Këndi im fetar

[Zana e malit]

4. Asketizmi

“...ndërsa murgërinë ata vetë e shpikën. Ne atë nuk ua bëmë obligim atyre...” (El-Hadid, 27)

All-llahu i Madhërishëm e pranoi asketizmin e tyre, edhe pse atë nuk e caktoi, sepse ata në fillim e bënë këtë për shkak të All-llahut. Megjithatë, ata asketizmit nuk ia dhanë vendin që i takon, por manastiret në të cilat gjenden murgët dhe murgeshat janë shndërruar në qendra amoraliteti dhe shfrenimi në parametra edhe më të mëdha sesa ajo që ndodhte në shoqëri nga ana e epshorëve plotësisht të shfrenuar.

All-llahu i Madhërishëm për këtë thotë:

“...ndërsa murgërinë ata vetë e shpikën. Ne atë nuk ua bëmë obligim atyre, mirëpo edhe pse kishin për qëllim të vetëm ta arrijnë kënaqësinë e All-llahut, ata nuk iu përmbajtën asaj si duhet përmbajtur, prandaj atyre që besuan, Ne ua dhamë shpërblimin e tyre, po shumë prej tyre janë mëkatarë (jobesimtarë).” (El-Hadid, 27)

Faqet e pandershme mbi njerëzit e kishës rreth kësaj çështjeje jannë bërë sekret publik për të cilin flasin të gjithë dhe shumë shpejtë janë bërë objekt i përqeshjes dhe refuzimit nga Kisha dhe feja në përgjithësi.

5. Komedia e quajtur “falja e mëkateve”

Kjo ndodhi kur Papa ka filluar të pohojë se mund të garantojë për falje të mëkatit te Zoti dhe hyrje në parajsë për ata të cilët paguajnë një shumë të caktuar të hollash.
Papa bëri vërtetime me shkrim për një gjë të tillë dhe në to qëndronte:

“Unë papa (ky dhe ky) dhuroj faljen (atij dhe atij) prej të gjitha mëkateve të cilat i ka bërë dhe do t’i bëjë. Ai bëhet i pastër nga mëkatet sikur në atë ditë kur e ka lindur nëna., do të hyjë në parajsë në atë botë dhe do të jetë i bekuar nga Zoti”.

Papa këto falëse në formë të shkruar ua ka shitur njerëzve për shuma të caktuara të hollash.
Njerëzit kanë bërë mëkate edhe më të mëdha, e pastaj i kanë blerë ato falëse duke besuar se me ndihmën e tyre do të hyjnë në Parajsë dhe do të fitojnë faljen dhe bekimin e vërtetë të Zotit.
Çështja është përkeqësuar edhe më shumë atëherë kur Papa ka autorizuar nëpunësit tjerë kishtarë që të mund të japin falëse në vend të tij, deri në atë masë saqë, bashkë me kishën, janë bërë lëndë për përqeshje nga masat e gjera.

Për shkak të tërë kësaj, refuzimi i njerëzve ndaj fesë në Evropë me kohë, gjithnjë e më shumë është rritur, përderisa plotësisht nuk kanë hequr dorë nga ndikimi i fesë në jetën e tyre, e që sot është më shumë se e qartë.

****************************************

VAZHDON......”Nxjerrja e fotografisë së Islamit tek evropianët nga ana e kishës”


zEm

[Zana e malit]

6. ”Nxjerrja e fotografisë së Islamit tek evropianët nga ana e kishës”

Përmendëm se Kisha është ngritur kundër rilindjes shkencore në Evropë sepse ajo ka qenë nën ndikim të madh islam përmes emisarëve evropianë të cilët kanë arritur dituri në vendet islame dhe janë kthyer nën ndikimi të qartë të zhvillimit islam dhe përparimit shkencor të qytetërimit islam.
Kur Kisha është frikësuar nga ndikimi islam te bota krishtere dhe përhapja eventuale e Islamit në Evropë përmes rilindjes shkencore e cila është bazuar në shkencat islame, ajo fillon me propagandë të madhe kundër atij ndikimi.
Në atë kuptim Kisha angazhon shkrimtarët e vet të cilët shkruajnë kundër Islamit dhe mundohen ta shtrembërojnë dhe nxijnë fotografinë e tij në sytë e evropianëve. Ata filluan haptazi të sulmojnë personalitetin e Pejgamberit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], t’i përshkruajnë atij shumëçka që nuk është e saktë dhe t’i akuzojnë muslimanët për të gjitha krimet në Tokë, në mënyrë që të pengojnë pranimin e Islamit nga ana e evropianëve.

Kjo propagandë e dyfishtë kundër “shkencave islame” dhe kundër vetë muslimanëve ka pasur pasoja të thella në jetën e Evropës.

Propaganda kundër Islamit ka pasur ndikim të madh te evropianët dhe ka arritur që t’i kthejë ata nga kalimi në Islam.
Në këtë u kanë ndihmuar humbjet e përhershme të kryqtarëve kundër muslimanëve.

Sa i përket rilindjes shkencore e cila ka qenë nën ndikim të shkencave islame, ajo arriti të gjejë rrugën e vet, sepse njerëzit kanë dashur rezultatet e përparimit shkencor, pasi që janë zgjuar dhe kanë dalë nga paditurianë të cilën gjendeshin. Kanë dashur frytet e përparimit qytetërues, pasi që në relitetin e vet kanë ndjerë dhuntinë e tyre. Megjithatë, ajo rilindje shkencore qytetëruese është bazuar në parimet të cilat nuk kanë pasur kurrëfarë lidhje me fenë, por kanë qenë plotësisht refuzuese ndaj saj.

