Hutbet e Muhamedit s.a.v.s.

[fjollat]

Obligimet ndaj vetvetes


I dërguari i All-llahut, Osman b. Medhunit dhe disa as'habëve të tjerë, kur i erdhën, pas marrëveshjes se do të bëjnë jetë askete, që ditët t'i kalojnë në agjërim e netët në ibadet, se do të largohen prej grave të tyre, se s'do të hanë mish dhe ushqim të yndyrshëm dhe se do të përmbahen nga të gjitha gjërat që janë të lejuara në këtë botë, u tha: Jam i informuar për marrëveshjen tuaj. Pastaj kërkoi të tubohen njerëzit dhe me atë rast mbajti fjalimin vijues:

Ju vërtet keni obligime ndaj vetvetes. Agjëroni dhe hani. Faluni dhe flini. Unë falem dhe flej. Afjëroj dhe ushqehem. Ha mish dhe ushqim të yndyrshëm. Jetoj jetë bashkëshortore. Kush nuk i përmbahet sunnetit tim, ai nuk më përket mua.

Ç'mendojnë ata që bashkëshortet e veta i kanë bërë të ndaluara, që ushqimet e lejuara, pushimin dhe gjërat e e tjera rë lejuara (hallall) në këtë botë, ia kanë ndaluar vetvetes?
Unë nuk ju kam urdhëruar të bëheni priftërinjë e kallogjerë. Në fenë time nuk ka përmbajtje nga mishi, bashkëshortja e as që ka asketizëm.
Forma e asketizmit dhe e vetëmohimit për ithtarët e mi është agjërimi dhe xhihadi.

Adhurojeni All-llahun dhe asgjë Atij mos i ngarkoni. Shkoni në haxhxh dhe umre. Falni namaz, jepni zekat dhe agjëroni ramazan. Bëhuni të qëndrueshëm në kryerjen e dispozitave islame dhe do të jeni në rrugë të drejtë.
Ata para jush janë shkatërruar për shkak të rreptësisë. Kanë qenë të rreptë ndaj vetvetes, andaj All-llahu ka qenë i rreptë ndaj tyre. Mbeturinat e tyre gjenden në vendet ku kanë banuar.

Pas kësaj ka pasuar shpallja e ajetit:

O besimtarë, mos ia ndaloni vetes gjërat e mira që ua ka lejuar All-llahu dhe mos e teproni, sepse All-llahu nuk i do ata që e teprojnë (el-Maide, 87)

[fjollat]

Kontrolli i punës së mbledhësve të zekatit


Nga ebu Humejd es-Saidij përcillet se ka thënë:
I dërguari i All-llahut, Muhammedi a.s. angazhoi një njeri nga fisi Esd me emrin Ibni Lutbij ta tubojë zekatin nga fisi Benu Sulejm. Kur pas kryerjes së punës u kthye, i dërguari kërkoi ti japë llogari e ai, duke ia dhënë raportin, tha:
"Kjo është e juaja , kurse kjo është dhuratë për mua".
I zemëruar me ato fjalë, i dërguari tha:
"E përse nuk ke ndenjur në shtëpinë e prindërve tu, që ta marrësh atje ate dhuratë, nëse je i sinqertë"? Pas kësaj i dërguari, pas madhërimit të All-llahut, e mbajti fjalimin vijues:

Unë e angazhoj dikë nga ju të ma kryej punën me të cilën më ka ngarkuar All-llahu e ai vjen dhe më thotë:

"Kjo është juaja, kurse këtë e kam dhuratë. E përse nuk ka ndenjur në shtëpinë e prindërve të vet që ta marrë atje atë dhuratë, nëse është i sinqertë? Pasha All-llahun, çdokush nga ju, që pa të drejtë merr pjesë të zekatit do të vijë në Ditën e Gjykimit duke e bartur në qafën e vet. Nëse e ka marrë devenë, do ta bartë në qafë dhe ajo me pëllitje do të kumtojë turpin e tij. Nëse ka marrë delen, do ta bartë në qafë dhe ajo me blegërimën e vet do ta kumtojë turpin e tij."

Pas kësaj i dërguari i ngriti duart e veta, aq sa e kemi parë bardhësinë e sqetullave të tij, pastaj tri herë ka thënë:
"O All-llahu im a kam komunikuar (mjaftueshëm)?"

