Përkufizimi i "zotit"?

[buki19]

micro-phobia,sipas teje kur Zoti e krijoj gjithesine Ai ne te vertet e krijoj trupin e vet,ose nje pjes te trupit??? micro-phobia,Zoti gjindet gjithkund por Ai nuk eshte trup qiellor (galaktike,ylle,pulsar ,kuazar....).Ai ka ekzistuar edhe kur nuk ka patur asgje tjeter,ka krijuar gjithecka qe ekziston nga asgjeja dhe gjithcka i nenshtrohet Atij.
"A e din pabesimtaret se qiejt dhe toka kan qene nje teresi,dhe Ne i coptuam...." Kur'an,21-30

[iliria e para]

Buki, a din ti te me sqarosh se cka eshte"qijet" dhe si mund te "coptohen" nga toka?
Nese din ashtu me fjale te thjeshta ta kuptoj une?

[oiseau en vol]

Keto fjale me poshte nuk jane te miat por jane marre nga nje debat francez ne lidhje me Zotin dhe fene.

Jane kendveshtrimet e nje ateisti dhe mu duken interesante. Dhe diku pashe dhe nje perkufizim shume te bukur te ateistit :

"Eshte ateist jo ai qe thote qe nuk ka Zot, por ai qe nuk beson ne te"

E perseris, keto mendime me poshte nuk shprehin plotesisht mendimet e mia, jane sjellur ketu thjesht per arsye debati

"Le të arsyetojmë nga e kundërta duke supozuar që Zoti ekziston.

Pengesa e parë : ç’është Zoti ? Për ta bërë sa më shkurt, do të mbaj vetëm tre nga cilësitë e tij, më përgjithësisht të pranuarat : ai është "Krijuesi", "I Përjetshmi" dhe "I Plotfuqishmi".

Atëherë, katër raste janë të mundshme :

1 – Ai nuk dëshiron të njihet nga njerëzit ;
2 – Ai dëshiron të njihet nga njerëzit ;
3 – Ai është njohur pak nga njerëzit, por pastaj ka ndërruar mendje ;
4 – Ai është njohur pak nga njerëzit dhe do të njihet përsëri ditën e Gjykimit të Fundit.

Rasti n°1 – Ai nuk dëshiron të njihet nga njerëzit

Kjo është e drejta e tij.
Ai ka krijuar botën dhe njeriun, pastaj e ka lënë natyrën të ndjekë rrjedhën e saj.
Nuk dimë asgjë dhe nuk do të dimë kurrë ndonjë gjë mbi të.
Nuk e dimë nëse ai interesohet për ne, nëse na vëzhgon, çka pret ai prej nesh.
Nuk e dimë nëse ka një jetë pas vdekjes, nëse ka një Parajsë për tu merituar, as qysh.
Megjithatë kemi dy siguri :

A – Fetë gënjejnë dhe nuk shërbejnë për asgjë (në marrëdhëniet me Zotin)
B – Duhet të bëjmë pa të, ai nuk do të ndërhyjë. Është e kotë të besohet në të dhe të lutemi. Nocioni i Zotit është pra i panevojshëm. Gjithçka shkon njëlloj sikur të mos ekzistonte Zoti.

Rasti n°2 – Ai dëshiron të njihet nga njerëzit

Duhet vënë re që ai nuk ia ka arritur kësaj. Feja më e madhe, kristianizmi (të gjitha Kishat së bashku) përfaqëson më pak se një të tretën e popullsisë botërore. Dhe është dashur 2000 vjet për të ardhur deri këtu !
Me Plotfuqishmërinë që i mveshim Zotit, unë jam i sigurtë që çdo besimtar ka një ide mbi mënyrën me të cilën Ai do të mund t’ia fillonte për t’i provuar ekzistencën e vet tërë njerëzimit në më pak se pesë minuta. Përse nuk e bën ai këtë ?
Zoti nuk do të ishte pra i plotfuqishëm, çka kjo do të ishte e kundërt me hipotezën tonë të nisjes.
Rasti n°2 nuk është pra i mundshëm.

