Ç'mendoni mbi akademik Rexhep Qosja?

[land]

Po lere se ka kohe qe i kan ikur bletet kti Qoses,duke u plakur duke rrjedhur nga trute ky.

[Gjelosh PRekaj]

Mbrojtja ma e mire a sulmi dhe te quash te tjeret ai/ajo qe je vete.


Shume i paftyre ky qe ndyen emnin e Ismailit dhe Shtjefenit me emnin e hoxhe anadollakut.

[beratii]

Enver Hoxha demokrat , paska rrjedhur nga trut

[Brari]

Qosja, kryekomisari i caushve te vlores dhe i ningjave vrasese te kosoves nuk ndejti pa u kurdisur si gjithmon ne histeri pro gangstereve enveriste me ne krye edvin ramen.
ky lugat enverist le te ngordhe nga fitorja e votes pro berishe..politikisht e veprimtarisht e ta leje te qete kombin shqiptar.

[Brari]

thx dydrins qe ke sjell kte shkrim..

por.. vota sot i jep pergjigjen me te merituar qoses, qelbanikut enverist..

[Preng Sherri]

thx dydrins qe ke sjell kte shkrim..

por.. vota sot i jep pergjigjen me te merituar qoses, qelbanikut enverist..

Ti klyshi jugosllav dhe sahanlepirsi titist s'ke të drejt të fyesh naim Frasherin dhe Asdrenin të cilet më së miri folen nepermjet rexhep Qoses.
Ti mund të flasish për idolet tuaj titist për të cilin ke nostalgji!
Qelbaniku më i madh ishte Ibrahim Rugova titist i përbetuar dhe i cili po i qelb akoma qytetin e prishtinës!

[proscriptor]

Filoserbi Rexhep Qosja lëshon kushtrimin marksist, i porositur nga dëshpërimi i Edvinit
28-06-2009

Ushtari i të majtës së Shqipërisë, Rexhep Qosja nuk mund të rrinte edhe këtë herë pa dalë në krah të ustallarëve të vet komunistë të Tiranës. “Koka” e madhe e kombit që djegien e Shqipërisë më 1997 e quante “revolucion të vonuar demokratik”, tanimë erdhi të lëshojë një kushtrim marksist, një manifest sa marksist, aq edhe katundar. Sytë e Qoses sigurisht verbohen e nuk shohin që në mes të pjesëve të kombit shqiptar është ndërtuar një rrugë që edhe parashikuesi më i madh nuk do ta besonte.

Sytë e tij, sigurisht nuk shohin e zemra e tij nuk gufon nga gëzimi, pasi ai ka qenë gjithnjë në aleancë me ata që i kanë vënë flakën Shqipërisë, për të mos folur më që nuk e kanë dashur kurrë Kosovën. Intervista e Rexhep Qoses, e dhënë për shtypin kosovar, e përthithur menjëherë nga shtypi i majtë, niste me ca fjalë të përgjithshme kotsëkoti e dilte tek kushtrimi i Qoses dhe tek meraku i madh i tij se e djathta nuk duhet të vazhdojë në pushtet pasi humb demokracia.

Për Qosen është më e rëndësishme që në pushtet të vijë njeriu që i dha çelësin e Tiranës një serbi që ka kënduar këngë për çetnikët sesa njeriu që bashkoi realisht kombin shqiptar, që anëtarësoi vendin në NATO, që rriti dinjitetin e vendit, që pesëfishoi buxhetin e shtetit, etj. Ky është perceptimi i Qoses, ndoshta më i zi sesa hetuesi më i egër që mund të ketë nxjerrë fshati Kuç. Dhe shiheni këtë “studiues” të madh në budallallëqet e tij. Edhe një rilindës dhe politikan, e burrë shtetit si Pandeli Evangjeli e quan “përfaqësues despotik oriental” ndërsa, fut në një thes Ismail Qemalin, Fan Nolin, Enver Hoxhën dhe Rexhep Meidanin, krejt të ndryshëm nga njëri-tjetri duke i quajtur “demokratë liberalë” të politikës qytetare.

I gjori Qose, qenka trembur nga “britmat” e Sali Berishës, ndërsa nuk dogjën ulërimat e humbjes së Edvin Ramës, njeriun që urrejtjen në këtë botë e ka nisur nga familja e vet. Përveç të tjerash Qosja shfryn edhe një inat katundar për çmimin e fundit që mori shkrimtari ynë i madh Ismail Kadare. Sigurisht nuk ka bërë që më shumë se ka vazhduar Nexhmije Hoxhën, Ramiz Alinë dhe shokun e tij Paskal Milo. Për ta shprehur këtë, ka zgjedhur një formë akoma më katundare kur thotë se i kishin censuruar një intervistë, a thua se nuk dihet mendimi i Qosjes për të majtët, të djathtët dhe vlerat e kombit.