[fjollat]

Hutbeja në ditën e çlirimit të Mekkes


I dërguari i All-llahu, Muhammedi s.a.v.s., pas çlirimit të Mekkes në vitin e tetë hixhrij, shtatë herë është sjellë rreth Ka'bës (tavaf), pastaj ka hapur derën dhe në derën e Ka'bës të pranishmëve u ka mbajtur fjalimin vijues:

"Nuk ka Zot tjetër përveç All-llahut, Një e të Vetmit. Ai nuk ka shok. Ai e ka përmbushur premtimin e Vet dhënë besimtarëve. Ai i ka ndihmuar ata që të luftojnë në emër të Tij. Ai me fuqinë e Tij ka mundur armiqtë e të Vërtetës. Çdo privilegje në të cilën pretendoni se keni të drejtë, gjakmarrja dhe kapitali, janë nën kontrollin tim, përveç shërbimit të rojeve të Ka'bës dhe detyrës së furnizimit të haxhinjëve me ujë. Për çdo mbytje pa qëllim, si dhe mbytje të ngjashme me atë me paramendim, me kamxhik ose me shkop, kundërpagesa është njëqind deve, prej ztë cilave 40 mbarsë.

O kurejshitë, prej ditës së sotme, përgjithmonë me vullnet të All-llahut, jeni të privuar nga kryelartësia dhe krenaria paraislame. Të gjithë njerëzit rrjedhin nga Ademi a.s., kurse Ademi është i krijuar prej dheut."
Pas kësaj ka lexuar ajetin Kuranor:

O njerëz. Ne ju kemi krijuar prej një mashkulli dhe një femre dhe ju kemi ndarë në popuj dhe fise që ta njihni njëri-tjetrin. Më fisniku tek All-llahu është ai që më së shumti i frikohet Atij;All-llahu me të vërtetë është shumë i dijshëm dhe i informuar mirë. (el-Huxhurat, 13)

"O kurejshitë ç'mendoni, ç'do t'ju bëj tash?"

"Mirë, ti je vëlla i ndershëm dhe djalë i vëllait të ndershëm", i thanë.

"Do t'ju them siç u tha Jusufi a.s. vëllezërve të vet: Unë sot nuk do t'ju qortoj, All-llahu do t'jua falë, Ai është i Mëshirshmi, Mëshirëploti.
Shkoni, të gjithë jeni të lirë!"

[episodestory]

te lumte dora fjollat.
ishallah ta shperblen allahu per ket qe ke bere.

[fjollat]

Paprekshmëria e Mekkës


Në ditën e dytë pas çlirimit të Mekkes, fisi Huza'a has në një idhujtar nga fisi Hudhejl dhe e mbytë. Me të dëgjuar për këtë, i dërguari i All-llahut i tubon të pranishmit, ku pasi e faleminderoi All-llahun, mbajti këtë fjalim:

"O njerëz, All-llahu vërtet e ka bërë Mekken të paprekshme (të shenjtë), prej kohës kur i ka krijuar qiejt dhe tokën e gjer në ditën e Gjykimit. Askujt i cili beson All-llahun dhe botën tjetër (Ahiretin), nuk i lejohet që në Mekke të derdhë gjak, ose në të të prejë dru. Kjo nuk ka qen e lejuar për askend para meje, as nuk do ti lejohet askujt pas meje. Mua mu pat lejuar vetëm një kohë të caktuar, si dënim ndaj banorëve të Mekkes. Mekka përsëri u bë e paprekshme, sikurse ka qenë. Ju që jeni të pranishëm, lajmërojini ata që mungojnë. Nëse dikush thot, se i dërguari i All-llahut ka luftuar në Mekke, thuani:

All-llahu ia ka lejuar të dërguarit, kurse juve nuk ua lejon. O pjestarë të fisit Huza'a, hiqni dorë nga vrasja! Mjaft gjak është derdhur, nëse nga kjo ka farë dobie. Ju keni vrarë një për të cilin unë do të kërkoj dëmshpërblim për vrasje. Ai që bën vrasje pas këtij fjalimit tim, familja e të vrarit ka të drejtë të zgjedhë: gjakun e vrasësit, ose dëmshpërblim për vrasje."

[fjollat]

O Zoti im mëshiroji ensarët


I dërguari i All-llahut, Muhammedi s.a.v.s., plaçkën e luftës e ka ndarë ashtu që pjesën më të madhe ua ka dhënë muhaxhirëve dhe muslimanëve të kthyer risht në fe.

Me ndarjen e këtillë ensarët nuk qenë të kënaqur. Disa prej tyre kishin thënë se i dërguari i do më tepër njerëzit e qytetit të vet sesa ata. Këto fjalë arritën deri tek i dërguari i All-llahut, prandaj i tuboi ensarët dhe pas faleminderimit të All-llahut, mbajti fjalimin vijues:

"O ensarë. Përse këto fjalë që arritën deri tek unë? Përse këto ndjenja në zemrat tuaja? A nuk keni qenë në mashtrim kur u kam ardhur e All-llahu ju ka udhëzuar në rrugë të drejtë? A nuk keni qenë të varfër e All-llahu ju ka bërë të pasur? A nuk keni qenë armiq me njëri tjetrin e All-llahu ua ka afruar zemrat dhe ju ka bërë miq?"

