Ç'mendoni mbi akademik Rexhep Qosja?

[shalja1]

o zoti brari po me katolik se papa do behesh po se ke lexur ungjillin ta kritikosh qosen duhet se paku te i afrohesh nje qike te vertetes se juve ju dhemb e verteta nga privilegjet post komuniste te enverit andaj dy kemi pas alternativa ose me shqiperin e enverit ose me serbin e titos prap jemi me shqperin e topit apo te sales apo te nanos e jo me titisa rankoviqista milosheviqa eviqa e lope te tjera. Ju perkujtoj se shiperija ishte shtet tani ne jemi shtet edhe shqipetaret e jasht kufive tone administrativ kan nevoj per ne pa mar parasysh se a eshte thaqi apo dikush tjeter sigurisht qe ju nuk e dini se lidhja e shkrimtarve te jugosllavis psoj debakel te vertet dhe kurr nuk u bashkuar pikrisht nga REXHEP QOSJA qe arriti ta bashkoj nje pjes te intelektualve malazez me jevrem berkoviqin intelektualin e shquar qirill zllobec nga sllovenija e shum te tjere per tu kunderrshtuar politikes hegjemoniste te francuska sedam ne krye me babain e kombit serb dobrica qosiq duke demaskuar fytrat e verteta te sanu dhe memorandumit te tyre famkeq qe pastaj solli ne pushtet slloben e juaj te mire se ishte i azem vllasoviqve e viqve te tjer qe shkau ua dha nga nje lavire grua secilit viq ta shtypte shqiptarine pra nje viqi ia dha nje lope , kush e muar u be pushtet po erdhi koha e jone tani ata i kan varret hapur atje ne serbi te kopeja e kopilve VIQ

[Brari]

97-te

i thon o shal..

[shalja1]

mos po gabohesh se 97 eshtye nje term i pare ne shqiperi e jo te qosja po nese mendoni qe qosja ka gisht ju them se edhe nezir sherifi se bashku me emrush dhe ismet bozhala me shum udba krekoset duke berte manovra atje te lutem nje argument per qosen e 97 dhe i japim fun kesaj pune demanto ato qe thash une me pare dhe ok tung

[shalja1]

demanto me argumente ato qe thash me larte dhe e perfundojm

[&Mitrovicalia&]

Si e vrau veten "Mandela" i Kosovës?
Ose: Të gjitha mëkatet e Adem Demaçit!

Shkruan: Jusuf FERIZI

Çdo regjim i Shqipërisë londineze që nga shpallja e pavarësisë së atij gjysmështeti shqiptar (1912) e deri më sot, për sa i përket Kosovës nuk u pozicionua drejt ashtu siç e meriton çështja e Kosovës. Për më tepër, duke filluar nga Lufta e Dytë Botërore e këndej, zgjidhja e problemit të Kosovës, herë-herë, mori edhe kahje të atilla që shpienin hapur drejt asgjësimit të plotë të problemit të quajtur Kosovë.

Kush deshi të na dërgojë në Beograd?

Siç dihet, Partia Komuniste e Enver Hoxhës i shërbeu besnikërisht tezës së njohur serbo-ruse sipas së cilës çështja e Kosovës vritet më së lehti nëse ajo asgjësohet në Tiranë. Verbëri ndaj kësaj teze të rrezikshme, në një moment, shfaqi edhe Sali Berisha, pas përmbytjes së diktaturës në Shqipëri. Si president i Shqipërisë (nëntor 1996), si duket për të shmangur vëmendjen e shqiptarëve të katandisur në krizen e madhe që kishte kapluar Shqiperinë, ai mobilizoi të gjitha mediat që i kontrollonte në një propagandë gebelsiane për t'i ngritur shqiptarët e Kosovës në mbështetje të demonstratave të "demokratëve" të Beogradit. Duke qenë në sinkron të plotë me Sali Berishën, Adem Demaçi ftoi shqiptarët e Kosovës që "një për një" të shkojnë në Beograd për të mbështetur Drashkoviçin kundër Millosheviçit. Në atë nëntor të zgjedhjeve në Serbi (1996), qytetet e Shqiperisë ishin stolisur me reklama e pano "demokratësh" serbë, me posterë të Drashkoviçit e të Gjingjiçit, të cilëve, shqiptarëmjerët u brohorisnin sikur të ishin shpëtimtarët e tyre. Në shërbim të zgjedhjeve në Serbi ishte venë tërë shtypi demokratik dhe majtist i Tiranës, si dhe mediat majtiste të Prishtinës. Tërë ajo tiradë e shfrenuar, tërë ajo propagandë çmendurakësh, tërë ajo mbështetje proserbe që bëhej në Tiranë në atë nëntorin e ftohtë të vitit 1996, s'ishte gjë tjetër pos dëshmi e gjallimit të një lidhjeje të kahershme komuniste-gjenetike të enveristëve me rankoviçistët e Beogradit. Në ato përpjekje çmendurakësh të Tiranës për mënjanimin e Rugovës nga skena politike e Kosovës, nga rruga e tij autoktone për pavarësinë e Republikës së Kosovës, Sali Berisha tentoi hapur që në krye të Kosovës të nxjerrë "radikalët" e tipit demaçianë, ata "radikalë" pra të cilët që moti kishin dhënë shenja se do të pranonin zgjidhjen e problemit të Kosovës në kuadër të ish-Jugosllavisë. Dhe ky vrap i madh që kishte ndërmarrë Qeveria Demokratike (!) e Tiranës, përfundoi në nëntor 1996, kur Sali Berisha ia uroi Adem Demaçit detyrën e "presidentit" të Republikës së Kosovës. Ky ishte njëri prej mëkateve të para që bënte Adem Demaçi që në ditët e para kur kishte filluar të merrej me politikë.

