21/05/2005

[Brari]

o ti d17.. lol.


poezia jo se nuk eshte e bukur por nuk eshte fare e lehte ne cfaqjen e arsyeve te frymezimit poetik .. bile jo e kuptushme per ne ..qe sja dime hallin cupes..
pra ketu eshte puna se stisje aty ska.. sepse ne qe sdime ku rreh.. zemra e poetes skemi si te zbulojme stisje ne te..
athere kur dime thelbin e frymezimit te poetes.. athere mund te vem re bukurine .. gjetjen artistike e shtigjet ku rreh filozofija e saje.. e ahere mund te zbulojme dhe te kunderten ne se do ishte e tille.. pra stisjen apo sajimet bregopaskodre..
Menjifjale kjo Poezi eshte nje canak qe ne tjeret sdim cka brenda.. sepse autorja ashtu e do.. qe ato te fshehtat e zemres se saje te mbesin brenda ne canak e vec ajo ti dije qe ka ne dor garuzhden.. e kapakun..lol.

Keshtu e ka tipin kjo dikea.. cti bejme..


Na plasen ambalazhimet pas ambalazhimesh.. lol

Dikea..po ndonje Tregim e ke ne dore?

[Post-it]

LUTJE

Zot i adhuruar, mos më dërgo më engjëj
i fundit gati më rrënoi
ma ka thyer edhe besimin në ty,
me gjithë qenjen time të lutem, o Zot
e di që lutjet e këtilla të pengojnë
por ma fal vetëm pak kohë
vetëm pak kohë më duhet … asgjë më tepër
pak kohë derisa t’i ngjes krihët e thyer
që t’i mbledh thermiat e zemrës
e t’i beshkojë copat e shpirtit
ja për çka, o Zot kanë nevojë
dhe kjo nevojë do të jetë e përjetshme …

[angeldust]

Me fal por s'me pelqen, Me duket e stisur dhe jam i sigurt qe dhe ti e di. jam i sigurt sepse ti ke brume.

Duartrokitje per siperfolesin!
Fjala kyce s'ishte "e shemtuar" por nje cak me tej, "e stisur".

[dikeafajtore]

Xhuxhumak s'ka pune zori ketu thanks, buddy.

Brar, falemnderit. ke nje kendveshtrim shume origjinal te te parit te gjerave, edhe kur ste pelqejne edhe kur te pelqejne. kjo me kenaq sa here te lexoj. rrofte origjinaliteti!

s'tundet mali nga nje re e zeze, ka pase thene dikur dikush. poshte cinizmi!

see u all soon.

[Post-it]

VETMI

Trisht sikur jehona
Për kokën mbi shputa
Asgje s’dukej e mirë
Krejt pabesi e radhes
Banka publike në park
Fliste përgjumshëm
Për ngjarjen cinike
Shkronjat nisën fjalët
Se si e gijotinuan
Në dyshekun e vet
Kur deshti të klith
O, vetmi!
Pse më vret?
O vetmi!
Pse bënë pakt?
Me vdekjen
O vetmi!
Metamorfozë lakuriqe
E braktisur në rrugë