Libri im!

[Manulaki]

Ju pershendes te gjitheve te apasionuar pas letersise. Klikoni ne firmen time per me teper informacion!

[Manulaki]

"-1-
Ishte hera e parë, që kur mbretëria ndodhej në duart e tij, që ai kalonte ditët e para të fillimit të vitit në pallat. Gjithë mbretëria sapo kishte festuar ngjarjen më të madhe të vitit. Ishte urdhërimi i përjetshëm nga Perëndia, që kurse i kishte çliruar nga egjiptasit, që njerëzit të përkujtonin çdo vit Pashkën, shpëtimin e tyre. Ishte me të vërtetë një nga çastet më të bukura të vitit, për të kujtuar madhështinë, mirësinë dhe besnikërinë e Perëndisë ndaj Izraelit, por edhe një nga më të vështirat. Çdo fillim viti, ai me ushtrinë e tij, dilnin kundër vendeve që Perëndia u kishte premtuar t’u jepte, ndërsa sivjet diçka e çuditshme e kishte mbajtur në pallat.

Mbreti ndihej disi i vetmuar dhe kishte dëshirë të thellohej në mendime, për ato që kishin ndodhur. Viti që kishte kaluar, kishte qenë i mbushur me ngjarje që i kujtonin fitore, mall, mbajtje premtimesh e, mbi të gjitha, mirësi nga Perëndia, të cilin ai e adhuronte me gjithë forcën e qenies së vet.

Ai ishte rritur në mes të përkëdheljeve të prindërve dhe çapkënllëqeve të vëllezërve. U rrit në një kohë kur vetëm dashuria dhe hiri mund të ruanin familjen dhe jetën. Populli dhe vendi i tij ishin në zgjedhë, por jo ai dhe shpirti i familjes së tij. Ata ishin të lirë në Perëndinë e Izraelit, që ata adhuronin dhe prisnin shpëtimin e gjithë popullit prej tij. Çdo ditë, Davidi mbështetej në prehrin e s’ëmës dhe, me ata sytë kureshtarë, priste të dëgjonte ç’histori shpëtimi do t’i rrëfente ajo. Ai mahnitej me mrekullitë që populli i tij kishte përjetuar gjatë viteve me Perëndinë dhe, i rrëmbyer në pasionin e Zotit, pyeste njeriun që, sipas mendjes së tij, dinte gjithçka: “Nënë, po pse tani ne vuajmë, a nuk i mbajnë mend njerëzit shpëtimet e Perëndisë?” Ajo ia ledhatonte kaçurrelat dhe, me një zë të ngrohtë, i thoshte: “Biri im, njerëzit janë të dobët dhe të paduruar. Ata harrojnë mirësinë dhe ndjekin udhët e tyre, kur nuk kuptojnë. Po kështu, edhe ky popull, ka harruar të mirën dhe është fundosur në dobësinë e vet. Ruaj zemrën tënde në vullnetin e Zotit dhe gjithmonë do të gjesh hir dhe mirësi në rrugët e tij.”