Rasti n°3 – Ai është njohur pak nga njerëzit, pastaj ka ndërruar mendje

Edhe kjo është e drejta e tij.
A do ta kishim ne pra zhgënjyer ? Në parim jo, pasiqë ne nuk e dinim çka priste ai prej nesh.
Nëse ai është zhgënjyer, mund të ngelemi të habitur nga mungesa e tij e mençurisë, pasiqë është ai që na ka krijuar dhe "I Plotfuqishmi".
Nëse ai nuk është zhgënjyer, kjo është që ai është i luhatshëm.
Mundësia që ai të ketë vdekur ndërkohë mënjanohet nga hipoteza që kemi bërë si "Zot-i-Përjetshëm".

Po në lidhje me kalimin e tij të parë ? Kujt i është shfaqur ai ? Akhenatonit, Budas, Zarathustrës, Abrahamit, Jezusit, Muhametit… ?
Nëse ai është Zoti i Biblës dhe i Abrahamit dhe që e ka bërë popullin çifut populli i "zgjedhur", ai është pra veçse një zot i vogël rajonal dhe pak efikas. Në fakt, çifutët përfaqësojnë sot vetëm 0,2% të popullsisë botërore. Kjo qe, veç kësaj një orvatje mjaft e paqartë, sepse plot kundërshti dhe pak bindëse.
Përfundimi është i njëjtë edhe nëse Zoti i është shfaqur një profeti tjetër, sepse asnjë prej këtyre shfaqjeve nuk ia ka dalur mbanë të bindë tërë njerëzimin.
Kjo hipotezë nuk është pra e pajtueshme me idenë e "Plotfuqishmërisë" së Zotit.
Sidoqë të jetë, jemi rikthyer në rastin n°1, pasiqë tani e tutje ai nuk do të njihet më.

Rasti n°4 – Ai është njohur pak nga njerëzit dhe do të njihet përsëri ditën e Gjykimit të Fundit.

Ky rast është mjaft i hollë. Fetë kryesore themelohen këtu, sepse ai nuk i lë shumë kapje arsyes.
Kjo është njëlloj sikur t’i mveshësh Zotit një mendje makiavelike : "Unë iu shfaqem herë pas here, pjesërisht (dmth pa përdorur "Plotfuqishmërinë" time) dhe vetëm disa burrave dhe grave të zgjedhura me kujdes, me qëllim për të mbartur fjalën time të mirë. Besimi i njerëzve bën punën e vet pastaj. Dhe unë do të rikthehem t’i shoh këtu rezultatet në një datë të papërcaktuar."
Zoti lë gjithashtu për të kuptuar që ka një jetë pas jetës mbi Tokë. Kjo është kulaçi, ajo çka vihet në bast.
Të besosh apo të mos besosh ?
Nëse një njeri do të kishte një sjellje të tillë, atij do t’i gjenim mjaft të meta. Por Zoti nuk është një njeri !
Ai është, veç kësaj, xheloz, sepse ai nuk i duron Zotat e feve të tjera. Zoti do që ta duam, që ta lusim, që t’i thurim lavde.
Ky Zot kështu nuk është interesant.
Këtu arrijmë në caqet e logjikës.

Si përmbledhje

Ose Zoti nuk do që të njihet, dhe atëherë fetë gënjejnë dhe nocioni i Zotit është i kotë sepse gjithçka ecën njëlloj sikur ai të mos ekzistonte ;
Ose Zoti është njohur pak nga njerëzit dhe do të njihet përsëri në ditën e Gjykimit të Fundit, dhe atëherë ai është mendje-mendje, makiavelik, xheloz, mburravec, pra pak interesant.

Në rastin ku Zoti do të ekzistonte, le t’i japim atij zgjuarsinë që të mos shohë ndonjë gjë që s’shkon nëse nuk besojmë në të."


Pa te shohim si do veje debati. Dhe nje diçka te fundit : ketu nuk ka kurrfare perkatesie fetare, dmth shikojeni veten si besimtar dhe jo si ndjekes te kesaj apo asaj feje, ju e kuptoni ç'dua te them...