Po, All-llahut dhe të dërguarit të Tij i përket çdo bëmirësi dhe mëshirë, thanë ensdarët.

A doni vërtet të më përgjigjeni, i pyeti i dërguari i All-llahut.

Ç'përgjigje mund të të japim, o i dërguari i All-llahut? Krejt bujaria dhe mëshira i takojnë vetëm All-llahut dhe të dërguarit të tij, thanë ensarët.

Por, pasha All-llahun, tha pejgamberi, nëse këtë e keni dashur, keni mund ta thoni dhe të keni të drejtë dhe do t'ju besohej:"Na ke ardhur i akuzuar për gënjeshtra, kurse të vërtetën me të cilën ke ardhur e kemi pranuar, ke qenë pa përkrahje e të kemi ndihmuar, ke qenë i internuar e të kemi dhënë strehim, ke qenë i varfër e të kemi ndihmuar materialisht.

A po hidhëroheni o ensarë, për të mirat e kësaj bote të cilat ua kam dhënë njerëzve të cilët e pranojnë islamin, kurse juve ju kam lënë në islamin tuaj? A nuk jeni të kënaqur që ata të kthehen me këtë plaçkë, kurse ju me të dërguarin e All-llahut? Pasha All-llahun, në dorë të të cilit është jeta e Muhammedit edhe të mos ishte hixhreti, unë juve do t'ju përkisja. O zoti im, mëshiroji ensarët, fëmijët e tyre dhe fëmijët e fëmijëve të tyre."

[fjollat]

Njerëzit më të mirë


I dërguari i All-llahut, Muhammedi s.a.v.s., një ditë pas ikindisë të pranishmëve ua mbajti fjalimin në të cilin tha:

Më i miri ndër njerëzit është ai që hidhërohet ngadalë e shpejt i kalon hidhërimi, kurse më i keqi ndër njerëz është ai që hidhërohet shpejt e ngadalë i kalon hidhërimi.

Nëse njeriu hidhërohet ngadalë dhe ngadalë i kalon hidhërimi, ose, nëse hidhërohet shpejtë dhe shpejt i kalon hidhërimi, atëherë, kjo është një për një.

Tregtari më i mirë është ai që më së miri e paguan borxhin dhe më së miri e kërkon ate, kurse tregtari më i keq është ai që më së keqi e paguan borxhin dhe më së keqi e kërkon.

Nëse njeriu borxhin e paguan mirë, por keq e kërkon, përkatësisht, nëse e paguan keq, por bukur e kërkon, atëher kjo është një për një.

Vërtet hidhërimi është prush në zemrën e njeriut. A nuk e shihni të kuqtë në sytë e tij dhe fryerjen e venës së qafës? Nëse ndonjërit prej jush i ndodhë kjo, le të qëndrojë në vend të vet.

Vërtet njerëzit janë krijuar me veti të ndryshme.

[fjollat]

Hutbeja në Minne


Ibni Omeri përcjell se i dërguari i Allahut, duke mbajtur fjalimin në Minne (në ditën e therrjes së kurbanit) ka thënë:

A e dini cila është kjo ditë?

Këtë më së miri e di, kemi thënë, All-llahu dhe i dërguari i Tij.

Kjo është, ka thënë i dërguari, me të vërtetë ditë e shenjtë dhe e ndershme.

Dhe vazhdoi: A e dini cili është ky qytet?

Këtë më së miri e di, kemi thënë, All-llahu dhe i dërguari i Tij.

A e dini se cili muaj është ky?- vazhdoi i dërguari.

Këtë më së miri e di All-llahu dhe i dërguari i Tij.

Ky është, ka thënë i dërguari, muaji i shenjtë dhe i ndershëm e pastaj shtoi: Vërtet All-llahu i ka bërë të shenjta jetat tuaja, pasurinë tuaj dhe nderin tuaj, siç është e shenjtë dhe e ndershme kjo dita juaj, në këtë muajin tuaj, në këtë qytetin tuaj.

[D&G Feminine]

Cfare jane ensaret?

[fjollat]

Cfare jane ensaret?

Ensarët janë banorët vendas të Medines. Ata e pranuan fenë islame dhe i ofruan ndihmë dhe strehim Muhammedit s.a.v.s. dhe mekkasve tjerë që e kishin pranuar islamin, nga rreziku që u kanosej prej mushrikëve (idhujtarëve) mekkas.

Shpërngulja e muslimanëve (muhaxhirëve) në Medine quhet Hixhret (emigrim). Ky emigrim në gjuhën arabe i quajtur el-hixhrah, shënon pikën kryesore të kthesës në historinë islame, ku islami nga një grup i vogël njerëzish të përkushtuar (bashkë me ensarët), u transformua në një bashkësi shumë të madhe.