Kongresi socialist: "Kujtoni vitin 1997 dhe Berishën"

[gabriel]

Sfida e të gjithëve që mbajnë mend, sfida e të gjithëve që kanë mend

Kjo eshte sfida e te gjithe shqiptareve qe mbajne mend, kjo eshte sfida e te gjithe njerezve qe kane mend, kjo eshte sfida e te gjithe njerezve qe zemren e kane ne vend, ne te majte te kraharorit!

Kjo eshte gare per te mbrojtur investimin e nisur 8 vjet me pare krah per krah me shumicen absolute te shqiptareve me voten plebishitare te 29 Qershorit 1997, kur u ndame nga kaosi dhe frika edhe brenda ne shtepi, nga pasiguria dhe loja e vdekjes ne rruget e maskave, nga sudekapitalizmi dhe mashtrimi i kthyer ne sistem, nga shteti i banditeve dhe bandat e xhandareve te regjimit, nga zjarrvenesit e gazetave dhe vrasesit e lirise se shtypit, nga politika e shkaterrimit te hapesires publike dhe hapesira e uzurpuar prej vandaleve, nga skamja pa rrugedalje dhe rruga e mbyllur e integrimit.

Kjo eshte nje gare e re me nje kundershtar te vjeter dhe une kam bindjen se me 4 korrik, Independence Day edhe per ne, shqiptaret do ta nxjerrin ne pension diktatorin e plakur e te pasherueshem qe spo le askend te plaket rehat ne kete vend, ku e sotmja eshte jo vetem e mbarsur, por e etur per te rene, per Shqiperine Europiane!


Ne perfaqesojme Lirine, fatkeqesisht perballe kemi anarkine

Misioni yne per te ndryshuar veten dhe Shqiperine ka qene i veshtire, sepse kemi pasur dhe vazhdojme te kemi perballe nje opozite qe lengon dhe perhap te gjitha veset dhe semundjet e shoqerise se vjeter, opozite qe kerkon pushtetin per revansh, per sundim, per pasurim te paligjshem, per shtypje te kundershtarit, per arbitraritet, klientelizem fushatash ne marredheniet me shoqerine civile dhe median e lire, per fondamentalizem dhe arbitraritet ne lidhje me boten e qyteteruar.

Ne perfaqesojme Lirine, por fatkeqesisht perballe kemi Anarkine.

Ne perfaqesojme Civilizimin, por perballe kemi Primitivizmin.

Ne perfaqesojme Evropen, por perballe kemi Fondamentalizmin.

Ne perfaqesojme gjithe Shqiperine, por perballe kemi Krahinarizmin.

Ne perfaqesojme gjithe shqiptaret, por perballe kemi vetem nje njeri qe klonon identitetin e te tjereve.


Nese shihni PD si strehe per inate dhe hakmarrje feminore, kjo eshte e pafalshme dhe kriminale per fatet e vendit


Ata qe vendosen te ikin kane padyshim pjesen e tyre ne arritjet dhe ne problemet e tete viteve te qeverisjes. Askush nuk ka nge tiu mohoje meritat, apo t’i nxjerre nga problemet qe na kane krijuar. Ata nuk iken nga liria, sepse ajo nuk u mungonte, perkundrazi ata iken sepse liria i dehu dhe ky eshte nje problem qe duket se e kane te gjithe prematuret dhe qe ne do te vazhdojme ta kurojme me pjekuri dhe me peshen e pergjegjesise te misionit europian. Dua te jemi te sinqerte, te dashur motra e vellezer. Ne gjithe keto muaj dora e tyre qe iken, dikur njera prej duarve tona, ka goditur fytyren e perbashket. Ne nuk kemi folur. Jo se nuk kemi cthemi, por se e verteta flet vete. Kush nuk e di se ajo qe shitet si sukses privat ne fund te fundit ka qene kryekeput sukses i Partise Socialiste, pa mbeshtetjen e se ciles qeverite tona do te ishin lodra femijesh. Ata iken nga shtepia e madhe e progresisteve dhe vendosen te ndertojne nje shtepi me te vogel. Ne rast se ata ndjehen mire atje ku jane edhe ne kemi arsye te ndjehemi mire. Rendesi ka te ecin edhe ata ne rrugen e progresit. Shume shpesh gjate ketyre viteve shpejtesia e reformave tona eshte ngadalesuar pasi na eshte dashur te merremi me pasqyren dhe jo me fytyren. Ne presim qe ata te qetesohen dhe te mos mohojne shtepine e lindjes, prandaj sot une dua t’u them sot atyre ne emrin e te gjithe socialisteve miresevini te nderuar konkurente te rinj!

Progresi drejt europes nuk mund te kete dy shtepi ne Shqiperine tone te dhembsur. Ne rast se mendoni qe Partia Demokratike eshte nje strehe per inatet dhe hakmarrjet e vogla feminore, atehere vellezer te ikur kjo eshte e pafalshme dhe mund te rezultoje kriminale per fatet e vendit. Socialistet ketu ndahen me ju. Kjo beteje elektorale nuk do te jete ne temire te vendit, nese ju i vini sterkembesha socialisteve per ti dhene avantazh ne gare vrapuesve te dhunshem dhe hileqare te opozites se vjeter. Ne rast se i sherbeni opozites ne nuk mund t’ju ndihmojme te rriteni si progresiste te penduar.

Nuk ka sot dem me te madh se sa t’i sherbesh opozites se vjeter. Ne nuk mashtrohemi me pretekstet e doktorit te pasherueshem qe beson ne ndryshimin e mundshem


Ne e gjykojme PD jo vetem per '97, por per ato qe ka bere dhe nuk ka bere ne keto 8 vjet


Ne pra nuk e gjykojme Partine Demokratike vetem per ato cka ka bere deri vitin 1997, por ne radhe te pare e gjykojme per ato qe ka bere dhe ato qe nuk ka bere gjate tete viteve ne opozite.



Europa nuk ka kohe te humbe me Fondamentalistet e Ballkanit



Evropa ka sot boll ceshtje per te zgjidhur, e nuk ka kohe te humbe me fondamentaliste ballkanas, shumica prej te cileve jane ne pension ose ne Hage, e qe ne Serbi a ne Shqiperi, kerkojne te rikthehen ne pushtet per te trazuar ujrat. Kjo opozite nuk garanton paqe sociale, ajo nuk ushqen mirekuptim fetar, nuk siguron bashkejetese krahinash shqiptare dhe kercenon fqinjesine e mire.



Jam kritikuar sepse e kam merituar, ndjese te gjithe atyre qe meritojne me shume, falja e tyre do te jete besim per ne



Ne keto tete vite qe drejtoj mazhorancat ka patur dhe ende ka shume gjera per te cilat jam kritikuar, sepse vertet e kam merituar. Por une jam njeri e jo perbindesh, prandaj jetoj midis jush pa bezdisur e lemerisur askend.

Une besoj se asnje shqiptar ne gjithe keto vite nuk eshte diskriminuar, sepse mendon ndryshe, asnje qytetar nuk eshte keqtrajtuar, sepse eshte nga veriu apo nga jugu, asnje pjesetar i pakicave nuk eshte dhunuar sepse eshte grek, rom apo cdo gje tjeter, asnje opozitar nuk eshte rrahur dhe burgosur sic ndodhi me mua, por edhe me Servet Pellumbin, apo Arben Imamin ne vitin 1996 dhe me vone ne vitin 2002.

Une jam sot ketu tiu kerkoj ndjese te gjithe atyre qe meritojne me shume, duke shpresuar se do te na kuptojne per gjithshka qe ne nuk e arritem dot ne keto vite per arsye te njohura, por kurrsesi jo abuzive.

Falja e tyre do te jete besim per ne!

Ndjesa jone do te jete energji per ta!

Mirekuptimi i tyre do te jete shprese per ne, por edhe sadopak vota ndeshkuese prej tyre, do te jene mesim per te gjithe, edhe per mua personalisht.


Oferta e opozites ne fakt nje kafshate qe nuk kaperdihet, te ngec ne fyt dhe te ze frymen

Oferta e opozites eshte ne fakt nje kafshate qe nuk kaperdihet, sic thoshte Migjeni, qe te ngec ne fyt dhe te ze frymen.

Pervec shifrave ekstraorbitale qe ofron ky projekt, ai merr persiper te zhvase para nga shkollat, nga spitalet dhe nga pensionet per tua dhene ato ne dore ish-te perndjekurve dhe ish-pronareve, duke bllokuar buxhetin dhe ushqyer konfliktin social. Ne deri me sot nuk kemi lejuar qe nje grusht njerezish te pervetesojne gjithe pasurine e nevojshme per zhvillimin e qendrueshem te vendit dhe prandaj vleresojme se kompensimi i ketyre shtresave duhet shtrire ne kohe, qe askush te mos abuzoje me ta ne zgjedhjet e rradhes!

Kjo fature tenton te kenaqe interesa ndoshta edhe me te ngushta te nje klani brenda Partise Demokratike, te cilet kane kalkuluar serish fitimet qe do te pervetesojne, duke nxjerre serish nga xhepi certifikatat e fallsifikuara si ish-te perndjekur apo ish-pronare te medhenj tokash! Kjo me ben te besoj se pasuria e shqiptareve eshte dy here e rrezikuar nga opozita: nje here nga oreksi diktatorial i kandidatit per kryeminister dhe nje here tjeter nga oreksi financiar i kupoles se babezitur te Partise Demokratike.


Oferta jone: Larg shifrave iluzive, teresisht e mundshme

Ne kerkojme besimin tuaj qe te garantojme se ne vitin 2009 nuk do te kete asnje pagese me te vogel se 160 dollare ne muaj. Ky objektiv nuk eshte shperblim elektoral, por produkti i te gjitha investimeve qe do vazhdojme te bejme ne konsolidimin e lirise, se sipermarrjes, ne infrastrukturat e tregut dhe te shtetit social, ne te sotmen dhe te ardhmen e gjithkujt. Me po te njejtin vizion dhe pergjegjesi ne kemi projektuar reformat, burimet financiare dhe faturen e nevojshme qe ne kater vitet e ardheshme te dyfishojme pagat e sektorit publik, te cojme ne 4000 dollare te ardhurat vjetore per fryme, te pergjysmojme numrin e familjeve te varfera e te cojme ne 3.4 miliarde dollare te ardhurat e buxhetit te shtetit.

Do bejne te mundur hapjen edhe te 100 mije vendeve te reja te punes. Per te qene me prane pacienteve do shtojme numrin e mjekeve te diplomuar me 1 mije te tjere per te arritur qe cdonjeri te mbuloje 400 banore. Dhe per ta bere efektive kete skeme kemi programuar te cojme ne 75 mije leke pagen mesatare te mjekut te familjes, te trefishojme listen e barnave te rimbursueshme dhe te financojme 100% nga shpenzimet publike vaksinat tradicionale.

Kemi kurajon tiu kerkojme edukatoreve te femijve tane me shume perkushtim, sepse pagat e tyre do te dyfishohen, kemi kurajon ti garantojme sot te gjithe maturantet e ardhshem se dyert e universiteteve do i kene krejtesisht te hapura. Ne angazhohemi per te cuar ne 1 miliarde euro ne vit te ardhurat e ekonomise kombetare nga turizmi, ndersa lideri i plakur i opozites se vjeter vendos ne qender te objektivave te tij thirrjen "Kombi syte nga deti". Me kete thirrje nuk ka parasysh integrimin ne komunitetin euroatlantik, por zaptimin e tokave ende te lira te bregdetit me te njejten teknologji sic ndodhi ne vitet 92 - 96 duke shpronesuar serish ish pronaret e ligjshem dhe duke mbushur detin me gomone njerezish te pashprese qe trafikohen nga favoritet e regjimit te skafeve.



