Pyetje,Kijameti

[bejmellaf]

Paqja dhe Bekimi i Allahut qofte mbi Muhammedin a.s, Familjen, shoket e tij dhe mbi te gjithe muslimanet qe e ndjekin rrugen e tij deri ne Diten e Gjykimit.

Es-Selamu Alejkum


Vellezer dhe motra te nderuara te ketij forumi
doja te pyesja rreth shenjave te kijametit?
Sa jane plotesuar ato dhe a ka mbetur dicka pa u plotesuar,ketu e kame fjalen per shenjat e vogla te kijametit!


Me respekt

[INDRITI]

Po te jap nje pergjigjie te shkurter!
Dihet se shenjat i vogela paraprijne shenjat e medha dhe meqenese deri tani nuk kemi degjuar per plotesimin e ndonje shenje te madhe dmth qe shenjat e vogla nuk kane ardhur te gjitha.

Sa sa kane ardhur se di, madje edhe sa kane mbetur, bile per mua as qe kane shume rendesi keto, rendesi per ne eshte se cfare kemi pergatitur per diten e Kijametit.

Nga shenjat e kijametit te cdo njeriu, jane semundjet, plakja, thinjat, ikja e forces pasi per cdo njeri nese e gjen vdekja eshte bere kijameti per te.
Nje here nje njeri shkoi tek profeti dhe e pyeti kur eshte kijameti? e profeti as ju pergjigj: Cfare ke pergatitur ti per kete dite?
Se di ne me kuptove.
Selam

[Arioni]

Afërsia e ndodhjes së Kijametit


Ajetet dhe hadithet e sakta udhëzojnë në atë, se ndodhia e Kijametit nuk dihet, ndërsa paraqitja e shumicës së shenjave të Kijametit është argument se është afruar dhe se ne jemi në ditët e fundit të kësaj bote.
All-llahu s.v.t thotë:“Njerëzve u është afruar koha e llogarisë së tyre, e ata të hutuar në pakujdesi nuk përgatiten fare për të.”- (El ENBIJA – 1).
Njerëzit të pyesin për kijametin(katastrofën) e ti thuaj:”Për atë di vetëm Allahu!E,ku mund ta dish ti,ai ndoshta është afër!” (El AHZAB 63)
“Kurse Neve ai na duket afër” (El Me’arixh 6-7)
“Momenti (i katastrofës së përgjigjthshme) është afruar, e hëna është çarë (në dysh)” (El KAMER – 1).
...... dhe shumë ajete tjera që tregojnë afrimin e fundit të jetës së kësaj bote, dhe kalimit në botën tjetër ku çdo veprues gjenë veprën e tij, nëse ka vperuarë mirë do të gjejë të mirën, e nëse ka vepruar vepra të këqia do të gjejë të keqën.
I Dërguari s.a.v.s thotë “ Jam dërguar une dhe kijameti si këta dy-dhe bëri me shenjë me dy gishtat”57
Pejgamberi s.a.v.s thotë: “Afati i juaj nga afati i popujve që kanë kaluar, është sikur koha në mes namazit të Ikindisë dhe perëndimit të diellit”58
I Dërguari i Allahut [salallahu alejhi ve selem] thotë:“ jam Dërguar në fillimin e Kijametit”( thotë Albani e transmeton Ed-Dulabijj. Në librin (El-Kuna) 1/23 dhe ibn Munedih në librin El-Marifeh 2/234/2 dhe zingjiri është i saktë (shiko më gjërësisht silsiletus-sahiha 2/467 (808)). Transmeton ibn Umeri r.a dhe thotë : ishim ulur me Pejgamberi [salallahu alejhi ve selem] ndërsa dielli kishte rënë mbi kodrën Kuajkiam (kodër në anën jugore të Mekkes për 12 mila) pas namazit të Ikindisë, Pejgamberi [salallahu alejhi ve selem] tha: “ Jeta e juaj në krahasim me jetën e atyre që kanë kaluar është sikurse ajo që ka mbetur nga dita dhe ajo që ka kaluar” - (Transmeton Ahmedi në Musnedin e tij (8/176) Ahmed Shakiri thotë: zingjiri është i saktë).
Kjo tregon se ajo që ka mbetur në krahasim me atë që ka kaluar është shum pak, mirëpo koha që ka kaluar nuk e din askush përveç All-llahut s.v.t. dhe nuk është transmetuar nga i mbrojturi (i Dërguari)
57 Sahihul Buhari,Kitabu rekaik,babu kavlin nebijji : buithtu ena we saatu kehatejni,nga sehli r.a (11/347 meal fet-h).
58 Sahihul Buhari,Kitabu Ehadithil enbijai,babu ma dhukire an beni israil (6/495-meal fet-h).
diçka e saktë që kufizon kohën, e që ne të mbështetemi në atë,e të dihet koha që ka mbetur nga ajo që ka kaluar, mirëpo dihet se është shum pak në krahasim me atë që ka kaluar.59 Nuk ekzistonë fjalë më e pasur se fjala e të Dërguarit [salallahu alejhi ve selem], që tregon afrimin e ditës së Kijametit, ku thotë: : Jam dërguar unë dhe kijameti afër (së bashku) saqë do të më kalonte. – (Musnedi i Ahmedit 5/348, Ibnu Haxheri thotë: e transmeton Ahmedi,Taberiu dhe zingjiri i hadithit është i mirë-Fet-hul Barij 11/348).
Ky është sinjal që flet për afrimin e kijametit me shpallejn e Pejgamberit [salallahu alejhi ve selem] derisa është frikësuar i Dërguari [salallahu alejhi we selem] se do ta kaloj.

