zhvillimit të letërsive të tjera. Nuk është letërsia shqipe e vetmja letërsi në Evropë e cila ka shënuar një zhvillim atipik ose zhvillim të shpejtuar në historinë e saj”, tha ai. “Cilat janë këto letërsi në Evropë që kanë një zhvillim atipik në letërsinë e tyre?”, ishte pyetja e radhës që po ashtu ia shtroi ai vetes. “Studiuesit dhe historianët e letërsive të Evropës thonë se këto janë letërsi të popujve që kanë qenë të pushtuar prej Perandorisë Otomane dhe historitë e letërsisë të popujve që kanë qenë të pushtuar prej Perandorisë Austro-hungareze. Do të thotë se këto janë letërsia shqipe, greke, bullgare, serbe, rumune, malazeze, maqedonase, kroate, sllovene”, u përgjigj ai. Qosja shtoi se ka edhe të tjerë që thonë se secila letërsi kombëtare e ka historinë e zhvillimit të saj të veçantë. Ai tha se zhvillimin historik të letërsisë shqipe ne do ta kuptojmë më mirë kur e krahasojmë letërsinë shqipe me letërsinë franceze apo letërsinë italiane, të cilat letërsia shqipe i ka përcjellë më mirë gjatë historisë dhe prej të cilave ka marrë ndoshta më së shumti ndikime. “Për këtë arsye e themi se shikimi krahasues i këtyre letërsive të popujve të vegjël, në këtë mes i letërsisë shqipe, me letërsitë e mëdha të Evropës na bën të mundshme të kuptojmë letërsinë shqipe në pikëpamje të zhvillimit, të rrjedhës së rrymave letrare, shkollave, drejtimeve, formacioneve, ka pasur apo s’ka pasur shkolla, drejtime, apo formacione, cilat janë ato dhe si janë zhvilluar? Na bënë të mundshme krahasimi i letërsisë shqipe me këto letërsi të kuptojmë llojllojshmërinë e letërsisë shqipe, të kuptojmë tipologjinë e saj, të mësojmë sa e ka njohur letërsia shqipe, ta themi, letërsinë franceze dhe atë italiane, të kuptojmë sa janë përkthyer këto letërsi në letërsinë shqipe dhe sa kanë ndikuar ato përkthime në zhvillimin e letërsisë shqipe dhe si kanë ndikuar”, u shpreh Qosja. Ai shtoi gjithashtu se krahasimi na bën të mundshme dhe është i domosdoshëm për të krijuar një koncept të vlerave. Pyetjet e radhës që ia shtoi vetes ishin “cilat janë ato vlera, sa kanë arritur ato vlera artistike, kuptimore, estetike të letërsisë sonë, a janë ato vlera të nivelit të letërsisë evropiane apo janë vlera që edhe me tutje përpiqen të arrijnë vlera letrare, artistike të letërsive të mëdha të Evropës?” Për këtë arsye, ai tha se trajtimi historik i letërsisë sonë si një letërsi me zhvillim atipik të shpejtuar është i arsyeshëm. Sipas tij, për shkak se letërsia jonë është zhvilluar në historinë e saj në mënyrë atipike edhe periodizimet s’kanë mundur të bëhen siç janë bërë në letërsitë evropiane. Duke folur për periodizimin e letërsisë shqipe, ai filloi prej letërsisë së vjetër shqipe dhe vazhdoi kah periudhat e mëvonshme, duke u ndalur më shumë te romantizmi shqiptar, pasi që edhe në librat e tij ai është marrë më së shumti me këtë periudhë. Sa i përket kësaj periudhe, Qosja tha se romantizmi shqiptar në radhë të parë është ideologji kombëtare që lufton për krijimin e shtetit kombëtar. Sipas tij, letërsitë e mëdha të Evropës s’e kanë këtë problem, s’kanë nevojë të luftojnë për shtetin se e kanë atë, as për krijimin e kombit se e kanë të formuar atë. “Romantizmi shqiptar kthehet në histori por jo për motive për të cilat kthehet romantizmi evropian, jo për t’i ikur kohës së tashme por për të ndikuar në të. Evropianët ikin në histori, në mesjetë, në orient për të kërkuar ngushëllim atje nga koha e tyre, shoqëria e tyre, jeta bashkëkohore, ndërsa romantikët tanë ikin në histori për të marrë temat historike, për të madhëruar, glorifikuar, himnizuar historinë kombëtare, për t’i rikthyer figurat e mëdha historike, për të ngritur dinjitetin kombëtar. Romantikët evropianë kthehen në natyrë për të përsiatur në mënyrë filozofike për natyrën, për të lypur ngushëllim, paqe, qetësi në hapësirat, në bukuritë e natyrës, ndërsa romantikët tanë kthehen në natyrë për të glorifikuar atdheun”, tha Qosja. Si shembuj të kësaj ai i mori poezitë e Filip Shirokës, të Naimit, të Zef Serembes, të poetëve arbëreshë dhe të gjithë romantikëve tanë. “Si ta çelin gojën për natyrën ata flasin për atdheun, për Shqipërinë, për bukurinë, për bagëti e bujqësi, këtë kuptim e ka natyra, jo motiv meditimesh filozofike, por motiv për të folur për atdheun”, tha ai. Sipas tij, romantikët tanë nuk kthehen në orient, s’kanë nevojë për orientin se iu ka ardhur në fyt, janë të pushtuar prej Perandorisë Otomane. Ndërsa, romantizmi evropian di të jetë i paqartë, hermetik, sipas Qoses, romantizmi shqiptar është i qartë deri në fund. “Romantikët evropianë s’mendojnë a do t’i kuptojë apo mund t’i kuptojë lexuesi, ata duan të shprehen dhe shprehen sa më bukur, romantikët tanë duan t’i kuptojë lexuesi shqiptar, duan të ndikojnë në të, duan të bëjnë për vete se flasin për çështje të mëdha”, shtoi ai. Duke folur për periudhat tjera, ai tha se në letërsinë mes dy luftërave botërore ne gjejmë elemente të realizmit, të romantizmit, të parnasizmit, të simbolizmit, të neoklasicizmit etj. Ndërsa sa i përket letërsisë së realizmit socialist, ai tha se proza në Shqipëri është prozë e realizmit socialist deri në vitet nëntëdhjetë. “Në Kosovë proza pak a shumë modernizohet, sjell një përvojë rreth viteve shtatëdhjetë, megjithatë mbetet mbizotëruese proza e realizmit të fshatit. Trajtohet kryesisht tema e fshatit në prozën tonë”, tha Qosja. Megjithëse ka shkrimtarë shqiptarë që janë përkthyer në shumë gjuhë të botës, por studiuesi shtoi se nuk duhet krijuar iluzione se letërsia shqipe ka vlera evropiane. “Keni lexuar shkrime se letërsia shqipe është letërsi me vlera evropiane. Bukur është të ishte ashtu. Por nuk ka nevojë t’i krijojmë vetës iluzione”, tha Qosja. Ai tha në fund se letërsia bashkëkohore shqipe vazhdon të zhvillohet në mënyrë atipike, të shpejtuar, duke dëshmuar përpjekjet që të modernizohet.