Filozofia jone izolon filozofine e klaneve nacionaliste retrograde

Me filozofine tone te reflektimit, te ndryshimit, te reformave te integrimit dhe globalizimit ne do angazhohemi fuqimisht qe te eleminojme cdo disnivel midis veriut dhe jugut, midis qendres dhe verilindjes duke izoluar filozofine e klaneve nacionaliste retrograde te kundershtareve tane, te cilet pabarazite ekonomike, arsimore apo te informacionit duan t’i kthejne ne perfitime elektorale.

Perballe perpjekjeve te lidershipit te opozites per te perdorur verioret kunder jugoreve, muslimanet kunder te krishtereve, duke u dhene porosi e urdhera autoriteteve vendore te PD te mos bashkepunojne "me qeverine e grekut, te serbit, te kaurrit" etj, ne vendosim filozofine tone te hapjes, e bashkejeteses midis komuniteteve dhe kulturave, midis trevave dhe besimeve fetare.


Shënim: Pjesë të zgjedhura nga Zëri i Popullit nga fjalimi i kryetarit Nano

[Diesel Industry]

Kush foli në kongres

Veterani 98-vjeçar
Ethem Berhami

Luiza Xhuvani
Igli Tare
Fatos Qerimi
Dritëro Agolli

Shoqata e paraplegjikëve
Agim Gjoncaj
Agron Paço

Gruaja nga Vlora

Lindita Tozaj


Bardhyl Agasi
Majlinda Keta
Shezai Rrokaj

Dekani i arteve
Petrit Malaj

Agim Hushi

Përfaqësuesja e FRESSH-it

Orjeta Gapi

Kandidat në Durrës
Lulëzim Traga


Gazetarët nuk lejohen në sallë

TIRANË – Gazetarët kanë qenë dje në Kongresin e socialistëve pjesa më e papërfillur. Ndryshe nga çdo herë tjetër, por edhe në ndryshim edhe nga Kuvendi i PD-së, ku gazetarët kanë patur vendin e tyre në sallë për të ndjekur aktivitetin dhe për të bërë punën e tyre, në Kongresin e djeshëm të PS-së, organizatorët e tij kanë menduar ta distancojnë, duke e lënë në hollin e Pallatit të Kongreseve. Në një kënd të veçantë, ishte krijuar një kënd konferencash shtypi, nga ku gazetarët, të ndodhur vetëm disa hapa larg sallës ku zhvillohej kongresi, mund të ndiqnin përmes disa ekraneve të vogla ato çfarë ndodhnin. Edhe pse ishte shumë e thjeshtë që gazetarët të ishin të pranishëm dhe të njiheshin me ato çfarë ndodhnin në sallë, duhej që për çdo 15 apo 20 minuta, dikush nga anëtarët e kryesisë socialiste të dilte e të njoftonte për çfarë po flitej brenda. E ndërsa ishte menduar shumë mirë për gjithçka kishte të bënte me dekorin e sallës apo të hollit deri në hyrje të Pallatit të Kongresit, organizatorët e kongresit kanë dashur të shmangin praninë e kamerave të shumta në sallë, duke ua dhënë të drejtën e transmetimit ekskluziv vetëm dy -tri televizioneve shqiptare, në morinë e televizioneve që kanë lulëzuar kohët e fundit në vendin tonë. E përsëri në seancën e pasdites gazetarët janë lejuar vetëm anash korridoreve të sallës, duke krijuar kushte shumë të papërshtatshme për punën e tyre.

[rachi]

bashkeforumista, nuk eshte mire te sllni copa nga fjalimet e te beni propagande, pasi nuk eshte etikuese. sillni te tere fjalimin e pasj beni komente nese keni.
ketu poshte fjalimi i plote i rames.

