Etimologjia e emrit Pellazg

[tare bakiri]

e gjeta etimologjine e emrit pellazg .
qe te na behet dhe qefi ne shqiptareve .
pjelle azgane-- pellazgan-- pellazg
mos u lodhni me se u gjet zgjidhja .

[flora57]

Jeni nje nga forumet me te mira, pse e bastardoni dhe ofendoni njeri tjetrin, jepni argumentet tuaja dhe cdo njeri kush me pak e kush me shume ndihmon ne temat mjaft te goditura qe keni hapur.

[Le Chiffre]

Tema e Pellazgeve eshte nje teme shume e brishte. Sido qe ne te perdredhim dhe perkulim ate ngelet nje pyetje e madhe: - Ku jane librat ORIGJINALE te lashte te Homerit dhe "Grekerve" te lashte? Ju siguaroj une qe ato nuk "ekzistojne" me! Dhe e dini pse? Sepse ato u perkthyen ne gjuhen e "bukur" te Re Greke! - Gjithkush nga ju do te me "hidhet ne gryke" tani e do me thite, po cfar flet ky? Ceshte kjo gjuhe e bukur e Re Greke? Po a ka gjuhe me te bukur se gjuha me te cilen kane shkryar Homeri, Herodoti...e te gjithe filozofet e lashte?
- He, kjo eshte ceshtja, ju nuk duihet te ma beni mua kete pyetje, se po te zgjidhej kjo, do te ishte zgjidhur lehte edhe enigma e madhe: - Homeri dhe filozofet e lashte shkruajten VETEM ne Pellazgjisht! Po ka ekzistuar Pellazgjishtja e shkruar. Ajo eshte gjendur ne nje nga bibliotekat me te lashta ne bote (e vetmja me e lashte dhe me e vjeter se biblioteka e Aleksandrise). Nje profesor i universitetit te Kazakistanit ka gjetur kete pergamen, ku poshte shkrimeve Greke jane gjetur herioglifet e gjuhes Pellazge.
Ketu eshte spjegimi im....
- Greket (por jo Helenet) nuk jane asgje me shume se populli Armen-i cili njihet per traditen e tij shetitese si arixhinjte, te cilet kishin shpikur gjuhen e tyre te shkruajtur, fene e tyre te cilat ishin te dyja SLLAVE. Ato erdhen dhe u nguliten ne trojet Pellazge ku punuan si sekretare dhe ne punet publike. KEto ishin njerez qe terhoqen prifterinjte e tyre, ndertuan kultet e tyre, pasi vete Pellazget ishin popull liberal...Ketu Armenet gjeten terren qe te merrnin avash avash edhe udheheqen ne konsujt/kuvendet e principatave...prifterinjte e tyre pregatiten Gjuhen e Re, dhe ne pergjithesi pregatiten tere terrenin qe te ndertonin edhe "Kombin e Ri Grek", i cili u mbeshtet fuqishem nga administrata publike e cila udhehiqej nga Armenet e dalluar tashme ne administgrim, dhe keshtu u shpik kjo e ashtuquajtur "Gjuhe e Re Greke", e cila me nje qrkore te vecante e quante herezi cdo shkrim ne Pellazgjisht.
Nuk ka as sot Greke/Helene te lashte, nuk ekzistojne. Shikoni pronesine mbi token ne Greqi. Ajo ne mbi 78% u takon Arvanitasve-Pellazgeve,pra tregon se kjo toke u perket Pellazgeve/Ilireve/Arberve... Kombi Grek eshte pa baze dhe nuk mbart asnje nga historite e lashta, ato nuk i takojne Grekerve, por Heleneve, qe nuk ishin asgje me shume se Pellazge te vendosur ne kete vend qe quhej Helen. Ne fakt ne duhet ti referohem studiusve Gjermane, qe jane nga me te avancuarit ne prejardhjen e rracave. Ato ngulmojne se Pellazget kane jetuar ne tokat nga Spanja deri ne kufi me Turqine Veri-jug dhe me Rumanine (Romania) dhe me Bullgarine. Pra Pellazget jane nje popull shume i gjere. Diuhet se Romaket vete jane Pellazge. Ato kur erdhen te pushtojne Bizantin, ndaluan ne brigjet e Adriatikut dhe ushtrite u rreshtuan perballe per lufte. Romaket dhane urdher - Perpara, po keshtu bene edhe Pellazget e ketej detit. Ushtrite u ndalen perballe nga kjo habi dhe gjeneralet u takuan dhe filluan te flisnin te njejten gjuhe...cuditerisht e njejte...
Edhe diskutimi i ketueshem mnbi Angline, dihet mjaft mire se Anglezet nuk jane asgje me shume se Pellazte, te cilet nen komanden e Romakeve dhe si pjese e perandorise se madhe pushtuan kete ishull barbaresh...pra ne nje fare mase ato jane populluar nga Pellazget.
Edhe me vone, nen hordhite sllave qe u dynden ne gadishullin tone per vende me te nxehta e pjellore por me shume per te gjetur nje toke te shtronin kockat e popujve te tyre shetites (si ne rastine Armeneve), fiset Pellasge qe u ndeshen nen keto hordhi iken dhe moren popujt e tyre per vende me te sigurta, deri sa arriten ne Rusine e paane nga ku kane ngelur edhe fshatrat Pellazge qe flasin edhe sot gjuhen Arvanitase dhe nje pjese e mire nen komanden e mbretit Alban u hodhen tej detit e pushtuan Irlanden dhe Skocine (Scotia)...nga ku ka ngelur edhe nje nga emrfat me te shquar te ketyre popujve emri Alban/Albany, si dhe doket popullore si gajdja/bagpipe dhe fustanella/skirt....
Nje pyetje tjeter qe kam eshte edhe kjo:
-Nese Greket ishin nje popull kaq trim e heroik, qe kishin pushtuar boten e ku ta di une cfar perralallash kane nxjerre prifterinjte Armene, ku eshte ky popull? Vete Greqia sot eshtge rreth 10 milion banore, ku mese 60 % jane Arvanitas....sdihet sa se nuk ka rvidenca nga kombi me racist ne kete bote - Armenet-Greke. Pra nuk ka Greke, por ka Helene, qe ne vetvete ishin Pellazge. Do te thote ndonjeri, cfar po flet ky se na dalka cdo gje shqiptare/Albane/Ilire/Pellazge, e po mohohet kombi Grek...po kush komb? Ku eshte ky komb i lavdueshem? 4 milone banore sot ne shekullin e 21? Po 1200 BC, ku ishin? - Asgjekundi!
Greket behen edhe qesharake kur kerkojne Maqedonine. Cfar ironie e fatit, kur dihet se ne Maqedoni (pa u ngaterruar me sllavet, se ato nuk quhen e nuk jane maqedonas) shumica, me mbi 86% jane shqiptare, pra pasardhes te PEllazgeve, dhe asnje Grek! ASNJE GREK ne kete krahine...! Edhe ne krahinen Maqedonase Greke, me shume pronesia mbi token i perket Arvanitasve! Tani Greket ose jane Helene, ose jane Maqedonas. Si ka mundesi te jene te dy ne te njejten kohe? Ironi e madhe kjo!
Duke mos dash ta zgjas me shume kete shkrim e ta bej me te merziteshem, po them si perfundim: - Cfardo spjegimi ti jepet fjlanes Pellazg apo Ilyr/Ilir nuk nxjerrim gje. Gjuha ehte etnologjia me e sakte e historise se lashte. Dhe nese shikohen shkrimet mbi kultet e vjetra ne Akropulin e lashte apo kudo, ato jane me te vertete te shkruajtura me shkronja CIRILIKE Armene/Greke por kuptimi i tyre jepet vetem ne Pellazgjishten si gjuhe. Gjuha Greke as afrohet, as ka kuptim ne antikitet! Pellazgjishtja - kjo ka qene gjuha qe ka zberthyer tere keto mbishkrime te vjetra, Gjuha e Pellazgeve, gjuha e Antikitetit...gjuha e Homerit dhe historianeve dhe shkenvetareve te lahte....GREKE??????- Pellazge!
Sot me modernizimin e kerkimeve shkencore ne histori, jane hapur te gjitha mundesite per te patur nje shikim shkencor mbi historine e lashte, e cila fatkeqesisht eshte neperkembur nga murgj te etur per gjak e per pushtime te quajtur murgj Armene, ne nje toke pjellore qe e quajten Greqi, toke qe me masjtrime ja moren Pellazgeve!

Flm per kohen qe me kushtuat...

[fegi]

Në favorizon ekipin vendas

The ethnonym Pelasgoí (Pelasgians) is of unknown etymology. Të ethnonym Pelasgoí (Pelasgians) është e panjohur etimologji. It first occurs in the poems of Homer : the Pelasgians in the Iliad appear among the allies of Troy . Ajo parë ndodh në poezi e favorizon ekipin vendas: e Pelasgians në Iliad paraqiten në mesin e aleatëve të Trojës. In the section known to scholars as the Catalogue of Ships , which otherwise preserves a strict geographical order, they stand between the Hellespontine cities and the Thracians of south-east Europe, ie on the Hellespontine border of Thrace (2.840-843). Në pjesën e njohur si studiues të Katalogu i Anije, i cili ndryshe ruan një mënyrë strikte gjeografike, ata qëndrojnë në mes të Hellespontine qyteteve dhe trakët e në Evropën jug-lindore, përkatësisht në kufirin e Hellespontine Thrakë (2.840-843). Homer calls their town or district " Larisa " and characterises it as fertile, and its inhabitants as celebrated for their spearsmanship. Favorizon ekipin vendas thirrjet e tyre të qytetit ose qarkut "Larisa" dhe karakterizon atë si pjellore, si dhe banorët e saj të festonin për spearsmanship tyre. He records their chiefs as Hippothous and Pylaeus, sons of Lethus son of Teutamus. Iliad , 10.428-429, describes their camping ground between the town of Troy and the sea. Ai shënimet e tyre shefat Hippothous si dhe Pylaeus, djemtë e Lethus biri i Teutamus. Iliad, 10,428-429, përshkruan tyre kampimi terren mes qytetin e Trojës dhe me detin.