Fundi i përvojës së hidhur historike

Duke pranuar këtë "detyrë" në Tiranë, Demaçi as që donte të lodhte kokën se si do të reagojë elektorati i Rugovës. Fatmirësisht, falë vetëdijësimit kombëtar të shqiptarëve të Kosovës as Demaçi nuk u zgjodh "president" i Kosovës, as shqiptarët e Kosovës nuk shkuan në Beograd për
t'u "solidarizuar" me "demokratët" e Serbisë, siç i ndërsenin Demaçi, Surroi dhe projugosllavët e tjerë shqipfolës. Shqiptarët e Kosovës nuk e kishin vështirë të kuptojnë se "drita e lirisë" që ua trumbetonte Demaçi, e cila do të vinte pas ngjarjeve "tragjike" të Beogradit, "drita e lirisë" që do të vinte nga "vëllezërit" serbë, siç i quante "Mandela" ynë banorët e këtij shteti fqinj, ishte "dritë" e një vdekjeje të paparë që do ta përjetonin shqiptarët duke vrarë veten me dorë të vet ashtu siç e vrau veten Adem Demaçi. Në këtë mënyrë, elektorati i Rugovës, nëpërmjet institucioneve që i kishte zgjedhur me votën e lirë, i tregoi Tiranës zyrtare se përvoja e hidhur historike, kur udhëheqja e Tiranës ka llogaritur të marrë dhe të mbajë pushtetin në Shqipëri duke sakrifikuar Prishtinën, edhe pse është ende e freskët, nuk mund të funksionojë më dhe askush nuk mund të llogarisë më për të qeverisur Shqipërinë stabile pa llogaritur mirë edhe në një qëndrim të drejtë dhe të sinqertë ndaj vullnetit politik vetëvendosës të shqiptarëve të Kosovës
"B.sot", 22 maj 2003
__________________
Ini, bëhuni, përhapni dhe jetoni dashuri!

[KILI MERTURI]

O leni more brarin se ai është bari i gjove të cofta!

Ky krijesë e ka tregu veten në shumë tea se nuk ka lidhje me reaitetin, po jeton në disa ëndrra që i shef iten.

Qosja na paska kontribu në vrasjen e personave që na i përmend barriu!

Si nuk të vjen turp o i gjore¨!
Nuk të vjen turps se nuk ke ndërgjegje , se po të kishe nuk do të kishte mundur as të mendoje e jo të thoje atë cfarë thua o bari !

Kili

SHQIPËRIA ETNIKE ËSHTË GJAKU IM QË NUK FALET!

[&Mitrovicalia&]

Mosnjohje e Qosjes e historisë shqiptare dhe asaj sërbe

Shkruar nga : Nexhmedin Spahiu

Në shkrimin e përmendur, Qosja arsyeton tre gishtat e protestave shqiptare duke thënë se aniçka ato janë shenjë e ortodoksisë. Po se ç'hynte në punë këtu ortodoksia nuk e thotë. Së pari simboli i tre gishtave tek sërbët nuk është vetëm simbol i trinisë së shenjtë. Në kohën e rilindjes sërbe, tre gishtat kanë pasur, pos kuptimit të trinisë së shenjtë, edhe kuptimin e asaj që Sërbia duhet të zgjerohet në tri drejtime: në Jug, në Perëndim dhe në Veri. Në kohën e luftrave ballkanike (të parës, së dytës dhe kësaj të fundit) tre gishtat kanë marrë edhe kuptimin e tri veprimeve: me dhunu, me vra dhe me djegë. Përdorimi i këtij simboli nuk kishte të bënte fare me ortodoksinë shqiptare, sepse kjo as nuk sulmohej, as nuk mbrohej, thjesht nuk ishte objekt as subjekt i veçantë i këtyre protestave. Nëse përdorimi i simbolit të tre gishtave do të ishte rastësi, atëherë si të shpjegohen vrasjet, dhunimet dhe djegiet në vijim të tyre?

