ku:
X = zot
Feja është diçka kontradiktore, pra që provon të kundërtën e vetes së vet dhe bie poshtë.
Përkufizim: Feja është besim pa prova, pa fakte.
Nga sa më lart, rrjedhon se metoda shkencore (vërtetuese, bazë, themelore) e fesë nuk është arsyeja, por ndoshta emocioni, ndjenjat e brendshme e faktorë të tjerë... Natyrshëm lind pyetja se nëse feja është e vërtetë, a rrjedhon prej kësaj se
X ekziston? Me fjalë të tjera,
a është feja metodë logjike, e përshtatshme për realitetin? Që një metodë të jetë logjike duhet që të mos ekzistojnë dy hipoteza kontradiktore, sepse siç kuptohet, në dy hipoteza të barazvlefshme njëra rrëzon tjetrën.
Kjo do të thotë se feja nuk është metodë e përshtatshme për të gjetur se ç'besim është i saktë apo i vërtetë, sepse realiteti nuk e lejon kontradiktën, apo thënë specifikisht për rastin në fjalë:
Dy (a më tepër) besime nuk mund të jenë njëkohësh dhe kontradiktore dhe të vërteta (realiteti logjik).
Meqënëse fe do të thotë besim pa prova, aty e vërteta nuk zbulohet përmjet perceptimit (siç është dhe mënyra për të gjetur provat, faktet), kështu
e vërteta fetare përcaktohet detyrimisht vetëm nga besimi. Kjo i lejon çdo personi të vendosë vetë, me ndërgjegjen e vet subjektive, se ç'është e vërtetë e ç'nuk është e vërtetë, e për pasojë ekzistojnë dy (a më tepër) persona që besojnë në objekte (të vërteta) që kundërshtojnë njëri-tjetrin (njëra-tjetrën). Pra kemi, kontradiktë vërtetësie, që do të thotë se feja është kontradiktore në vetvete, në metodën e vet.
Përngjasim:
Marrim personin
X që beson në zotin
Z - (pra
Z element i grupit "zot", e kështu për më poshtë)
Marrim dhe personin
Y që beson në zotin
P (ku
P ndryshe nga
Z, dhe ku
P përjashton ekzistencën e çdo elementi tjetër të grupit "zot").
-
X beson në
Z
- besimi i
X provon që
Z ekziston
-
Y beson në
P
- besimi i
Y provon që
P ekziston
- ekzistenca e
P përjashton ekzistencën e
Z (meqënëse
Z element i grupit "zot") = pra kemi kontradiktë
KVS
Krijoni Kontakt