Bicikleta

[diikush]

....a mund te krahasohet nje bicikletist elegant me nje barkderr mafioz qe del nga benzi e duke shkundur valixhet e dhjamosura hyn ne klubi a ministri....

me kishte zene malli per vendlindjen....

[Brari]

Sa thoni ju kushton afersisht nje biciklet garash nga keto llojet e viteve te fundit qe perdorin ciklistet ..psh nga ato ne Tur de Franc apo xhiro d 'italia..?



ore sa pak amator biciklete paska ketu?

[Undefined]

edhe mua me pelqen bicikleta pasi me kushtoi shume te rrexuara edhe nxirje neper kembe apo te gervishtura kur e kam mesuar, me duket kam qene 10 vjece lol, kokedere une doja ta mesoja vetem, me kujtohet desh me ka shtypur makina pasi me pelqente ta mesoja ne rruge, pasi ishte e drejte ahaha, sorry kujtimet e atehereshme.
Ndersa ketu kam nje biciklete, dal mbasditeve kur kam kohe te lire. I like it

[Undefined]

ah po harrova te flisja per estetiken shenjat qe jam vrare atehere me kane kaluar pa merak. Eshte estetike pasi nuk ke nevoje te besh vrap lol, edhe ndihesh bukur ne kuptimin self-esteme, dmth komode ne aparence.
Do t'jua recomandoja
...

[FЯODO]

looooool .....ca teme
Qe ta dini ju kalamoja, une e ngisja bicikleten nga shpia ne pune per 4 vjet rresht 6 muaj ne vit
I have very good calves
E beja jo si detyrim por nga deshira, sa here me kapte shiu ne mes te autostrades.
Oh, harrova te them me kryesoren, gjatesia e rruges me kapte 40 minuta vajtje e 40 minuta ardhje

[GinaKoukla]

hera e fundit qe kam hypur ne biciklet ka qen kur kam qen 14 vjec

[mitjuk]

pershendetje

edhe ketu ku jetoj larg ATDHEUT tim kam biciklete

e preferoj (hahahahhaha)

[sirena_adria]

Çfarë ndodh pasi ngasim biçikletë për një orë?

Çiklizmi është një nga format e preferuara të rekreacionit, por ngadalë po bëhet mjeti kryesor i transportit.

Ndër të tjera, përmirëson shëndetin mendor, ndërton muskujt, zvogëlon rrezikun e sëmundjes së zemrës, ka një efekt pozitiv në tru, siguron gjumë më të mirë, forcon sistemin imunitar dhe shumë më tepër.

Ndërsa udhëtoni me biçikletë, ju jeni më pak të përqendruar në djegien e kalorive, lodhje dhe djersitje, dhe numri i kalorive të djegura rritet pa u përqendruar shumë. Ta themi thjesht, krijon një ndjenjë të mirëqenies që nuk është e pranishme në shumicën e formave të ushtrimit.

Një orë biçikletë në ditë është një mënyrë e shkëlqyeshme për të inkurajuar humbjen e peshës. Një person prej 80 kilogramësh do të djegë rreth 650 kalori gjatë një ore ngasje me një intensitet të moderuar.

Këto nuk janë të gjitha përfitimet e një udhëtimi një orë me biçikletë.

Shkencëtarët kanë zbuluar se ngasja e një biçiklete përmirëson gjendjen shpirtërore. Kur një person është i qetë dhe ndihet mirë, ka shumë më pak të ngjarë të ndiejë nevojën për të ngrënë shumë me ëmbëlsira dhe ushqime jo të shëndetshme.

Një orë vozitje në ditë do të ndihmojë gjithashtu në ndërtimin e muskujve, dhe rritja e masës muskulore krijon një formë të hollë dhe trupore.

Përveç kësaj, muskujt djegin më shumë kalori sesa dhjamin, edhe kur jeni ulur. Kjo do të thotë që edhe pas atyre orëve të biçikletës, trupi juaj do të djegë më shumë kalori se zakonisht.

Një orë në ditë në biçikletë do të jetë e mjaftueshme për të përmirësuar sistemin tuaj imunitar dhe për të luftuar më mirë infeksionet.