[shoku_tanku]

Eshte nje fatkeqsi e vertete te lexosh kete teme sepse duke lexuar,kupton se vertetohen me se miri qendrimet e Qoses...te pakte,jane ata qe kane guximin ta thone te verteten ashtu si eshte,dhe ata te pakte,fatkeqsisht turma i quan te marre...e verteta eshte se shqiperia dhe kosova jane kthyer ne sodome e gomorre ku lulezojne si ne nje xhungel te harlisur,antivlerat shoqerore dhe me keq akoma,krimi i organizuar i cili ka kapur instancat me te larta shteterore.
Eshte fatkeqsi te shikosh ate qe ndodh rrotull dhe te mos kesh as edhe mundesine me te vogel te besh dicka per te ndryshuar!

[DYDRINAS]

Rexhep Qosja: “Mjerimi i provincializmit”
» Dërguar më: 04/09/2009 - 14:42
Nga Rexhep Qosja

(…vijon nga numri i kaluar)
Ashtu siç e kanë nxitur dhe, në disa raste, frymëzuar Stalini e Krushçovi përkthimin e veprave të Shollohovit, të Fadjejevit, të Fedinit, të Katajevit, të Leonovit, e të disa shërbëtorëve të tjerë letrarë për nevojat e tyre politike ndërkombëtare, ashtu edhe Enver Hoxha e ka nxitur dhe, disa bashkëkohës thonë, financuar përkthimin e veprave të Kadaresë në frëngjisht. Ai donte t'i tregonte Evropës dhe botës, edhe me gjuhën letrare të një shkrimtari, se Shqipëria ishte ajo kështjella e pamposhtur e stalinizmit, që do t'i qëndrojë trysnisë së revizionistëve sovjetikë dhe të imperialistëve amerikanë. E Ismail Kadare atë qëllim ia përmbushte me veprat e tij dhe me publicistikën e tij. Para rënies së komunizmit, Franca ia përkthente veprat atij, por nuk e shpërblente me çmime autorin e tyre. Stalinizmi i Ismail Kadaresë ishte tepër komprometues për çdo institucion që do ta shpërblente me çmime. Sot, Ismail Kadare është i vetmi shkrimtar i një vendi ish- komunist, që jetën e vet politike dhe veprën e vet letrare dhe publicistike e kishte vënë në shërbim të diktaturës, i cili po shpërblehet me çmime e me tituj nga disa institucione e qarqe të huaja. Pse e përkthejnë dhe pse e shpërblejnë sot? Për rolin e tij prej demokrati në kohën e diktaturës? Si e thanë shpërblyesit spanjollë. Jo. Arsyeja është më e sofistikuar. Nuk e dinë shpërblyesit kush ishte Ismail Kadare? Megjithëse ai po gënjen sa po mundet dhe ku po arrin për të kaluarën e vet politike dhe për frymëzimet e qëllimet e disa veprave të veta, është naivitet të besohet se ata, shpërblyesit, nuk e dinë kush ishte ai. Është naivitet të mendohet se ata nuk e dinë se ai ishte pjesëtar i nomenklaturës komuniste; se ishte deputet në Kuvendin e Republikës Popullore të Shqipërisë; se ishte nënkryetar i Frontit Popullor të Shqipërisë, kryetare e të cilit ishte Nexhmije Hoxha; se romani Dimri i vetmisë së madhe është jetëshkrim politik i Enver Hoxhës dhe himnizim i figurës së tij politike e shtetare në historinë shqiptare; se romani Dasma është jehonë politike dhe ideologjike e revolucionit kulturor kinez dhe ftesë letrare për zbatimin e tij në Shqipëri; se me poema dhe me vjersha glorifikonte Partinë e Punës dhe diktaturën komuniste, luftën e klasave dhe revolucionet socialiste në historinë botërore; se mbi tridhjetë vjet ishte ideologu i realizmit socialist, të cilin për herë të fundit do ta mbrojë në vitin 1989, duke luajtur kështu rolin e komisarit në kulturë; se në vazhdimësi shkruante kundër kapitalizmit dhe, si thoshte, imperializmit amerikan; se mbante ligjërata në Universitetin e Tiranës mbi realizmin socialist si doktrinë letrare e amshueshme dhe mbi dekadentizmin e artit perëndimor; se me mosdurim dhe përbuzje shkruante për fenë dhe, në mënyrë të veçantë, për klerin katolik. Si është e mundshme që një shkrimtari me jetëshkrim të tillë politik, me jetëshkrim aq të padenjë, aq të dënueshëm për një krijues, me jetëshkrim të vënë në shërbim të një ideologjie - të ideologjisë leniniste - staliniste dhe të një diktature - të diktaturës totalitare komuniste, të dënuar nga të gjitha vendet demokratike në botë, t'i jepen sot çmime në emrin e demokracisë? Si është e mundshme që një shkrimtar i tillë politik, numri më i madh i prozave të të cilit janë traktate politike dhe ideologjike me vlera të pakta artistike, të rehabilitohet aq lehtë prej atyre që kanë shpenzuar aq shumë energji intelektuale dhe kanë bërë aq shumë shpenzime materiale për të përmbysur atë ideologji dhe atë politikë në Evropë? Është e mundshme! Gjeniu i servilizmit, i puthakëmbëve, i dinjitetit të përulur intelektual para çdo regjimi, Ismail Kadare, e ka gjetur edhe tani mjetin siç e kishte gjetur në kohën e diktaturës, me të cilin e bën të mundshëm këtë rehabilitim, në të vërtetë këtë shpërblim. Dhe, ky mjet është ideologjia. Në kohën e diktaturës, siç u theksua, kjo ishte ideologjia marksiste-leniniste e versionit stalinist, që e sundonte Shqipërinë dhe Evropën Lindore. Ismail Kadare i shërbente përtokas asaj ideologjie dhe ajo e shpërblente: me pozita, me tituj, me dekorata, me pasaportë diplomatike, me të gjitha privilegjet e mundshme. Në kohën e demokracisë kjo është ideologjia fetare. Ismail Kadare tani po i shërben kësaj ideologjie, duke përbuzur islamin dhe duke frymëzuar islamofobinë, në njërën