Kishim një botë - ne të dy

[blue_crystal]

ti nuk je me pjese e jetes time, dhe tani e di, kurre nuk do te jesh. E di s'do me besoje kurre po te te thoja se te mendoj cdo dite. Nuk ndjej me mall, as nostalgji, asgje. vetem se qe kur te kam humbur ty kam humbur deshiren per te ngritur koken nga qielli e per te pare yjet, per te ndjekur me sy nje re levizese ne nje cep te kalter te qiellit, per te vene re lulen e pare qe çel. Qe kur te kam humbur ty kam humbur kaltersine. Kam shume gjera per te thene, por nuk e di nga t'ia filloj. Nuk e di ne bej mire qe flas per kete bote qe tashme u tha e u harrua (e kishim parashikuar).

[blue_crystal]

E hodha rrjetën e endur me dejet e trishtimit
Për të mbledhur copat e zemrës me gjak të tharë stolisur
Ndërsa në veshë më oshëtin zhurmë krahësh të thyer pëllumbash
E në perceptimet e mundshme të imagjinatës sime të vjetër
Më shfaqen varre zambakësh të bardhë

[Poeti]

E hodha rrjetën e endur me dejet e trishtimit
Për të mbledhur copat e zemrës me gjak të tharë stolisur
Ndërsa në veshë më oshëtin zhurmë krahësh të thyer pëllumbash
E në perceptimet e mundshme të imagjinatës sime të vjetër
Më shfaqen varre zambakësh të bardhë

blue_crystal,

Kur kemi halle, kur kemi probleme, kur kemi dhembje, mënyra më e mirë për ti tejkaluar këto gjendje trishtimi, është të ndahen këto me miqët t'i rrëfehesh dikujt që të dëgjon...
Këtu është një prej vendeve më të mira, ku mund të rrëfehemi, pa pasur nevojë të tregojmë identitetin tonë!!!
Prandaj hap zemrën, shprehu, sepse këtu je në sofrën e përbashkët me vëllezërit dhe motrat e tua....

[blue_crystal]

Përgjatë rrugës së pashkelur më parë, ishin skalitur hapat e tyre. Askush s’na tha se në atë rrugë ka ende shenja gjurmësh të pathara. Gjithë këta vjet, gjithë këta shekuj kanë kaluar dhe ne s’e paskemi ditur se në këtë rrugë paskan shkelur këmbë të zbathura e të pazbathura, këmbë që kullonin gjak e këmbë që kutërbonin erë të qelbur. Paskemi ardhur deri këtu përmes jehonës së dëshpëruar të kambanave që uturijnë në shpirtrat tonë të skllavëruar nga etja për të parë se paska patur aq shumë si ne...

[blue_crystal]

nese jam munduar t'i arratisem magjise qe ekzistenca jote "dikur" aq e dashur per mua ushtronte tek une ... s'ka qene jo per ta mohuar ate... e si do te mundesha valle? Te kam mbajtur ne poret e mia ne frymemarrjet spazmatike te mungeses tende e te kam percjelle venave te mia ne castet e harrimit tim ne prezencen tende te pavetedijshme.
...gjithmone e kam ditur - "do mbaroje, do varroset diku ne rrenjet e zambakeve te bardhe" por une do buzeqesh mes loteve te trishtimit - se s'i dihet a do puthen me furishem ne kete jete buzeqeshja dhe trishtimi... me mungon luledelet qe mbushnin frymemarrjet e mia kur ti ishe...

[blue_crystal]

nese jam munduar t'i arratisem magjise qe ekzistenca jote "dikur" aq e dashur per mua ushtronte tek une ... s'ka qene jo per ta mohuar ate... e si do te mundesha valle? Te kam mbajtur ne poret e mia ne frymemarrjet spazmatike te mungeses tende e te kam percjelle venave te mia ne castet e harrimit tim ne prezencen tende te pavetedijshme.
...gjithmone e kam ditur - "do mbaroje, do varroset diku ne rrenjet e zambakeve te bardhe" por une do buzeqesh mes loteve te trishtimit - se s'i dihet a do puthen me furishem ne kete jete buzeqeshja dhe trishtimi... me mungojn luledelet qe mbushnin frymemarrjet e mia kur ti ishe...

