Klubi i Milanistëve #12 - (Forza Milan)

[Davius]

Mire shpetuat nga Lecce shihni mos t'ju perseritet kjo Lecce edhe ne Stamboll se do mbetni edhe jua duartbosh sikurse Reali...

Cati a je gjalle bre njeri ty ku je humb, kalo bukur, hajt se vije andej une kur te kem kohe

[niku-nyc]

Mire shpetuat nga Lecce shihni mos t'ju perseritet kjo Lecce edhe ne Stamboll se do mbetni edhe jua duartbosh sikurse Reali...

Cati a je gjalle bre njeri ty ku je humb, kalo bukur, hajt se vije andej une kur te kem kohe

Lecce me Liverpool jan e kunderta. As nuk mund te krahasoet duke then qe mos te perseritet Lecce ne Stamboll sepse atmosfera dhe rencija e finales nuk do jet sikur po lu me Leccen. Sidoqoft ne ndeshje finale si te Champions League eksperienca e lojtarve te Milanit do jet advantazh.

[mad]

po luhet ne keto momente ndeshja per javen e parafundit te ketij seoni te Serie A Milan-Palermo......pervec Crespos, te gjithe te tjeret qe jane ne fushe jane zevendesues....
ne fushe eshte edhe nje mbrojtes qe ben debutimin e tij Marzorati...

ndersa ne bankine, eshte ulur mes shume te panjohurish, edhe Ricardo Izecson Dos Santos Leite, theritet me pseudonimin Digão....eshte vellai i vogel i Kaká, i cili aktivizohet me ekipin e te rinjve te Milanit.

{^_^}

[StormAngel]

ndersa ne bankine, eshte ulur mes shume te panjohurish, edhe Ricardo Izecson Dos Santos Leite, theritet me pseudonimin Digão....eshte vellai i vogel i Kaká, i cili aktivizohet me ekipin e te rinjve te Milanit.

Do jete ndoshta ardhmeria e Milanit ky.
Sa per kuriozitet ne skuadrat e reja te Milanit, luajne edhe djali i Zhorzh Veas dhe nje shqiptar.

[BlueBaron]