[Arioni]

Shenjat e kjametit që ende nuk kanë ndodhur

1. Shafitjet (e tokës), deformimet (shëndrrimi në qenije të tjera) dhe
hedhja (nga qielli) që do të ndodhin në kët ummet.

Transmetohet nga Ebu Hurejre se Muhamedi as ka thënë: "Betohem në Atë që më
dërgoi mua me të vërtetën, nuk do të marrë fund kjo botë para se t'u ndodhë
atyre (njerzimit) shafitje (të tokës), deformime (transformim të njeriut nga
një qenije në qenije tjeter) dhe hedhje (gjuejtje nga qielli)". I është
thënë: Kurë do të ndodhë kjo? Tha: "Kur të shohësh gratë që u kanë hipur
shalëve, kur të shtohet muzika, kur të dëshmohet rrejshëm, kur të pijnë
muslimanët me enët e banorëve të lindjes, të arit dhe arit dhe argjendit,
dhe kur të mjaftojnë burrat e burra dhe gratë me gra..." Në disa hadithe të
tjera thuhet se ata do të shëndrrohen në derra dhe në majmunë, ndërsa për
shafitjet e tokës, në një hadithë tjeter ka thënë: "O ju (që jeni të
pranishëm), kur të dëgjoni për një ushtri që është shafitur afër (qytetit të
Medinës), atëherë veçmë u afrua kjameti". Fjalen "Kur t'i shohësh gratë se u
kan hipur shalëve" disa dietarë e komentuan me ngasjen e tyre të veturave.
Ebu hurejra transmeton hadithin se Muhamedi as tha: "Nuk do të ndodhë
kjameti para se të shtohet pasuria dhe të teprohet sa që njeriu do të
nxjerrë zeqatin e pasurisë së tij e nuk do të gjejë askend që t'ja pranojë
atë. (Nuk do të ndoshë Kjameti ( derisa të shëndrrohet toka e Arabisë në
kopshte e lumenj". Shëndrrimi i shkretirës në tokë pjellore mund të ketë
qëllimin e shëndrrimit artificial me hapjen e kanaleve për ujitje, apo me
ndryshimin e klimës siç do të shohim sek kapitulli "Paralajmrimet e Kur'anit
dhe Synetit tek zbulimet e reja shkencore".

2. Fryrja e hanës së re.

Nga Ibn Mesudi transmetohet se Muhamedi as ka thënë: "Shenjë e afrimit të
Kjametit është ryerja e hilalit (Hënës së re)". Muajt Islam llogariten sipas
hënës. Hëna e re në formë të drapërit të hodhë paraqet fillimin e muajit.
Rrumbullaksimi i saj (hëna e plotë paraqet gjysmën e muajit, derisa të
rikthehet nga ka filluar. Pra, Muhamedi as paralajmroi se hëna e re para
kjametit do të duket se kan kaluar dy apo tri net, ndodhta për shkak të
ndonjë çrregullimi që do të ndodhin në sistemin e saj.
3. Të folurit e egërsirave dhe e gjërave të ngurta.

Imami Ahmed nga Ebu Seid El-Huderij transmetojnë hadithin e Profetit të
Allahut xh sh se tha: "... Nuk do të vijë kjameti përderisa egërsirat të mos
u flasin njerëzve, e skaji i kamxhikut tu flet njeriut dhe lidhëset e
këpucëve të tij. dhe derisa të mos lajmroi kafsha e tij se çka ka bërë
gruaja e tij pas tij". Kjo që paralajmroi Muhamedi as mund të jetë diç jasht
rregullit natyrorë, ashtu siç dëshmojnë pjesët e tupit diten e ringjalljes.
Por edhe mund të ket për qëllim shtimin e diturisë sa që do të kuptojë
kafshet etj..

4. Lumin Eufrat zbulon një kodër me arë dhe zbulohen minerale afër Hixhazit
(Mekes e Medinës) sa që vriten njerëzit për to.

Buhariu dhe Muslimi nga Ebu Hurejre transmetojnë hadithin: "Gati është
Eufrati të zbulojë një thesar me ar, ai që prezenton aty, mos të marrë nga
ai asgjë" Në një hadithë tjeter thuhet: "Nuk do të ndodhë Kjameti derisa të
mos zbulojë eufrati një kodfër me arë, për të cilin do të luftojnë njerëzit,
dhe nga 100 njerëz do të vriten 99-të, e secili do të thotë Ndoshta unë do
të shpëtoi". Kjo kodër do të zbulohet pasi të shterret lumi, ose zbuluesit
e mineraleve do ta zbulojnë atë thesarë, ose pasi ti ndryshohet drejtimi i
rrjedhës së lumit për shkaqe të ndryshme e pastaj ai ta zhveshë kodren nga
dheu nën të cilën fshehet ari,. Lumi Eufrat buron në Turqi e kalon nëpër
Irak afer Bagdadit

5. Rrethimi i Muslimanëve në Medine

Sipas hadithit: "Gadi janë muslimanët të rrethohen në Medine..."
hadihtologët komentojnë se do të vijë dita kur armiqt e Islamit do t'i
rrethojnë muslimanët në Medine. Allahu Alem.