Ky ishte rezultat i veprimeve të kishës që përmendëm më lartë, për shkak të të cilave intelektualët përparimtarë në Evropë kanë ikur nga feja e krishterë të cilën ua ka ofruar Kisha.
Propaganda kishtare kundër Islamit, nga ana tjetër, ka bërë ndikim tek ai intelektual që mos ta pranojë Islamin, edhe pse bazat e përparimit të vet qytetërues i ka marrë prej muslimanëve.
Për këto arsye, është krijuar një gjendje jo e shëndoshë e cila ka sjellë deri te kriza e tanishme e njerëzimit bashkëkohor, e që shihet në përparimin e madh shkencor dhe teknologjik plotësisht të larguar nga feja dhe parimet morale, pa të cilat është e pamundur jeta e drejtë e njeriut në Tokë.

Evropianët me çdo të arritur të re shkencore janë larguar gjithnjë e më shumë nga feja dhe Zoti.


7. Roli i çifutëve në prishjen e mënyrës evropiane të jetës

Këtë gjendje jashtëzakonisht të shfrenuar në Evropë, të cilën e ka shkaktuar Kisha me qëndrimet e saj të gabuara, çifutët edhe mës shumë e forcojnë me nxitjen e qëllimshme të përhapjes së anarkisë dhe amoralitetit në botë.
Ata janë pikërisht të atillë siç i ka përshkruar All-llahu i Madhërishëm:

“...e ata përpiqen për shkatërrime në tokë.All-llahu nuk i do ngatërrestarët.”(El-Maide, 64)

Çifutët kanë parë se u është dhënë rasti që t’i turren krishterizmit- armikut të tyre të vjetër, andaj edhe kanë sulmuar nga të gjitha anët, duke përhapur ide rrënuese, duke prishur moralin dhe duke popullarizuar çdo lloj të poshtërsisë dhe shfrenimit, nën parrullën e përparimit dhe qytetërimit, apo nën parrullën e lirisë së individit, derisa nuk kanë arritur plotësisht ta prishin jetën e Evropës me të gjitha ndyrësitë e mundshme që u kanë rënë ndërmend.

Nga njëra anë, Marksi i cili ka qenë çifut, thërriste në komunizëm dhe ateizëm, dhe ai është pronar i parrullës së njour: “Feja është opium për popullin”

Nga ana tjetër, Frojdi, gjithashtu çifut, përhap teoritë e veta mbi seksin, në të cilat thërret për hedhjen e plotë të fesë, moralit dhe traditës, me pretekst se ato shkaktojnë depresion në streset psiqike dhe nervore.

Çifutët gjithashtu. kanë qenë prijës të lëvizjes së industrializmit kapitalist në Evropë, në mënyrë që në të të shumfishojnë pasurinë e tyre përmes kamatës.
Çifutët në këtë mënyrë kanë sunduar plotësisht me të gjitha segmentet e jetës evropiane dhe në të kanë futur lloje të ndryshme të çregullimeve:

1. E bindën gruan se duhet të punojë në fabrikë bashkë me burrat. Kur u rrit numri i grave të cilat punojnë bashkë me burrat, i kanë bindur që të zbukurohen me lloje të ndryshme të modës shfrenuese e cila ka prishur moralin e tyre bashkë me moralin e burrave, e sidomos të rinisë. Për këtë shkak shtëpitë e modës fitojnë shuma të mëdha të hollash të cilat në fund u kthehn çifutëve.

2. Çifutët shpallën parrullën: “ Liri, vëllazëri dhe barazi”.
Me moton e lirisë mendojnë në përhapjen e ateizmit dhe amoralitetit si simbol i lirisë personale të çdo njeriu. E kush do që mos të besojë, le të mos besojë, kush do që të lëshohet më së ulti dhe t’i dorrëzohet anarkisë, le ta bëjë atë, sepse askush nuk ka të drejtë që t’ia kontestojë l”irinë personale”.

3. Ata shkatërruan familjen me atë se bindën gruan se duhet të shkojë në punë dhe që në shtëpinë, amësinë dhe edukimin e fëmijëve , të shikojë sikur në pengesa të pamenduara të cilat e pengojnë që t’i dorrëzohet lirisë së vet.

4. Ata prodhuan breza fëmijësh pa prindër, sepse nëna është e zënë me punë jashtë shtëpisë dhe nuk ka kohë që t’i përkushtohet edukimit të fëmijëve të vet.
Kjo rezultoi me shkatërrimin e familjes, për çka edhe vuajnë shumë vende evropiane sot.

Këto janë vetëm disa prej pasojave negative të cilat i kanë shkaktuar në jetën perendimore, kurse rrota e çregullimit edhe më tej rrotullohet dhe për çdo ditë sjell diç të re.

*************************

VAZHDON

zEm

[Zana e malit]

8. Përgjegjësia e muslimanëve për krejt këtë

Në fund duhet të themi se edhe Ummeti islam mban përgjegjësi të madhe për këtë çregullim i cili sot po ndodh në Tokë. All-llahu i Madhërishëm këtët Ummet nuk e bëri që të jetojë vetëm për vete, por të prijë dhe orientojë tërë njerëzimin.

All-llahu i Madhërishëm thotë:

“Ju jeni popull më i dobishëm, i ardhur për të mirën e njerëzve, të urdhëroni për mirë, të ndaloni nga veprat e këqija dhe të besoni në All-llahun...”(Ali Imran, 110)

“Dhe ashtu (siç ju udhëzuam në fenë islame)Ne u bëmë juve një popull të drejtë (një mes të zgjedhur) për të qenë ju dëshmitarë(në Ditën e Gjykimit)ndaj njerëzve, dhe për të qenë i Dërguari dëshmitarë ndaj jush...”(El-Bekare, 143)

Çdo lloj i të mirës ka qenë i pranishëm në skenën botërore tërë kohën përderisa ky Ummet e kryente rolin e vet: përhapte dritën dhe udhëzimin në të gjitha viset e botës, urdhëronte për të mirë dhe largonte nga e keqja, besonte në All-llahun dhe thërriste gjithë njerëzimin në besim (iman).