anë, kurse duke propaganduar kthimin në "fenë e të parëve" të pesë milion shqiptarëve të besimit islam në Ballkan, në anën tjetër. Dhe, kjo ideologji fetare po e shpërblen. Qarqeve konservative evropiane që Evropën e imagjinojnë si kështjellë të krishterimit, zëdhënës i të cilave është kryeministri i sotëm italian (delikuenti, si e quajti Hoze Saramago), Silvio Berluskoni, nuk u intereson kush ishte dhe kujt e çkaje i shërbente Ismail Kadare: kryesore për ta është se Ismail Kadare sot shërben mirë, përulshëm dhe mund të përdoret si Kalë Troje për atë që këto qarqe dëshirojnë të arrijnë ndër shqiptarët! Dhe, kjo ideologji e ka bërë të mundshëm rehabilitimin e Ismail Kadaresë edhe në Shqipëri, madje, edhe te kleri katolik shqiptar! Dhe, pse të mos e bëjë. Shqipëria është i vetmi vend ish-komunist i cili prej përmbysjes së komunizmit sundohet prej komunistëve, në të vërtetë prej stalinistëve të konvertuar me gojë, po jo me mentalitet politik. Edhe sot, njëzet vjet pas rënies së komunizmit, Shqipëria është i vetmi vend ish-komunist, që e sundon ish-sekretari i Partisë e kjo domethënë ish-bashkëpunëtori i Sigurimit të Shtetit. Shqipëria është i vetmi vend ish-komunist në të cilin shpërblehet, festohet, privilegjohet në radhë të parë shkrimtari, të cilin e shpërblente, e festonte dhe e privilegjonte si zëdhënës të vetin diktatura komuniste! Shqipëria është i vetmi vend ish-komunist, në të cilin asnjë viktimë e diktaturës nuk ka arritur të krijojë karrierë politike. Shqipëria është sot i vetmi vend ish-komunist në të cilin ish-sekretari i organizatës themelore të Partisë së Punës së Shqipërisë luan me të përndjekurit dhe me ish-të burgosurit politikë si me lecka. Dhe, le të luajë kur e lejojnë! Dhe, e votojnë! Dhe, Kosova është i vetmi vend ish-komunist në të cilin ish-zëdhënësi i Komitetit Krahinor të Lidhjes së Komunistëve të Jugosllavisë në Kosovë dhe ish-drejtori i Radio-Televizionit të Prishtinës, pas vitit 1981, kur rinia dhe inteligjencia shqiptare përndiqej e masakrohej prej regjimit të paraardhësve të Millosheviçit e, pastaj, të Millosheviçit, mbahet qe tetë vjet drejtor i institucionit më të rëndësishëm politik dhe informativ në Kosovë; i vetmi vend ish-komunist ku zyrtarë të ndryshëm të kohës së Millosheviçit bëhen zyrtarë, diplomatë, gjykatës të Republikës së Kosovës! Po, nuk janë këto patologjitë e vetme, as më të mëdhatë të demokracisë sonë primitive, të ndotur dhe të korruptuar. Sikur shoqëria shqiptare të mos ishte e prapambetur siç është, sikur shoqëria shqiptare të mos ishte shoqëri në krizë të rëndë shpirtërore dhe morale ajo, jo që nuk do të rehabilitonte Ismail Kadarenë dhe të tjerë me jetëshkrim politik të ngjashëm me të tijin (megjithëse me jetëshkrimin e tij nuk krahasohet jetëshkrimi i asnjë tjetri), por do të kërkonte llogari politike dhe morale prej tij. Sikur shoqëria shqiptare të mos ishte e prapambetur siç është, sikur shoqëria shqiptare të mos ishte në krizë të rëndë shpirtërore dhe morale siç është, inteligjencia shqiptare jo vetëm se nuk do të rehabilitonte Ismail Kadarenë dhe ismailkadarenjtë e tjerë, por do të mënjanonte njëherë e përgjithmonë modelin e mendimit dhe të sjelljes së tij të pamoralshme intelektuale, në të cilin model janë të përmbajtura: gatishmëria e shërbimit ndaj çdo regjimi, servilizmi, hipokrizia bizantine, përdorimi i çdo mjeti për të arritur qëllimin, trysnia staliniste ndaj mendimit ndryshe, rrena, mashtrimi, intriga e të këqija të tjera. Sikur shoqëria shqiptare të mos ishte e prapambetur siç është, sikur shoqëria shqiptare të mos ishte në krizë të rëndë shpirtërore dhe morale siç është, sikur prej jetës intelektuale të kësaj shoqërie të ishte mënjanuar modeli i mendimit dhe i sjelljes alla Ismail Kadare, atëherë nuk do të ndodhnin as reagime në të vërtetë trysni kooperativiste ndaj mendimit ndryshe, siç është reagimi i Besnik Mustafajt, Diana Çulit, Ylljet Aliçkajt dhe Behar Gjokës ndaj një fjalie të Rexhep Qosjes, së cilës ata nuk janë aq të padijshëm që të mos i besojnë, që është reagim tipik për stalinizmin dhe për fashizmin. Dhe, ta përfundoj këtë përgjigje. Sikur shoqëria shqiptare të mos ishte e prapambetur siç është, sikur shoqëria shqiptare të mos ishte në krizë të rëndë shpirtërore dhe morale siç është, sikur demokracia shqiptare të mos ishte primitive, e ndotur dhe e korruptuar siç është, sikur kjo demokraci të mos ishte e sunduar prej ish-sekretarit të partisë, domethënë prej ish-stalinistit, atëherë inteligjencia jonë, e me ta edhe Besnik Mustafaj, Diana Çuli, Ylljet Aliçkaj dhe Behar Gjoka do ta shihnin gjendjen tonë shoqërore, politike, kulturore, letrare, shkencore, urbane siç është në të vërtetë dhe nuk do të mashtronin veten e popullin me iluzione mbi nivelet tona të paqena letrare artistike, shkencore, demokratike e të tjera gjoja evropiane. Se, siç dihet, vetëm ata që e shohin gjendjen siç është, realisht, objektivisht, dinë çka të bëjnë dhe si të bëjnë që këtë gjendje ta ndryshojnë, ta përmirësojnë e ta çojnë përpara: që këtë gjendje ta bëjë gjendje vërtet evropiane.