Bota Sot

https://www.botasot.info/mediale-vip...rst=1630679636

[sirena_adria]

Kush e shpiku biçikletën e parë ?

Biçikletat janë mjete jashtëzakonisht praktike. Duke iu falënderuar biçikletave mundemi që vetëm me fuqinë e muskujve tonë të udhëtojmë larg dhe qetë. Ilustrimin më të vjetër të njohur për udhëtimin mbi dy rrota e gjejmë në dritaren në kishën e “Stoke Poges”, në qarkun anglez të Buckinghamshire-it.


Kjo skenë vjen nga viti 1642 dhe tregon një burrë mbi një biçikletë të thjeshtë. Shënime të tjera të atij mjeti nuk kishte. Prodhimi i parë i biçikletës ka filluar në vitin 1790,transmeton gazeta Kosova Sot.

Më e suksesshmja ndër biçikletat e para ishte “Célérifere” (mjeti me dy rrota nga viti 1790 i cili lëvizte duke e shtyrë me këmbë nga toka ), kurse më vonë është quajtur “Velocifero” (rreth viti 1800, ajo drejtohej vetëm me këmbë pa i lëshuar në tokë). Mjeti i tillë prej druri, i quajtur “kalë prej druri”, ishte bërë në vitin 1791 në Francë, nga konti i Sivraca-s. Udhëtari thjesht hipte mbi atë dhe fillonte “të ecë”.

Megjithatë, ajo biçikletë e thjesht duhej ndalur në çdo hap për shkak se nuk kishte asnjë mekanizëm të kontrollit. Prandaj, biçikleta e parë ishte përdorur kryesisht vetëm për argëtim. Biçikleta e parë me boshtin e pasmë lëvizës u shfaq në vitin 1817. Shpikësi i saj, baroni Von Drais De Sauerbrun e quajti “Draisienn”.

Korniza e biçikletës ishte bërë nga druri me dy rrota të mëdha dhe zinxhirë nga hekuri. Ky dizajn shpejt u bë i popullarizuar në shumë vende, duke përfshirë edhe Anglinë, ku fitoi emërtimin, “hobby horse” (kali i drurit për fëmijë). Pavarësisht popullaritetit të saj, rreth vitit 1830, “Draisienne” doli jashtë modës, duke ndalur prodhimin e saj.

Progres i madh është arritur vitin 1838, kur një farkëtar skocez me emrin, Kirkpatrick Macmillan, shpiku biçikletën e parë me pedale. Pedalet janë shkelur me këmbë dhe kanë futur në lëvizje levën në rrotën e pasme. Në vitin 1861, Pierre dhe Ernest Michaux, në Paris prezantuan triçiklen e tyre.

Ajo kishte pedale që direkt fuste në lëvizje rrotën e pasme. Në vitet gjashtëdhjeta u prezantuan fellnet me tela dhe rrotat nga goma. Në këtë mënyrë, u rrit shpejtësia e biçikletës, kurse si pjesë e pajisjes ishin inkorporuar frenat.


Kosova Sot

https://www.kosova-sot.info/ok-kids/331186//

[sirena_adria]

Bicikleta e parë në Shqipëri nga Konsulli Suedez në Shkodër

Nga Skender Temali , shkrimtar - Qershor 2017


Marubi, 1897 Shkodër

Mbase jo të gjithë ju që po lexoni këtë shkrim e dini se në Europë jeton një qytet që lëviz mbi dy rrota: është Shkodra, një qytet verior në Shqipëri. Shumë i lashtë, sa daton XXV shekuj më parë. Ka qenë kryeqytet i mbretërisë ilire, por që kur lindi e u zhvillua, unë do të thosha, edhe kryeqytet i mrekullive natyrore: ka fusha, kodra e male, ka tre lumenj Drini, Buna e Kiri që i qëndrojnë si brerore. Kështjella me gurë ciklopik e që sundon tërë relievin, që nga bregdeti Adriatik e deri në Alpe, ka në “themel” një legjendë impresionuese të nënës që muroset në mënyrë që të mos shembet kurrë! Mbase këto burime natyrore patën shtuar në rrjedhë të shekujve edhe lakmitë e pushtuesve.