The Odyssey , 17.175-177, places the Pelasgians in Crete , together with two apparently indigenous and two immigrant peoples ( Achaeans and Dorians ), but gives no indication to which class the Pelasgians belong. Lemnos ( Iliad , 7.467; 14. 230) has no Pelasgians, but a Minyan dynasty. E odisea, 17,175-177, vendet e Pelasgians në Kretë, së bashku me dy indigjene dhe me sa duket dy popujve emigrant (Achaeans dhe Dorians), por i jep asnjë shenjë të cilat i përkasin klasës së Pelasgians. Lemnos (Iliad, 7,467; 14. 230) ka nuk Pelasgians, por një Minyan dinastie. Two other passages ( Iliad , 2.681-684; 16.233-235) apply the epithet "Pelasgic" to a district called Argos about Mount Othrys in southern Thessaly , and to the temple of Zeus at Dodona , in Epirus . Dy pasazhe të tjera (Iliad, 2,681-684; 16,233-235) aplikojnė epitet "Pelasgic" të një rrethi të quajtur Argos rreth Mount Othrys në jug të Thesalisë, dhe në tempullin e Zeus at Dodona, në Epir. But neither passage mentions actual Pelasgians; Hellenes and Achaeans specifically people the Thessalian Argos, and Dodona hosts Perrhaebians and Aenianes ( Iliad , 2.750) who are nowhere described as Pelasgian. Por as pasazh përmend aktuale Pelasgians; Hellenes dhe Achaeans posaçërisht njerëzit e Thessalian Argos, Dodona dhe pret Perrhaebians dhe Aenianes (Iliad, 2,750), të cilët janë të përshkruar si askund Pelasgian. It looks therefore as if "Pelasgian" was used in Homeric epic connotatively, to mean either "formerly occupied by Pelasgians" or simply "of immemorial age." Duket pra sikur "Pelasgian" është përdorur në Homeric epik connotatively, ose do të thotë për të "pushtuar dikur nga Pelasgians" ose thjesht "i stërlashtë mosha."
Post-Homeric Post-Homeric

Strabo quotes Hesiod as expanding on the Homeric phrase, calling Dodona "seat of Pelasgians" (fragment 225); he speaks also of the eponymous ancestor of the Pelasgians, Pelasgus ( Ancient Greek : Πελασγός), the father of the culture-hero of Arcadia , Lycaon . Strabo kuotat Hesiod si në zgjerimin e Homeric fraza, duke e quajtur Dodona "selia e Pelasgians" (fragment 225); ai flet gjithashtu e eponymous ancestor e Pelasgians, Pelasgus (lashtë grek: Πελασγός), babai i heroit të kulturës-Arcadia , Lycaon. After Hesiod, a number of early authors flesh out his brief statement. Pas Hesiod, një numër i autorëve në fillim mishin e tij të shkurtër deklaratë. An early genealogist, Asius of Samos , describes Pelasgus as the first man, literally born of the earth to create a race of men. Një fillim genealogist, Asius Samos, e përshkruan Pelasgus si njeriu i parë, fjalë për fjalë i lindur në tokë, për të krijuar një garë të meshkujve. An early poet, Hecataeus , makes Pelasgus king of Thessaly (expounding Iliad , 2.681-684); Acusilaus applies this Homeric passage to the Peloponnesian Argos , the Argolid, and engrafts the Hesiodic Pelasgus, father of Lycaon, into a Peloponnesian genealogy. Një fillim poeti, Hecataeus, bën Pelasgus mbretit të Thesalisë (expounding Iliad, 2.681-684); Acusilaus vlen kjo për të Homeric kalimin e Peloponeziane Argos, e Argolid, dhe engrafts e Hesiodic Pelasgus, babai i Lycaon, në një Peloponeziane gjenealogji.

Hellanicus repeats this identification a generation later, and identifies this Argive or Arcadian Pelasgus with the Thessalian Pelasgus of Hecataeus. Aeschylus regards Pelasgus as earthborn ( Supplices I, sqq.), as in Asius, and ruler of a kingdom stretching from Argos to Dodona and the Strymon; but in Prometheus 879, the "Pelasgian" land simply means Argos. Sophocles takes the same view (Inachus, fragment. 256) and for the first time introduces the ethnonym Tyrrhenoi , apparently as synonymous with "Pelasgians". Hellanicus e përsërit këtë identifikimit një brez të mëvonshme, dhe identifikon këtë Argive ose Arcadian Pelasgus me Thessalian Pelasgus e Hecataeus. Eskili i përket Pelasgus si i dalë nga toka (Supplices I, sqq.), Si në Asius, dhe sundimtari i një mbretëri që shtrihen nga Argos në Dodona dhe e Strymon; por Prometeu në 879, e "Pelasgian" thjesht do të thotë tokë Argos. Sofokliu merr të njëjtën pamje (Inachus, pjesë e shkëputur. 256) dhe për herë të parë prezanton ethnonym Tyrrhenoi, me sa duket si sinonime me "Pelasgians". Euripedes calls the inhabitants of Argos Pelasgian Orestes 857 , and 933 , if genuine. Euripedes i quan banorët e Argos Pelasgian Orestes 857, dhe 933, në qoftë se e vërtetë.
In Herodotus Në Herodoti

Herodotus , like Homer, has a denotative as well as a connotative use. Herodoti, si favorizon ekipin vendas, ka një tregues, si dhe një connotative përdorimit. He describes actual Pelasgians surviving and speaking mutually intelligible dialects Ai përshkruan aktuale Pelasgians gjallë dhe të folur reciprokisht i kuptueshëm dialekte

* at Placie and Scylace on the Asiatic shore of the Hellespont; në Placie dhe Scylace aziatik në breg të Hellespont;
* near Creston on the Strymon ; in this area they have "Tyrrhenian" neighbors ( Persian Wars 1.57). pranë Creston mbi Strymon; në këtë fushë, ata kanë "etrusk" fqinjėt (persisht luftërave 1,57).

Herodotus wrote: Herodoti ka shkruajtur:

"What language however the Pelasgians used to speak I am not able with certainty to say. But if one must pronounce judging by those that still remain of the Pelasgians who dwelt in the city of Creston above the Tyrsenians, and who were once neighbours of the race now called Dorian, dwelling then in the land which is now called Thessaliotis, and also by those that remain of the Pelasgians who settled at Plakia and Skylake in the region of the Hellespont, who before that had been settlers with the Athenians, and of the natives of the various other towns which are really Pelasgian, though they have lost the name,--if one must pronounce judging by these, the Pelasgians used to speak a Barbarian language. If therefore all the Pelasgian race was such as these, then the Attic race, being Pelasgian, at the same time when it changed and became Hellenic, unlearnt also its language. For the people of Creston do not speak the same language with any of those who dwell about them, nor yet do the people of Phakia, but they speak the same language one as the other: and by this it is proved that they still keep unchanged the form of language which they brought with them when they migrated to these places." (Book 1, The Histories) "Çfarë gjuhe Pelasgians megjithatë e përdorura për të folur unë nuk jam në gjendje të thotë me siguri. Por nëse një duhet të shprehem duke gjykuar nga ato që ende mbeten të Pelasgians që vendosët në qytetin e Creston mbi Tyrsenians, dhe i cili dikur ishin fqinjët e Dorian garën tani quhet, pastaj në banesën e tokës e cila është tani quhet Thessaliotis, por edhe nga ato që mbeten të Pelasgians i cili zgjidhet në Plakia dhe Skylake në rajon e Hellespont, i cili para se kishte qenë i Settlers me athinasit, dhe e natives e të tjera qytete të ndryshme të cilat janë me të vërtetë Pelasgian, pse ata kanë humbur emrin, - nëse dikush duhet të shprehem duke gjykuar nga këto, Pelasgians të përdoren për të flasin një gjuhë barbare. Në qoftë se për këtë arsye të gjitha Pelasgian garë ishte i tillë si këto, pastaj Attic të racës, u Pelasgian, në të njëjtën kohë kur ajo ndryshoi dhe u bë Helenike, unlearnt edhe gjuhën e vet. Për njerëzit e Creston nuk flasin të njëjtën gjuhë me ndonjë prej atyre që ndalem rreth tyre, as njerëz të të bëjë të Phakia , por ato flasin të njëjtën gjuhë si një tjetër: dhe me këtë është vërtetuar se ata ende i mbajnë të pandryshuar në formën e gjuhës të cilën ata sollën me vete kur ata emigruar në këto vende. "(libri 1, historitë e)

He alludes to other districts where Pelasgian peoples lived on under changed names; Samothrace and Antandrus in the Troad probably provide instances of this. Ai alludes në rrethe të tjera ku Pelasgian popujve të jetuar nën ndryshuar emrat; Samothrace dhe Antandrus në Troad të ngjarë të japin shembuj të kësaj. In discussing Lemnos and Imbros he describes a Pelasgian population whom the Athenians conquered only shortly before 500 BC , and in connection with this he tells a story of earlier raids of these Pelasgians on Attica, and of a temporary settlement there of Hellespontine Pelasgians, all dating from a time "when the Athenians were first beginning to count as Greeks." Në diskutimin e Lemnos dhe Imbros ai përshkruan një Pelasgian popullsisë të cilin athinasit pushtuar vetëm pak para 500 BC, dhe në lidhje me këtë ai tregon një histori të mëparshme të këtyre kontrolleve mbi Pelasgians Atikës, dhe e ka një zgjidhje të përkohshme të Hellespontine Pelasgians, të gjitha takim nga një kohë "kur athinasit ishin parë fillojnë të llogaritin si grekët."

Contrary to modern understanding, Herodotus was convinced that the Hellenes were not invaders, but descendants of Pelasgians: Në kundërshtim me të kuptuarit moderne, Herodoti ishte i bindur se nuk ishin Hellenes pushtuesit, por pasardhësit e Pelasgians:

" The Hellenic race has never, since its first origin, changed its speech. This at least seems evident to me. It was a branch of the Pelasgic, which separated from the main body, and at first was scanty in numbers and of little power; but it gradually spread and increased to a multitude of nations, chiefly by the voluntary entrance into its ranks of numerous tribes of barbarians. The Pelasgi, on the other hand, were, as I think, a barbarian race which never greatly multiplied. " "The Hellenic kurrë nuk ka garë, që nga origjina e saj të parë, e ndërroi fjalim. Kjo të paktën duket se e qartë për mua. Ajo ishte një degë të Pelasgic, e cila ndahet nga kryesore të trupit, dhe në fillim ishte i pakët në numër dhe e pak pushtet ; por gradualisht u përhap dhe u rrit në një numër të kombeve, kryesisht nga vullnetare hyrje në rradhët e saj të shumta fiset e barbarians. The Pelasgi, nga ana tjetër, ishin, sipas mendimit tim, një garë barbare e cila kurrë nuk shumëzohen në masë të madhe. "

That the Athenians were autochthonous was expressed mythically in the stories of Erechtheus and Erichthonius and was emphatically stated by Isocrates in Panegyric 23-5 : Kjo e athinasit ishin autokton u shprehën mythically në historitë e Erechtheus dhe Erichthonius dhe u deklaruan prerazi nga Isocrates në lëvdate 23-5:

" For we did not win the country we dwell in by expelling others from it, or by seizing it when uninhabited, nor are we a mixed race collected together from many nations, but so noble and genuine is our descent, that we have continued for all time in possession of the land from which we sprang, being children of our native soil, and able to address our city by the same titles that we give to our nearest relations, for we alone of all the Hellenes have the right to call our city at once nurse and fatherland and mother. " "Për ne nuk fitoi vendin ne banoj në dëbimin nga të tjerët prej tij, ose duke kapur atë kur të pabanuara, e as nuk janë ne një garë të përziera së bashku mbledhur nga shumë vende, por në mënyrë fisnike dhe është e vërtetë pjerrësirë tona, se ne kemi vazhduar për gjithë kohë në zotërim të tokës nga e cila ne sprang, fëmijët e të qënit tonë amtare e tokës, dhe i aftë për të trajtuar qytetin tonë me të njëjtin tituj që i japim në marrëdhëniet tona më të afërt, për ne vetëm i të gjitha Hellenes kanë të drejtën për të thirrur tonë një herë në qytet infermiere dhe atdheut dhe nënë. "

Elsewhere "Pelasgian" in Herodotus connotes anything typical of, or surviving from, the state of things in Greece before the coming of the Greeks (in this sense one could regard all of Greece as formerly "Pelasgic"). Tjetërkund "Pelasgian" Herodoti në connotes asgjë tipike të, ose nga mbijetuar, gjendjen e gjërave në Greqi para se të vijnë e të grekëve (në këtë kuptim mund të lidhur të gjitha të Greqisë si dikur "Pelasgic"). The clearest instances of Pelasgian survivals in ritual and customs and antiquities occur in Arcadia , the "Ionian" districts of the north-west Peloponnese, and Attica, which have suffered least from hellenization. I qartë instancat e Pelasgian survivals në ritual dhe doganore dhe antika ndodhin në Arcadia, e "Jon" rrethet e veri-perëndim të Peloponezit, Atikës dhe, të cilat kanë pësuar më së paku nga helenizim. In Athens itself the prehistoric wall of the Acropolis and a plot of ground close below it received veneration in the 5th century as "Pelasgian"; so too in Thucydides (2.17). Në Athinë veten prehistorike murit të Akropolit dhe një ngastër tokë të ngushtë më poshtë se mori nderim në shekullin e 5-si "Pelasgian"; edhe në Thucydides (2,17).

We may note that all Herodotus' examples of actual Pelasgi lie round, or near, the actual Pelasgi of Homeric Thrace; that the testimony of Thucydides (4.106) confirms the most distant of these as to the Pelasgian and Tyrrhenian population of the adjacent seaboard: also that Thucydides adopts the same general Pelasgian theory of early Greece, with the refinement that he regards the Pelasgian name as originally specific, and as having come gradually into this generic use. Ne mund të vini re se të gjitha Herodoti 'shembuj të vërtetë raundin Pelasgi gënjeshtër, apo afër, aktuale Pelasgi e Trakës Homeric; që dëshminë e Thucydides (4,106) konfirmon më e largët e këtyre si të Pelasgian etrusk dhe popullsia e ngjitur bregdet: gjithashtu se Thucydides miraton të njëjtin përgjithshme Pelasgian teorinë e hershme Greqi, me finesë se ai i përket Pelasgian emrin fillimisht si të veçanta, si dhe duke ardhur gradualisht në këtë gjenerik përdorim.

The historian Ephorus preserves a passage from Hesiod that attests to a tradition of an aboriginal Pelasgian people in Arcadia, and developed a theory of the Pelasgians as a warrior-people spreading from a "Pelasgian home", and annexing and colonizing all the parts of Greece where earlier writers had found allusions to them, from Dodona to Crete and the Troad, and even as far as Italy , where again their settlements had been recognized as early as the time of Hellanicus, in close connection once more with "Tyrrhenians." E historian Ephorus ruan një pasazh nga Hesiod se attests të një traditë të një vendës Pelasgian njerëzit në Arcadia, dhe është zhvilluar një teori e si një luftëtar Pelasgians-njerëzit nga një përhapje "Pelasgian shtëpi", dhe annexing dhe colonizing të gjitha pjesët e Greqisë ku më parë kishte gjetur allusions shkrimtarë të tyre, nga Dodona dhe të Kretës Troad, dhe madje edhe për sa i përket Italisë, ku përsëri vendbanimet e tyre kishin qenë të njohur sa më shpejt që në kohën e Hellanicus, në lidhje të ngushtë me një herë më shumë "Tyrrhenians."

Nothing in the ancient discussion of the Pelasgians is inconsistent with the Greeks, at least the Athenians, being autochthonous. Asgjë nuk e lashtë në diskutimin e Pelasgians është në kundërshtim me grekët, të paktën athinasit, duke u autokton. Greece has been inhabited at least since the Neolithic, and there is no reason to believe that the classical Greeks were not also genetic and cultural descendants from the pre-existing inhabitants, even if the Greek languages originated from an external source. Greqia ka qenë e banuar më së paku që prej neolitit, dhe nuk ka asnjë arsye për të besuar se grekët klasikë nuk ishin gjithashtu gjenetik dhe kulturore nga pasardhësit e para-ekzistuese banorë, edhe në qoftë se greke languages origjinën nga një burim i jashtëm.

The copious additional information given by later writers either interprets local legends in the light of Ephorus's theory, or explains the name "Pelasgoi"; as when Philochorus expands a popular etymology "stork-folk" into a theory of their seasonal migrations; or Apollodorus says that Homer calls Zeus 'Pelasgian' "because he is not far from every one of us". E me bollëk informata shtesë të dhënë nga shkrimtarët më vonë ose interpreton legjendat lokale në dritën e Ephorus teorinë, shpjegon ose emrin "Pelasgoi"; si kur Philochorus zgjeron një etimologji popullore "lejlek-popullore" në një teori të tyre sezonale emigracionit; ose Apollodorus thotë që favorizon ekipin vendas thirrjet Zeus' Pelasgian ' "sepse ai nuk është larg nga secili prej nesh".

The connection between the Pelasgians and the Tyrrhenians, which began with Hellanicus, Herodotus and Sophocles, becomes confusing in the 3rd century, when the Lemnian pirates and their Attic kinsmen become plainly styled as Tyrrhenians, and early fortress-walls in Italy (like those on the Palatine Hill in Rome) appear as "Arcadian" colonies. Lidhja në mes të Pelasgians dhe Tyrrhenians, e cila filloi me Hellanicus, Herodoti dhe Sofokliu, bëhet konfuz në 3. Shekullit, kur Lemnian Pirates Attic kinsmen tyre dhe të bëhet thjesht si stiloni Tyrrhenians, dhe në fillim të kala-mure ne Itali (si ato të qiellzor e Hill në Romë) paraqiten si "Arcadian" koloni. The character of the ancient citadel wall at Athens has given the name "Pelasgic masonry" to all constructions of large, unhewn blocks fitted together with mortar, from Asia Minor to Spain, the massive character that has also been called " cyclopean ". I karakterit të lashtë kala mur në Athinë i ka dhënë emrin "Pelasgic masoneri" për të gjitha ndërtimet e madhe, e pajisur pagdhendur bllokon së bashku me mortajë, nga Azia e Vogël në Spanjë, karakterin masiv që ka qenë gjithashtu i quajtur "i madh".
Modern theories Moderne teoritë

Modern theories about Pelasgians are sometimes colored by myths of national origin, notably (in alphabetical order) Albania, Greece and Turkey. Moderne teoritë rreth Pelasgians nganjëherë janë të ngjyrosura me mitet e origjinës kombëtare, në mënyrë të veçantë (në rend alfabetik) Shqipëria, Greqia dhe Turqia. Popularizations tend to be more colorful. Popularizations priren të jenë më shumë ngjyra. The history and character of justifications of present rights to territory by demonstrating the presence of an ancestral population in deep history— Urrecht — are discussed at Revanchism. Historia dhe karakterin e arsyetimet e pranishëm në territorin e të drejtave duke demonstruar praninë e një ancestral popullsisë të thellë në historinë e-Urrecht - janë diskutuar në Revanchism. In all the following theories there is a mainstream, supported by philology, archaeology and toponymy, and there are divergent fringe theories with specific appeals. Në të gjitha teoritë e mëposhtme ka një rrjedhë, e mbështetur nga filologjia, arkeologji dhe toponymy, janë të ndryshme dhe ka flokë me teoritë specifike apelit.
Pelasgians as pre-Indo-European people Pelasgians si para-indo-evropiane njerëz

From an undefined, perhaps tribal name, both Classical historians and archeologists have come to use the name "Pelasgian" to describe the inhabitants in the lands around the Aegean Sea and their descendants before the arrival of the waves of proto-Greek-speaking invaders during the 2nd millennium BC . Nga një të papërcaktuar, ndoshta fisnor emrin, si klasike historianë dhe arkeologët kanë ardhur për të përdorur emrin "Pelasgian" për të përshkruar banorët në tokat rreth detit Egje dhe pasardhësit e tyre përpara arritjes së Vala e proto-greqisht-folëse pushtuesit gjatë e 2. mijëvjeçarit BC. Though Wilamowitz-Moellendorff wrote them off as mythical, the results of archaeological excavations at Çatalhöyük by James Mellaart ( 1955 ) and F. Schachermeyr ( 1979 ) led them to conclude that the Pelasgians had migrated from Asia Minor to the Aegean basin in the 4th millennium BC . Megjithëse Wilamowitz-Moellendorff wrote tyre si mitik, rezultatet e gërmimeve arkeologjike në Çatalhöyük nga Mellaart James (1955) dhe F. Schachermeyr (1979) të udhëhequr nga ata të arrijnë në përfundimin se Pelasgians kishin emigruar nga Azia e Vogël në Egje në pellgun e mijëvjeçarit 4. BC. Further, scholars have attributed a number of non-Indo-European linguistic and cultural features to the Pelasgians: Më tej, studiuesit kanë atribuohet një numër jo-indo-evropiane gjuhësore dhe kulturore për veçoritë e Pelasgians:

* Groups of non-Indo-European loan words in the Greek language , borrowed in its prehistoric development Grupet e jo-indo-evropiane kredi fjalë në gjuhën greke, huazuar në zhvillimin e saj parahistorik
* Non-Indo-European roots for many Greek place names in the region, containing the consonantal strings "- nth -" (eg Corinth , Probalinthos), or its equivalent "-ns-" (eg Tiryns ); "- tt -", eg in the peninsula of Attica , Mounts Hymettus and Brilettus/Brilessus , Lycabettus Hill, the deme of Gargettus etc, or its equivalent "- ss -", eg Larissa , Mount Parnassus , the rivers Kephissus and Ilissus etc. Jo-Indo-European rrënjët greke për shumë emra në vend të rajonit, që përmban bashkëtingëllor strings "- n--" (p.sh. Korinthit, Probalinthos), ose ekuivalente e saj "-ns-" (p.sh. Tiryns); "- tt -", p.sh. në gadishullin e Atikës, Rritet Hymettus dhe Brilettus / Brilessus, Lycabettus Hill, e deme e Gargettus etj, ose ekuivalente e saj "- SS -", p.sh. Larisës, Mount Parnassus, lumenj Kephissus dhe Ilissus etj
* Certain mythological stories or deities (usually goddesses such as Artemis ) that have no parallel to the mythologies of other Indo-European peoples like the Germans, Celts or Indians. Disa mitologjik tregimet apo deities (zakonisht goddesses si Artemis) se nuk ka paralele me mythologies e tjera indo-evropiane popujve si gjermanët, Celts ose Indians.
* A small number of non-Greek inscriptions, the best-known found on Lemnos (the Lemnos stele ). Një numër i vogël i mbishkrimet jo-grek, i njohur më mirë-gjetur në Lemnos (e Lemnos pllakë me mbishkrim). These inscriptions use a version of the western Greek alphabet similar to that used in the Old Italic alphabet employed for Etruscan inscriptions. Këto mbishkrimet përdorin një version të alfabetit grek perëndimore të ngjashme me atë që përdoret në të Vjetër italic alfabetin etrusk mbishkrimet për të punësuar.