Në shekujt e fundit, kur ky Ummet la pas dore rolin e vetnë rrjedhat botërore, pasi ai u dobësua dhe u ligështua, udhëheqjen e njrëzimit e morri populli i cili nuk beson All-llahun e madhërishëm, as Pejgamberin (sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem), e as që zbaton dispozitat e All-llahut në jetë. Ishte ky një rast për fuqitë e këqija të xhinnëve dhe njerëzve, të cilët shkaktuan çregullim të madh në Tokë duke thirrur në mosbesim në vend të besimit.

Rregulli në Tokë nuk do të vendoset sërish përderisa muslimanët me të vërtetë nuk i kthehen fesë së tyre, kur do të realizohet premtimi i All-llahut të Madhërishëm ndaj muslimanëve, se do t’u jep që të sundojnë me Tokën dhe të vendosin siguri, ashtu siç ka ndodhur në të kaluarën e tyre:

“Atyre nga mesi juaj të cilët besuan dhe bënë vepra të mira, All-llahu u premtoi se do t’i bëjë zotërues në atë tokë ashtu si i pat bërë zotërues ata që ishin para tyre dhe fenë të cilën Ai e pëlqeu për ta, do ta forcojë, e në vend të frikës Ai do t’iu dhurojë siguri. Ata më adhurojnë Mua e nuk më shoqërojnë asgjë. E kush edhe pas kësaj mohon, të tillët janë ata më të prishurit.”(En-Nur, 55)

Ky vështrim i shkurtër në historinë e Evropës do të na ndihmojë që ta kuptojmë situatën momentale në perendim dhe përhapjen jo të zakonshme të ateizmit dhe amoralitetit.

Krejt kjo është rezultat i tre arsyeve për të cilat kemi folur:

- Roli i kishës
- Roli i çifutëve dhe
- Përgjegjësia e muslimanëve

Ai ambient antifetar në Evropë është i përshtatshëm për përhapjene të gjitha llojeve të viruseve dhe infektimeve.

Me siguri se infektimi më i madh është ateizmi dhe amoraliteti, sepse kur njeriu largohet nga All-llahu i Madhërishëm dhe zbatimi i udhëzimit të Tij në Tokë, nuk ekzistojnë kufi të thellësisë së greminës në të cilën mund të bie.
Gjendja e sotme e Evropës është argument për këtë fakt të dhimbshëm.

Ndarja e fesë nga shkenca dhe jetës së përditshme nga feja, ka rezultuar me shtrembërimin e vetë natyrës së njeriut, të cilën e kanë sulmuar jostabiliteti psikik, çmenduria, vetëvrasja, sëmundjet e ndryshme psikike dhe nervore, rritja e kriminalitetit, përdorimi i alkoolit dhe narkomanisë, madje edhe te të rinjtë adoleshentë.

Arsye për gjithë këtë është largimi nga All-llahu i Madhërishëm dhe feja e Tij, Islami.


**********************************************

F U N D

zEm

[ORIONI]

Librarite Islame

Në Lindjen e Afërt, pasuesit e Profetit Muhammed a.s. pas vdekjes së tij filluan të përpilonin shkrime dhe regjistrime të fjalëve të tij si dhe të Kur'anit të shenjtë, në mënyrë që ato të mos humbisnin. Ato u shkruajtën nëpër papiruse, në formë libri dhe kjo disa kohë pas vdekjes së tij (632 e.r.s). Kështu u ruajt Kur'ani dhe Hadithi (thëniet e profetit Muhammed a.s.), të cilët u kthyen në shtyllat e fesë Islame. Muslimanët ishin të urdhëruar që ta mësonin Kur'anin dhe që ta lexonin atë.
Kur Islami u përhap jashtë Lindjes së Afërme pas disa shekujsh, muslimanët ngritën librari (të njohura me emrin maktab) ku mësohej libri i shenjtë i Allahut, dhe sigurisht këto librari ishin pranë xhamive.
Nga fundi i shekullit të 7-të Muavija I, guvernatori i Sirisë si dhe halifi i parë i dinastisë Umejjade, reformoi edhe një herë modelin e librarisë së tij të madhe sipas modelit të librarisë së Aleksandrisë në Egjypt. Nga fillimi i shekullit të 8-të një pasardhës i Muavijes u mundua ta rizgjeronte edhe një herë librarinë. Ai gjithashtu vendosi një administrator të librave në mënyrë që të rregullonte koleksionin e qindra- mijëra dorëshkrimeve, duke përfshirë përkthimet në kimi, mjeksi, asrologji dhe shkencat ushtarake. Libraritë u zgjeruan me të shpejtë në Lindjen e Afërt gjatë shekullit të 8-të, kur muslimanët përvetësuan edhe metodat e bërjes së letrës, gjë të cilën e mësuan nga kinezët.
Pasi Abbasidët pushtuan hapësirën e madhe në lindje të perandoris Umejjade në 750, halifi Abbasid Abu Xhafar al-Mansuri urdhëroi që veprat klasike greke, latine, perse dhe indiane të përkthehen në arabisht. Umejjadët që kishin kontrollin e pjesës perëndimore të kalifatit si dhe Gadishullin Iberik, ngritën librari dhe dyqane të mëdha librash në shekullin e 10-të, si në Bagdad, Kordovë dhe në gjithë Spanjën. Madje edhe priftërinjtë evropian e frekuentonin librarinë e madhe të Kordovës që kishte mbi 400.000 vëllime, në kërkim të ndonjë teksti të ri për ta. Ndërmjet koleksioneve në arabisht, evropianët zbuluan përkthimet e teksteve të lashta (gjë e cila tregonte se ata e njihnin mirë arabishten si gjuhë), për të cila ata mendonin se kishin humbur, duke përfshirë këtu edhe veprat e matematicientëve të lashtë grek, si Euklidit, filozofit grek Aristotelit, astronomit dhe matematicientit egjiptian Ptolemeut, dhe mjekut romak Galenit.
Disa nga medresetë dhe libraritë më të njohura janë: Bejtul 'Ilam (Shtëpia e Mësimit) ndërtuar më 988 në Kajro, Egjipt; Bejtul Hikma në Bagdad, Irak, ndërtuar në 970 dhe sot është ndër universitetet më të vjetra në botë. Në Saudi shumica e librarive janë ngritur në qytetin e Mekkes dhe Medines. Ato janë të njohura për koleksionet e tyre me libra të vjetër, që datojnë që nga perjudha paraislame.