[Luarasi]

Ose Zoti nuk do që të njihet, dhe atëherë fetë gënjejnë dhe nocioni i Zotit është i kotë sepse gjithçka ecën njëlloj sikur ai të mos ekzistonte ;

Cfare kishte ndodhur ne nje skenar ku Zoti do ta bente kontaktin e pare me njerzimin. A nuk kishte ndryshur cdo koncept i kulturave ne bote, duke ja nisur qe i gjith njerzimi tani me jo vetem qe beson por e din qe ka Zot , andaj ata nuk bejne gje tjeter vetem i luten atij per tua permirsuar jeten atyre, gje qe kishte shkuar ne kundershtim me ligjet primare te natyres. Mbasi ai nuk do te mund tu a plotesonte deshirat te gjithe njerzimit, njerzit duke e ditur qe ka Zot do ta quanin ate neglegjent dhe do ta ndryshonin pikpamjen per te. Ashtu qe Zoti cdo here do te jete objekt i imagjinatave tona ne format me te ndryshmet te paramenduara ne koken e cdo individi.

[Hyllien]

Ne temen A bie ndesh ideja e Zotit me Lirine KVS permendi postimin 61 te kesaj teme. KVS, thashe qe do te te lexoj me vone dhe ja ku te lexova. Po jap pershtypjet e mia per kete postim. (Te pakten per momentin nuk kam kohe te lexoj te gjitha postimet ketu, keshtu qe me falni nese ka perseritje te mendimeve.)

Vetëdija dhe vullnetshmëria presupozojnë qenien gjallë të X-it. Të jesh "i gjallë" dhe të kesh "vetëdije" janë koncepte kryekëput biologjike. Gjallësia dhe vetëdijshmëria e X-it bien ndesh me jolëndshmërinë (aq më tepër duke menduar që vetëdija kërkon medoemos ekzistencën e trurit).

“Te qenit gjalle” dhe “vetedije” jane koncepte biologjike per nje qenie biologjike. Mos i kalo nga njeriu tek Zoti. Njeriut i duhet tru per te qene i vetedijshem. Ashtu si edhe vihet re ne gjithe mesazhin, ti i merr keto cilesi, ia ngarkon nje qenie (zakonisht nje njeriu) dhe del ne perfundimin qe bien ndesh me njera tjetren. Je shume ne rregull, po jo nese keto cilesi i ka Zoti (dhe jo nese njeriu do te ishte me logjike te persosur dhe me cilesi te pafundme.)

Vetia si "krijues i gjithësisë" bie ndesh me perfeksionin dhe/ose panevojshmërinë. Nëse X është perfekt/jonevojtar atëherë X nuk ka asnjë nevojë për të përmbushur, gjë që hedh poshtë kryerjen e çdo veprimi nga ana e X e aq më tepër atë të krijimit të një gjithësie.

Supozon se Krijuesi krijoi se kishte nevoje. Kush tha qe Zoti krijoi sepse kishte nevoje te krijonte, dhe qe veprimet e tij i kryen nisur nga nevoja. Sa interesante te lexosh arsyet e Zotit nga nje qe nuk beson ne te.

Nën këtë drejtim, gjithësia si koncept e përkufizim përfshin gjithçka, pra detyrimisht dhe X-in. Nëse X krijoi gjithësinë atëherë dhe X u krijua gjatë krijimit, gjë që do të thotë që nuk është i pakohë apo që nuk është i përjetshëm. Kjo bie ndesh dhe me fillimin dhe mbarimin e X-it pasi detyrimisht me krijimin X ka dhe fillim.

Ai krijoi gjithesine por jo veten, sepse vete nuk eshte i Krijuar. Gjithesia perfshin çdo gje te krijuar. Zoti nuk ka fillim as mbarim.

Gjithëfuqia, siç është përmendur në shkrimet më lart, është ilogjike, pasi në rastin më të rëndomtë, X që bën gjithçka do ta kishte të pamundur të mos bëjë diçka dhe kjo hedh poshtë vetveten.

Jo, ketu mbytesh ti me fjalet e tua. Nese mundesh te besh gjithçka, kjo eshte gjithfuqi. Pamundesia per te mos bere diçka nuk eshte mungese e fuqise por tregim i gjithefuqise, ashtu si nuk ka kuptim te thuash qe diçka nuk eshte e persosur sepse i mungon papersosmeria. (Drita perfekte nuk eshte e tille sepse i mungon erresira. ) Si thone femijet, A e krijon dot Zoti nje gur aq te madh sa te mos e mbaje dot. Po, apo jo?