Not all of these features belong to the same people. Jo të gjitha këto karakteristika i përkasin të njëjtit njerëz. In western Anatolia, many "-ss-" placenames derive from the adjectival suffix also seen in cuneiform Luwian and some Palaic; the classic example is Bronze Age Tarhuntassa (loosely, "City of the Storm God Tarhunta"), and later Parnassus may be related to the Hittite word parna- or "house". Në perëndimore Anatolia, shumë "-SS-" placenames rrjedhin nga adjectival prapashtesë të shihet edhe në formë pyke Luwian dhe disa Palaic; është shembull klasik bronxi Mosha Tarhuntassa (lirshëm, "Qyteti i Perëndisë Stuhia Tarhunta"), dhe më vonë Parnassus mund të jenë të në lidhje me fjalën parna-Hittite apo "shtëpi". Because of insufficient evidence from the 2nd millennium BC, no consensus exists on the relationship of these "Pelasgian" elements to their neighbors – although much speculation has taken place, sometimes fueled by a desire for association with some of the earliest known inhabitants of Europe. Për shkak të provave të pamjaftueshme nga 2. Mijëvjeçarit të para Krishtit, nuk ekziston konsensusi mbi marrëdhënien e këtyre "Pelasgian" elemente të fqinjëve të tyre - edhe pse ka shumë spekulime ndodhur, ndonjëherë nxitur nga dëshira për bashkëpunim me disa nga banorët më të njohura të Evropës.

But much is not known about the Pelasgians, and may never be known. Por nuk është shumë i njohur për Pelasgians, dhe mund të jetë asnjëherë nuk dihet. As Donald A. Mackenzie, wrote in 1917: [4] Si A. Donald Mackenzie, shkruante në 1917: [4]

" Before these [Hellenic] invaders entered into possession of the country [of Greece] it had been divided between various 'barbarous tribes', including the Pelasgi and their congeners the Caucones and Leleges. Thirlwall, among others, expressed the view 'that the name Pelasgians was a general one, like that of Saxons, Franks, or Alemanni, and that each of the Pelasgian tribes had also one peculiar to itself'. The Hellenes did not exterminate the aborigines, but constituted a military aristocracy. Aristotle was quoted to show that their original seat was near Dodona, in Epirus, and that they first appeared in Thessaly about 1384 BC. It was believed that the Hellenic conquerors laid the foundation of Greek civilization. " "Para se këto [Hellenic] pushtuesit hynë në posedimin e të vendit [e Greqi] se kishte qenë e ndarë në mes të ndryshme 'barbarous fise', duke përfshirë dhe Pelasgi e tyre congeners e Caucones dhe Leleges. Thirlwall, ndër të tjera, shprehu pikëpamjen 'se Emri Pelasgians ishte një përgjithshme një, si kjo e Saxons, Franks, ose Alemanni, dhe se secili nga Pelasgian fise gjithashtu kishte një privilegj i veçantë për veten '. Hellenes nuk i shfarosin të aborigines, por përbënin një ushtarak aristocracy. Aristoteli u citua të tregojnë se tyre origjinale vend ishte pranë Dodona, në Epir, dhe se ata së pari u shfaq në Thesalisë rreth 1384 BC. Ishte besonte se Helenike conquerors hodhi themelin e qytetërimit grek. "

Mackenzie continues, quoting George Grote: Mackenzie vazhdon, duke cituar George Grote:

" By what circumstances, or out of what pre-existing elements, the aggregate was brought together and modified, we find no evidence entitled to credit. There are, indeed, various names affirmed to designate the ante-Hellenic inhabitants of many parts of Greece — the Pelasgi, the Leleges , the Curetes , the Kaukones , the Aones, the Temmikes, the Hyantes , the Telchines , the Boeotian Thracians , the Teleboae, the Ephyri, the Phlegyae, &c. These are names belonging to legendary, not to historical Greece — extracted out of a variety of conflicting legends by the logographers and subsequent historians, who strung together out of them a supposed history of the past, at a time when the conditions of historical evidence were very little understood. That these names designated real nations may be true but here our knowledge ends. " "Deri në çfarë rrethana, ose prej asaj para-ekzistuese elemente, të agregat u mblodhi së bashku dhe të modifikuara, ne gjejmë ndonjë dëshmi të drejtë për kredi. Ka, vërtet, afirmuan emra të ndryshëm për të caktuar të ante-Helenike banorėt e shumë pjesë të Greqisë - të Pelasgi, e Leleges, e Curetes, e Kaukones, e Aones, e Temmikes, e Hyantes, e Telchines, i vrazhdë e trakasve, e Teleboae, e Ephyri, e Phlegyae, & c. Këto janë emrat përkasin legjendarë, për të mos historike Greqi - nxjerra nga një shumëllojshmëri të konfliktuoze nga legjendat e logographers dhe historianë të mëvonshëm, të cilët së bashku ndjeshëm nga ata supozohet një histori e së kaluarës, në një kohë kur kushtet e historike janë shumë pak prova të kuptohet. Kjo emrat e këtyre vendeve të caktuar të vërtetë mund të jetë e vërtetë, por këtu përfundon e njohurive tona. "

The poet and mythologist Robert Graves, in his works on Greek mythology , asserts that certain elements of that mythology originate with the native Pelasgian people — namely the parts related to his concept of the White Goddess, an archetypical Earth Goddess — drawing additional support for his conclusion from his interpretations of other ancient literature: Irish, Welsh, Greek, Biblical, Gnostic and medieval writings. I poetit dhe mythologist Robert Graves, në veprat e tij mbi mitologji greke, pohon se disa elemente që e kanë origjinën mitologji me native Pelasgian vetë - pikërisht pjesët e tij lidhur me konceptin e perëndeshë e Bardhë, një perëndeshë archetypical Tokës - vizatim tij për mbështetje shtesë përfundim të tij nga interpretimet e tjera të lashta literature: Irish, Welsh, Greek, biblik, gnostik dhe shkrimet e mesjetës. Mainstream scholarship considers Graves' thesis at best controversial, although certain literary circles and many neo-pagan groups have accepted it. Kryesore të bursave konsideron varret 'teza e diskutueshme në rastin më të mirë, megjithëse disa qarqe letrare dhe shumë neo-pagane grupet kanë pranuar atë.

A Turkish scholar, Polat Kaya, has recently offered a translation of one of the inscriptions on Lemnos , based on his theory that it reflects a language related to Turkish. Një studiues turk, Polat Kaja, kohët e fundit ka ofruar një përkthim të një nga mbishkrimet në Lemnos, i bazuar në teorinë e tij se ai pasqyron një të lidhura me gjuhën turke. However, in the period of the putative date of the inscription the Turkish people lived several thousand miles away in southeastern Siberia. Megjithatë, në periudhën prej datës së i supozuar të mbishkrim Turkish people jetuar disa mijëra kilometra larg në juglindje të Siberi. They began to migrate westward only about 300 AD , a fact that has hindered acceptance of Kaya's translation. Ata filluan të emigrojnë në perëndim vetëm rreth 300 AD, një fakt që ka penguar pranimin e Kaja's translation. This theory is almost unanimously ignored by scholars. [5] Kjo teori është injoruar pothuajse njëzëri nga studiues. [5]

Some Georgian scholars (including MG Tseretheli, RV Gordeziani, M. Abdushelishvili, and Dr. Zviad Gamsakhurdia) connect the Pelasgian with the Iberian-Caucasian cultures of the prehistoric Caucasus, known to the Greeks as Colchis . Disa studiues Georgian (përfshirë MG Tseretheli, RV Gordeziani, M. Abdushelishvili, dhe Dr Zviad Gamsakhurdia) të lidhë me Pelasgian iberik-Kaukazian kulturave prehistorike e Kaukazit, për të njohur si grekët Colchis. This may sound plausible since there were many autochthonic Caucasian peoples dwelling in Anatolia such as the Hattians before the arrival of the Indo-Europeans. Kjo mund të tingëllojë bindës pasi që kishte shumë autochthonic Kaukazian popujve banesa në Anatolia të tilla si Hattians përpara arritjes së e indo-evropianë.

The Bulgarian linguist Vladimir Georgiev claimed that the Pelasgians were Indo-Europeans, with an Indo-European etymology of pelasgoi from pelagos , "sea" as the Sea People, the PRŚT of Egyptian inscriptions, [6] and related them to the neighbouring Thracians . Bullgare e gjuhëtar Vladimir Georgiev deklaruan se ishin Pelasgians indo-evropianët, me një etimologji indo-evropiane e pelasgoi nga pelagos, "deti" Njerëzit si detin, e PRŚT mbishkrimet e egjiptian, [6] dhe ata të lidhura fqinje trakasve. He even proposed a soundshift model from Indo-European to Pelasgian. Ai madje i propozuar nga një model soundshift indo-evropiane për të Pelasgian. Another Bulgarian scholar, Alexander Fol, defends the theory that in fact the name Pelasgians is not just ethnic, but cultural and religious definition for the pre-Hellenic inhabitants of Greece. Një tjetër dijetar bullgar, Alexander Fol, mbron teorinë se në fakt emrin Pelasgians nuk është vetëm etnik, kulturor dhe fetar, por për përkufizimin e para-Helenike banorėt e Greqi.