[Zana e malit]

DEVIJIMET RINORE


Mr. Bashkim Aliu


Rinia paraqet boshtin kurrizor të çdo populli dhe shoqërie, gjegjësisht nëse ka rini të shëndoshë, një popull mund të shpresojë për një ardhmëri dhe mirëqenie të lumtur, e nëse e kundërta është e saktë, pra nëse rinia e një populli e ka humbur rrugën dhe ka devijuar, atëherë ai popull e ka në rrezik të ardhmen e tij.

Së këndejmi, për rininë duhet menduar mirë, duhet bërë çmos që të sigurohet edukimi i shëndoshë i saj dhe të ruhet nga devijimet e tmerrshme të kohës, të cilat si përbindësh të pamëshirshëm e gëlltisin ardhmërinë e njerëzve.
Mirëpo, ashtu sikur rinia që paraqet preokupim kryesor të forcave progresive të një populli, duhet të kihet parasysh fakti se, për shkak të vitalitetit të saj, fuqisë dhe energjisë së kësaj shtrese, ajo paraqet preokupim edhe të qarqeve të mbrapshta sataniste dhe qëllimkëqija në një popull apo shoqëri. Pra, ashtu siç bëhen plane për mbrojtjen e saj, bëhen edhe plane të kundërta të palëve plangprishëse për devijimin e saj.
Si zakonisht, kur flitet për devijimin e rinisë, flitet për disa manifestime që tregojnë për një devijim të dukshëm të një pjese të rinisë. Mirëpo, ne këtu apriori nuk i kemi për qëllim manifestimet, sepse këto janë instrumente dhe metoda të arritjes së qëllimit, por këtu do të mundohemi të themi disa fjalë shkurtimisht rreth burimeve të devijimit të rinisë, apo thënë ndryshe: nga vjen devijimi i rinisë!

Normalisht, nuk pretendoj se do t’i përfshijmë të gjitha burimet apo faktorët e devijimit, por do të ndalemi në më të rëndësishmet.

- ATEIZMI

Nëse do të shpreheshim më thjeshtë, do të thoshim: mohimi i ekzistimit të Zotit.
Kjo ideologji e zhveshi njeriun, veçanërisht të riun nga besimi dhe, atë që u infektua me të e la pa ndjenja ndaj Zotit.
Po ashtu, kjo ideologji edhe e nënçmoi njeriun duke e bërë atë pasardhës të kafshëve apo krijesë me origjinë kafshe-majmuni.

Ngulitja e bindjeve të këtilla në mendjen e njeriut, gjegjësisht bindjen se nuk ka Zot dhe se njeriu e ka prejardhjen prej majmuni, e bën njeriun arrogant, refuzues, injorues dhe rebel, për të gjitha këto duke marrë mësim nga teoria e luftës së llojeve.

Me këtë ideologji u tentua të bëhet devijim i plotë dhe i gjithanshëm i shoqërisë, në veçanti i rinisë, sepse ai që nuk i beson Zotit, nuk beson në botën tjetër dhe në vazhdimin e jetës pas kësaj bote, ku me theks të veçantë duhet të përmendet çështja e llogarisë për veprimet e bëra, pra nuk ka dert për kurgjë. Ai është në gjendje t’i bëjë të gjitha llojet e mëkateve, sepse për të nuk ka përgjegjësi ndaj Zotit dhe nuk ka vija të kuqe që nuk duhet të shkelen dhe kufij që nuk duhet të tejkalohen.

Ateizmi punoi në devijimin e rinisë, veçanërisht në drejtim të fesë, duke u munduar që të krijojë barriera mes rinisë dhe fesë.
Për këtë qëllim, fenë e ndanë nga shkollat, dhe nga planprogramet mësimore, duke e izoluar mësimin e fesë vetëm në rrethe jashtëshkollore.
Me këtë, intelektualët, talentët dhe njerëzit e aftë u larguan nga feja dhe nga mësimi i saj, por feja mbeti detyrimisht që të mësohet dhe të praktikohet nga analfabetët, nga bujqit, nga punëtorët fizik, nga pleqtë dhe nga shtresa e paarsimuar. Kjo më pas u shërbeu që të rinjëve t’ua gërditin fenë, duke u thënë se kjo është pronë e analfabetëve, e bujqëve dhe e haxhibabave, “të cilët nuk janë të rangut tënd. Për atë, ti duhet të largohesh nga feja”.

Të gjitha tekstet mësimore, lëndët tjera shkencore dhe mediumet u orientuan në këtë drejtim, gjegjësisht në mbjelljen e ateizmit dhe në devijimin e rinisë nga besimi. Pra, me këtë u bë indoktrinimi ideologjik i rinisë, si bazë për ndërtimin e devijimeve tjera të natyrave të ndryshme.