Gjithëdija është po ashtu vetëzhvlerësuese pasi X nuk mund të dijë/njohë emocionin e habisë. N.q.s. X di/njeh gjithçka, atëherë nuk ka si të habitet e për pasojë nuk ka si të njohë se ç'është habia gjë që hedh poshtë gjithëdijen.

Krijuesit te habise nuk i duhet te habitet qe te dije ç’eshte habia. Ka plot keshtu gjerash apo jo? Ai nuk di ç'eshte dhimbja, semundja etj. etj. Krijuesi i di ato edhe nese nuk i ndjen. (Kujtoj qe fjala ndjenje ka kuptim per njeriun, dhe njeriu nuk mund ti jape asaj nje kuptim veç atij qe di, ndjenjes njerezore.)

Gjithëmirëdashja bie ndesh me gjithëdijen dhe gjithëfuqinë, sepse nëse X do të ishte gjithmirëdashës atëherë X nuk do të lejonte të keqen. Përndryshe, ose X nuk e njeh të keqen, pra nuk është i gjithëdijshëm, ose X e ka të pamundur ta parandalojë të keqen, pra nuk është i gjithëfuqishëm, ose X e krijon vetë të keqen, pra nuk është gjithëmirëdashës. (Kjo është dhe teza e famshme e Epikurit kundër konceptit të X-it judaik).

Ah, ja ku na dolen dhe gjeegjezat e Epikurit. Prisja qe te permendeshin ketej (Prisja ti postonte Darwin ketej, por paska mbetur vone.)
Per te keqen eshte diskutuar edhe ne vende te tjera. Per cilen te keqe po flasim ketu? Free Will nuk pranohet si pergjigje, me sa kam pare. Gjeegjezat jane argetuese. Me jepni nje pyetje Bonus. Nese nuk eshte permendur ne kete teme, do doja nje sqarim te vogel per fjalen E KEQJA.

Gjithëdija bie ndesh me gjithëmirëdashjen dhe perfeksionin. Nëse X njeh gjithçka dhe është perfekt si dhe gjithëmirëdashës, atëherë X e ka të pamundur të njohë ligësinë, urrejtjen, mërinë, cmirën, egërsinë, dinakërinë, etj.

Gjithe kohen ti supozon qe per te njohur nje cilesi duhet ta kesh ate. Edhe nese kjo eshte e vertete per njeriun, nuk eshte e vertete per ate qe Krijoi njeriun e te gjitha ndjenjat ne te.

Gjithëdija bie ndesh gjithashtu dhe me gjithëfuqinë apo vullnetshmërinë, pasi nëse X di që më parë gjithçka që do të ndodhë në vijim, ai nuk mund të bëjë asgjë në të tashmen, pra nuk i mbetet tjetërgjë përveçse të jetë shikues/robot i asaj që di që do të ndodhë. Gjithëdija hedh poshtë gjithëfuqinë. Nëse X ka mundësi të veprojë në të tashmen duke shkelur parashikimin e gjërave, atëherë gjithëfuqia/vullnetshmëria hedh poshtë gjithëdijen.

Kthehemi tek ajo tema qe me solli ketu. E tashmja, e kaluara dhe e ardhmja nuk veprojne mbi ate qe ka krijuar kohen. Koha mund te konsiderohet si nje pike per te.

Gjithëfuqia bie ndesh me gjithëdijen dhe në rastin e njohjes së emocioneve apo ndjesive të dobësisë, pamundësisë, frikës, mërzisë, sëmundjes, zhgënjimit, shpresës, etj. pasi këto rrjedhin vetëm nga pafuqishmëria.

Te njejten gje perserit ne shume vende, te njejtin supozim te gabuar. Lexo me siper.

Gjithëdija bie ndesh dhe me jolëndshmërinë, pasi X duke mos qenë lëndor nuk ka se si të dijë si të notojë, ecë, fluturojë, vrapojë, kalërojë, fërkojë, e të çdo lloj veprimtarie tjetër që përftohet vetëm nëpërmjet lëndshmërisë.