Por ne në këtë shkrim nuk do të merremi me aspektin historik e gjeografik, por dhe të asnjë fushe tjetër gjurmëlënëse; do u paraqesim një dukuri të rrallë, mbase dhe në Ballkan, pasi Shkodra është një qytet që lëviz mbi dy rrota. E kuptueshme tani për lexuesin, një qytet që lëviz mbi biçikletë, edhe falë faktit se ku ai popullohet është i sheshtë, 12 km i gjatë dhe rreth 6 km i gjerë, e kështu mjaft praktik për pedalim, aq sa jo pak kronistë, shkrimtarë e gazetarë e kanë quajtur atë “Qyteti i biçikletave”, një model i transportit ekologjik, sidomos tani kur mbi qytete nuk enden retë që sjellin shi, por retë e smogut që të asfiksojnë.

E ka kaluar shekullin që kur në Shkodër u pa të lëvizte rrugëve të saj, sa me kalldrëm e sa gjithë pluhur, një i huaj me një mjet që s’e kishte parë asnjë vendali i padalë jashtë shtetit. Kalendari fiksonte vitin 1907. Ai qe konsulli i nderit i Suedisë, ndaj edhe kush e dëgjoi, u dynd andej nga rruga kryesore ku ai lëvizte që ta shihte me sy atë mjet që ecte mbi dy rrota pa u tërhequr nga kafshët. Me kaq, kurioziteti u shua, po s’u shua lakmia për ta pasur një mjet të tillë udhëtimi dhe kush qe më i kamur e më i dalë jashtë Shqipërisë, nuk ngurroi të sillte biçikleta të markave të ndryshme, më së shumti italiane.

Por në kuadrin historik na duhet të përmendim edhe një foto të dy burrave me biçikleta, të nxjerrë nga fototeka “Marubi” e vitit 1897, me veshje kombëtare shqiptare, por që nuk janë të evidentuar se kush janë për t’i dhënë më vërtetësi kohore asaj. Fillimisht biçikleta në qytetin tonë u quajt “Velisipet”, por edhe dyrrotullake.

Shkodra, ky qytet që besonte në tri fe: myslimane, katolike dhe ortodokse, Shkodra – kjo pioniere e thuajse të gjitha fushave të artit e të kulturës në Shqipëri, pati edhe anën tjetër të medaljes: gruaja qe e mënjanuar nga jeta e shoqërisë, fanatizmi bënte punën e tij, ndaj dhe një ditë, si pas një kushtrimi, qytetarët u dyndën sërish nga rruga kryesore ku po kalonte… një grua mbi biçikletë. Dhe ajo nuk qe shqiptare, por një grua e konsullatës austriake. Edhe pse biçikleta nuk kishte fituar “qytetarinë” e plotë, ajo po kuptohej sikur ishte krijuar enkas për këtë qytet, aq sa policia vendore që në vitin 1915 u pajis e nisi të pedalojë me biçikleta.

Me shtimin e numrit të biçikletave, një grup qytetarësh shkodranë vendosën të krijojnë sportin e çiklizmit që në vitin 1920. Rrethi i parë çiklistik, që është edhe i treti në Europë për nga vjetërsia, pas Francës e Italisë, është organizuar pikërisht në qytetin tim. Ndaj dhe në vazhdimësi Shkodra ia ka dhënë tonin këtij sporti, aq sa jo vetëm të rriturit, por nuk ka fëmijë që të mos dijë të ngasë biçikletën.

Duke pasur parasysh se deri në dekadat e para të shekullit XX shtëpitë shkodrane ishin një dhe dykatëshe e rrallë trekatëshe, se shumica prej tyre kishin oborre e haure, mundësia e mbajtjes dhe e lënies së biçikletave ishte e jashtëzakonshme. Ato erdhën nga viti në vit duke u shtuar, por si gjithnjë, deri në çlirimin e Shqipërisë nga nazifashistët më 29 nëntor 1944, biçikleta qe privilegj i burrave e djemve. U arrit deri atje sa të kishte dhe një “konkurrencë” se kush të kishte biçikletën më të bukur.