Marrë nga revista "VEPRA"


VAZHDON......

[Zana e malit]

- FROJDIZMI

Frojdizmi, i cili thënë thjeshtë tentoi t’i hap dyert krah më krah për plotësimin e dëshirave të epshit, solli devijime të hatashme, duke e lënë të riun pa perde dhe rob të epshit. E bëri të paaftë për t’i përballuar epshit.

Islami e mëson të riun që të jetë i morlashëm dhe të mos devijojë në aspektin e moralit, sepse kjo do t’i sjell vuajtje jo vetëm atij, por edhe mbarë shoqërisë.
Poashtu, Islami e mëson të riun se mund t’i kundërvihet epshit apo ta kontrollojë atë, duke i treguar shembullin e Jusufit [alejhis-selam] i cili qe i ri dhe i pati të gjitha mundësitë për të bërë prostitucion. Mirëpo, besimi i fortë dhe mbikqyrja e All-llahut bëri që ai të refuzojë ofertën e këtillë dhe të thotë:

“Unë i frikohem All-llahut, Zoti më ruajt të mos bëj prostitucion”.

Pra, i riu është i fortë dhe i aftë që ta mposht epshin, e jo të bëhet rob i tij.

Frojdizmi e përgatit një të ri pa moral, pa kontroll mbi veprimet e veta dhe pa sens për mëkate.

I riu me këto botëkuptime dhe me këtë ideologji, nëse kryen nesër ndonjë funksion, do ta bëjë kurban të kënaqjes së epshit. Ai nuk do ta ketë rëndë dhe problem që ta sakrifikojë shkencën, interesin shoqëror, popullin dhe pozitën për kënaqjen e epshit, sepse epshi për të është i pamposhtur.

Dominimi i kësaj ideologjie në Perendim bëri ndryshime rrënjësore në sjelljen dhe në ligjet e këtyre vendeve.
Kjo shkaktoi që të legalizohet prostitucioni nëpër shtëpitë publike, të ofrohen liri dhe të drejta që e prekin drejtpërdrejtë moralin, të ndiqet moda e veshjes e cila ka për objektiv të vetin që femrën ta bëjë sa më atraktive dhe tërheqëse për mashkullin. Madje, edhe arti perendimor u bë skenë e promovimit të lakuriqësisë dhe anarkisë seksuale.

Poqese e analizon teatrin, programet televizive, gazetat dhe revistat në Perendim, do të bindesh se ujin e çojnë në mullirin e kënaqjes së epshit pa asnjë kufizim dhe pa rezervë.

Pra, frojdizmi dhe ideologjia e tij e epshit që nuk njeh stop, është burim i rrezikshëm dhe i bujshëm i devijimit të rinisë, e që manifestohet në shumë forma.


VAZHDON......

[Zana e malit]

-MTERIALIZMI

Një burim tjetër i rrezikshëm i devijimeve rinore është edhe ushqimi i rinisë me materializëm.
Kjo ideologji nënkupton që çdo gjë të shihet nga këndi i interesit material, e me këtë i riu mësohet të mendojë dhe planifikojë vetëm për periudhën ndërmjet djepit dhe varrit, por jo edhe për atë pas vdekjes apo varrit.

Po qe se do të shpreheshim ndryshe dhe më shkurtë, do të thoshim:
materializmi prej njeriut e shkul shpirtin.

Shkëputja e aspektit shpirtëror nga njeriu sjell probleme të shumta. E bën njeriun rob të materies dhe interesit të kësaj bote, e me këtë ai humb humanitetin, butësinë, solidaritetin, sensin për ndihmë, mëshirën etj.

Fshirja e aspektit shpirtëror nga jeta e njeriut ka bërë që ai të thotë:
“Nuk kemi miq dhe armiq të përhershëm, por kemi interesa të përhershëm”.

Kështu , devijimet e këtij botëkuptimi vijnë si rezultat i përqëndrimit të të riut vetëm në interesin e aspektit material; ai vazhdimisht mendon vetëm si të vijë deri te paraja, pa u ndalur në atë se si i fiton ato para, në mënyrë të ndershme dhe ligjitime apo jo të ndershme dhe jolegjitime.

I riu i cili pushtohet nga materializmi, është i vendosur të bëjë çdo gjë, vetëm e vetëm të fitojë. Për atë nuk ka rëndësi a merret me drogë, prostitucion, me trafikim të femrave, me alkool, etj., por me rëndësi është që ai të fitojë dhe të jetë i pasur.

Jo rastësisht materializmi është burim i sigurtë i devijimit të të rinjëve, sepse një studim sociologjik në Las Vegas ka treguar se gjah më i lehtë i kazinove të bixhozit janë të rinjtë.

Materializmi ndikon në forcimin e devijimeve rinore edhe në drejtim të lënies së tyre pa edukatë të duhur.

Kështu, si rezultat i vrapimit pas pasurisë dhe parave, njeriu i Perendimit, po tash edhe një pjesë e muslimanëve që punojnë dhe jetojnë atje, nuk ka kohë të merret me edukimin e fëmijëve të vet, për këtë edhe në të shumtën e rasteve ai as që ka fëmijë.Por edhe nëse ka, shumë pak shihet me të dhe pas një kohe, pra prej moshës 18 vjeçare, ai më nuk jeton bashkë me të, për fëmija i tij ndahet nga gjiri familjar.

Pra, materializmi ua ka humbur ndjenjat atërore, ua ka shkatëruar familjet dhe i ka zymtuar ato duke mos përkundur në djepat e tyre fëmijë, por duke vënë në sofrat e tyre ushqim të qenëve e të maceve.

Devijimet e materializmit shihen edhe në shndërrimin e femrës në mjet biznesi apo në mall komercial.