6. Paraqitja e mbretit El-Xhehxhah

Muslimi nga Ebu Hurejre ka transmetuar hadithin, se Muhamedi alejhiselam ka
thënë: "Nuk do të ndodhë Kjameti para se të dalë nji person nga fisi Kahtan
i cili do t'i ngasë njerëzit me shkopin e tij". Në një transmetim tjeter të
Muslimit thuhet: Nuk do të kalojnë ditët dhe netët pa e marrë pushtetin nji
person që quhet El-Xhehxha". Fisi Kahtan asht fis nga i cili kan
prejardhjen arabët. Personi i përmendur në hadithin e dytë mund të mos jetë
personi i përmendur në hadithin e parë. , sepse në një transmetim të
Termidhiut thuhet se ai është nga Mevalitë (nga joarabët).
Sodoqoftë hadihti sinjalizon se ai do të jetë i fuqishëm, saqë do ti ngasë
njerëzit me shkopin e tij, përkatësisht me fuqinë e tij. Megjithate ne nuk
kemi njohuri se a do ti ngasë njerëzit në sherr apo në hajër.

7. Trazira (fitneti) e Ahlasit, e Serrasë dhe e Duhejmasë.

Transmeton Abdullah Ibn Umeri se kur dikush e pyeti Profetin e Allahut:
"çështë trazira e Ahlasit"? Ai (Muhamedi as) tha: "Ajo është trazira e ikjes
dhe e rrëmbimit (të pasurisë e të familjes). Pastaj do të vijë trazira e
Serrasë, ardhja e saj, apo e liga e saj është nën këmbët e mija. Një njeri
nga familja e ime mendon se është i imi, por ai nuk është i imi, sepse të
dashurit e mij janë të devotshmit. Pastaj tubohen njerëzit rreth një njeriu
sikurse kërllokulla e brinjëve (është shprehja për njëgjë që është
jostabile) Pastaj do të vijë trazira e Duhejmasë e cila nuk do të lëjë asnjë
nga ky ymet që nuk do të goditet, e kur të thuhet se u ndërpre, ajo do të
zgjatet (do të vazhdojë më tutje), gdhinë njeriu atëherë besimtarë e ngryset
pabesimtarë, derisa të ndahen njerëzit në dy tabore. Një tabor i imanit pa
nifak (dyftyrësi), dhe tabori tjeter i nifaklut pa fije imani. Kur e gjith
kjo do të ndodhë, prite Dexhalin atë ditë apo të nesërmen."

8. Ardhja e Imam Mehdiut dhe koha e paraqitjes së tij.

Njeriu, shpeshherë takohet në kohëra dhe rrethana para së cilave nga
pamundësia e gjetjes së një rrugëdaljeje nga ky lavërnit, bie në mendjen e
tij idenë e ardhjes së një njeriu prej qielli, ose ndonjë formë tjetër
mbinatyrore, icili do të rregullojë gjendjen dhe drejtësinë njerzore në
tokë. Kur njeriu gjendet në këtë gjendje kritike apo në ndonjë problem të
pazgjidhshëm, atëherë kërkon rrugëdalje me anë të ndonjë mrekullie, të cilin
i Gjithdijshmi do ta dërgojë për të rregulluar problemet dhe drejtësinë në
tokë. Kjo ka qenë kështu prej kohës së Idhujtarisë, madje edhe te
Kristijanët, e me një ndryshim të vogël ka arrijtë edhe te muslimanët (*65).
Mnedimin e tillë e takojmë edhe në Angli. Tek Anglezët në shekullin e kaluar
(XIX) hasim në mendimin e paraqitjes së një njeriu, icili në botë do të
sjellë lumturinë. Mbeturinat e kësaj ideje ende i takojmë në pjesën veriore
të krahinës "Bretanje" dhe në Francë. Ky mendim, edhe tek muslimanët është
bërë gjithnjë e më i fuqishëm.