Atë zotat e futbollit nuk do ta linin të gjuante penalltinë e gabuar. Në jetën e Andriy Shevchenko-s nuk do të ketë një Pasadena (stadiumi ku u luajt finalja Brazil - Itali në Botërorin e 1994, në të cilën Roberto Baggio humbi penalltinë vendimtare), por gjithmonë dhe vetëm një Manchester, me topin e fundit që hyn për të të çuar në parajsë. Sepse ai nuk është Roberto Baggio që i duhet ta mbajë gjithmonë me vete peshën e diçkaje më të madhe se vetja, nuk është Ronaldo që duhet të kalojë tallazet nga ish i varfër i bërë i pasur dhe grindavec. Sheva është futbollisti që duhet të pastrojë botën e keqe të topit, që duhet t'u japë një shpresë konformistëve, të gatshëm që ta drejtojnë gishtin kundër imoralitetit të këtij sporti të zhytur në miliarda dhe në arrogancë. I takon gjithmonë atij të demonstrojë se ka lojtarë të ndryshëm nga ata të mirë vetëm për gazetat: të edukuar, civilë, që flasin pak dhe pa polemika, që bëjnë të dëfrehen njerëzit pa i irrituar, që dinë të humbasin pa u fshehur prapa komploteve. Atëhere nuk mund të gabohet, Andriy, dhe ato pak herë në të cilat ka pasur probleme gjithnjë janë harruar: sikur një dizenjo superiorie ka dashur në mënyrë konstante t'i fshijë ato copëra mospërkryerjeje njerëzore dhe të shmangë gjithmonë tërheqjen e tij në kaos, sepse sikur të ishte kështu nuk do të ishte më një justifikim dhe do të vdiste ideja që në thelb ekziston një e ardhme e përbërë nga sportistë të zgjuar. Ka qenë gjithmonë kështu qysh kur e njeh bota: Sheva është kundëraltari i Totti-ve dhe i Cassano-ve, është shpirti i mirë që dallohet nga kaskadorët alla Inzaghi, është modeli, por që nuk ngatërrohet me teprimet e një Beckham-i, është i punësuari që nuk përzihet me të besnikëzuarit alla Lucarelli apo alla Di Canio. Aspak simulime, aspak reagime, aspak politikë. Ka ndodhur një herë të vetme kjo dhe, si pjesa tjetër e ngatërresave të vogla të Shevchenko-s, ka përfunduar në arkiva. Ka qenë nëntori i vitit 2004, Kievi ishte në shesh kundër mashtrimeve elektorale që kishin mundur Viktor Yushenko-n në zgjedhjet ukrainase: Sheva, flamuri i kombit të tij në botë, kish deklaruar se ishte miku i Viktor Yanukovych-it, "Presidentit" që kish mashtruar sfidantin properëndimor. Andriy nuk qe i vetmi që foli për raportet e tij të përzemërta me drejtuesit e Kiev. Në të njëjtin pozicion ishte edhe Sergei Bubka, edhe ai i afërt me kandidatin prorus. Disa ditë pas deklaratave të Andriy, Milan luante në fushën e tij kundër Shakhtar Donetsk në Champions League. Në tribunën ukrainase shfaqet një poster: "Shevchenko të të vijë turp! Zgjedhja jote e bën të qajë popullin tënd". Shpërtheu një miniçështje, i pompuar me art nga televizioni, por tri ditë më vonë gjithçka kish përfunduar, gjithçka ishte harruar: sepse ai kish shpjeguar në një intervistë se për Yanukovych-in kish komentuar afërsinë e tij me sportin dhe jo me zgjedhjet e tij politike. Atëhere, mjaft. Përgjithmonë. Sepse me atë fytyrë prej fëmije të rritur, Shevchenko gjëra të caktuara nuk i duron. Ai është personi që me 5 milionw euro në xhep çdo vit mendon akoma se futbolli është një lojë dhe se lojtarët duhet të dëfrehen. Me të nuk bëhet polemikë, sepse kur flet është aq i mirë, sa që një pyetje me spec nuk ia bën edhe sikur të jeshë më ciniku dhe më maskarai i gazetarëve. Andriy është kampioni më anormal që mund të ekzistojë në futbollin modern. Është një lojtar i pajisur me një talent të jashtëzakonshëm, por që punon si mushkë çdo ditë. Nuk mund t'i kontestohet mosdisiplina, nuk mund