Sot femra është instrument për t’i përfituar myshterinjtë, si dhe femrat janë në çdo reklamë televizive dhe në hyrje të çdo veprimtarie afariste. Madje, edhe gomat e traktorëve i reklamojnë me një vajzë krejt lakuriq që rri pranë tyre.

Me një fjalë, materializmi ka bërë që femra të shndërrohet në mjet biznesi dhe të nëpërkëmbet nderi dhe dinjiteti i saj.


Vazhdon.....

[Zana e malit]

-HUMBJA E IMUNITETIT KULTUROR

Islami synon të formojë personalitet të fortë dhe kultivues të vlerave të veta. Në këtë drejtim Islami e ndalon imitimin e të tjerëve në çështjet që i takojnë natyrës së besimit apo bindjeve që janë në kundërshtim me parimet islame.

Njeriu i cili është i ndërtuar si duhet mbi bazat e besimit të vet, ai është kreativ dhe natyror dhe nuk është laraman në sjellje dhe në botëkuptime.
Pra, Islami mundëson që muslimani të posedojë imunitet kulturor i cili do ta mbrojë nga sëmundjet e kulturave të huaja.
Nuk ka dyshim se humbja e imunitetit mbrojtës nga sëmundjet e kulturave të huaja është një derë e hapur e devijimeve rinore.
Kjo është e natyrshme, sepse njeriu i cili e ka humbur imunitetin mbrojtës, veçanërisht i riu, shumë shpejtë bie nën ndikimin e kulturave të huaja dhe bëhet konsumator besnik i traditave dhe i bontonit të tyre.
Ai lakmon t’i imitojë të tjerët në imixh, veshje, sjellje, në ndjekjen e modës së tyre etj.

Kështu, sot si rezultat i humbjes së imunitetit mbrojtës kulturor dhe i varshmërisë nga kulturat e huaja, si dhe e disponimit për imitim, sheh se edhe një i ri musliman i ngjyros flokët si një i ri i devijuar i Perendimit, vë vath në vesh, i gris pantallonat etj., po ashtu, edhe e reja muslimane mundohet ta imitojë atë perendimoren me zhveshje, në përdorimin e teshave të shkurta dhe të tejdukshme, teshave të ngushta me plot çarje në trup etj.

Imitimi i këtillë i verbër i të huajve në veshje, imixh, bonton etj., jo vetëm që e zvetënon të riun musliman nga vetvetja, por edhe i ofron mundësi për devijime të shumta, në rend të parë për shthurje morale dhe në veçanti humbjen e moralit të femrës.
I riu musliman duhet të jetë syçelë se çka merr prej tjerëve. Ai duhet duhet ta marrë atë që është e dobishme në teknologji, administrim, menaxhment e të ngjashme, gjëra që nuk kundërshtohen në diçka me Islamin. Por, ai këtë nuk guxon ta bëjë në çështje që janë qartë të definuara në Islam.

I riu musliman duhet të jetë i vetëdijshëm se Perendimi bën shumë gjëra në bazë të asaj se moti kohë është përshëndetur me fenë,gjegjësisht që në kohën e humanizmit dhe renesancës. Për këtë, nuk është çudi që atje ndodhin gjëra që e prekin nderin dhe dinjitetin e njeriut.
Ndërkaq, ne jemi njerëz me mision, njerëz që e respektojmë fenë tonë, për atë edhe nuk mund t’i imitojmë të tjerët në këtë drejtim.

Muslimani duhet të jetë i kujdesshëm, veçanërisht në çështjen e modës, sepse moda është pjellë e kapitalistëve, të cilët, për të profituar sa më tepër, ua mbushin mendjen njerëzve, përmes revyve të ndryshme të modës, se prodhimet e caktuara tash janë në modë. Muslimani mund ta marrë vetëm atë veshje që i plotëson kushtet e parapara fetarisht, e jo çdo veshje.

Pra, humbja e imunitetit mbrojtës kulturor e bën të riun të varuar prej kulturës dhe bontonit të tjetrit, e me këtë ai shpejtë sëmuret nga e huaja. Kjo dhe imitimi i tjetrit në mënyrë të verbër, është derë e madhe për futjen e devijimeve në mesin e të rinjëve muslimanë.


Zgjodhi nga revista "VEPRA"

zEm

[Zana e malit]

Libri : “MEDITIME ISLAME”

Autor: Milazim Krasniqi

Pastërtia e të Dërguarit të All-llahut


Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] pati një jetë mjaft të trazuarnë vitet e para të pejgamberisë, që ishin sprova për skalitjen e tij dhe të bashkëluftëtarëve të tij në përhapjen e mesazhit hyjnor.
Pas përhapjes së fshehtë të islamit në vitet 610-612, ai filloi në vitin 613 edhe përhapjen haptas të fesë së re, pavarësisht se ishte mjaftë i rrezikuar nga mëria e politeistëve mekas. Por Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] u shqua për vendosmëri dhe trimëri të pashoqe, sepse nuk u ndalua as nga kërcënimet, as nga presionet e shumta që iu bënë. Krahas publikimit të Shpalljes Hyjnore, ai punoi me energji të madhe në përhapjen e fesë së re, në forcimin e bashkësisë së re dhe në ruajtjen e saj nda dëmtimi i mërisë së politeistëve.
Aftësia e tij e pashoqe u pa në arritjen e marrëveshjeve me fiset e ndryshme, duke përfshirë edhe disa fise hebreje, pastaj në udhëheqjen ushtarake dhe sociale të shtetit të ri.