PSE DUHET VOTUAR PS DHE JO PD


--------------------------------------------------------------------------------

Nga Edi RAMA


Të dashur miq,
Me lejen tuaj unë këtë fjalë timen do ta nis me një nderim.
Dua të nderoj përpara këtij kongresi, dhe përpara të gjithë atyre që janë me ne përmes ekranit, mikun tonë Bardhyl Agasi! Me fjalë të thjeshta dhe si gjithnjë me zemër të bardhë, miku ynë i urtë na dha të gjithëve përpara disa muajsh një mësim qytetarie, dinjiteti e zemërgjerësie, kur u tërhoq krejt pa zhurmë nga detyra e sekretarit të Partisë Socialiste. Ishte një mësim militantizmi tradicional, përkatësie vlerash e jo karrigesh, një mësim angazhimi politik që nuk mund të kuptohet pa shembullin personal, pa vënien e interesit të përbashkët në zanafillën e cdo vendimmarrjeje vetjake. Sot, me të njëjtën fisnikëri, ai u tërhoq tërësisht nga politika partiake, për t'i hapur rrugë dikujt tjetër në një moment kur PS ka nevojë të rikonceptojë vetveten që të ruajë identitetin, të ripërtërihet për të mos humbur rolin dhe forcën tërheqëse të lokomotivës në emancipimin e jetës politike shqiptare, të rifitojë mandatin qeverisës duke u dhënë shqiptarëve një provë serioze vetëdijeje jo vetëm në raport me cfarë ka bërë mirë, por edhe në lidhje me cfarë nuk ka arritur të bëjë apo ka bërë keq. Ajo çka ne kemi bërë keq në këto vite, ka qenë pikërisht gjëja që Bardhi bëri aq mirë, edhe përpara disa muajsh edhe sonte, në dimensionin modest e të shumërespektuar të rolit tij.
Në këtë parti nuk janë mishëruar as sa dhe as si do të duhej me shembuj personalë vlerat e militantizmit tradicional, të përkatësisë ndaj një ideje madhështore për shoqërinë sic është ideja e socializmit demokratik, të solidaritetit mes nesh përmes një vizioni të përbashkët për botën dhe jo përmes lidhjeve të shkurtra të interesit. Këto janë vlerat që i sheh të gdhendura në fytyrat e vuajtura, qëndrimet fisnike apo fjalët e mencura të veteranëve të nderuar të Luftës Antifashiste - të cilëve u përulem me respekt edhe njëherë për faktin që kurrë nuk e kanë shfrytëzuar për një interes a hall personal derën time të hapur, edhe pse halle kanë më shumë se të tjerë që për një punë a hatërmbetje personale janë në gjendje të ngrenë stuhira gjojaparimore në të gjitha kafenetë, paradhomat e dikastereve apo linjat celulare të medias….
Nuk do ta harroj kurrë sesi m'u përgjigj , në një kafene të vetmuar në rrugën mes maleve të Veriut, një burrë i mocëm kur e pyeta se c'priste ai nga PS në atë cep të largët e të izoluar të Shqipërisë, "Asgjë, më tha, mjaft të kalojë njëherë në katër vjet këtej dhe të më japë dorën!". Këtyre mijëra e mijëra njerëzve, ashtu si edhe qindramijëra qytetarëve që në tërë këto vite e kanë votuar e rivotuar këtë forcë edhe sepse nuk kanë pasur, dhe akoma nuk kanë një parti tjetër, të cilës të mund t'ia japin dorën pa rrezikuar të përfundojnë në humnerë, kësaj shumice shqiptarësh mjaft zemërgjerë ndaj nesh, të cilët janë në fund të fundit vetë arsyeja e të qenit tonë në politikë e në qeverisje, strukturat drejtuese të Partisë Socialiste, u detyrohen një ndjesë publike për gjithshka ka qenë e mundur dhe nuk është realizuar në këta tetë vjet. Kjo ndjesë publike e domosdoshme nuk e cungon aspak majën ku pas tetë vjetësh është ngjitur Shqipëria e rrafshuar e vitit 1997. Përkundrazi, është një ndjesë e domosdoshme për të treguar se nga kjo majë ku kemi mbërritur, ne shohim jo vetëm sesa lart gjendemi në krahasim me rrafshnajën e atij viti vdekjeje kombëtare dhe sesa shumë rrugë e progres është bërë që nga 29 qershori '97, po edhe sesa poshtë ndjehemi në raport me synimet e me mundësitë tona për ta ngjitur Shqipërinë në një majë më të lartë, duke u dhënë shqiptarëve një qeverisje më të mirë e një perspektivë më të madhe nga Tropoja në Delvinë.
Shqiptarët kanë nevojë ta dëgjojnë, ta kuptojnë, ta dinë, se kjo parti i dëgjon, i kupton dhe i di pakënaqësitë e tyre për mënyrën sesi funksionon sot shteti ynë, duke filluar nga korrupsioni që u zë atyre rrugën sapo kërkojnë një pashaportë apo një targë makine. Shqiptarët kanë nevojë ta dëgjojnë se korrupsioni nuk është Partia Socialiste po problemi që duhet të zgjidhë Partia Socialiste; shqiptarët kanë nevojë ta kuptojnë se korrupsioni nuk është as pjella dhe as linfa jetike e Partisë Socialiste, po një fenomen diabolik i kudondodhur në shoqëritë në tranzicion, i cili izolohet vetëm e vetëm duke reformuar shtetin e duke konsoliduar institucionet e tij dhe jo duke paragjykuar apo mbuluar me baltë akuzash dhe shpifjesh këdo që ushtron një detyrë publike; Mbi të gjitha shqiptarët kanë nevojë ta dinë se ne jemi shumë të vetëdijshëm për këtë problem të madh që duhet të zgjidhim, se ne jemi shumë të vetëdijshëm për pasojat morale e jo vetëm morale të ngurrimeve tona në vite në ndërmarrjen e disa reformave themelore si për shembull ajo e konfliktit të interesave, se ne jemi shumë të vetëdijshëm për domosdoshmërinë e rritjes së pavarësisë së disa institucioneve kushtetuese të kontrollit të arkës së shtetit e të xhepave të cdo zyrtari të tij, se ne jemi shumë vetëdijshëm për standartet e munguara etike në qëndrimin e institucioneve të shtetit e të zyrtarëve më të lartë të tij me cështje të një ndjeshmërie të caktuar publike e, më kryesorja ndoshta, se ne jemi shumë të vetëdijshëm, bile ndjehemi fajtorët kryesorë, për cfarë heqin qytetarët e këtij vendi nëpër kanalet e burokracisë shtetërore.
Eshtë e qartë fare se problemi i këtyre zgjedhjeve nuk është dëshira e të lëkundurve për të votuar pro opozitës, po tundimi i tyre për t'i kthyer shpinën Partisë Socialiste duke braktisur kutinë e votimit. U them shumë sinqerisht të lëkundurve se tetë vjet pas një cmendurie dhe shpërbërjeje të shtetit si ajo e vitit '97, PS vërtet mund të kishte bërë më shumë, po absolutisht s'mund të bënte aq shumë sa c'mund të duket duke i pare gjërat nga terreni i qetë i Shqipërisë së sotme, pra jashtë kontekstit historik. Ndërkohë jam i bindur se të gjithë ata që sot lëkunden kanë nevojë që përvec arritjeve të padiskutueshme apo programit tonë për katër vitet e ardhshme, të dëgjojnë edhe angazhime shumë konkrete në aspektin e sjelljes së PS me pushtetin.
Kjo është një garanci të cilën kjo parti duhet ta japë në disa mënyra përmes një kontrate të re morale me shqiptarët. Pse jo duke kërkuar fillimisht nga të gjithë kandidatët për deputetë të pranojnë të zhvishen vullnetarisht, me një deklarim zyrtar, nga imuniteti parlamentar qysh ditën që do të fillojnë garën e tyre elektorale. Dhe të premtojnë se ligji i parë që do të miratojnë në Kuvendin e ri të Shqipërisë do të jetë ligji i heqjes së imunitetit parlamentar si akt i transparencës së plotë të deputetëve e zyrtarëve të Partisë Socialiste ndaj cdo nevoje të mundshme të publikut apo organeve kushtetuese. Eshtë shumë e rëndësishme që Partia Socialiste të zbresë me transparencë e modesti të plotë tek qytetarët. Le të abstragojmë për një moment nga shifrat dhe faktet e pakundërshtueshme, të prekshme, reale për arritjet e tetë viteve të fundit, le t'u flasim njerëzve sy më sy si njerëz të gabueshëm e jo nga lart poshtë si zotër të fateve të tyre, le t'u tregojmë se ne s'jemi as ëngjëjt dhe as djajtë e këtij vendi dhe t'i bindim se ne jemi thjesht disa prej tyre, që të bashkuar rreth një ideje të madhe e jo të rreshtuar mbas një individi të vetëm, mbetemi zgjedhja më e mirë për ta e për të mirën e përbashkët të fëmijëve tanë.
Ju të gjithë e dini, të gjithë e dinë, se unë kam qenë vazhdimisht kritik ndaj mënyrës së organizimit e të funksionimit të Partisë Socialiste dhe se herëpashere e kam kritikuar qeverisjen tonë. S'është sekret për askënd që unë e mendoj ndryshe partinë dhe qeverinë, ashtu sikundër nuk është fjalë boshe rrethanash po bindje e imja që të them me zë të lartë se kjo parti duhet rivotuar, se socialistët duhen rimandatuar, se e nesërmja e këtij vendi duhet garantuar duke hedhur votën për Partinë Socialiste! Duhet të votojmë pa dyshuar se është koha për ndryshim të kursit të qeverisjes, po kurrësesi për ndryshim të forcave që qeverisin. Duhet të ndryshojmë kurs për të shkurtuar rrugën drejt Europës, po nuk duhet të ndryshojmë anije për t'u kthyer drejt vendit që lamë pas. Duhet të ribesojmë socialistët për të thirrur në qeverisjen e vendit forca të reja dhe jo për të rikthyer mbi krye të rinjtë e vjetër. Unë i drejtohem këtij Kongresi që të mbështesë solemnisht, me një duartrokitje zemre idenë se qeveria jonë e ardhshme duhet të jetë e përtërirë në jo më pak se dy të tretat e saj! (Kur më mbyllnit dyert e konferencave para dy vjetësh, nuk u'a merrja për keq se i thosha vetes, "Sa më shumë rezistencë sot, aq më shumë dashuri nesër!") Dhe jo vetëm një qeveri të ndryshuar rrënjësisht, po një qeveri ku të paktën një e treta e saj të jenë gra. Më pak burra e më shumë gra sesa c'kishim në qeveri, do të thotë automatikisht më pak kapardisje tradicionale e më shumë suksese europianizuese.
E vërteta është se do të kisha dashur që reforma e partisë të ishte bërë dy vjet më parë, në kongresin e shkuar, kur ju i rrëzuat verbërisht propozimet e presidentit Meidani nga njëra anë dhe të miat nga ana tjetër. I rrëzuat mu sikur të ishit duke ngritur dolli në ditëlindjen e djalit të vetëm e jo duke thelluar plagën që asokohe unë bëra përpjekjen time modeste për ta kuruar duke i thirrur arsyes në një mexhelis ku fjalët këmbeheshin mes palësh të shurdhëta. Por jam i vetëdijshëm gjithashtu se reflektimi mbi atë reformë të munguar dhe rikthimi i saj në rendin e ditës në prag të zgjedhjeve politike ishte një gjest kthjelltësie - shprehje jospontane e traditës sonë si parti që ka në kromozomet e veta nevojën për ndryshim -, sic ishte padyshim edhe një kapërcim i ndërgjegjshëm cilësor të cilit, jam i bindur, shumë shpejt do t'ia shohi efektet pozitive jo vetëm Partia Socialiste po e tërë skena politike shqiptare. Bile këto efekte do t'i shohin edhe mohuesit miopë të gjithshkaje ndodh në këtë vend, të cilët s'merren kurrë me idetë ose veprat, po me njerëzit që i frymëzojnë këto ide apo realizojnë këto vepra. Sipas miopëve në fjalë cdo njeri, sidomos në politikë apo në një detyrë publike, ka medoemos një arsy të dyshimtë kur hedh një ide dhe padiskutim ka një përfitim të pathënë kur realizon një vepër. Qesharake deri në grotesk disa opinione të afishuara në këndet përkatëse të fletë-rrufeve moderne gjatë ditëve që e pasuan këtë hap dhe hapje të madhe të Partisë Socialiste. Kjo është gjithësesi punë për ata që jetojnë të izoluar në botën e tyre të vockël të kafeneve e muhabeteve pambarim, kurse për mua dhe për të gjithë ata që punojnë përditë mes njëqind vështirësish e pengesash, me zemër e mendje për një Shqipëri të re e moderne,
për ne që e dimë se përparimi i një vendi, ndryshimi i një realiteti, transformimi i një mjedisi të caktuar, nuk bëhet aq kollaj sa një muhabet kafenesh apo një fletë-rrufe, sot Partia Socialiste nuk është më ajo që qe përpara disa ditësh. Sepse ka ndryshuar as më shumë e as më pak po Kushtetuta e saj dhe, natyrisht, kjo ka ndodhur pas një reflektimi të brendshëm të gjithësecilit prej nesh mbi pasojat që shkaktoi qëndrimi tek Kushtetuta e Vjetër në kongresin e kaluar, mbi nevojën e hapjes së partisë karshi një shoqërie që në kushtet e sotme ndryshon më shpejt sesa partia dhe, pse jo, edhe mbi domosdoshmërinë që të mos përsëritet më një kongres si ai i shkuari. Duke qëndruar vetëm një minutë në retrospektivë dëshiroj të them se unë kam shpresuar deri në sekondën e fundit që Partia Socialiste nuk do të cahej dhe kam qenë e mbetem i bindur se atë carje mund e duhet ta kishim shmangur me më shumë vullnet e zemërgjerësi, duke u ngritur bashkarisht mbi makthin e traditës së varfër demokratike e të personalizimeve ekstreme të problemeve të përbashkëta. Por rrota e historisë nuk kthehet mbrapsht, kemi në dorë vetëm të përpiqemi t'i korrigjojmë drejtimin kur na duket se mund të lëvizë andej nga nuk duhet në ecjen tonë përpara. Duke bërë edhe në këtë rast përpjekjen time shumë modeste po i drejtohem miqësisht e sinqerisht nga ky podium miqve të Lëvizjes Socialiste për Integrim, sepse uroj që një ditë, herët ose vonë në këtë jetë që dhëntë Zoti të jetë sa më e gjatë për të gjithë, familja e madhe e socialistëve dhe progresistëve të jetë e tëra bashkë e jo fragmentuar në parti e partiza.