Prishtinë, 29.8.200


gazeta shqiptare



Qosja eshte tipik malesor i Vuthajve, inatcor dhe hakmarres me cdo mjet e me cdo menyre!

Sic duket e ka kaplluar "dimri i vetmise se madhe" dhe teksa vertitet sa poshte e lart neper shtepi, nuk ben asgje tjeter vecse mendon se si te sulmoje Kadarene!

Nuk ka me asgje tjeter se me cfare ta mbushe vetmine!

Ka kaluar ne fazen e fundit te crregullimeve mendore dhe nje Zot e merr vesh se cfare do te ndodhe me te!

[DYDRINAS]

Une, xhindi i Partise Demokratike apo Qose, Grindaveci i Zi i Vuthajt

E Premte, 04 Shtator 2009

Miranda Haxhia

Si nuk mesova dot qe ta pi kafen! E dini sa kam vuajtur per te mesuar kuptimin e fjales - kallakanxhe? Mu desh te shkoja ne nje qebaptore me pronare gjakovare per te mesuar se cila ishte perkedhelia qe z.Qose kishte rezervuar si replike per mua. E dini qe me pelqeu shume? Pronari me origjine nga Kosova me shpjegoi se fjala, kallakanxhe, sipas tij ishte Dreq, Xhind, Shtrige. Pra, i bie qe te jem Dreqi, Shtriga, Xhindi i Partise Demokratike.

Ndjehem mjaft e perkedhelur, sidomos kur kjo fjale me thuhet nga nje njeri qe duke u marre me zhvillimin e huqit te tij te te qenit Grindavec, gati-gati te duket si fjale dashurie. E dini cfare jam e gjitha une, z.Qose? Nje dashuri dhe shtate xhinde! (jo "nje dashuri dhe shtate faje") Nje dashuri e madhe per letersine dhe shtate xhinde per ta kuptuar, vleresuar dhe deshiruar kulturen e vendit tim!

Dhe si kallakanxhe-shtrige qe me ka pagezuar Grindaveci i Zi i kesaj kohe, po shkruaj kete reagim pa perfillur me tej leximin e neserm te vijimit te grindjes Qose. Se duke u marre shume me grindavece, behesh vet me shume se ta. Zoti na ruajte nga epidemia e tyre!

***

I dashur Qose, do doja shume te isha Xhind i Rilindjes Demokratike, sepse do te kisha fuqi te mbinatyrshme per te mbyllur gojen e nje lloj tjeter dreqnaje qe sillet mes kombit tone, mes njerezve tone, mes gjakut tone. Gjuha e percmimit, gjuha e urrejtjes, gjuha e mllefit dhe gjuha e Katundarit qe duke qendruar gjate perpara vitrines se nje pasticerie, kujton se eshte pronar i atyre embelsirave.