Ai krijoi ujin, lenden qe do notoje ne te dhe aftesine per te notuar. Kush mund t’i dije me mire ato. Nuk e dime nese fluturon ose jo. Edhe nese ne do na thuhej nga vete Zoti qe ai fluturon, do kishim parasysh fluturimin e nje qenie lendore.

Këto janë disa nga kontradiktat logjike që hasen në "përkufizimin" e konceptit të "zotit" judaik. Ju ftoj të gjeni dhe të shkruani të tjera brenda këtij parashtrimi (të paktën përbën dhe një stërvitje të mirë mendore). Nga kjo rrjedh se "zoti" judaik duke mos patur asnjë kuptim, nuk ekziston as si koncept në logjikë.

Keto jane kondradiktat ne mendjen e disave, keto jane shembuj qe tregojne qe e fundmja/e kufizuara duhet te njohe kufijte e vete, qe ajo nuk mund te perkufizoje te pafundmen. Nuk e zuri rraketakja Zotin he. (Nuk kam si qellim te permend kufij brenda kufijve. )
Pershendetje!

[dodoni]

Une mendoj qe Zoti si nocion nuk ka perkufizim. Zoti si nocion ka lindur ne kohen e paganizmit per te shpjeguar dukurite natyrore qe njerezit nuk arrinin ti shpjegonin dot ne ate kohe (keshtu e thote edhe Marksi, edhe pse nuk jam fare ithtar i teorive te tij, ketu mendoj qe e ka mire). Psh. ne kete kohe kemi Zotin e Fjales, Zotin e Zanit, Zotin e Luftes, Zotin e Detit etj. etj. Me vone hebrejte permblodhen gjithe keta Zotera ne nje Zot te vetem per te rritur nivelin e moralit dhe humanizmit ne shoqerine njerezore, dhe keshtu pastaj me kohe u perqafua nga shumica e njerezve. Shume here eshte keqperdorur dhe keqperdoret qellimi kryesor qe i eshte vene ketij nocioni duke u perdorur per qellime tjera politike, pasurimi ne dem te tjetrit, arsyetimi ndaj veprave te keqija jonjerezore qe ndryshe nuk do arsyetoheshin dot etj. etj.

Ne pergjithesi, besimtaret e vertete te Zotit dhe feve jane me te predispozuar ndaj humanizmit dhe moralit edhe ne shoqerine e sotme njerezore. Dhe mendoj ky eshte fakt qe nuk mund te mohohet nga askush.

[darwin]

“Te qenit gjalle” dhe “vetedije” jane koncepte biologjike per nje qenie biologjike. Mos i kalo nga njeriu tek Zoti. Njeriut i duhet tru per te qene i vetedijshem. Ashtu si edhe vihet re ne gjithe mesazhin, ti i merr keto cilesi, ia ngarkon nje qenie (zakonisht nje njeriu) dhe del ne perfundimin qe bien ndesh me njera tjetren. Je shume ne rregull, po jo nese keto cilesi i ka Zoti (dhe jo nese njeriu do te ishte me logjike te persosur dhe me cilesi te pafundme.)

Ne rregull SG, atehere kush jane keto "cilesite e zotit" sepse po kerkohen me ngulm ne kete teme, qe te na japin idene/ndjenjen tuaj mbi te.

Une bile e kam nxjerre dhe ne fotografi, ngaqe nuk po lexoja pergjigje.

Supozon se Krijuesi krijoi se kishte nevoje. Kush tha qe Zoti krijoi sepse kishte nevoje te krijonte, dhe qe veprimet e tij i kryen nisur nga nevoja. Sa interesante te lexosh arsyet e Zotit nga nje qe nuk beson ne te.

Po mire, krijuesi eshte perfekt apo .. gati perfekt? Jam shume i interesuar ta lexoj si pergjigje.

Ai krijoi gjithesine por jo veten, sepse vete nuk eshte i Krijuar. Gjithesia perfshin çdo gje te krijuar. Zoti nuk ka fillim as mbarim.

Kurse per boten ai cakton nje fillim dhe eshte i paqarte mbi mbarimin dhe kjo vjen nga nje qenie/entitet qe nuk ka as fillim e as mbarim. Tani, vertete qe nevojitet pergjigja e pyetjes qe bera me lart.