Në shekullin e parë të erës Islame, u paraqiten grupe muslimanësh me
mendimin se H. Aliut r.a, i takonte e drejta e halifatit (imametit). Përveç
kësaj, disa madje deklaruan se edhe pas Aliut r.a halifati të bie në duar të
pasardhësve të tij.
Kjo grupë, ecila është e njohur me emrin "SHii", konkludoj se Profeti i
Zotit Muhamedi as, para se të ndrrojë jetë, ka porositë që pas tij, Sundimin
(imametin) ta marrë Aliu ra, dhe krahas kësaj kan formuluar hadithe, për të
argumentuar mendimin e tyre.
Edhe pse lëvizja e Shiave e përçarë në shumë sekte, ata mbajnë qëndrimin e
njëjtë mbi të drejtën e halifatit në familjen e Aliut. Mosmarrveshtja e
vetme e tyre qëndronte në atë se një palë mendonte që halifati pas H' Aliut
të bie në djemt e tij prej Fatimesë (bijës së Pejgamberit), ndërsa para
tjetër e kundërshtonte këtë mendim, duke pretenduar se e drejta halifatit
pas H. Aliut i takon birit të Aliut me grue tjetër, gjegjësisht Muhamed Ibni
Hannefij.
Ata nuk mjaftojnë me kaq, por filluan që H. Alinë, Hasanin dhe Husejnin, ti
konsiderojnë si të shenjtë, ashtu si të krishterët që konsiderojnë H' Isanë
a,s. Prej këtu filloj të lindë mendimi i ardhjes së një njeriu icili do të
sjellë paqë e drejtësi në botë. Mirëpo, siç u tha më parë kjo ide apo ky
mendim e ka fillin shumë më parë te të Krishterët dhe tek idhujtarët. Të
krishterët mendojnë se tek Muslimanët do të paraqitet Mahdiu i premtuar të
cilin ata e quajn "Mesih" me anë të ringjalljes, ndërsa idhujtarët mendojnë
se ai nuk do të lajmrohet me ringjallje, por me lindje, pra do të lindë një
njeri të cilit do ti jepet mundësia të jetë Mesih apo Mahdi i premtuar. Tek
muslimanët ekziston një ndryshim i vogël, ngase ato mendojnë se Mehdiu do të
lajmrohet pasi që një kohë të gjatë ka ndejtur i fshehur në sytë e të të
gjallëve. Një njeri me emrin Abdullah B. Sebe, icili formalisht e ka pranuar
Islamin në Kohën e Khalifit Omer r.a, shprehë mendimin se Mahdiu është Imami
i dymbëdhjetë Shii-të, Muhamed Ibni Hasan Askeriu, icili qenka futur në
podrumin e shtëpisë së tij, dhe aty do të qëndrojë deri para mbarimit të
botës, prej nga do të dalë dhe do t'u sjellë njerzve drejtësinë. Të këtij
mendimi janë grupa Shi-ite e quajtur "ISNA - ASHERIJJE" (dymbëdhjetëshja).
Krahas këtij grupi Shi-itë, ekziston edhe grupi tjetër "SABIJJE" të cilët
mendojnë se halifja i shtatë është fshehur dhe do të lajmrohet sërish si
Mahdiu i Premtuar. Këto besime kan shkaktue dëme në mesin e muslimanëve,
duke u dhënë mundësi të tjerëve që të paraqiten si Mesih apo Mehdi dhe në
këtë mënyrë duke formuar lëvizje (sekte) të shumta (të reja) dhe kështu të
mbjedhin përçarje në mesin e muslimanëve.
Në historinë Islame, i pari që e quajti vehten "Mahdi" ishte Muhamed Ibn
Hanefijje. Mbasi ja mbysin vëllaun e tij Huseinin në Kerbela, ai u çua të
kërkojë të drejtën e Halifatit. Disa historian thonë se këtë nuk e ka bërë
ai, por më vonë Muhtari (njëri prej udhëheqësve të një grupi Shiah) ka
shpifë për të. Historiani Teberij, shkruan: "Kur Muhtari ka shkuar në Kuffe,
bashkë me emrin Mehdije ka përmendë edhe emrin Hanefijje..." Mirëpo, Taberiu
thotë se me këtë fjalë ai nuk ka patur qëllim në domethënijen që emri Mahdi
e ka në ditët e sotme, por e ka përdorë për të përmendë vendimet Shi-ite në
të cilën mendohet se Muhamedi i ka dhënë Aliut aftësinë me enën e së cilës
do të spjegojë dhe do të komentojë hadithet e Muhamedit a,s, gjë që H' Aliu
e ka përcjedhë tek pasardhësit e tij.
Ndër më të njohurit pas Ibni Hanefijjes që është quajtur Mehdi, ka qenë
Muhamed Ibni Abdullah, origjina e të cilit lidhet me Hazreti Hasanin. Ai
është lajmrue me këtë titull në Hixhazë, por ushtarët Mensurovitë shpejt e
arrestojnë dhe e vrasin. Ka të tillë që mendojnë se deklarimi i tij si
Mehdi, nuk ka patur kuptimin që më vonë i është dhënë, por ai me këtë ka
dashë të tregohet si personalitet icili do të ngrisë vendet Islamike në
pikëpamje politike. Sido që të ketë qenë, në mesin e muslimanëve ka hyrë
mendimi se para përfundimit të botës do të paraqitet "Mahdiu" icili do të
vendosë rendin dhe drejtësinë në botë.
Pas Muhamed Ibni Abdullahut, më 1722, është paraqitë në Veriprendim të
Afrikës, njeriu me emrin Ibni Tumert, icili filloj ta paraqes vehten si
Mehdiu i Premtuar. Ai në fillim pretendoj, kinse në ëndërr paska mësuar
Kur'anin përmendësh. Përveç kësaj ai çon jetë shumë të thjeshtë, i leckosur
dhe me kontakte shumë të rralla me njerzit, etj.
Pas tij, më 1780, lajmrohet Mehdiu tjetër me emrin MENSUR. Fama e tij shpejt
arrinë deri në Afrikën Prendimore. Për të Frederiku i Madh thotë: "Ardhmëria
e botës mvaret prej asaj se si do të zhvillohet lëvizja e tij..." Dhe
vërtetë, brenda një kohe shumë të shkurtër, lëvizja e tij numronte më shumë
se njëqind mijë antarë. Bile, edhe shumë të krishterë të asaj kohe e pranuan
Islamin, për t'u bërë antarë të kësaj lëvizjeje.
Më i njohuri që u paraqit pas tij, ishte Muhamed Ahmed El Mehdi, në Suduan
(Viti 1881). Ai ka pretenduar për vehten e tij se është vetë Muhamed Ibni
Hasan El Askeriu, imami i dymbëdhjetë, icili më shumë se dhjet shekuj ka
ndejt i fshehur. Prej veprimeve të çuditshme të këtij "Mehdiu" është ajo që
ka patur për qëllim të emitojë Profetin Muhamed a,s, ka bërë hoxhretin,
(emigrimin), i ka zgjedhur për vehte katër shokë të cilët do ta
zavendësojshin më vonë si halifë, për të imituar katër halifet e Hulefai -
Rrashidinëve.
Në të vërtetë, çka don të thotë fjala "Mesih". Fjala mesih në kuptimin e
mëparshëm nuk ekziston në Kur'an, pra sipas komentatorëve të shumtë të
Kur'anit, nuk përmendet për ardhjen e ndonjë Mesihu. Megjitate ithtarët e
këtij sekti (siç e pamë) herë pas here nxjerrin ajete dhe ja mveshin
"Mesihut të premtuar". Fjala "Mesih" është epitet i Isait, e do të thotë: i
pa mëkat, i bekuar (*66). "Mesih" në gjuhën e arabishtes, don me thanë njeri
i urueshëm. Fjala "Mesih" është mbiemër i të madhit Isa. Llagepi i Isait
është Mesih dhe emri i tij është Isa (*67). Christ (greqisht Christos) për
të treguar një "king" ose një prift që simbolizon një shenjtëri... Në gjuhën
hibru dhe gjuhën arabe, kjo fjalë zavendësohet me fjalën "Mesih".