Zhvillimi i Shkodrës, krijimi i një zone industriale jashtë vijës së verdhë të qytetit, e bëri biçikletën një mjet pune të domosdoshëm, jo vetëm për burrat, por edhe për vajzat e për gratë, aq sa, në aneksin e stadiumit të qytetit e në fusha të periferisë shihje vazhdimisht me dhjetëra femra duke mësuar pedalimin në biçikletë.

Qe një kohë kur qarkullimi nga shtëpia në qendrën e punës nuk përballohej dot nga 2-3 autobusë urbanë, kur askush, veç pushtetarëve të lartë vendorë e qendrorë, nuk kishte mundësi të udhëtonin me vetura, biçikleta qe zgjidhja e vetme, edhe pse kërkesat në rritje nuk plotësoheshin dot nga importimi i tyre (fillimisht nga vendet e Lindjes e më pas nga Kina). Me biçikleta dilnin në punë mjekët e mësuesit, mjeshtrit e çirakët, inxhinierët e artistët, nëpunësit e ushtarakët, etj.

Nga fundi i viteve ’50 të shekullit të kaluar, kur Shkodra kishte kund rreth 60 000 banorë, ka të dhëna të plota se në qytet numëroheshin mbi 10 000 biçikleta. Ishte koha kur edhe biçikletat regjistroheshin dhe çdo qytetar, ndaj një pagese simbolike merrte një llamarinë me fushë të bardhë sa një celular mesatar ku kishte të stampuar numrin, që ishte i detyruar ta vendoste nën shalën e biçikletës. Pat njerëz të fiksuar pas numrave, aq sa në Shkodër dihej se violinisti Kolë Vjerdha kishte gjithnjë numrin 1, se Nazmi Mandia e Kel Temali qenë ndër të parët që pedalonin mbi biçikleta, se ai që e mbante “Bianchi-n” e tij edhe pse e përdorte prej disa vitesh si të kishte dalë atë ditë nga fabrika, se Faik Quku, instrumentist i njohur i ahengut shkodran, se Fadil Kruja e Ragip Curri qenë ndër të parët që futën në Shkodër biçikletën dyshe, se Mark Mirashi, sapo mori diplomën si kirurg bleu një “Mifa” e me të doli në pension, etj. Shkodra kishte më shumë se çdo qytet tjetër shqiptar reparte e dyqane të riparimit të biçikletave, pasi nevoja për to, edhe në kushtet kur jo të gjitha rrugët qenë të asfaltuara, qe e madhe. Janë të njohur në Shkodër mjeshtrit biçiklistë, si Qazim Damnori, vëllezërit Kallugjeri, Sadetin Ulqinaku, Enver Kosova e shumë të tjerë.

Një dekadë më pas, ndërmarrja e re e punimeve artistike, me afro 3 000 punëtore, kishte në sheshin para zyrave e reparteve çdo ditë mbi 1 000 biçikleta, ku vajzat e gratë shkodrane shkonin e dilnin nga puna.

Pas përmbysjes së sistemit të kaluar, në vitin 1991 e deri më sot nuk mund të themi se është e njëjta statistikë, edhe pse qyteti për nga ana demografike ka shënuar rritje të ndjeshme. Kjo për arsye se zona industriale që numëronte dhjetëra mijëra punëtorë u asfiksua dhe shumë ndërmarrje u mbyllën. E nëse deri dje qyteti ecte plotësisht mbi dy rrota, sot ai ndoshta në të njëjtat raporte ecën mbi katër rrota, mbi makina të markave të ndryshme, aq sa sidomos në rrugët kryesore veç në mesnatë mund të gjesh vend për parkim. Por gjithsesi, Shkodrës askush nga qytetet shqiptare nuk ka mundur t’ia heqë nga koka kurorën e kampiones së biçikletave. Sërish me mijëra të tilla qarkullojnë arterieve të tij. Autori i këtij shkrimi, aq i dashuruar pas zhvillimit e së resë, nuk ka bërë “kompromis” e as ka provuar të marrë patentën e makinës, pasi siç them sot me humor, “nuk kam ndërmend ta ndërroj “Benz”-in tim, që është një biçikletë e markës gjermane, as me “Benz”-in e vitit 2013!”.

