Krijime të ndaluara

[Lioness]

Personalisht mendoj qe nqs nje profesor letersie e paska bere kete liste, turp per faqe te zeze. Nuk ekzistojne "librat e demshem." Perkundrazi, shumica e librave ketu jane libra te vlefshme historike. RAPORTI I KINSEY-t, sidomos eshte hapi i pare drejt njohurise seksuale, ku seksualiteti filloi te respektohet si nje dege tjeter e shkences psiko-sociologjike. MEIN KAMPF eshte thesar historik, pasi eshte pamja jone me e sakte ndaj Hitlerit dhe ideologjive se tij.

MANIFESTI KOMUNIST, MEIN KAMPF, RAPORTI I KINSEY-t, DEMOKRACIA DHE EDUKIMI, PERTEJ TE MIRES DHE TE KEQES, MISTICITETI I FEMRES - librat per te cilat mund te flas vete, pasi per te tjerat s'kam njohuri, jane aq larg te merituarit kete tikete "I DEMSHEM!" Fundja, pikepamjet e ndryshme dhe publikimi i tyre nuk ben gje pervec se zgjeron horizontin, e per nje pjese te popullsise u dhuron kenaqesine e te diturit se nuk jane vetem ne kete bote, dhe se plot te tjere ua vleresojne opininonet. Dikush qe ndihet i kercenuar prej kesaj liste eshte vertete paranojak me tendenca diktatoriale.

Jam plotesisht dakort me Leilen. Per me teper, nuk jane librat qe jane te demshem, por eshte interpretimi i tyre nga njerez qe i perdorin si vegel per te ushqyer llogjiken e tyre te semure.
Marim Nicen, psh. Ne veprat e Nices eshte e qarte se ai denon nacionalizmin jo vetem ne ekstrem, (sic u interpretua nga Hitleri) por disi dhe ne pergjithesi, sidomos nacionalizmin gjerman te shek. 19.
Persa i perket Manifestit Komunist, ne nje teme tjeter jane diskutuar shkaqet shkaqet per themelimin dhe renien e ketij sistemi. Duke mos harruar faktin se si teori eshte utopike (dhe gjithashtu rrethanat ekonomike ne te cilat Marksi e shkroi ne shek. 19) ajo veper, nqs po hipotezojme qe ka vlera praktike, po te ishte realizuar ashtu sic e permendi Marksi, pasojat nuk do ishin keto qe ishin sot.

Shkurt, persa i perket "librave te demshem" nqs interpretohen ne ekstrem apo perdoren si vegel nga nje individ apo grup njerezish per te imponuar idete e tyre tek te tjeret, atehere duke pasur parasysh historine e njerezimit, si Bibla ashtu dhe Kurani futen ne ate kategori. Besoj se nuk ka nevoje per detaje se pak e shume dihen konsekuencat.

[nursezi]

[QUOTE=Fiori](duke u nisur dhe nga diskutimet ne forum)

Do me pelqente te diskutonim mbi librat e ndaluar gjate viteve si ne Shqiperi ashtu dhe ne bote. Kur them ne Shqiperi do me pelqente te diskutonim me shume per vitet pas "demokracise" (eshte e kote te fillojme te diskutojme per me pare).

Arsyet perse ndalohen librat (apo dhe krijime te vecanta), nga qeverite e vendeve te ndryshme te botes? Sa ekstreme jane keto arsye dhe sa racionale? Kini lexuar libra - te ndaluara perkohesisht, dhe a ju eshte dukur arsyeja e ndalimit e drejte?!


Nga gjithe librat e ndaluara ne U.S. gjate viteve, libri "Nje mije e nje nete" (mbaj mend na i lexonin ne Shqiperi qe kur ishim bebe) eshte ai qe me ka bere me shume pershtypje (edhe pse nuk e kam lexuar perkthimin origjinal ne anglisht, qe te ve doren ne zjarr).


hmmmm....veshtire se po me vjen ne mendje ndonje liber i ndaluar pas demokracise (ndoshta pervec ndonje libri te shkruar nga komuniste te afirmuar perpara asaj kohe). Mesa di une nje nga shkrimtaret e ndaluar gjate kohes se komunizmit ka qene dhe Petro Marko (ose te pakten disa shkrime te tij). Ca me shume informacion per kete do te ishte me interes.