The Austrian linguist Johann Georg von Hahn attempted to connect the pre-Indo-European Pelasgian language with Albanian. Gjuhëtar austriak Johann Georg von Hahn përpoq të lidhë para-Indo-European Pelasgian gjuhën shqipe me. Today, the Albanian language is universally classified as an Indo-European language by linguists. Sot, gjuha shqipe është universale klasifikuar si një gjuhë indo-evropiane nga gjuhëtarët. This hypothesis, therefore, has attracted little general support. [7] Kjo hipotezë, pra, ka tërhequr pak mbështetje e përgjithshme. [7]

AJ Van Windekens (1915—1989) offered rules for an unattested hypothetical Indo-European Pelasgian language in Le Pélasgique (1952) and Études pélasgique (1960); selecting vocabulary for which there was no Greek etymology, Van Windekens claimed to find Pelasgian etymologies in many place names and other vocabulary of ancient Greece, in names of heroes, animals, plants, garments, artifacts, social organization. AJ Van Windekens (1915-1989) ofruar rregullat për një unattested hipotetik Indo-European Pelasgian në gjuhën Le Pélasgique (1952) dhe Études pélasgique (1960); zgjedhjen e fjalorit për të cilat nuk kishte asnjë grek etimologji, Van Windekens pretendoi për të gjetur Pelasgian etymologies në vend dhe shumë emra të tjerë të lashtë fjalorin Greqi, në emrat e heronj, kafshët, bimët, veshje, objekte, organizatë shoqërore.
Pelasgians as Hellenes Pelasgians si Hellenes

According to a number of classical quotes and modern studies, the Pelasgians were Hellenes (Greeks), and the direct ancestors of later Greek tribes. Sipas një numri të kuotat klasike dhe moderne të studimeve, e Pelasgians u Hellenes (greke), dhe i drejtpërdrejtë ancestors fise e më vonë greke. The arguments supporting this connection are as follows: Argumentet që mbështesin këtë lidhje janë si më poshtë:

1. That the term "barbarian" had a dual meaning. Kjo termi "barbar" kishte një kuptim të dyfishtë. Aside from meaning "non-Hellenic," the term "barbarian" has been used by Greek tribes/city-states to deride other Greek tribes/city-states that were deemed unsophisticated in their use of the Hellenic language/culture. [8] For example, when Athenian orator Demosthenes attacked Philip II of Macedon in the Third Philippic , he deemed the Macedonians as non-Hellenic, unrelated to the Hellenes, and not even worthy of being deemed as "barbarians." Përveç që do të thotë "jo-Hellenic," termi "barbar" është përdorur nga fiset greke / qytet-shteteve të tjera greke tall fise / qytet-shtete që konsiderohen të papërvojë ishin në përdorimin e tyre të Hellenic language / kulturës. [8] Për shembull, kur Athines orator Demosthenes sulmuar Philip II i Macedon në tretë filipikat, ai konsiderohet si jo e maqedonasve-Helenik, e palidhur me Hellenes, e jo edhe për të qenë i denjë që konsiderohen si "barbarians." This indicates that the utilization of the term "barbarian" in many ancient Greek accounts was reflective of the socio-political competition that existed between various Greek city-states, tribes, and civilizations. Kjo tregon se përdorimi i fjalës "barbar" në shumë të lashtë grek i llogarive u pasqyrues social-politik që ekzistonte konkurrenca midis ndryshme qytet-shtetet greke, fise, dhe civilizimeve.
2. From this dual meaning, Herodotus did not imply that the Pelasgians were non-Hellenes when he described them and their language as "barbaric." Nga ky kuptim të dyfishtë, Herodoti nuk nënkuptonte se ishin Pelasgians jo-Hellenes kur ai i përshkroi ato si dhe gjuhën e tyre "barbare." Support for this argument is found within a passage where Herodotus deemed the Hellenes as a branch of the Pelasgians. [9] Moreover, it was not an uncommon phenomenon for a Greek tribe to speak Greek crudely to the point where it was difficult for other Greeks to understand. [10] So, when Herodotus (1.57) concludes that the Athenians changed language when they joined the Hellenic body , it means that they advanced linguistically, socially, and culturally from their Pelasgian forebears. Mbështetja për këtë argument është gjetur brenda një pasazh ku Herodoti e Hellenes konsiderohet si një degë të Pelasgians. [9] Për më tepër, ai nuk ishte një fenomen i veçantë për një fis të flasin greqisht greqisht crudely në pikën ku ajo ishte e vështirë për të tjera grekët për të kuptuar. [10] Pra, kur Herodoti (1,57) përfundon se athinasit ndryshuar gjuhën kur ata u bashkuan me Hellenic trupit, kjo do të thotë se ata të përparuara gjuhësore, shoqërore dhe kulturore të tyre nga Pelasgian forebears. Herodotus (6.137) also discusses the expulsion of Pelasgians by the Athenians from Attica to Lemnos. Herodoti (6,137) gjithashtu diskuton dëbimin e Pelasgians nga athinasit nga Atikës të Lemnos. However, this passage may be derived from an event whereby the Athenians expelled Pelasgian Boeotian refugees (closely related to them culturally and linguistically) to the Ionian colonies. [11] Herodotus is also known for not distinguishing the difference between linguistically similar dialects and languages that are completely separate from Greek. [12] As a result of this ambiguity, the language of the Pelasgians was "barbaric" in the sense that it was an unsophisticated form of Hellenic as opposed to being non-Hellenic. [13] Megjithatë, kjo mund të jetë pasazh që rrjedhin nga një veprimtari ku athinasit dëbuar Pelasgian i vrazhdë refugjatë (të lidhura ngushtë me ato kulturore dhe gjuhësore) në kolonitë e Jonit. [11] Herodoti është i njohur gjithashtu për të mos dalluese dallimi në mes të ngjashme dialektet gjuhësore dhe gjuhët që janë tërësisht të ndarë nga greke. [12] Si rezultat i kësaj ambiguitetit, gjuha e Pelasgians ishte "barbare" në kuptimin se ajo ishte një formë e thjeshtë Hellenic kundrejt për të qenë jo-Helenike. [13]
3. That the autochthonous nature of the Athenians (an ancient belief to which Herodotus , Isocrates , Plutarch and others attest) implies they are descended from the autochthonous Pelasgians. Kjo e autokton natyrën e athinasit (një besimi të lashtë e cila Herodoti, Isocrates, Plutarch dhe të tjerë attest) nënkupton që ata janë zbritur nga autokton Pelasgians. The Athenians deemed themselves "true Hellenes" due to their well-developed society. Konsiderohet i athinasit veten "Hellenes vërtetë" për shkak të tyre edhe të zhvilluar shoqëri.
4. During the early 20th century, archaeological excavations conducted by the Italian Archaeological School and by the American Classical School on the Athenian Acropolis and on other sites within Attica revealed Neolithic dwellings, tools, pottery, and sheep skeletons. Gjatë fillim të shekullit të 20, gërmime arkeologjike të kryer nga italisht Arkeologjik dhe nga Shkolla Amerikane klasike në Shkollën e Athines Akropolit dhe në zona të tjera brenda Atikës zbuloi neolitik banesave, mjetet, qeramikë, deleve dhe skelete. All of these discoveries showed significant resemblances to the Neolithic discoveries made on the Thessalian acropolises in Sesklo and Dimini. Të gjitha këto zbulime treguan të rëndësishme për të resemblances neolitik zbulimet e bëra në Thessalian acropolises në Sesklo dhe Dimini. These discoveries helped provide physical confirmation of ancient records that described the Athenians as the descendants of the Pelasgians (who were primarily the Neolithic inhabitants of Thessaly). [14] Këto zbulime ndihmoi fizike sigurojnë konfirmimin e lashtë të dhënat që e përshkroi athinasit si pasardhës të Pelasgians (të cilët ishin kryesisht të neolitit banorët e Thesalisë). [14]
5. During the 1980s , the Skourta Plain project identified Middle Helladic and Late Helladic sites on mountain summits near the plains of Skourta . Gjatë viteve 1980, të projektit Skourta Plain identifikuar Mesme Helladic dhe Late Helladic faqet mbi summits malore pranë rrafshin e Skourta. These fortified mountain settlements were, according to tradition, inhabited by Pelasgians up until the end of the Bronze Age. Këto vendbanime ishin të fortifikuar malore, sipas traditës, i banuar nga Pelasgians deri në fund të Mosha bronxi. Moreover, the location of the sites is an indication that the Pelasgian inhabitants sought to "ethnically" (a fluid term according to Foreigners and Barbarians ) and economically distinguish themselves from the Mycenean Greeks who controlled the Skourta plain. [15] Për më tepër, vendodhjen e vendeve është një tregues se Pelasgian banorëve për të kërkuar "etnikisht" (vaj e një termi sipas të huajt dhe Barbarians) dhe ekonomikisht dallojë veten nga Mycenean grekët që ka kontrolluar Skourta plain. [15]

See also Shih gjithashtu

* " Barbarian " for the Hellenic usage of the term "Barbare" Helenike për përdorimin e termit
* Leleges Leleges
* Minyans Minyans
* Pre-Greek substrate Para-greke substrate
* Names of the Greeks Emrat e grekëve
* Thracians Trakët
* Pelasgian Creation Myth Pelasgian Creation Miti