Të impresionon fakti që Jozef Zualleart, një njohës nga më të azhurnuarit e pedalimit me biçikleta në Europë, në një studim të vitit 2011 e dallon Shkodrën si qytet rekord në Shqipëri, madje në Europën Juglindore dhe atë Qendrore, me një përqindjeje të lartë pedalimi prej 29%. Ajo renditet mes qyteteve europiane të njohura për kulturën e lartë pedaluese, të tilla si: Bolzano, Ferrara, Fraiburg, qytetet e Vendeve të Ulëta dhe Vendeve Skandinave.

Krijimi në Shkodër i një organizate jofitimprurëse, e quajtur ‘GO2’ [shko me 2 këmbë dhe mbi 2 rrota] me fokus lëvizjen urbane të qëndrueshme, ndër të parat në llojin e vet në Shqipëri dhe mbështetja që ajo ka gjetur nga pushtetarët vendorë e banorët, flasin se pedalimi me biçikleta do të fitojë terren e do të vijë duke e pasuruar përvojën e saj të hershme me elementë bashkëkohorë.

Lëvizja e Shkodrës mbi dy rrota ka inspiruar edhe poetin Mehmet Gucia, lëvruesi i parë dhe më i suksesshmi i hajkut japonez në këtë qytet. Ai ka në dorëshkrim një vëllim me 100 hajke, kushtuar biçikletës në Shkodër. E për të shuar kureshtjen e lexuesve të këtij shkrimi, po sjellim dy hajke, njëra prej të cilave i kushtohet poetit më modern të shekullit të kaluar, Migjeni, i cili sa qe mësues në Vrakë, rrugën nga Shkodra në këtë fshat e kthim disa kilometra e bënte përditë me biçikletë: Përballë murlanit/Nuk ndalet biçikleta./Është Migjeni dhe: Shoh nga Rozafa/ Udhën nga valon Buna: Lumë biçikletash! Sot përditë e më shumë pranë institucioneve e ndërmarrjeve, ndanë pazareve, stadiumeve e fushave të sportit sheh jo me dhjetëra, por edhe me qindra biçikleta të parkuara; në ditët pa shi, me biçikleta, plot familje apo grupe shoqërore bëjnë ekskursione deri në Shirokë e Zues e tek Ura e Mesit, disa kilometra larg qendrës së qytetit. Dashuria për pedalimin mbi biçikletë u rrënjoset fëmijëve që të vegjël, aq sa kush është familjar, para biçikletës do të ketë edhe një kosh ku vë fëmijët e moshës 2-5 vjeç dhe me të shëtit rrugë më rrugë.

Sot në Shkodër ka disa markete ku shiten biçikleta të tipeve të ndryshme, por edhe pjesë këmbimi për to, ka një lëvizje sociale për të shtuar numrin e përdoruesve të biçikletave, aq sa u arrit deri atje sa të tërhiqej vëmendja e opinionit e në prefekturën e Shkodrës të organizohej simpoziumi i parë ndërkombëtar mbi lëvizjen e qëndrueshme, më tetor 2012. Por kjo lëvizje merr përmasë e kuptim të ri, kur që nga kryetari i bashkisë e deri tek presidenti i një firme, që nga deputeti e drejtori i gjimnazit, që nga nëpunësi e ushtaraku të shkojnë në zyrë me biçikletë, jo sa për të dalë në një foto.

Pse jo, në një shesh kryesor, biçikletës t’i ngremë një monument, pasi ajo ka qenë bashkudhëtare e jetës që prej një shekulli e këndej e të mos mjaftohemi me vendosjen e një skeleti të saj në një rrethrrotullim të qytetit.


https://www.voal.ch/bicikleta-e-pare...media/dossier/