I dashur Qose, nuk mund t'i gezoheni dot kenetes per shkak te zambakeve te ujit qe e zbukurojne siperfaqen e saj, e te harroni gropat thithese, kunupin, apo malarien. Gjuha juaj e se ashtuquajtures analize apo pikeveshtrim i kulturave eshte gjuhe shushunjash te cilat me gjase se sherojne ndonje semundje, justifikojne rendesine e kenetes.

Ne kete debat ju mesuat se ka disa shkrimtare shqiptare, njohet Besnik Mustafaj, Diana Culin, Ylljet Alicken apo studiuesin Behar Gjoka. Dhe kaq. Po grindja juaj do dorezohet perpara se te arrini te lexoni ndokend me tej. Ju njihni te Medhenjte! Dhe kujtoni se jeni i madh!

Kuse une, Xhindi, Dreqnia me emrin Miranda H., lexoj edhe Koco Kosten me 'Absurdin" e tij magjepses, edhe Ben Blushin, me 'Otellot" dhe "Ishujt" e tij,edhe Ervin Hatibin ne Republiken e tij, edhe Agron Tufen ne "Duelet", edhe Diana Culin ne 'Engjejt e saj te armatosur", edhe Besnik Mustafajn ne "Boshin" e tij, edhe poezite e pakta te Ilir Belliut qe rrjedhin si lumenj te vegjel ne kafken time, edhe poezite e shqetesuara te Ali Podrimjes; edhe rrefimet e mrekullueshme te At Zef Pllumit; edhe ditarin e nje postieri te zakonshem; Po me aq deshire e lexoj, edhe nje njeri krejt te panjohur qe boton per here te pare dhe kur me pelqen shume, e dua fort letersine e atij qe e zhvillon ate, sipas menyres se tij. Por mbi te gjitha, do vdisja per nje "Darke" me Kadarene, le te ishte qofte edhe e gabuar!

Meqe jeni ne kulmin e zhvillimit te dijeve tuaja, meqe perpiqeni te grindeni gjithmone e me shume, merruni me mire me veten tuaj, silluni rreth vepres suaj. Nese gjithe meraku juaj eshte se nuk po i keni librat fort te lexueshem, ky eshte problemi i 'engjejve" tuaj qe ju genjejne dhe ju bejne te besoni se keni autoritetin e duhur per te patur pushtet kulturor te padiskutueshem ne nje kulture, e cila eshte e krijuar ne shekuj, i ka sherbyer nje vendi ne shekuj dhe do sherbeje me aq sa te mundet. Nuk eshte faji im qe Qose nuk vlereson Kadarene!

Por nuk eshte faji im qe Qose nuk ka mundur te lexoje edhe nje novele te vogel te nje vajze te panjohur nga Lushnja me emrin Manjola, e cila, ne vitin e hidhur '97, provoi fatin te jete personazh i nje bande rrembyesish, dhe kur prinderit e gjeten, e mbyllen ne shtepi, nje vit te tere, e dini ju zoti Qose se cfare beri kjo vajze qe ishte vetem 15 vjec e mbyllur ne shtepine e saj? Filloi te lexoje ato pak libra qe kishte ne shtepi. Ishin libra te shkrimtareve shqiptare. Aq sa ishin. Sepse ajo nuk ishte pasardhese e bibliotekave shekullore. Dhe filloi te shkruaje. Botoi nje histori magjepsese. (Oh, do thoni ju duke u krruajtur, paska dale edhe nje shkrimtare e re!) Jo, nuk eshte ky qellimi. Asaj i sherbeu letersia e vendit te saj. Ajo u nginj me librat qe gjeti neper raftet e shtepise se mbyllur, e izoluar mes nje kulture qe i erdhi krejt e copezuar. Dhe ju siguroj se nuk kishte ne shtepine e saj as libra voluminoze te emrave qe ju i keni studiuar tere jeten, sepse prinderit i kishte te varfer e i blinin pak libra.

I sherbeu letersia, i dashur Qose! Nuk u vetehelmua! Nuk ra ne deshperim per shkak te fatit te saj. Nuk e beri shtepine burg. Por i shpertheu muret e asaj shtepie me librat qe lexoi. Kuptoi se po aq sa nje ushtri turke ne faqet e letersise se Kadarese nuk e mundi dot nje Keshtjellle, ashtu edhe ate nuk do ta pushtonin dot dhe vinin perfund muret e pergojimit, te mbytjes dhe deshperimit. Gjeti nje menyre per te dale nga rrethimi i shoqerise me paragjykime, gjeti nje forme per t'u cliruar nga skllaveria ne te cilen e vune per ta ruajtur me mire prinderit.

Ju mund te pyesni veten i cuditur pas kesaj historie: po kjo dreqnaje e Rilindjes Demokratike, kjo shtrige e RD-se, kjo kallakanxhe e PD-se, perse me tregon nje histori kaq te thjeshte? Kur mund te flasim per Volterin apo Shekspirin?

Ua tregoj une, nese do te rrini pak minuta urte, nese nuk do grindeni kot me kot.