Të dashur miq të LSI-së, unë e di se lufta dhe instinkti i hakmarrjes brenda llojit është një ndjenjë që nganjëherë e vë poshtë njeriun, prandaj dëshiroj t'ju them solemnisht një gjë në emër të gjithshkaje të mirë kemi menduar e bërë së bashku në vite: Mos e tradhëtoni elektoratin e majtë duke bashkëpunuar me Doktor Kopin!
Qëllimi nuk e justifikon mjetin. Nuk jeni të detyruar të bashkëpunoni me Partinë Socialiste, i kuptoj arsyet e largimit tuaj në planin njerëzor dhe jam dakord me disa nga kritikat tuaja, pavarësisht se nuk ndaj fare me ju parimin e marrjes për vete të meritave të qeverisjes socialiste e të lënies tek të tjerët të përgjegjësisë për dobësitë e saj. Por ju lutem, megjithë zemër, të mos përdorni thikën e kundërshtarit historik dhe keqdashësit më të madh të socialistëve e të progresistëve në mbarë vendin për të prerë rrënjë apo degë të trëndafilit të Internacionales Socialiste. Sepse ai trëndafil është e do të jetë i gjithë elektoratit socialist e progresist, i të gjithëve ne, edhe i juaji, një amanet brezash dhe një simbol kontributesh të përbashkëta. Le të kthehemi për disa dekika nga Doktor Kopi. Unë nuk jam i prirur të shoh gishtin kur gishti tregon hënën, por s'mund të besoj asnjë sekondë në drejtimin që tregon gishti i Doktor Kopit. Sado që ushqej ndjenja pozitive jo vetëm ndaj disa fytyrave të reja e ambicioze që e lehtësojnë imazhin e rëndë të kolonelëve të opozitës, prej të cilëve përvec kujtimeve të hidhura Shqipëria nuk mban mend qoftë edhe një fjalë të arsyeshme, sado që ushqej ndjenja miqësore edhe ndaj ndonjërit prej atyre që u kthyen në kullën nga dolën me ulërima, pështyma dhe dru mbas qafe, sado që nuk kam as më të voglin paragjykim edhe për ata ekspertë që janë ulur të shkruajnë platforma pas platformash për atë parti që më në fund, falë Zotit, ka filluar të kuptojë se vota e shqiptarëve nuk merret me piskama e me shabana, prapëseprapë, sado të mundohem, nuk i shmangem dot një pyetjeje: Mos vallë Partisë Demokratike i mungonin të rinjtë, intelektualët apo ekspertët në vitin 1992 kur u ul në tryezë për të qeverisur Shqipërinë? Mos i mungonin gjë në vitin 1996 kur bëri hatanë me votat e shqiptarëve dhe zgjodhi Doktor Kopin president me vota të vjedhura në një sallë ku nuk dëgjohej miza jo më arsyeja? Apo vallë i mungonin në vitin 1997 kur e coi Shqipërinë në një varr të përbashkët e kur asnjë ekspert ndër të shumtit nuk bëri zë? Jo miqtë e mi, problemi i opozitës nuk ka qenë as atëherë dhe nuk është as tani mungesa e ekspertëve apo platformave, problemi i madh dhe i pazgjidhur i opozitës është njeriu në krye të saj, kandidati i saj për kryeministër, i cili sic e hapi sot partinë e mbyll nesër, sic i rifuti të rikthyerit në forumet drejtuese duke i numëruar votat në zyrën e tij i rinxjerr nesër, sic e degjeneroi dje Partinë Demokratike në një forcë reaksionare me ngjyrime fashiste, armike e lirisë së kundërshtarëve politikë dhe partnere e avokate bashkë e piramidave rrënuese, s'e ka për gjë ta degjenerojë prapë në një forcë antagoniste të lirisë e të zhvillimit të vendi duke e hedhur në aventura të reja. Kandidati për kryeministër që sot opozita risjell përpara shqiptarëve në vitin 2005 nuk ishte as tre dhe as trembëdhjetë vjec, po nja pesëdhjetë e kusur kur tmerroi Shqipërinë dhe detyroi ushtritë e huaja të dislokoheshin drejt vendit tonë për të shuar flakët e përhapura anembanë në prag të një zjarri tragjik lufte civile. Mos harroni se ishte hera e parë dhe e fundit në historinë e Europës që një aleancë ushtarake ndërkombëtare niset drejt një vendi jo për ta pushtuar,
as për të rrëzuar një diktaturë ideologjike apo teologjike, as për të shuar një konflikt fetar apo etnik, po për të mbrojtur një popull nga një njeri i bërë njësh me dërrasën e karriges së vet. Se si mund të ndryshojë njeriu kur bëhet gjysh këtë e dinë ustallarët e makiazhit të tij, që do t'i shohim përditë e më shpesh në banaqet e televizoneve dhe në këndet e fletë-rrufeve duke u përpjekur të na bindin se ai nuk është më ai po një tjetër, bile se as vetë ai nuk dëshiron të jetë më kurrë po ai po dikush që si ai nuk do bëhet më kurrë!
Mua, ne të gjithëve, nuk na intereson të merremi me këtë gjëagjëzë e të gjejmë "a është ai që s'është ai që është?". Po ua fal disa miqve komentatorë të marrosur prej mllefit ndaj Partisë Socialiste edhe kujtesën e shkurtër për vitin '96 e '97, kur u rrahën e u poshtëruan paq nga ky që është ai që s'është dhe që i janë vënë në shërbim fare hapur me komentet e tyre - ku natyrisht ka edhe kritika të drejta përvec akuzave e sajesave të papërgjegjshme e rëndom tejet të ulëta në sensin etik -, po i harroj edhe vetë levat e dorezat hekurit mbi kokë bashkë me lotët e vuajtjet e njerëzve të mi, bile po harroj tërësisht vitin 1997 . Bile po e zë se nuk ka pasur kurrë më parë një kohë, në pluralizëm e demokraci, kur burgosej kryetari i opozitës, përndiqeshin, poshtëroheshin, rriheshin, burgoseshin a masakroheshin politikanë, intelektualë apo gazetarë, kur e tërë Shqipëria i merrte lajmet vetëm nga një Vjollca Vjollca që na u bë si dado histerike nëpër shtëpitë tona sepse nuk lejohej asnjë televizion apo radio private - pra, theksoj, nuk lejohej asnjë burim i pavarur informacioni, ndërkohë që mbas shpine mbahej flamuri amerikan dhe në majë të gjuhës ishte dashuria për Europën e Amerikën. Le ta zemë pra se kjo opozitë nuk ka qenë kurrë më parë në qeveri dhe me kartën e një opozite reale kërkon të vijë në pushtet. Po cfarë opozite është kjo? Cila është kultura dhe sjellja e saj politike? Cfarë vizioni ka për institucionet e shtetit? Cfarë kemi dëgjuar apo parë për shembull nga kjo opozitë në tërë këto vite përvec një aventure të stilit afrikan në mes të Europës me trajtat e një grushti shteti që përfundoi në djegie e në vjedhje institucionesh e dyqanesh? Cfarë kemi dëgjuar apo parë nga kjo opozitë përvec sfilatave të përditshme me muaj e vite të tëra në bulevard dhe sharjeve e shisheve me benzinë nën dritaret e kryeministrisë e të Ministrisë së Rendit? Cfarë kemi dëgjuar apo parë nga kjo opozitë përvec sherreve me fjalët më vulgare e gjestet më të ulëta në Kuvendin e Shqipërisë apo qëndrimeve më të paimagjinueshme në mbrojtje keqbërësish ordinerë të cituar në konferenca shtypi si militantë të keqtrajtuar për shkak të simpatisë për Partinë Demokratike? Çfarë kemi dëgjuar apo parë nga kjo opozitë përvec paragjykimit të rezultateve të të gjitha zgjedhjeve me muaj të tërë përpara zgjedhjeve dhe kalvarit paszgjedhor - ku le të kujtojmë vetëm rastin skandaloz të Bashkisë së Tiranës në vitin 2003 -, kur në mënyrën më të turpshme opozita shkatërroi zgjedhjet duke tërhequr komisionerët gjatë numërimit të votave të veta të pamjaftueshme dhe duke e future, falë edhe sehirit apo, më keq akoma, partizanllëkut të disa gjoja të pavarurve mediatikë, të tërë procesin në një preczogizëm të paparë? Cfarë kemi dëgjuar apo parë nga kjo opozitë përvec lumenjve të pashterrshëm të dhunës verbale, akuzave, shpifjeve, trillimeve më halucinante të mundshme ku nuk kanë munguar as implikimet e robve të shpis pa dallim moshe apo seksi, përvec sharjeve e fyrjeve me farë e me fis në parlament e kudo ku ka pasur mikrofona ndezur? Cfarë kemi dëgjuar apo parë nga kjo opozitë përvec ca farsave të shëmtuara antikushtetuese të quajtura komisione hetimore në luftë kundër korrupsionit, si puna e Komisionit Olldelja, gjatë punimeve të të cilit shpifja për njësinë e kohës kapi një nivel të paperceptueshëm për një mendje të shëndetshme, duke pasur në atë si qëllim të vetëm goditjen personale, psikologjike dhe politike të personit tim, pa kursyer familjen time e të gjithë bashkëpunëtorët e mi apo ata të Bashkisë së Tiranës? Dhe pse kjo? Sepse ishtë viti i zgjedhjeve dhe meqë e dinin fare mirë se mua e juve nuk na mundnin dot në liri e në qetësi, u sulën të më privonin nga e drejta e garës me një makinacion sa gjigand e spektakolar për nga ambicia, aq edhe të paturpshëm e qesharak për nga morali e logjika njerëzore. Cfarë pra kemi dëgjuar apo parë në tëra këta vite nga kjo opozitë primitive, pa vizion e as mision tjetër përvec rehabilitimit e rikthimit në pushtet të Doktor Kopit? E dini cfarë më tregoi një opinionist i pavarur që nuk ka lënë gjë pa thënë për qeverinë e Partisë Socialiste e për dy kryeministrat e fundit të saj në editorialet e tij? "E pabesueshme, më tha, kurrë nuk kam marrë një kërcënim në telefon apo në e-mail. M'u desh të bëja një shkrim kritik kundër (një përfaqësuesi të lartë) të Partisë Demokratike që të më prishej gjaku i familjes nga kërcënimet e vulgaritetet në telefon apo e-mail! Kur duke qenë në opozitë dhe sillen sikur të kanë jetën në dorë po në pushtet c'mund të të bëjnë këta?!" Genc Burimi quhet ky, le ta pyesë kush do ta verifikojë këtë dëshmi. Megjithatë, që të jem i drejtë deri në fund, në fakt ne kemi dëgjuar muajt e fundit nga kjo opozitë platformat e KOP-it! Le të ndalemi tani tek to për vetëm pak caste. Se c'janë platformat e KOP-it në pikëpamjen teknike nuk duhet shumë vëmendje për ta parë e kuptuar kur njeh pak nga punët e shtetit e u hedh një sy diagonalisht. Por unë nuk do t'i hedh poshtë, këtë gjë e kanë bërë e do ta bëjnë fort mirë ekspertët tanë dhe e tregojnë e zeza mbi të bardhë disa shifra e fakte pa lidhje jo thjesht me realitetin shqiptar apo ekspertizën, po as me logjikën më elementare aritmetike. Unë këtu po i marr si të mirëqena, si platforma që teorikisht e bëjnë Shqipërinë Zvicrën e Ballkanit në katër vjet. Pyetja ime paskëtaj është: Mos vallë Shqipërisë i kanë munguar në tërë këto vite platformat programatike apo mos vallë Partisë Demokratike i kanë munguar deri para disa muajsh përkthyesit e UNMIK-ut apo anglishtfolësit e OJF-ve për të shkruar shqip ato që gjenden në miliona libra, broshura e dokumente në gjuhë të huaj? Jo të dashurit e mi jo, Shqipërisë dhe Partisë Demokratike nuk i kanë munguar as broshurat, as përkthyesit e as anglishtfolësit, bile kur u ul në tryezën e qeverisë ajo parti kishte vërtetë tërë botën me vete, një simpati e mbështetje që për vetë momentin historik asnjë parti politike në këtë vend s'mund ta arrijë më. Pa llogaritur mbështetjen e pamatshme të popullit të cliruar nga tirania njëpartiake. Po nëse PD e futi Shqipërinë në qerthullin e katastrofës duke prekur pragun e luftës civile dhe Partia Socialiste e nxorri nga ky qerthull për ta sjellë këtu ku është sot, kjo nuk erdhi për shkak të platformave apo ekspertëve më të mirë, po për shkak të një dallimi esencial, i cili ekziston sot e gjithë ditën si gozhdë e ngulur fort në historinë pesëmbëdhjetë vjecare të këtij vendi, në kujtesën e në eksperiencën e gjithësecilit prej nesh: PD ka qenë dhe është vegël qorre në duart e një njeriu, i cili nuk e ka haberin e platformave e të reformave dhe i cili nuk ka përfaqësuar kurrë frymën e lirisë e të bashkëpunimit me askënd që nuk e ka futur qafën në kërrabën e tij. Ndërsa PS ka qenë dhe është prej pesëmbëdhjetë vjetësh një realitet në lëvizje, me baticat e me zbaticat e veta, me pro-te dhe me kundra-t në cdo votim të kryer gjatë ekzistencës së saj, gjithnjë me gara emocionuese edhe pse nganjëherë të vrazhda në zgjedhjen e kryetarit të vet apo të drejtuesit të ekzekutivit, me disa drejtues në ekzekutiv e me disa dorëheqje të tyre, me debat herë të ashpër e herë më të butë e me eksese të luftës së brendshme që në ndonjë rast kanë degjeneruar deri në dhunë verbale. Unë jam këtu bashkë me ju sepse ky është dhe do të vazhdojë të jetë një realitet në lëvizje pavarësisht se në ndonjë stinë ka prodhuar edhe stanjacion, rënie të pulsit, konflikt, vakum apo antipati tek njerëzit. Kam luftuar e do të luftoj derisa të jem mes jush që gjërat të ndryshojnë, që ritmi të jetë gjithnjë e më i lartë, që rezultatet e pritura nga shqiptarët të vijnë në një kohë më të shpejtë. Si i tillë unë nuk mund të pajtohem me shumë gjëra e nuk mund të rri pa thënë publikisht disa prej tyre. Por sot e gjithë ditën jam plotësisht i vetëdijshëm se përgjigjet që i ka dhënë Partia Socialiste sfidave të realitetit dëshpërues të pas vitit '97, provat që preken kudo krahasuar me shkretëtirën era barut që la pas qeverisja e Doktor Kopit, janë zgjedhja më e mirë përballë pikëpyetjeve të mëdha që ngre rikthimi i kësaj opozite në drejtimin e vendit.
Fjalimi i mbajtur nga Kryebashkiaku Edi Rama në Kongresin elektoral të PS.