Qosja tregohet se nuk e njeh as historinë shqiptare. Çështja se kur dhe ku filloi Rilindja shqiptare është shumë më komplekse se ajo çfarë mendon Qosja. Ai thotë se Rilindja shqiptare ka filluar në Jug, ndërsa unë do të thosha se me ca elemente ka filluar në Jug, por me ca tjerë në Veri dhe, marrë në tërësi, ka filluar, në Jug e në Veri, në të njëjtën kohë. Ngjarja kulmore e Rilindjes shqiptare ka ndodhur në Prizren më 1878. Është tjetër gjë që nxënësit tanë mësojnë histori të fallsifikuar se "Abdyl Frashëri ka qenë udhëheqës i Lidhjes së Prizrenit dhe në udhëheqësi të saj ishin edhe kosovarët Sulejman Vokshi e Ymer Prizreni" (teksti i historisë për klasën e pestë të tetëvjeçares, botim i vitit 1995, Tiranë). Ose Abdyl Frashëri, ideolog i Lidhjes së Prizrenit (fjala ideolog a nuk ju duket pakëz leniniste). E vërteta ishte krejt ndryshe. Iliaz Pashë Dibra e Ymer Prizreni ishin udhëheqësit e Lidhjes së Prizrenit, Abdyl Frashëri e Sulejman Vokshi ishin vetëm ministra në qeverinë e formuar prej saj.

Qosja në linjën politike antihistorike

Qosja nuk e ka kuptuar e ndoshta as që do ta kuptojë ndonjëherë që këtu (në Lidhje të Prizrenit), nisin dy linja politike. Njëra linjë që kërkonte aleanca me shtetet jo-fqinjë, për t'u bërë ballë shteteve fqinjë, dhe tjetra që kërkonte të bashkëpunonte me fqinjët (sërbët e grekët), kundër agresorëve jashtë-ballkanikë. Që të dyja këto rryma përfaqësoheshin me patriotë të dëshmuar që në instancën e fundit dëshironin Shqipërinë etnike sovrane e të pavarur, por çështja ishte se u ndryshonin konceptet për rrugët që duhen ndjekur. Derisa të parët i jepnin përparësi integritetit territorial e biologjik në dëm të sovranitetit, të dytët i jepnin përparësi sovranitetit të një pjese të vendit në dëm të integritetit. Në të parën bënin pjesë Iliaz Pashë Dibra e Ymer Prizreni, kurse në të dytën Abdyl Frashëri e Sulejman Vokshi. Të parët rrezikun e shihnin prej Sërbisë e Greqisë, të dytët prej Turqisë. Linja e parë vazhdon me Haxhi Zekën e më vonë me Hasan Prishtinën (kujto përpjekjet e Haxhi Zekës që Shqipëria (etnike) të bëhet koloni e Anglisë për 20 vjet, derisa shqiptarët të shkollohen e të bëhen të aftë t'i mbrojnë kufijtë dhe, përpjekjet e Hasan Prishtinës për aleanca me italianë, bullgarë e kroatë). Linja e dytë vazhdon me Ismail Qemalin e Isa Boletinin (kujto miqësitë e tyre me sërbë e grekë, kundër turqëve, si dhe kundërshtimin e Isa Boletinit nismës së Haxhi Zekës, me arsyetimin se "venin tem dua ta sunoj unë e jo inglizi"). Linja e parë (Iliaz Pashë Dibra e Ymer Prizreni, Haxhi Zeka e Hasan Prishtina) vazhdon me Xhafer Devën e Rexhep Mitrovicën, etj., (kujto bashkëpunimin e tyre me gjermanët dhe krijimin e të vetmes herë në histori të shtetit shqiptar në territoret e pothuajse tërë Shqipërisë etnike), e më vonë me Organizatën Nacional Demokratike (kujto aspiratat e tyre perëndimore). Linja e dytë (Abdyl Frashëri + Sylejman Vokshi, Ismail Qemali + Isa Boletini), vazhdon duke u degëzuar në dy linja: linja e Zogut dhe ajo e Fan Nolit. Linjën e Zogut e vazhdojnë zogistët ndërsa ajo e Nolit degëzohet në dy linja të mëtutjeshme: balliste dhe komuniste. Kjo e fundit është degëzuar përsëri në dy linja: e majta e sotme shqiptare (Socialistja, Socialdemokratja, Aleanca, Uniteti Kombëtar, etj.), dhe e djathta e sotme Shqiptare (Demokratikja, Balli, etj.), që konvergjojnë me vijën tradicionale balliste.