Notes Shenimet

1. ↑ Dionysius of Halicarnassus, Roman Antiquities, Book 1, 17 ( LacusCurtius ) - Afterwards some of the Pelasgians who inhabited Thessaly, as it is now called, being obliged to leave their country, settled among the Aborigines and jointly with them made war upon the Sicels. ↑ Dionysius e Halicarnassus, Roman antika, Book 1, 17 (LacusCurtius) - Më pas disa nga të cilët Pelasgians banuara Thesalisë, si është tani quhet, duke qenë të detyruar të largohen nga vendi i tyre, u vendos midis Aborigines dhe së bashku me ta e bëri të luftës në bazë të Sicels. It is possible that the Aborigines received them partly in the hope of gaining their assistance, but I believe it was chiefly on account of their kinship; for the Pelasgians, too, were a Greek nation originally from the Peloponnesus . Është e mundshme që ata morën Aborigines pjesërisht me shpresën e fitimit të tyre ndihmë, por unë besoj se kjo ishte kryesisht në llogari të tyre ngjashmëri; për Pelasgians, gjithashtu, janë një popull grek fillimisht nga Peloponez.
2. ↑ Ovid, Metamorphoses, Book 12.1 ( Perseus ) - Here, when a sacrifice had been prepared to Jove, according to the custom of their land, and when the ancient altar glowed with fire, the Greeks observed an azure colored snake crawling up in a plane tree near the place where they had just begun their sacrifice..."Rejoice Pelasgian men, for we shall conquer; Troy will fall; although the toil of war must long continue--so the nine birds equal nine long years of war." ↑ Ovid, Metamorphoses, Book 12/1 (Perseu) - Ja, kur një sakrificë ishte përgatitur në besë, në përputhje me zakonin e tokën e tyre, dhe kur e lashtë altar glowed me zjarrin, grekët vërejtur një azure colored snake zvarritje deri në një rrap pranë vend ku ata sapo kishte filluar ... sakrificën e tyre "u gëzohen Pelasgian burrat, për ne do të pushtojnë; Trojës do të bjerë; megjithëse punë e rëndë të luftës duhet të vazhdojë të gjatë - në mënyrë të barabartë të nëntë nëntë shpendët gjatë viteve të luftës. " And while he prophesied, the serpent, coiled about the tree, was transformed to a stone, curled crooked as a snake . Dhe ndërsa ai prophesied, e gjarpër, coiled rreth pemë, u transformua në një gur, curled si një gjarpër i përdredhur.
3. ↑ Strabo, Geography, Book V, 2.4 ( LacusCurtius ) - As for the Pelasgi, almost all agree, in the first place, that some ancient tribe of that name spread throughout the whole of Greece, and particularly among the Aeolians of Thessaly...Again, Aeschylus, in his Suppliants, or else his Danaan Women, says that the race of the Pelasgi originated in that Argos which is round about Mycenae. ↑ Strabo, Geography, libri V, 2.4 (LacusCurtius) - Sa i përket Pelasgi, pothuajse të gjithë janë dakord, në radhë të parë, që disa i lashtë fis që emrin përhapur në të gjithë Greqinë dhe në veçanti në mesin e të Thesalisë Aeolians .. . Përsëri, Eskili, në fjalimin e tij të Suppliants, ose tjetër Danaan Femrat e tij, thotë se në garën e Pelasgi origjinën në Argos se cila është përreth Mycenae. And the Peloponnesus too, according to Ephorus, was called "Pelasgia." Dhe e Peloponez tepër, sipas Ephorus, u quajt "Pelasgia."
4. ↑ Mackenzie, Myths of Crete and Pre-Hellenic Europe, (1917), p 75. ↑ Mackenzie, Mitet e Kretës dhe Para-Helenike Evropës, (1917), f. 75.
5. ↑ The only references found on a scholar.google.com search are self-published, and one article dismissing Kaya's further theory that Sumerian is a form of Turkish. ↑ E vetmja referencat gjendet në një scholar.google.com kërko janë vetë-publikuar, dhe një artikull të mëtejshëm të hedhur poshtë Kaja Sumerian teori që është një formë e turqisht. Dr. Kaveh Farrokh " "Pan-Turanianism takes aim at Azerbaijan: A Geopolitical Agenda " Rozaneh , Nov, December 2005. A JSTOR search on "Polat" and "Kaya" shows no references to the names used together at all. Searches conducted on December 19 , 2006 . Dr Kaveh Farrokh "" pan-Turanianism merr në Azerbajxhan Qëllimi: Një Agjendë gjeopolitike "Rozaneh, nëntor, dhjetor 2005. Një JSTOR kërko në" Polat "dhe" Kaja "nuk tregon referenca në emrat e përdorur në të gjitha së bashku. Kërkimet e kryer në 19 dhjetor, 2006.
6. ↑ V. ↑ V. Georgiev, La toponymie ancienne de la péninsule balkanique et la thèse mediterannée Sixth International Onomastic Congrees, Florence-Pisa, April 1961 (Bulgarian Academy of Sciences), 1961, noted in M. Delcor, "Jahweh et Dagon (ou le Jahwisme face à la religion des Philistins, d'après 1 Sam. V)" Vetus Testamentum 14 .2 (April 1964, pp. 136-154) p. Georgiev, La toponymie ancienne de la péninsule balkanique et la këto mediterannée Gjashtë Ndërkombëtar Onomastic Congrees, Firenze-Pisa, prill 1961 (Akademinë Bullgare të Shkencave), 1961, vuri në dukje në Delcor M., "Jahweh et Dagon (ou le të përballen me Jahwisme à la fe des Philistins, d'après 1 Sam. V) "Vetus Testamentum 14 ,2 (prill 1964, pp. 136-154) p. 142 note. 142 shënim.
7. ↑ Pelasgians and others ↑ Pelasgians dhe të tjerët
8. ↑ Foreigners and Barbarians (adapted from Daily Life of the Ancient Greeks ) , The American Forum for Global Education, 2000. The status of being a foreigner, as the Greeks understood the term does not permit any easy definition. ↑ Huajve dhe Barbarians (përshtatur nga Daily Life grekët e lashtë), The American Forumi Globale për Arsim, 2000. Të statusin e të qënit një i huaj, si grekët kuptuar termi nuk lejon asnjë përkufizim lehtë. Primarily it signified such peoples as the Persians and Egyptians, whose languages were unintelligible to the Greeks, but it could also be used of Greeks who spoke in a different dialect and with a different accent...Prejudice toward Greeks on the part of Greeks was not limited to those who lived on the fringes of the Greek world. Kryesisht ajo signified tilla si popujt e Persians dhe egjiptianët, të cilit ishin gjuhë të pakuptueshëm të grekët, por ai mund të përdoret gjithashtu e grekëve i cili foli në një dialekt të ndryshme dhe me një theks të ndryshme ... paragjykim ndaj grekëve nga ana e grekëve u nuk kufizohet vetëm për ata që kanë jetuar në skajet e botës greke. The Boeotians, inhabitants of central Greece, whose credentials were impeccable, were routinely mocked for their stupidity and gluttony. Të Boeotians, banorët e Greqinë qendrore, të cilit ishin kredencialet patëmetë, në mënyrë rutinore u talleshin marrëzi e tyre dhe për lakmi. Ethnicity is a fluid concept even at the best of times. Etnia është një koncept i paqëndrueshëm edhe në herë në mënyrë më të mirë. When it suited their purposes, the Greeks also divided themselves into Ionians and Dorians. Kur ajo të përshtatshme qëllimet e tyre, grekët veten të ndarë gjithashtu në Ionians dhe Dorians. The distinction was emphasized at the time of the Peloponnesian War, when the Ionian Athenians fought against the Dorian Spartans. Dallim i theksuar ishte në kohën e Luftës Peloponeziane, kur Jon athinasit luftonin kundër Dorian Spartans. The Spartan general Brasidas even taxed the Athenians with cowardice on account of their Ionian lineage. Të përgjithshme Brasidas spartan edhe taksohen e athinasit me frikë në llogari të tyre Jon racë. In other periods of history the Ionian-Dorian divide carried much less weight. Në periudhat e tjera të historisë Jon-Dorian ndajnė kryer shumë më pak peshë.
9. ↑ Herodotus on the Pelasgians and the Early Hellenes (George Rawlison, New York: D. Appleton and Company, 1885) - The Hellenic race has never, since its first origin, changed its speech. ↑ Herodoti në Pelasgians dhe Early Hellenes (Xhorxh Rawlison, Nju Jork: D. Appleton dhe Company, 1885) - The Hellenic kurrë nuk ka garë, që nga origjina e saj të parë, e ndërroi fjalim. This at least seems evident to me. Kjo të paktën duket se e qartë për mua. It was a branch of the Pelasgic, which separated from the main body, and at first was scanty in numbers and of little power; but it gradually spread and increased to a multitude of nations, chiefly by the voluntary entrance into its ranks of numerous tribes of barbarians. Ky ishte nje dege e Pelasgic, e cila ndahet nga kryesore të trupit, dhe në fillim ishte i vogël në numër të vogël dhe të pushtetit; por gradualisht u përhap dhe u rrit në një numër të kombeve, kryesisht nga vullnetare hyrje në rradhët e saj të shumta fise e barbarians. The Pelasgi, on the other hand, were, as I think, a barbarian race which never greatly multiplied . The Pelasgi, nga ana tjetër, ishin, sipas mendimit tim, një garë barbare e cila kurrë nuk shumëzohen në masë të madhe.
10. ↑ Sir Edward Bulwer Lytton, pp. ↑ Sir Edward Bulwer Lytton, pp. 9-10. Whether the Pelasgi were anciently a foreign or Grecian tribe, has been a subject of constant and celebrated discussion. 9-10. Nëse e Pelasgi u anciently huaj ose një fis grek, ka qenë një subjekt i konstant dhe festuan diskutim. Herodotus, speaking of some settlements held to be Pelaigic, and existing in his time, terms their language "barbarous;" but Mueller, nor with argument insufficient, considers that the expression of the historian would apply only to a peculiar dialect; and the hypothesis is sustained by another passage in Herodotus, in which he applies to certain Ionian dialects the same term as that with which he stigmatizes the language of the Pelasgic settlements. Herodoti, duke folur të disa vendbanimeve të të mbajtur Pelaigic, dhe ekzistuese në kohën e tij, kushtet e tyre të gjuhës "barbarous;" Muller por, as me argument të pamjaftueshme, konsideron se shprehja e historianit do të zbatohet vetëm për një dialekt i veçantë; dhe hipoteza është e qëndrueshme në kalimin nga një tjetër Herodoti, në të cilën ai vlen për Jon disa dialekte të njëjtin mandat si se me të cilën ai stigmatizes gjuha e Pelasgic vendbanimet. In corroboration of Mueller's opinion, we may also observe, that the "barbarous-tongued" is an epithet applied by Homer to the Carians, and is rightly construed by the ancient critics as denoting a dialect mingled and unpolished, certainly not foreign. Në vërtetim të Muller e opinionit, ne gjithashtu mund të vëzhguar, se "barbarous gjuhë" është një epitet që favorizon ekipin vendas të aplikohet nga të Carians, dhe është e drejtë e lashtë të interpretohen nga kritikë denoting si një dialekt i përzier dhe unpolished, sigurisht jo të huaj. Nor when the Agamemnon of Sophocles upbraids Teucer with "his barbarous tongue," would any scholar suppose that Teucer is upbraided with not speaking Greek; he is upbraided with speaking Greek inelegantly and rudely. Dhe as kur e Agamemnonit Sofokliu upbraids Teucer me "barbarous gjuhën e tij," do të çdo studiues mendoj se është upbraided me Teucer nuk fliste greqisht; ai është duke folur me upbraided greke inelegantly dhe në mënyrë të vrazhdë. It is clear that they who continued with the least adulteration a language in its earliest form, would seem to utter a strange and unfamiliar jargon to ears accustomed to its more modern construction. Është e qartë se ata të cilët vazhduan me më së paku një gjuhë adulteration në formën e saj të hershme, do të duket e çuditshme për të nxjerr një zhargon të panjohura dhe veshët e tij për të mësuar më moderne të ndërtimit.
11. ↑ Buck, p. ↑ Buck, f. 79. The presence of the Pelasgians in Boeotia should represent in some traditions the original inhabitants, many, if not most, of whom were expelled to Athens. 79. Prania e Pelasgians në Boeotia duhet të përfaqësojë në disa traditat origjinale banorë, shumë prej tyre, nëse jo shumica, nga të cilët u dëbuan për në Athinë. The confused story in Herodotus (6.137) about the expulsion of some (non-Athenian) Pelasgians from Athens may be a dim memory of the forwarding of refugees, closely akin to the Athenians in speech and custom, to the Ionian colonies. I hutuar në histori Herodoti (6,137) në lidhje me dëbimin e disa (jo-Athines) Pelasgians nga Athina mund të jetë një kujtim i zbehtë i Parashtroj e refugjatëve, Akin ngushtë të fjalës dhe athinasit në doganë, në kolonitë e Jonit.
12. ↑ Herodotus' Conception of Foreign Languages (Thomas Harrison, University College, London) - The entire frame within which the Greeks viewed foreign languages was, in a number of ways, very different. ↑ Herodoti 'konceptim i Jashtëm Languages (Thomas Harrison, University College London) - Të gjithë kuadrin në të cilin grekët shikuara gjuhë të huaja u, në një numër të mënyra shumë të ndryshme. First, although on a number of occasions Herodotus refers to, or implies, the existence of a common Greek language, including the quotation with which I began (8.144.2), Herodotus has no unambiguous way of referring to dialect as distinct from language. Së pari, edhe pse në një numër rastesh Herodoti i referohet, ose nënkupton, ekzistenca e një të përbashkët të gjuhës greke, duke përfshirë citat filloi me të cilën unë (8.144.2), Herodoti nuk ka asnjë mënyrë për të iu referuar qartë për të dalluar nga dialekt si gjuhë. On one occasion he appears at first sight to come close to a formula for describing dialect. Në një rast ai duket në shikim të parë për të ardhur pranë një formulë për përshkruar dialekt. The cities of Ionia do not use the same language (glossan) as one another, but have four characteres glosses, or forms of language (1.142.3). Qyteti i Ionia nuk përdorin të njëjtën gjuhë (glossan) si njëri-tjetrin, por të ketë katër characteres glosses, ose forma të gjuhës (1.142.3). He goes on immediately, however, in turning to the cities of Lydia (Ephesus, Colophon, Lebedus, Teos, Clazomenae and Phocaea) to say that these cities 'do not agree at all' in their language with the other Ionians but 'sound the same as one another' (homologeousi kata glossan ouden, sphisi de homophoneousi, 1.142.4). Ai vazhdon menjëherë, megjithatë, në shndërrimin e të qyteteve Lydia (Efes, Colophon, Lebedus, Teos, Clazomenae dhe Phocaea) do të thotë që këto qytete 'nuk pajtohem fare' në gjuhën e tyre me vendet e tjera por Ionians' tingujt e njëjtë me njëri-tjetrin '(homologeousi Kata glossan ouden, sphisi de homophoneousi, 1.142.4). Elsewhere Herodotus talks of the 'Attic language' (glossan, 6.138.2). Tjetërkund Herodoti bisedimet e 'Attic language' (glossan, 6.138.2). This haziness in the distinction of language and dialect is not unique to Herodotus. Ky turbullim në dallimin e gjuhës dhe dialekt nuk është unike për Herodoti. The expression 'the Attic language', for example, is used in the poetry of Solon; Thucydides can speak of the 'Dorian language' and Aeschylus of the Phocian. Shprehja 'të Attic gjuhën', për shembull, është përdorur në poezinë e Solon; Thucydides mund të flasin e të 'Dorian language' dhe Eskili e Phocian. The term dialektos can be used of foreign languages and of the range of accents within a city[63] as much as of differences between cities or regions. The distinction between dialect and language is, of course, inevitably a hazy one, given that it is often dictated rather more by political than linguistic criteria .
13. ↑ Herodotus' Conception of Foreign Languages (Thomas Harrison, University College, London) - In other instances, however, Herodotus concedes a greater degree of non-Greek influence on Greek. Herodotus' account, for example, of the adoption by the Pelasgians of the names of the gods (2.52.1) suggests a much closer relationship between the Pelasgian and Greek languages. Before they heard the names of the gods, the Pelasgians (assuming, interestingly, the existence of a number of gods) called them simply theoi, on the grounds that they had 'established (thentes) all affairs in their order'. This etymology, advanced apparently in all seriousness, seems to suggest that the Pelasgians spoke a language at least 'akin to' Greek .
14. ↑ Procopiou, pp. 21-22. Our knowledge of the neolithic age is much greater. Some forty years ago excavations on the Athenian Acropolis and on other sites in Attica brought to light many indications of neolithic life - dwellings, vases, tools, skeletons of sheep - which confirmed the traditions recorded by Herodotus that the Athenians were descended from the Pelasgians, the neolithic inhabitants of Thessaly. Indeed the neolithic vases of Attica date from the earliest neolithic age (5520-4900) like the ceramics from the Thessalian acropolis of Sesclos, as well as from the later neolithic age (4900-3200) like those from the other Thessalian acropolis of Dimini...The search for traces of the neolithic age on the Acropolis began in 1922 with the excavations of the Italian Archaeological School near the Aesclepium. Another settlment was discovered in the vicinity of the Odeion of Pericles where many sherds of pottery and a stone axe, both of Sesclos type, were unearthed. Excavations carried out by the American Classical School near the Clepshydra uncovered twenty-one wells and countless pieces of handmade pottery, sherds of Dimini type, implements of later Stone Age and bones of domestic animals and fish. The discoveries reinforced the theory that permanent settlement by farmers with their flocks, their stone and bone tools and ceramic utensils had taken place on the rock of the Acropolis as early as the sixth millenium .
15. ↑ French, p. 35. Skourta Plain project. The fourth and final season of the survey of the Skourta plain was conducted in 1989 by M. and MLZ Munn (ASCS). "Explorations begun in 1985 and 1987 were extended into new parts of the plain and surrounding valleys, so that by now a representative portion (approximately 25%) of most of the inhabitable areas of the three koinotites of Pyli, Skourta, and Stefani have been examined intensively. 66 sites were discovered or studied for the first time in the course of this highly productive season, yielding a total of 120 premodem sites studied by our survey since 1985. The survey should have identified all major settlement sites (over 5 ha) and a representative sample of smaller sites in the study area. A summary of the chief conclusions to be drawn from the four seasons can be made. ... MH settlement is established on two summits overlooking the plain (Al, A10), one of which, Panakton (Al), becomes the most substantial LH site in the area. A fortified MH settlement is also established on a peak in rugged country beyond the NE edge of the plain (Jl), between the Mazareika and Vountima valleys, in which other settlements are established in the LH era (B21, 52 also B33 in the Tsoukrati valley). The remoteness of this NE sector, and the great natural strength of the MH site and a nearby LH IIIC citadel (J2), suggest that the inhabitants of these glens and crags sought to protect and separate themselves from peoples beyond the peaks that surrounded them, perhaps because they were ethnically distinct and economically more or less independent of the Myc Greeks who dominated the plains. Traditions of Pelasgians in these mountains at the end of the BA raise the possibility that these may have been Pelasgian sites. Once abandoned, in the LH IIIC or PG eras, most of these sites in the NE sector are not again inhabited for well over a millennium. Elsewhere, within the more accessible expanse of the Skourta plain itself, LH settlements are established on many sites which are later again important in the C era (Al, B4, B7, B11, B18, C17, cf. A50, C3).