Ah, ja ku na dolen dhe gjeegjezat e Epikurit. Prisja qe te permendeshin ketej (Prisja ti postonte Darwin ketej, por paska mbetur vone.)
Per te keqen eshte diskutuar edhe ne vende te tjera. Per cilen te keqe po flasim ketu? Free Will nuk pranohet si pergjigje, me sa kam pare. Gjeegjezat jane argetuese. Me jepni nje pyetje Bonus. Nese nuk eshte permendur ne kete teme, do doja nje sqarim te vogel per fjalen E KEQJA.

gjeagjeza ka qene per ilustrim, Sui.. 4 vargje qe akoma sot nuk dihet se cfare celesi u gjen pergjigje. Ndersa me termin "nuk pranohet" ngaterrohesh serish (sikurse dhe te tema tjeter). Nga jo-besimtaret nuk pranohet absurditeti llogjik, nderkohe qe po ketij absurditeti vazhdojne ti meshojne besimtaret, te cilet nga frika e mosperfshirjes ne "planet e tij" kane frike te analizojne qetesisht "krijuesin" e tyre.

Pra per te gjetur perdorim shprehja "nuk pranohet" po i japim perdorim te dyanshem:
Jo-besimtaret "nuk pranojne" 'krijuesin', ... besimtaret --> llogjiken.

Keto jane kondradiktat ne mendjen e disave, keto jane shembuj qe tregojne qe e fundmja/e kufizuara duhet te njohe kufijte e vete, qe ajo nuk mund te perkufizoje te pafundmen. Nuk e zuri rraketakja Zotin he. (Nuk kam si qellim te permend kufij brenda kufijve. )

Thua per zotin e "5 hereve ne dite", ai i kthimit drejt Mekes.. apo ai i llojit te vdekjeve mbi kryq? Dmth, krijuesi i dy njerezve te pare, atij krijuesi qe shpalljet ja sollen nga shkretetirat?!

besoj se ben shaka Sui, he?

Pershendetje!

i mirepritur

[KVS]

Ne rregull SG, atehere kush jane keto "cilesite e zotit" sepse po kerkohen me ngulm ne kete teme, qe te na japin idene/ndjenjen tuaj mbi te.

Une bile e kam nxjerre dhe ne fotografi, ngaqe nuk po lexoja pergjigje.

P.sh. e kam pyetur SG në temën tjetër të na japë një përkufizim të këtij "zotit" të tij personal, se këto që thotë s'kanë ndonjë lidhje as me krishterimin as me myslimanizmin dhe nuk kam si t'i përgjigjem, po me sa duket as ai nuk e ka të qartë. Unë mund të sjell fragmente nga bibla dhe kurani që përshkruajnë "zotin" dhe veprimet e tij dhe këto nuk kanë lidhje me çfarë po thotë SG. Siç ndodhi dhe në temën tjetër dhe më duket e kotë të luajmë strucin apo të ripërsëritemi.

Po të filloj analizën, SG, do më duket si angari. P.sh.

“Te qenit gjalle” dhe “vetedije” jane koncepte biologjike per nje qenie biologjike. Mos i kalo nga njeriu tek Zoti.

S'i kalova unë, po ecim me përshkrimet semite. Lexo me kujdes. Unë s'ia kam idenë ç'është "zoti". Apo më saktë, çdo përkufizim i sjellë del absurd.

Njeriut i duhet tru per te qene i vetedijshem. Ashtu si edhe vihet re ne gjithe mesazhin, ti i merr keto cilesi, ia ngarkon nje qenie (zakonisht nje njeriu) dhe del ne perfundimin qe bien ndesh me njera tjetren. Je shume ne rregull, po jo nese keto cilesi i ka Zoti (dhe jo nese njeriu do te ishte me logjike te persosur dhe me cilesi te pafundme.)