Cili është pozicioni politik i Rexhep Qosjes?

Qosja së bashku me Demaçin, me marksist-leninistët dhe unicentristët (unicentrist në kuptimin shqiptar do të thotë që në Tiranë duhet të vendoset çdo gjë për të gjitha çështjet shqiptare), i takojnë linjës politike që historikisht përvijohet nga Abdyl Frashëri + Sylejman Vokshi, Ismail Qemali + Isa Boletini, Fan Noli, Enver Hoxha, Fatos Nano. Kjo është linja ekstreme e bashkëpunimit me fqinjët, kundër jashtëballkanikëve ("kundër racistëve italianë që na e hodhën anijen në det", - thotë Rexhep Qosja). "Që të forcohet Shqipëria duhet ta ketë mirë me fqinjët dhe, për ta pasur mirë me fqinjët, duhet që Kosova të mos na nxjerr telashe me sërbët", - i thoshte dikur Fan Noli Hasan Prishtinës dhe, ngjashëm i shkruante Mit'hat Frashëri Bedri Pejanit, kurse pinjolli i tyre i sotëm, Rexhep Qosja, pohon se Shqipëria nuk ka probleme me Greqinë e Sërbinë, e madje edhe thotë, le të ngrihen tre gishta. Natyrisht as problemet me Greqinë, as ato me Sërbinë nuk e arsyetojnë paaftësinë e Sali Berishës për të udhëhequr shtetin, por këtu Qosja përvjedh një tezë të rrezikshme dhe të njohur në vazhdën historike.

"Krahinarizmi" i Berishës dhe unicentrizmi i Qosjes

Qosja e akuzon Berishën për "dy gjuhë letrare" dhe për krahinarizëm. Kjo është një akuzë që nuk qëndron. Berisha vërtet ka ndjekur një politikë përçarjeje si politikan, po jo mbi këto baza. Përveç Berishës, pothuaj e gjithë klasa politike e Shqipërisë është nga Jugu (ministrat, ambasadorët, drejtorët, kryeredaktorët, e gjithë shtresa e mesme politike e kryeqytetit, etj.). Përçarjet e sotme krahinore janë të natyrshme pas një uniteti të dhunshëm komunist, unitet të cilin e predikon më së zëshmi Rexhep Qosja. Politikat reale dhe të qëndrueshme i kanë themelet në traditat politike, teritoriale e socio-kulturore. Uniteti i një kombi duhet të bëhet në mënyrë të vullnetshme dhe të natyrshme. Ky unitet duhet t'i pranojë diversitetet lokale e krahinore e jo t'i ekskomunikojë ato duke pranuar vetëm traditën, gjuhën, kulturën, etj., të një lokaliteti apo krahine. Nëse forca të caktuara politike e intelektuale në Jug të Shqipërisë kërkojnë federalizimin e vendit, kjo nuk është se atyre po u bëhet shpifje. Madje, do të thosha se këtu, nuk ka asgjë të keqe. Edhe Gjermania, edhe Austria, janë shtete federale dhe uniteti i tyre kombëtar është për t'u lakmuar. Kur Qosja thotë se kurrë nuk ka pasë një kërkesë të tillë, tregohet injorant në histori. Kërkesa për federalizimin e Shqipërisë është bërë edhe nga ata që donin ta copëtonin Shqipërinë, por edhe nga ata që këtë e shihnin si mënyrën më të drejtë për një Shqipëri të qëndrueshme e stabile. Madje, Organizata Nacional Demokratike Shqiptare, që përfaqësonte elitën politike të Kosovës, këtë e kishte në programin e saj (Shqipërinë të përbërë prej 4 njësive federale: Kosova, Maqedonia Perëndimore, Veriu dhe Jugu i Shqipërisë së sotme). Kërkesa aktuale e Jugut, për federalizim të vendit, nuk vjen nga fakti se Jugu dëshiron t'i bashkohet Greqisë, por nga frika e dominimit të Veriut pas zgjidhjes së çështjes së Kosovës, çka është krejt normale. Intelektualët jugorë janë më patriotë dhe më të arsyeshëm se maloku Rexhep Qosja, sepse nisen prej një fakti të mirëqenë se Atdheun e don duke dashur së pari shtëpinë tënde, fshatin tënd, krahinën tënde dhe jo duke dashur fshatin e tjetrit, dialektin e tjetrit, etj., siç vepron Rexhep Qosja. Një kulturë është më e madhe sa më i madh të jetë diversiteti brenda saj. Çdo komb e ka një gjuhë të standardizuar (që Qosja e quan letrare, e duhet thënë gjuhë standarde, ose e normuar), por ka edhe dialektet e saj dhe këto janë pasuri e saj, janë burim i saj. Vetëm për trurin e leninistëve, që kanë aftësi njëdimensionale të të kuptuarit (bardh e zi), kjo gjë komplikon punët. Leninistëve tanë, si edhe leninistëve në përgjithësi, të cilët i thjeshtëzojnë gjërat deri në bastardim, për të arritur deri të shqipja standarde u ka ardhur më lehtë t'i zhdukin fare dialektet. Ndër pjesëmarrësit e këtij masakre ndaj gjuhës dhe kulturës shqiptare është edhe intelektuali popullor Rexhep Qosja. Nëse gjuha dhe kultura në përgjithësi, në emër të standardizimit, reduktohet në gjuhën dhe kulturën e një krahine, atëherë ajo nuk është më gjuhë apo kulturë kombëtare, por krahinore. Qosja e akuzon Berishën se ka dashur t'i bëjë dy gjuhë letrare! Tani duke dashur ta akuzojë Berishën, Qosja i jep merita të paqena Berishës. Berisha bëri të kundërtën, ai me ndërhyrjen e vet, i ndërpreu këto debate të saponisura dhe urdhëroi të mbetet në fuqi standardizimi leninist i gjuhës shqipe.