Me çka u tha më lartë, janë mendime të disa dietarëve të ndryshëm, të cilët
hadithet që flasin për ardhjen e Imam Mehdiut, i paraqesin të shpifura më
vonë nga sektet e ndryshme. Megjithate, kemi edhe mendime diejarësh të cilët
spegojnë se ardhja e Mediut është e vërtetë dhe njëra nga shenjat e
Kjametit. Ata i konsiderojnë hadithet e vërteta dhe i komentojnë me
paraqitjen e një halifi të vërtetë në fund të kohës i cili do të jetë nga
familja e Muhamedit as (ehlul Bejti). Emri i tij dhe i babait të tij do të
jetë i ngjajshëm me të Muhamedit dhe babait të Muhamedit as. Ai do ta
mbulojë tokën me drejtësi, meqë është e mbushur me mizori.
Transmetoi Abdullah Ibn Mesudi se Muhamedi as ka thënë: "Nuk do të përfundoi
kjo botë para se ti zotroi arabët me një njeri nga familja ime, emri i tij
është i ngjajshëm me emrin tim". Kurse Ebu Davudi transmeton: "Sikur të
mbetet nga kjo dynja vetëm edhe një ditë, do ta zgjasë Zoti atë ditë që të
dërgoi një njeri nga familja ime. Emri i tij dhe emri i babait të tij janë
të ngjajshëm me emrin tim dhe emrin e babait tim. Ai do ta mbushë token me
drejtësi sukur është mbushur me mizori". Ky imam dhe ky halif do të lindet
në mesin e muslimanëve, nga familja e Muhamedit as. dhe do të marrë përsipër
çështjen e muslimanëve që t'i udhëheqë ata në rrugen e hajrit. Thotë Ibën
Kethiri në librin e tij "Trazirat dhe luftërat": "...Mendoi se ai do të
paraqitet në kohen e zbritjes së Isaut as", apo pak para zbritjes së tij.
Nga disa hadithe, kuptojmë definitivisht se ai do të paraqitet në kohen e
zbritjes së Isaut as, apo pak para zbritjes së tij, sepse kur Isau as do të
zbresë, muslimanët do të jenë të rreshtuar për faljen e namazit të Sabahut
dhe ai imam, (që paramendohet të jetë Mehdiu), dëshiron ta lirojë vendin e
Imamit, por ai e urdhëron të mos lëvizë nga vendi i tij që për të është
përgaditur. Zoti e din më së miri. Hadithi tjetër thotë: "Në fund të ymetit
tim do të vij një halif i cili do t'i pasurojë njerëzit pa masë".
Këto janë disa nga shenjat që mendohet se ende nuk janë realizuar, edhe pse
kuptimi i plotë i këtyre thënieve është mjaft i vështirë. Kjo është kështu
për arsye se Muhamedi as u foli shokëve të tij me shembuj e fjalë që ata
mund t'i kuptonin. Prandja ai u detyrua ti përshkruaj ato ngjarje të
ardhshme në mënyrë alegorike apo simbolike dhe me shembuj të ndryshëm.
(*68)

[Arioni]