t'i bëhen shënime mbi oraret, mbi korrektesën, mbi italishten: duket gjithmonë i fundmi i të trajinuarve që punon rëndshëm dhe, për t'u vlerësuar, nuk humbet asnjë minutë, nuk refuzon asnjë autograf dhe studion gjuhën sepse "nëqoftëse jam në Itali, duhet të jem unë ai që duhet të kuptohem, jo të tjerët që të më kuptojnë mua". Atëhere të mbetet gjykimi teknik. Por edhe aty je prapa: nëntë herë në dhjetë, Sheva është sipër mesatares dhe herën e vetme në të cilën nuk është, të kap në befasi: "Sot kam luajtur mirë, u kërkoj ndjesë të gjithëve. Tifozave dhe shokëve të skuadrës". Shevchenko është qingji i Zotit: lan vetëdijet e të tjerëve mbi vetëveten. Kështu rrethi mbyllet gjithmonë. Ndodhia Yushenko-Yanukovych ka përfunduar për bukuri. 14 dhjetorin e kaluar, me Topin e Artë midis duarve, Andriy ka paguar të gjitha borxhet: "Ky çmim është për njerëzit e mi në Ukrainë, të cilës besoj se në këtë moment të veçantë do t'i japë kënaqësi". Pesëmbëdhjetë ditë më vonë, në Kiev, pika përfundimtare: Presidenti i atëhershëm i Republikës, Leonid Kuchma, i dorëzoi përpara 5000 njerëzve nderimin më të lartë kombëtar: "Hero i Ukrainës". Mirënjohja qe e gjitha në nderim të zotërinjve Shevchenko: Nikolaj, ish-ushtarak në pension, dhe Liuba, ish-punonjësve shtetërore. Banojnë akoma në Dvirkivshchyna, nja pesëdhjetë kilometra larg nga Kievi. Vetëm se tani me një djalë kështu kanë edhe një shtëpi në kryeqytet, një në fshat dhe një tjetër në afërsi të lumit Dnepr. I kanë blerë falë ndihmës së Andriy, që sapo t'i jepet mundësia vrapon t'i takojë dhe t'u kontrollojë aferat: në qendër të Kievit ka hapur një dyqan Armani dhe shpejt do të hapet edhe një tjetër. Megjithatë, në Dvirkivshchyna ekziston akoma vendi ku është rritur Sheva në kalimin nga Bashkimi Sovjetik në republika të pavarur. Andriy ishte futur tek të rinjtë e Dinamos sw Kievit kur ishte vetëm 11 vjeç. Ishte viti 1987. 20 prillin e një viti më parë, i jati kishte shkuar për ta marrë në shkollë në mesditë për ta çuar në bregun e Detit Azov: ishte dita e shpërthimit tw reaktorit të Chernobyl. Sot, retorika e paraqet gjithmonë kështu Shevchenko-n: si ish-fëmijë i Chernobyl që ka fituar në jetë. Në të vërtetë ai katastrofën bile as nuk e ka parë, ka dëgjuar të flitet për të pak dhe keq: fëmijëve ukrainas atëhere nuk i duhej treguar. Sheva ka qenë një fëmijë dhe një adoleshent i lumtur, që në moshën 15 vjeçare vjen për herë të parë në Roma, Milano e Salerno për një turne ndërkombëtar të rinjsh, ndërsa bashkëkohësit e tij rropateshin akoma duke luajtur nëpër rrugë apo nëpër plazhet e lumenjve, në Itali ka arritur në mënyrë definitive falë një njeriu tjetër. Sepse jeta dhe karriera e Shevchenko janë një kryqëzim personalitetesh të rëndësishëm: pas të jatit, Valery Lobanovsky, trajineri i Dinamo Kiev që e ka shoqëruar deri në arritjen tek Milan: "Andriy është lojtari më i mirë i botës, më i mirë nga Ronaldo, sepse ai luan për skuadrën". Ka qenë ish tekniku i kombëtares së Bashkimit Sovjetik që e ka transformuar në një lojtar komplet, që e ka shëtitur nëpër Europë. E mori Milan duke e zgjedhur në një natë Champions League e vitit 1997: në stadiumin "Olimpiyskyi" të Kiev, Shevchenko mori topin në mesin e fushës, për t'u drejtuar drejt portës. Përpara, gjithmonë e më shpejt. Përparam fillimisht nga e djathta, më pas nga e majta, me kundërshtarët duke i rendur nga pas për të tentuar ta hidhnin. Nëntëdhjetë mijë persona në shkallët e stadiumit, të gjithë në këmbë duke e ndjekur në atë që po bënte. Pastaj