Per sa i perket diskutimit te mesiperm mbi librat e ndaluar mendoj se ia vlen t'i ndalosh ne disa institucione. P.sh. nuk me duket se nje cifut ose nje zezak ne vitin e pare gjimnaz do ta kuptonte dhe vleresonte drejt librin "main kampf". Pervec kesaj bie dakort me mendimin e atyre me lart se nuk duhet te kete libra te ndaluar.

[Leila]

Po per librat qe s'jane te ndaluar nga shtepia botuese por jane te ndaluara nga shoqeria? Te shohin duke lexuar ate liber, dhe te hedhin nje shikim te peshtire. lol
Ose supozojne dicka per karakterin e njeriut ne baze te atij libri te vetem qe pane duke lexuar. Me beri pershtypje keto kohet e fundit se njeri po shfrynte inatin me dike dhe e quajti te "semure" sepse kishte lexuar "10 Dite qe Nuk Shemben Boten," librin e Aurel Plasarit. Ose tek drama "The Glass Menagerie" i Tennessee Williams, ku nena (Amanda Wingfield) qorton te birin (Tom Wingfield) qe lexonte D. H. Lawrence.

Mendoj se gjykimi i shoqerise ndaj nje libri eshte ku e ku me despotik se sa gjykimi i shtepise botuese apo i qeverise. Mbani mend Enverin e se sa me qejf degjonit kenget e huaja apo kishit deshire te lexonit nje liber te ndaluar. Apo se sa me zell mbroni shkrimtaret e guximshem te asaj kohe.

P.S.: Kush i bashkoi keto 2 tema?

[Davius]

Një revistë e përjavshme konservatore amerikane klasifikon dhjetë librat “heretikë” mes të cilëve libra të Niçes, Marksit, August Comte, Hitlerit

Dhjetë librat që duhen djegur, sipas amerikanëve

“La Repubblica”

Nuk ndodh shpesh, madje thuajse asnjëherë të gjesh të ulur njëri pranë tjetrit në një panteon personazhe si Adolf Hitler, feministja Betty Friedan, filozofë si babai i pozitivizmit Auguste Comte, liderë politikë si Mao Ce Dun, apo edhe avokatë konsumatorësh, si Ralph Nader. Por në universin e konservatorizmit amerikan, këta personazhe kanë diçka thelbësore të përbashkët: kanë shkruar ndërmjet shek XIX dhe XX dhe sipas një rishikimi të rëndësishëm të së djathtës amerikane, janë “dhjetë librat më të dëmshëm të historisë njerëzore”, “urtësia”, mendimet, pamfletet që kanë shkatërruar botën. Për klasifikime, “hit parade”, “top ten”, Amerika është një prodhuese e pazëvendësueshme, me nevojën kombëtare për të klasifikuar dhe thjeshtëzuar historinë në album figurinash, në të mirë dhe të këqinj, për t’i kuptuar më mirë.

Dhe nuk kanë qenë amerikanët, paleo, post, neo konservatorë, progresistë, apo të moderuar, që kanë shpikur idenë e librave për t’u vënë nën shënjestër, që do të thotë idealisht për tu djegur. Ky klasifikim i librave të “dëmshëm” është realizuar duke konsultuar akademikë, autorë, polemistë, njerëz të kulturës, për një nga organet e së djathtës amerikane klasike, të përjavshmen “Human Events”. Ky klasifikim është fotografia e parashikueshme, por interesante në negativ, e gjithçkaje që terrorizon konservatorët……………………………………………………. Rubshima 2 yahoo
Ka rezultuar që “Oskarin” absolut të shkrimeve keqdashëse, të ndarë nga juria e
“Human Events”, e ka marrë “Manifesti komunist” i Karl Marksit e Friederich Engles me motivacionin e shkurtër “Perandoria e së keqes”. Për korrektësinë e lavdërueshme politike dhe për të mbrojtur shpatullat, në vendin e dytë pozicionohet, por më me pak vota “Mein Kampf” i Adolf Hitlerit, tek i cili dëmi manifestohet “në Luftën e Dytë Botërore dhe në Holokaust”. Në tetë “fituesit” e tjerë dhe ndër 20 librat pretendentë, apo që kanë marrë nga një “nominim” për rrezikshmëri, nuk do të gjejmë më asnjë shkrim që mund të karakterizohet si reaksionar, racist, apo konservator.