[Pride]

vertet urt e bute iku agasi nga kreu i Ps-se.
Po kish pse te behej i urte se Ps nuk e coj ne fotoksine sikurse con cdo dite dhjetra shqiptare.
Perkundrazi Agasi luajti lojen e shefit te Partise i cili e shperbleu me post ambasadori.
tash agasi, nje enverist e nje terrorist i njohur ne zonen e vet mbasi ka vene menjane si prone private nja 6-7 grataciela ne zonen e tije turistike ben gati valixhet e vete ne ambasad ku i fut ca vite qejf o qejf me qera e rrog e benzin e luks te paguar nga Shteti.

Megjithate ja cthote Mero Baze per kongresin e Ps-se.

EDITORIALI

Frikacakët vrasin!

Nga Mero Baze

Për herë të parë në historinë politike të pluralizmit,
një forum partiak siç është kongresi, arrin të
rrezatojë frikë dhe makth për të ardhmen. Me një regji
e cila u ngjallte mornica militantëve për atë që i
priste nëse nuk fitonin, me një ton i cili i bënte ata
të shtrëngonin grushtet, me një makth që i bënin shumë
nga ata të lotonin nga frika, me një fjalor që i bënte
ata të ndiheshin si një celulë terroriste, me një
skenar ku fëmijët përdoreshin si pengje për t’u
mbrojtur nga opozita, me një protokoll, ku një gruaje
me rroba të zeza i lihej më shumë vend të qante për
PS-në, se sa për burrin e vet, Kongresi i djeshëm i
PS-së ishte thirrje për një luftë të re për të
mbrojtur pushtetin. Më tej fjalimi i Fatos Nanos dhe
Edi Ramës kullonin frikë dhe urrejtje për opozitën dhe
i vetmi ndryshim mes tyre ishte se Rama, duke ndier
humbjen, kërkonte ta ndante atë me Ilir Metën, kurse
Nano që po ashtu e ndiente humbjen, donte të fajësonte
për të Ilir Metën.
Por të gjitha këto janë pak të rëndësishme. E
rëndësishme është se tani e tutje gara elektorale
mbeti vetëm me një ofertë, me ofertën e opozitës për
ndryshim. Oferta e socialistëve, është viti ‘97 dhe
betimi për të mbrojtur pushtetin përmes vitit 97 dhe
sulmit ndaj Sali Berishës. Kjo situatë e cila bllokon
praktikisht debatin politik në vend, dhe lë në treg
vetëm platformën e opozitës për ndryshim, nga ana
tjetër krijon një vatër të rrezikshme për opozitën e
nesërme, e cila u ngjiz dje në formën e një grupi
luftëtarësh të vitit 1997. Nga pikëpamja politike, me
këtë stil, Fatos Nano humbet zgjedhjet, por fiton një
skalion luftëtarësh që do t’i mbrojnë atij postin e
kryetarit të opozitës. Ai e bëri dje me koshiencë
zgjedhjen e vet. Me atë gjuhë që foli, me atë llogjikë
sulmi ndaj opozitës, me atë revokim të historisë, ai
po përpiqet të marrë hipotekën e militantëve fanatikë
dhe të trembur të PS-së, para të cilëve doli dje si
Millosheviçi në Fushë Kosovë në vitin 1989, duke iu
thënë të vetëve “Ju mbroj unë”. Ai dje ndoshta ka
mundur të shmangë shpartallimin e PS-së duke u dhënë
shpresë për luftë fanatikëve të mbetur, por frika dhe
makthi që rrezatonte Kongresi, i nxori ata para
shqiptarëve si humbësit e sigurt të zgjedhjeve. I
vetmi shqetësim pas kësaj, nuk më duken as thirrjet që
gëlonin fashizëm, as histeria e njerëzve të trembur,
as fytyrat e shtrembëruara nga makthi i humbjes, por
rregulli i pashkruar se frikacakët vrasin! Sidomos kur
janë duke ikur!


POLITIKA

Argumenti i vetëm i përdorur në kongresin e Partisë
Socialiste ishte viti 1997, aq sa u përdorën
politikisht edhe dy fëmijë jetimë, që kishin humbur
babain atë vit

Kongresi rikthen PS-në e 97-ës

Kongresi i Partisë Socialiste ka sjellë dje një
panoramë të zymtë, duke përdorur vitin 1997, si
argumentin e vetëm përse shqiptarët duhet t’iu besojnë
edhe një mandat tjetër qeverisës. Të gjithë
ligjëruesit e Partisë Socialiste në kongres, si Fatos
Nano, Gramoz Ruçi, Dritëro Agolli e Edi Rama, u kanë
bërë thirrje shqiptarëve që të mos harrojnë vitin
1997. Ekranet e vendosura në sallë trasmetonin pamje
nga viti 1997 dhe fjalë të montuara të kryetarit të
PD-së Sali Berisha.
Kryeministri Fatos Nano e përqendroi të gjithë
fjalimin e tij kundër kryetarit të opozitës dhe
riktheu në vëmendje dënimin e tij. Nano u kërkoi
shqiptarëve të mos votojnë opozitën, duke thënë se kjo
përbën rrezik të një ndarjeje krahinore. “Ai njeri nuk
ka shfaqur aspak paqe me krahinat nga ai nuk vjen. Më
akuzon për vjedhje, për pabesi dhe mungesë morali. O
perëndi. Në këto vite kanë ndodhur shumë gjëra që nuk
duhet të ndodhnin, por unë jam njeri dhe jo
përbindësh, prandaj jetoj midis jush, pa bezdisur
askënd. Në këto vite nuk është persekutuar asnjë njeri
pse është nga veriu apo nga jugu. Asnjë opozitar nuk
është rrahur dhe burgosur siç më ka ndodhur mua,” tha
kryeministri Fatos Nano. Nano vazhdoi në fjalimin e
tij duke thënë se rikthimi i opozitës në pushtet
rrezikon harmoninë e krahinave shqiptare. “Shqiptarë
kjo është një opozitë kërcënuese për ju, të cilët
kërkojnë të kthehen në pushtet për të trazuar ujërat e
integrimit. Nuk siguron bashkëjetesë krahinash
shqiptare. Nuk po flas vetëm si një vrapues në garë
politike, por si një njeri që i ka provuar të gjitha.
Gëzimin, hidhërimin, internimin dhe në fund edhe
pabesinë,” vazhdoi Nano. Kreu i socialistëve sulmoi
ashpër anëtarët e KOP-it pranë PD-së si dhe të
rikthyerit pranë Partisë Demokratike. “KOP ka marrë
shifrat dhe këshilltarët e qeverisë për të ndërtuar
një program, të gjithë ato që janë mbledhur janë hequr
si të korruptuar. Si ka mundësi, se është edhe
drejtoresha e doganave. Si ka mundësi që këshilltarët
e mi janë kandidatë të Partisë Demokratike. Si ka
mundësi që njerëz si Arben Imami që i besuam edhe
kushtetutën e vendit, presin para dyqanit të Berishës.
Ne këtyre njerëzve u dhamë në 1997 lirinë e mohuar nga
Partia Demokratike,” tha Nano.
Kongresi i Partisë Socialiste ofroi edhe disa skena të
tjera tronditëse duke rikthyer vitin 1997.
Organizatorët e Kongresit përdorën dy fëmijë, të cilët
kishin humbur babain e tyre gjatë trazirave të vitit
1997. Në sallë u mbajt 1 minutë heshtje kinse për të
kujtuar viktimat e vitit 1997. Kjo u kërkua nga
Lindita Tozaj, një qytetare vlonjate, e cila kishte
mbetur e ve me dy fëmijë, sepse kishte humbur burrin
në trazirat e vitit ‘97. Drejtuesit e Partisë
Socialiste përdorën këtë skenë për t’u kërkuar
shqiptarëve t’u japin edhe një mandat të tretë
qeverisës.
Edhe Edi Rama fjalimin e tij e bazoi në retrospektivë,
duke përdorur vitin 1997 si një argument për të mos
votuar opozitën. “Njerëzit e mi kanë ngrënë leva në
kokë në atë kohë,” tha Edi Rama. Kongresi është
përmbyllur me ftesën e Nanos që Edi Rama të bëhet
pjesë e kabinetit të tij qeveritar.


Nano fton Edi Ramën në qeveri

Kryetari i Partisë Socialiste, Fatos Nano i bëri ftesë
publike Edi Ramës për t’u bërë pjesë e qeverisë që ai
drejton. Kërkesa u bë publike gjatë punimeve të
Kongresit Elektoral të socialistëve. “Shqipëria e
2009-ës do të ngjajë me Shqipërinë e 2005-ës, aq sa
ngjan Shqipëria e 2005-ës me atë të 1997-ës.
Përshëndes Edi Ramën. Të ftoj në qeverinë time, të
cilën do ta bëjmë më të mirë. Të ftoj të marrësh
dafina dhe jo gurë. Nuk mund t’u shpëtoni gurëve duke
u larguar nga Fatos Nano,” tha Fatos Nano. Kjo ka
konfirmuar përfundimisht daljen e Nanos në fushatë së
bashku me kryetarin e Bashkisë së Tiranës, Edi Rama.
Oferta e Nanos ndaj Edi Ramës u ka dhënë fund edhe
spekullimeve se Partia Socialiste mund të dilte në
fushatë me kandidaturën e Edi Ramës si kryeministër.


Përplasje mes PS-së dhe OMONIA-s për Spiro Peçin,
ndërkohë që kontestohen dy kandidatë biznesmenë në
Shkodër

Tri kandidaturat që mbajnë peng listën e PS-së

Kongresi i Partisë Socialiste nuk ka arritur të
zyrtarizojë listën e kandidatëve të kësaj partie për
zgjedhjet e tre korrikut. Megjithëse një ndër pikat
kryesore të punimeve të Kongresit ishte miratimi i
kandidatëve, kjo nuk është arritur dje, pasi shumë
kandidatura janë të kontestuara. Burime nga brenda
Partisë Socialiste thanë se bëhet fjalë për tri
kandidatura, dy në Shkodër dhe një në njërën nga zonat
e jugut. Sipas burimeve, vazhdon të ketë një përplasje
me Partisë Socialiste dhe OMONIA-s për kandidaturën e
Spiro Peçit, ish ministër i Drejtësisë në kabinetin
socialist. Ende nuk është zgjidhur se nën siglën e
cilës parti do të kandidojë Spiro Peçi. Gjithashtu
kandidatura të kontestuara ka në Shkodër, njëri prej
të cilëve është biznesmeni Paulin Sterkaj. Njerëz
pranë sekretarit të përgjithshëm të Socialistëve,
Gramoz Ruçi thanë se Nano është stepur përballë
presionit të ndërkombëtarëve për tërheqjen nga lista
të shumë biznesmenëve të dyshimtë, që duan të
kandidojnë nën siglën e Partisë Socialiste.


Çfarë ndodhi në Kongres

Habia e Kastriot Islamit

Në hollin e Pallatit të Kongreseve u shpërndanë disa
broshura, të cilat paraqisnin platformën elektorale të
PS-së. Ministri i Jashtëm Kastriot Islami dhe Ministri
i Ekonomisë, Anastas Angjeli u afruan për të marrë nga
një. Kastriot Islami, pasi e lexoi dhe pa se flitej
për dyfishim të të gjitha standardeve, i tha me të
qeshur Angjelit “po këtë si t’ia shpjegoj Brukselit”!

Ruçi nuk kupton italisht dhe nxehet me Daden

Sekretari i Përgjithshëm i socialistëve, Gramoz Ruçi
ishte shumë i stresuar para fillimit të Kongresit,
meqenëse ai do të ishte hapësi. Ruçi po përpiqej të
komunikonte me italianët, që organizonin kongresin dhe
nuk arrinte të kuptonte pretendimet e tyre. Ndërkohë
afrohet Arta Dade dhe Gramozi, të gjithë dufin që
kishte me italianët, ia hedh Arta Dades.

“Mos iu trembni armikut”

Kongresin e Partisë Socialiste e përshëndeti edhe një
veteran 92 vjeçar. Ai iu kërkoi të gjithë socialistëve
të mos dorëzohen e të mos kenë frikë nga armiku.
Plaku, teksa uronte Partinë Socialiste të Shqipërisë
me një fitore në zgjedhjet e ardhshme, nuk tundej nga
podiumi. Organizatorët tentuan disa herë ta largojnë
nga podiumi, por kjo ishte e pamundur.

Asnjë gazetar në sallë

Partia Socialiste kishte marrë një vendim që të mos
lejonte asnjë gazetar të hynte në sallë. Në të dy
dyert hyrëse të sallës së Pallatit të Kongreseve
kishte truproje, të cilët ishin porositur që të mos
lejonin gazetarët në sallë. Kamerat në brendësi të
sallës ishin vetëm të Top-Channel. Fotografët, të
cilët e kishin të domosdoshme të depërtonin në sallë,
filluan të vendosin lulet e delegatëve në rroba, për
të kaluar në dyert e mbyllura.

Skenografia, si e Kuvendit të PD-së

Skenografia e Kongresit të Partisë Socialiste i
ngjante pothuajse në çdo detaj Kuvendit të Partisë
Demokratike. Në sallë ishin vendosur tre monitorë të
mëdhenj, një në qendër dhe dy anëve. Gjatë zhvillimit
të kongresit trasmetoheshin herë pas here intervista
të shkurtra me zgjedhësit. Ajo çka e diferenconte
ishte thjesht sfondi rozë në vend të atij blu.