gjuajtje. Goli. Ulërima. Për llogari të Milan në tribunë atë ditë ndodhej Ariedo Braida. Dy vjet më vonë, për firmosjen e kontratës, arrin edhe Adriano Galliani: 45 miliard lireta, të derdhura të gjitha në arkën e Grigory Surkis, Onassis i Ukrainës, pronar pusesh dhe rafinerishë nafte. Është njeriu të cilit Silvio Berlusconi i tha: "Ja, zotëria që është bërë i pasur dhe më ka bërë të varfër". Ishte një shaka saktësisht si shprehja që tha pas arritjes së Sheva-s në Milano: "Hëm! Me Massimo D'Alema-n Kryetar të Këshillit të Ministrave nuk ka qenë e vështirë të merrej një ish sovjetik". Me Presidentin e Milan, Andriy ka një raport paksa të çuditshëm. Sheva është një berlusconian nga ata të vërtetët. Është i komunikueshëm, por jo siç ishte Marco Van Basten apo siç është Paolo Maldini. Me Cavaliere ndan ditëlindjen: 29 shtator. Ditën e nënshkrimit të kontratës së ukrainasit, Berlusconi ka kuptuar se ka blerë një djalë ndryshe nga të tjerët. Intervista e parë: "Unë nuk kam frikë, por preferoj që të flas në fushë. Jam këtu për të punuar. Në vitin 1995, kur Italia na mundi në Kiev, kuptova se është vendi i duhur për të mësuar futbollin dhe për t'u afirmuar: do t'i bindem me dëshirë Zaccheroni-t". Gjë që nuk ishte një problem i madh, duke parë për t'ju bindur ka filluar shpejt. E kish bërë në familje dhe Dinamo-s, ku në fillim tekniku i të rinjve ishte një femër, një funksionarë e Ministrisë së Arësimit. Në atë intervistë të parë, Sheva demostroi edhe karakterin e tij, me atë mënyrë që është e njëjtë me atë të sotmen: objektiv, i qetë, fytyrë dhe mënura prej të riu të mirë. Vinte me peshën e disa paraardhësve që kishin dështuar. Asnjë ish sovjetik nuk kish ecur mirë në Itali: Zavarov, Aleinikov e Mikhaijlichenko hoqën dorë shpejt nga të luftuarit. Megjithatë, në ditët e transferimit të Andriy, vetë Mikhaijlichenko, zëvendësi i Lobanovsky-t tek Dinamo, tha se me Sheva-n do të ishte ndryshe: "Është rritur në një epokë të ndryshme, njeh paskomunizmin. Ky i tiji është një brez tjetër, për një djalosh të sotëm ambientimi në Perëndim është më i lehtë". Është e vërtetë, jeta prej heroi të vogël e djaloshit Shevchenko ka qenë e ndryshme nga ajo e lojtarëve të Lindjes e viteve Shtatëdhjetë dhe Tetëdhjetë. Asnjë si Oleg Blochin, fitues i Topit të Artë, do të kish gëzuar lavdinë që kiush Sheva në moshën 21 vjeçare. Në fakt, për Andriy, Kiev ka qenë gjithmonë i veshur me publicitete me imazhin e tij. Ai thirrej në televizione, shëtiste botën nën flamuri verdheblu, pa drapër e çekanin; merrte qindra letra nga admirueset. I vinin edhe kur transferohej në një daçë të afërt me atë të Presidentit të Republikës. Pastaj, kur luante me Dinamo-n, i jepte një fuoristrade Range Rover, pasi ka pasur një Mercedes: makinën e parë ia dhuroi klubi i tij në moshën 18 vjeçare, për ta ngushëlluar për mospranimin në universitetin e sportit. Nga shkolla e Dinamo-s Shevchenko ka mësuar të rrijë me të tjerët: "Më pëlqente aq shumë të rrija me shokët e mi sa doja të qëndroja i grumbulluar edhe kur isha i skualifikuar". Në Milanello ndan dhomën me Massimo Ambrosini-in që ka treguar për një djalë të sjellshëm të ndarë midis leximit dhe studimit të italishtes. Gjuhën e ka mësuar edhe falë Renzo Choconelidze-s, njeriu tjetër i rëndësishëm i jetës së tij, ai që e ka paraqitur në Milano, që nuk e ka bërë të ndjehet i vetmuar, që e ka integruar. Sot të gjithë këtë Sheva e shfrytëzon në marrdhëniet publike, të cilat shpesh kanë si sfond botën e modës. Sepse Sheva është një hibrid: ka të