Suzana Zisi

[EAGLE_1]

JAM KLITHMA E QIEJVE TË TU…



E shkruaj dashurinë mbi lëkurën time.
E nis udhës së gjatë.
Shtriqet kilometrash të ndezura amshimesh,
e lagësht,
........e pluhurosur,
...................e ngratë…
Zogjtë e malit çukisin simbole,
metaforat, ftillohen deteve me shkumë,
tkurren vargjet, shkretëtirave të heshtjes,
jam unë...
Të mbështjell me rima dhe asociacione.
Tretem
.....e detit shkumë,
..................e qiellit, re.
Ashtu e përgjakur, nderem mbi lëkurën tënde,
dhe duke pëshpëritur: “Je imi Diell”,
Fle…

[EAGLE_1]

MBI RENË E BARDHË…



Në ëndrrat e njëri - tjetrit,
Koha ngrin dhe hapësira ndihet e zënë në faj…
Çarçafësh të butë lëkure,
Pleksur përqafimesh…
Shkrirë dëshirash ekstreme,
Zemrat i morën në duar
.......................për t’u qetësuar regëtimat…
Në ëndrrat e njëri-tjetrit,
Në shtretër degësh të blerta, kapluar,
Ajo ia vodhi paqen,
Kraharorit të tij rrënjëzoi.
Ai, rrëmbeu çmendurinë e saj
Dhe…e mbolli në tokën e premtuar – zemër
Qiellit,
Mbi renë e bardhë në ëndërr,
Ku dashuritë krihen në pasqyra yjesh,
E dhimbjet s’kanë emër…

[EAGLE_1]

NË ËNDRRËN TIME…



Në ëndrrën time,
që s’është më ëndërr.
Je Princ i kaltër, Unë – Hirushe.
Ti - dhëndrri im drithëruar,
Unë - nusja jote, buzëprushe…

Në ëndrrën time,
që s’është më ëndërr.
Me krahë zogjsh ti i thur letër,
zemrës sime që shekujsh endet,
Të të kërkojë në kohë tjetër…

Në ëndrrën time,
që s’është më ëndërr,
Ti vjen e ikën, ikën, vjen.
Një puthje lë tek cepi buzës,
E kraharorin ma rrëmben…

[EAGLE_1]

MË THËRRMOHEN FLETËT…



Drithërojnë dhimbshëm ditët, netët.
Jam e hapur si libër.
Kopertina, mbahet ende.
Brenda, më thërrmohen fletët.


HOME SWEET HOME...



E ëmbla shtëpia ime...
Mbështjellë me çarçafët e ngrohtë të fjalëve.
Mbuluar me çatinë e ritmeve...



DUEL...



Unë,
vizatoj “burgun” tim,
me hallka të metalta errësire.
Kyçem dhimbjesh.
Çelësin flak, në oqeanin e heshtjes.
Ti,
kalëron “Muzën” time të ngrirë,
për të çarë shtegun e buzëqeshjes.


Suzana Zisi

[Dito]

Bukur, bukur.



Dito.

[mondishall]

Dhe vertet bukur...Urime

[EAGLE_1]

E bardha eshte pak


Një mur,
i lyer
me të zezë
dhe me të bardhë...
E zeza, është shumë.
E bardha - pak.
Ngjyrat,
luftojnë ashpër.
Ngjyrat,
lëshojnë gjak.
Përpëlitet e bardha.
E zeza, shumohet.
Syri,
më tmerrohet…!
Mur.
Mur i zi,
larë në gjak.
S’dalloj dot të bardhën.
E bardha,
.............është,
......................pak…!

[EAGLE_1]

Me vjen te te mbys...


Që ti, nuk je rastësisht në rrugën time,
Këtë ma pëshpëritën Zotat,
Duke pirë në haremin tim të përfytyrimit,
kafen e marrëzisë ...
Shpesh më vjen të të mbys,
E, më pas, të të ha,
(sigurisht pa dhimbje)
atë fytyrëzën tejet të bukur.
Pa tendina të shqyera e gjak,
në shtratin e madh të urisë.
Si thua, së pari (se fund me sa duket nuk ka),
E nisim me një të puthur?

[EAGLE_1]

●●●



Ia preva gjelbërimit, kokën,
...........................me një të rënë të kosës.
Përulur gjer në amëshim…
E, nëse nesër,
mbarsur me klorofil,
nuk gdhihem degë
..................në qiellin tënd.
Do pjell errësirash
Yllin e mëngjesit…
Pikuar,
mbi gurët
e varrit
tim…

[EAGLE_1]

Kthehu…


Zvarrite hapin e plogësht,
Mbi gjurmën që le kur erdhe,
(E parmja dhe e mbrapshta
S’përputhen aspak)

Këpucët e ikjeve pa kthim,
Lermi në prag.

Ktheje me fund kupën e verës – gjak.
Edhe trishtimin…

Për dashurinë që nuk t’i ngrohu
……………………….ankthet e ftohta,
Për zjarrin që mbi hirin e saj u mpak.

Mëshoji me forcë gjurmës së ikjes,
Për të gdhendur kthimin…