Rama, skenarist i Kongresit dhe ideator i rikthimit të
1997-ës

Rama kërkon rikthimin e të larguarve të LSI

Kryetari i Bashkisë së Tiranës Edi Rama e përqendroi
fjalimin e tij në vitin 1997. Duke u bazuar në kët
vit, Rama iu drejtua elektoratit që të mos vototin
opozitën. Gjithashtu kryebashkiaku i Tiranës, Edi Rama
në Kongresin e Partisë Socialiste i bëri thirrje
Lëvizjes Socialiste për Integrim për të qenë e
bashkuar më Partinë Socialise, përpara dhe pas
zgjedhjeve të 3 korrikut. Rama tha se çarjet në PS
duhet të ishin shmangur, por e shkuara nuk kthehet
mbrapa dhe PS-ja duhet të jetë e bashkuar në këtë
moment të saj. “Mos e tradhtoni elektoratin e majtë,
mos bëni aleancë me doktor KOP-in” ishin fjalët e
Ramës, gjatë ftesës që i bënte Ilir Metës dhe
anëtarëve të LSI-së, duke synuar kthimin e Partisë
Socialiste në përbërjen e vitit 1997. Edi Rama tha se
kryetari i Partisë Demokratike, Sali Berisha, nuk mund
të ndryshojë dhe se askush nuk na garanton se ai nuk
do e kthejë Shqipërinë përsëri si ajo e vitit 1997-të.
Sipas Ramës, Komiteti i Orientimit të Politikave po
përdoret nga Berisha, si një plaçkë tregu vetëm për
fushatë zgjedhore. Kryebashkiaku Rama nuk harroi të
kërkontë ndjesë për ato që PS-ja nuk arriti të
realizonte në tetë vitet e saj në pushtet, por
deklaroi se kjo nuk e cënon majën e zhvillimeve që ka
arritur Shqipëria gjatë qeverisjes nga Partia
Socialiste. Rama u shpreh se e shikon ndryshe Partinë
Socialiste dhe qeverisjen e saj. “Qeveria duhet të
përtërihet në dy të tretën e saj dhe një e treta e saj
duhet të përbëhet nga gra.” theksoi Edi Rama. Sipas
Edi Ramës sot nuk është më ajo e djeshmja, këtë e ka
treguar edhe ndyshimi që iu bë kushtetutës së saj.


Çfarë premtuan socialistët për mandatin e ardhshëm dhe
krahasimi i premtimeve të tyre me premtimet e
demokratëve

Premtimet e paargumentuara të PS-së

Partia Socialiste ka publikuar dje gjatë Kongresit
disa premtime që zotohet se do t’i realizoj nëse fiton
edhe një mandat qeverisës. Premtimet kryesore të
Partisë Socialiste lidhen me hapjen e 100 mijë vendeve
të reja të punës, dyfishimin e pagave të mësuesve të
arsimit nëntë vjeçar, ndërtimin e 5 mijë apartamenteve
për të pastrehët, rritjen e buxhetit për shëndetësinë.
Në platformën e shpërndarë nga Partia Socialiste janë
dhënë vetëm premtimet se çfarë zotohet të bëjë, por
nuk është sqaruar mënyra se si Partia Socialiste
mendon t’i realizojë këto premtime. Në platformën e
Partisë Socialiste gjen shumë imitime të platformës së
hartuar nga Komiteti i Orientimit të Politikave.
Platforma e Partisë Demokratike për 5 mijë
apartamente, është edhe premtim i Partisë Socialiste,
platforma e KOP për dyfishimin e pagave të mësuesve,
është edhe premtim i PS-së. Platforma e KOP për hapjen
e Bankës Rurale, është edhe premtim i Partisë
Socialiste. Në broshurën e premtimeve të shpërndarë
dje nga Partia Socialiste mungojnë shumë zëra që
pasqyrohen në platformën e Partisë Demokratike. Partia
Socialiste nuk ka bërë asnjë sqarim për qëndrimin e
qeverisë së ardhme, në rast se fiton, për reformën
fiskale. Gjithashtu mungon tërësisht edhe zëri për
kulturën.

.

[Albo]

kongresi/ Kryetari i PS-së bën ftesën politike

Nano fton Edi Ramën e Metën në qeverinë e re

Kryetari i PS-së dhe njëherësh kryeministri, Nano ka ftuar dje Edi Ramën për të krijuar së bashku qeverinë e re pas zgjedhjeve.

Po ashtu zoti Nano ka ftuar edhe Ilir Metën të kthehet në PS. Duke shfrytëzuar platformën politike të kongresit të djeshëm elektoral të socialistëve, me një thirrje publike, kryetari i PS-së, Fatos Nano i ka kërkuar kryetarit të bashkisë së Tiranës, Edi Rama, të bashkëpunojnë për të krijuar qeverinë e re që do të dalë nga zgjedhjet e 3 korrikut. Nga ana e tij, vetë Rama vetëm pak minuta më parë dha shenjat e angazhimit të tij në krijimin e qeverisë së re, duke deklaruar ndryshimin në 2/3 e saj. Kjo nuk u kuptua, nëse ishte një kusht i vënë nga Rama apo pjesë e platformës për ndryshim. “Mirë se erdhe Edi Rama! Ashtu si në vitin ‘98 eja të qeverisim së bashku, të ftoj në qeverinë time, të cilën do ta bëjmë më të mirë. T’i ndjesh dhe ti gurët, sepse nuk mund t’u shpëtoni gurëve, duke u larguar nga Fatos Nano”, i është drejtuar Nano Edi Ramës, nga podiumi i skenës së Pallatit të Kongreseve.

Ftesa për Metën

Ndërsa pak rreshta më pas, Nano ka përsëritur për herë të tretë ftesën për kthimin e Metës në PS. “Ne presim që ata të qetësohen dhe të mos mohojnë shtëpinë e lindjes. Mirësevini të nderuar konkurrentë të rinj, progresi drejt Evropës nuk mund të ketë dy shtëpi. Askush s’ka mbetur t’u mohojë meritat apo t’i nxjerrë nga problemet që na krijuan, pasi ata nuk ikën nga liria, por ikën sepse liria i dehu”, tha dje Nano. Në fjalën e tij kryeministri dhe kryetari i mazhorancës socialiste ka kërkuar nga lideri i opozitës të kërkojë falje publike për vitet kur ky i fundit ka qeverisur Shqipërinë deri në vitet 1997. Në skenën e mbushur me pankarta, në të cilat shkruhej slogani elektoral “Mbro të ardhmen” dhe shumë tullumbace e trëndafila të improvizuar, Nano ka kërkuar dje nga shqiptarët një mandat të tretë qeverisës.

Kongresi

Krahasimi mes dy qeverisjeve dhe mes dy kohëve, duket se ka marrë dje “ratifikimin” nga kongresi socialist si moto elektorale e kësaj partie në zgjedhje. Krahasimi mes arritjeve të qeverisjes së PS-së në tetë vite dhe rishfaqja e pamjeve nga ngjarjet e vitit 97 ka qenë dje imazhi i kongresit elektoral socialist. Megjithëse ishte paralajmëruar si një kongres modern, qoftë për nga ana teknike, por edhe nga konceptimi dhe mesazhet që do të përcjellë, Nano por dhe titullarët e tjerë socialistë nuk kanë mundur t’u shmangen për asnjë çast akuzave kundër Berishës, duke e ilustruar me pamje të frikshme të vitit 1997. Në seancën e parë të kongresit, drejtuesit socialistë kanë prezantuar platformën elektorale, ku dhe janë bërë premtimet e bujshme elektorale për mandatin e ardhshëm qeverisës.

Statuti dhe platforma

Në seancën e parë të kongresit socialist është ratifikuar platforma elektorale e PS-së dhe ndryshimet në statut të përmbledhura në platformën e propozimeve të kryetarit të bashkisë së Tiranës, Edi Rama. Në këtë seancë është miratuar edhe lista e kandidatëve për deputetë të PS-së. Platforma e PS-së ishte përmbledhur në një broshurë, e cila ilustrohej me pamje nga viti 1997 dhe me arritjet e qeverisjes në fushat përkatëse, si dhe me premtimet elektorale për fushat përkatëse.



DETAJE

* Agim Hushi, tenor
Vetëm një e majtë serioze si PS-ja mund të përballojë programin reformues, shqiptarët s’kanë kohë të përballojnë shembullin e 97-ës. Nuk është koha që PD-ja të vijë në pushtet, ju i patë vetë pamjet që na treguan kohën e qeverisjes demokratike. Falënderoj PS-në për besimin që më dha për të kandiduar si deputet.
* Shezai Rrokaj, rektor i UT
Më duhet të vlerësoj se qeveria iu përgjigj pozitivisht kërkesës së pedagogëve për pagat, duke shpresuar të rrisë edhe ato të arsimtarëve. Qeveria sapo miratoi Kartën e Studentit të universiteteve. Kongresi i PS-së do të shërbejë për një platformë integruese dhe reformimi e sistemit arsimor shqiptar.
* Luiza Xhuvani, aktore
Ne aktorët jemi mësuar që të japim shfaqje dhe kjo e sotmja për ne është e veçantë dhe mjaft e vështirë, sepse nuk jemi mësuar me gjëra të tilla. Më lejoni të them vetëm diçka, për sa i përket këtij evenimenti të veçantë të PS-së dhe në prag të zgjedhjeve, se sytë e mi sot shohin nga ju, unë ju uroj mbarësi.
* homazhet
Kongresi është hapur zyrtarisht në orën 10:00 të ditës së djeshme kur Nano ka ftuar të gjithë kandidatët për deputetë për të bërë homazhe te Varrezat e Dëshmorëve të kombit. Me nga një karafil në dorë, kandidatët për deputetë të PS-së kanë bërë dje homazhe te Varrezat e Dëshmorëve të kombit.
* Aleatët
Krerët e partive aleate me PS-në në “Koalicionin për Integrim” kanë marrë pjesë dje në kongresin elektoral të socialistëve. Kreu i PSD-së, Skënder Gjinushi, i PAD-së Xhuveli, i PDS-së, Milo si dhe deputeti i PBDNJ-së, Kristo Gogji kanë marrë dje pjesë si të ftuar në kongres, por nuk kanë përshëndetur si herë të tjera.



Seanca e parë e kongresit
Shtypi larg “kongresmenëve” socialistë

Grupi i organizatorëve të kongresit socialist kishte improvizuar një sallë për gazetarët, të cilët nuk janë lejuar të hyjnë në sallën ku zhvillohej kongresi, në seancën e parë të tij. Gjatë miratimit të platformës elektorale, si dhe të miratimit të listës së kandidatëve, shtypi ka ndjekur seancën e kongresit në hollin e Pallatit të Kongreseve, nëpërmjet një ekrani të vogël televizioni. Herë pas here janë shfaqur para gazetarëve, sekretarë të PS-së, si Leskaj apo edhe deputetë të thjeshtë si Erjon Braçe. Organizatorët, mesa duket shmangien e gazetarëve nga salla e kanë bërë për të lënë të qetë “kongresmenët” socialistë, të cilët në kongresin pararendës u bënë temë e ditës me batutat që përcollën në një emision televiziv. Po kështu, shtypi duke mos qenë në kontakt me sallën, nuk ka mundur të “gjurmojë” sekretet për listat e deputetëve dhe debatet që kanë zier në radhët e delegatëve. Media, dje është “ushqyer” herë pas here me mesazhe politike rreth kongresit, që disa drejtues socialistë kanë përcjellë, duke lënë menjanë përgjigjen e pyetjeve për detajet. Thelbi i këtyre mesazheve ka qenë se ky kongres dhe platforma e tij elektorale është shumë e mirë dhe shumë moderne dhe premtuese për Shqipërinë.


Kongresi ratifikon listën pa ditur emrat e deputetëve të ardhshëm
Socialistët mbajnë sekret listën me 100 kandidatët

Kongresi elektoral ka miratuar dje listën e kandidatëve për deputetë pa publikuar asnjë prej 100 emrave të kësaj liste.