Asgjë nga ato të prodhuarat nga antropologjia, politologjia, filozofia e djathtë në dy shekujt e fundit, përveç “Mein Kampf”, nuk ka bërë dëme. Sipas selektorëve “e keqja është e gjitha në mendjen e së majtës, çdo gjë që nënkuptohet me këtë term”. Libri i tretë më i dëmshëm i historisë është “Libri i kuq” i Maos, por në shpatullat e tij, censorët e “Sant Uffizios”(urdhër italian që luftonte herezinë) amerikane përplasin të tjera fiksime të tyre. I katërti në listë është “Raporti Kinsey” që kardinalët laikë të së djathtës e akuzojnë të ketë çmendur, zgjidhur nga zinxhirët seksualitetin tek brezat e rinj. I pesti është libri i John Dewez, një filozof i madh i pragmatizmit, fajtor për teorizimin e mendimit të lirë, një herezi që ka udhëhequr drejt demonit të mishëruar, drejt asaj që komisioni e quan me drithmë “Clinton Generation”.

Në vendin e gjashtë vendoset sërish politika dhe sërish me Marksin me “Kapitalin”, por në të shtatin vjen me prepotencë Betty Friedan me misticitetin e feminilitetit, që ka vendosur në kokën e shtëpiakeve, apo dashnoreve, me një fishkëllimë nukleare, simpati komuniste. Ja prova e komplotit të madh marks-seksual-eko-feminist. Në panteonin e “horroreve” që kanë shkatërruar njerëzimin, vallëzojnë së bashku politika e majtë me feminizmin, kërkimet shkencore e filozofia tepër pragamatike apo materialiste. Një vend i shtatë është rezervuar për August Komtin, babain e pozitivizmit, “djalin e degjeneruar të një familjeje të respektuar katolikësh francezë monarkistë”. Nuk mund të mungonte Frederich Nietzsche, që guxon të proklamojë “Vdekjen e Zotit” dhe që vdiq i çmendur. Ai është i nënti i klasifikuar me librin e tij “Përtej të mirës dhe së keqes”. Por edhe në botën e dukshme asketike dhe më pak të ngrohur nga doktrina ekonomike, inkuizitorët e së djathtës amerikane gjejnë një libër vrasës të “ Terorisë së përgjithshme të pushtimit, interesi dhe paraja” i John Maynard Keynes që ishte embrioni prej së cilit lindi idea e ndërhyrjes së dorës publike në treg. Akoma më interesant është katalogu i të “nominuarve” i 20 librave të tjerë të rrezikshëm, por jo të mjaftueshëm për të marrë një vend në “dhjetëshe” (“top ten”).

Aty gjejmë Darvinin evolucionist, që fondamentalistët kristianë do të donin ta shfarrosnin për tu kthyer tek interpretimi i krijimit, me baltë dhe frymë të shenjtë. Eshtë antropologia Margaret Mead, që u njollos me “multikulturozën” relativist, duke studiuar me simpati indigjenët e ishujve Samoa. I tmerrshmi Aurelio Peccei me limitet e tij të rritjes që tronditi dogmën e zhvillimit; Ralph Nader që zbuloi industrinë automobilistike, filozofin Theodore Adorno një tjetër i majtë i “rrezikshëm” dhe mbi të gjitha, edhe gjerman. Nuk është çuditërisht Marcuse, por nuk mund të mungonte Frojdi, “terroristi” i së pandërgjegjshmes në sytë e kardinalëve të së djathtës amerikane, por as Rachel Carson, që me “pranverën” e heshtur shpërndau dyshime heretike mbi agrikulturën, pesticidet dhe Ddt-në. Rikthehet edhe një herë feminizmi me “Seksin e dytë” të Simone De Beauvoir. Por dhe Italia ka nderin me një “nominacion” për shtrembërim historik me “Fletoret e burgut” të Antonio Gramscit, trurin e rrezikshëm të të cilit vetëm një njeri si Musolini më në fund e pengoi të mendonte.


1 “Manifesti i Partisë Komuniste”, shkruar në vitin 1848 nga Marks dhe Engels
2 “Mein Kampf”, shkruar nga Hitleri në vitet ‘25-’26
3 “Libri i kuq” i Maos i botuar në vitin 1966
4 “Raporti Kinsey”, i Alfred Kinsey, publikuar në vitin 1948
5 “Demokracia dhe edukimi” i John Dewey
6 “Kapitali” i Marksit i publikuar mes viteve ‘67-’94
7 “Mistika e feminilitetit” i Betty Friedan, shkruar në 1963
8 “Kursi i filozofisë pozitive”i Aguste Comte
9 “Përtej së mirës dhe të keqes” nga Friedrich Nietzsche, publikuar në 1886
10 “Teoria e përgjithshme e pushtimit” i John Keynes, publikuar në 1936