gjitha krakateristikat e futbollistit të sotëm, i ndarë midis sportit dhe pasarelave të modës, midis festave dhe mbrëmjeve. Bën publicitet gjyslykësh dhe sahatësh, ecën me makina Porsche Cayenne, inauguron dyqane. Ama e bën gjithçka sipas mënyrës së tij. Kështu për shembull, mer një mbrëmje të lirë për të shkuar në San Siro që luajë ndeshjen e zemrës kundër kombëtares së këngëtarëve. Është mik i Giorgio Armani, vishet vetëm me linjat e tij, por, sikur të mundej, do të shkonte në barin e parë për të kënduar: adhuron karaoken. I sapoarritur në Milano, deshi të blinte një shtëpi në zonën katërfaqëshe të modës. Kurse tani jeton në liqenin e Como-s. Me të dhe bashkëshortja e tij Kristen, ish modele. Sidomos ish e fejuar e Pier Silvio Berlusconi-t. Andriy është martuar me të në Shtetet e Bashkuara, sepse ajo është amerikane. Është femra që kanë bërë të pushojnë zërat e çuditshëm që qarkullonin lidhur me seksualitetin e tij: një shërbim fotografik me dy gjysëmnudo bëri xhiron e botës, për të hedhur poshtë thashethemet. Kristen është edhe gruaja që i ka dhënë Shevchenko-s një djalë: quhet Jordan. "Gruaja dhe djali im më kanë dhënë qetësi. Edhe pse nuk më pëlqen të flas për jetën time private, më duhet të them se gëzimi që mund të japë një familje e bashkuar, të forcon jashtë". Jashtë, domethënë në fushën e futbollit, ku Sheva është demostrimi se mund të jeshë numri një duke punuar si mushkë, se nuk janë të gjithë Maradona e Pelé, domethënë ata që lindin të bekuar nga topi. Andriy fenomen është bërë. Pastaj është ndryshe nga të tjerët edhe për një aspekt tjetër: është kampion në kolektiv, sikur të ishte brigadier në një fabrikë që mbështetet tek punëtorët e tjerë dhe më pas i vë dorën që vetëm ai di t'ia vërë për ta mbyllur ditën. Sheva pa një skuadër ndoshta nuk do të ishte ai që është, por në një skuadër di të jetë më i forti i të gjithëve. Merr Ronaldo-n e kohërave të arta: ishte i aftë të fitonte i vetëm një ndeshje, por ndoshta nuk hynte në sintoni me shokët gjatë të gjithë kampionatit. Apo Totti-n: shpik, magjeps, dominon, tërheq, pastaj trajineri ndryshon modulin dhe përfundon çdo gjë. Sheva është mrekullia e topit modern: futbollisti që përfundon i vetëm punën e të tjerëve. Vrapon si një i dënuar dhe është i aftë për gjëra të jashtëzakonshme. Këtë vit ka shkatërruar Lazio-n me një goditje dënimi jashtëzakonisht të përkryer. I tiji edhe brilanti që në çerekfinale ka lënë përfundimisht Inter-in jashtë nga Champions League, përpara se San Siro të kalonte në delir në transmetim televiziv botëror. Dy vit më parë masakroi Roma-n në stadiumin Olimpico. Juventinit Buffon i ka shënuar me një top parabël që ishte e prekur paksa nga fati: "Jo, kam dashur të gjuaj, por është e vërtetë që kam qenë me shumë fat". Kundër Bari-t, në sezonin e tij të parë italian, e mori topin në mesfushë, kaloi tri kundërshtarë dhe bëri që t'i rrotullohej koka portierit të varfër barez Francesco Mancini, përpara se ta kalonte pa pikë problemi. Një prej 107 golave të shënuara në kampionat në pothuajse 6 sezone më Milan-in. Gjashtë vite si fitimtar: një titull kampion, një Champions League, një Kupë Italie, një Superkupë italiane dhe një Superkupë europiane. Gjithmonë vendimtar, ai, në çdo sukses. Të jesh më i miri i ka pëlqyer gjithmonë. Ishte kur luante me të rinjtë e Dinamo-s dhe më pas në ekipin e parë. Është tek Milan. Është edhe në kombëtaren e Ukrainës, ku është një gjeneral si Napoleon-i, personazhi i tij historik i preferuar. Anipse rusët e kanë shpartalluar.