References
These references include both mainstream scholarship and fringe theories.

* Akaki Urushadze. The Country of the Enchantress Media . Tbilisi, 1984, p. 25 (in Russian and English).
* Alexander Fol. Trakijskijat orfizam . Sofia, 1986.
* Angelo Procopiou and Edwin Smith. Athens: City of the Gods from Prehistory to 338 BC New York: Stein and Day, 1964.
* Aristeidē P. Kollia. Arvanites kai hē katagōgē tōn Hellēnōn : historikē, laographikē, politistikē, glōssologikē episkopisē . Athens: [AP Kollias], 1985.
* Dhimiter Pilika. Pellasget origjina jone mohuar . Tirane, 2005.
* Donald A. Mackenzie. Myths of Crete and Pre-Hellenic Europe , 1917 ( Reviewed ).
* EB French. "Archaeology in Greece 1989-90." Archaeological Reports , No. 36. (1989 - 1990), pp. 2-82 (JSTOR).
* EJ Furnee. Vorgriechisch-Kartvelisches: Studium zum ostmediterranen Subtrat nebst einem Versuch zu einer neuen pelasgischen Theorie . Leuven-Louvian, 1979.
* F. Schachermeyr. Die Ägäische Frühzeit. Forschungsbericht über die Ausgrabungen im letzten Jahrzehnt und über ihre Ergebnisse für unser Geschichtsbild. Bd. I. Die Vormykenischen Perioden des Griechischen Festlandes und der Kykladen . Vienna, 1979.
* Giuseppe Catapano. Thot Parlava Albanese . Roma: Bardi, 1988.
* JAR Munro. '"Pelasgians and Ionians." The Journal of Hellenic Studies , 1934 (JSTOR).
* JL Myres. "A History of the Pelasgian Theory." The Journal of Hellenic Studies , 1907.
* J. Melaart. The Neolithic of the Near East . London, 1975.
* Jean Faucounau. Les Origines Grecques à l'Age de Bronze . Paris, 2005.
* Jean Faucounau. Les Proto-Ioniens : histoire d'un peuple oublié . Paris, 2001.
* MG Abdushelishvili. The genesis of the aboriginal population of the Caucasus in the light of anthropological data . Tokyo, 1968.
* Marchiano Stanislao. I Pelasgi e la loro lingua (1888).
* Mathieu Aref. Albanie (Histoire et Langue): Ou l'incroyable odyssée d'un peuple préhellénique (2003).
* Mathieu Aref. Grèce: (Mycéniens = Pélasges) ou la solution d'une énigme (2004).
* Milan Budimir. Pelasto - Slavica (1956).
* Milan Budimir. The Greeks and Pelasti (1950).
* Nermin Vlora Falaschi. L'Etrusco lingua viva . Roma: Bardi, 1989.
* Nicolae Densusianu. Dacia Preistorica . Bucharest, 1913.
* Rismag Gordeziani. Pre-Grecian and Georgian . Tbilisi, 1985 (in Georgian, German summary).
* Robert d'Angély. Des Thraces & des Illyriens à Homère . Nicariu, Corsica: Cismonte è Pumonti, c. 1990.
* Robert d'Angély. Grammaire albanaise comparée . Paris: Solange d'Angély, 1998.
* Robert d'Angély. L'Enigme . Vėll. I Les Pélasges, 1990 France; Vėll. II Des Thraces et des Illyriens ą Homčre, 1990 France; Vėll. III Des Etrusques ą l'Empire Byzantin, 1991 France; Vėll. IV De l'Empire ottoman - Les Albanais- De l'Epire, 1991 France; Vėll. V Les secrets des Epitaphes, 1991 France.
* Robert J. Buck. A History of Boeotia. University of Alberta, 1979. ISBN 088864051X
* Sir Edward Bulwer Lytton. Athens: Its Rise and Fall. Kessinger Publishing, 2004. ISBN 1419108085
* Vladimir Georgiev. Trakite i tehnijat ezik . Sofia, 1977.
* Zacharie Mayani. The Etruscans Begin to Speak . London: Souvenir Press, 1961.