Çështja është se "të qenit i vetëdijshëm" (përgjithësisht "të qenit diçka") përmban tashmë një presupozim brenda "të qenit" (pra ose lëndë ose energji - që "zoti" semit qartas thuhet se nuk është) dhe që të kesh "dije të vetes" duhet të jesh jo vetëm "qenie", por "qenie biologjike" dhe për më tepër "qenie biologjike" me "vetëdije", pra "njeri". Vetëm njerëzit kanë "vete", sepse "veten" njerëzit e kanë nxjerrë për konceptin e vetes së tyre. Që t'i japësh fjalën "vete" diçkaje që akoma nuk e ke përkufizuar se ç'është (apo më keq, një absurdeje), duhet përpara të ndryshosh fjalorët se s'merremi vesh. Madje them, që më mirë të nxirrni terma (absurde) të reja, po njëlloj të pakuptimta, se sa të na ngatërroni termat e gjuhës reale.

Supozon se Krijuesi krijoi se kishte nevoje. Kush tha qe Zoti krijoi sepse kishte nevoje te krijonte, dhe qe veprimet e tij i kryen nisur nga nevoja. Sa interesante te lexosh arsyet e Zotit nga nje qe nuk beson ne te.

Nuk po supozoj gjë, kjo është rrjedha logjike. S'kam ç'ti bëj që koncepti që sillet ("zoti") është ilogjik dhe del pa kuptim. Veprimi lind nga nevoja. Kjo është konstante logjike. Çdo veprim lind nga nevoja, pra, në shprehje të gatshme të përgjithësuar: Veprimi lind nga lidhja në shkakësi. Kjo është me bazë faktuale, e testueshme, e parashikueshme si dhe e riprodhueshme në realitet.

Kështu, një diçka e përsosur nuk do të kishte shkakësi që do ta shtynin të kryente veprime sepse "diçkaja" është tashmë e përsosur - me fjalë të tjera të shqipes - ka sosur, ka marrë fund dhe është detyrimisht automat! Përveç nëse dhe këtu ke për të ndryshuar fjalorin, e përsëri s'merremi vesh. Ose përveç nëse nuk po flasim për "diçka" (por për "asgjë", si p.sh. "zoti").

E kështu në vazhdim. Që të mos katandiset bajate, lexoni pak me kujdes, ose n.q.s. keni përkufizim të "zotit" që ndryshon nga ai jahveho-allahik, luteni ta sillni që më parë se është e kuptueshme që ka tjetër përmbajtje kuptimore dhe nuk vlen analiza e mësipërme.

[fjollat]

Pra per te gjetur perdorim shprehja "nuk pranohet" po i japim perdorim te dyanshem:
Jo-besimtaret "nuk pranojne" 'krijuesin', ... besimtaret --> llogjiken.

Llogjikën the?
Nëse me këtë deshe të thuash se besimtarët nuk pranojnë llogjikën e teorive të krijimit të universit dhe origjinës së llojeve, atëherë ke të drejtë.

Sa i përket llogjikës, nisur nga probabiliteti në të cilin e bazoni mosbesimin tuaj në krijues, del se edhe ju "nuk e pranoni" llogjikën, duke besuar se universi u krijua si rezultat i një shpërthimi... prej nga u krijuan sistemet planetare.... llojet e gjallesave... miliona detaje që i përshkruhen në rastësie.

Pra, sa i përket llogjikës, është shumë më e llogjikshme ideja e egzistencës së një Krijuesi Universal, sesa ideja e krijimit të diçkaje nga hiçi.

[Matrix]

Te gjithe besojne ne zot.

Dallimi eshte vetem ne "lloji" i zotit qe besojne.

Ka disa nga ata qe besojne tek zoti impersonal.
Ketu hyjne Ateistet, Agnostiket. Zoti i tyre eshte Universi, ose sic quhet ndryshe "Nena Natyre", ose nje qenie impersonale metafizike e panjohur, pertej ketij universi.

Besimtaret pastaj ndahen ne disa kategori, por une do i ndaj ne dy me kryesoret:

1-) Besimtaret supersticioze.
Zoti i tyre eshte qenie personale, por shume tekanjoz.
Kuptohet qe nga nje zot te tille duhet ta marresh me te mire, duke zbatuar disa rregulla, perndryshe te piu e zeza.

2-) Besimtaret jo-supersticioze.
Kjo kategori jane ata qe kane nje zemer kerkuese dhe nuk ndalen tek ajo qe degjojne nga te tjeret per zotin. Ata duan ta njohin Zotin e tyre ne detaj....