Poema e besimit

[StormAngel]

Allahu te shperblefte forum126
Shkrimet jane fantastike.

Selam

[gjeniali0]

Zoti ua shperblefte per keto shkrime

Selam

[INDRITI]

bukur forum, vertete teme e bukur .
Meqe na mbyten diskutimet pompoze ne kete faqe po e ndryshoj edhe une pak menyren e te shkruarit.

Vjershe per me te nderuarin.

O njeri i madh, o prijes i njerezimit
Erdhe ne nje kohe kur bota te kerkonte
Kur faqen e saj erresira mbulonte
Erdhe ta ndriçosh,fund ti japesh mjerimit.

Kur ishte harru krejt rruga e njerezimit
Kur njerezia dhene ish ne besime te kota
Me idhuj paganesh kur mbushur ish bota
Erdhe ti dhurosh dekretin e shpetimit.

Kur gjithe bota mbare ish ne armiqesi
Kur vellavrasja ishte ne rendin e dites
Kur e drejta matej me tehun e thikes
Erdhe ti dhurosh paqe dhe harmoni .

Kur korrupsioni mbulu kishte dhenë
Asnje norme morali kurre me nuk njihej
Se ç`ishte e mira kurre me nuk dihej
Ti i solle driten ti i solle fene.

Ti jetim u linde dhe jetim u rrite
Pa asnje kujdes e joshje prinderore
Por mbi ty vu dore veç dora hyjnore
Ne rangun me te larte ti me te u ngjite.

Ti nuk ishe mbret as dhe diktator
Spranove nderime as edhe kurore
Kurora jote ishte drita e ZOTIT
Prandaj ti perjete qendron madheshtor.

Vepra jote prek çdo aspekt te jetes
Ti i mesove njerezimit si te jetojne
Marredheniet mes tyre si ti rregullojne
Ti i mesove botes dhe jeten pas vdekjes .

Nga pellgu i injorances ti nje popull qite
I dhe ne dore pishtarin e qyteterimit
E bere te afte per ndjenjen e besimit
Ta ka borxh gjithe bota kete rreze drite.

Ti i dhe njerezise me te saktat sqarime
Mbi ZOTIN mbi boten me te lartat mendime
I mesove botes qellimin e jetes
Dija e sakte ushqehet me te tuat mendime

Si triumfator ashtu siç te ka hije
Ti ne Meke u fute me nje mije besimtare
Krenarise kurejshe nje rob i vure te pare
Rruga ty tu shtrua me kurore lavdie.

Para gjthe armiqve solemnisht lexove
Dekretin me kumbues qe njeh historia
Sot midis nesh merr fund armiqesia
I le te tere te lire dhe nuk i denove .

Kur Evropa vuante ne kulmin e mjerimit
Kur ende nuk dinte se çish pastertia
Kur per çdo semundje perdorej magjia
Ti i dhe asaj, driten e qyteterimit .

Njerezit e medhenj gjithmone te admirojne
Asnjehere s`perdore dhune e detyrim
Idete nuk kane jete me force e shterngim
Prandaj dhe me nderime emrin ta kujtojne .

Sundimtaret e tjere se gjalli u shenjteruan
U veshen me buje dhe me salltanet
E shpesh u ngjiten gjer ne hyjnitet
E porsa kaluan rreptesisht u mallkuan.

S`lane pas vetes tyre veç simbole prangash
Gjurme tiranie, kala e ndertime
Qe botes u sollen vuajtje e mjerime
E pas tyre u bene çerdhe merimangash .

Ndersa vepren tende e te shokeve te tjere
Qe u derguan tok si pejgambere
Jetuan dhe shkuan me emer te mire
Bota i falenderon dhe ua di per nder.

Por ka nga ata qe duan te injorojne
Lavdine tende te madhe dhe rrugen perpara
Qe i solle botes dhe ne menyre te papare
Duan ta luftojne dhe ta asgjesojne

Por gabohen rende se drita e fese
Asnjehere nuk zhduket sa te jete jeta
I keqi do te zhduket me te keqiat e veta
Ajo do te jete gjithmone e kurre nuk do te vdese

Feja nuk mund te zhduket me menyra mizore
As me djallezi as manovra te tjera
Ata do te deshtojne ashtu si nga hera
Forca e saj qendron ne forcen hyjnore.

Nese dikush ka kohe te merret me mesimet qe nxjerrim prej saj se une jam ca i zene, nderkohe qe autorin nuk e di kusha eshte ma ka derguar nje shok.
Selam.