Mbetet si dëshmi e mrekullueshme e vizionit të tij ligjerata në haxhxhin e lamtumirës në virin 632 në Mekë, e cila edhe sot është shembull i një gjenialiteti të paarritshëm. E mira është që ajo të sillet e plotë, por për shkaqe praktike, pra vetëm për të argumentuar tezën themelore të këtij teksti se ai ishte person tejhistorik, me mesazh për gjithë njerëzimin dhe për të gjitha kohët, deri në Ditën e Gjykimit, do të përfshihen vetëm disa ide të asaj ligjerate të haxhxhit lamtumirës:

“- Ruajeni, respektojeni dhe nderojeni vlerën e personalitetit dhe dinjitetit njerëzor.

-Njeriu është vepër madhështore e all-llahut dhe mjerë ai që nënçmon nderin dhe dinjitetin e veprës së All-llahut.(...)

-Gjakmarrja është e ndaluar. Të gjitha akuzat e këtilla që rrjedhin nga koha para Islamit, anulohen...(...)

-Ruajuni nga prostitucuioni, tradhëtia bashkëshortore dhe xhelozia. prostitucioni dhe tradhëtia bashkëshortore janë mëkate të rënda, ndërkaq xhelozia mund të shkaktojë prishjen e bashkëshortësisë.

- Martohuni me ata që doni, e kur vullneti i Zotit t’iu bashkojë, atëherë respektojeni dhe duajeni njëri- tjetrin dhe jetoni në dashuri dhe harmoni të vërtetë.

-O bashkëshortë! Silluni ndaj grave tuaja me shumë mirësi e dashuri.

-O besimdrejtë! Thuajeni gjithnjë të vërtetën e pastër. Urrejtja le të mos iu largojë nga rruga e të drejtave dhe drejtësisë. Drejtësia është motra e devotshmërisë. Frikësohuni nga All-llahu!Ai e sheh punën tuaj”

Mesazhi që la pas vetes për pasuesit e tij, jo vetëm në këtë ligjeratë të haxhxhit të lamtumirës, po me tërë jetën dhe veprën e tij të papërsëritshme sa i përket devotshmërisë, pastërtisë dhe vizionaritetit të një krijese njerëzore, edhe sot rrezaton njerëzi, moralitet, drejtësi dhe vizion për jetë më të mirë të njeriut.
Këto vlera shihen edhe në letrat që ua dërgoi kundërshtarëve dhe mohuesve të Islamit, mbretërve dhe sundimtarëve të krishterë të asaj kohe.
Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] i përfundonte letrat me këtë ajet kur’anor:

“Thuaj (Muhammed): O ithtarë të librave të parë!Ejani te një fjalë që është e drejtë dhe e përbashkët mes nesh dhe jush, që të mos adhurojmë askënd pos All-llahut, që të mos i vëmë shok Atij në adhurim dhe që asnjë prej nesh të mos marrë të tjerë për zot përveç All-llahut. Pastaj në qoftë se ata largohen, thuaju: dëshmoni për ne se jemi muslimanë.” (Ali-Imran: 64)

Në këtë mënyrë ai përjetësoi me fjalën dhe me veprën e tij përparësinë dhe përjetësine e Islamit mbi faqe të dheut. Kalimi në Ahiret i Muhammedit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] në vitin 632, nuk e ndali rritjen e shtetit të ri islam. Për më tepër, përgatitjet që ishin bërë me vite rezultuan me shtrirjen e rrufeshme të shtetit islam në vitet që pasuan.
Kështu në vitin 636 muslimanët çliruan Sirinë, në vitin 638 Jerusalemin e në vitet 640-650 edhe Egjiptin, Afrikën e Veriut, ipron, Kretën dhe Sicilinë.

Muhammedi[sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] la pas vetes një ummet unik dhe të motivuar që të përhapë mesazhin hyjnor në të katër anët e botës. Atdheu i shpalljes së Islamit u bë vendi më i vizituar dhe vendi që rrezaton mesazhin më të fuqishëm fetar dhe moral të botës edhe në ditët tona.

- Edhe në planin personal e familjar , Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ishte i lumtur.

Ai kishte një familje të pastër dhe shokë të ndershëm, të cilët verifikuan në praktikë shtetërore mundësitë që jep Shpallja e islame.
Feja islame, të cilën e kumtoi Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem], sot ka rreth 1.5 miliardë besimtarë në të katër anët e planetit (duke përfshirë këtu edhe selinë e dikurshme të perandorisë së Bizantit dhe shumicën e territoreve të perandorisë së dikurshme të Herakliut dhe të pasardhësve të tij mizorë, dzke përfshirë edhe qendrën e perandorisë së Herakliut dhe të pasardhësve të tij bizantinë, e cila u morr nga muslimanët pas përpjekjeve disashekullore).

Sot dhe në të ardhmen, as që mund të merret me mend historia njerëzore dhe vlerat e njerëzimit pa personalitetin dhe veprën e Muhammedit [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem]. Ndërsa, traditat që kanë mbetur nga sundimi i Herakliut dhe pasardhësve të tij, jnë vetëm një kujtim i errët dhe i frikshëm i historisë njerëzore.

Prandaj, edhe nga kjo pikëpamje e fateve që patën këta dy protagonistë kryesorë të asaj periudhe historike është e qartë se Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ishte personalitet i vlerave të tjera, përkatësisht i Dërguar i All-llahut, me mision të qartë që të shpallte dhe të inauguronte të Vërtetën Hyjnore. Pra, Muhammedi[sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] nuk ishte perandor, si Herakliu, i cili edhe pse i veshur me pushtetin më absolut që mund të uzurpohet nga një njeri, ishte i mjerë për shkak të fatkeqësive familjare, të fobive dhe traumave të rënda psikike dhe të trashigimisë nga pasardhës mizorë, të cilët lemerisën botën me mizoritë e tyre.

Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] nuk ishte as si mbretërit e pangopshëm persianë, të cilët arin dhe dhunën e kishin ideal të jetës së tyre.

