E di qe per shume kend do te jete vend gjykimi ,thene thjeshte do te jete nje fushe beteje mes meje dhe ndjenjes sime.Vendosa te shkruaj ketu per te kerkuar nga ju nje rrugedalje nga gjendja ime momentale(e di qe shume kush nuk do ta kuptoj, ashtu si une qe nuk e kam kuptuar deri tani kete gjendje),duke u sygjeruar nga nje shoqe e cila me bindi qe vetem ju mund te me ndihmoni!
Problemi qendron keshtuam 25 vjeqare,nene e dy femijeve te mrekullueshem,dhe grua e nje burri qe shume kush do ta kishte lakmi.Nga kurreshtja e botes virtuele edhe une hyra ne bisede me disa "shoke" edhe pse kurr ne asnje rast nuk e kam dhene nderin tim ,por gjithnje duke u paraqite si grua e martuar qe kerkon nje bisede te rendomte ditore.Ka kohe qe bisedoj edhe me Y...eshte i martuar ka edhe ai 2 femije,dhe kalonim pasdite te bukur 1 oreshe kur une gjeja pak pushim para puneve te mbremjes e ai para se te nisej ne pune ,ku punon naten.Cdo gje ishte ne vendin e duhur ,bile bashkeshorti im shume shpesh fliste me te edhe nese une nuk isha aty ,se u be rutine ne familje nje ore bisede me Y.Kishim shume te perbashketa duke fillu nga hobit e njejte e deri tek dashuria e madhe per familje,por,, une fillova te ndjej diqka shume me te madhe per te,te cilen e kisha verejte prej kohesh edhenga ana e tij,por qe i heshtnim,nuk e kisha te lehte te shkoj diku per vizite ne kohen e mbremjes e te mendoja qe ai me pret, digjesha te kthehesha se paku 5 minutat e fundit te jem me te.Nuk flisnim per dashuri,ajo do te ishte tabu,sikur mos te ishte ajo mungesa qe ndjenim .Mungoi dy dite dhe mua sme zihej vendi vend,kur u lajmerua une isha vetem ate dite ,poashtu edhe ai,me tha; jam larguar keto dite qe te te harroj!Dhe i thash une,korre sukses ,duke qeshe por ne vete mbeta pa fuqi,jo tha nuk mundem pa ty ,te dua me shume se jeten time,e kisha enderruar ate fjale prej kohesh edhe pse e shtypja ne vete,por kur e pashe me zzuri tensioni me i larte qe mund ta zeje njeriun nga ndjenja e dashurise.Mos i thash se jemi ...(duke ia rikujtuar gjendjen e lumtur familjare) e dija qe i dinte dhe eshte shume i vetedishem,por ski si i ik ndjejnjes,te dua edhe une i thash,por kjo qon ne gremine, dhe filluam biseden per ndjenjat tona,e dua shume dhe e di qe me don edhe ai me shume se shume,por nuk jemi ne gjendje ta humbim familjen dhe nuk pranojme asesiii kete pune,por as pa njeri tjterin nuk mundemi,ende nuk jemi takuar ,edhe pse na ndajne 800 km,por kam frike nga takimi perball,se aty nuk do te mund te fshehja ndjenjen per ta shijuar vetem nje here nje puthje nga ai.Me thuani si te ja bej,ME TE NUK MUNDEM, PA TE KURRSESI!!!!!!!
Krijoni Kontakt