Ndoshta do bënte mirë të merrej me rrjetën “që ka rënë” në tunelin e rrugës apo të përllogarisë me centimetra “humbjet” që vijnë nga kjo rrugë. Sepse dihet, ka humbur Serbia...dhe mesa duket, është dëshpëruar edhe Qosja.

http://www.gazeta55.net/index.php?ka...artikulli=6921

[projekti21_dk]

17. Mos i poshtëroni njerëzit e mëdhenj për një a dy faje të tyre, sepse diamanti sado i prerë shtrembër të jetë, është më i vlefshëm se një gur i zakonshëm, i prerë në forrnën më të përsosur.


Mendim im: Për mua e meta e Qoses është se i mungon dhe i ka munguar vizionariteti. Megjithatë gjerat që i vlerëson më vonesë i vlerëson saktë.

[palushi]

17. Mos i poshtëroni njerëzit e mëdhenj për një a dy faje të tyre, sepse diamanti sado i prerë shtrembër të jetë, është më i vlefshëm se një gur i zakonshëm, i prerë në forrnën më të përsosur.


Mendim im: Për mua e meta e Qoses është se i mungon dhe i ka munguar vizionariteti. Megjithatë gjerat që i vlerëson më vonesë i vlerëson saktë.

Mbeshtetja e krijuesve dhe zbatuesve te genocidit komunist kunder shqiptareve nuk ashte ma pak se mbeshtetje ndaj Hitlerit apo Millosheviçit

nje njeri qi vlerson kriminele nga ma te ndyret e historise se njerezimit si "demokrate liberale" tregon se ashte i zhveshur nga çdo ndjenje e mire njerezore, pa te cilat nuk mund te jete kurre nje intelektual, por vetem nje teknik/specialist ne nji apo disa fusha

fjala "faj" ne kete justifikim ne tentative nuk ashte veçse gjethja e fikut qi gazetat kane vendose si Mburoje per Edi Ramen ne fotot nudo

[Rugova]

OPINION
Lajthitja e dytë “akademike” e Qoses
28-06-2009 / Feti Zeneli, "Gazeta'55"

Rexhep Qose është një emër i njohur për shqiptarët e të gjitha trojeve, madje dhe më gjerë si shkrimtar dhe kritik arti, për të cilat mban dhe titullin “akademik”. Por duke filluar nga ’97-a, ai ka filluar të bëhet i njohur edhe si Neroni për djegien e Romës. Në ç’kuptim? Njëherë në atë kohë, Neroni po kalonte rrugës dhe dëgjoi dikë që bërtiste: “Digje gjithë botën, kur unë të kem vdekur. Për mua s’do të ketë asnjë rëndësi.” Kurse për mua, përkundrazi, - tha Neroni, - do t’më pëlqente ta shikoja duke u djegur tani që jam ende i gjallë.” Kështu që disa ditë më vonë shpërtheu zjarri i madh në Romë, ndërkohë që perandori këndonte këngën e djegies së Trojës. Kuptohet, afro 1950 vjet më vonë Neroni – Qose nuk mund të flas kaq hapur për t’i vënë zjarrin Shqipërisë dhe Demokracisë shqiptare, për më tepër që është edhe letrar, por ja duke thënë për “rrebelimin komunist të ’97-ës” se, ishte “revolucion demokratik i vonuar”, apo tani që Shqipëria është në prag të liberalizimit të vizave dhe marrjes së statustit si vend kandidat për në Bashkimin Europian se, “po i fitoi e djathta shqiptare zgjedhjet e ’28 qershorit, atëherë humbet demokracia”, ai ka thënë: “Unë dua që ta shoh tani të zhuritur Shqipërinë, madjë bashkë me Kosovën”. Këto dy thënie ngjajnë si dy pika ujë me njera tjetrën, përsa i përket mesazhit antishqiptar që përcjellin.