Muhammedi [sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem] ishte jë i dërguar i Krijuesit të Botërave për të ndriçuar udhën e njerëziit me mesazhin hyjnor, dhe i tillë mbeti tash e katërmbëdhjetë shekuj. Dhe, pa asnjë dyshim, i tillë do të mbetet deri në fundin e ekzistencës njerëzore në Tokë, sepse është një person tejhistorik.

Pra, ai është vulë e pejgamberëve, që u dërgua me mesazhin përfundimtar për të gjithë kohërat dhe për të gjithë njerëzimin.
************************************************** ************

Përzgjodhi,

zEm

P.S. Për më tepër mbi autorin e këtij libri mund të lexoni në këtë temë

[Zana e malit]

ROLI I ISLAMIT NË TROJET SHQIPTARE

Islami ndër shqiptarë ka traditë disa shekullore,e cila është zhvilluar pa ndërprerje që nga shekulli XVe deri në ditët tona, duke ushtruar një ndikim thelbësor në mbijetesën dhe në formësimin e identitetit fetar, kulturor dhe kombëtar.

Mund të bëhen gjithëfarë hamendjesh se cila do të ishte rruga jetësore dhe fati historik i shqiptarëve si kolektivitet po të mbeteshin jashtë rrezes së mesazhit Hyjnor Islam, në darët e hekurt të ortodoksisë bizantino-greke e serbe, të cilat, aq sa është parë në disa shekuj pushtimi, synonin asimilimin dhe zhdukjen e plotë kulturore dhe etnike të shqiptarëve.

Pra, poqese merret si pikënisje e vlerësimit të perspektivës së shqiptarëve në sfondin bizantino-grek e sllav, gjendja në të cilën ishin ata kur erdhi në trojet e tyre mesazhi islam, është krejtë e qartë se ajo gjendje do të çonte në zvogëlimin numerik dhe asimilimin e vazhdueshëm gjuhësor e kulturor të shqiptarëve.

Mungesa e plotë e dëshmive të shkrimeve shqipe, madje mungesa e gjurmëve kulturore të shekujve VII-XIV, ku bie edhe slavizmi i plotë i toponimeve në trojet shqiptare, madje edhe sllavizmi i patronimeve të vet shqiptarëve, zbulojnë qartë atë katandisje etnike që vazhdonte përgjatë shekujve të sindimeve bizantine e sllave, e të cilat vetëm sa e thellonin asimilimin që kishte përhapur romanizmi nga pushtimi i gjatë romak që nga shekulli II para Isait [alejhis-selam] e deri në shekullin e V pas Isait [alejhis-selam]. Prandaj po të vazhdonte ajo tkurrje dhe ai shfytyrim kulturor nën presionin e sundimit bizantin e sllav, më afër mendësh është se asimilimi do të intensifikohej.


Shenjë e mëshirës së Krijuesit

Por, pranimi i mesazhit hyjnor të Islamit nga ana e një pjese të madhe të shqiptarëve që kur ranë në kontakt direkt me të, dhe veçmas pas Betejës së Kosovës të vitit 1389, e ndali trendin negativ të tkurrjes e të asimilimit të shqiptarëve dhe i dha një drejtim të ri zhvillimit të tyre.

Pranimi i Islamit nga shqiptarët, që padyshim është shenjë e mëshirës së Krijuesit ndaj këtij populli, e ndërpreu procesin tragjik të shfarosjes e të asimilimit dhe solli ndriçimin e ri moral dhe shpirtëror, solli një hov të ri në zhvillimin e tij demografik e kulturor.

Islami u ofroi shqiptarëve të Mesjetës së errët evropiane një vizion të ri për misionin e njeriut në këtë botë, para së gjithash duke ua fiksuar në ndërgjegjen e tyre të vërtetën për njëshmërinë e Krijuesit të Botërave. Të ndërgjegjësuar nga kjo aksiomë për njëshmërinë e Krijuesit, shqiptarët musliman u larguan nga konceptimi skizofrenik për Krijuesin. Ky largim nga konceptimi skizofrenik për Krijuesin u dha një kompaktësim në ndërgjegje, i bëri më të durueshëm dhe më të qëndrueshëm në furtunat jetësore e historike që do të përplaseshin mbi fatet e tyre si sprovë e re e aftësisë së mbijetesës fizike dhe kombëtare pas daljes me përdhunë nga ombrella e halifatit islam.

Edhe besimi i patundur në botën e amshueshme, në Ahiret, si vazhdimësi e jetës në nivel dhe në përmbajtje më të lartë për besimtarët që e gjejnë mëshirën e Krijuesit të Botërave, u ndihmoi që të dilnin nga vorbullat e nihilizmit të të ashtuquajtur faj fillestar, i cili ushtron ndikim të fuqishëm në ndërgjegjen e të krishterëve.

Ndërsa namazi dhe agjërimi i Ramazanit u sollën atyre shqiptarëve që përqafuan Islamin një botëkuptim të ri për adhurimin ndaj Krijuesit të tyre, duke u edukuar me disciplinë, durim dhe sakrificë.
Edhe praktika e zekatit u dha besimtarëve musliman një vizion të ri të solidaritetit me njëri-tjetrin, duke e hequr bamirësinë nga niveli i përkatësisë fisnore, e duke e bërë atë obligim për hirë të All-llahut, ndaj të gjithë nevojtarëve.

Ky horizont i ri i bamirësisë dhe solidaritetit ka pasur ndikime pozitive në zgjerimin e nevojave dhe komunikimeve brendashqiptare, të cilat me shekuj kanë qenë të konservuara në korniza të ngushta fisnore.


VAZHDON.............

*******************************

Marrë nga libri "MEDITIME ISLAME"

e autorit: Dr. Milazim Krasniqi

zEm®