Sepse eshte nje letersi qe i sherben jetes, i sherben njeriut te thjeshte, i sherben atyre qe nuk shkojne dot ne auditoret tuaj, t'ju degjojne dhe te krahasojne. Ku ta gjente Manjola nga Lushnja letersine tuaj, i dashur Qose? A ka shpetuar nga lufterat apo epidemite e mjerimit ndokend letersia juaj, i dashur Qose? Perse silleni si ai djaloshi qe kur mberriti ne qytet, i tha te atit:- bab' mos me fol se ketu nuk eshte katund! Atje je baba im, se nuk kam ku te fus koken, kurse ketu mos m'u afro, jam qytetar!

Me kujtohet se nje here e nje kohe, kur nuk isha kaq shume - kallakanxhe- kam botuar nje shkrim me titull: "Une nuk e dua Shqiperine, por nuk duroj kur e shajne ate!"

Tani po ju them me po ate perkedheli me te cilen ju me nderuat ne kujtesen tuaj prej grindaveci nga Vuthaj: - Edhe une nuk e pelqej te gjithe letersine qe shkruhet ne Shqiperi, por nuk duroj dot te me shaje njeri shkrimtaret e vendit tim.

Sepse ajo Manjola i shpetoi Europes e nuk i shkoi me gomone, por denjoi te ecte permes kultures, pavaresisht se deri ku e coi mundesia e hapi. Doni apo nuk doni ju, ne po i shkojme Europes, jo me me gomone, me droge, me prostituta, por me kulture, me dije, me demokraci dhe dinjitet.

Vendi im eshte Shqiperia. Le ta kete edhe Shqiperia ime nje Kallakanxhe! Ju keni kohe derisa te gjeni atdheun tuaj, sepse me kete gjuhe qe perpiqeni te beni te rendesishmin, jeni shume larg nje atdheu demokratik.

P.S. Me kete rast, po perfitoj vertet, e lus gazeten te me paguaje ndonje honorar, se nuk thone kot, me mire syri se nami! Jane te tjere njerez qe paguhen per shkrimet e tyre, i dashur Qose. Se po te paguhesha, do te mesoja te pija edhe kafe, ndoshta te shikoja edhe filxhane ku te dalloja fatin tuaj!



koha jone

[KILI MERTURI]

Mendoj se Qosja paska sulmuar ashpër Kadaren në kët pjesë të dytë .
Nuk e di pse Qosja e bëri këtë me rastin e përgjigjes ndaj 4 shkirmtarëve që kan kritikuar pavend Deklaraten e Qosjes .

Qosja , mendoj unë , nuk tha dicka cfarë nuk është e vërtet për Kadaren , me keqardhje duhet të konstatohet kjo .
Por a është momenti i duhur për të treguar këtë të vërtet , nuk e di!
Mund të jet se e vërteta , ose ndryshe për të vërteten nuk duhet të vij momenti , por duhet të thuhet kjart , drejt dhe në cdo kohë.

Komentet tua DYDRINAS , nës jan tuat , janë të turpshme dhe duhet t`i mbash në ndërgjegjen tënde !

Unë mendoj se , sido që të jetë relacioni në mes të Qosjes dhe Kadaresë , PËR KULTUREN TONË KOMBËTARE këta të dy janë si dy kokat e shqipes në flamurin tonë .

Kili

SHQIPËRIA ETNIKE ËSHTË GJAKU IM QË NUK FALET!

[hasjani 51]

Rexhep Qosja: “Mjerimi i provincializmit”
» Dërguar më: 04/09/2009 - 14:42
Nga Rexhep Qosja