I kujtohej nëna … një qenie e çuditshme, e brishtë si vetë ai, e fortë si asgjë tjetër, e zhveshur nga vetë jeta kur ishte me të, e thellë dhe e pafund në dashuri ndaj frutit të barkut të saj. Ajo vështronte blunë e thellë të syve të tij, që i tregonin sa shumë e donin dhe kujtonte se, si dikur, edhe ajo vetë kishte dhuruar dashuri pa kushte dhe pa dyshim. Në atë blu të thellë të atyre syve ajo mahnitej dhe bekonte atë mrekulli që vetë Perëndia i kishte dhuruar. Ai ishte i dashuri, ishte Davidi."
......
"
Ai ishte një djalosh me një zemër plot melodi dhe fjalë këngësh, që bënin çdo ligësi të largohej, çdo vështirësi të sheshohej, çdo errësire të ndriçohej, çdo pengesë të kthehej në zgjidhje, çdo armik në mik dhe çdo urrejtje në dashuri. Ky djalosh po i tregonte mbretit se nuk kishte frikë nga frika, as druajtje nga guximi, ai ishte gati të merrte Perëndinë, të sulej përpara e t’i vinte gjoksin çdo të keqeje. Tek shihte sytë e tij të vendosur dhe shpirtin e tij të mbushur besim e këmbëngulje, Sauli mendoi: “Kush jam unë të ndaloj atë që Perëndia do të bëjë me këtë njeri? Ja, Ai na ka folur, por ne nuk e kemi dëgjuar. Tani që një njeri që ka veshë, ka dëgjuar dhe do të bindet, kush jam unë të mos e lejoj?”
-Biri im, shko dhe na sill fitoren që të ka premtuar Perëndia!
Këto ishin fjalët e tij, bekimi i tij dhe pranimi i tij. Davidi nuk do ta harronte kurrë këtë çast që e bëri burrë dhe pjesëtar të luftës së popullit të vet, të një populli që vuante dhe që digjej për liri dhe për fjalën e Perëndisë."
....
"Ai, Davidi, që kishte luftuar dhe vrarë Goliathin, armikun më të tmerrshëm të Izraelit, tani fshihte jetën e vet mbrapa një njeriu që ishte fajtor vetëm për trimërinë e tij. Ai, mbreti, që ishte bekuar me gjithë ç’kishte dëshiruar, po i vidhte një njeriu të vetmen dhuratë që kishte veç jetës, gruan. Por si mund të vinte ai në vend drejtësinë që kishte shkelur në zjarrin e një dashurie përvëluese? Çdo mëkat kërkon ofertë për shlyerje dhe ai mund të jepte gjithçka, përveç jetës së tij të cilën donte ta fshihte bashkë me atë çast mrekullie në bindjen dhe vdekjen e një trimi të përkushtuar. I mbytur nga një sfilitje që ia thërrmonte kockat, i fundosur në fajin e vet priste me ankth flijimin, kryerjen e një sakrifice të pamerituar. "
...
" “Ah, sikur ti të mos ishe, sikur të mos ishe shkruar kurrë, sikur Zoti të kishte krijuar Universin pa ligje dhe dashuria ime të mos tradhtonte, të mos vriste, të mos dënohej... Te fajësoj ty, jo veten, të fajësoj, sepse qenesia jote, është dënimi im, një dënim që nuk e meritoj, një dënim që nuk duhet të më ndjekë pas, një dënim, që do të vrasë dashurinë time. Ah, Zot, sikur të kishe ndërhyrë, të mos lejoje mashtrimin as vrasjet, të më lejoje të doja pa ligje, pa ndëshkime. Ah, Zot, sa vonë është tani, dora ime ka ndërhyre aty ku nuk ndërhyre ti dhe tashmë nuk pres më asgjë, veçse atë, Bath-Shebën time, dashurinë time, tradhtine time, vrasjen time, të jetoje me mua dhe jeta e saj të fshijë këtë hidhësi...” "
...
""Ki mëshirë për mua o, Perëndi.
Sipas mirësisë sate, për dhembshurinë e madhe që ke,
Fshiji të ligat që kam bërë!
Më pastro tërësisht nga paudhësia ime!
Dhe lamë nga mëkati im!
Sepse pranoj ligësitë që bëra, mëkati im më rri gjithnjë përpara.
Kam mëkatuar kundër Teje, vetëm kundër Teje.
Dhe kam bërë atë që është e keqe në sytë e Tu.
Që të njihen drejtësia dhe ndërshmëria Jote në gjykimin Tënd,
Mos e kthe fytyrën Tënde nga mëkatët e mia
Dhe fshiji paudhësitë e mia.
Bëj që të ndiej gëzim dhe ngazëllim që vijnë veç prej teje.
Kockat që ke thyer, le të kremtojnë dhe ato.
Krijo në zemrën time dritë, o Zot, mos hiq prej meje Frymën tënde të Shenjtë,
Lermë të gëzoj në Shpëtimin që Ti jep,
Dhe në shpirtin tim dritë le të këtë!"

Ai qante dhe rënkonte i penduar, ngashërente, me shpresë se Perëndia do t’ia kthente turpin në nder dhe trishtimin në gëzim."

Davidi dhe Bath-sheba

[Manulaki]

Ju pershendes te gjitheve te apasionuar pas letersise. Klikoni ne firmen time per me teper informacion!

Davidi dhe Bath-sheba