Aforizma

[salihaj]

Më e mirë një pushkë në mal, se një thes llafe në kuvend!
Më i mirë një zog në grusht, se njëqind hava!
Fjala e mirë, e shtinë gjarprin në birë!
Shteti i fortë me ligj e drejtësi edhe zogut në rrem i krijon rehati!
Hiq dembelinë krijon rehatinë!
Qengji i urtë thithë dy nëna, ai i egri as nënën e vet!
Ai që feston festën e Kurban Bajramit, ua uroi duke ju plotësuar dëshirat ashtu si ua don zemra e vet.

[salihaj]

Në një fshat shtohet popullata. Hapësira e tokës punuese, nuk u mundëson mjaftë të lashta për ushqim. Pran tokës punuese, kishin pasur sipërfaqe të madhe pylli. Fshatarët e atij fshati bijën vendim për të djegë pyllin dhe për të kultivuar grurë për bukë. Kjo kohë kishte qenë atëherë kur njerëzit janë marr veshë me shtazët tjera të gjalla.
Para se më djegë pyllin, fshatarët qesin shpalljet në çdo kënd të pyllit me këtë përmbajtje: “Çdo gjë që është e gjallë në këtë pyll, të liroi pyllin se do e djegim gjatë një muaji, ai apo ajo që gjendet në pyll do të djegën, nëse nuk largohet nga pylli”. E njëjta shpallje u hodh edh në tellall. Kalon një muaj pasi që pylli është djegë, duke lëvruar pyllin hasin një skelet të gjarprit me dy koka. Fshatari nga dhembja po e pyet gjarprin: “çfarë halli të zuri që je djegë, pran gjithë atij tellalli”. Gjarpri përgjigjet: “ o zotëri, nuk keni ju faj fare, mirëpo unë qëllova me dy koka, njëra me thoshte të shkojmë në drejtim të jugut, tjetra në drejtim të veriut. Kështu që trupi ngeli duke i dëgjuar kokat, dhe ja fati im që u dogja”.

[salihaj]

Me para mund të bleni shtëpi, por jo familje (qetësi)!
Me para mund të bleni orën por jo kohën!
Me para mund të bleni shtratin, por jo gjumin!
Me para mund të bleni libër, por jo njohuri!
Me para mund ta keni jekun, por jo shëndetin!
Me para mund të bleni pozitën, por jo respektin!
Me para mund të bleni gjakun, por jo jetën!
Me para mund të bleni seksin, por jo dashurinë!

[salihaj]

Bajaran Selmani i Uçës ish kanë shpijanik. I shkon një mik në konak. Bajrami i ngarkon oxhakun me dru e mysafiri i thotë:
-Mos qitë shumë dru Bajram.
Bajrami ja qonë fitilin llamës e mysafiri i thotë:
Ungje pak fitilin se ska nevojë.
Bajrami i tha:
-Mik, rri në vendin tëndë, kulla është e jemja. Me dashtë e kalli krejt: I zoti i shtëpisë , kaun nësë ta prenë, ti afrou e mbaja e mos u përzi në punët e ti.

[salihaj]

Në fshatin Shushicë kishte jetuar si rrogëtar Arif Qitaku, i ardhur nga Fshati Qitak i Drenicës. Kohen më të madhe kalonte te Hasan Regja Salihaj në Shushicë. Një herë në muaj, kur ndërronte hëna u çrregullonte në aspekt psikik dhe frikësonte barinjtë në atë kohë. Barinjtë i ankohen Hasan Regjës: “baca Hasan Arifi po na sulmon çfarë me bë?” As teli, e as litari nuk mundte ta mbante lidhë, andaj Hasanit i lindë një ide e re.
Hasani merr një tra që moti e kanë quajt podvallë. Trari ka qenë bukur i madh dhe i rëndë. Në tra i hapë dy zhleba që atëherë i kanë quajt mazgallë, për të ia futë këmbët Arifit. Pasi qe i kanë hapë dy mazgallë, trarin e qojnë në odë të Kullës dhe e vendosin aty. Pastaj e marrin trarin tjetër e shpojnë me turjelë të drurit në dy vende. Arifi ju kishte pas tutë fortë, por edhe e kishte respektuar. E kapin Arifin dhe e dërgojnë në odë e ja fusin këmbët në mazgallë, ja vendosin trarin tjetër mbi këmbë dhe e pykojnë me pyka druri. Me këtë formë të pykuar, Arifi kishte mundësi me ndejë ulur dhe shtrirë, vetëm nuk ka mundur me dalë jashtë, nevojën e ka krye aty në legen. Hasani i thotë anëtarëve të familjes mos ti sjellin kurrfarë mjete zjarri as zjarr afër, se Arifi do të shfrytëzoi dhe do të kallë kashtën e me kashtë edhe Kullën.
Kaluan tri ditë, e pyet Hasani Arifin: “si ke fjet Arif?” Arifi ja kthen: O mixha Hasan kam fjet si qengji, si po me merr gjumi, podvallët po me hekën nga këmbët e po më mbështetën afër derës. Si po me del gjumi, po ngatërrohen këmbët në ato të ngrënët e dreqit, po hiqmi tash se jam shëndoshë”. Por ende nuk ishin pjekë kushtet. Atëher Arifi për tu mos u mërzitë e kompozoi një strofë të vjershës për podvallë siç është: “një podvallë me dy mazgallë, kollaj me hi e zor me dal”.

[salihaj]

"Mos bënë çfarë ta kan se të gjenë çfar s'ta kana".
"Çfar ta ka shkruar Zoti në ballë, nuk del gjë për ta ndalë".
"Në daq lyp, në daq lep, pa punuar askush s'tep".

[e panjohura]

-Në kohën e sodit, politikani më i mirë është ai që s'merret me politikë!
-Më mirë është t'i ushqesh kuajt,se ti dëgjosh politi-kuajt!

[zogu dukagjinas]

Shoku i keq ne qaste luksi, shoku i mire n'qaste palumturie !! - BESNIK AVDIAJ !!

[zogu dukagjinas]

Kushe e shikon xhepin te vetin, e shikon deren e xhehenemit !!

[xani1]

Në vazhdim edhe unë do t'ju sjell disa aforizma që i kam përkthyer nga autorë të huaj.