Rexhep Qosja - Muçë mbas daive, përkatësisht Isa Boletin i ditëve tona

Qosja bën një sugjerim të shkëlqyer se si Berisha do të duhej t'u kërkonte falje qytetarëve të tij për atë se nuk i ka dalë siç ka menduar dhe, menjëherë, të japë dorëheqjen. Këto gjëra i sugjerohen të "përkohshmit" Sali Berisha. Kurse "i përjetshmi" Rexhep Qosja do që gabimet dhe lëshimet e tij të mbesin të përjetshme dhe nuk e sheh të rrugës të kërkojë falje për predikimet e tij brezave të tërë në kursin antihistorik. Qosja e sheh "autokracinë" e Berishës, por jo kokëfortësinë e vet. Harron se njerëzit e shohin paralelen shumë të qartë mes kokëfortësisë së tij për ta mbajtur kursin antihistorik (edhe atëherë kur këtij kursi i del boja ashiqare), dhe kokëfortësisë së Berishës për të mbajtur emrin e kryetarit të shtetit (edhe atëherë kur nuk i mbeti në dorë asnjë fije e pushtetit qoftë politik, qoftë moral). Kursi politik që mban Rexhep Qosja është antihistorik, sepse nuk i ka themelet në një traditë të natyrshme sociologjike e krahinore. Në planin kombëtar, shqiptarëve nga Kosova dhe viseve tjera nën ish-Jugosllavinë, u bie që themelet e tyre politike t'i kenë në linjën e pasuar nga Ymer Prizreni, Haxhi Zeka, Hasan Prishtina, etj., sepse kjo është linja historikisht e dëshmuar se u përgjigjet interesave të tyre, në veçanti, dhe interesave kombëtare në përgjithësi. Linja tjetër me gjithë degëzimet e saj u dëshmua historikisht e paqëndrueshme. Dihet se ku na solli linja komuniste. Poashtu po shihet se ku na solli linja balliste (PD, Balli, etj.). Kështu që, të dyja këto degëzime të nolizmit u provuan deri në dështimin përfundimtar. Nga linja e Ismail Qemalit, dega e Zogut del më e sukseshme se ajo noliste dhe jo përfundimisht e dështuar.

Nëse e shohim nga ana logjike, linja politike e filluar nga Abdyl Frashëri dhe e pasuar nga Ismail Qemali, Zogu + Noli, Komunistët + Ballistët + Zogistët, PS (Rexhep Qosja) + PD + BK, etj., në themel ka një defekt. Defekti është ky:

Nëse Fuqitë e Mëdha janë luani, Sërbia e Greqia janë macja, Shqipëria është miu. Kjo linjë predikon që miu të bashkohet me macen të luftojë kundër luanit. Ky gjakim është i gjykuar në dështim.

Linja tjetër, e përfaqësuar kryesisht nga klasa politike tradicionale e Kosovës, predikon aleancën e miut me luanin kundër maces, gjë që përkon me ligjet e natyrës.