Disa nga shenjat e Kijametit

Muhamedi a.s. tregoi se çka ka ndodhur dhe çdo të ndodh, përmendi luftërat e ndodhitë tjera deri sa hynë banorët e xhennetit në xhennet dhe të xhehennemit në xhehenem.
Cdo ditë e ardhme është më e keqe se ajo që kalon derisa ta takojm Zotin tonë.
Lindja është burimi i trazirave, prej atje lind biri i shejtanit dhe koka e kufrit dhe atje është dridhje të shumta.
Do të ndodhin trazira të mëdha. Ai që është ulur ai është më i sigurt se ai që është në këmbë, e ai që gjenë ndonjë vend për tu fshehur, le të fshehet.
Trazirat që janë si pjesë e netëve të errëta, gdhinë njeriu besimtar e ngrys pa besimtar, e shef fenë e vete për një plaçkë të kësaj bote dhe ai që është i kapur për fenë është sikur ai që mban gacën e zjarrit në dorën e tij.
Trazirat u paraqitën zemrave, vdesin mendjet sikurse vdesin edhe trupat në kohën e fundit; shtohet dëshira edhe preokupimi, e pothuajse nuk shef as një njeri të mençur; nuk e njohin hallallin e as haramin ata që i kanë përfshirë ato trazira në kohën e fundit.
Trazirat e grave e mundojn të pasurin dhe e rëndojnë të varfërin, ua humin mendjen burrave, nuk ka suks një popull që emëron për udhëheqës të tyre gruan, dhe do të shkatërrohen burrat kur t`ju nënshtrohen grave.
Trazirat e pasurisë, zgjerimi i kësaj bote (paraqitja e pasurisë së saj së saj) dhe garimi për të, hapja e thesareve, nënshtrimi i njerzve njëri-tjetrit dhe shkatrimi i tyre me dinarin e derhemin, ngritja e shtëpive dhe zbukurimi i tyre.
Paraqitja e dy lloj njerzve: Të parët mbajnë në duart e tyrë të ngjajshëm me bishtin e lopës dhe i rrahin njerzit, dhe të tjerët janë gra të mbuluara por në të njëjtën kohë edhe zbuluara (Sepse veshin rroba të ngushta dhe të tejdukshme), kokat e tyre i ngjajn kurrizit të deveve.
Afër Kijametit shtohet homoseksualizmi, kurvëria, alkooli, femrat, paksohen burrat, kryhen vepra amorale në rrugë dhe vizitohen njerëzit që të bëjnë imoralitet.
Në kohën e fundit nuk turpërohet njeriu nga kurvëria dhe ajo bëhet haptas në rrugë siç veprojnë gomarët.
Në kohën e fundit nuk respektohet nëna, internohet babai, nuk respektohet gruaja, shkëputen mardhëniet farefisnore.
Para Kijametit shtohen vdekjet e rastit (pika në zemër), dridhjet e tokës, marrja e mendjes, afrohet koha (për shkak të shpikjeve të mjeteve transportuese), ngrihet dituria (ka për qëllim diturin e pastër fetare), xhamitë bëhen vende parakaluese (kalojn afër tyre njerzit e nuk hynë të falen në to).
Paksimi i të mirave dhe shtimi i të kqijave, Islami bëhet si i huaj (garib) dhe ai përkufizohet në Mekke dhe në Medinë.
Njerzit falen, agjërojnë, kryejnë Haxhxhin, por ata nuk janë muslimanë, e lënë Sunnetin (rrugën e Muhammedit a.s.) pak nga pak, dhe do të falen njerëz që nuk kanë aspak moral dhe vepra të mira.
Do të shkëputen nyjet e Islamit gradualisht, xhamitë e tyre të ndërtuara e të zbukuruara, por të prishura nga udhëzimi; dijetarët e asaj kohe janë më të këqijtë në atë nënqiell; nyja e parë e Islamit që shkëputet është FRIKA (ndaj Allahut xh.sh.) e thuajse nuk sheh asnjë njeri që i friksohet Atij; e quajn veten muslimanë, kurse ata janë shumë larg Islamit.
Do të vijnë trazira të shurdhëta, të verbëta dhe memece që do ti shkatrojnë arabët dhe persianët, të vrarët e tyre jan në zjarr.
Në Basra të Irakut ndodhin shafitje të Tokës, gjuajtje (nga qelli), dridhje dhe deformime të njerëzve në majmuna e derra dhe u dalin banorëve të Irakut dhe të Kufes nga tokat e tyre.
Lumi Eufrat zbulon një kodër me ar dhe zbulohen minerale afër Hixhazit (Mekkes dhe Medines), vriten njerëzit për to.
Gadishulli Arrabik shëndrohet në lumenj dhe kopshte, shtohen vrasjet dhe luftërat.
Të folurit e shtazëve dhe e gjërave të ngurta.
Ai që është i lidhur për Islamin, në kohën e fundit, ka shpërblimin e 50 shokëve të Muhammedit a.s. dhe 100 shehidëve dhe ai është i ngjajshëm me atë që ka zjarrin në dorën e tij; ibadeti në kohën e trazirave dhe luftërave është si emigrimi te I dërguari a.s. (në kohën e tij).