(…vijon nga numri i kaluar)
Ashtu siç e kanë nxitur dhe, në disa raste, frymëzuar Stalini e Krushçovi përkthimin e veprave të Shollohovit, të Fadjejevit, të Fedinit, të Katajevit, të Leonovit, e të disa shërbëtorëve të tjerë letrarë për nevojat e tyre politike ndërkombëtare, ashtu edhe Enver Hoxha e ka nxitur dhe, disa bashkëkohës thonë, financuar përkthimin e veprave të Kadaresë në frëngjisht. Ai donte t'i tregonte Evropës dhe botës, edhe me gjuhën letrare të një shkrimtari, se Shqipëria ishte ajo kështjella e pamposhtur e stalinizmit, që do t'i qëndrojë trysnisë së revizionistëve sovjetikë dhe të imperialistëve amerikanë. E Ismail Kadare atë qëllim ia përmbushte me veprat e tij dhe me publicistikën e tij. Para rënies së komunizmit, Franca ia përkthente veprat atij, por nuk e shpërblente me çmime autorin e tyre. Stalinizmi i Ismail Kadaresë ishte tepër komprometues për çdo institucion që do ta shpërblente me çmime. Sot, Ismail Kadare është i vetmi shkrimtar i një vendi ish- komunist, që jetën e vet politike dhe veprën e vet letrare dhe publicistike e kishte vënë në shërbim të diktaturës, i cili po shpërblehet me çmime e me tituj nga disa institucione e qarqe të huaja. Pse e përkthejnë dhe pse e shpërblejnë sot? Për rolin e tij prej demokrati në kohën e diktaturës? Si e thanë shpërblyesit spanjollë. Jo. Arsyeja është më e sofistikuar. Nuk e dinë shpërblyesit kush ishte Ismail Kadare? Megjithëse ai po gënjen sa po mundet dhe ku po arrin për të kaluarën e vet politike dhe për frymëzimet e qëllimet e disa veprave të veta, është naivitet të besohet se ata, shpërblyesit, nuk e dinë kush ishte ai. Është naivitet të mendohet se ata nuk e dinë se ai ishte pjesëtar i nomenklaturës komuniste; se ishte deputet në Kuvendin e Republikës Popullore të Shqipërisë; se ishte nënkryetar i Frontit Popullor të Shqipërisë, kryetare e të cilit ishte Nexhmije Hoxha; se romani Dimri i vetmisë së madhe është jetëshkrim politik i Enver Hoxhës dhe himnizim i figurës së tij politike e shtetare në historinë shqiptare; se romani Dasma është jehonë politike dhe ideologjike e revolucionit kulturor kinez dhe ftesë letrare për zbatimin e tij në Shqipëri; se me poema dhe me vjersha glorifikonte Partinë e Punës dhe diktaturën komuniste, luftën e klasave dhe revolucionet socialiste në historinë botërore; se mbi tridhjetë vjet ishte ideologu i realizmit socialist, të cilin për herë të fundit do ta mbrojë në vitin 1989, duke luajtur kështu rolin e komisarit në kulturë; se në vazhdimësi shkruante kundër kapitalizmit dhe, si thoshte, imperializmit amerikan; se mbante ligjërata në Universitetin e Tiranës mbi realizmin socialist si doktrinë letrare e amshueshme dhe mbi dekadentizmin e artit perëndimor; se me mosdurim dhe përbuzje shkruante për fenë dhe, në mënyrë të veçantë, për klerin katolik. Si është e mundshme që një shkrimtari me jetëshkrim të tillë politik, me jetëshkrim aq të padenjë, aq të dënueshëm për një krijues, me jetëshkrim të vënë në shërbim të një ideologjie - të ideologjisë leniniste - staliniste dhe të një diktature - të diktaturës totalitare komuniste, të dënuar nga të gjitha vendet demokratike në botë, t'i jepen sot çmime në emrin e demokracisë? Si është e mundshme që një shkrimtar i tillë politik, numri më i madh i prozave të të cilit janë traktate politike dhe ideologjike me vlera të pakta artistike, të rehabilitohet aq lehtë prej atyre që kanë shpenzuar aq shumë energji intelektuale dhe kanë bërë aq shumë shpenzime materiale për të përmbysur atë ideologji dhe atë politikë në Evropë? Është e mundshme! Gjeniu i servilizmit, i puthakëmbëve, i dinjitetit të përulur intelektual para çdo regjimi, Ismail Kadare, e ka gjetur edhe tani mjetin siç e kishte gjetur në kohën e diktaturës, me të cilin e bën të mundshëm këtë rehabilitim, në të vërtetë këtë shpërblim. Dhe, ky mjet është ideologjia. Në kohën e diktaturës, siç u theksua, kjo ishte ideologjia marksiste-leniniste e versionit stalinist, që e sundonte Shqipërinë dhe Evropën Lindore. Ismail Kadare i shërbente përtokas asaj ideologjie dhe ajo e shpërblente: me pozita, me tituj, me dekorata, me pasaportë diplomatike, me të gjitha privilegjet e mundshme. Në kohën e demokracisë kjo është ideologjia fetare. Ismail Kadare tani po i shërben kësaj ideologjie, duke përbuzur islamin dhe duke frymëzuar islamofobinë, në njërën anë, kurse duke propaganduar kthimin në "fenë e të parëve" të pesë milion shqiptarëve të besimit islam në Ballkan, në anën tjetër. Dhe, kjo ideologji fetare po e shpërblen. Qarqeve konservative evropiane që Evropën e imagjinojnë si kështjellë të krishterimit, zëdhënës i të cilave është kryeministri i sotëm italian (delikuenti, si e quajti Hoze Saramago), Silvio Berluskoni, nuk u intereson kush ishte dhe kujt e çkaje i shërbente Ismail Kadare: kryesore për ta është se Ismail Kadare sot shërben mirë, përulshëm dhe mund të përdoret si Kalë Troje për atë që këto qarqe dëshirojnë të arrijnë ndër shqiptarët! Dhe, kjo ideologji e ka bërë të mundshëm rehabilitimin e Ismail Kadaresë edhe në Shqipëri, madje, edhe te kleri katolik shqiptar! Dhe, pse të mos e bëjë. Shqipëria është i vetmi vend ish-komunist i cili prej përmbysjes së komunizmit sundohet prej komunistëve, në të vërtetë prej stalinistëve të konvertuar me gojë, po jo me mentalitet politik. Edhe sot, njëzet vjet pas rënies së komunizmit, Shqipëria është i vetmi vend ish-komunist, që e sundon ish-sekretari i Partisë e kjo domethënë ish-bashkëpunëtori i Sigurimit të Shtetit. Shqipëria është i vetmi vend ish-komunist në të cilin shpërblehet, festohet, privilegjohet në radhë të parë shkrimtari, të cilin e shpërblente, e festonte dhe e privilegjonte si zëdhënës të vetin diktatura komuniste! Shqipëria është i vetmi vend ish-komunist, në të cilin asnjë viktimë e diktaturës nuk ka arritur të krijojë karrierë politike. Shqipëria është sot i vetmi vend ish-komunist në të cilin ish-sekretari i organizatës themelore të Partisë së Punës së Shqipërisë luan me të përndjekurit dhe me ish-të burgosurit politikë si me lecka. Dhe, le të luajë kur e lejojnë! Dhe, e votojnë! Dhe, Kosova është i vetmi vend ish-komunist në të cilin ish-zëdhënësi i Komitetit Krahinor të Lidhjes së Komunistëve të Jugosllavisë në Kosovë dhe ish-drejtori i Radio-Televizionit të Prishtinës, pas vitit 1981, kur rinia dhe inteligjencia shqiptare përndiqej e masakrohej prej regjimit të paraardhësve të Millosheviçit e, pastaj, të Millosheviçit, mbahet qe tetë vjet drejtor i institucionit më të rëndësishëm politik dhe informativ në Kosovë; i vetmi vend ish-komunist ku zyrtarë të ndryshëm të kohës së Millosheviçit bëhen zyrtarë, diplomatë, gjykatës të Republikës së Kosovës! Po, nuk janë këto patologjitë e vetme, as më të mëdhatë të demokracisë sonë primitive, të ndotur dhe të korruptuar. Sikur shoqëria shqiptare të mos ishte e prapambetur siç është, sikur shoqëria shqiptare të mos ishte shoqëri në krizë të rëndë shpirtërore dhe morale ajo, jo që nuk do të rehabilitonte Ismail Kadarenë dhe të tjerë me jetëshkrim politik të ngjashëm me të tijin (megjithëse me jetëshkrimin e tij nuk krahasohet jetëshkrimi i asnjë tjetri), por do të kërkonte llogari politike dhe morale prej tij. Sikur shoqëria shqiptare të mos ishte e prapambetur siç është, sikur shoqëria shqiptare të mos ishte në krizë të rëndë shpirtërore dhe morale siç është, inteligjencia shqiptare jo vetëm se nuk do të rehabilitonte Ismail Kadarenë dhe ismailkadarenjtë e tjerë, por do të mënjanonte njëherë e përgjithmonë modelin e mendimit dhe të sjelljes së tij të pamoralshme intelektuale, në të cilin model janë të përmbajtura: gatishmëria e shërbimit ndaj çdo regjimi, servilizmi, hipokrizia bizantine, përdorimi i çdo mjeti për të arritur qëllimin, trysnia staliniste ndaj mendimit ndryshe, rrena, mashtrimi, intriga e të këqija të tjera. Sikur shoqëria shqiptare të mos ishte e prapambetur siç është, sikur shoqëria shqiptare të mos ishte në krizë të rëndë shpirtërore dhe morale siç është, sikur prej jetës intelektuale të kësaj shoqërie të ishte mënjanuar modeli i mendimit dhe i sjelljes alla Ismail Kadare, atëherë nuk do të ndodhnin as reagime në të vërtetë trysni kooperativiste ndaj mendimit ndryshe, siç është reagimi i Besnik Mustafajt, Diana Çulit, Ylljet Aliçkajt dhe Behar Gjokës ndaj një fjalie të Rexhep Qosjes, së cilës ata nuk janë aq të padijshëm që të mos i besojnë, që është reagim tipik për stalinizmin dhe për fashizmin. Dhe, ta përfundoj këtë përgjigje. Sikur shoqëria shqiptare të mos ishte e prapambetur siç është, sikur shoqëria shqiptare të mos ishte në krizë të rëndë shpirtërore dhe morale siç është, sikur demokracia shqiptare të mos ishte primitive, e ndotur dhe e korruptuar siç është, sikur kjo demokraci të mos ishte e sunduar prej ish-sekretarit të partisë, domethënë prej ish-stalinistit, atëherë inteligjencia jonë, e me ta edhe Besnik Mustafaj, Diana Çuli, Ylljet Aliçkaj dhe Behar Gjoka do ta shihnin gjendjen tonë shoqërore, politike, kulturore, letrare, shkencore, urbane siç është në të vërtetë dhe nuk do të mashtronin veten e popullin me iluzione mbi nivelet tona të paqena letrare artistike, shkencore, demokratike e të tjera gjoja evropiane. Se, siç dihet, vetëm ata që e shohin gjendjen siç është, realisht, objektivisht, dinë çka të bëjnë dhe si të bëjnë që këtë gjendje ta ndryshojnë, ta përmirësojnë e ta çojnë përpara: që këtë gjendje ta bëjë gjendje vërtet evropiane.