Në kongresin e djeshëm është lënë e hapur ideja e ndryshimit të kësaj liste. Në se do të ketë ndryshime në listën e kandidatëve për deputetë, do të jetë kryesia e PS-së që do të ratifikojë listën përfundimtare, edhe pse statuti i PS-së e ka të sanksionuar që është kongresi, forumi më i lartë që ratifikon kandidatët për deputetë. Në pritje të certifikimit të kandidatëve për deputetë të PS-së nga SHISH, për pastërtinë e figurës, krerët socialistë lanë të hapur idenë e ndryshimit të listës edhe pse ajo është ratifikuar dje nga kongresi. Askush nga sekretarët e kësaj partie nuk ka mundur të sqarojë dje se si do të procedojë PS-ja në rast se njëri prej kandidatëve të kësaj liste do të rezultojë figurë e papastër për të qenë kandidat për deputet, pasi sipas statutit është vetëm kongresi që ratifikon kandidatët për deputetë. Sekretari i përgjithshëm i PS-së, Gramoz Ruçi, ka dalë para delegatëve dhe fare thjesht ka kërkuar nga ata të japin një pohim për një listë, e cila ekziston por që sipas tij nuk është e nevojshme të publikohet. “Tashmë ju e dini se cilët janë emrat e listës. Jeni dakord me listën e kandidatëve?!”, ka deklaruar Ruçi duke i kërkuar miratimin e listës së “panjohur” të kandidatëve për deputetë dhe salla ka miratuar listën. Menjëherë pas ratifikimit të kësaj liste nga kongresi, vet Ruçi ka deklaruar se kandidatët do të certifikohen nga organet kompetente, duke lënë mënjanë faktin se kongresi është forumi më i lartë dhe i vetëm që ratifikon listën e kandidatëve për deputetë.

Reagimet
Pas mesazheve të BE-së për pastërtinë e figurës së kandidatëve për deputetë, krerët socialistë janë detyruar të mbajnë të pashpallur listën e kandidatëve për deputetë, pasi disa prej emrave të kësaj liste mësohet të jenë të kontestuar nga ndërkombëtarët. Përveç tri emrave të mundshëm për t’u larguar nga lista, për të tjerë personazhe të zgjedhur prej Nanos janë shprehur rezerva të institucioneve ndërkombëtare. Ndërkohë lista e kandidatëve për deputetë vazhdon të mbetet e panjohur për publikun, madje edhe për PS-në, në duart e Nanos dhe Ruçit. Ende nuk ka asnjë përcaktim, nëse dy kandidatët e Shkodrës të mbetur as jashtë as brenda listës do të konsiderohen si të ratifikuar nga kongresi elektoral i PS-së.


Precedenti

Ndryshimi i listës së kandidatëve pas kongresit elektoral është bërë edhe në zgjedhjet e vitit 2001. Kongresi elektoral i këtij viti kishte ratifikuar si kandidatë në Durrës, Natasho Paçon ndërsa pak ditë më vonë, në vend të saj kryesia ka miratuar Gazmir Bizhgën.



Lista e kandidatëve

Qarku Tiranë

Shpëtim Idrizi
Andis Harasani
Mimi Kodheli
Luan Rama
Spartak Poçi
Majlinda Keta
Musa Ulqini
Anastas Angjeli
Igli Toska
Arben Ahmetaj
Ermelinda Meksi
Petrit Malaj
Shyqyri Duraku
Durim Lame
Bashkim Haxhiu
Agim Hushi
Hasan Hoxha
Agron Dibra
Artan Lame
Mehmet Hasanlami


Qarku Korçë

1. Ben Blushi
2. Pandeli Majko
3. Ilir Kulla
4. Alfred Dalipi
5. Maqo Lakrori
6. Agim Isaku
7. Ahmet Hoxhallari
8. Fehmi Xhemo
9. Fatmir Xhafa


Qarku Durrës

1. Gazmir Bizhga
2. Gjergji Koja
3. Emin Barçi
4. Agron Duka
5. Lulzim Traga
6. Natasha Paço
7. Bujar Derveni
8. Sokol Kokomani


Qarku Fier

1. Albert Çaçi
2. Myzelejen Hoxha
3. Petro Koçi
4. Ylli Bufi
5. Blendi Klosi
6. Rajmonda Stefa
7. Kastriot Islami
8. Ethem Ruka
9. Arta Dade
10. Fatmir Xhindi
11. Vath Koreshi
12. Asllan Haxhiu


Qarku Elbasan

1. Qazim Sejdini
2. Taulant Dedja
3. Ndriçim Hysa
4. Bukurosh Stafa
5. Durim Hushi
6. Rrapush Tola
7. Taulant Balla
8. Valentina Leskaj
9. Elmaz Sherifi
10. Shpëtim Kateshi
11. Namik Dokle


Qarku Berat

1. Erjon Braçe
2. Marko Bello
3. Luan Memushi
4. Flamur Rogu
5. Bashkim Fino
6. Adnor Shameti


Qarku Vlorë

1. Arben Malaj
2. Bashkim Habilaj
3. Mezan Malaj
4. Besnik Dervishi
5. Arben Isaraj
6. Fatos Nano
7. Stefan Çipa
8. I pavendosur


Qarku Shkodër

1. Paulin Sterkaj
2. Viktor Doda
3. Zef Çuni
4. Lekë Çukaj
5. Musa Heta
6. Ramadan Hasani
7. Tom Doshi
8. Pal Lera
9. Nikolin Dedvukaj


Qarku Lezhë

1. Mark Nikolli
2. Shpëtim Cami
3. Albert Cakoni
4. Zef Preçi
5. Gjovalin Kadeli


Qarku Dibër

1. Qemal Minxhozi
2. Skënder Demiri
3. Ardit Kaja
4. Ilir Gjoni
5. Sadri Abazi


Qarku Kukës

1. Shaqir Gjoni
2. Asllan Dogjani
3. Shefqet Kastrati


Qarku Gjirokastër

1. Makbule Çeço
2. Vangjel Tavo
3. Gramoz Ruçi
4. Flamur Hoxha


Panorama

[Albo]

Pas fjalës së kryebashkiakut ishte parashikuar të fliste kryeministri, por ky i fundit doli nga salla dhe u kthye më vonë

Nano-Rama, incident në Kongres

A.R

Edhe pse kryeministri Fatos Nano dhe kryetari i Bashkisë së Tiranës, Edi Rama, u kanë bërë thirrje socialistëve dhe shqiptarëve për të votuar sërish PS-në në zgjedhjet e 3 korrikut, në kongresin e djeshëm është shënuar një incident mes tyre. Nano ka përshëndetur shumë ftohtë Ramën, duke mos lëvizur fare nga vende, kur ky sapo mbaroi fjalën përshëndetëse dhe u drejtua në pjesën qendrore të sallës ku ishte vendosur kreu i PS-së me bashkëshorten Xhoana Nano, numri dy i PS-së Gramoz Ruçi dhe dhe shkrimtari Dritëro Agolli. Madje, menjëherë pasi Rama ka zënë vend diku pranë Nanos, ky së bashku me bashkëshorten Xhoana, janë larguar nga salla. Sipas burimeve në PS, kjo përplasje Nano-Rama ka ardhur për shkak të zgjatjes tej parashikimit të fjalës së kryetarit të Bashkisë së Tiranës, Rama, pasi menjëherë pas tij do të fliste kryesocialisti Nano. Kjo ka sjellë dhe irritimin e kryeministrit, i cili ka reaguar me daljen nga salla, edhe për shkak të toneve kritike të fjalës së Ramës. Rama ndërsa ka mbetur në sallë, ka vazhduar të bisedojë me Ruçin dhe me personat e tjerë përreth. Pas ndërprerjes së paplanifikuar të seancës, një pjesë e delegatëve janë shpërqendruar në hollin e Pallatit të Kongreseve. Është dashur ndërhyrja e Ruçit që delegatët të ktheheshin sërish në sallë, ku do të mbante fjalën kryetari Nano. Gjatë kohës që Nano fliste, Rama është ulur pranë ministrit të Mbrojtjes Pandeli Majko dhe ka qëndruar aty deri në fund të kongresit, duke mos pasur më kontakte të tjera me Nanon.

[Albo]

1997, varre dhe arkivole ne Kongresin e PS

E Premte, 06 Maj 2005

Socialistet ndoqen nje strategji te qarte elektorale, gjate Kongresit te tyre 9 oresh, duke synuar rikujtimin e ngjarjeve tragjike te vitit 1997 per te evituar dergimin e votave te Partia Demokratike. Dokumentaret e kuruar me dramacitet, varret e hapur dhe buzeqeshjet e Berishes, jane perziere me pershendetjet e familjareve te atyre qe humben jeten ne trazirat e pranveres '97-tes

Elton METAJ

Socialistet ndoqen nje strategji te qarte elektorale, gjate Kongresit te tyre 9 oresh, duke synuar rikujtimin e ngjarjeve tragjike te vitit 1997 per te vjele me teper vota ne zgjedhjet e ardhshme parlamentare. Mes dokumentareve te kuruar me dramacitet, shfaqjes se varreve te hapur dhe pamjeve te Berishes, perziere me pershendetjet e familjareve te atyre qe humben jeten ne trazirat e pranveres '97-tes, Partia Socialiste u perpoq te permbushte slloganin e saj "Mbro te ardhmen".

"A mund te jete ky njeri Kryeministri yt?" Pyetja e vendosur mbi portretin e kryetarit demokrat, i cili ka shpallur publikisht se do te jete drejtoje qeverine nese Partia e tij Demokratike fiton zgjedhjet, eshte pasuar me shfaqjen ne ekranin e madh te Pallatit te Kongreseve te Vehbi Alimucajt. Pas bosit te "Vefa"-s, ka qene rradha e Sudes. Nano, i lidhur me pranga gjate nje seance gjyqi eshte pasuar me deklaraten e Berishes: "Nuk do te kete hakmarrje".

Nderkohe, buzeqeshjet e ish-Presidentit kane patur si shoqeruese ne sfond varret e hapura dhe arkivolet e shumte te prodhuar ne vitin 1997. Me pas ka qene rradha e tankeve, qe shetisnin lirshem ne rruget e Shqiperise, te mbushur me civile, te cilet lumturoheshin teksa zbraznin karikatoret e automatikeve. Sulmet e njerezve te armatosur mbi godinen e Kryeministrise, qe perfshihet nga flaket ne shtatorin e '98-tes, kane shenuar prologun e dokumentarit socialist. Ne fund te tij, eshte shfaqur Berisha, nen shoqerine e dy personave, ndersa mbi kokat e tyre eshte shkruar "ne kerkim". "Historia e tij, jo e ardhmja jone", eshte shkruar serish mbi fytyren e buzeqeshur te ish-Presidentit.

Por ringjallja qe socialistet tentuan t'i benin ngjarjeve te vitit 1997, me shpresen se elektorati nuk do t'i besoje rikthimit te Berishes, nuk perfundoi ketu. Ne skenen e Kongresit eshte ngjitur Lindita Tozaj, e shoqeruar me dy femijet e saj. E mbetur e ve, pasi bashkeshorti i saj kishte humbur jeten, pikerisht gjate ngjarjeve te vitit 1997 ne Vlore, Tozaj u shpreh ne mbeshtetje te socialisteve dhe kunder rikthimit te Berishes ne pushtet. Me tej, te njejten ide kane transmetuar edhe shume mesazhe te qytetareve te ndryshem, te cilet teksa deklaronin voten per socialistet, nuk linin pa thumbuar liderin demokrat.

Duke tentuar te gerrmojne ne kujtesen e shqiptareve, per te theksuar me force negativitetin e rikthimit te mundshem ne pushtet te demokrateve, socialistet zbuluan dje nje nga armet e fushates se tyre elektorale. Ate te goditjes direkte mbi Berishen dhe vitet e qeverisjes se tij.