Nëse Qosja dëshiron të ketë identitetin e vet si intelektual dhe si personalitet politik, duhet t'u kërkojë falje lexuesve të vet dhe të kthehet në binarët e natyrshëm historikë, e jo të bëhet Isa Boletin i ditëve tona, që nga gjuha politike përkthehet "Muçë mbas daive".

Qosja nuk shkon lehtë, atij i duhet treguar vendi

Shqipëria tani po përjeton ditët e anarkisë. Ajo po ballafaqohet me mungesën e klasës politike, klasës intelektuale, ushtrisë, policisë, etj.. Problemi po rinis aty ku ka filluar, tek Lidhja e Prizrenit. Shqipëria u kthye për një shekull prapa dhe po qëndron para po të njëjtave dilema si atëherë. Tani duhet thënë troç: duhet ndjekur linja e Iliaz Dibrës, Ymer Prizrenit, Haxhi Zekës, Hasan Prishtinës, ..., dhe jo linja tjetër, e cila në të gjitha degëzimet e saj dështoi. Dështoi sepse të gjitha partitë politike shqiptare bashkë me presidentin, Parlamentin, Qeverinë, u dorëzuan para anarkisë dhe pranuan se nuk kanë fuqi ta qeverisin vendin duke kërkuar 5.000 trupa të huaja për të vënë rendin në Shqipëri. Vallë, a nuk është ky një rikonfirmim i urtisë politike të Ymer Prizrenit, Haxhi Zekës e Hasan Prishtinës, që qysh atëherë thonin se shqiptarët duhet të mbështeten në krahët e një shteti të fuqishëm. Ku do të kishim arritur tani sikur të ndiqej linja e tyre politike? Por ja që dalin Isa Boletinët si atëherë edhe tani (Rexhep Qosja), që në emër të krenarisë kombëtare prej maloku, shajnë Italinë fashiste apo raciste dhe nuk kuptojnë se po i hapin rrugën Greqisë. Shqipëria të cilën e imagjinon Rexhep Qosja nuk ekziston. Ajo as që ka ekzistuar ndonjëherë. Shqipëria duhet të ngrihet si shtet nga e para. Me servilizëm ndaj klasës inekzistente intelektuale e politike të Tiranës (klasë kjo që sipas tij duhet të dirigjojë me gjithë trevat shqiptare), Rexhep Qosja nuk ndihmon as Kosovën, në veçanti, e as Shqipërinë, në tërësi. Nëse i hapen faqet e gazetave në Tiranë nga vila e tij në Prishtinë, kjo nuk do të thotë se ai po bëhet kreator i proceseve kombëtare (sepse këtë nuk ia lejon kush në Tiranë), por thjesht e luan rolin e Muçës mbas daive. Jo më kot, shumë intelektualë në Tiranë thonë se çfarë na duhet Kosova kur nuk ka identitet të vetin. Një pordhë po ta bëjmë ne në Tiranë atje e marrin për erë trëndafili.

Kosova nuk mund ta ngrejë Shqipërinë as në Tiranë, as në Shkodër as në Vlorë. Kosova mund ta ngrejë Shqipërinë në Prishtinë, në Mitrovicë, në Prizren, etj.. Kosova duhet ta ketë identitetin e vet, identitetin e vet shqiptar. Njerëzit si Rexhep Qosja janë pengesë e zhvillimit të këtij identiteti. Ata nuk shkojnë lehtë, atyre u duhet treguar vendi
__________________


Durimi është më e madhja trimëri.

[&Mitrovicalia&]

I nderuari Kili dhe ti Preng kur i lexova keto dy postime qe i bera ketu e kam te veshtir te nxo qendrimin pozitiv ndaj Rexhep Qoses...ju lutem me ndihmoni te kuptoj dej dikund krejt keto qka i postova dej tash...perndryshe me ket Nexhmedin Spahiun jam shok i shkolles dhe shoket e mocem.

[Anesti_55]