Prishtinë, 29.8.200


gazeta shqiptare



Qosja eshte tipik malesor i Vuthajve, inatcor dhe hakmarres me cdo mjet e me cdo menyre!

Sic duket e ka kaplluar "dimri i vetmise se madhe" dhe teksa vertitet sa poshte e lart neper shtepi, nuk ben asgje tjeter vecse mendon se si te sulmoje Kadarene!

Nuk ka me asgje tjeter se me cfare ta mbushe vetmine!

Ka kaluar ne fazen e fundit te crregullimeve mendore dhe nje Zot e merr vesh se cfare do te ndodhe me te!

Tani ti ke mbete te beshe psikoanalizen e kolosit te letrave shqipe. Çfare nuk
mbajne faqet e forumeve :edhe injorantet na behen ekspert te letersise pse jo edhe te medicines. Kete forumistin larte e paska rroke meraku per hallin e Regjep Qosjes.E more i shkrete Qosja eshte lartesi e pakapshme per mjeranet ata vetem mund ta shiqojne nga poshte dhe ti puthin prapanicen atij.

[DYDRINAS]

Tani ti ke mbete te beshe psikoanalizen e kolosit te letrave shqipe. Çfare nuk
mbajne faqet e forumeve :edhe injorantet na behen ekspert te letersise pse jo edhe te medicines. Kete forumistin larte e paska rroke meraku per hallin e Regjep Qosjes.E more i shkrete Qosja eshte lartesi e pakapshme per mjeranet ata vetem mund ta shiqojne nga poshte dhe ti puthin prapanicen atij.

Hasjan, meqe e paske idol Qosen, athere meso t'ja shkruash emrin!

Ai quhet Rexhep!

Ndersa nga poshte e shikon ti, se Vuthajt eshte pak me lart ne nivel se Hasi.