Korrieri

[Albo]

Nano shkaterron mikrofonin

E Premte, 06 Maj 2005

Fjalimi i kryeministrit, njekohesisht kryetar i Partise Sociliste, Fatos Nano, eshte nderprere nga nje incident i vogel. Duke folur ne takimin e djeshem elektoral, mikrofonat e foltores papritur rane. "Edhe standartet e botes moderne kane probleme". Kjo ishte batuta e te cilen Nano ka kaluar me te qeshur kete situate te papritur. Gjithcka ishte organizuar me perpikmeri, duke parashikuar cdo levizje dhe cdo gje tjeter, por sic duket, asgje nuk mund te merret si e sigurt. Incidenti i mjeteve elektronike, ndodhi ne nje kohe kur Nano po sulmonte rivalin e tij direkt ne politike, kryetarin e Partise Demokratike, Sali Berisha.

[Albo]

Pershendesin te majtet boterore

E Premte, 06 Maj 2005

Kongresin elektoral socialist e kane pershendetur disa politikane dhe lider nga vende te ndryshme te botes. Kryetare te partive te majta kane qene prezente virtualisht ne sallen e Kongresit socialist. Pershendetjet e tyre jane transmetuar ne ekranin e madh vendosur ne plate. Ka qene kryetai i Partise Demokratet e Majte Italiane, Masimo D'Alema, kreu i PASOK-ut, Jorgos Papandreu, kryemionistri i Polonise, Marek Belka, ish-kryeministri rumun, Adrian Nestase, republikani amerikan, Bob Doll, kane uruar Kongresin socialist dhe uruar suksese ne zgjdhjet e pergjithshme parlamentare.

[Pride]

Tema


EDITORIALI

Sikur Kongresi i PS-së të mbahej në Jug të Shqipërisë?

Nga Mero Baze

Ndërsa ndiqja dje punimet e Kongresit të PS-së,
fillova të mendoj se a do të guxonin ta bënin këtë
kongres në Jug të Shqipërisë ku viti ‘97 dëmtoi më
shumë se kudo tjetër. Ka shumë pak socialistë, biles
asnjë socialist në Jug të Shqipërisë, që ka dëshirë ta
përdorë atë vit, qoftë dhe si kujtim në një kafene.
Kjo sepse ata e dinë mirë se çfarë ka ndodhur dhe kush
duhet të jetë kokulur për atë vit.
Për shkak të atij viti, mbështetësit e opozitës në Jug
të Shqipërisë, janë bërë pjesa krenare e shoqërisë në
Jug të vendit, pasi janë pjesa që nuk ka vrarë, nuk ka
vjedhur, nuk ka vënë maska në fytyrë dhe të dalë në
rrugë, nuk ka përdhunuar dhe nuk ka cënuar asnjë
pasuri private të dikujt.
Le ta çonim për pak në Tepelenë këtë Kongres dhe ta
çelte Gramoz Ruçi. Ju siguroj se do të ishte i pari që
do të thoshte të shikojmë përpara, se në të kundërt,
njerëzit do të kujtonin Gjolekë Malajn, nipin e tij,
që drejtoi Komitetin e Shpëtimit dhe plaçkiti
Tepelenën; do të kujtonin kushërinjtë e tij nga
Salaria, që u bënë tmerr i rrugës nacionale Tepelenë -
Tiranë duke plaçkitur, vrarë dhe marrë pengje; do të
kujtonin fëmijët e vrarë në mes të Tepelenës, në
përpjekje për të imituar beteja kundër Sali Berishës;
do të kujtonin një shokun tim inxhiner, që e morën
peng dhe ia zhdukën kockat në malet e Salarisë në
vitin 1999, për 5 milion lekë. Dhe jo vetëm Gramoz
Ruçi, por çdo socialist në Tepelenë, nuk do të donte
që ky Kongres të mbahej në atë qytet, nëse do të ishin
të informuar për skenarin e luftës së Edi Ramës. Kjo
sepse ata ndihen të turpëruar në atë qytet, kokuluar
para njerëzve të opozitës, kokulur para fqinjëve që i
kanë terrorizuar në emër të PS-së, kokulur para
qytetarëve të paanshëm që donin të jetonin të qetë.
Nëse ky Kongres do të mbahej në Vlorë, do të kishte
dhe më shumë vullnet nga PS-ja e Vlorës që të mos
flitej për vitin 1997. Arben Malaj për shembull do ta
kishte të vështirë, të fliste para popullit të Vlorës,
edhe pse Arben Latifi është vrarë dhe Zani Caushi
është në burg. Ai e di se vlonjatët e mbajnë mend atë,
që ditën që u dogj Bashkia e Vlorës, e deri sa në mes
të plumbave hiqte lekët nga Cenaj dhe privatizonte me
ato para, frigoriferë dhe ndërmarrje të tjera publike
në Vlorë. Ata e dinë se njerëzit e tij u bënë axhentët
e mbledhjes së pasagjerve për anijen që u mbyt në
Otranto. Ai e di se të gjitha këto e bëjnë të
tmerrshme mbajtjen e një kongresi të tillë në Vlorë,
ose së paku praninë e tij në atë sallë. Po ashtu dhe
Mezan Malaj do ta kishte të vështirë ta paguante atë
gruan me të zeza, nëse Kongresi do të mbahej në Vlorë.
Në Tiranë janë dhe fëmijët e Lek Çokajt dhe Besnik
Hidrit, po ata nuk kanë dalë kurrë në tribuna për t’i
kujtuar Luiza Hoxhës buzët e përgjakura mbi trupin e
babait të tyre, as Mezan Malajt thikat e ngulura në
pulpat e tyre dhe mbushjen e tyre me kripë, as Arben
Malajt bllokimin e rrugës Vlorë-Fier për të mos
tërhequr kufomën e babait të vrarë. Dhe ata janë
fëmijë pa baballarë, dhe ndryshe nga fëmijët e gruas
me të zeza, që Mezan Malaj nuk ia tregon ende se kush
ua vrau babain, fëmijët e Lek Çokajt e dijnë vrasësin,
gjakpirësen, dhe bllokuesin e rrugës. Por ne të gjithë
po përpiqemi t’i rrisim ata pa ndjenjën e hakmarrjes
për shkak të politikës. Por nëse dikush e ndjell
gjakun me çdo kusht, atë ka kush e merr.
Jam i sigurt se ky Kongres nëse do mbahej në Vlorë, do
të vinte në pozitë të vështirë edhe qindra mijëra
qytetarë vlonjatë, që u gënjyen, edhe pse Fatos Nano
në kulmin e pranverës së vitit 1997, i hodhi benzinë
zjarrit dhe u tha se lekët për të cilat ishin ngritur
në këmbë, do t’i merrnin 100 për qind. Pas 8 vitesh
Farudin Arapi u ndau atyre 5 për qind të lekëve të
humbura, pasi transferoi në xhepat e familjarëve të
tij miliona dollarë që gjeti në bankat e shtetit në
kohën që ministër Financash ishte Arben Malaj.
Ky kongres nuk mund të mbahej në Vlorë edhe për ata
qytetarë që mbetën brenda mureve në vitin 1997 dhe që
nuk ishin as vrasës, as viktima. Ata e dinë mirë kush
i ka bërë gjëmën atij qyteti, ndaj është pak e
vështirë të përsërisësh depresionin që u erdhi nga
njerëzit që janë sot në pushtet.
Ky kongres nuk mund të mbahej dot as në Sarandë. Nuk
mbahej dot, pasi socialistët në atë qytet janë njerëz
dinjitozë dhe nuk pranojnë të keqpërdoren dy herë. Ata
i njohin ata që morën peng Leonard Demin, i njohin ata
që dogjën bankën dhe komisariatin, e njohin dhe atë
burrin që iku me çorape në kokë nga kufiri dhe u kthye
me skaf nga Korfuzi. Ata e njohin se e dinë se ç‘bëri
Gramoz Ruçi për ta kthyer Sarandën në parajsë të
kontrabandës së cigareve që shkarkoheshin në Kakome
dhe dilnin nga Kurveleshi me mushka. E dinë se çfarë
bënë ata që janë sot në krye të PS në qytet, për të
djegur Delvinën dhe Sarandën dhe për t’i mbajtur
njerëzit në rrugë me shpresë se do të shpëtonin nga
pushteti i Sali Berishës. Për këtë arsye ata e kanë
ndëshkuar me votë partinë që bëri vitin 1997 dhe kanë
ndërruar gjeografinë elektorale të Shqipërisë.
Ky Kongres nuk mund të mbahej as në Gjirokastër, se ai
qytet diti të futej brenda mureve të ftohta për të mos
u bërë pis. Ata i kanë aq të mëdha dritaret sa të
shikonin kush ishte në rrugë dhe kundër kujt. Ata nuk
manipulohen dot aq lehtë, sa ç‘mendon skenaristi i
Kongresit të PS-së.
Të vetmit njerëz që janë gati të flitet për vitin 1997
në Jug të Shqipërisë, janë njerëzit e opozitës, ata që
u terrorizuan, që u vranë që u përndoqën, që u
torturuan vetëm pse kishin nga një teserë të PD-së në
xhepa. Por ata falin fqinjin që i trembi si socialist,
falin njerëzit që dogjën dhe plaçkitën në histeri e
sipër, falin dhe kryetarët e PS-së së qyteteve të
tyre, se e dinë që aq kishin në dorë, falin dhe
Gjolekë Malajn, dhe Gozhitën, dhe Targajn dhe Lapën,
por nuk pranojnë të marrin në dorë asnjë faturë
edhepse mund të jetë dizenjuar bukur nga Edi Rama. Ata
i kanë flakur ndërkohë të gjithë ata personazhe që u
marrosën dhe i vunë zjarrin Shqipërisë, por nuk falin
dy herë. Nuk falin dot ata që duan të rindezin
zjarrin. Ndaj dhe në shumicë janë të vetmit që duan të
hapet dosja e vitit 1997. Jam i sigurt se nëse hapet
kjo dosje, në Jug të Shqipërisë nuk fiton më asnjë
deputet socialist. Ndaj ky Kongres regresiv, kjo
thirrje për gjak dhe urrejtje në sallonet e Pallatit
të Kongreseve nuk lexohet njësoj në Jug të Shqipërisë,
atje ku njerëzit kur flasin, nuk lexojnë fjalime në
ekran, siç e lexonte dje Fatos Nano, për të imituar
Fidel Kastron, por numërojnë viktima. Për këtë arsye
njerëzit e opozitës në Jug të Shqipërisë, duan me çdo
kusht të hapet dosja e vitit 1997. Duan se ata kështu
e kanë të sigurt fitoren në çdo zonë. Në Vlorë nuk ka
nevojë të premtosh, mjafton të thuash se nuk do të
bësh si ka bërë Arben Malaj, në Vlorë nuk ka nevojë të
premtosh se nuk do të vjedhësh, mjafton të thuash se
nuk do gllabërosh Vlorën si ka bërë Mezan Malaj, në
Tepelenë nuk ka nevojë të bësh fushatë, mjafton të
thuash se nuk do të përdorësh djemtë e Salarisë për të
zënë prita në rrugë, në Gjirokastër nuk ka nevojë të
bësh fushatë, mjafton të thuash, që banka nuk do të
jetë në dorë të Gjolekë Malajt, në Sarandë nuk ka
nevojë të premtosh prosperitet, mjafton të thuash që
cigaret e Gramoz Ruçit nuk do të shkarkohen më në
Kokome, por në doganën e Portit. Në jug, atje ku duhet
të mbahej ky Kongres kushtuar vitit 1997, Kongresi i
ka dhënë fitoren opozitës. Në Tiranë ka trimëruar
vetëm Edi Ramën, i cili shpreson që viti 1997 të
përsëritet vetëm në datën 29 Qershor. Por ai vit ka
365 ditë dhe 366 prej tyre turpërojnë socialistët, po
të numërojmë dhe ditën e pardjeshme.





.



Mir do ishte te fliste Imami e te tregonte 97-ten.