Ne nje artikull te "gazetes shqipetare"- Qosja:Racizmi fetar dhe kulturor i kundermuslimanit Kadare po na cojne edhe tek mungesa e njohjes se pavarsise se Kosoves nga shtetet arabe.Ky shkrimtar mbetet nje mit i komunizmit.
A ka gje me te shemtuar kur nje te qajtur akademik e sheh te fshihet skutave per te zene pusi.Pusi per ke ?Per nje koleg te tijin,shqipetar te tijin,me te njejtat vuajtje,me te njejtin kondicion per te bere shkrime nene dhune.Sot te dy te lire me te gjitha mundesite per te bashkevepruar per te miren e kombit.Njeri merr persiper te sjelle risi,merr persiper te trajtoje ceshtje me pare tabu si ato te konvertimit te shqipetareve ne musliman,ben thirrje per rishikim te historise qe ne zanafille,pasi kurre ajo nuk eshte shkruar nga nje proces te debatit profesional liberal.
Jo thote akdemiku,jam kunder pasi kjo do te thote ta fillosh nga A-ja sikur ajo te mos kete egzistuar.Pas kesaj hedh vrere mbi shkrimtaret e realizmit socialist dhe ne krye te tyre ve Kadarene.Shrimtare dekadente shqiperia nuk ka pase thote gerdalla dhe nese dikush tentoi, ato u thyen nga forca e dhunes dhe jane te pa vlere per te hyre ne histori.Po vet Qosja harron se shkrimet e tij zene fill pas 1966 renies se Rankovicit,pra pas nje situate me liberale ne Jugosllavi.Po ne shqiperi kush ra qe te ndryshonte kjo klime?Diktatori rrojti sa desh,dhe pas vdekjes natyrale te tij metastazat e udheheqjes se tij e bene ate te ndjehej i gjalle e i frikshem per shume kohe.Vetem pas viteve 91mund te pranohet se pat nje ndryshim situate.Terreni mbi te cilin do te shkruanin tashme Kadareja e shkrimtare te tjere si te realizmit ashtu dhe ato disidente, kishin tashme te benin me nje popullsi te ndare ne dysh,njera nostalgjike diktature qe kishte ne dore pushtetin intelektual,ushtarak,policor, sigurimin e dukshem e te pa dukshem(forcat e errta)te cilet t zhduknin pa meshire.Gjysma tjeter e mbushur me nje urrejtje te ligjshme per trajtimin ne te kaluaren, e pa organizuar,me intelektuale te stresuar,te privuar nga cdo mundesi per tu ringritur profesionalisht,me nje moral te bluajtur ne mulli,pra thjesht ca grumbuj kockash e pak mish qe ruante trajten e njeriut.Keto njeres Qosja i cileson te pa afte per te bere letersi.E pra kesaj i thone qe ketyre njerezve te shume vuajtur qe letersine e tyre e shkruajten ne letra makaronesh,qe brenda birucave e transmetuan ne menyre gojore, gerdalla Qose i ben urinen ne koke.Juve svleni per te hyre ne histori.Pastaj po vete hyn ne kontradikte dhe thot se ndonje shkrimtar i denuar, mund te trajtohet me perparesi dhe te zere vend ne historine e letersise shqipetare.Po kjo permendet si nje ironi ndaj tyre, pasi ai e din mire se ato nuk mund te perballen as per nivelin artistik e profesional per faktin e censures se rrepte ne te cilen u shkruajten.Por une mendoj se nje renkim i transmetuar nga tuneli i erret i te burgosurve vlen me shume se miljarda fjele qe i thurrnin lavde diktatorit she sistemit te tij.Ne veprat e Kadarese,shihje nje drite ne horizont sa e vogel e sa shprese.Por dhe per ate aq pak drite, dime mire se cpesoi dhe nese sot e kemi ate mes nesh kjo mbetet si e vetmja makineri mediatike qe do te na jape cka eshte rreale ,e vertete.Do tena jape nje vizion te ri per te na drejtuar ne rrugen e ringritjes se moralit te hubur.Kemi dhe ne Gerdallet tona qe linden si pasionante e po vdesin si te tille.Dhe ne se ne kongresin e 10 Dritero Agolli kritikoi E.Hoxhen e beri ate si nje aktor i zgjedhur per te coroditur mendjet e njerezve per te thyer urrejtjen e cila do ti thyente kafkat gerdalleve te diktatures.Ai dhe sot mbetet besnik i se kaluares.Ai po pranon te futet ne te njetin varr me ishet e krimit e te dhunes me te pa shpirt qe mund te kete ndigjuar njeriu.Ne vend e tije une do te thoja lutjen -Zote me jep dhe dy ore kohe e mundesi per te kerkuar falje,per ckam bere dhe ckam pase ndermend per te bere.
Tashme gerdalla Qose na hidhet per te peshtyre ne te vetmin theasr, ne te vetmin burim te se vertetes pa u ule e diskutuar mbi bazen e argumentit por me fyerje me nje kundershti te prirur nga ADN e tij dhe jo llogjika profesionale.Kishte kohe qe rrinte ne pusi dhe ja nje dite pa ne shtyp se vendet arabe nuk po e njohin Kosoven.Dhe ja Gerdalla islamik na godet Kadarese.(Racizmi fetar dhe kulturor i kundermuslimanit Kadare po na cojne dhe tek mungesa e njohjes se kosoves nga shtetet arabe.)Ceshte kjo? Cka ne mendjen e tij akademiku per te thene me nenkuptim, se nuk duhet te harroni kontributin,e madh te muslimaneve shqipetare per dhunimin e popujve te krishter nen usheheqjen e Turqise.Se ruajtem me fanatizem besimin tuaj dhe kjo na ka kushtuar aqe sa dhe sote kesaj dite na shohin me urrejtje kudo ne Ballkan e perendim.Kerkon te thuash se po punojme me devotshmeri per rigjallerimin e frymes islamike,duke ndertuar jo vetem institucione te reja por dhe duke derguar tek ju studente te pa fund.Do tu thuash se sot kemi mjaft intelektual neper europe qe propogandojne me pasion islamizmin dhe anti amerikanizmin,do te thuash se se shpejti do te behemi te gjithe me mjeker e dote vishemi dhe mefustan,do ti thuash se po thyejme cdo tendence per te rishikuar historine e popullit tone si erdhi e u instalua isamizmi tek ne,do ti thuash qe do te zhdukim cdo deshmi te historise te nentokes dhe mbi tokes qe deshmon per egzistencen e krishterimit ne keto troje,do ti thuash se burite e xhamijave bien gjatshte here ne dite duke i tmerruar ato qe luftuan per te na cliruar, por dhe ato qe kane ndonje iluzion per te rikthyer krishterimin.Na njihni pavarsine dhe ne do te jemi perjetesisht si ckemi qene ushtare tuaj besnik te gatshem si dikur per te thyer krishterimin.Kete shembull e kemi dhen aq mire, me vet popullin tone por dhe me popujt e europes jugore e jug lindore.Fakt eshte se sot ne Turqi kemi pese miljon shqipetare te islamizuar qe jane me shume se popullsia e Kosoves e Shqiperise bashke.
E ckerkon tjeter me zi te thuash mor gerdalle per te nenshtruar popullin tend?!Politikane medioker shprehen se faji qendron sepse nuk kemi ndertuar ambasada.Po ato cfar do tu thone vendeve arabe? Keto qe thote profesori.Te perdhosesh dhe nje here.C'ambasade kishte shqiperia kur ube e njohur ne 1912?Jo keto tendenca fshshehin tradheti kombetare, pazar me dinjtetitin e kjo nuk na nderon.E kunderta duhet te ndodh Kosova e Shqiperia te ngrihet dhe te thote me force zerin e saj se do te rishikojme historin dhe do te korigjojme cdo gje te turpeshme brendasaj,do dime te themi, falna o Zot per cka kemi bere dhe doren islamikeve nuk ja shtrime me.Kosova eshte e jona dhe kerkush nuk do ti prek kufijte e saj,sepse jemi mbi tedrejten dhe mbi kete motiv po marrim dhe ndihmen perendimore.
Anesti