Retrieved from " http://wiki.phantis.com/index.php/Pelasgians "

Category : Ancient Greece
Views

* Article
* Discussion
* View source
* History

Personal tools

* Log in / create account

Navigation

* Main Page
* Community portal
* Current events
* Recent changes
* Random page
* Help

main section

* Phantis.com
* Phantis.gr

Search
Toolbox

* What links here
* Related changes
* Upload file
* Special pages
* Printable version
* Permanent link

[dias10]

Tema e Pellazgeve eshte nje teme shume e brishte. Sido qe ne te perdredhim dhe perkulim ate ngelet nje pyetje e madhe: - Ku jane librat ORIGJINALE te lashte te Homerit dhe "Grekerve" te lashte? Ju siguaroj une qe ato nuk "ekzistojne" me! Dhe e dini pse? Sepse ato u perkthyen ne gjuhen e "bukur" te Re Greke! - Gjithkush nga ju do te me "hidhet ne gryke" tani e do me thite, po cfar flet ky? Ceshte kjo gjuhe e bukur e Re Greke? Po a ka gjuhe me te bukur se gjuha me te cilen kane shkryar Homeri, Herodoti...e te gjithe filozofet e lashte?
- He, kjo eshte ceshtja, ju nuk duihet te ma beni mua kete pyetje, se po te zgjidhej kjo, do te ishte zgjidhur lehte edhe enigma e madhe: - Homeri dhe filozofet e lashte shkruajten VETEM ne Pellazgjisht! Po ka ekzistuar Pellazgjishtja e shkruar. Ajo eshte gjendur ne nje nga bibliotekat me te lashta ne bote (e vetmja me e lashte dhe me e vjeter se biblioteka e Aleksandrise). Nje profesor i universitetit te Kazakistanit ka gjetur kete pergamen, ku poshte shkrimeve Greke jane gjetur herioglifet e gjuhes Pellazge.
Ketu eshte spjegimi im....
- Greket (por jo Helenet) nuk jane asgje me shume se populli Armen-i cili njihet per traditen e tij shetitese si arixhinjte, te cilet kishin shpikur gjuhen e tyre te shkruajtur, fene e tyre te cilat ishin te dyja SLLAVE. Ato erdhen dhe u nguliten ne trojet Pellazge ku punuan si sekretare dhe ne punet publike. KEto ishin njerez qe terhoqen prifterinjte e tyre, ndertuan kultet e tyre, pasi vete Pellazget ishin popull liberal...Ketu Armenet gjeten terren qe te merrnin avash avash edhe udheheqen ne konsujt/kuvendet e principatave...prifterinjte e tyre pregatiten Gjuhen e Re, dhe ne pergjithesi pregatiten tere terrenin qe te ndertonin edhe "Kombin e Ri Grek", i cili u mbeshtet fuqishem nga administrata publike e cila udhehiqej nga Armenet e dalluar tashme ne administgrim, dhe keshtu u shpik kjo e ashtuquajtur "Gjuhe e Re Greke", e cila me nje qrkore te vecante e quante herezi cdo shkrim ne Pellazgjisht.
Nuk ka as sot Greke/Helene te lashte, nuk ekzistojne. Shikoni pronesine mbi token ne Greqi. Ajo ne mbi 78% u takon Arvanitasve-Pellazgeve,pra tregon se kjo toke u perket Pellazgeve/Ilireve/Arberve... Kombi Grek eshte pa baze dhe nuk mbart asnje nga historite e lashta, ato nuk i takojne Grekerve, por Heleneve, qe nuk ishin asgje me shume se Pellazge te vendosur ne kete vend qe quhej Helen. Ne fakt ne duhet ti referohem studiusve Gjermane, qe jane nga me te avancuarit ne prejardhjen e rracave. Ato ngulmojne se Pellazget kane jetuar ne tokat nga Spanja deri ne kufi me Turqine Veri-jug dhe me Rumanine (Romania) dhe me Bullgarine. Pra Pellazget jane nje popull shume i gjere. Diuhet se Romaket vete jane Pellazge. Ato kur erdhen te pushtojne Bizantin, ndaluan ne brigjet e Adriatikut dhe ushtrite u rreshtuan perballe per lufte. Romaket dhane urdher - Perpara, po keshtu bene edhe Pellazget e ketej detit. Ushtrite u ndalen perballe nga kjo habi dhe gjeneralet u takuan dhe filluan te flisnin te njejten gjuhe...cuditerisht e njejte...
Edhe diskutimi i ketueshem mnbi Angline, dihet mjaft mire se Anglezet nuk jane asgje me shume se Pellazte, te cilet nen komanden e Romakeve dhe si pjese e perandorise se madhe pushtuan kete ishull barbaresh...pra ne nje fare mase ato jane populluar nga Pellazget.
Edhe me vone, nen hordhite sllave qe u dynden ne gadishullin tone per vende me te nxehta e pjellore por me shume per te gjetur nje toke te shtronin kockat e popujve te tyre shetites (si ne rastine Armeneve), fiset Pellasge qe u ndeshen nen keto hordhi iken dhe moren popujt e tyre per vende me te sigurta, deri sa arriten ne Rusine e paane nga ku kane ngelur edhe fshatrat Pellazge qe flasin edhe sot gjuhen Arvanitase dhe nje pjese e mire nen komanden e mbretit Alban u hodhen tej detit e pushtuan Irlanden dhe Skocine (Scotia)...nga ku ka ngelur edhe nje nga emrfat me te shquar te ketyre popujve emri Alban/Albany, si dhe doket popullore si gajdja/bagpipe dhe fustanella/skirt....
Nje pyetje tjeter qe kam eshte edhe kjo:
-Nese Greket ishin nje popull kaq trim e heroik, qe kishin pushtuar boten e ku ta di une cfar perralallash kane nxjerre prifterinjte Armene, ku eshte ky popull? Vete Greqia sot eshtge rreth 10 milion banore, ku mese 60 % jane Arvanitas....sdihet sa se nuk ka rvidenca nga kombi me racist ne kete bote - Armenet-Greke. Pra nuk ka Greke, por ka Helene, qe ne vetvete ishin Pellazge. Do te thote ndonjeri, cfar po flet ky se na dalka cdo gje shqiptare/Albane/Ilire/Pellazge, e po mohohet kombi Grek...po kush komb? Ku eshte ky komb i lavdueshem? 4 milone banore sot ne shekullin e 21? Po 1200 BC, ku ishin? - Asgjekundi!
Greket behen edhe qesharake kur kerkojne Maqedonine. Cfar ironie e fatit, kur dihet se ne Maqedoni (pa u ngaterruar me sllavet, se ato nuk quhen e nuk jane maqedonas) shumica, me mbi 86% jane shqiptare, pra pasardhes te PEllazgeve, dhe asnje Grek! ASNJE GREK ne kete krahine...! Edhe ne krahinen Maqedonase Greke, me shume pronesia mbi token i perket Arvanitasve! Tani Greket ose jane Helene, ose jane Maqedonas. Si ka mundesi te jene te dy ne te njejten kohe? Ironi e madhe kjo!
Duke mos dash ta zgjas me shume kete shkrim e ta bej me te merziteshem, po them si perfundim: - Cfardo spjegimi ti jepet fjlanes Pellazg apo Ilyr/Ilir nuk nxjerrim gje. Gjuha ehte etnologjia me e sakte e historise se lashte. Dhe nese shikohen shkrimet mbi kultet e vjetra ne Akropulin e lashte apo kudo, ato jane me te vertete te shkruajtura me shkronja CIRILIKE Armene/Greke por kuptimi i tyre jepet vetem ne Pellazgjishten si gjuhe. Gjuha Greke as afrohet, as ka kuptim ne antikitet! Pellazgjishtja - kjo ka qene gjuha qe ka zberthyer tere keto mbishkrime te vjetra, Gjuha e Pellazgeve, gjuha e Antikitetit...gjuha e Homerit dhe historianeve dhe shkenvetareve te lahte....GREKE??????- Pellazge!
Sot me modernizimin e kerkimeve shkencore ne histori, jane hapur te gjitha mundesite per te patur nje shikim shkencor mbi historine e lashte, e cila fatkeqesisht eshte neperkembur nga murgj te etur per gjak e per pushtime te quajtur murgj Armene, ne nje toke pjellore qe e quajten Greqi, toke qe me masjtrime ja moren Pellazgeve!

Flm per kohen qe me kushtuat...

Per mendimin tim i pasakte, kombi Grek lindi ne shek 18-19 PAS Krishtit, ata nuk vine qe nga lashtesia, gjuha e tyre eshte gjuhe e Kishes.

[dias10]

A mund te jesh pak me i permbledhur? Cila eshte domethenia e ketyre dy postimeve te gjata, ne temen e etimologjise se emrit pellazg?

[ZANOR]

Per mendimin tim i pasakte, kombi Grek lindi ne shek 18-19 PAS Krishtit, ata nuk vine qe nga lashtesia, gjuha e tyre eshte gjuhe e Kishes.

kjo është e saktë, e verifikuar me njohjen e kombeve, e as ka ekzistuar komb grek kurr para shek. 18. po në të kundërten le ta verifikojnë këta grekët, e nuk munden kurrë ta verifikojnë, sepse vet bënë falsifikimet e historiografisë illire!

Homeri ishte pellgas e shkroi pellgasisht! Këtë e verifikon SHQIPJA E VJETËR, ku lidhet direkt me atë të ashtuquajturen greqishtja e vjetër!

Ka llojlloj shenimesh pseudoshkencore edhe në gjuhët madhore, që janë krejt falsifikime greke e grekofile!

[Baptist]

PREHISTORIC DACIA Nicolae Densusianu 1913
http://www.pelasgians.bigpondhosting.com

[Tigrimelara]

Pellazg nese do i shtonim edhe nje SH perpara P, do dilte Shpellas, cka nese Sh eshte zdhukur.

[alibaba]

PREHISTORIC DACIA Nicolae Densusianu 1913

Edhepse ka gjëra jo të qëllume, veç shumica janë të vërteta edhe interesant. E vizitoj shpesh këtë faqe.

Ia vlen me hy çdokush në këtë faqe, se me të vërtetë na duhet një drejtim, disa gjëra duhet të përfundohen, të marrin formën përfundimtare, në mënyrë që të ngremë një themel e të vazhdojmë më tej. Deri më tash vetëm jemi munduar të ngritemi, dhe përsëri është dashur të kthehemi në debat për gjëra të tejkaluara, duke mbetur prapa.