Ta konsiderosh “rebelimin komunist të ’97-ës” si “revolucion demokratik të vonuar” do të thotë që, jo vetëm të mos e kesh fare haberin se ç’është liria dhe demokracia, por të biesh në nivelin e gjykimit të anëtarëve të Komiteteve të Shpëtimit Kombëtar, që ishin ca bandit ordinerë me katër klasë shkollë, të cilët digjnin Shqipërinë nga që urrenin Demokracinë që ata e identifikonin jo pa qëllim me Sali Berishën. Faktikisht ky ishte preteksti, pasi në të vërtetë ata urrenin progresin e bërë dhe shtetin ligjor. Mjafton prania e dhunës dhe e anrakisë që këto ngjarje të mos kishin as një përqindje minimale të elementëve demokratik. Unë nuk besoj që Qoses i mungojnë njohuritë politike apo intelektuale në këtë drejtim për të bërë përkufizme të tilla injorantësh dhe militantësh të sëmurë enverist, por atij i mungon ndjenja e dashurisë për Shqipërinë dhe shqiptarët. Këtë e them në mënyrën më të sinqertë dhe mjaft i indinjuar, pavarësisht se nuk e kam nivelin “akademik” të Qoses. Një akdemizëm i tillë nuk u vlen shqiptarëve, por vetëm armiqve të tij historik, që synojnë të na mbajnë të përçarë, të varfër dhe larg Europës si në kohën e Enverit. Këtë na bën ngjarjet e ’97-s; na çuan aty ku e nisëm demokracinë në vitin ’91, në mos më prapa. Nëse në fund të vitit ’96, në kohën që vendi qeverisej nga demokratët apo të djathtët, Shqipëria ishte në krye të vendeve ish-komuniste të Lindjes lidhur me treguesin e rritjes ekonomike dhe suksesin e reformeve të ndërmarra, në fund të ’05-ës, kur të majtët dorëzuan pushtetin e “revolucionit demokratik të vonuar”, Shqipëria ishte në vend të fundit për çdo gjë, me përjashtim të korrupsionit dhe izolimit ku zinte vendin e parë. Në atë periudhë ndërkombëtarët shpreheshin për “vendin e suksesit suprizë, i cili me këtë ritëm zhvillimi nuk donte më shumë se 10 vite të anëtarësohej në BE”. Dhe gjithëçka ishte plotësisht i mundshëme nëse nuk do të ndodhte ’97, që ishte caktuar si viti i çeljes së negociatave për nënshkrimin e MSA-së, e cila u shty kështu për më shumë se 6 vjet më vonë. Gjithashtu, gjatë këtyre 4-5 viteve të qeverisjes së të djathtëve kishte ndodhur anëtarsimi në KE i Shqipërisë, ishte bërë kërkesa për integrimin në strukturat e Alenacës; dhe mbi të gjitha ishte konsoliduar ekonomia e tregut, ku biznesi jepte 75-80% të PBB-së.

Me këtë frymë progresi dhe integrimi vazhduan të djathtët edhe në mandatin qeverisës të viteve ’05-’09, ku u nënshkrua dhe ratifikua MSA, u paraqit kërkesa për marrjen e statusit të vendit kandidat në Bashkimin Europian, u realizua anëtarësimi i plotë i vendit në NATO, janë plotësuar të gjithë kushtet, dhe për punë javësh pritet liberalizimi i vizave me vendet e BE-së, etj. Në bazë të të gjitha këtyre arritjeve qëndrojnë reformat demokratike të ndërmarra në të gjithë fushat e ekonomisë dhe jetës shoqërore. Nuk është pak që sot në kohë krizë të mbash vendin e parë në Europë lidhur me treguesin e rritjes ekonomike, apo vendin e dytë në botë për reformat antikorrupsion. Nuk po i përmendim këtu investimet e kalibrit europian apo ndërkombëtar në infrastrukturë, energjitikë, arsim e kështu me radhë. Por mesa duket Qose këto nuk i quan këto fenomene dhe veprime demokratike, përderisa thotë se “po fitoi e djathta në Shqipëri, humbet demokracia”. Madje Qose shkon edhe më tej, duke thënë se, “nga fitorja e së djathtës në Shqipëri do e pësojë dhe Kosova”. Më vjen keq, por Qose paska lajthitur fare, për të mos thënë që qënka serbizuar totalisht. Nëse e djathta dhe Sali Berisha do të mbahen mend gjatë në histori, një arsye është edhe puna dhe përpjekjet e tyre titanike për pavarësinë e Kosovës; në 17 shkurt ’08 të asaj politike dhe në 25 qershor ’09 të asaj ekonomike, pas ingaurimit të rrugës së Kombit (Durrës-Kukës-Qafë Morinë).

Megjithëse Qose nuk bën pjesë në katgorinë e atyre njerëzve që kur flasin marrina, të tjerët të këshillojnë: “Hë mo, lëre se kush ia var atij”, gjithësesi nuk duhet nënvleftësuar një ekzaminim mjeksor i tij. Mendimet që ai ka artikuluar dëshmojnë për një gjëndje depresive të tij, me tendencë drejt një psikopatie të avancuar perderisa njëherë ngre dorë ndaj të madhit Kadare dhe njëherë tjetër, ndoshta më agresivisht, ndaj të madhërishmit Atdhe