[niku-nyc]

Per gjith Milanistat ska asgjo pse te deshperoen prej finales, futbolli i ka kto gjona, mbas e lan pak lojen dhe fati nuk ishte me ne por Milani Milan do mbetet dhe vitin tjeter me ardhjen e lojtarve shum te rencishem do jemi akoma me te fort. Kmapionati fillon me 28 Gusht dhe si ekip Milani mesoi dicks ket vit ne kampionat qe la shum pik me ekipe te vogla, pranaj Juve perfitoj kot por kur humb dicka heren tjeter e meson. Forza Milan----> Pergjithnje kampion dhe ekip i respektuar mbar botes.

[Kleidi]

Nje loje , 22 lojtare ; 1 top , 44 kembe; 2 skuadra nje trofe .... Nje Milan ne formen e tij me te mire gjate 45 minutave te para , nje maldini dhe nje Pirlo me nje kombinim fatal qe sjellin nje gol per 60 sekonda a mos me pak, nje Crespo qe me intuita dhe profesiona;lizem sjell edhe dy gola te tjetere, me bene qe te shpertheja nga gezimi dhe te enderroja per me tej ... Por ato 6 minuta qe liverpool "u cmend" me beren qe nga gezimi te kaloj ne ankth ... Por Milan nuk e uli lojen, presoi deri ne fund dhe luajti me koken lart deri ne minuten e 90 kur Dudek me nje fat prej fillestari {per te mos thene pe budallai} ndalon topin e goditur ne porte nga SuperSheva. Me falni ... nuk e ndaloi ai por dora e tij qe nuk e kuptova nga fluturonte ashtu ... nejse ... Filloi Extra time ku prape Milani edhe pas atij shoku nuk e uli koken por luftoi ashtusic i ka hije edhe pse ne 30 ditet e fundit kishte luajtur 10 ndeshje {1 ndeshje ne 3 dite + stervitjetet , vetem robot te jesh nuk lodhesh}.
Kaluan edhe pjeset shtese dhe erdhi casti i penalltive ... Ku Serginho gabon fatalisht per ti ulur moralin gjithe skuadres dhe vijon edhe nje pritje e Dudek qe me beri te "vras veten".Vjen Kaka` qe me gjakeftohtesin e tij dhe me nje goditje te bukur ben golin e pare per Ac Milan, vijon nje pritje e Dida qe te ringjallte shpresat e Ac Milan por keto shpresa shuen totalisht kur Dudek ben nje pritje {nese mund ti thuash keshtu} pas gjuejtjes se SuperSheva qe sh[pall Liverpool kampjon. Milani humb te vetmin shans per te fituar nje kupe ne kete sezon. Edhe pse e humbi ate shans Milan doli nga fusha {kompeticjet ne pergjithesi} me koken lart si nje kampjon i vertete dhe kurre nuk e ka pranuar dhe ska per ta pranuar humbjen.
Sa per Liverpool do te thosha qe e meritoi fitoren vetem ne nje aspekt, presoi per 6-10 minuta ashtu sic duhej,uli moiralin kundershtarit dhe me fatalja, mori nje penallti qe Dida e priti si perhere me nje profesionalizem dhe tregoi qe ehste portjeri Nr.1 ne bote dhe ka reflekset me te mira ....... Pastaj pati edhe profesionalizmin e kapitenit Gerard qe edhe ne nje moshe te vogel diti te mbaje ekipin me shpresa si nje lojtare i vertet profesionist.
Rezultati me korrekt do te ishte BARAZIMI ... {Mendimi im}
Edhe pse ekipi im i zemres humbi kete finale dhe nuk fitoi asnje kupe kete sezon une kurre nuk do ta ul poshte dhe perhere kam per te thene frazen:
Milanist do jem perjete... Qofsha Gjalle Apo Vdeke !

Mialnist i perjetshem!

[TiLoNcE]

Ndeshkues pa nerva..ndeshjen e pam.. Milani ishte ne finale loja ishte e bukur.
Futbolli njef humbje..permbysje rezultati e plot gjojna..still Milani osht DA BEST

Ciao milanistaa
pufff

una

[sLimShady]

Edhe pse humbem ishim me te mire se liverpul pati nje ramje ne loje per 10 apo 15 min milan dhe kjo ju kushtoj ndersa per 100 min loj lirisht mund te them se ka dominuar milani biles 2 minuta para perfundimit te lojes paten shum shum fat edhe pse humbem prap jemi krenar per milanin tone humem tashi fitojm radehs tjeter

Goooooo MIlanistaa Milan Da best

[niku-nyc]

Qe tashti ka filluar objektivi Paris 2006 dhe mos harroni se Milani prap do jet ne finale. Humbja ne Stamboll esht e dhimshme por kjo humbja te motivon me shum dhe
Milani prap finalen do ta arrij pasi ne sezonin tjeter do jet akoma me i mir me ardhjen e lojtarve te rinj.