Vërsulja e popujve kundër muslimanëve sikur tubohen ngrënësit rreth pjatës, humb vëllazërimi fetar, urrehen zemrat dhe nga armiku nxiret frika ndaj këtij ummeti.
Në kohën e fundit shtohen luftërat, luftëtari nuk e di se për çka lufton dhe i vrari pse është i vrarë; shtohen dridhjet e Tokës dhe trazirat.
Nuk do të ndodhë Kijameti para se muslimanët t`i luftojnë mongolët dhe turqit si dhe përmendja e cilësive të tyre.
Ky ummet nuk shkatrohet nga tufani (vërshimet e ujit) dhe nuk mund t`i shkatëroje ata ndonjë armik, por ata shkatërojnë njëri-tjetrin (me luftërat e përçarjet ndërmjet veti).
Luftimi i çifutëve dhe fitorja e muslimanëve, thertorja (luftë e madhe); çlirimi i konstantinopojës dhe dalja e Dexhxhallit ndodhin brenda shtatë muajve.
Në kohën e fundit lajmërohen disa të rinjë që lexojnë Kur`anin, dalin nga feja si shtiza nga harku; në vrasjen e tyre ka shperblim të madh; humbet Islami saqë nuk dihet se çka është namazi, agjërimi, zegjati etj,; saqë njeriu fyhet për shkak të namazit të tij siç fyhet lavirja.
Lindja e dallimeve, e lidhjeve dhe animeve si dhe e oportunizmit; trazira e zezë dhe shkelja e marveshjeve.
Do të zhvillohen lufëtra të mëdha e tmerruese të cilat nuk do të lënë asgjë përpara; derdhet gjaku dhe grabitet pasuria dhe familja, nuk kanë ku të hikin njerzit nga ato, emrat e tyre dhe numri i tyre.
Paraqitja e udhëheqësve ateistë dhe devijues, zemrat largohen nga ata dhe rrëqethen lëkurët nga mizoria e shfrenimi i tyre.
Paraqitja e risive në fe dhe e sekteve të shumta të cilat ndjekin epshet dhe devijimet e tyre; do të vijnë njerëz që nuk turpërohen nga Allahu, zemrat e tyre janë të huaja dhe gjuhët e tyre janë gjuhët e arabëve.
Ummeti Islam do të ndjek rrugën e popujve të mëparshëm, nëse ata hynë në vrimën e hardhucës këta do t`i pasojn; emitimi i tyre në veshje e ushqim dhe urrejtja e fesë.
Shkuarja e dijetarëve gjykimi i injorantëve, lejimi i haramit e ndalimi i hallallit, pirja e alkoolit, paraqitja e kurvërisë dhe rrënimi i Islamit.
Në krye të çdo 100 vjetëve Allahu dërgon reformator që përmirëson gjendjen fetare dhe e reformon atë dhe ummeti i Muhammedit a.s. nuk bashkohet në devijim. Një grup i muslimanëve janë deri në fund në të drejtë, ata janë në Sham rreth Mesxhid El-Aksas.
Mosrespektimi i vlerave dhe i pikpamjeve fetare, si dhe i ritualeve fetare, ngritja e fëmijës kundër të vjetrit, bërja keq fqiut.
Përshëndetja vetëm e atyre që i njohim; lirimi i grave (nuk u jepet kurfarë vlere njerëzore) dhe i kuajve dhe nuk shternjtohet më deri në Ditën Kijametit.
Do të paraqiten në kohën e fundit njerëz që kanë trupin e njerzve e zemrat e djajve, janë ujqër që nuk kanë pikë rahmeti, derdhin gjakun e plakut, gruas e fëmijës.
Fiset i udhëheqin njerzit dyfytyrë të tyre; zbukurimi i xhamive dhe mihrabeve, leximi i Kur`anit vetëm për zë melodik e mos aplikimi i tij.
Do të vijë dita që besimtari të bëhet edhe më i nënshtruar se robëresha, lëvizë i fshehur; nuk dijnë njerzit të mirën dhe tretet zemra e besimtarit në mbrendësi nga të këqijat që sheh.
Islami do të egzistojë deri në fund dhe një grup i tij do të luftojë në të drejtë, nuk i pengon asgjë ata.
Do të rriten popuj nga ky ummet në begati; me rëndësi për ta është barku i tyre, llojet e ushqimit dhe të veshjeve, ata janë njerzit më të këqij.
Në kohën e fundit falen 1000 persona në xhamij, asnjë nga ata nuk është besimtar, falen, agjërojnë, bëjnë haxhxhin dhe flasin çka nuk kanë dëgjuar baballarët e tyre, rruaju nga këta mos të të devijojnë.
Ngritja e ndërtesave, të zhveshurit e të zbathurit bëhen të parët e njerëzve; përçarja e vëllezërve dhe djegia e Qabes.
Emërtimi i alkoolit me emra të ndryshëm, shtimi i homoseksualitetit dhe dhunimi i fëmijës siç dhunohet femra si dhe shtimi i fëmijëve të zinasë.
Nuk mbetet askush pa e shfrytëzuar kamatën; edhe ai që nuk e pranon atë nuk mbetet pa u zhytur me të; zeqati bëhet tregti dhe nuk mërzitet njeriu se nga e fiton pasurin.
Afrimi i kohës dhe i tregjeve, lindja e lakmisë së madhe.