[_AuLoNa_]

o zoti brari po me katolik se papa do behesh po se ke lexur ungjillin ta kritikosh qosen duhet se paku te i afrohesh nje qike te vertetes se juve ju dhemb e verteta nga privilegjet post komuniste te enverit andaj dy kemi pas alternativa ose me shqiperin e enverit ose me serbin e titos prap jemi me shqperin e topit apo te sales apo te nanos e jo me titisa rankoviqista milosheviqa eviqa e lope te tjera. Ju perkujtoj se shiperija ishte shtet tani ne jemi shtet edhe shqipetaret e jasht kufive tone administrativ kan nevoj per ne pa mar parasysh se a eshte thaqi apo dikush tjeter sigurisht qe ju nuk e dini se lidhja e shkrimtarve te jugosllavis psoj debakel te vertet dhe kurr nuk u bashkuar pikrisht nga REXHEP QOSJA qe arriti ta bashkoj nje pjes te intelektualve malazez me jevrem berkoviqin intelektualin e shquar qirill zllobec nga sllovenija e shum te tjere per tu kunderrshtuar politikes hegjemoniste te francuska sedam ne krye me babain e kombit serb dobrica qosiq duke demaskuar fytrat e verteta te sanu dhe memorandumit te tyre famkeq qe pastaj solli ne pushtet slloben e juaj te mire se ishte i azem vllasoviqve e viqve te tjer qe shkau ua dha nga nje lavire grua secilit viq ta shtypte shqiptarine pra nje viqi ia dha nje lope , kush e muar u be pushtet po erdhi koha e jone tani ata i kan varret hapur atje ne serbi te kopeja e kopilve VIQ

Brari dhe disa te tjere e kritkojne Qosen se u kritikon Berishen, ""Mesajen"" e tyre.