[hope31]

shume bukur i ke sjelle kristal keto copeza, perjetime

ja qe ndodh edhe keshtu siç e pershkruan ti

[tieg]

Erresira me cmend, me frikson pasi ti nuk je prane meje. Nje shterngim i fort ne gjoks nuk me le te marr fryme. Nata ishte e bukur, perpiqesha te shihja larg dhe te vija ne vije te drejte mendimet dhe qellimet e mia per jeten....por ti me pengon gjithmone nuk me lejon te mendoj, nuk mendon se une mund t'ia dal mbane?? Me thua se me do, dhe pas nje casti hapesira dhe rruge shpalosen perpara teje, duke permendur emra te cuditshem vendesh qe ndoshta une nuk i kam degjuar asnjehere. Ndihem keq....tani ndihem mire sepse mendoj dhe enderroj pertej atyre kufijve qe me kishe vene ti...por... perseri te dua dhe me mundon kjo deshire.
Cfare eshte dashuria? Dikur besoja se ishte nje perralle qe nuk kishte per te ndodhur ndonjehere, por me vone ndryshova mendim, me ty besoja se ishte nje gjendje hipnoze qe kishte infektuar edhe trurin edhe zemren. Ehh e cuditshme kur dikush thoshte "Te duash do te thote te vuash". Nuk e besoj kete shprehje pasim e duket absurde se perse duhet te vuash? Keto fjale jane antonime te njera tjetres. Ndonjehere me duket sikur dashuria eshte nje palindrom...por tani se besoj me....cuditerisht tani nuk besoj me asnje gje.


Pershendetje Tieg

[silvi82]

ti nuk je me pjese e jetes time, dhe tani e di, kurre nuk do te jesh. E di s'do me besoje kurre po te te thoja se te mendoj cdo dite. Nuk ndjej me mall, as nostalgji, asgje. vetem se qe kur te kam humbur ty kam humbur deshiren per te ngritur koken nga qielli e per te pare yjet, per te ndjekur me sy nje re levizese ne nje cep te kalter te qiellit, per te vene re lulen e pare qe çel. Qe kur te kam humbur ty kam humbur kaltersine. Kam shume gjera per te thene, por nuk e di nga t'ia filloj. Nuk e di ne bej mire qe flas per kete bote qe tashme u tha e u harrua (e kishim parashikuar).

te ndjej blue_crystal....

me respekte!

[e panjohura]

Kishim nje bote ne te dy.......

Kishim..Po ku eshte tani? Kush na e rrenoj?Kujt i pengoj dashurija jon?Ishim shum te rij nuk dijtem te luftonim per tu mbrojtur nga ata qe na ndan,nuk dijtem ku kishim gabuar apo thjesht dashten vetem te na lendojn,ti thajn dy lule te njoma ti vrajn ne zemer dy qenje njerezore vetem qe duheshim apo na e kishin lakmi....???Po ne askujt nuk ja vodhem ndjenjat ishin tonat,te lindura nga ne e te mbytura nga ju pse vepruat keshtu?A nuk keni dashurua ju kurr?Si ju duket tani qe mua me shifni te vyshkur e at te kalbur nen dhe?A dolet fitimtar a u ngopet?A keni gjum te rehatshem ju qe vepruat keshtu apo ju vijm ne enderr per te kerkuar skjarim.Po ju nuk keni ndjenja fare as endrra nuk shifni sepse tere kohen mendoni ken ta shkatrroni se nuk u ngopet.Sdi si te ju quaj juve qe veproni keshtu nuk ka emer adekuat per ju.Prind e quani veten...Prind te kujt??Te nje te kalburi ne tok dhe nje te vyshkuri mbi te.Kur ju shof te qeshur mendoj qe ju nuk jeni qenje njerezore,por vetem figur njeriu.
Nuk mundem pa ju thene edhe kete,,Te mallkuar qofshit tere jeten nese jete i thoni kesaj qe e jetoni pa neve te bashkuar"

e panjohura