Do të vijë koha kur nuk do të urdhërohet me të mira dhe nuk do të pengohet nga e keqja; Sunneti (i Muhammedit a.s.) llogaritet risi ndërsa risia Sunnet, degjenerohen rinia dhe femrat; pushtetin e marrin të rinjtë, të vjetrit merren me imoralitet dhe njerzit mendjelehtë merren me dituri.
Kur dikush bën ndonjë mëkat, thotë: Allahu është i mëshirshëm, ma falë; nuk ndjejnë knaqësi kur lexojnë Kur`an.
Gjëja e parë që ngrihet nga njerzit është amaneti dhe turpi, kurse e fundit është namazi; do të falen njerzit që s`kanë vlerë e moral.
Do të vijë koha kur njerëzit nderohen për dituri (siç duket ka për qëllim shkollat e univerzitetet, në të cilat kalojnë të gjithë nxënësit), mësojnë jo që të punojnë me atë që mësojnë dhe nuk kanë për qëllim Zotin, por vetëm fitimin e interesin, shtohen dijetarët por nuk ka dobij nga ata.
Në kohën e fundit kalon njeriu pranë varrit e shpreson të jetë në të nga trazirat që ndodhin.
Në kohën e fundit shtohen xhamitë, por nuk gjejnë imam të falet me ta, e ata që janë, flasin atë që nuk e punojnë.
Do të ndodhin ngjarje shumë të mëdha, do të pyesin njerzit njëri-tjetrin: A i përmendi Muhammedi a.s. këto? Kodrat lëkunden prej vendit, devet nuk do të përdoren më për bartjen e gjërave.
Në kohën e fundit njerzit nuk njihen ndërmjet veti dhe vrasin njëri-tjetrin mizorisht.
Do të vijnë njerëz që duhen me goja e urehen me zemra, me gjuhë janë vëllezër, kurse me zemra janë armiq, dhe i frikësohen njëri-tjetrit.
Në kohën e fundit do të ndertohet Mekka dhe do të mbushet me banorë dhe ndërtesat e saj do t`i kalojnë kodrat e saj, edhe Medineja po ashtu.
Ndërtimi i Jerusalemit është shkatërimi i Medines, shkatërimi i Medines është ndodhja e thertores, ndodhja e thertores është çlirimi i Konstantinopojës dhe kështu derisa të vijë Isau a.s.
Një ushtri do ta sulmojë Qaben, por kur i afrohen shafiten të gjithë në Tokë, ajo ushtri është nga popuj të ndryshëm.
Shkaktimi i një zjarri të madh në Jemen dhe ikja e njerëzve drejt Shamit nga ai zjarr.
Në kohën e fundit do të paraqiten shumë gënjeshtarë, që e quajnë veten të dërguar dhe flasin gjëra të çuditshme.
Prej shenjave të kijametit është që mbretëritë bëjnë Haxhxhin për shëtitje, të pasurit për tregti, kurse të varfërit që ta shtrijnë dorën.
Në kohën e fundit do të paraqitet një yll apo planet me bisht.
Shtohet hidhërimi dhe njeriu nuk e di a është besimtar apo jobesimtar, lindja e zilisë, kërkimi i kësaj bote me vepra të ahiretit, fshehja e dëshmisë dhe dëshmimi i rrejshëm, përhapja e mitës dhe blerja e vendimeve dhe gjykimeve.
Shtimi i forcave të sigurisë (Policore), përhapja e lapsit dhe e librave, pakësimi i shiut.
Paraqitja e njerëzve që pretendojnë dashurinë e familjes së Muhammedit a.s. (Ehlul-Bejtit) të cilët refuzojnë Islamin dhe janë larg nga ai, siç thotë Aliu r.a.: Ata pretendojnë dashurinë tonë, kinse ndjekin rrugën tonë, kurse nuk zbatojnë urdhërat tona.
Do të vijnë njerëz që e teprojnë me zbukurimin e zërit gjatë leximit të Kur`anit, kurse ata nuk punojnë sipas tij dhe nuk e lexojnë atë sikurse të parët.
Do të vijnë njerëz që do ta refuzojnë Sunnetin, e do të thonë: Ne punojmë vetëm me atë që është në Kur`an; ata kanë devijuar dhe të tjerët i devijojnë.
Ngritja e ajeteve të Kur`anit, sa që në tokë nuk do të mbetet as një ajet.
Romakët (me fjalën romak gjithmonë mendohet në shtetet e Perëndimit, apo vendet që i përfshinte Perandoria Romake), do të jenë më të shumtit para Kijametit.
Njerëz më të këqij janë ata të cilët do ta përjetojnë Kijametin.
Do të vijë koha kur njeriu që thotë: Allah, Allah, do të vritet, dhe do të lind një armiqësi ndërmjet Irakut dhe të huajve (joarabëve) dhe ndërmjet romakëve dhe banorëve të Shamit, pastaj lajmërohet imam Mehdiu, që është nga familja e Muhammedit a.s., e mbushë Tokën me drejtësi sikurse ishte mbushur me mizori para ardhjes së tij.
Para Kijametit muslimanët do ta çlirojnë Romën dhe qytetin që gjysma e tij është në ujë e gjysma në tokë.
Dhe paraqitja e dhjet shenjave të mëdha të Kijametit dhe ndodhive të tyre mahnitëse, siç i përshkruam më parë.